Respect for the things of God #1; Angels and marriage
Respect voor de dingen van God #1; Engelen en het huwelijk
Hallo allemaal,
Toen ik heel jong was verhuisden mijn ouders hun groeiend gezin 4 mijl (6,4 km) buiten de stad naar een kleine buurt op het platteland. We hadden ongeveer 1 hectare grond, een groot huis in de vorm van een ranch (1 niveau), een beekje dat door het terrein liep, fruitbomen.....en een gezamenlijke telefoonlijn.
Wat is een gezamenlijke telefoonlijn? Een gezamenlijke telefoonlijn is dat verscheidene huizen één enkele vaste lijn deelden. Elk huis had zijn eigen telefoon, maar het was op dezelfde lijn als de buurman. Je kon je telefoon in je huis oppakken, en als een van je buren op dat moment aan het telefoneren was, kon je meeluisteren.
Vroeger denk ik dat veel kleine dorpen of plattelandswijken zoals de onze die ene buurvrouw hadden die niets beters te doen had dan thuis te zitten en af en toe haar telefoon op te pakken om mee te luisteren naar de gesprekken van haar buren. Van wat ze hoorde verspreidde ze ofwel geruchten en roddels, of later uitte zij haar mening aan anderen over wat ze hoorde. Nu noemen ze dat sociale media, lol.
Ik heb herinneringen aan mijn moeder die de telefoon opnam om te bellen, maar eerst even pauzeerde en luisterde om te weten of er nog iemand anders aan de lijn was voordat ze verder ging. Toen ik ongeveer 6 of 7 jaar oud was, verbouwden mijn ouders het huis en toen verbeterde de technologie, zodat elk huis een eigen vaste lijn kon hebben - niet meer meeluisteren met de buren!
R. E.S.. P. E. C. T.
De verleiding om naar de buren te luisteren werd afgewogen tegen de noodzaak om de privacy van anderen te respecteren, en al te vaak won de verleiding. De vrijheid om een telefoon op te nemen om te luisteren naar het privé telefoongesprek van een buurman, was voor sommigen te veel vrijheid om aan te kunnen - ze konden zichzelf niet beheersen door zich te bedenken dat ze hun buurman moesten liefhebben en respecteren.
Op dezelfde manier kan een christen de Heer en diens naaste liefhebben, maar op één gebied dat respect schenden omdat ze de vrijheid hebben om dat te doen, en de discipline of het begrip missen om zichzelf in toom te houden. Christenen zijn ook berucht in sommige kerken en 'opwekkingscentra' voor het hanteren van de gaven van de Geest als speelgoed voor een 4 jarige op kerstochtend - speelse dingen.
Ze oooh en ahhhhh als iemand een engel ziet, daarmee aangevend 'Ik wil er ook een zien!' Alsof het zien van een engel of de Heer of het bewegen in de gaven een geestelijke eremedaille is. Als ze beter zouden weten met Wie ze te maken hadden, zouden ze niet zulke geestelijke baby's zijn.
De stad Corinthe was zo'n geval.
Het motto van de stad was 'Vrijheid en kennis', en dat leefden ze tot het uiterste. Paulus moest ze in de hoofdstukken 12-14 schrijven om correct met de gaven van de Geest om te gaan, en met liefde en respect voor God en anderen. In de eerste brief van Paulus aan hen citeerde hij minstens 10 situaties die gecorrigeerd moesten worden. Vrijheid en kennis - wat je ook doet, het is prima!
In zijn eerste brief, hoofdstuk 11: 1-16, is de situatie dat sommige van de vrouwen hun sluiers afdeden wanneer ze naar de (huis)kerk kwamen. In Handelingen 18:7-8 wordt ons verteld dat zij elkaar in eerste instantie ontmoetten in het huis van een Romein, genaamd Justus, en dat ze werden vergezeld door gelovige Joden, en 'veel van de Korintiërs (Grieken) geloofden ook'.
Alle drie de culturen waren samen in één huis. Vrouwen in de Griekse cultuur werden praktisch vereerd en beleefden grote vrijheden, Romeinse vrouwen minder en Joodse vrouwen hadden vrijheden die per regio en zelfs per stad verschilden.
Maar één ding dat ze gemeen hadden in die regio van Griekenland was dat een dunne, bijna doorzichtige sluier over het gezicht aangaf dat een vrouw getrouwd was. Haar onbedekte gezicht mocht alleen haar man zien. Het was de oude versie van de trouwring. Maar deze vrouwen waren vrij in Christus, en voelden zich daarom gerechtvaardigd om hun sluiers af te doen wanneer ze binnen waren bij een huiskerk.
Kun je je voorstellen dat de gastheer of gastvrouw vandaag bij binnenkomst van de huiskerk, een kleine schaal klaar heeft staan, zodat elke vrouw haar trouwring kan afdoen, die ze bij het naar huis gaan weer om kan doen? Dat is wat deze vrouwen deden door hun sluiers af te doen bij het binnengaan. Ze waren ontspannen, in een private huissamenkomst met broeders en zusters in de Heer, onder vrienden - ze waren vrij in Christus, alles was moreel rechtschapen in de samenkomsten - wat kan het voor kwaad?
Paulus vraagt hen in v13 om zelf te oordelen of het juist was dat ze dat deden en in v16 noemt hij het gebruik van sluiers voor de vrouwen een gewoonte. Het is geen leerstellige kwestie maar een culturele kwestie, zoals hij stelt, en zij moesten bij zichzelf oordelen wat juist was. Tot op de dag van vandaag is in sommige delen van de wereld een sluier voor vrouwen de norm, maar elders in de regio is dat niet het geval. Hetzelfde geldt voor Corinthe.
Het grotere probleem was het respect voor de orde in het huwelijk, dat het grootste deel van zijn opmerkingen in beslag neemt. Hij zegt zelfs in v10 dat de vrouwen uit respect voor de 'engelen' sluiers moeten dragen. In het Grieks is dit 'angelous’ (engelen), dus als jouw versie zegt 'dienaren' is het onjuist. Die versie negeert bewust de Griekse versie om het voor degenen die hun geschiedenis en cultuur niet kennen, makkelijker te begrijpen - maar het verandert alles om een dergelijke fout te introduceren.
Paulus zegt eenvoudigweg dat ze sluiers moeten dragen om hun echtgenoten te eren, en 'vanwege de engelen'. Hij zegt dit omdat ze zouden begrijpen wat 'vanwege de engelen' betekent. Hij liet hen er bij stil staan om het huwelijk, de engelen en de vreze voor God te eren en te respecteren. Hebben we diezelfde eer en respect voor God en de dingen van God?
Volgende week ga ik hier verder mee – worden in jouw gemeente de dingen van God, engelen, de gaven van de Geest, behandeld met ontzag en respect en eer, of als speeltjes die ons gegeven zijn; en we over deze nieuwe visie of die nieuwe ervaring praten, zodat anderen daarover ooohhhh en ahhhhh zeggen? Wat is jouw kerkcultuur, de cultuur van jouw christelijke vrienden?
Tot dan.... zegen,
John Fenn/wk
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
Respect voor de dingen van God #1; Engelen en het huwelijk
Hallo allemaal,
Toen ik heel jong was verhuisden mijn ouders hun groeiend gezin 4 mijl (6,4 km) buiten de stad naar een kleine buurt op het platteland. We hadden ongeveer 1 hectare grond, een groot huis in de vorm van een ranch (1 niveau), een beekje dat door het terrein liep, fruitbomen.....en een gezamenlijke telefoonlijn.
Wat is een gezamenlijke telefoonlijn? Een gezamenlijke telefoonlijn is dat verscheidene huizen één enkele vaste lijn deelden. Elk huis had zijn eigen telefoon, maar het was op dezelfde lijn als de buurman. Je kon je telefoon in je huis oppakken, en als een van je buren op dat moment aan het telefoneren was, kon je meeluisteren.
Vroeger denk ik dat veel kleine dorpen of plattelandswijken zoals de onze die ene buurvrouw hadden die niets beters te doen had dan thuis te zitten en af en toe haar telefoon op te pakken om mee te luisteren naar de gesprekken van haar buren. Van wat ze hoorde verspreidde ze ofwel geruchten en roddels, of later uitte zij haar mening aan anderen over wat ze hoorde. Nu noemen ze dat sociale media, lol.
Ik heb herinneringen aan mijn moeder die de telefoon opnam om te bellen, maar eerst even pauzeerde en luisterde om te weten of er nog iemand anders aan de lijn was voordat ze verder ging. Toen ik ongeveer 6 of 7 jaar oud was, verbouwden mijn ouders het huis en toen verbeterde de technologie, zodat elk huis een eigen vaste lijn kon hebben - niet meer meeluisteren met de buren!
R. E.S.. P. E. C. T.
De verleiding om naar de buren te luisteren werd afgewogen tegen de noodzaak om de privacy van anderen te respecteren, en al te vaak won de verleiding. De vrijheid om een telefoon op te nemen om te luisteren naar het privé telefoongesprek van een buurman, was voor sommigen te veel vrijheid om aan te kunnen - ze konden zichzelf niet beheersen door zich te bedenken dat ze hun buurman moesten liefhebben en respecteren.
Op dezelfde manier kan een christen de Heer en diens naaste liefhebben, maar op één gebied dat respect schenden omdat ze de vrijheid hebben om dat te doen, en de discipline of het begrip missen om zichzelf in toom te houden. Christenen zijn ook berucht in sommige kerken en 'opwekkingscentra' voor het hanteren van de gaven van de Geest als speelgoed voor een 4 jarige op kerstochtend - speelse dingen.
Ze oooh en ahhhhh als iemand een engel ziet, daarmee aangevend 'Ik wil er ook een zien!' Alsof het zien van een engel of de Heer of het bewegen in de gaven een geestelijke eremedaille is. Als ze beter zouden weten met Wie ze te maken hadden, zouden ze niet zulke geestelijke baby's zijn.
De stad Corinthe was zo'n geval.
Het motto van de stad was 'Vrijheid en kennis', en dat leefden ze tot het uiterste. Paulus moest ze in de hoofdstukken 12-14 schrijven om correct met de gaven van de Geest om te gaan, en met liefde en respect voor God en anderen. In de eerste brief van Paulus aan hen citeerde hij minstens 10 situaties die gecorrigeerd moesten worden. Vrijheid en kennis - wat je ook doet, het is prima!
In zijn eerste brief, hoofdstuk 11: 1-16, is de situatie dat sommige van de vrouwen hun sluiers afdeden wanneer ze naar de (huis)kerk kwamen. In Handelingen 18:7-8 wordt ons verteld dat zij elkaar in eerste instantie ontmoetten in het huis van een Romein, genaamd Justus, en dat ze werden vergezeld door gelovige Joden, en 'veel van de Korintiërs (Grieken) geloofden ook'.
Alle drie de culturen waren samen in één huis. Vrouwen in de Griekse cultuur werden praktisch vereerd en beleefden grote vrijheden, Romeinse vrouwen minder en Joodse vrouwen hadden vrijheden die per regio en zelfs per stad verschilden.
Maar één ding dat ze gemeen hadden in die regio van Griekenland was dat een dunne, bijna doorzichtige sluier over het gezicht aangaf dat een vrouw getrouwd was. Haar onbedekte gezicht mocht alleen haar man zien. Het was de oude versie van de trouwring. Maar deze vrouwen waren vrij in Christus, en voelden zich daarom gerechtvaardigd om hun sluiers af te doen wanneer ze binnen waren bij een huiskerk.
Kun je je voorstellen dat de gastheer of gastvrouw vandaag bij binnenkomst van de huiskerk, een kleine schaal klaar heeft staan, zodat elke vrouw haar trouwring kan afdoen, die ze bij het naar huis gaan weer om kan doen? Dat is wat deze vrouwen deden door hun sluiers af te doen bij het binnengaan. Ze waren ontspannen, in een private huissamenkomst met broeders en zusters in de Heer, onder vrienden - ze waren vrij in Christus, alles was moreel rechtschapen in de samenkomsten - wat kan het voor kwaad?
Paulus vraagt hen in v13 om zelf te oordelen of het juist was dat ze dat deden en in v16 noemt hij het gebruik van sluiers voor de vrouwen een gewoonte. Het is geen leerstellige kwestie maar een culturele kwestie, zoals hij stelt, en zij moesten bij zichzelf oordelen wat juist was. Tot op de dag van vandaag is in sommige delen van de wereld een sluier voor vrouwen de norm, maar elders in de regio is dat niet het geval. Hetzelfde geldt voor Corinthe.
Het grotere probleem was het respect voor de orde in het huwelijk, dat het grootste deel van zijn opmerkingen in beslag neemt. Hij zegt zelfs in v10 dat de vrouwen uit respect voor de 'engelen' sluiers moeten dragen. In het Grieks is dit 'angelous’ (engelen), dus als jouw versie zegt 'dienaren' is het onjuist. Die versie negeert bewust de Griekse versie om het voor degenen die hun geschiedenis en cultuur niet kennen, makkelijker te begrijpen - maar het verandert alles om een dergelijke fout te introduceren.
Paulus zegt eenvoudigweg dat ze sluiers moeten dragen om hun echtgenoten te eren, en 'vanwege de engelen'. Hij zegt dit omdat ze zouden begrijpen wat 'vanwege de engelen' betekent. Hij liet hen er bij stil staan om het huwelijk, de engelen en de vreze voor God te eren en te respecteren. Hebben we diezelfde eer en respect voor God en de dingen van God?
Volgende week ga ik hier verder mee – worden in jouw gemeente de dingen van God, engelen, de gaven van de Geest, behandeld met ontzag en respect en eer, of als speeltjes die ons gegeven zijn; en we over deze nieuwe visie of die nieuwe ervaring praten, zodat anderen daarover ooohhhh en ahhhhh zeggen? Wat is jouw kerkcultuur, de cultuur van jouw christelijke vrienden?
Tot dan.... zegen,
John Fenn/wk
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
RSS Feed