Dag allemaal,
Nadat mijn vader ons gezin verlaten had toen ik 11 jaar oud was, maar voordat ik mijn hemelse Vader 5 jaar later leerde kennen, was de Vader zo goed om verschillende godvrezende mannen in mijn leven te brengen die een geweldig positieve invloed op mijn jong en gewond hart hebben gehad. Eén van die mannen waar ik het vandaag over wil hebben, was ‘oom Del.’ Samen met zijn vrouw, ‘tante Betsy’ openden zij hun huis en leven voor mij en mijn familie, en later ook voor Barb toen we verkering kregen. Hun oudste zoon, ongeveer van mijn leeftijd, en ik zijn tot aan de dag van vandaag goede vrienden.
Iedere zomer nodigden ze mij en mijn familie uit in hun huis aan het meer, ongeveer 75 minuten rijden van ons huis. Een aantal gezinnen waar zij bevriend mee waren, hadden daar ook een huis gekocht, dus als iedereen daar dezelfde tijd was en je alle volwassenen en kinderen zou optellen, zou je op zo’n 40 mensen uitkomen.
Oom Del had een grote boot met een romp van fiberglas, en het dek was plat, omringd door een reling en binnenin was genoeg ruimte om 15 of 20 mensen te herbergen. Na een hele dag op de boot geweest te zijn, met watersport en kinderen van alle leeftijden die dit en dat nodig hadden, waren de volwassenen ’s avonds toe aan een tijd alleen voor henzelf, weg van de kudde kinderen.
Ongeveer een uur voordat de zon onderging, riep oom Del zo hard dat iedereen het kon horen: “mama-rit!” wat het teken voor de volwassenen was zich te verzamelen en wij tieners en bijna tieners waren niet lang daarna belast met de zorg voor de jongere kinderen, terwijl de volwassenen met de boot een cruise rond het meer gingen maken, ongeveer een uur lang (met verfrissende drankjes in hun hand) – een uur van rust en stilte voor henzelf – om vervolgens de kinderen klaar voor bed te maken. Wij als tieners mopperden altijd een beetje, natuurlijk, omdat we op onze jongere broertjes en zusjes moesten passen, maar inwendig dachten we ‘een uur zonder dat iemand op ons let – jippie!!!’
Die mama-ritjes waren een raadsel voor ons. Waarom hadden zij dat nodig? Wat was het doel daarvan? Waar spraken ze dat uur met elkaar over?
Mieren en de heiligheid van vrije tijd
Zoals het voor mij als tiener leek, en ik denk ook voor Barb, dienden die mama-ritjes geen enkel doel. Maar tegen de tijd dat wij getrouwd waren en 3 kleine jongens hadden en pastors waren van een gemeente op het platteland van Colorado, begrepen wij heel duidelijk de zin van die mama-ritjes uit onze tienertijd.
Oftewel Barb keek naar mij en zei ‘Ik heb een mama-rit nodig’ of ik kon dat aan haar gezicht zien en riep dan naar de jongens: “mama-rit!” – wat daar in Colorado inhield dat wij vervolgens in de auto stapten, naar de open prairie reden of naar de bergen; hoe dan ook, mama moest even weg uit het huis. Er wachtte ons altijd een avontuur – een hagedis om te vangen, een prairie hond die we zagen, antilopen die aan het grazen waren of we zagen wilde kalkoenen. En altijd was er een lichamelijke activiteit, in de vorm van een wandeling of het beklimmen van een berg; soms vonden we sporen van een wagenwiel van pioniers, die daar zo’n 100 jaar geleden gereden hadden, of we kwamen oude tekeningen op rotsen tegen, enzovoorts. Soms, als Barb echt helemaal alleen wilde zijn, deelde ze mee dat ze een ‘mama-rit’ ging maken en dan nam ze haar fiets en reed ze de plattelandsweggetjes af.
De mentale en fysieke verandering deed wonderen voor ons en gaf ons weer energie. Onze avondritjes naar het onbekende waren eigenlijk een Bijbels voorbeeld dat bij de schepping begon, toen God besloot dat Hij na 6 dagen klaar was met zijn werk en op de 7e rustte van project Aarde. Het is niet zo dat Hij moe was, het Hebreeuws geeft aan dat Hij er gewoon mee stopte. Rusten hield in te stoppen met wat je aan het doen bent. Zelfs toen gaf Hij ons al een voorbeeld, want Jezus zou later opmerken:
“De sabbat is gemaakt ter wille van de mens, niet de mens ter wille van de sabbat.” Marcus 2:27
Wij worden niet verondersteld een dag te dienen, maar de dag dient ons. Er werd een rustdag voor ons gemaakt, en het heeft jaren geduurd voor ik de waarde van een rusttijd inzag en begreep. Het is onze natuurlijke neiging om iets te produceren, en tijd af nemen lijkt daar tegengesteld aan. Ik houd van het voorbeeld in Zacharia 4:1-6 waar 2 olijfbomen gezien worden, die olie produceren wat in een oliehouder stroomt. Vandaar stroomt de olie naar een lamp, die vervolgens brandt. “Niet doorkracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest.”
De les is om allereerst met de bron van de olie verbonden te zijn – olie is een beeld van de Heilige Geest – en onze geest is de houder van de olie, die de lamp vervolgens laat branden; wat alleen kan als de houder overstroomt met olie, naar de lamp toe (onze ziel). Met andere woorden, we moeten mensen geven van wat er overstroomt; wat in de houder is, is voor ons. Geef hen alleen wat overstroomt, nooit wat er in de houder is. Dat is voor jezelf. We hebben het allemaal gedaan – dat je op reserve loopt, bijna leeg en je dus weer moet opladen. Daar gaat een sabbatrust dus over – de houder weer vol laten stromen zodat het kan overvloeien.
Ik heb eens een studie over mieren gelezen, dat mijn leven heeft veranderd. De meeste christenen weten wat Salomo schrijft in zijn Spreuken ‘zie haar wegen en word wijs’. (Spreuken 6:6). Deze studie liet zien dat mieren hun dag in drieën verdelen. Eén derde van de dag werken ze hard, het tweede derde deel van de dag doen ze licht werk en het laatste derde deel rusten ze. Hmmm…mama-ritten dus. Rust 1/3 van de dag, doe 1/3 deel licht werk en 1/3 deel hard werk. Hmmm…balans.
Mijn punt met de mama-ritten is dit:
Heb je eigen versie van een mama-rit – tijd om je weer op te laden – rust, en ja, wees als die mier. Verdeel dagelijks je dag in drieën, om balans te hebben in je leven. Toen Paulus in Efeze was (Handelingen 19) lezen we dat hij dagelijks leerde in de school van een man die Tyrannus heette. We weten vanuit de geschiedenis en de cultuur, dat de mensen in Efeze werkten van zonsopgang tot ongeveer 11:00 uur. Dan namen ze een pauze tot 16:100 uur – ongetwijfeld gebruikte Paulus deze tijd om in die school onderwijs te geven. Na 16:00 uur werkten ze nog een paar uur, tot het werk klaar was. Voor mij lijkt het erop dat zij hun dag ook in drieën deelden. In de ochtend hard werken, even pauze nemen om vervolgens lichter werk te doen. Klaar.
Zoek uit wat voor jou werkt en veroordeel elkaar niet – maar onderzoek of wat jij nu doet, goed is voor jouw lichaam. Vind jouw mama-rit en neem het.
Volgende week een andere gebeurtenis uit ons leven…tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Nadat mijn vader ons gezin verlaten had toen ik 11 jaar oud was, maar voordat ik mijn hemelse Vader 5 jaar later leerde kennen, was de Vader zo goed om verschillende godvrezende mannen in mijn leven te brengen die een geweldig positieve invloed op mijn jong en gewond hart hebben gehad. Eén van die mannen waar ik het vandaag over wil hebben, was ‘oom Del.’ Samen met zijn vrouw, ‘tante Betsy’ openden zij hun huis en leven voor mij en mijn familie, en later ook voor Barb toen we verkering kregen. Hun oudste zoon, ongeveer van mijn leeftijd, en ik zijn tot aan de dag van vandaag goede vrienden.
Iedere zomer nodigden ze mij en mijn familie uit in hun huis aan het meer, ongeveer 75 minuten rijden van ons huis. Een aantal gezinnen waar zij bevriend mee waren, hadden daar ook een huis gekocht, dus als iedereen daar dezelfde tijd was en je alle volwassenen en kinderen zou optellen, zou je op zo’n 40 mensen uitkomen.
Oom Del had een grote boot met een romp van fiberglas, en het dek was plat, omringd door een reling en binnenin was genoeg ruimte om 15 of 20 mensen te herbergen. Na een hele dag op de boot geweest te zijn, met watersport en kinderen van alle leeftijden die dit en dat nodig hadden, waren de volwassenen ’s avonds toe aan een tijd alleen voor henzelf, weg van de kudde kinderen.
Ongeveer een uur voordat de zon onderging, riep oom Del zo hard dat iedereen het kon horen: “mama-rit!” wat het teken voor de volwassenen was zich te verzamelen en wij tieners en bijna tieners waren niet lang daarna belast met de zorg voor de jongere kinderen, terwijl de volwassenen met de boot een cruise rond het meer gingen maken, ongeveer een uur lang (met verfrissende drankjes in hun hand) – een uur van rust en stilte voor henzelf – om vervolgens de kinderen klaar voor bed te maken. Wij als tieners mopperden altijd een beetje, natuurlijk, omdat we op onze jongere broertjes en zusjes moesten passen, maar inwendig dachten we ‘een uur zonder dat iemand op ons let – jippie!!!’
Die mama-ritjes waren een raadsel voor ons. Waarom hadden zij dat nodig? Wat was het doel daarvan? Waar spraken ze dat uur met elkaar over?
Mieren en de heiligheid van vrije tijd
Zoals het voor mij als tiener leek, en ik denk ook voor Barb, dienden die mama-ritjes geen enkel doel. Maar tegen de tijd dat wij getrouwd waren en 3 kleine jongens hadden en pastors waren van een gemeente op het platteland van Colorado, begrepen wij heel duidelijk de zin van die mama-ritjes uit onze tienertijd.
Oftewel Barb keek naar mij en zei ‘Ik heb een mama-rit nodig’ of ik kon dat aan haar gezicht zien en riep dan naar de jongens: “mama-rit!” – wat daar in Colorado inhield dat wij vervolgens in de auto stapten, naar de open prairie reden of naar de bergen; hoe dan ook, mama moest even weg uit het huis. Er wachtte ons altijd een avontuur – een hagedis om te vangen, een prairie hond die we zagen, antilopen die aan het grazen waren of we zagen wilde kalkoenen. En altijd was er een lichamelijke activiteit, in de vorm van een wandeling of het beklimmen van een berg; soms vonden we sporen van een wagenwiel van pioniers, die daar zo’n 100 jaar geleden gereden hadden, of we kwamen oude tekeningen op rotsen tegen, enzovoorts. Soms, als Barb echt helemaal alleen wilde zijn, deelde ze mee dat ze een ‘mama-rit’ ging maken en dan nam ze haar fiets en reed ze de plattelandsweggetjes af.
De mentale en fysieke verandering deed wonderen voor ons en gaf ons weer energie. Onze avondritjes naar het onbekende waren eigenlijk een Bijbels voorbeeld dat bij de schepping begon, toen God besloot dat Hij na 6 dagen klaar was met zijn werk en op de 7e rustte van project Aarde. Het is niet zo dat Hij moe was, het Hebreeuws geeft aan dat Hij er gewoon mee stopte. Rusten hield in te stoppen met wat je aan het doen bent. Zelfs toen gaf Hij ons al een voorbeeld, want Jezus zou later opmerken:
“De sabbat is gemaakt ter wille van de mens, niet de mens ter wille van de sabbat.” Marcus 2:27
Wij worden niet verondersteld een dag te dienen, maar de dag dient ons. Er werd een rustdag voor ons gemaakt, en het heeft jaren geduurd voor ik de waarde van een rusttijd inzag en begreep. Het is onze natuurlijke neiging om iets te produceren, en tijd af nemen lijkt daar tegengesteld aan. Ik houd van het voorbeeld in Zacharia 4:1-6 waar 2 olijfbomen gezien worden, die olie produceren wat in een oliehouder stroomt. Vandaar stroomt de olie naar een lamp, die vervolgens brandt. “Niet doorkracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest.”
De les is om allereerst met de bron van de olie verbonden te zijn – olie is een beeld van de Heilige Geest – en onze geest is de houder van de olie, die de lamp vervolgens laat branden; wat alleen kan als de houder overstroomt met olie, naar de lamp toe (onze ziel). Met andere woorden, we moeten mensen geven van wat er overstroomt; wat in de houder is, is voor ons. Geef hen alleen wat overstroomt, nooit wat er in de houder is. Dat is voor jezelf. We hebben het allemaal gedaan – dat je op reserve loopt, bijna leeg en je dus weer moet opladen. Daar gaat een sabbatrust dus over – de houder weer vol laten stromen zodat het kan overvloeien.
Ik heb eens een studie over mieren gelezen, dat mijn leven heeft veranderd. De meeste christenen weten wat Salomo schrijft in zijn Spreuken ‘zie haar wegen en word wijs’. (Spreuken 6:6). Deze studie liet zien dat mieren hun dag in drieën verdelen. Eén derde van de dag werken ze hard, het tweede derde deel van de dag doen ze licht werk en het laatste derde deel rusten ze. Hmmm…mama-ritten dus. Rust 1/3 van de dag, doe 1/3 deel licht werk en 1/3 deel hard werk. Hmmm…balans.
Mijn punt met de mama-ritten is dit:
Heb je eigen versie van een mama-rit – tijd om je weer op te laden – rust, en ja, wees als die mier. Verdeel dagelijks je dag in drieën, om balans te hebben in je leven. Toen Paulus in Efeze was (Handelingen 19) lezen we dat hij dagelijks leerde in de school van een man die Tyrannus heette. We weten vanuit de geschiedenis en de cultuur, dat de mensen in Efeze werkten van zonsopgang tot ongeveer 11:00 uur. Dan namen ze een pauze tot 16:100 uur – ongetwijfeld gebruikte Paulus deze tijd om in die school onderwijs te geven. Na 16:00 uur werkten ze nog een paar uur, tot het werk klaar was. Voor mij lijkt het erop dat zij hun dag ook in drieën deelden. In de ochtend hard werken, even pauze nemen om vervolgens lichter werk te doen. Klaar.
Zoek uit wat voor jou werkt en veroordeel elkaar niet – maar onderzoek of wat jij nu doet, goed is voor jouw lichaam. Vind jouw mama-rit en neem het.
Volgende week een andere gebeurtenis uit ons leven…tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed