Questions about the Sabbath? #1 of 3
Vragen over de Sabbat? Deel 1 van 3
Hallo allemaal,
Ik krijg vrij vaak vragen over de Sabbat. Het is een belangrijk onderwerp voor iedereen, van Zevende Dag Adventisten tot 'Messiaanse' Christenen, tot mensen met een Rooms Katholieke achtergrond en vele anderen. Laten we dus de Schrift onderzoeken, de geschiedenis, wat Jezus zei, en wat in de brieven van het Nieuwe Testament wordt geleerd, en dat alles op ons leven toepassen.
Het eerste wat we moeten begrijpen is dat het woord "sabbat" "rusten" betekent of "ophouden met iets te doen, ermee ophouden". Het stamt uit de schepping toen God op de 7e dag 'stopte' (niet rustte zoals wij de term gebruiken), of ophield met Zijn werk.
Omdat er zoveel religieuze banden zijn met het woord sabbat, zal ik meestal 'rust' gebruiken, of 'ophouden', wat de betekenis van het woord is.
Het sabbatsgebod: Exodus 20:8-11
"Gedenk de rustdag door hem heilig te houden. U werkt 6 dagen, maar op de 7e zult u rusten voor de Here, uw God. Op die dag zult gij geen werk doen, en ook uw zonen en dochters niet, de vreemdelingen in het land niet en ook uw dieren niet. Want de Heer heeft in 6 dagen de hemel en de aarde gemaakt, de zee en alles wat zich daarin bevindt, en Hij hield op de 7e dag op. Daarom heeft Hij de rustdag apart gezet en heilig gemaakt."
De rustdag was een familiedag, zoals blijkt uit Leviticus 23:3 waar de rustdag in de King James Version "een heilige samenkomst" wordt genoemd. Het bijeenkomen van het gezin voor een dag samen was heilig. Er is geen gebod om van die dag een dag van aanbidding te maken. Het is slechts de wekelijkse vrije dag voor het gezin om samen te zijn, en moet als heilig worden beschouwd omdat wij onze God navolgen die op de 7e stopte met werken.
Even een zijpad...
We zien dat de rustdag in de eerste plaats een dag was voor het gezin om samen door te brengen, en God noemde die dag heilig. Dit wordt doorgetrokken naar de viering in het Nieuwe Testament van het samenkomen van de familie van God. In Handelingen 2:42 wordt ons verteld dat zij hun samenkomsten vrij eenvoudig hielden: "En zij waren in de leer der apostelen, gemeenschap, een maaltijd en gebed."
Gemeenschap in de nieuwtestamentische werkelijkheid is heilig, want het is ten eerste gemeenschap met iemands bloedverwanten, en ten tweede met familie verbonden door Jezus' bloed. Die samenkomsten zelf zijn een rust, een sabbatsbijeenkomst van familie. De samenkomst van het huisgezin van God is rustgevend, een viering van het gezin en van onze Heer wiens voorbeeld wij volgen.
In het auditorium denken wordt 'gemeenschap' of ‘fellowship’ behandeld als een bijzaak, niet als gelijkwaardig aan onderwijs, voedsel en gebed. In de aula is het denken over 'gemeenschap' gedegradeerd tot iets wat je doet bij de koffie of thee na een belangrijke gebeurtenis: "Na de samenkomst van vandaag zullen we een tijd van fellowship hebben met verfrissingen in de gemeenschapshal".
In de koninkrijkscultuur maken gastvrijheid en de daarmee verbonden gemeenschap deel uit van de vezels van het koninkrijk. Wij zijn ook geroepen tot gemeenschap met de Here Jezus. (1Corintiërs 1:9). ‘Koinonia' wordt rondgestrooid alsof het een programma is of iets dat bereikt moet worden, terwijl het in feite gewoon deel uitmaakt van wie wij zijn - wij zoeken bloedverwanten op. Eten, gemeenschap, gebed, onderwijs en delen - dat is wat familie doet.
In het NieuwTestamentische denken is gemeenschap met het gezin heilig en kan direct worden teruggevoerd naar het gebod om een rustdag met het gezin te houden, uit Exodus 20:8-11 en Leviticus 23:3, als voorbeeld. Op beide plaatsen noemt God de rustdag van het gezin een "heilig samenzijn". Laten wij ons samenzijn tot hetzelfde niveau van waarde verheffen als de Heer dat doet.
Terug naar het hoofdpunt...waar is de aanbidding op zaterdag begonnen?
Er staat nergens in het Oude Testament dat God gebood dat de rustdag een dag van aanbidding zou zijn. Het is een familiedag, dat is alles. Die wekelijkse bijeenkomst van het gezin werd en wordt als heilig beschouwd. Het vereist discipline om het te houden. Op die dag wordt niet gewerkt, het hele gezin brengt die dag samen door met iets anders dan werken.
God gebood Israël slechts 3x per jaar naar de tempel te komen, zoals blijkt uit Deuteronomium 16:16 en Exodus 23:17: "Driemaal per jaar zullen al uw mannen voor het aangezicht van de Here, uw God, verschijnen op de plaats die Hij zal kiezen: ongezuurde broden, Pinksteren en Loofhutten. En zij zullen niet met lege handen komen."
Ik heb de geschiedenis al vele malen verteld, maar in het kort: Rond de tijd van de Makkabeeën, in de periode 200-160 v.Chr., ontstond er in Israël een heiligheidsbeweging om het Joodse volk op te voeden. De Joden werden sterk beïnvloed door de Griekse cultuur, die zaken als sportevenementen, theater, kunst, literatuur en dergelijke de Joodse samenleving binnenbracht.
Maar omdat het Joodse volk slechts 3x per jaar naar de tempel in Jeruzalem ging en zij verspreid waren over het land, waren zij onwetend van Gods Woord en wegen. Er ontstond een groep die zich de 'afgescheidenen' noemde, om het probleem op te lossen. Zij begonnen op elke rustdag 'bijeenkomsten' te houden, bestaande uit 10 mannen en gezinnen (een jongen van 13 jaar en ouder werd gerekend als een man) en ze maakten kopieën van de Schrift. Deze afgescheidenen reisden naar deze 'bijeenkomsten' en als ze niet in staat waren, lazen de gezinnen om de beurt de Schrift en deelden - zoals we Jezus zien doen in Nazareth in Lucas 4:17-20.
Het woord 'afgezonderde' is het woord Farizeeër, en het woord 'samenkomst' is synagoge. Zo begon de eredienst op de rustdag (sabbat) - als een heiligheidsbeweging in de jaren 100 v. Chr., ruwweg 200 jaar vóór Jezus' bediening. Dus toen Pinksteren plaatsvond, gingen deze nieuwe gelovigen gewoon door met het samenkomen in huizen zoals ze dat altijd hadden gedaan, alleen nu erkenden ze de apostelen als hun autoriteit, niet de Farizeeën. Dit veroorzaakte grote vervolging en 'synagoge splitsingen'. De vervolging tegen degenen die de synagogen afsplitsten was zo hevig, dat Handelingen 8:1-2 ons vertelt dat elke discipel, behalve de apostelen, uit Jeruzalem wegtrok naar de omliggende gebieden van Judea en Samaria.
Dus kunnen we opzij zetten...
...de dwaling dat God gebiedt te aanbidden, een samenkomst te houden, op de rustdag, want dat doet Hij niet, en heeft Hij ook nooit gedaan. Alles wat Hij zei was om de dag te nemen om te rusten volgens Zijn patroon van de schepping toen Hij stopte met werken. Wij moeten hetzelfde doen. Zo eenvoudig is het. De intellectueel eerlijke persoon zal wat hij gelooft aanpassen aan Gods Woord, de rest zal zeggen 'Verwar me niet met feiten, mijn mening is al gevormd', lol. Er is niets verkeerds aan om op welke dag of nacht dan ook te aanbidden, zolang we maar niet zeggen dat God die dag heeft verordend voor de heiligen om samen te komen.
Anderen houden vast aan de zaterdag aanbidding omdat ze ervan houden - dat is geen probleem - zolang ze maar niet de dwaling onderwijzen dat God de zaterdag aanbidding beveelt.
En we zullen het daar volgende week weer over hebben, en laten zien hoe Paulus omging met mensen die volhielden dat de ene of de andere dag de dag was om te aanbidden. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op cwowi@aol.com
Vragen over de Sabbat? Deel 1 van 3
Hallo allemaal,
Ik krijg vrij vaak vragen over de Sabbat. Het is een belangrijk onderwerp voor iedereen, van Zevende Dag Adventisten tot 'Messiaanse' Christenen, tot mensen met een Rooms Katholieke achtergrond en vele anderen. Laten we dus de Schrift onderzoeken, de geschiedenis, wat Jezus zei, en wat in de brieven van het Nieuwe Testament wordt geleerd, en dat alles op ons leven toepassen.
Het eerste wat we moeten begrijpen is dat het woord "sabbat" "rusten" betekent of "ophouden met iets te doen, ermee ophouden". Het stamt uit de schepping toen God op de 7e dag 'stopte' (niet rustte zoals wij de term gebruiken), of ophield met Zijn werk.
Omdat er zoveel religieuze banden zijn met het woord sabbat, zal ik meestal 'rust' gebruiken, of 'ophouden', wat de betekenis van het woord is.
Het sabbatsgebod: Exodus 20:8-11
"Gedenk de rustdag door hem heilig te houden. U werkt 6 dagen, maar op de 7e zult u rusten voor de Here, uw God. Op die dag zult gij geen werk doen, en ook uw zonen en dochters niet, de vreemdelingen in het land niet en ook uw dieren niet. Want de Heer heeft in 6 dagen de hemel en de aarde gemaakt, de zee en alles wat zich daarin bevindt, en Hij hield op de 7e dag op. Daarom heeft Hij de rustdag apart gezet en heilig gemaakt."
De rustdag was een familiedag, zoals blijkt uit Leviticus 23:3 waar de rustdag in de King James Version "een heilige samenkomst" wordt genoemd. Het bijeenkomen van het gezin voor een dag samen was heilig. Er is geen gebod om van die dag een dag van aanbidding te maken. Het is slechts de wekelijkse vrije dag voor het gezin om samen te zijn, en moet als heilig worden beschouwd omdat wij onze God navolgen die op de 7e stopte met werken.
Even een zijpad...
We zien dat de rustdag in de eerste plaats een dag was voor het gezin om samen door te brengen, en God noemde die dag heilig. Dit wordt doorgetrokken naar de viering in het Nieuwe Testament van het samenkomen van de familie van God. In Handelingen 2:42 wordt ons verteld dat zij hun samenkomsten vrij eenvoudig hielden: "En zij waren in de leer der apostelen, gemeenschap, een maaltijd en gebed."
Gemeenschap in de nieuwtestamentische werkelijkheid is heilig, want het is ten eerste gemeenschap met iemands bloedverwanten, en ten tweede met familie verbonden door Jezus' bloed. Die samenkomsten zelf zijn een rust, een sabbatsbijeenkomst van familie. De samenkomst van het huisgezin van God is rustgevend, een viering van het gezin en van onze Heer wiens voorbeeld wij volgen.
In het auditorium denken wordt 'gemeenschap' of ‘fellowship’ behandeld als een bijzaak, niet als gelijkwaardig aan onderwijs, voedsel en gebed. In de aula is het denken over 'gemeenschap' gedegradeerd tot iets wat je doet bij de koffie of thee na een belangrijke gebeurtenis: "Na de samenkomst van vandaag zullen we een tijd van fellowship hebben met verfrissingen in de gemeenschapshal".
In de koninkrijkscultuur maken gastvrijheid en de daarmee verbonden gemeenschap deel uit van de vezels van het koninkrijk. Wij zijn ook geroepen tot gemeenschap met de Here Jezus. (1Corintiërs 1:9). ‘Koinonia' wordt rondgestrooid alsof het een programma is of iets dat bereikt moet worden, terwijl het in feite gewoon deel uitmaakt van wie wij zijn - wij zoeken bloedverwanten op. Eten, gemeenschap, gebed, onderwijs en delen - dat is wat familie doet.
In het NieuwTestamentische denken is gemeenschap met het gezin heilig en kan direct worden teruggevoerd naar het gebod om een rustdag met het gezin te houden, uit Exodus 20:8-11 en Leviticus 23:3, als voorbeeld. Op beide plaatsen noemt God de rustdag van het gezin een "heilig samenzijn". Laten wij ons samenzijn tot hetzelfde niveau van waarde verheffen als de Heer dat doet.
Terug naar het hoofdpunt...waar is de aanbidding op zaterdag begonnen?
Er staat nergens in het Oude Testament dat God gebood dat de rustdag een dag van aanbidding zou zijn. Het is een familiedag, dat is alles. Die wekelijkse bijeenkomst van het gezin werd en wordt als heilig beschouwd. Het vereist discipline om het te houden. Op die dag wordt niet gewerkt, het hele gezin brengt die dag samen door met iets anders dan werken.
God gebood Israël slechts 3x per jaar naar de tempel te komen, zoals blijkt uit Deuteronomium 16:16 en Exodus 23:17: "Driemaal per jaar zullen al uw mannen voor het aangezicht van de Here, uw God, verschijnen op de plaats die Hij zal kiezen: ongezuurde broden, Pinksteren en Loofhutten. En zij zullen niet met lege handen komen."
Ik heb de geschiedenis al vele malen verteld, maar in het kort: Rond de tijd van de Makkabeeën, in de periode 200-160 v.Chr., ontstond er in Israël een heiligheidsbeweging om het Joodse volk op te voeden. De Joden werden sterk beïnvloed door de Griekse cultuur, die zaken als sportevenementen, theater, kunst, literatuur en dergelijke de Joodse samenleving binnenbracht.
Maar omdat het Joodse volk slechts 3x per jaar naar de tempel in Jeruzalem ging en zij verspreid waren over het land, waren zij onwetend van Gods Woord en wegen. Er ontstond een groep die zich de 'afgescheidenen' noemde, om het probleem op te lossen. Zij begonnen op elke rustdag 'bijeenkomsten' te houden, bestaande uit 10 mannen en gezinnen (een jongen van 13 jaar en ouder werd gerekend als een man) en ze maakten kopieën van de Schrift. Deze afgescheidenen reisden naar deze 'bijeenkomsten' en als ze niet in staat waren, lazen de gezinnen om de beurt de Schrift en deelden - zoals we Jezus zien doen in Nazareth in Lucas 4:17-20.
Het woord 'afgezonderde' is het woord Farizeeër, en het woord 'samenkomst' is synagoge. Zo begon de eredienst op de rustdag (sabbat) - als een heiligheidsbeweging in de jaren 100 v. Chr., ruwweg 200 jaar vóór Jezus' bediening. Dus toen Pinksteren plaatsvond, gingen deze nieuwe gelovigen gewoon door met het samenkomen in huizen zoals ze dat altijd hadden gedaan, alleen nu erkenden ze de apostelen als hun autoriteit, niet de Farizeeën. Dit veroorzaakte grote vervolging en 'synagoge splitsingen'. De vervolging tegen degenen die de synagogen afsplitsten was zo hevig, dat Handelingen 8:1-2 ons vertelt dat elke discipel, behalve de apostelen, uit Jeruzalem wegtrok naar de omliggende gebieden van Judea en Samaria.
Dus kunnen we opzij zetten...
...de dwaling dat God gebiedt te aanbidden, een samenkomst te houden, op de rustdag, want dat doet Hij niet, en heeft Hij ook nooit gedaan. Alles wat Hij zei was om de dag te nemen om te rusten volgens Zijn patroon van de schepping toen Hij stopte met werken. Wij moeten hetzelfde doen. Zo eenvoudig is het. De intellectueel eerlijke persoon zal wat hij gelooft aanpassen aan Gods Woord, de rest zal zeggen 'Verwar me niet met feiten, mijn mening is al gevormd', lol. Er is niets verkeerds aan om op welke dag of nacht dan ook te aanbidden, zolang we maar niet zeggen dat God die dag heeft verordend voor de heiligen om samen te komen.
Anderen houden vast aan de zaterdag aanbidding omdat ze ervan houden - dat is geen probleem - zolang ze maar niet de dwaling onderwijzen dat God de zaterdag aanbidding beveelt.
En we zullen het daar volgende week weer over hebben, en laten zien hoe Paulus omging met mensen die volhielden dat de ene of de andere dag de dag was om te aanbidden. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op cwowi@aol.com
RSS Feed