Understanding Covenant 1 of 3:By Himself
Verbond begrijpen #1; Door Zichzelf
Hallo allemaal,
Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een saai onderwerp. De realiteit is echter dat ons leven wordt beheerst door convenanten/verbonden in al zijn verschillende moderne vormen.
Van het huren of kopen van je huis, tot het leasen of kopen van een auto, van verloving en huwelijk tot bank- en kredietkaarten, convenanten in moderne vorm ordenen ons leven. En zoals velen hebben ondervonden, kan elk verbond van de mens worden verbroken, met allerlei gevolgen van dien.
Maar er is een verbond dat niet verbroken kan worden.
Oude verbonden
De juiste term is eigenlijk "het verbond snijden", want alle oude verbonden omvatten het vergieten van bloed. De verbondshoofden, de 2 die het verbond snijden, moesten het eerst eens worden om een verbond aan te kunnen gaan. Eenmaal tot overeenstemming gekomen, gaven zij elkaar hun meest waardevolle bezit. Er was altijd een feest nadat het verbond was gesneden. Er werden altijd geloften uitgesproken, met zegeningen voor het houden van het verbond en vervloekingen als men dat niet zou doen.
Deze elementen zijn: overeenkomst, bloed, uitwisseling van geschenken, geloften en een feestmaal; hoewel oud, bepalen ze ons geestelijk leven in Christus tot op de dag van vandaag - en daarna!
Overeenkomst:
In Genesis 15 zien we hoe de Here God (Jehovah Elohim) Abram de sterren toont en aan deze kinderloze man belooft dat hij inderdaad nakomelingen zal krijgen die te talrijk zijn om te tellen. In vers 6 stemde Abram ermee in een verbond met Jehovah Elohim aan te gaan: "En hij geloofde in de Here (Jehovah), en het werd hem tot gerechtigheid gerekend."
Je herinnert je uit de vorige studie wie de Here God is. Degene die uit de Elohim kwam om Adams lichaam te vormen, die het eerste bloedoffer bracht als kleding voor Adam en Eva, die tot Mozes sprak vanuit de brandende braamstruik: en Wie Jezus beweerde te zijn, in Johannes 8:58.
Er was een mondelinge overeenkomst tussen hen, maar Abram vroeg toen hoe hij zeker kon weten dat hij een zoon zou krijgen. Daarop gaf Jehovah instructies om hun mondelinge overeenkomst te formaliseren.
Hij droeg Abram op een driejarige vaars, een driejarige geit en een driejarige ram in tweeën te delen, en hun helften tegenover elkaar te leggen. Hij verdeelde de tortelduif en de jonge duif niet, maar legde de ene aan de ene kant en de andere aan de andere kant. (15:8-10)
In een normale ceremonie in Abram's tijd liep de minder machtige van de verbondshoofden tussen de verdeelde dieren door. Dit werd gedaan omdat het minder machtige verbondshoofd zei dat als hij het verbond zou verbreken, hij als een van die dieren zou worden.
Naar deze praktijk wordt verwezen in Jeremia 34:18: "Zij die mijn verbond schenden en niet hebben voldaan aan de voorwaarden van het verbond dat zij voor mij sloten, zal ik behandelen als het kalf dat zij in tweeën deelden en tussen welke stukken zij doorgingen."
Abram moest tussen de stukken lopen als de minste van de twee die een verbond hadden gesloten, waarbij hij zwoer dat hij als een van die dieren zou zijn als hij het verbond zou schenden.
Maar de Heer deed iets onverwachts.
Hij liet een diepe slaap over Abram vallen, waardoor hij niet in staat was om met Jehovah tussen de karkassen door te lopen, zodat Jehovah zelf tussen de karkassen door kon lopen en zo het verbond met zichzelf kon sluiten.
Genesis 15:17 zegt: "Een rokende oven met een vurige fakkel gingen tussen de stukken door. En te dien dage sloot de Here (Jehovah) een verbond met Abram, zeggende...".
Er zijn veel commentaren over de vurige fakkel en de rokende oven. De context is dat de Heer met Abram spreekt over de 400 jaar dat zijn nakomelingen in Egypte zullen zijn. Sommigen suggereren dat de rokende lamp de rook van vernietiging is en het licht van verlossing (bevrijding) uit Egypte.
Ik ben geneigd er zo over te denken: Het Hebreeuws van 'rokende oven' is dat van een bakoven, wat voor mij staat voor Gods voorziening te midden van de slavernij in Egypte. De brandende lamp is hoe de Heer aan Mozes verscheen in het brandende braambos en Israël met een vuurkolom warm hield in de woestijn - bevrijding en leiding.
In plaats van dat Abram als de zwakkere een verbond sloot tussen de dieren, was het de Heer die de zwakkere werd, die tussen de dieren door liep. De Heer beloofde en bevestigde vervolgens Zijn belofte door het verbond te sluiten. Hij deed dat op een manier om Abram voorziening en leiding te beloven, ononderbroken voor altijd.
Dit wordt uitgelegd in Hebreeën 6:13-20 dat gedeeltelijk zegt:
"Toen God een belofte deed aan Abraham, omdat Hij bij geen groter kon zweren, zwoer Hij bij zichzelf.... want mensen zweren altijd bij iets groters dan zichzelf, en die eed is definitief, het beëindigt alle argumentatie. Op dezelfde manier zwoer God, om zijn erfgenamen de onveranderlijke aard en bedoeling (in het maken van een verbond) te tonen, bij Zichzelf en maakte toen een verbond. Dat wij door deze onveranderlijke dingen, dat God niet kan liegen en Hij een verbond heeft gesloten om het te bevestigen, gevlucht zijn als een toevluchtsoord van de hoop die voor ons gesteld is...".
Dit is wat er gebeurde toen Jehovah een diepe slaap op Abram legde en tussen de gehalveerde dieren doorging. Hij deed een belofte aan Abram, en sloot vervolgens een verbond met Zichzelf om Zijn belofte te bevestigen. Er is niets zekerder in het universum dan dat!
Hebreeën 6 vertelt ons de meer complete gedachte, over hoe wij verzekerd kunnen zijn van onze redding, verzekerd zijn van ons vertrouwen in Jezus:
"Wij zijn gevlucht als een toevlucht tot de hoop (de hemel) die voor ons gesteld is. Deze hoop is een anker voor onze ziel, stevig en zeker. Zij gaat binnen achter het voorhangsel waar onze voorloper, Jezus, reeds is binnengegaan, die voor eeuwig priester is naar de ordening van Melchizedek."
Het belangrijkste punt vandaag is dat de Here God een verbond met zichzelf sloot, alsof Hij de zwakkere van de twee was die een verbond sloot. Dit verwijst naar Christus, de Zoon van God, die zich ontdeed van alle rechten en voorrechten als Gods Zoon, om mens te worden. En zoals Filippenzen 2:6-11 zegt: "Zichzelf gelijkend op een mens, heeft Hij zich vernederd tot de dood, ja, de dood des kruises...". Eeuwen eerder, als die zwakkere, deed Hij de belofte van verlossing en sloot toen een verbond met Zichzelf om het te bevestigen - toen werd Hij Zelf één van ons om de voorwaarden van het verbond te vervullen. "Het is volbracht."
Dat is het verbond dat niet verbroken kan worden. Wow. Verbazingwekkende genade.
Volgende week meer, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Verbond begrijpen #1; Door Zichzelf
Hallo allemaal,
Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een saai onderwerp. De realiteit is echter dat ons leven wordt beheerst door convenanten/verbonden in al zijn verschillende moderne vormen.
Van het huren of kopen van je huis, tot het leasen of kopen van een auto, van verloving en huwelijk tot bank- en kredietkaarten, convenanten in moderne vorm ordenen ons leven. En zoals velen hebben ondervonden, kan elk verbond van de mens worden verbroken, met allerlei gevolgen van dien.
Maar er is een verbond dat niet verbroken kan worden.
Oude verbonden
De juiste term is eigenlijk "het verbond snijden", want alle oude verbonden omvatten het vergieten van bloed. De verbondshoofden, de 2 die het verbond snijden, moesten het eerst eens worden om een verbond aan te kunnen gaan. Eenmaal tot overeenstemming gekomen, gaven zij elkaar hun meest waardevolle bezit. Er was altijd een feest nadat het verbond was gesneden. Er werden altijd geloften uitgesproken, met zegeningen voor het houden van het verbond en vervloekingen als men dat niet zou doen.
Deze elementen zijn: overeenkomst, bloed, uitwisseling van geschenken, geloften en een feestmaal; hoewel oud, bepalen ze ons geestelijk leven in Christus tot op de dag van vandaag - en daarna!
Overeenkomst:
In Genesis 15 zien we hoe de Here God (Jehovah Elohim) Abram de sterren toont en aan deze kinderloze man belooft dat hij inderdaad nakomelingen zal krijgen die te talrijk zijn om te tellen. In vers 6 stemde Abram ermee in een verbond met Jehovah Elohim aan te gaan: "En hij geloofde in de Here (Jehovah), en het werd hem tot gerechtigheid gerekend."
Je herinnert je uit de vorige studie wie de Here God is. Degene die uit de Elohim kwam om Adams lichaam te vormen, die het eerste bloedoffer bracht als kleding voor Adam en Eva, die tot Mozes sprak vanuit de brandende braamstruik: en Wie Jezus beweerde te zijn, in Johannes 8:58.
Er was een mondelinge overeenkomst tussen hen, maar Abram vroeg toen hoe hij zeker kon weten dat hij een zoon zou krijgen. Daarop gaf Jehovah instructies om hun mondelinge overeenkomst te formaliseren.
Hij droeg Abram op een driejarige vaars, een driejarige geit en een driejarige ram in tweeën te delen, en hun helften tegenover elkaar te leggen. Hij verdeelde de tortelduif en de jonge duif niet, maar legde de ene aan de ene kant en de andere aan de andere kant. (15:8-10)
In een normale ceremonie in Abram's tijd liep de minder machtige van de verbondshoofden tussen de verdeelde dieren door. Dit werd gedaan omdat het minder machtige verbondshoofd zei dat als hij het verbond zou verbreken, hij als een van die dieren zou worden.
Naar deze praktijk wordt verwezen in Jeremia 34:18: "Zij die mijn verbond schenden en niet hebben voldaan aan de voorwaarden van het verbond dat zij voor mij sloten, zal ik behandelen als het kalf dat zij in tweeën deelden en tussen welke stukken zij doorgingen."
Abram moest tussen de stukken lopen als de minste van de twee die een verbond hadden gesloten, waarbij hij zwoer dat hij als een van die dieren zou zijn als hij het verbond zou schenden.
Maar de Heer deed iets onverwachts.
Hij liet een diepe slaap over Abram vallen, waardoor hij niet in staat was om met Jehovah tussen de karkassen door te lopen, zodat Jehovah zelf tussen de karkassen door kon lopen en zo het verbond met zichzelf kon sluiten.
Genesis 15:17 zegt: "Een rokende oven met een vurige fakkel gingen tussen de stukken door. En te dien dage sloot de Here (Jehovah) een verbond met Abram, zeggende...".
Er zijn veel commentaren over de vurige fakkel en de rokende oven. De context is dat de Heer met Abram spreekt over de 400 jaar dat zijn nakomelingen in Egypte zullen zijn. Sommigen suggereren dat de rokende lamp de rook van vernietiging is en het licht van verlossing (bevrijding) uit Egypte.
Ik ben geneigd er zo over te denken: Het Hebreeuws van 'rokende oven' is dat van een bakoven, wat voor mij staat voor Gods voorziening te midden van de slavernij in Egypte. De brandende lamp is hoe de Heer aan Mozes verscheen in het brandende braambos en Israël met een vuurkolom warm hield in de woestijn - bevrijding en leiding.
In plaats van dat Abram als de zwakkere een verbond sloot tussen de dieren, was het de Heer die de zwakkere werd, die tussen de dieren door liep. De Heer beloofde en bevestigde vervolgens Zijn belofte door het verbond te sluiten. Hij deed dat op een manier om Abram voorziening en leiding te beloven, ononderbroken voor altijd.
Dit wordt uitgelegd in Hebreeën 6:13-20 dat gedeeltelijk zegt:
"Toen God een belofte deed aan Abraham, omdat Hij bij geen groter kon zweren, zwoer Hij bij zichzelf.... want mensen zweren altijd bij iets groters dan zichzelf, en die eed is definitief, het beëindigt alle argumentatie. Op dezelfde manier zwoer God, om zijn erfgenamen de onveranderlijke aard en bedoeling (in het maken van een verbond) te tonen, bij Zichzelf en maakte toen een verbond. Dat wij door deze onveranderlijke dingen, dat God niet kan liegen en Hij een verbond heeft gesloten om het te bevestigen, gevlucht zijn als een toevluchtsoord van de hoop die voor ons gesteld is...".
Dit is wat er gebeurde toen Jehovah een diepe slaap op Abram legde en tussen de gehalveerde dieren doorging. Hij deed een belofte aan Abram, en sloot vervolgens een verbond met Zichzelf om Zijn belofte te bevestigen. Er is niets zekerder in het universum dan dat!
Hebreeën 6 vertelt ons de meer complete gedachte, over hoe wij verzekerd kunnen zijn van onze redding, verzekerd zijn van ons vertrouwen in Jezus:
"Wij zijn gevlucht als een toevlucht tot de hoop (de hemel) die voor ons gesteld is. Deze hoop is een anker voor onze ziel, stevig en zeker. Zij gaat binnen achter het voorhangsel waar onze voorloper, Jezus, reeds is binnengegaan, die voor eeuwig priester is naar de ordening van Melchizedek."
Het belangrijkste punt vandaag is dat de Here God een verbond met zichzelf sloot, alsof Hij de zwakkere van de twee was die een verbond sloot. Dit verwijst naar Christus, de Zoon van God, die zich ontdeed van alle rechten en voorrechten als Gods Zoon, om mens te worden. En zoals Filippenzen 2:6-11 zegt: "Zichzelf gelijkend op een mens, heeft Hij zich vernederd tot de dood, ja, de dood des kruises...". Eeuwen eerder, als die zwakkere, deed Hij de belofte van verlossing en sloot toen een verbond met Zichzelf om het te bevestigen - toen werd Hij Zelf één van ons om de voorwaarden van het verbond te vervullen. "Het is volbracht."
Dat is het verbond dat niet verbroken kan worden. Wow. Verbazingwekkende genade.
Volgende week meer, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed