Hallo allemaal,
Afgoderij?
Vorige week zei ik dat christenen die aanstoot nemen aan andere christenen, afgodendienaars zijn. Nu de uitleg.
“Voorwaar, weerspannigheid is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij en dienen van terafim. Omdat gij het woord des HEREN verworpen hebt, …..“1Sam 15:23
“Ongezeggelijkheid / koppigheid / wederspannigheid is als afgodendienst”. In principe is het zo dat indien ik vasthoud aan iets zoals aanstoot en er niet mee afreken op een Bijbelse manier (dus koppig ben), dan heb ik die aanstoot tussen mij en Jezus gezet – het is een afgod geworden – iets wat ik bescherm, waar ik trouw aan ben en aandacht aan geef. Ik weiger om er van af te komen ofschoon ik weet dat het Woord zegt dat ik het moet. Daarom noemt het Woord koppigheid afgoderij.
Toen Barb en ik verkering hadden, tijdens onze middelbare school jaren, gingen we een zaterdag avond naar een bidstond dat om 1900 begon. Het werd gehouden in een boerderij dat veraf gelegen was, een rit van ongeveer 25 minuten van het huis van Barb. Onze routine was dat ik om kwart over zes bij haar huis aankwam, we dan met tien minuten zouden vertrekken en om tien of vijf voor 7 bij de boerderij zouden aankomen. Ik zei routine – maar het scheen nooit volgens mijn schema te gaan
Ze was te laat, wat mij kwaad maakte, of ik was boos over iets maar was daar nog opgewonden over tegen de tijd dat ik bij haar thuis aankwam. Of het was dat Barb en haar moeder woorden hadden gehad en dan kreeg ik de volle laag van die frustratie. Hoe het ook was, we waren boos op elkaar als we naar de bidstond reden.
Hij hield van zijn Camaro
We gingen ook naar een andere samenkomst op zondag avond. Die samenkomst rouleerde steeds van huis en bestond uit tieners vanuit een groot gebied. Gewoonlijk werd het geleid door een gemeenschappelijke vriend Dave. Een ervaring die Dave op een zondag deelde bleef bij mij resoneren.
Dave bezat een Chevy Camaro, dat was een heel mooie auto voor een tienerjongen in 1975. In onze dagen had niet iedere tiener zijn eigen auto, dus als je er wel één had dan was je werkelijk een attractie. Dave hield heel, heel, heel erg veel van zijn auto. Denk maar b.v. aan Danny Zucko in Grease, of aan Richie en Potsie en Ralph van de TV-serie Happy Days..
Hij stond op een dag voor een verkeerslicht en de Heer sprak tot hem:”Je pleegt afgoderij”. Zonder erbij na te denken, antwoordde hij:”Dat doe ik niet Heer! Ik heb geen afgoden, ik heb geen beelden in mijn huis zoals de Katholieken!”. De Heer zei:”Je hebt deze auto tussen Mij en jou geplaatst, daarom pleegt jij afgoderij. Het is een afgod voor jou. Je houdt meer van de auto dan van Mij”.
De les van Dave van die avond was vanuit het schriftgedeelte die ik in het begin deelde – dat koppigheid afgoderij is. Hij was koppig over zijn liefde voor de auto. God kon hem op elk gebied aanspreken en hij zou onmiddellijk de prioriteiten van zijn hart aanpassen, op de manier zoals de Heer het wilde – behalve met betrekking tot die auto. Hij verzette zich tegen de inspanningen van de Heer om die auto in perspectief te zien. HIJ moest wat ‘hart operatie’ doen die dag en de auto van het voetstuk halen dat zijn zienswijze van de Heer blokkeerde.
Ik heb gelijk, Nee, ik heb gelijk
Dus Barb en ik zitten buiten in de schuur voor één van de bidstonden op zaterdag, we zijn aan het discussiëren. We proberen elkaar te overtuigen van ons gelijk. We proberen de ander zover te krijgen excuses aan te bieden of gelijk te geven. Plotseling kwam de ervaring van Dave bij me boven:”Jullie (twee) plegen afgoderij door jullie koppigheid. Het maakt niet uit wie van jullie gelijk heeft of ongelijk, waarom het gaat is dat er vrede is tussen jullie”. (Door vast te houden aan jouw positie, plaats je het hoger dan Mijn inspanningen om jou te laten vergeven en door te gaan, daarom houd je er meer van gelijk te hebben dan dat je er van houd goed te doen).
Terug naar Koning Saul
Je vraagt je af:”Waarom zegt die passage ‘Wederspannigheid / Rebellie is als de zonde der toverij (en koppigheid als afgoderij)’? Hoe is rebellie als toverij en hoe zo is er een relatie tussen die twee?
Toverij is (koppige) manipulatie. Lucifer verdraaide halsstarrig de waarheid en manipuleerde de andere engelen. Dus als iemand vast houdt om in een kwestie zijn gelijk te krijgen,dan manipuleren ze halsstarrig de situatie naar hun eigen motieven in plaats van eenvoudigweg te vergeven en verder te gaan. Dat is waarom Paulus vroeg:”O, dwaze Galaten! Wie heeft jullie betoverd?”. (3:1)
De Galaten werden gemanipuleerd door gelovigen die zeiden dat ze de wetten en de feesten van Israel moesten gehoorzamen, terwijl het Woord dat niet zegt.
Leer dit: Mensen in afgoderij en toverij (manipulatie) maken zaken altijd ingewikkelder dan ze zijn, waar het ook over gaat. Gods manier is heel eenvoudig – laat de aanstoot vallen, vergeef en ga verder. Maar mensen in toverij en rebellie moeten de zaak ingewikkeld en modderig maken om voor zichzelf te bewijzen dat ze gelijk hebben in hun ogen, zoals de beledigde partij excuses nodig heeft.
Gods Woord zegt…
Dus laten we nu terug gaan naar Meneer Gemiddelde Christen. Hij heeft ergens aanstoot aan genomen. Dat komt op één kant van het papier, de linkerkolom. Aan de andere kant van het papier, de rechterkolom, komt wat God zegt:
‘En wanneer gij staat te bidden, vergeeft …Als gevangene in de Here, vermaan ik u dan te wandelen waardig der roeping, waarmede gij geroepen zijt, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid, en elkander in liefde te verdragen, en u te beijveren de eenheid des Geestes te bewaren door de band des vredes….en de nieuwe mens aandoet, die naar de wil van God geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid… maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft’.
(Mk. 11:25, delen van of Ef.4 & 5)
Dus aan de ene kant heb je God die zegt dat je moet opgroeien, vergeven en verder moet gaan, op een hoger nivo moet komen, je aanstoot en pijn en gevoel van onrecht moet neerleggen en net als Christus moet worden door te vergeven.
In de andere kolom wil Meneer Gemiddelde Christen in aanstoot blijven. Hij is een afgodendienaar. Hij is als iemand die aan toverij doet door zichzelf en anderen te manipuleren in zijn rechtvaardiging. Het geopenbaarde Woord is helder, toch zet hij zijn hielen in het zand in zijn aanstoot.
Dus waarom nemen christenen aanstoot?
Het is omdat ze liever aanstoot nemen dan op te groeien in Christus. We hebben het idee dat, wanneer een vriend ons vraagt om 10 minuten om te rijden om hem op te halen voor de samenkomst en dit ongelegen komt voor ons, dit hetzelfde is als ‘ons leven afleggen voor een ander’, zoals Christus Zijn leven heeft afgelegd voor ons.
De waarheid is dat het afleggen van ons leven voor anderen betekent dat we de hogere weg nemen, wanneer we er onderuit zouden kunnen komen, en er voor kiezen om GEEN aanstoot te nemen. Dat we die aanstoot in liefde bedekken en het van ons af laten glijden zoals water van de rug van een eendje afglijdt. DAT is het afleggen van jouw leven voor een ander.
Opgroeien in Christus komt door te doen wat Jezus zei te doen wanneer al jouw emoties , al jouw trots, al jouw gevoel van goed en kwaad het uitschreeuwt om gehoord te worden, het uitschreeuwt om gerechtigheid in de ogen van mensen. Opgroeien in Christus gebeurt door moeilijke doch juiste beslissingen te maken in tijden wanneer het zo gemakkelijk zou zijn om terug te trekken in pijn en afwijzing. Je bent zo kwaad op de wereld dat je iedereen wel zou willen schoppen die je in de weg komt. Jij legt jouw leven af voor het hogere doel van het maken van vrede. En je gaat verder.
Opgroeien in Christus gebeurt niet door het horen van het Woord, maar door het Woord te doen. Alle weerstand om te doen wat je weet wat God zegt te doen is koppige afgoderij en manipulatie en toverij.
Opgroeien in Christus betekent leren om een pijn, belediging, aanstoot, een onrecht, een leugen tegen jou, te maken tot slechts een moment in tijd in plaats van een heel leven.
Volgende week – hoe doe je dat dan?
Zegen,
John Fenn / vertaling WJM
www.supernaturalhousechurch.org
Afgoderij?
Vorige week zei ik dat christenen die aanstoot nemen aan andere christenen, afgodendienaars zijn. Nu de uitleg.
“Voorwaar, weerspannigheid is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij en dienen van terafim. Omdat gij het woord des HEREN verworpen hebt, …..“1Sam 15:23
“Ongezeggelijkheid / koppigheid / wederspannigheid is als afgodendienst”. In principe is het zo dat indien ik vasthoud aan iets zoals aanstoot en er niet mee afreken op een Bijbelse manier (dus koppig ben), dan heb ik die aanstoot tussen mij en Jezus gezet – het is een afgod geworden – iets wat ik bescherm, waar ik trouw aan ben en aandacht aan geef. Ik weiger om er van af te komen ofschoon ik weet dat het Woord zegt dat ik het moet. Daarom noemt het Woord koppigheid afgoderij.
Toen Barb en ik verkering hadden, tijdens onze middelbare school jaren, gingen we een zaterdag avond naar een bidstond dat om 1900 begon. Het werd gehouden in een boerderij dat veraf gelegen was, een rit van ongeveer 25 minuten van het huis van Barb. Onze routine was dat ik om kwart over zes bij haar huis aankwam, we dan met tien minuten zouden vertrekken en om tien of vijf voor 7 bij de boerderij zouden aankomen. Ik zei routine – maar het scheen nooit volgens mijn schema te gaan
Ze was te laat, wat mij kwaad maakte, of ik was boos over iets maar was daar nog opgewonden over tegen de tijd dat ik bij haar thuis aankwam. Of het was dat Barb en haar moeder woorden hadden gehad en dan kreeg ik de volle laag van die frustratie. Hoe het ook was, we waren boos op elkaar als we naar de bidstond reden.
Hij hield van zijn Camaro
We gingen ook naar een andere samenkomst op zondag avond. Die samenkomst rouleerde steeds van huis en bestond uit tieners vanuit een groot gebied. Gewoonlijk werd het geleid door een gemeenschappelijke vriend Dave. Een ervaring die Dave op een zondag deelde bleef bij mij resoneren.
Dave bezat een Chevy Camaro, dat was een heel mooie auto voor een tienerjongen in 1975. In onze dagen had niet iedere tiener zijn eigen auto, dus als je er wel één had dan was je werkelijk een attractie. Dave hield heel, heel, heel erg veel van zijn auto. Denk maar b.v. aan Danny Zucko in Grease, of aan Richie en Potsie en Ralph van de TV-serie Happy Days..
Hij stond op een dag voor een verkeerslicht en de Heer sprak tot hem:”Je pleegt afgoderij”. Zonder erbij na te denken, antwoordde hij:”Dat doe ik niet Heer! Ik heb geen afgoden, ik heb geen beelden in mijn huis zoals de Katholieken!”. De Heer zei:”Je hebt deze auto tussen Mij en jou geplaatst, daarom pleegt jij afgoderij. Het is een afgod voor jou. Je houdt meer van de auto dan van Mij”.
De les van Dave van die avond was vanuit het schriftgedeelte die ik in het begin deelde – dat koppigheid afgoderij is. Hij was koppig over zijn liefde voor de auto. God kon hem op elk gebied aanspreken en hij zou onmiddellijk de prioriteiten van zijn hart aanpassen, op de manier zoals de Heer het wilde – behalve met betrekking tot die auto. Hij verzette zich tegen de inspanningen van de Heer om die auto in perspectief te zien. HIJ moest wat ‘hart operatie’ doen die dag en de auto van het voetstuk halen dat zijn zienswijze van de Heer blokkeerde.
Ik heb gelijk, Nee, ik heb gelijk
Dus Barb en ik zitten buiten in de schuur voor één van de bidstonden op zaterdag, we zijn aan het discussiëren. We proberen elkaar te overtuigen van ons gelijk. We proberen de ander zover te krijgen excuses aan te bieden of gelijk te geven. Plotseling kwam de ervaring van Dave bij me boven:”Jullie (twee) plegen afgoderij door jullie koppigheid. Het maakt niet uit wie van jullie gelijk heeft of ongelijk, waarom het gaat is dat er vrede is tussen jullie”. (Door vast te houden aan jouw positie, plaats je het hoger dan Mijn inspanningen om jou te laten vergeven en door te gaan, daarom houd je er meer van gelijk te hebben dan dat je er van houd goed te doen).
Terug naar Koning Saul
Je vraagt je af:”Waarom zegt die passage ‘Wederspannigheid / Rebellie is als de zonde der toverij (en koppigheid als afgoderij)’? Hoe is rebellie als toverij en hoe zo is er een relatie tussen die twee?
Toverij is (koppige) manipulatie. Lucifer verdraaide halsstarrig de waarheid en manipuleerde de andere engelen. Dus als iemand vast houdt om in een kwestie zijn gelijk te krijgen,dan manipuleren ze halsstarrig de situatie naar hun eigen motieven in plaats van eenvoudigweg te vergeven en verder te gaan. Dat is waarom Paulus vroeg:”O, dwaze Galaten! Wie heeft jullie betoverd?”. (3:1)
De Galaten werden gemanipuleerd door gelovigen die zeiden dat ze de wetten en de feesten van Israel moesten gehoorzamen, terwijl het Woord dat niet zegt.
Leer dit: Mensen in afgoderij en toverij (manipulatie) maken zaken altijd ingewikkelder dan ze zijn, waar het ook over gaat. Gods manier is heel eenvoudig – laat de aanstoot vallen, vergeef en ga verder. Maar mensen in toverij en rebellie moeten de zaak ingewikkeld en modderig maken om voor zichzelf te bewijzen dat ze gelijk hebben in hun ogen, zoals de beledigde partij excuses nodig heeft.
Gods Woord zegt…
Dus laten we nu terug gaan naar Meneer Gemiddelde Christen. Hij heeft ergens aanstoot aan genomen. Dat komt op één kant van het papier, de linkerkolom. Aan de andere kant van het papier, de rechterkolom, komt wat God zegt:
‘En wanneer gij staat te bidden, vergeeft …Als gevangene in de Here, vermaan ik u dan te wandelen waardig der roeping, waarmede gij geroepen zijt, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid, en elkander in liefde te verdragen, en u te beijveren de eenheid des Geestes te bewaren door de band des vredes….en de nieuwe mens aandoet, die naar de wil van God geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid… maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft’.
(Mk. 11:25, delen van of Ef.4 & 5)
Dus aan de ene kant heb je God die zegt dat je moet opgroeien, vergeven en verder moet gaan, op een hoger nivo moet komen, je aanstoot en pijn en gevoel van onrecht moet neerleggen en net als Christus moet worden door te vergeven.
In de andere kolom wil Meneer Gemiddelde Christen in aanstoot blijven. Hij is een afgodendienaar. Hij is als iemand die aan toverij doet door zichzelf en anderen te manipuleren in zijn rechtvaardiging. Het geopenbaarde Woord is helder, toch zet hij zijn hielen in het zand in zijn aanstoot.
Dus waarom nemen christenen aanstoot?
Het is omdat ze liever aanstoot nemen dan op te groeien in Christus. We hebben het idee dat, wanneer een vriend ons vraagt om 10 minuten om te rijden om hem op te halen voor de samenkomst en dit ongelegen komt voor ons, dit hetzelfde is als ‘ons leven afleggen voor een ander’, zoals Christus Zijn leven heeft afgelegd voor ons.
De waarheid is dat het afleggen van ons leven voor anderen betekent dat we de hogere weg nemen, wanneer we er onderuit zouden kunnen komen, en er voor kiezen om GEEN aanstoot te nemen. Dat we die aanstoot in liefde bedekken en het van ons af laten glijden zoals water van de rug van een eendje afglijdt. DAT is het afleggen van jouw leven voor een ander.
Opgroeien in Christus komt door te doen wat Jezus zei te doen wanneer al jouw emoties , al jouw trots, al jouw gevoel van goed en kwaad het uitschreeuwt om gehoord te worden, het uitschreeuwt om gerechtigheid in de ogen van mensen. Opgroeien in Christus gebeurt door moeilijke doch juiste beslissingen te maken in tijden wanneer het zo gemakkelijk zou zijn om terug te trekken in pijn en afwijzing. Je bent zo kwaad op de wereld dat je iedereen wel zou willen schoppen die je in de weg komt. Jij legt jouw leven af voor het hogere doel van het maken van vrede. En je gaat verder.
Opgroeien in Christus gebeurt niet door het horen van het Woord, maar door het Woord te doen. Alle weerstand om te doen wat je weet wat God zegt te doen is koppige afgoderij en manipulatie en toverij.
Opgroeien in Christus betekent leren om een pijn, belediging, aanstoot, een onrecht, een leugen tegen jou, te maken tot slechts een moment in tijd in plaats van een heel leven.
Volgende week – hoe doe je dat dan?
Zegen,
John Fenn / vertaling WJM
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed