Rosh haShanah explained, Yom Kippur, Tabernacles #2
Rosh haShanah uitgelegd, Jom Kippoer, Loofhuttenfeest - deel 2
Dag allemaal,
Vorige week heb ik gehad over het Feest der Bazuinen, een feest dat door God ingesteld is. Het feest heeft meerdere namen en wordt ook wel Rosh haShanah genoemd. Elke naam hiervan geeft openbaring over Gods profetisch plan!
Deze week wil ik iets belangrijks daaraan toevoegen, dat ons zal helpen het hoe en waarom van deze studie te begrijpen en volgende week gaan we dieper op het Feest der Bazuinen in, op de Heilige Dagen en op Jom Kippoer.
Rosh haShanah betekent ‘hoofd van het jaar’
De ‘heidense’ nieuwjaarsdag, 1 januari, is een tijd van opnieuw beginnen, nadat men zichzelf beoordeeld heeft betreffende het afgelopen jaar. In veel, zo niet alle Joodse gemeenschappen, is Rosh haShanah een feest wat 2 dagen duurt, de 1e en 2e Tishri. Denk bijvoorbeeld aan de Amerikaanse Thanksgiving Day, wat op de laatste donderdag van elke november gevierd wordt - veel mensen hebben de vrijdag daarna geen zin om ook maar iets te doen. Of, wie heeft er op 2 januari zin om naar zijn werk te gaan? Dus die 1e Tishri wordt dunnetjes gevierd op de 2e, vanwege de menselijke natuur, lol.
Israël heeft 2 kalenders: een heilige en een burgerlijke kalender. De burgerlijke kalender werd door God ingesteld op Nissan 1, zoals vermeld in Exodus 12:2: “Deze maand zal u het begin der maanden zijn; zij zal u de eerste der maanden van het jaar zijn.” (in 2018 was Nissan 1 onze 17 maart, hun jaar 5778). De paasweek begint op de 10e van Nissan.
De burgerlijke kalender is hoe de voorwaarden van de koning worden gemeten
Zij gebruikten de burgerlijke kalender voor dingen als onroerend goed transacties, huwelijken en scheidingen en dergelijke – in hun denken kun je de heilige kalender, wat over Gods feesten gaat, niet mengen met het werelds leven. De burgerlijke kalender begint bij het Feest der Bazuinen, Rosh haShanah – het hoofd van het jaar.
Maar nergens in het OT heeft God Tishri 1 als het Nieuwjaar van de burgerlijke kalender aangewezen. Er zijn echter aanwijzingen door het hele OT heen dat zij deze dag als het begin van het burgerlijk jaar zagen; in de oude geschriften van de Rabbi’s was dit zeker al het geval. (In de Mishnah, Rosh haShanah 1:1 staat: “De eerste van Tishri is het begin van het jaar voor sabbat cycli en jubileum.”) ook kunnen we zien dat Nehemia 8:1-8 op Tishri 1 plaatsvond, een nieuw begin voor de ballingen die naar het land terugkeerden, enz.
Bovendien begonnen veel eeuwenoude Semitische culturen hun jaar in de herfst, na de oogst. De Egyptenaren hadden ook een heilige en een burgerlijke kalender; hun burgerlijke kalender begon rond 20 Juli. Maar voor veel Semitische mensen begon het nieuwe landbouw seizoen na de herfstoogst en dat werd het begin van het nieuwe jaar. Het is duidelijk dat God dit niet verbood en eigenlijk, zoals de eeuwenoude culturen laten zien en de aanwijzingen die hierover zijn in het OT en de geschriften, was dit hun praktijk. Dus Israël had eeuwenlang 2 kalenders.
Op dit punt
Sommige lezers vragen zich misschien af, omdat we veel van die praktijken en overtuigingen niet in het OT te vinden zijn, waarom we daar aandacht aan moeten geven? Zijn dit geldige overtuigingen en praktijken?
Het antwoord is dit: in de geschriften van de oude Rabbi’s komen we achter het HOE zij hoofdstuk en vers praktiseerden – hoe zij het uitleefden. In de Talmoed (Mishna & Gemara), Targum en Midrash, zien we ‘hoe’ ze hun geloof uitoefenden. Deze boeken zijn de commentaren, gewoonten en praktijken van het oude Israël, door de eeuwen heen geschreven door de Rabbi’s.
Een voorbeeld: Hoeveel christenen hebben deelgenomen aan een Pascha Seder? In de Bijbel worden er slechts 3 elementen vermeld die vereist zijn: Geroosterd lam, brood zonder gist en bittere kruiden (Exodus 12:8). Maar er wordt niets gezegd over HOE dit te eten.
Als je een Seder maaltijd hebt bijgewoond, weet je dat er vaak gezouten water bij is, een ei, de Afikoman, wat een half afgebroken brood is, verborgen in linnen en wat later gegeten wordt, en meer. Waar komt dit gebruik vandaan, want dit is niet in de Bijbel te vinden, noch zijn er instructies te vinden over hoe de Pascha maaltijd gegeten moet worden. Het ‘hoe’ kwam van de Rabbi’s uit de vroegere tijden. Je vindt er geen hoofdstuk en vers over, maar het is duidelijk oud en ontleent aan Gods oorspronkelijke instructies.
De apostel Paulus in Efeze 5:14-17, citeert en parafraseert dit deel van de Rabbi’s uit Rambam, Hilchot Teshuvah (Hoofdstuk 3):
“Ontwaakt gij die slaapt en sluimert, sta op uit uw sluimer; onderzoek uw daden, bekeer en herinnert u uw Schepper. Degenen van jullie die de waarheid vergeten in de ijdelheid der tijden…kijk in uw zielen en verbeter je wegen en daden, laat een ieder zijn slechte pad verlaten en zijn gedachten die niet goed zijn…”
Wat Paulus schreef: “…Ontwaakt, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten. Ziet dus nauwlettend toe, hoe gij wandelt, niet als onwijzen, doch als wijzen, u de gelegenheid ten nutte makende, want de dagen zijn kwaad. Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil des Heren is.”
Paulus nam Rabbijnse werken hierin op; de Schrift in dit geval, geeft in sommige gevallen enige geldigheid voor deze bronnen.
Een ander voorbeeld is het contrast tussen Genesis 12:1 en Handelingen 7:2. In Genesis 12:1 lezen we dit:
“De Here nu zeide tot Abram: Ga uit uw land en uit uw maagschap en uit uw vaders huis naar het land dat Ik u wijzen zal.” Dat is het. God vertelde hem dit.
In Handelingen 7 doet Stefanus zijn verdediging. 50 verzen van dat hoofdstuk zijn niets meer dan de geschiedenis van Israël, wat duidelijk algemeen bekend was voor de luisteraars, omdat hij ononderbroken en zonder correctie kon spreken. In vers 2 zegt hij: “…de God der heerlijkheid is verschenen aan onze vader Abraham, toen hij nog in Mesopotamië was, voordat hij in Haran ging wonen en Hij zeide tot hem: Verlaat uw land en uw bloedverwanten en kom herwaarts naar het land dat Ik u wijzen zal.”
Zie je het verschil? Stefanus wist dat God aan Abraham verschenen was, maar Mozes, in Genesis 12:1, liet dat detail weg. Mozes vertelt ons dat God tot Abram sprak. Hoe wist het hele Jodendom dat God eigenlijk aan Abraham verschenen was om hem dit te zeggen? Door de mondelinge en schriftelijke geschiedenis, die door de eeuwen heen aan generaties doorgegeven werd. Ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen geven. (Kijk eens naar de informatie die Stefanus geeft, in vers 19-25; informatie die je niet in Exodus vindt, als voorbeeld).
Een praktisch voorbeeld: Ik weet nog dat ik mijn moeder als jongetje ‘hielp’ in de keuken – zij was een bekroonde kok – en zij had haar geschreven recepten. Maar soms zei ze tegen mij ‘maar ik doe het op deze manier, dat is beter,’ enzovoorts. Het ene was het geschreven woord van haar recept, het andere de ‘hoe het te doen’. Ik kan daar voorbeelden aan toevoegen van mijn vader en ik die apparaten repareerden met de handleiding in de hand, maar het doen ervan was altijd net een beetje anders, of er waren aanvullende details nodig die de handleiding niet vermeldde. Ook al stond iets niet in moeders recept, dat maakte het recept of de maaltijd niet ongeldig. Hetzelfde met mijn vader die dingen repareerde rondom het huis en zijn eigen kennis en vaardigheden gebruikte naast wat er in de handleiding stond.
Dus dat is de reden waarom deze aanvullende stukken informatie van de Rabbi’s geldig en belangrijk zijn voor ons begrip.
Waar waren we…
Bovenstaande is omdat ik wil dat iedereen die dit leest, in staat is bezwaren en vragen waar ze mee geconfronteerd kunnen worden, kunnen beantwoorden. Wat ik deel komt puur uit de Schrift en van de Rabbi’s. In geen geval beweer ik perfect te zijn, maar ik blijf bij wat solide is en gebalanceerd en juist en ik verdiep mij niet in sensatiezucht en sla ook niet een andere richting in dat niet door de Schrift ondersteund kan worden en/of de geschiedenis, de cultuur of vroegere kennis.
Volgende week ga ik verder met waarom het Feest der Bazuinen op nieuwe maan plaatsvindt, waar het ‘verborgen zijn’ over gaat en waar de aarde doorheen gaat gedurende de tijd nadat de laatste bazuin geblazen is en laat ik NT verzen zien hieraan gerelateerd.
Bedankt voor het lezen hiervan, wat een fundamenteel begrip geeft en waarom dit geldig en belangrijk is.
Tot volgende week, zegen!
(En denk aan mijn Facebook en YouTube video onderwijs op de woensdagmiddag; zij behandelen hetzelfde onderwerp als deze serie){om 15:00 u}
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
Rosh haShanah uitgelegd, Jom Kippoer, Loofhuttenfeest - deel 2
Dag allemaal,
Vorige week heb ik gehad over het Feest der Bazuinen, een feest dat door God ingesteld is. Het feest heeft meerdere namen en wordt ook wel Rosh haShanah genoemd. Elke naam hiervan geeft openbaring over Gods profetisch plan!
Deze week wil ik iets belangrijks daaraan toevoegen, dat ons zal helpen het hoe en waarom van deze studie te begrijpen en volgende week gaan we dieper op het Feest der Bazuinen in, op de Heilige Dagen en op Jom Kippoer.
Rosh haShanah betekent ‘hoofd van het jaar’
De ‘heidense’ nieuwjaarsdag, 1 januari, is een tijd van opnieuw beginnen, nadat men zichzelf beoordeeld heeft betreffende het afgelopen jaar. In veel, zo niet alle Joodse gemeenschappen, is Rosh haShanah een feest wat 2 dagen duurt, de 1e en 2e Tishri. Denk bijvoorbeeld aan de Amerikaanse Thanksgiving Day, wat op de laatste donderdag van elke november gevierd wordt - veel mensen hebben de vrijdag daarna geen zin om ook maar iets te doen. Of, wie heeft er op 2 januari zin om naar zijn werk te gaan? Dus die 1e Tishri wordt dunnetjes gevierd op de 2e, vanwege de menselijke natuur, lol.
Israël heeft 2 kalenders: een heilige en een burgerlijke kalender. De burgerlijke kalender werd door God ingesteld op Nissan 1, zoals vermeld in Exodus 12:2: “Deze maand zal u het begin der maanden zijn; zij zal u de eerste der maanden van het jaar zijn.” (in 2018 was Nissan 1 onze 17 maart, hun jaar 5778). De paasweek begint op de 10e van Nissan.
De burgerlijke kalender is hoe de voorwaarden van de koning worden gemeten
Zij gebruikten de burgerlijke kalender voor dingen als onroerend goed transacties, huwelijken en scheidingen en dergelijke – in hun denken kun je de heilige kalender, wat over Gods feesten gaat, niet mengen met het werelds leven. De burgerlijke kalender begint bij het Feest der Bazuinen, Rosh haShanah – het hoofd van het jaar.
Maar nergens in het OT heeft God Tishri 1 als het Nieuwjaar van de burgerlijke kalender aangewezen. Er zijn echter aanwijzingen door het hele OT heen dat zij deze dag als het begin van het burgerlijk jaar zagen; in de oude geschriften van de Rabbi’s was dit zeker al het geval. (In de Mishnah, Rosh haShanah 1:1 staat: “De eerste van Tishri is het begin van het jaar voor sabbat cycli en jubileum.”) ook kunnen we zien dat Nehemia 8:1-8 op Tishri 1 plaatsvond, een nieuw begin voor de ballingen die naar het land terugkeerden, enz.
Bovendien begonnen veel eeuwenoude Semitische culturen hun jaar in de herfst, na de oogst. De Egyptenaren hadden ook een heilige en een burgerlijke kalender; hun burgerlijke kalender begon rond 20 Juli. Maar voor veel Semitische mensen begon het nieuwe landbouw seizoen na de herfstoogst en dat werd het begin van het nieuwe jaar. Het is duidelijk dat God dit niet verbood en eigenlijk, zoals de eeuwenoude culturen laten zien en de aanwijzingen die hierover zijn in het OT en de geschriften, was dit hun praktijk. Dus Israël had eeuwenlang 2 kalenders.
Op dit punt
Sommige lezers vragen zich misschien af, omdat we veel van die praktijken en overtuigingen niet in het OT te vinden zijn, waarom we daar aandacht aan moeten geven? Zijn dit geldige overtuigingen en praktijken?
Het antwoord is dit: in de geschriften van de oude Rabbi’s komen we achter het HOE zij hoofdstuk en vers praktiseerden – hoe zij het uitleefden. In de Talmoed (Mishna & Gemara), Targum en Midrash, zien we ‘hoe’ ze hun geloof uitoefenden. Deze boeken zijn de commentaren, gewoonten en praktijken van het oude Israël, door de eeuwen heen geschreven door de Rabbi’s.
Een voorbeeld: Hoeveel christenen hebben deelgenomen aan een Pascha Seder? In de Bijbel worden er slechts 3 elementen vermeld die vereist zijn: Geroosterd lam, brood zonder gist en bittere kruiden (Exodus 12:8). Maar er wordt niets gezegd over HOE dit te eten.
Als je een Seder maaltijd hebt bijgewoond, weet je dat er vaak gezouten water bij is, een ei, de Afikoman, wat een half afgebroken brood is, verborgen in linnen en wat later gegeten wordt, en meer. Waar komt dit gebruik vandaan, want dit is niet in de Bijbel te vinden, noch zijn er instructies te vinden over hoe de Pascha maaltijd gegeten moet worden. Het ‘hoe’ kwam van de Rabbi’s uit de vroegere tijden. Je vindt er geen hoofdstuk en vers over, maar het is duidelijk oud en ontleent aan Gods oorspronkelijke instructies.
De apostel Paulus in Efeze 5:14-17, citeert en parafraseert dit deel van de Rabbi’s uit Rambam, Hilchot Teshuvah (Hoofdstuk 3):
“Ontwaakt gij die slaapt en sluimert, sta op uit uw sluimer; onderzoek uw daden, bekeer en herinnert u uw Schepper. Degenen van jullie die de waarheid vergeten in de ijdelheid der tijden…kijk in uw zielen en verbeter je wegen en daden, laat een ieder zijn slechte pad verlaten en zijn gedachten die niet goed zijn…”
Wat Paulus schreef: “…Ontwaakt, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten. Ziet dus nauwlettend toe, hoe gij wandelt, niet als onwijzen, doch als wijzen, u de gelegenheid ten nutte makende, want de dagen zijn kwaad. Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil des Heren is.”
Paulus nam Rabbijnse werken hierin op; de Schrift in dit geval, geeft in sommige gevallen enige geldigheid voor deze bronnen.
Een ander voorbeeld is het contrast tussen Genesis 12:1 en Handelingen 7:2. In Genesis 12:1 lezen we dit:
“De Here nu zeide tot Abram: Ga uit uw land en uit uw maagschap en uit uw vaders huis naar het land dat Ik u wijzen zal.” Dat is het. God vertelde hem dit.
In Handelingen 7 doet Stefanus zijn verdediging. 50 verzen van dat hoofdstuk zijn niets meer dan de geschiedenis van Israël, wat duidelijk algemeen bekend was voor de luisteraars, omdat hij ononderbroken en zonder correctie kon spreken. In vers 2 zegt hij: “…de God der heerlijkheid is verschenen aan onze vader Abraham, toen hij nog in Mesopotamië was, voordat hij in Haran ging wonen en Hij zeide tot hem: Verlaat uw land en uw bloedverwanten en kom herwaarts naar het land dat Ik u wijzen zal.”
Zie je het verschil? Stefanus wist dat God aan Abraham verschenen was, maar Mozes, in Genesis 12:1, liet dat detail weg. Mozes vertelt ons dat God tot Abram sprak. Hoe wist het hele Jodendom dat God eigenlijk aan Abraham verschenen was om hem dit te zeggen? Door de mondelinge en schriftelijke geschiedenis, die door de eeuwen heen aan generaties doorgegeven werd. Ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen geven. (Kijk eens naar de informatie die Stefanus geeft, in vers 19-25; informatie die je niet in Exodus vindt, als voorbeeld).
Een praktisch voorbeeld: Ik weet nog dat ik mijn moeder als jongetje ‘hielp’ in de keuken – zij was een bekroonde kok – en zij had haar geschreven recepten. Maar soms zei ze tegen mij ‘maar ik doe het op deze manier, dat is beter,’ enzovoorts. Het ene was het geschreven woord van haar recept, het andere de ‘hoe het te doen’. Ik kan daar voorbeelden aan toevoegen van mijn vader en ik die apparaten repareerden met de handleiding in de hand, maar het doen ervan was altijd net een beetje anders, of er waren aanvullende details nodig die de handleiding niet vermeldde. Ook al stond iets niet in moeders recept, dat maakte het recept of de maaltijd niet ongeldig. Hetzelfde met mijn vader die dingen repareerde rondom het huis en zijn eigen kennis en vaardigheden gebruikte naast wat er in de handleiding stond.
Dus dat is de reden waarom deze aanvullende stukken informatie van de Rabbi’s geldig en belangrijk zijn voor ons begrip.
Waar waren we…
Bovenstaande is omdat ik wil dat iedereen die dit leest, in staat is bezwaren en vragen waar ze mee geconfronteerd kunnen worden, kunnen beantwoorden. Wat ik deel komt puur uit de Schrift en van de Rabbi’s. In geen geval beweer ik perfect te zijn, maar ik blijf bij wat solide is en gebalanceerd en juist en ik verdiep mij niet in sensatiezucht en sla ook niet een andere richting in dat niet door de Schrift ondersteund kan worden en/of de geschiedenis, de cultuur of vroegere kennis.
Volgende week ga ik verder met waarom het Feest der Bazuinen op nieuwe maan plaatsvindt, waar het ‘verborgen zijn’ over gaat en waar de aarde doorheen gaat gedurende de tijd nadat de laatste bazuin geblazen is en laat ik NT verzen zien hieraan gerelateerd.
Bedankt voor het lezen hiervan, wat een fundamenteel begrip geeft en waarom dit geldig en belangrijk is.
Tot volgende week, zegen!
(En denk aan mijn Facebook en YouTube video onderwijs op de woensdagmiddag; zij behandelen hetzelfde onderwerp als deze serie){om 15:00 u}
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed