Seks, seksualiteit en God;4 van 4
Hallo allemaal,
In de conclusie van deze serie over seksuele liefde en het evangelie, moeten we ons realiseren dat als we werkelijk geloven dat Christus in ons is, is hoe we met ons lichaam omgaan en met wie we ons verbinden, een weerspiegeling van ons geloof.
Als ons leven een middel is waarmee Christus zijn koninkrijk op aarde brengt, door ons en degenen met wie we een relatie hebben in zijn goddelijke orde te brengen, dan moeten we seks en seksualiteit opnemen als deel van de boodschap van het evangelie. Niet apart. Niet weggestopt uit het zicht, zonder onderwijs voor onze kinderen totdat ze in pre-huwelijkscounceling gaan.
In huiskerk, die in de kern een uitbreiding van het gezin is, met het samenkomen van verschillende gezinnen, zien kinderen succesvolle huwelijken als een patroon van alles waar we het over hebben. Ze zien ook de worstelingen. De ruzies, hoe ze problemen oplossen. Kinderen leren hoe ze ruzie moeten maken, hoe ze moeten onderhandelen, hoe ze moeten vergeven, hoe ze de grotere persoon moeten zijn in een conflict.
Ongeacht de leeftijd van het koppel/echtpaar, van ouderen tot pasgetrouwde of jonge koppels, kinderen beseffen dat er iets is dat seks heet en dat deze koppels samenbindt, ze zijn er nieuwsgierig naar omdat ze het nog niet hebben ervaren. In die context beseffen ze als ze mama en papa en andere mama's en papa's en kinderen zien, dat seksualiteit gezond kan zijn en deel kan uitmaken van een evenwichtig huwelijksleven. De singles zien zelfbeheersing en voorbeelden om naar te leven. En dat alles is verpakt in hoe zij in Christus zijn. De gezinsdynamiek, inclusief seksualiteit, maakt deel uit van het christelijk leven.
Kortom, het evangelie en seksualiteit maken deel uit van de grotere gemeenschap. Op het basisniveau maken zaken als landbouw, huisdieren en vee, voortplanting en dood, allemaal deel uit van een gezonde context waarin we seksualiteit en het evangelie kunnen begrijpen. Ze zijn niet gescheiden, zelfs kinderen pikken deze ongrijpbare elementen van gezonde volwassen huwelijken op.
In de Romeinse heidense wereld was het voornaamste doel van de slaven en de gewone mensen om baby's te maken en de seksuele verlangens van anderen te dienen. De leer van trouw en één zijn met Christus, individueel en in het huwelijk, was bevrijdend en vond zijn aantrekkingskracht op de lagere klassen van de samenleving die gewend waren gebruikt te worden door de bevoorrechten.
Misschien wel het belangrijkste element dat de christenen onderscheidde van de Romeinse cultuur, was hoe God tegen seks aankeek. Een Romein kon gemakkelijk uitleggen dat Jezus gewoon een andere god was die zo heette, want ook zij hadden goden. Ze konden uitleggen dat deze christenen geen afgoden in hun huizen hadden, wat verwarrend was voor hen, omdat het in hun denken gewoon een andere godsdienst was.
Maar te onderwijzen dat het menselijk leven waarde had, geschapen is naar het beeld van God, met het doel één met Hem te zijn in Christus, en dat mensen daarom even trouw moeten zijn in hun huwelijk als Christus trouw aan ons is, was verbijsterend voor het Romeinse denken. Het beperken en verheffen van de seksuele verbintenis tussen man en vrouw tot een voorbeeld van een mystieke vereniging met God, in plaats van louter een middel om baby's te maken of egoïstische verlangens te vervullen, was in de Romeinse cultuur ongehoord.
Het leven had nu betekenis, een doel, de seksuele vereniging was een levendig beeld dat ieder mens in het Romeinse Rijk zou hebben begrepen, en te zeggen dat dit een beeld is van Christus en de gemeente was zo bevrijdend! Op dezelfde manier als de glas-in-lood ramen van middeleeuws Europa gemaakt werden om het evangelieverhaal te vertellen, omdat iedereen analfabeet was, schilderde de leer dat trouw in het huwelijk en seksuele vereniging met je echtgenoot een type was van Jezus en Zijn bruid, een mystieke hemelse vereniging, een levendig beeld in de Romeinse cultuur dat seks zag als een middel om zelfzuchtige verlangens te vervullen. Zelfs aan het einde wordt het hemelse Jeruzalem beschreven als lijkend op "een bruid, die voor haar man versierd is. (Openbaring 21:2) - wat een levendig beeld voor gelovigen dat ZO anders was dan de Romeinse cultuur.
Eén Geest
Toen Paulus de Corinthiërs in 1Corinthiërs 6:16-20 vertelde om niet naar de tempelprostituees te gaan, refereerde hij aan alles waar wij het over hebben: "Weet je niet dat als je je met een prostituee verbindt, je wordt wat geschreven staat: zij twee zullen één vlees zijn? Maar wie met de Heer verbonden is, is één Geest met Hem. Vlucht voor ontucht, want u bent één met Christus, en Hij heeft u duur gekocht, dus verheerlijk God in uw lichaam..."
In onze wereld stellen mensen de vraag: Ben ik een man of ben ik een vrouw? Maar het evangelie is: Hoe moeten wij man en vrouw zijn? Het huwelijk moet complementair zijn omdat alleen mannen en vrouwen "bij elkaar passen" of elkaar aanvullen, in de goddelijke orde van de hele schepping. "Man en vrouw schiep Hij hen" is het fundament waarop ons begrip van seksualiteit in de goddelijke scheppingsorde is gebouwd. Wanneer antropologen en archeologen oude menselijke skeletten vinden, is de vorm van het bekken de manier waarop zij man of vrouw identificeren. Het bekken van de vrouw is vanaf de geboorte breder dan dat van de man, waardoor zij kan baren. De rest zijn emotionele en mentale kwesties in termen van wie zich identificeert als wie.
Volg de lijn van de gedachte...
Als iemand in evolutie gelooft, gelooft hij dat hij een toevallige daad van de natuur is. Als je dat tot de logische conclusie doortrekt, betekent het dat hun enige doel in het leven is wat ze zichzelf toekennen. Moraal en ethiek, goed en fout, is wat zij zeggen dat het is, omdat alles één groot ongeluk was. Geen doel, geen reden om te leven.
Het evangelie presenteert de waarheid - wij zijn een unieke schepping, geschapen met een doel en een liefhebbende Hemelse Vader die met Zijn Zoon een thuis voor ons heeft bereid. Wij zijn eeuwige wezens, geestelijke wezens, en we zijn al in de eeuwigheid.
Dus volg deze lijn van gedachte....
Als iemand de waarheid afwijst dat God man en vrouw geschapen heeft, en dat het huwelijk tussen man en vrouw de hoogste uitdrukking en het hoogste type is van Gods verbintenis met de mens door Jezus Christus, dan gaat men andere dingen denken.
Het homohuwelijk bijvoorbeeld wordt geaccepteerd, want als je verwerpt wat God zegt, ga je seksualiteit degraderen tot de meest basale vorm, als iets louter voor zelfbevrediging en zelfexpressie, in plaats van voortplanting en als beeld van Christus en Zijn bruid. Het betekent dat er verwarring heerst in de wereld over het doel van de menselijke seksualiteit, en wanneer dat wordt geloofd, ziet een mens zichzelf als een stuk vlees, dat door anderen wordt gebruikt en misbruik;, men voelt zich leeg en vuil van binnen en gaat op zoek naar een hogere betekenis.
Daarom moeten het evangelie en de seksualiteit samen gepresenteerd worden, het één hoort bij het andere. Dit is de context van de evangeliebrief aan de Corinthiërs, de Romeinen, de Efeziërs, de Galaten - de menselijke seksualiteit en haar juiste context worden overal genoemd. De vereniging van Christus en de gemeente wordt gezien in de seksuele vereniging van man en vrouw.
In Romeinen 1:18-32 vertelt hij over mensen die God afwijzen en die overgeleverd zijn aan verkeerde denkwijzen, zelfs seksuele perversie, omdat "zij God niet in hun kennis wilden behouden". Het omgekeerde is waar - als zij God wilden kennen, zouden zij seksualiteit en moraal begrijpen zoals Hij ze definieert, en zichzelf uitgraven uit een verkeerd denken en een verkeerde levensstijl.
Tegen de Corinthiërs en Romeinen spreekt hij over seksualiteit en afgoden- en tempelverering, waarbij hij het verschil aangeeft tussen Christus en de plaatselijke cultuur. Aan de Galaten vermeldt hij werken van het vlees, waaronder een verscheidenheid van seksuele zonden. Judas v4 vermaant om de genade van God niet te veranderen in wellust, 'losbandig leven' in seksueel opzicht, dat in die tijd allerlei seksuele activiteiten beschreef. De menselijke seksualiteit is overal in de brieven van het Nieuwe Testament terug te vinden.
Ouders zijn de belangrijkste opvoeders en voorbeelden
Hoeveel kinderen wordt niet geleerd dat hun lichaam een goede zaak is? Dat hun lichaam een tempel is waarin God woont? Dat wat wij een complementair huwelijk zouden kunnen noemen (mannen en vrouwen die van nature bij elkaar passen) fundamenteel en juist is, zoals blijkt uit de schepping en het gezond verstand. God schiep mannelijkheid en vrouwelijkheid, en zij worden één vlees.
Wanneer een samenleving de behoeften van zichzelf verheft en bevordert boven de behoeften van anderen, dan zal er seksuele verwarring ontstaan. Leven in een kerngezin leert kinderen de behoeften van anderen boven die van zichzelf te stellen. Ze zien dat vader en moeder zich opofferen en voor hen werken. Op hun beurt offeren zij zich op voor hun ouders en broers en zussen, en in de huiskerk - helpen zij te voorzien in de behoeften van vrienden waar zij mee optrekken als deel van een grotere familie en geloofsgemeenschap.
Het Griekse woord voor seksuele liefde is eros
Eros zonder terughoudendheid, wanneer gericht op zichzelf, produceert pijn, verwarring, en levens die uit elkaar vallen. Eros, wanneer begrepen in Christus, maakt stabiele gezinnen, baby's, en functioneert goed binnen een gemeenschap van geloof. Het begrip 'gerechtigheid', het Hebreeuwse woord 'tsedakah', laat zien dat, omdat wij rechtvaardig zijn met God, Zijn liefde door ons heen naar buiten stroomt, onze wereld in, waarmee wij verbonden zijn als deel van een grotere schepping.
Wanneer een man of vrouw, kind of tiener, Gods liefde toelaat om hun relaties te conditioneren en te bepalen, zal hun wereld in goddelijke orde worden gezet. En deze wereld heeft goddelijke orde nodig, nietwaar?
Ik hoop dat dit interessant was... volgende week een nieuw onderwerp, tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]