Dag allemaal,
Waarom nemen Christenen sneller aanstoot dan welke andere groep mensen?
Om het antwoord te vinden, moeten we naar het Woord gaan, en dan uiteenzetten wat mensen doen in plaats van het Woord te gehoorzamen. Dan kunnen we naar de oorzaak gaan waarom Christenen zo snel aanstoot nemen en hierdoor relaties in Christus zo makkelijk verbreken. Ik denk dat je verrast zult zijn over het antwoord.
We hebben het allemaal meegemaakt of zijn er het slachtoffer van geweest, of misschien zelfs de bedrijver ervan – een Christen die bekend is, persoonlijk of via print, TV of CD, gelooft iets of zegt iets waar iemand zich aan stoot, en ineens wordt die persoon aan de kant gedaan en haalt men de neus voor hem op, alsof men net geroken heeft aan een pak melk dat 2 weken over datum was.
Waarom verbannen Christenen zo snel mensen uit hun leven? Waarom zeggen pastors: ‘Als je onze kerk verlaat, dan (en kies zelf)….heb je een demon, open je jezelf voor demonen omdat je geen bedekking meer hebt, ben je niet in de wil van God, overkomt een ramp jou’ – en daarom wordt het mensen verboden te spreken met of om te gaan met hen, en mag men hen in het openbaar niet eens meer groeten.
Hoe kan het dat meer niet-christenen zich meer gedragen als Christenen dan Christenen? Ik heb me regelmatig verbaasd over het feit dat mensen in hun werk blijven omgaan met moeilijke mensen, en dat alleen vanwege geldzaken. Maar als een broeder of zuster iets anders gelooft dan zij, worden onmiddellijk alle banden verbroken!
Hoe veel hoger in prioriteit en belangrijkheid zijn relaties in Christus – gebaseerd op het bloed van Jezus. Toch waarderen we ze niet echt…..hebben we die luxe? De tijd die gaat komen zal laten zien dat de relaties die we in Christus hebben, het belangrijkste is wat we bezitten.
Laten we bij het begin beginnen
Laten we terug gaan in de tijd naar de eerste eeuw, waar we vorige week gebleven zijn. Een tijd waar sommige Christenen er op stonden alleen groente te eten, sommigen zeiden dat het OK was om wijn te drinken terwijl anderen dat niet vonden. Sommigen zeiden dat zaterdag de dag was om samen te komen terwijl anderen de zondag hielden. Sommigen zeiden dat men de Joodse feesten moest houden terwijl anderen dat niet deden, en sommigen aten vlees dat aan afgoden geofferd was, terwijl anderen er niet aan moesten denken zoiets te doen!
Laten we eens een mr. Gemiddeld Christen nemen en we maken hem, om Paulus aan te halen, ‘zwakker in het geloof’. Hoe zou hij reageren op de vleeseter, de wijndrinker, eter van afgodenvlees, op degene die niet de Joodse feesten houdt?
Als hij in onze tijd zou leven, zou hij een rechtvaardige verontwaardiging voelen ten opzichte van zijn broeders die God niet zien door dezelfde gekleurde glazen als hij doet. Hij zou zich recht voelen voor God als hij alle banden met die persoon zou verbreken, omdat er een overvloed aan onderwijs te vinden is op het web van anderen die hetzelfde geloven als hij. Zelfgenoegzaam zou hij denken een diepere openbaring te hebben, meer volwassen te zijn en gerechtvaardigd in zijn gevoelens zwaar teleurgesteld te zijn in die persoon. In het kort, hij had goede redenen dat contact te verbreken. De Heer zou het daar vast mee eens zijn, nietwaar?
Condities voor het verbreken van banden met andere Christenen
“Maar ik vermaan u, broeders, dat gij hen in het oog houdt, die, in afwijking van het onderwijs, dat gij hebt ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken, en mijd hen.” Romeinen 16:17
“Ik schreef u reeds in mijn brief, dat gij niet moet omgaan met hoereerders; niet met hoereerders uit deze wereld in het algemeen of met de geldgierigen en oplichters of afgodendienaars, want dan zou men wel uit de wereld moeten gaan. Nu evenwel schrijf ik u, dat gij niet moet omgaan met iemand, die, al heet hij een broeder, een hoereerder, geldgierige, afgodendienaar, lasteraar, dronkaard of oplichter is.” 1 Cor. 5:9-11
Ergens anders spreekt Paulus over mensen die anderen achter zich aan trekken en de noodzaak die te confronteren om zo de kudde te beschermen, roddelaars en misleiders die van huis tot huis gaan (gemeente en huis) en geruchten verspreiden en verdeeldheid en tweedracht zaaien. (Hand. 20:29, 1 Tim. 4:7, Titus 1:10,11)
“Indien iemand een andere leer verkondigt en zich niet voegt naar de gezonde woorden van onze Here Jezus Christus en de leer der godsvrucht, dan is hij opgeblazen, hoewel hij niets weet en heeft hij een zwak voor geschillen en haarkloverijen, een bron van nijd, twist, lasteringen, kwade vermoedens en geharrewar bij mensen die niet helder meer zijn van denken en het spoor der waarheid bijster geraakt zijn, daar zij de godsvrucht als iets winstgevends beschouwen.” 1 Tim. 6:3-5
Zie je een patroon?
Nergens kun je iets vinden in het Woord wat zegt dat relaties met mensen verbroken moeten worden omdat zij vlees eten en jij dat niet doet, of omdat zij wijn drinken en jij niet, of omdat zij op zondag samenkomen en jij op zaterdag, of omdat jij de Joodse feesten viert en zij niet. Paulus zei hierover, zoals vorige week gedeeld, om in liefde met elkaar te wandelen.
In onze tijd zou Paulus misschien ook nog vermelden dat het verbreken van relaties met anderen omdat zij naar een andere kerk gaan, geen reden is. Ook niet als zij je verwond hebben, je op je teentjes getrapt bent, ze je niet hebben laten praten, je geen afdelingshoofd bent geworden, jij voor een andere kleur tapijt gestemd hebt dan uiteindelijk gekozen is, je niet gelooft dat massaal gebed in een stadion het land zal veranderen, enz.
De volgende laag naar beneden
De volgende laag, de laag net boven de fundamentele reden – is afgoderij. Dat lees je goed. Zij die zo snel aanstoot nemen en zich van anderen afkeren als ze gekwetst zijn, zijn afgodendienaars. Een afgod is iets wat aanbeden wordt of hoger gewaardeerd wordt dan God. Of je kunt zeggen: iets dat kostbaar is en tussen jou en God in staat.
Denk aan de Farizeeërs in Jezus tijd – Zij waardeerden hun wetten en wat zij dachten dat God wilde, hoger dan het geschreven Woord. Ze waren afgodendienaars. Ze trokken de schrift uit de context, bouwden een reeks conclusies gebaseerd op een onjuist begrip, en gaven daar meer waarde aan dan wat het OT werkelijk zei. Ze waren boos op Jezus omdat Hij de schrift in de oorspronkelijke context en bedoeling plaatste – strijdend om hun overtuigingen te rechtvaardigen.
Dat plaatsen van hun trots en hun lieveling leringen boven de balans van het gehele Woord, was afgoderij. Het kwam tussen hen en God in te staan. Het ging zelfs zo ver dat zij niet konden functioneren in een groep mensen die niets hadden met hun leringen, en dus werden ze eilandjes op zichzelf, alhoewel omringd door mensen – ze hadden geen idee hoe te functioneren in een groep setting en in de cultuur om hen heen, gescheiden van de samenleving en potentiële vrienden.
En nu komen we bij de kern aan: Hun geloof was niet in God, maar in hun zorgvuldig gebouwde lievelings leringen en ideeën over wie God was en wat zij dachten dat Hij wilde. Iets anders dan dat gaf hen aanstoot.
Er zijn Christenen die de Heer kennen, nauwelijks, maar zij zijn nooit verder gegaan dan hun redding, en kozen ervoor een kader van geloofsovertuigingen te bouwen van wie God is en wat Hij wil, denkend dat kennis gelijk staat aan volwassenheid (fout). Dus kennis vergaren over gespecialiseerde gebieden om zichzelf te beschermen tegen pijn die ze zouden ervaren als ze de veranderingen die God van hen vraagt om meer als Christus te worden, zouden maken.
Hun constructie van God is veilig, bekend, comfortabel en ze gaan tekeer tegen iedereen die hun zorgvuldig gebouwde muren van wat zij geloven, betwist. Ze denken van zichzelf dat ze volwassen zijn, maar zijn eigenlijk, wat Paulus zei in 1 Korintiërs 3:3 over diegenen die aanstoot namen omdat sommigen van het onderwijs van Paulus hield en anderen juist van dat van Apollos. En iedere groep nam aanstoot aan die ander – hij noemde ze baby’s in Christus omdat er nijd en twist onder hen was en ze leefden als onveranderde (niet wedergeboren) mensen.
Dus…dit legt een grondslag waarom Christenen kleinzielig zijn, geen echte redenen hebben om zichzelf af te zonderen van gemeenschap met anderen. Voor sommigen is het makkelijker een afgodendienaar te zijn en niet waarlijk Christus te kennen en in Hem te groeien, dan het is om de baby fase achter zich te laten en echt volwassen te worden, als mens, en als persoon in Christus en in een grotere gemeenschap van gelijkgestemde gelovigen.
En daar gaan we volgende week mee verder – en hoe een levensstijl van aanstoot nemen te veranderen naar volwassenheid.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Waarom nemen Christenen sneller aanstoot dan welke andere groep mensen?
Om het antwoord te vinden, moeten we naar het Woord gaan, en dan uiteenzetten wat mensen doen in plaats van het Woord te gehoorzamen. Dan kunnen we naar de oorzaak gaan waarom Christenen zo snel aanstoot nemen en hierdoor relaties in Christus zo makkelijk verbreken. Ik denk dat je verrast zult zijn over het antwoord.
We hebben het allemaal meegemaakt of zijn er het slachtoffer van geweest, of misschien zelfs de bedrijver ervan – een Christen die bekend is, persoonlijk of via print, TV of CD, gelooft iets of zegt iets waar iemand zich aan stoot, en ineens wordt die persoon aan de kant gedaan en haalt men de neus voor hem op, alsof men net geroken heeft aan een pak melk dat 2 weken over datum was.
Waarom verbannen Christenen zo snel mensen uit hun leven? Waarom zeggen pastors: ‘Als je onze kerk verlaat, dan (en kies zelf)….heb je een demon, open je jezelf voor demonen omdat je geen bedekking meer hebt, ben je niet in de wil van God, overkomt een ramp jou’ – en daarom wordt het mensen verboden te spreken met of om te gaan met hen, en mag men hen in het openbaar niet eens meer groeten.
Hoe kan het dat meer niet-christenen zich meer gedragen als Christenen dan Christenen? Ik heb me regelmatig verbaasd over het feit dat mensen in hun werk blijven omgaan met moeilijke mensen, en dat alleen vanwege geldzaken. Maar als een broeder of zuster iets anders gelooft dan zij, worden onmiddellijk alle banden verbroken!
Hoe veel hoger in prioriteit en belangrijkheid zijn relaties in Christus – gebaseerd op het bloed van Jezus. Toch waarderen we ze niet echt…..hebben we die luxe? De tijd die gaat komen zal laten zien dat de relaties die we in Christus hebben, het belangrijkste is wat we bezitten.
Laten we bij het begin beginnen
Laten we terug gaan in de tijd naar de eerste eeuw, waar we vorige week gebleven zijn. Een tijd waar sommige Christenen er op stonden alleen groente te eten, sommigen zeiden dat het OK was om wijn te drinken terwijl anderen dat niet vonden. Sommigen zeiden dat zaterdag de dag was om samen te komen terwijl anderen de zondag hielden. Sommigen zeiden dat men de Joodse feesten moest houden terwijl anderen dat niet deden, en sommigen aten vlees dat aan afgoden geofferd was, terwijl anderen er niet aan moesten denken zoiets te doen!
Laten we eens een mr. Gemiddeld Christen nemen en we maken hem, om Paulus aan te halen, ‘zwakker in het geloof’. Hoe zou hij reageren op de vleeseter, de wijndrinker, eter van afgodenvlees, op degene die niet de Joodse feesten houdt?
Als hij in onze tijd zou leven, zou hij een rechtvaardige verontwaardiging voelen ten opzichte van zijn broeders die God niet zien door dezelfde gekleurde glazen als hij doet. Hij zou zich recht voelen voor God als hij alle banden met die persoon zou verbreken, omdat er een overvloed aan onderwijs te vinden is op het web van anderen die hetzelfde geloven als hij. Zelfgenoegzaam zou hij denken een diepere openbaring te hebben, meer volwassen te zijn en gerechtvaardigd in zijn gevoelens zwaar teleurgesteld te zijn in die persoon. In het kort, hij had goede redenen dat contact te verbreken. De Heer zou het daar vast mee eens zijn, nietwaar?
Condities voor het verbreken van banden met andere Christenen
“Maar ik vermaan u, broeders, dat gij hen in het oog houdt, die, in afwijking van het onderwijs, dat gij hebt ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken, en mijd hen.” Romeinen 16:17
“Ik schreef u reeds in mijn brief, dat gij niet moet omgaan met hoereerders; niet met hoereerders uit deze wereld in het algemeen of met de geldgierigen en oplichters of afgodendienaars, want dan zou men wel uit de wereld moeten gaan. Nu evenwel schrijf ik u, dat gij niet moet omgaan met iemand, die, al heet hij een broeder, een hoereerder, geldgierige, afgodendienaar, lasteraar, dronkaard of oplichter is.” 1 Cor. 5:9-11
Ergens anders spreekt Paulus over mensen die anderen achter zich aan trekken en de noodzaak die te confronteren om zo de kudde te beschermen, roddelaars en misleiders die van huis tot huis gaan (gemeente en huis) en geruchten verspreiden en verdeeldheid en tweedracht zaaien. (Hand. 20:29, 1 Tim. 4:7, Titus 1:10,11)
“Indien iemand een andere leer verkondigt en zich niet voegt naar de gezonde woorden van onze Here Jezus Christus en de leer der godsvrucht, dan is hij opgeblazen, hoewel hij niets weet en heeft hij een zwak voor geschillen en haarkloverijen, een bron van nijd, twist, lasteringen, kwade vermoedens en geharrewar bij mensen die niet helder meer zijn van denken en het spoor der waarheid bijster geraakt zijn, daar zij de godsvrucht als iets winstgevends beschouwen.” 1 Tim. 6:3-5
Zie je een patroon?
Nergens kun je iets vinden in het Woord wat zegt dat relaties met mensen verbroken moeten worden omdat zij vlees eten en jij dat niet doet, of omdat zij wijn drinken en jij niet, of omdat zij op zondag samenkomen en jij op zaterdag, of omdat jij de Joodse feesten viert en zij niet. Paulus zei hierover, zoals vorige week gedeeld, om in liefde met elkaar te wandelen.
In onze tijd zou Paulus misschien ook nog vermelden dat het verbreken van relaties met anderen omdat zij naar een andere kerk gaan, geen reden is. Ook niet als zij je verwond hebben, je op je teentjes getrapt bent, ze je niet hebben laten praten, je geen afdelingshoofd bent geworden, jij voor een andere kleur tapijt gestemd hebt dan uiteindelijk gekozen is, je niet gelooft dat massaal gebed in een stadion het land zal veranderen, enz.
De volgende laag naar beneden
De volgende laag, de laag net boven de fundamentele reden – is afgoderij. Dat lees je goed. Zij die zo snel aanstoot nemen en zich van anderen afkeren als ze gekwetst zijn, zijn afgodendienaars. Een afgod is iets wat aanbeden wordt of hoger gewaardeerd wordt dan God. Of je kunt zeggen: iets dat kostbaar is en tussen jou en God in staat.
Denk aan de Farizeeërs in Jezus tijd – Zij waardeerden hun wetten en wat zij dachten dat God wilde, hoger dan het geschreven Woord. Ze waren afgodendienaars. Ze trokken de schrift uit de context, bouwden een reeks conclusies gebaseerd op een onjuist begrip, en gaven daar meer waarde aan dan wat het OT werkelijk zei. Ze waren boos op Jezus omdat Hij de schrift in de oorspronkelijke context en bedoeling plaatste – strijdend om hun overtuigingen te rechtvaardigen.
Dat plaatsen van hun trots en hun lieveling leringen boven de balans van het gehele Woord, was afgoderij. Het kwam tussen hen en God in te staan. Het ging zelfs zo ver dat zij niet konden functioneren in een groep mensen die niets hadden met hun leringen, en dus werden ze eilandjes op zichzelf, alhoewel omringd door mensen – ze hadden geen idee hoe te functioneren in een groep setting en in de cultuur om hen heen, gescheiden van de samenleving en potentiële vrienden.
En nu komen we bij de kern aan: Hun geloof was niet in God, maar in hun zorgvuldig gebouwde lievelings leringen en ideeën over wie God was en wat zij dachten dat Hij wilde. Iets anders dan dat gaf hen aanstoot.
Er zijn Christenen die de Heer kennen, nauwelijks, maar zij zijn nooit verder gegaan dan hun redding, en kozen ervoor een kader van geloofsovertuigingen te bouwen van wie God is en wat Hij wil, denkend dat kennis gelijk staat aan volwassenheid (fout). Dus kennis vergaren over gespecialiseerde gebieden om zichzelf te beschermen tegen pijn die ze zouden ervaren als ze de veranderingen die God van hen vraagt om meer als Christus te worden, zouden maken.
Hun constructie van God is veilig, bekend, comfortabel en ze gaan tekeer tegen iedereen die hun zorgvuldig gebouwde muren van wat zij geloven, betwist. Ze denken van zichzelf dat ze volwassen zijn, maar zijn eigenlijk, wat Paulus zei in 1 Korintiërs 3:3 over diegenen die aanstoot namen omdat sommigen van het onderwijs van Paulus hield en anderen juist van dat van Apollos. En iedere groep nam aanstoot aan die ander – hij noemde ze baby’s in Christus omdat er nijd en twist onder hen was en ze leefden als onveranderde (niet wedergeboren) mensen.
Dus…dit legt een grondslag waarom Christenen kleinzielig zijn, geen echte redenen hebben om zichzelf af te zonderen van gemeenschap met anderen. Voor sommigen is het makkelijker een afgodendienaar te zijn en niet waarlijk Christus te kennen en in Hem te groeien, dan het is om de baby fase achter zich te laten en echt volwassen te worden, als mens, en als persoon in Christus en in een grotere gemeenschap van gelijkgestemde gelovigen.
En daar gaan we volgende week mee verder – en hoe een levensstijl van aanstoot nemen te veranderen naar volwassenheid.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed