Dag allemaal,
Ik heb het gehad over hoe de hemel naar de aarde kijkt en vorige week ben ik begonnen 2 van de 3 gezagsstructuren die Hij ingesteld heeft te noemen en in welke mate Hij daar bemoeienis in heeft. De eerste twee waren Schepping en Gezinnen. Ik ga het nog even hebben over gezinnen, als Gods voornaamste gezagsstructuur in de aarde, door de vraag te stellen:
Waar is God als kinderen het slachtoffer worden?
De schepping is in een gevallen staat en gezinnen en families bevinden zich in een wereld die gevallen en gebrekkig is; iedereen wordt geboren in een gevallen wereld. Daarom gaan er dingen mis, van DNA en chromosomale abnormaliteiten in het lichaam, tot letsels en ziektes bij baby’s en kinderen. In deze gevallen wereld lijden zij die onschuldig zijn en het lijkt soms alsof God ver weg is en er niets om geeft. Deze baby’s die in een gevallen en gebrekkige wereld terecht komen, worden in gezinnen geboren die voor hen zorgen, al is het vaak hartverscheurend voor de ouders en vragen zij zich af ‘Waarom wij? Waarom ik? Waarom ons kind? Waar bent U, God?’
Onze oudste zoon is gehandicapt en voor ons als ouders was het verschrikkelijk te zien dat onze zoon verschillende operaties moest ondergaan, zelfs een beroerte, terwijl wij absoluut machteloos waren en hem niet konden helpen. We konden ook helemaal niets doen aan de hersenbeschadiging die hij opgelopen heeft door een gebrek aan zuurstof bij de bevalling, doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld zat – en hij niet op tijd met een keizersnede gehaald werd. Wat konden of kunnen wij doen? We zijn machteloos. Dat is het moment dat ouders naar God gaan om hulp te vragen – en vaker dan niet, lijkt er geen reactie te komen.
Velen van ons zijn opgegroeid in een geloofsrichting die God het Absolute Antwoord op alles maakt – we luisteren naar preken die zeggen dat Hij zal genezen, ons financieel zal zegenen, ons gezin zal redden – Hij redt en geneest en beschermt – maar dat is niet altijd een feit, zoals we zowel in het Woord als in het echte leven zien.
De realiteit is dat in Hebreeën 11, het hoofdstuk over de geloofshelden, de auteur in het midden en aan het eind van het hoofdstuk zegt ‘In geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben’ en ‘slechts uit de verte hebben zij die gezien en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde.’ Mijn ervaring is dat vooral ouders van een ziek of gehandicapt kind degenen zijn die de beloftes uit de verte zien – maar niet in de werkelijkheid van het heden. We moeten ons denken omgorden met de zeer reële mogelijkheid dat, in tegenstelling tot de mensen om ons heen met ‘gewone’ kinderen, wij en ons kind in geloof zouden kunnen sterven, zonder de beloften ontvangen te hebben. Dat maakt ons ‘abnormaal’ en anders dan vrienden en andere familieleden – en vaak vragen wij ons af wat het plan hiervan was, het doel.
Natuurlijk hebben wij de grootste belofte ontvangen, Jezus Christus, maar misschien eindigen we als degenen uit Hebreeën 11; zij stierven zonder hun belofte van Hem ontvangen te hebben. Zij ontvingen die in de hemel, niet op aarde. Als kinderen geboren worden en er iets verschrikkelijk fout gaat en God zo ver weg lijkt te zijn, moeten we weten dat Hij uiteindelijk alles recht zal trekken en dat Hij met ons en ons kind door het dal van diepe duisternis gaat. Hij haalt ons niet uit dat dal, maar gaat met ons daar doorheen. Dat is geloof.
Gezinnen zonder God
Omdat het gezin een gedelegeerd iets is, wil dat zeggen dat gezinnen God volledig buiten hun levens kunnen houden, als zij dat willen en wettelijk gesproken moet Hij dat respecteren – ook al lijden allen eronder, en voornamelijk de kinderen – indien zij dat wensen. Alle dingen zijn door Hem en voor Hem gemaakt, maar als iemand Zijn bedoeling schendt, kunnen zich moeilijkheden en tragedies voordoen.
Laten we als voorbeeld een jongen of meisje nemen dat op jonge leeftijd aangerand is. Je kunt je dan afvragen ‘Waar was God? Waarom heeft Hij hem of haar niet beschermd?’ maar het antwoord staat hierboven – Hij schiep het gezin om de bron van Gods wijsheid en wegen op aarde te zijn, maar ouders wandelen niet altijd in wat Hij bedoeld heeft. Dus gebeuren er dingen in gezinnen waarin God buitengesloten is; Hij is niet een factor, noch is Hij in die gezinnen betrokken.
Dat houdt in dat wanneer dat kind het in angst en pijn gaat uitroepen, al ziet Hij de angst en het lijden en hoort Hij hun geroep, Hij vaak moet wachten tot een kind ouder is en onder het gezag van de ongeredde moeder en/of vader vandaan komt. Pas dan kan Hij op legale wijze hun leven binnengaan. Dat gezegd hebbende, ik heb met veel volwassenen gesproken die mij vertelden dat toen die misbruik plaats vond, zij het naar God uitriepen en Hij hen vrede gaf; of zij beseften dat het allemaal goed zou komen, al gingen er daarna jaren voorbij voordat zij Hem leerden kennen en met Hem begonnen te wandelen. Vaak vindt dit plaats op de middelbare school of hoge school, omdat het kind dat jaren daarvoor misbruikt werd, eindelijk onder het gezag van dat gezin vandaan gekomen is en de Vader dan pas op legale wijze een groot deel van hun leven kan gaan worden.
Regeringen
In Handelingen 17:26-27 zegt Paulus dat God het hele menselijk geslacht (alle stammen en volken- Grieks: ethnos) op aarde gemaakt heeft en de hun toegemeten tijden en grenzen van hun woonplaatsen bepaald heeft. Hij zegt dat God dat deed in de hoop dat iedere ‘ethnos’ Hem zou zoeken en vinden. Dus de hoop van de Vader is dat in hun diversiteit, iedere etnische groep elementen van Hem zou vinden, zodat over de hele planeet, als geheel beschouwd, de mensheid een compositietekening zou gaan zien van de persoonlijkheid van de Heer – dat deze verschillen in ethnos elkaar zouden aanvullen en niet een strijdpunt zouden zijn.
Spreuken 29:2, 1 Timotheüs 2:1-5 en andere teksten waar we allemaal bekend mee zijn, vertellen ons voor leiders te bidden, zodat we in vrede kunnen leven; en als de rechtvaardigen heersen, het volk zich verheugt, maar als de goddelozen heersen, het volk zucht. Waarom grijpt God niet in als Zijn mensen onderdrukt worden door goddeloze overheden? Opnieuw, dit heeft te maken met het gezag op aarde. Hij vestigde overheden om met Hem te wandelen en Zijn wegen in de aarde te brengen, en als zij ook maar slechts enige mate daarvan doen, is er vrede en voorspoed. Als men dat niet doet, lijden de mensen en kan Hij alleen met individuen werken die met Hem wandelen binnen de controle van de (goddeloze) regeringen.
Zie je de rode draad in deze 3 gezagsstructuren, waar God WEL tussenbeide komt of betrokken in raakt? Dat antwoord is: individuen.
Hij schiep de aarde, plaatste een man en vrouw in de aarde, gaf hen een thuis, vertelde hen goede beheersers over die planeet te zijn en Hij wandelde met hen in de Hof. Hij heeft zich altijd het recht voorbehouden als onze Schepper, omdat dat het eerste fundament is, om in het leven van mensen te komen, naar de mate waarin ieder persoon Hem betrokken wil hebben in zijn leven. Maar deze personen zouden onder het gezag van een gezin of regering kunnen staan dat God niet binnen laat, dus kan Hij in het leven van een individu werken, maar kan Hij niet direct in het gezin of regering ingrijpen.
De geschiedenis van het Romeinse Rijk
Als we de geschiedenis van het Romeinse Rijk bestuderen en hoe het Christendom in het jaar 300 na Christus gelegaliseerd werd, zo’n 300 jaar na het kruis, zien we dat het van het gewone volk afkwam; er waren velen die met God wandelden, zodat uiteindelijk die slechte regering daar wel op moest reageren. Als je de val van de USSR bestudeert, zie je hetzelfde: veel individuen (velen schreven over een ‘opwekking’ binnen de USSR als de voornaamste katalysator) die in aantal toenamen, met als gevolg dat de stem van de regering daar wel op in moest spelen.
In landen waar leiders gekozen worden, posten mensen soms dingen op sociale media als ‘Gods wil is gedaan’ en andere dingen, absoluut onkundig, veronderstellend dat Gods wil in de voorgaande regering niet gedaan werd en niet realiserend dat God via individuen werkt om gezinnen te veranderen, en vandaar overheden, zodat een cultuur en sociale normen veranderd worden. God is niet direct betrokken in een goddeloos bestuur, maar Hij is in individuen betrokken die met Hem wandelen, om zo hun overheid te veranderen.
In de grote opdracht heeft Jezus nooit gezegd dat wij moeten zorgen dat mensen ‘opnieuw geboren’ worden. Die uitdrukking komt uit Johannes 3, vanuit een 1 op 1 gesprek dat Jezus met Nicodemus had, privé, en het was nooit een deel van het onderwijs van Jezus. Wel heeft Hij gezegd hen te onderwijzen door anderen alle dingen in ons leven te laten observeren die Hij ons gezegd heeft te doen en te gehoorzamen. Dat is het veranderen van individuen, die deel zijn van gezinnen, en op die manier ook van overheden. Zoals Jezus in februari 2001, tijdens een bezoek, tegen mij zei: “Zoals het in het begin was, zo moet het ook nu zijn. Ik ben aan het werk in relaties.” Amen.
Volgende week een ander onderwerp, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Ik heb het gehad over hoe de hemel naar de aarde kijkt en vorige week ben ik begonnen 2 van de 3 gezagsstructuren die Hij ingesteld heeft te noemen en in welke mate Hij daar bemoeienis in heeft. De eerste twee waren Schepping en Gezinnen. Ik ga het nog even hebben over gezinnen, als Gods voornaamste gezagsstructuur in de aarde, door de vraag te stellen:
Waar is God als kinderen het slachtoffer worden?
De schepping is in een gevallen staat en gezinnen en families bevinden zich in een wereld die gevallen en gebrekkig is; iedereen wordt geboren in een gevallen wereld. Daarom gaan er dingen mis, van DNA en chromosomale abnormaliteiten in het lichaam, tot letsels en ziektes bij baby’s en kinderen. In deze gevallen wereld lijden zij die onschuldig zijn en het lijkt soms alsof God ver weg is en er niets om geeft. Deze baby’s die in een gevallen en gebrekkige wereld terecht komen, worden in gezinnen geboren die voor hen zorgen, al is het vaak hartverscheurend voor de ouders en vragen zij zich af ‘Waarom wij? Waarom ik? Waarom ons kind? Waar bent U, God?’
Onze oudste zoon is gehandicapt en voor ons als ouders was het verschrikkelijk te zien dat onze zoon verschillende operaties moest ondergaan, zelfs een beroerte, terwijl wij absoluut machteloos waren en hem niet konden helpen. We konden ook helemaal niets doen aan de hersenbeschadiging die hij opgelopen heeft door een gebrek aan zuurstof bij de bevalling, doordat de navelstreng om zijn nek gewikkeld zat – en hij niet op tijd met een keizersnede gehaald werd. Wat konden of kunnen wij doen? We zijn machteloos. Dat is het moment dat ouders naar God gaan om hulp te vragen – en vaker dan niet, lijkt er geen reactie te komen.
Velen van ons zijn opgegroeid in een geloofsrichting die God het Absolute Antwoord op alles maakt – we luisteren naar preken die zeggen dat Hij zal genezen, ons financieel zal zegenen, ons gezin zal redden – Hij redt en geneest en beschermt – maar dat is niet altijd een feit, zoals we zowel in het Woord als in het echte leven zien.
De realiteit is dat in Hebreeën 11, het hoofdstuk over de geloofshelden, de auteur in het midden en aan het eind van het hoofdstuk zegt ‘In geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben’ en ‘slechts uit de verte hebben zij die gezien en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde.’ Mijn ervaring is dat vooral ouders van een ziek of gehandicapt kind degenen zijn die de beloftes uit de verte zien – maar niet in de werkelijkheid van het heden. We moeten ons denken omgorden met de zeer reële mogelijkheid dat, in tegenstelling tot de mensen om ons heen met ‘gewone’ kinderen, wij en ons kind in geloof zouden kunnen sterven, zonder de beloften ontvangen te hebben. Dat maakt ons ‘abnormaal’ en anders dan vrienden en andere familieleden – en vaak vragen wij ons af wat het plan hiervan was, het doel.
Natuurlijk hebben wij de grootste belofte ontvangen, Jezus Christus, maar misschien eindigen we als degenen uit Hebreeën 11; zij stierven zonder hun belofte van Hem ontvangen te hebben. Zij ontvingen die in de hemel, niet op aarde. Als kinderen geboren worden en er iets verschrikkelijk fout gaat en God zo ver weg lijkt te zijn, moeten we weten dat Hij uiteindelijk alles recht zal trekken en dat Hij met ons en ons kind door het dal van diepe duisternis gaat. Hij haalt ons niet uit dat dal, maar gaat met ons daar doorheen. Dat is geloof.
Gezinnen zonder God
Omdat het gezin een gedelegeerd iets is, wil dat zeggen dat gezinnen God volledig buiten hun levens kunnen houden, als zij dat willen en wettelijk gesproken moet Hij dat respecteren – ook al lijden allen eronder, en voornamelijk de kinderen – indien zij dat wensen. Alle dingen zijn door Hem en voor Hem gemaakt, maar als iemand Zijn bedoeling schendt, kunnen zich moeilijkheden en tragedies voordoen.
Laten we als voorbeeld een jongen of meisje nemen dat op jonge leeftijd aangerand is. Je kunt je dan afvragen ‘Waar was God? Waarom heeft Hij hem of haar niet beschermd?’ maar het antwoord staat hierboven – Hij schiep het gezin om de bron van Gods wijsheid en wegen op aarde te zijn, maar ouders wandelen niet altijd in wat Hij bedoeld heeft. Dus gebeuren er dingen in gezinnen waarin God buitengesloten is; Hij is niet een factor, noch is Hij in die gezinnen betrokken.
Dat houdt in dat wanneer dat kind het in angst en pijn gaat uitroepen, al ziet Hij de angst en het lijden en hoort Hij hun geroep, Hij vaak moet wachten tot een kind ouder is en onder het gezag van de ongeredde moeder en/of vader vandaan komt. Pas dan kan Hij op legale wijze hun leven binnengaan. Dat gezegd hebbende, ik heb met veel volwassenen gesproken die mij vertelden dat toen die misbruik plaats vond, zij het naar God uitriepen en Hij hen vrede gaf; of zij beseften dat het allemaal goed zou komen, al gingen er daarna jaren voorbij voordat zij Hem leerden kennen en met Hem begonnen te wandelen. Vaak vindt dit plaats op de middelbare school of hoge school, omdat het kind dat jaren daarvoor misbruikt werd, eindelijk onder het gezag van dat gezin vandaan gekomen is en de Vader dan pas op legale wijze een groot deel van hun leven kan gaan worden.
Regeringen
In Handelingen 17:26-27 zegt Paulus dat God het hele menselijk geslacht (alle stammen en volken- Grieks: ethnos) op aarde gemaakt heeft en de hun toegemeten tijden en grenzen van hun woonplaatsen bepaald heeft. Hij zegt dat God dat deed in de hoop dat iedere ‘ethnos’ Hem zou zoeken en vinden. Dus de hoop van de Vader is dat in hun diversiteit, iedere etnische groep elementen van Hem zou vinden, zodat over de hele planeet, als geheel beschouwd, de mensheid een compositietekening zou gaan zien van de persoonlijkheid van de Heer – dat deze verschillen in ethnos elkaar zouden aanvullen en niet een strijdpunt zouden zijn.
Spreuken 29:2, 1 Timotheüs 2:1-5 en andere teksten waar we allemaal bekend mee zijn, vertellen ons voor leiders te bidden, zodat we in vrede kunnen leven; en als de rechtvaardigen heersen, het volk zich verheugt, maar als de goddelozen heersen, het volk zucht. Waarom grijpt God niet in als Zijn mensen onderdrukt worden door goddeloze overheden? Opnieuw, dit heeft te maken met het gezag op aarde. Hij vestigde overheden om met Hem te wandelen en Zijn wegen in de aarde te brengen, en als zij ook maar slechts enige mate daarvan doen, is er vrede en voorspoed. Als men dat niet doet, lijden de mensen en kan Hij alleen met individuen werken die met Hem wandelen binnen de controle van de (goddeloze) regeringen.
Zie je de rode draad in deze 3 gezagsstructuren, waar God WEL tussenbeide komt of betrokken in raakt? Dat antwoord is: individuen.
Hij schiep de aarde, plaatste een man en vrouw in de aarde, gaf hen een thuis, vertelde hen goede beheersers over die planeet te zijn en Hij wandelde met hen in de Hof. Hij heeft zich altijd het recht voorbehouden als onze Schepper, omdat dat het eerste fundament is, om in het leven van mensen te komen, naar de mate waarin ieder persoon Hem betrokken wil hebben in zijn leven. Maar deze personen zouden onder het gezag van een gezin of regering kunnen staan dat God niet binnen laat, dus kan Hij in het leven van een individu werken, maar kan Hij niet direct in het gezin of regering ingrijpen.
De geschiedenis van het Romeinse Rijk
Als we de geschiedenis van het Romeinse Rijk bestuderen en hoe het Christendom in het jaar 300 na Christus gelegaliseerd werd, zo’n 300 jaar na het kruis, zien we dat het van het gewone volk afkwam; er waren velen die met God wandelden, zodat uiteindelijk die slechte regering daar wel op moest reageren. Als je de val van de USSR bestudeert, zie je hetzelfde: veel individuen (velen schreven over een ‘opwekking’ binnen de USSR als de voornaamste katalysator) die in aantal toenamen, met als gevolg dat de stem van de regering daar wel op in moest spelen.
In landen waar leiders gekozen worden, posten mensen soms dingen op sociale media als ‘Gods wil is gedaan’ en andere dingen, absoluut onkundig, veronderstellend dat Gods wil in de voorgaande regering niet gedaan werd en niet realiserend dat God via individuen werkt om gezinnen te veranderen, en vandaar overheden, zodat een cultuur en sociale normen veranderd worden. God is niet direct betrokken in een goddeloos bestuur, maar Hij is in individuen betrokken die met Hem wandelen, om zo hun overheid te veranderen.
In de grote opdracht heeft Jezus nooit gezegd dat wij moeten zorgen dat mensen ‘opnieuw geboren’ worden. Die uitdrukking komt uit Johannes 3, vanuit een 1 op 1 gesprek dat Jezus met Nicodemus had, privé, en het was nooit een deel van het onderwijs van Jezus. Wel heeft Hij gezegd hen te onderwijzen door anderen alle dingen in ons leven te laten observeren die Hij ons gezegd heeft te doen en te gehoorzamen. Dat is het veranderen van individuen, die deel zijn van gezinnen, en op die manier ook van overheden. Zoals Jezus in februari 2001, tijdens een bezoek, tegen mij zei: “Zoals het in het begin was, zo moet het ook nu zijn. Ik ben aan het werk in relaties.” Amen.
Volgende week een ander onderwerp, zegen,
John Fenn
cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed