Dag allemaal,
Vorige week heb ik de geschiedenis van de Farizeeërs vermeld en hoe hun Gesproken Wet belangrijker werd dan de geschreven Wet van God – vandaar de problemen die Jezus met hen had – het ging niet over het Woord, maar over hoe hun Gesproken Wet belangrijker was geworden dan het Woord van God.
Hoe de Gesproken Wet religie werd
Het onderwijs van de Farizeeërs, dat dus hun Gesproken Wet werd, was oorspronkelijk gemotiveerd door een verlangen God niet tot aanstoot te zijn. Toen God zei niet te werken op de zaterdag, in Exodus 20:8-11, zei Hij alleen: ‘neem een dag vrij!’ Maar de Farizeeërs besloten dat ze helemaal niet wilden werken uit vrees God tot aanstoot te zijn, dus zette men een limiet tot hoever iemand kon lopen, voordat het werken zou worden.
De Farizeeërs besloten dat ‘een Sabbat’s wandeling’ ongeveer 5 km zou zijn. Zou men meer wandelen dan dat, dan was het werken. En die gesproken Wet werd belangrijker dan de Wet van Mozes, waar eenvoudig weg staat ‘niet te werken’. Gods bedoeling was dat iedereen Hem zou kennen, hun eigen hart zou kennen en zou weten wanneer iets werk was en wanneer niet.
Nu waren er honderden van dergelijke regels, die belangrijker werden dan de Wet van Mozes, en die ieder aspect van het leven van een Jood betrof. Die wetten waren stevig gevestigd tegen de tijd dat Jezus Zijn bediening begon.
De Gesproken Wet nam persoonlijke keuzes weg van de mensen en in plaats daarvan kwamen complexe Gesproken Wetten die van het podium gedicteerd werden over wat men, in welke situatie, moest doen. In geval van ziekte, een crisis, een probleem. Met als gevolg dat de Dienaars in Jezus tijd, controleurs werden van de mensen, en altijd over iemands schouder meekeken en iedere overtreding van hun Gesproken Wet, aanwezen.
Jij bent verantwoordelijk, de Gesproken Wet neemt dit weg
Voor de mensen werd hun wandel met God er één van werk en prestatie. Hun wandel met God werd doorspekt met angst iets fout te doen, Hem boos te maken, of één of andere Gesproken Traditie te overtreden. Ze begonnen hun rechtvaardigheid af te meten aan wat men verrichtte. Had men een hele kilometer gelopen, wat een overtreding was van de regel betreffende de Sabbat, dan had men het idee dat God zo ontstemd was dat Hij hun gebeden wel eens niet zou willen verhoren. Dus ging men iets offeren om God te sussen. Men verloor het Woord van God uit het oog, omdat de gesproken Wet het enige was wat geleerd werd. Men was Schriftuurlijk ongeletterd.
De gesproken Wet nam iedere relatie met God weg en verplaatste dit met een relatie met de Gesproken Wet en religie, waardoor de mensen uitsluitend afhankelijk werden van wat hun leraars zeiden – men kende God niet echt.
Onze eerste aanwijzing
Dit is onze eerste aanwijzing hoe onderscheid te maken tussen het Woord en de Heilige Geest, en een onderwijs dat strijdig is met het Woord en de Geest: Leidt het onderwijs naar het kennen van God, is persoonlijke verantwoordelijkheid nodig, en wijst het iemand naar hoofdstuk en vers? Of is het gebaseerd op een formule en op wat men moet doen? Produceert het vrees of falen? Is het gebaseerd op dat God jou leidt omdat je in jouw geest weet dat dit zo is, of vertelt iemand anders jou wat je zou moeten doen?
Modern voorbeeld van een Gesproken Wet: Geven om voorspoedig te worden
De leer over voorspoed is grotendeels gebaseerd op geven – en geven – en geven – en God zal dan jouw leven zegenen, genezen, voorspoedig maken, zaken doen omkeren. Alles is gericht op dit ene dat je moet doen en dan zal God Zijn ding doen. Eigenlijk staat de Bijbel al vol met instructies over geld, die allemaal te maken hebben met persoonlijke verantwoordelijkheid: niet impulsief kopen, hard werken, sparen, budgetteren, goddelijke openbaring ontvangen en Zijn leiding volgen hierin, je kennis over geld vergroten, enzovoorts.
Geven is slechts één deel van het geheel, maar de Gesproken Wet echter negeert de belangrijkere zaken van Gods Woord over geld. Men vertelt niet dat men niet meer kan uitgeven dan er binnen komt, dat schulden afbetalen belangrijk is, evenals geven in het algemeen en om een goed rentmeester te zijn van alles dat God je geeft. Nee! Geef alleen en je hoeft niet meer verantwoordelijk te zijn voor je eigen leven. Gewoon geven en God zal de rest doen. Dat is niet het Woord en de Geest!
Een ander voorbeeld: Onbeperkte genade
De ‘genade’ lering zegt dat we geen vergeving meer hoeven te vragen, omdat ‘genade’ het al bedekt heeft. Dat onderwijs vereist geen rekenschap afleggen, geen nederigheid, geen verantwoordelijkheid nemen voor iemands daden. Het is niets meer dan een Gesproken Wet dat boven Gods Woord geplaatst wordt. Zoals Judas 4 zegt: mensen die de genade van God in losbandigheid veranderen.
De Bijbel leert dat genade rekenschap vraagt. Noach ontving genade om een boot te bouwen – maar hij was onmiddellijk verantwoordelijk om in die genade te wandelen en met het bouwen te beginnen – zou hij niet in die genade gaan wandelen, dan zou hij verdrinken. Mozes ontving genade bij de brandende braamstruik, maar hij was onmiddellijk verantwoordelijk naar Egypte terug te gaan en die genade uit te wandelen. Jij bent gered door genade, nu ben je verantwoordelijk voor God te leven in die genade. De Bijbel zegt dat genade zonder verantwoordelijkheid, geen genade is. Gesproken traditie zegt dat genade geen verantwoordelijkheid vraagt. Welke van de twee geloof jij?
Hier is er nog één: De duivel liet mij dat doen
Er zijn legitieme bevrijdingen, zoals we in de Evangeliën en in Handelingen kunnen zien – zonder twijfel. Maar in mijn ruim 38 jaar van wandel met de Heer, komt de meerderheid van bevrijdingen, misschien 99% of meer, doordat mensen het Woord gaan gehoorzamen – eigenlijk een dader van het Woord gaan worden.
Er is een stroming dat een demon ziet achter iedere karakter zwakte, en vaak herleidt men dat naar vader of moeder of een grootouder die een bepaalde zonde deed of iets dergelijks. Ze zijn zo druk in hun achteruitkijk spiegel te kijken wie de oorzaak is van hun moeite, dat ze negeren gewoon het Woord van God NU in de praktijk te brengen in hun eigen leven.
Als iemand besluit een dader van het Woord te worden, eigenlijk een strijd in het denken om iedere gedachte krijgsgevangenen te maken aan de gehoorzaamheid in Christus en niet meer te zondigen, en dan besluit te vergeven en door die emoties heen te gaan, om het juiste te doen en te denken zoals God denkt, dan vind die demon geen plek meer en gaat zelf wel weg. Dat gebeurt er in 99% van de gevallen van alle bevrijdingen – iemand gaat het Woord uitleven, en de demonen verdwijnen naarmate die persoon volwassen wordt en meer als Christus gaat worden.
Wees een denker en ken God
De Gesproken Wet kan niet denken. Maar jij bent geschapen om te denken, en Gods Woord vraag van ons voor onszelf te denken en het te midden van relaties uit te wandelen met God. Het is voor het vlees makkelijker om ons vertrouwen in formules te hebben en in religie en traditie en om het dan God te noemen, maar op die manier ontvang je niet van God. De Heer kennen, neemt tijd, werk, vastberadenheid. Er is geen korte weg. Gesproken Wet lijkt van buitenaf gezien, gemakkelijker, maar eenmaal in zijn greep, is het een harde meester, vol veroordeling, angst, afkeer van zichzelf en het besef dat je de Heer niet echt kent. Dat is de realiteit van de gesproken Traditie van de hedendaagse Farizeeërs.
Nu, wil je niet weten hoe Zijn stem te kennen zodat je niet in deze valkuilen zult stappen? Volgende week!
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Vorige week heb ik de geschiedenis van de Farizeeërs vermeld en hoe hun Gesproken Wet belangrijker werd dan de geschreven Wet van God – vandaar de problemen die Jezus met hen had – het ging niet over het Woord, maar over hoe hun Gesproken Wet belangrijker was geworden dan het Woord van God.
Hoe de Gesproken Wet religie werd
Het onderwijs van de Farizeeërs, dat dus hun Gesproken Wet werd, was oorspronkelijk gemotiveerd door een verlangen God niet tot aanstoot te zijn. Toen God zei niet te werken op de zaterdag, in Exodus 20:8-11, zei Hij alleen: ‘neem een dag vrij!’ Maar de Farizeeërs besloten dat ze helemaal niet wilden werken uit vrees God tot aanstoot te zijn, dus zette men een limiet tot hoever iemand kon lopen, voordat het werken zou worden.
De Farizeeërs besloten dat ‘een Sabbat’s wandeling’ ongeveer 5 km zou zijn. Zou men meer wandelen dan dat, dan was het werken. En die gesproken Wet werd belangrijker dan de Wet van Mozes, waar eenvoudig weg staat ‘niet te werken’. Gods bedoeling was dat iedereen Hem zou kennen, hun eigen hart zou kennen en zou weten wanneer iets werk was en wanneer niet.
Nu waren er honderden van dergelijke regels, die belangrijker werden dan de Wet van Mozes, en die ieder aspect van het leven van een Jood betrof. Die wetten waren stevig gevestigd tegen de tijd dat Jezus Zijn bediening begon.
De Gesproken Wet nam persoonlijke keuzes weg van de mensen en in plaats daarvan kwamen complexe Gesproken Wetten die van het podium gedicteerd werden over wat men, in welke situatie, moest doen. In geval van ziekte, een crisis, een probleem. Met als gevolg dat de Dienaars in Jezus tijd, controleurs werden van de mensen, en altijd over iemands schouder meekeken en iedere overtreding van hun Gesproken Wet, aanwezen.
Jij bent verantwoordelijk, de Gesproken Wet neemt dit weg
Voor de mensen werd hun wandel met God er één van werk en prestatie. Hun wandel met God werd doorspekt met angst iets fout te doen, Hem boos te maken, of één of andere Gesproken Traditie te overtreden. Ze begonnen hun rechtvaardigheid af te meten aan wat men verrichtte. Had men een hele kilometer gelopen, wat een overtreding was van de regel betreffende de Sabbat, dan had men het idee dat God zo ontstemd was dat Hij hun gebeden wel eens niet zou willen verhoren. Dus ging men iets offeren om God te sussen. Men verloor het Woord van God uit het oog, omdat de gesproken Wet het enige was wat geleerd werd. Men was Schriftuurlijk ongeletterd.
De gesproken Wet nam iedere relatie met God weg en verplaatste dit met een relatie met de Gesproken Wet en religie, waardoor de mensen uitsluitend afhankelijk werden van wat hun leraars zeiden – men kende God niet echt.
Onze eerste aanwijzing
Dit is onze eerste aanwijzing hoe onderscheid te maken tussen het Woord en de Heilige Geest, en een onderwijs dat strijdig is met het Woord en de Geest: Leidt het onderwijs naar het kennen van God, is persoonlijke verantwoordelijkheid nodig, en wijst het iemand naar hoofdstuk en vers? Of is het gebaseerd op een formule en op wat men moet doen? Produceert het vrees of falen? Is het gebaseerd op dat God jou leidt omdat je in jouw geest weet dat dit zo is, of vertelt iemand anders jou wat je zou moeten doen?
Modern voorbeeld van een Gesproken Wet: Geven om voorspoedig te worden
De leer over voorspoed is grotendeels gebaseerd op geven – en geven – en geven – en God zal dan jouw leven zegenen, genezen, voorspoedig maken, zaken doen omkeren. Alles is gericht op dit ene dat je moet doen en dan zal God Zijn ding doen. Eigenlijk staat de Bijbel al vol met instructies over geld, die allemaal te maken hebben met persoonlijke verantwoordelijkheid: niet impulsief kopen, hard werken, sparen, budgetteren, goddelijke openbaring ontvangen en Zijn leiding volgen hierin, je kennis over geld vergroten, enzovoorts.
Geven is slechts één deel van het geheel, maar de Gesproken Wet echter negeert de belangrijkere zaken van Gods Woord over geld. Men vertelt niet dat men niet meer kan uitgeven dan er binnen komt, dat schulden afbetalen belangrijk is, evenals geven in het algemeen en om een goed rentmeester te zijn van alles dat God je geeft. Nee! Geef alleen en je hoeft niet meer verantwoordelijk te zijn voor je eigen leven. Gewoon geven en God zal de rest doen. Dat is niet het Woord en de Geest!
Een ander voorbeeld: Onbeperkte genade
De ‘genade’ lering zegt dat we geen vergeving meer hoeven te vragen, omdat ‘genade’ het al bedekt heeft. Dat onderwijs vereist geen rekenschap afleggen, geen nederigheid, geen verantwoordelijkheid nemen voor iemands daden. Het is niets meer dan een Gesproken Wet dat boven Gods Woord geplaatst wordt. Zoals Judas 4 zegt: mensen die de genade van God in losbandigheid veranderen.
De Bijbel leert dat genade rekenschap vraagt. Noach ontving genade om een boot te bouwen – maar hij was onmiddellijk verantwoordelijk om in die genade te wandelen en met het bouwen te beginnen – zou hij niet in die genade gaan wandelen, dan zou hij verdrinken. Mozes ontving genade bij de brandende braamstruik, maar hij was onmiddellijk verantwoordelijk naar Egypte terug te gaan en die genade uit te wandelen. Jij bent gered door genade, nu ben je verantwoordelijk voor God te leven in die genade. De Bijbel zegt dat genade zonder verantwoordelijkheid, geen genade is. Gesproken traditie zegt dat genade geen verantwoordelijkheid vraagt. Welke van de twee geloof jij?
Hier is er nog één: De duivel liet mij dat doen
Er zijn legitieme bevrijdingen, zoals we in de Evangeliën en in Handelingen kunnen zien – zonder twijfel. Maar in mijn ruim 38 jaar van wandel met de Heer, komt de meerderheid van bevrijdingen, misschien 99% of meer, doordat mensen het Woord gaan gehoorzamen – eigenlijk een dader van het Woord gaan worden.
Er is een stroming dat een demon ziet achter iedere karakter zwakte, en vaak herleidt men dat naar vader of moeder of een grootouder die een bepaalde zonde deed of iets dergelijks. Ze zijn zo druk in hun achteruitkijk spiegel te kijken wie de oorzaak is van hun moeite, dat ze negeren gewoon het Woord van God NU in de praktijk te brengen in hun eigen leven.
Als iemand besluit een dader van het Woord te worden, eigenlijk een strijd in het denken om iedere gedachte krijgsgevangenen te maken aan de gehoorzaamheid in Christus en niet meer te zondigen, en dan besluit te vergeven en door die emoties heen te gaan, om het juiste te doen en te denken zoals God denkt, dan vind die demon geen plek meer en gaat zelf wel weg. Dat gebeurt er in 99% van de gevallen van alle bevrijdingen – iemand gaat het Woord uitleven, en de demonen verdwijnen naarmate die persoon volwassen wordt en meer als Christus gaat worden.
Wees een denker en ken God
De Gesproken Wet kan niet denken. Maar jij bent geschapen om te denken, en Gods Woord vraag van ons voor onszelf te denken en het te midden van relaties uit te wandelen met God. Het is voor het vlees makkelijker om ons vertrouwen in formules te hebben en in religie en traditie en om het dan God te noemen, maar op die manier ontvang je niet van God. De Heer kennen, neemt tijd, werk, vastberadenheid. Er is geen korte weg. Gesproken Wet lijkt van buitenaf gezien, gemakkelijker, maar eenmaal in zijn greep, is het een harde meester, vol veroordeling, angst, afkeer van zichzelf en het besef dat je de Heer niet echt kent. Dat is de realiteit van de gesproken Traditie van de hedendaagse Farizeeërs.
Nu, wil je niet weten hoe Zijn stem te kennen zodat je niet in deze valkuilen zult stappen? Volgende week!
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed