03-12-2011
Hallo allemaal,
In deel 1 van deze serie (2 weken geleden, voor mijn boodschap over Thanksgiving) vertelde ik hoe de schrijvers van het Nieuwe Testament vol waren van de realiteit dat Christus in mensen woont, daardoor heeft Hij ons wandelende, pratende tempels van God gemaakt, een ieder is daarom een priester voor God. (1 Cor. 3:16, 6:19, Coll. 1:27)
Het tempel gebouw is daarom verouderd. De reden voor kerk in huis gaat veel verder terug, omdat God het eerste huis bedacht en daar met Adam en Eva samenkwam. Aan de andere kant van de schaal, heeft Jezus voor ons een plaats bereid in het huis van onze Vader, waar we de eeuwigheid zullen doorbrengen. En vanaf Adam tot aan ons toekomstig huis in de hemel, is Hij altijd gericht op ‘thuis’.
De belangrijkste reden om in huizen bij elkaar te komen in plaats van in een gebouw, is dat we ieder een tempel van God geworden zijn. Daarom komen we in huizen bij elkaar sinds God ‘thuis’ uitgevonden heeft, met andere levende tempels. In de eerste van deze serie maakte ik een vergelijking tussen wat het Nieuwe testament leert versus de tempel mentaliteit van het instituut kerk.
Tempel denken – gewijd tegenover seculier
In het Oude Testament was de tempel heilig, heilige grond. Ieder ander gebouw in de wereld was werelds. De tempel was heilig omdat dat de plaats was waar God woonde, waar Zijn aanwezigheid zich manifesteerde.
In het Oude Testament waren de priesters heilige mensen, ieder ander was seculier. Dit zien we in het denken dat de pastor, apostel, profeet of bisschop, gewijd zijn, maar dat anderen seculier zijn en niet gezalfd, werkende in seculiere banen.
Nieuw Testamentische realiteit
We zijn allemaal gewijd, apart gezet en heilig, omdat we allen tempels zijn van God. Christus leeft in mij net zoals hij dat doet in iemand die onderhoud heeft vanuit de bediening. We nemen Hem met ons mee, waar we ook zijn. Dus zijn onze huizen, waar we werken, en alles wat we doen, gewijd. WIJ moeten die veilige plek voor mensen zijn om een toevluchtsoord te vinden. Mijn auto is net zo gewijd als de auto van de pastor. Mijn huis is net zo gewijd als het huis van de pastor. Ik ben net zo gewijd als de pastor. We zijn allen gered door hetzelfde bloed van Jezus, en dezelfde Christus leeft in alle gelovigen. En dat brengt me naar de volgende vergelijking:
Tempel denken – ‘ambten’ van pastor, apostel, profeet
De tempel, door zijn aard, heeft een priesterschap dat zorg draagt voor de ‘heilige zaken.’ De priesters en geestelijken waren elites, verheven, werden gediend en waren verheven boven de anderen. Het huis van de priester, zelfs zijn favoriete stoel en bureau, waren allen gewijd en een gewoon iemand mocht niet aanraken wat gewijd was.
Nieuw Testamentische werkelijkheid
Omdat Christus in ons leeft, zijn we allemaal gelijk in Christus en dat wil zeggen dat de genade waarin we leven en functioneren het enige verschil is dat er tussen ons is. (Gal. 3:28, Rom. 12:3)
We functioneren anders, in overeenstemming met de genade die we ontvangen hebben, maar we zijn allemaal gelijk. Het woord ‘ambt’ in de KJV wordt slechts 4 keer gebruikt, en is eigenlijk het woord ‘dienaar.’ Paulus zei niet in Romeinen 11:13, dat hij de apostel voor de Heidenen was en dat hij verheerlijkt wordt in zijn ‘ambt’, zoals de KJV het zegt. Hij zegt letterlijk: ‘Ik ben gezonden tot de Heidenen, en ik roem in mijn dienst aan jullie’.
Dus het feit dat iemand dient als een naaister en prachtige kleding maakt voor het lichaam van Christus, zoals Dorcas dat deed in Handelingen 9, en iemand anders die regelmatig in profetie gebruikt wordt, en weer een ander die de gave van gastvrijheid heeft, en het feit dat ik een apostel en profeet ben, zegt absoluut niets, want het is dezelfde Christus in ons die ons gelijk gemaakt heeft, we functioneren alleen verschillend. Dat is de reden dat nederigheid het keurmerk is van het lichaam van Christus – we zijn allemaal gelijk, functioneren alleen anders in het leven door Zijn genade.
Tempel denken: de pastor is de enige leider
De tempel had priesters en van die priesters was er een raad, en uit die raad werd een enkele hoge priester gekozen die voor een bepaalde termijn diende. Hij had de leiding over de aanbidding in de tempel en andere activiteiten en de anderen gehoorzaamden. Vandaag is het de pastor die als enige persoon de leider is, of hij nu zijn gemeente dient als CEO of als een corporatie geleid door een familie, of hij leidt met toestemming van een bestuur, de pastor is baas naar het voorbeeld van de Oud Testamentische tempel.
Nieuw Testamentische werkelijkheid
We weten dat men in huizen samen kwam. Veel leiders en gastgezinnen worden genoemd in het NT. We weten dat als ze te groot werden voor een huiskamer, sommigen zich vermenigvuldigden en bijeenkomsten in andere huizen gingen houden.
We weten ook dat in ieder huis of huiskerk mannen en vrouwen waren die ‘oudsten’ genoemd werden. Oudsten konden ook apostels zijn, want Petrus noemde zichzelf een apostel en oudste. Maar er waren ook mannen en vrouwen zoals Priscilla en Aquila, die tentmakers waren, en Andronicus en Junia, een echtpaar en apostolisch team, Junia (diaken), Febe, en de apostel Paulus – oudsten waren ervaren in het leven, moreel rechtschapen, ze hadden hun huis op orde, waren volwassen. Letterlijk, in het Grieks, betekent het woord ‘oudste’: ‘oude man’. Het is het woord ‘presbuteros’ waar we het woord ‘presbytery’ of ‘opziener’ vandaan hebben. (1 Petrus 5:1, hand. 18:1-3, Romeinen 16:1, 3-5, 7)
Het woord wordt in Handelingen 20:17,28 gebruikt toen Paulus de oudsten uit Efeze ontmoette. Tegen hen zei hij: “….waarover de Heilige Geest u als opzieners gesteld heeft, ..weid de gemeente Gods”.
De oudsten zijn begenadigd door de Heilige Geest om te ‘overzien’ of ‘bishop’ (grieks episkopos) het lichaam van Christus. Zij overzien vanaf de bodem zoals Jezus leerde in Marcus 10:42-45 hoe Zijn leiders moeten zijn, ze zijn de dienaars van allen.
Nieuw Testamentische pastor
Het woord ‘weiden’ betekent ‘te handelen als een herder’, of ‘een kudde te hoeden.’ Het is het woord ‘poimaino’, vertaald als ‘pastor.
In iedere huisgebaseerde gemeente van het Nieuwe Testament, evenals een Bijbels huisgebaseerde gemeente vandaag, is er niet een enkele ‘Pastor.’ Zoals in de tijd van Paulus, is er nu een groep echtparen en individuen begenadigd door God om de kudde te weiden. Binnen die groep oudsten komen hun verschillende genades naar boven – één heeft de gave van het organiseren, een ander dat van onderwijs, misschien iemand met een barmhartig hart en weer een ander met een hart voor rechtvaardigheid en bekering, maar allen samen hebben de genade om voor de kudde te zorgen.
Ziet toe…
De make up van deze groep zal in ieder huisgebaseerde gemeente anders zijn, maar Paulus vertelt ons wat zij allen gemeen hebben: “Ziet dan toe op uzelf en op de gehele kudde”. (hand. 20:28)
Deze mensen gaan op natuurlijke wijze in die genade wandelen en zijn serieus betreffende hun eigen geestelijke wandel. Zij ‘zien toe op zichzelf’. Het Griekse woord ‘zien toe’ is ‘prosecho’ en is ‘de volle aandacht schenken in alle ernst’.
Deze oudsten, die door God de genade hebben om het weiden van de kudde te overzien, geven volle aandacht aan hun eigen wandel met God. Ik weet dat dit een schok kan zijn J maar velen die zichzelf Christenen noemen letten niet op en zorgen niet voor hun wandel met God. Deze oudsten hebben de genade met die mensen om te gaan.
Ten tweede, zijn ze niet alleen serieus over hun eigen groei in Christus, maar van nature dragen ze zorg voor de gemeente. Ze zijn niet naar binnen gericht, maar naar buiten. Omdat die genade in hen is, zijn ze van nature bezorgd over anderen.
Deze mensen kunnen niet anders dan mensen ontvangen bij hen thuis, voor anderen te bidden, om hun tijd en middelen aan anderen te geven zodat zij groeien in de Heer tijdens moeilijkheden in het leven. Ze zijn zo, organisch, ze functioneren hier heel natuurlijk in, omdat het genade is. ze dragen geen labels of titels, ze functioneren gewoon in hun genade.
Een huis kerk dat het Nieuw testament als patroon heeft, heeft niet een enkele pastor die alle beslissingen alleen neemt. Beslissingen worden genomen door de oudsten en door de mensen van de huiskerk. Als dit gedaan wordt zoals in het NT, krijg je leiders die met mensen samenwerken en met de HG, zoals in Handelingen 15:28 staat: “want het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht…”
JIJ bent heilig, JIJ bent gelijk aan elke apostel, profeet, bisschop en pastor en de anderen van de 5-voudige bedieningen en alle gaven worden in jouw Bijbel geleerd als zijnde huis gebaseerd, gelijk aan ieder ander in de huiskamer, maar allen met verschillende genades.
Meer vergelijkingen volgende week, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Hallo allemaal,
In deel 1 van deze serie (2 weken geleden, voor mijn boodschap over Thanksgiving) vertelde ik hoe de schrijvers van het Nieuwe Testament vol waren van de realiteit dat Christus in mensen woont, daardoor heeft Hij ons wandelende, pratende tempels van God gemaakt, een ieder is daarom een priester voor God. (1 Cor. 3:16, 6:19, Coll. 1:27)
Het tempel gebouw is daarom verouderd. De reden voor kerk in huis gaat veel verder terug, omdat God het eerste huis bedacht en daar met Adam en Eva samenkwam. Aan de andere kant van de schaal, heeft Jezus voor ons een plaats bereid in het huis van onze Vader, waar we de eeuwigheid zullen doorbrengen. En vanaf Adam tot aan ons toekomstig huis in de hemel, is Hij altijd gericht op ‘thuis’.
De belangrijkste reden om in huizen bij elkaar te komen in plaats van in een gebouw, is dat we ieder een tempel van God geworden zijn. Daarom komen we in huizen bij elkaar sinds God ‘thuis’ uitgevonden heeft, met andere levende tempels. In de eerste van deze serie maakte ik een vergelijking tussen wat het Nieuwe testament leert versus de tempel mentaliteit van het instituut kerk.
Tempel denken – gewijd tegenover seculier
In het Oude Testament was de tempel heilig, heilige grond. Ieder ander gebouw in de wereld was werelds. De tempel was heilig omdat dat de plaats was waar God woonde, waar Zijn aanwezigheid zich manifesteerde.
In het Oude Testament waren de priesters heilige mensen, ieder ander was seculier. Dit zien we in het denken dat de pastor, apostel, profeet of bisschop, gewijd zijn, maar dat anderen seculier zijn en niet gezalfd, werkende in seculiere banen.
Nieuw Testamentische realiteit
We zijn allemaal gewijd, apart gezet en heilig, omdat we allen tempels zijn van God. Christus leeft in mij net zoals hij dat doet in iemand die onderhoud heeft vanuit de bediening. We nemen Hem met ons mee, waar we ook zijn. Dus zijn onze huizen, waar we werken, en alles wat we doen, gewijd. WIJ moeten die veilige plek voor mensen zijn om een toevluchtsoord te vinden. Mijn auto is net zo gewijd als de auto van de pastor. Mijn huis is net zo gewijd als het huis van de pastor. Ik ben net zo gewijd als de pastor. We zijn allen gered door hetzelfde bloed van Jezus, en dezelfde Christus leeft in alle gelovigen. En dat brengt me naar de volgende vergelijking:
Tempel denken – ‘ambten’ van pastor, apostel, profeet
De tempel, door zijn aard, heeft een priesterschap dat zorg draagt voor de ‘heilige zaken.’ De priesters en geestelijken waren elites, verheven, werden gediend en waren verheven boven de anderen. Het huis van de priester, zelfs zijn favoriete stoel en bureau, waren allen gewijd en een gewoon iemand mocht niet aanraken wat gewijd was.
Nieuw Testamentische werkelijkheid
Omdat Christus in ons leeft, zijn we allemaal gelijk in Christus en dat wil zeggen dat de genade waarin we leven en functioneren het enige verschil is dat er tussen ons is. (Gal. 3:28, Rom. 12:3)
We functioneren anders, in overeenstemming met de genade die we ontvangen hebben, maar we zijn allemaal gelijk. Het woord ‘ambt’ in de KJV wordt slechts 4 keer gebruikt, en is eigenlijk het woord ‘dienaar.’ Paulus zei niet in Romeinen 11:13, dat hij de apostel voor de Heidenen was en dat hij verheerlijkt wordt in zijn ‘ambt’, zoals de KJV het zegt. Hij zegt letterlijk: ‘Ik ben gezonden tot de Heidenen, en ik roem in mijn dienst aan jullie’.
Dus het feit dat iemand dient als een naaister en prachtige kleding maakt voor het lichaam van Christus, zoals Dorcas dat deed in Handelingen 9, en iemand anders die regelmatig in profetie gebruikt wordt, en weer een ander die de gave van gastvrijheid heeft, en het feit dat ik een apostel en profeet ben, zegt absoluut niets, want het is dezelfde Christus in ons die ons gelijk gemaakt heeft, we functioneren alleen verschillend. Dat is de reden dat nederigheid het keurmerk is van het lichaam van Christus – we zijn allemaal gelijk, functioneren alleen anders in het leven door Zijn genade.
Tempel denken: de pastor is de enige leider
De tempel had priesters en van die priesters was er een raad, en uit die raad werd een enkele hoge priester gekozen die voor een bepaalde termijn diende. Hij had de leiding over de aanbidding in de tempel en andere activiteiten en de anderen gehoorzaamden. Vandaag is het de pastor die als enige persoon de leider is, of hij nu zijn gemeente dient als CEO of als een corporatie geleid door een familie, of hij leidt met toestemming van een bestuur, de pastor is baas naar het voorbeeld van de Oud Testamentische tempel.
Nieuw Testamentische werkelijkheid
We weten dat men in huizen samen kwam. Veel leiders en gastgezinnen worden genoemd in het NT. We weten dat als ze te groot werden voor een huiskamer, sommigen zich vermenigvuldigden en bijeenkomsten in andere huizen gingen houden.
We weten ook dat in ieder huis of huiskerk mannen en vrouwen waren die ‘oudsten’ genoemd werden. Oudsten konden ook apostels zijn, want Petrus noemde zichzelf een apostel en oudste. Maar er waren ook mannen en vrouwen zoals Priscilla en Aquila, die tentmakers waren, en Andronicus en Junia, een echtpaar en apostolisch team, Junia (diaken), Febe, en de apostel Paulus – oudsten waren ervaren in het leven, moreel rechtschapen, ze hadden hun huis op orde, waren volwassen. Letterlijk, in het Grieks, betekent het woord ‘oudste’: ‘oude man’. Het is het woord ‘presbuteros’ waar we het woord ‘presbytery’ of ‘opziener’ vandaan hebben. (1 Petrus 5:1, hand. 18:1-3, Romeinen 16:1, 3-5, 7)
Het woord wordt in Handelingen 20:17,28 gebruikt toen Paulus de oudsten uit Efeze ontmoette. Tegen hen zei hij: “….waarover de Heilige Geest u als opzieners gesteld heeft, ..weid de gemeente Gods”.
De oudsten zijn begenadigd door de Heilige Geest om te ‘overzien’ of ‘bishop’ (grieks episkopos) het lichaam van Christus. Zij overzien vanaf de bodem zoals Jezus leerde in Marcus 10:42-45 hoe Zijn leiders moeten zijn, ze zijn de dienaars van allen.
Nieuw Testamentische pastor
Het woord ‘weiden’ betekent ‘te handelen als een herder’, of ‘een kudde te hoeden.’ Het is het woord ‘poimaino’, vertaald als ‘pastor.
In iedere huisgebaseerde gemeente van het Nieuwe Testament, evenals een Bijbels huisgebaseerde gemeente vandaag, is er niet een enkele ‘Pastor.’ Zoals in de tijd van Paulus, is er nu een groep echtparen en individuen begenadigd door God om de kudde te weiden. Binnen die groep oudsten komen hun verschillende genades naar boven – één heeft de gave van het organiseren, een ander dat van onderwijs, misschien iemand met een barmhartig hart en weer een ander met een hart voor rechtvaardigheid en bekering, maar allen samen hebben de genade om voor de kudde te zorgen.
Ziet toe…
De make up van deze groep zal in ieder huisgebaseerde gemeente anders zijn, maar Paulus vertelt ons wat zij allen gemeen hebben: “Ziet dan toe op uzelf en op de gehele kudde”. (hand. 20:28)
Deze mensen gaan op natuurlijke wijze in die genade wandelen en zijn serieus betreffende hun eigen geestelijke wandel. Zij ‘zien toe op zichzelf’. Het Griekse woord ‘zien toe’ is ‘prosecho’ en is ‘de volle aandacht schenken in alle ernst’.
Deze oudsten, die door God de genade hebben om het weiden van de kudde te overzien, geven volle aandacht aan hun eigen wandel met God. Ik weet dat dit een schok kan zijn J maar velen die zichzelf Christenen noemen letten niet op en zorgen niet voor hun wandel met God. Deze oudsten hebben de genade met die mensen om te gaan.
Ten tweede, zijn ze niet alleen serieus over hun eigen groei in Christus, maar van nature dragen ze zorg voor de gemeente. Ze zijn niet naar binnen gericht, maar naar buiten. Omdat die genade in hen is, zijn ze van nature bezorgd over anderen.
Deze mensen kunnen niet anders dan mensen ontvangen bij hen thuis, voor anderen te bidden, om hun tijd en middelen aan anderen te geven zodat zij groeien in de Heer tijdens moeilijkheden in het leven. Ze zijn zo, organisch, ze functioneren hier heel natuurlijk in, omdat het genade is. ze dragen geen labels of titels, ze functioneren gewoon in hun genade.
Een huis kerk dat het Nieuw testament als patroon heeft, heeft niet een enkele pastor die alle beslissingen alleen neemt. Beslissingen worden genomen door de oudsten en door de mensen van de huiskerk. Als dit gedaan wordt zoals in het NT, krijg je leiders die met mensen samenwerken en met de HG, zoals in Handelingen 15:28 staat: “want het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht…”
JIJ bent heilig, JIJ bent gelijk aan elke apostel, profeet, bisschop en pastor en de anderen van de 5-voudige bedieningen en alle gaven worden in jouw Bijbel geleerd als zijnde huis gebaseerd, gelijk aan ieder ander in de huiskamer, maar allen met verschillende genades.
Meer vergelijkingen volgende week, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed