Dag allemaal,
Voor dat ik Chris iedere week, nadat hij bij ons thuis geweest is, weer naar zijn groepsvervangend tehuis breng, gaan we altijd ergens een hapje eten. Het kan een hamburger zijn die we in de auto opeten, vlak bij een spoor, wachtend op een trein die voorbijkomt, of we gaan ergens echt zitten om wat te eten. Op deze dag wilde hij naar Braum’s gaan, een regionale hamburgerketen en ijswinkel, want hij had zin in ‘chicken strips’ en een chocolade milkshake.
Hij zit graag aan een tafel in een hoek, omdat zijn rolstoel dan onder de tafel gerold kan worden en hij tevens zicht heeft op de mensen die komen en gaan. Chris is lichamelijk 37 jaar, maar doordat de navelstreng om zijn nek zat bij zijn geboorte, heeft hij zuurstoftekort opgelopen en is hij mentaal als een 4-jarige. Het gevolg is dat hij de vriendelijkste 4-jarige is in een lichaam van 37; hij is vriend met iedereen en praat de hele dag door over auto’s, treinen, mensen, honden en wat en wie dan ook ons pad kruist.
Terwijl we in de hoek zaten en speculeerden over wat de mensen in de drive-thru zouden kunnen bestellen en waar ze naartoe zouden gaan, merkte ik, naast al het geluid in het restaurant, op de achtergrond een geluid van een autoalarm dat afging, ergens op de parkeerplaats. Ik nam aan dat het na zo’n 30 seconden wel vanzelf uit zou gaan, wat meestal het geval is, maar deze bleef doorloeien – het was zo’n alarm dat de claxon elke anderhalve seconde doet afgaan, maar omdat het buiten was, was het een achtergrondgeluid.
Toen de claxon bleef afgaan, dacht ik bij mezelf: “Het zal wel van een ouder echtpaar zijn dat doof aan het worden is en niet door heeft dat hun alarm afgaat. Laat mij eens kijken of ik ze kan vinden hier.” Terwijl ik rondkeek, merkte ik op dat ik de oudste persoon was. Maar toen vroeg Chris iets over een ander auto in de drive-thru en we vroegen ons af wat zij zouden bestellen, waar ze naartoe zouden rijden – en dat geluid was nog steeds aanwezig op de achtergrond. Ik dacht: ik moet die oudere mensen toch echt zien te vinden en zeggen dat hun alarm afgaat.
Ik draaide mijn nek zover mogelijk om, om te zien welke auto nou zo’n geluid aan het maken was, en tot mijn verschrikking was het mijn auto! Ik was dat oudje die geen idee had dat zijn autoalarm aan het afgaan was!! Mijn hand schoot naar mijn linkerbroekzak en ik voelde de sleutel en wat munten die ik, na het betalen van het eten, teruggekregen had. Blijkbaar had één van die munten bij het zitten gaan, tegen de sleutel gedrukt, waardoor het alarm afgegaan was – dus ik was het de hele tijd!
Het irritante ‘autoalarm’ van de Heilige Geest
De Heer wil ons van binnenuit laten groeien, want Christus is in ons, de hoop der heerlijkheid. Zijn stem is als dat alarm van de auto, een achtergrond geluid, oprijzend vanuit onze geest naar boven, als een suggestie – zacht, als een idee dat ‘zomaar’ opkomt – Hij is daar altijd; schuiven we die stem naar de achtergrond omdat we andere stemmen willen horen, met als gevolg dat we die van Hem nauwelijks opmerken, of doen we iets met hetgeen Hij naar boven brengt?
Heb je ook niet gemerkt dat wanneer je, als voorbeeld, een rekening hebt die je dringend moet betalen, Hij bezig is met je hart en hoe je met zuster of broeder zus en zo omgaat? Als je net zoals ik bent, heb je ook gedacht “Ja Heer, ik weet dat ik hen moet liefhebben, maar kunnen we nu even over die rekening praten?” LOL
Hetzelfde hebben we meegemaakt net voordat we de beslissing namen om in Jezus te geloven – weet je nog? Nadat jij over Jezus gehoord had, was het moeilijk Hem uit je gedachten te krijgen; er was altijd op de achtergrond de vraag ‘wat ga je met Jezus doen?’ Ongeacht hoe druk jouw leven toen was, als je even een rustig moment had, dan was daar die vraag weer over Jezus. Dat is hoe Hij werkt. Dat is Zijn ‘autoalarm’ in ons, totdat we Hem ‘uitzetten’ door onze tijd en aandacht aan andere dingen in het leven te geven, of totdat we besluiten naar Hem te luisteren en voor Hem te kiezen, waardoor we binnengaan in wat Hij voor ons heeft.
Er is een lied in het album van Margaret Becker ‘Falling Forward’ (1998), getiteld ‘Klei en Water’ dat onder andere zegt: Ik ben klei en ik ben water…terwijl de wereld zo snel ronddraait, wordt ik langzaam wie ik ben. Niets blijft hetzelfde, de wielen zullen altijd draaien. Ik voel het vuur in de verandering, maar toch brandt het niet. Als een bedelaar, reik ik mijn hand uit naar wat mij wacht…” We kunnen struikelen, maar als jij je hart bijstelt, ga je worden wie je bent, in een levenslang proces. Zijn oordeel, Zijn rechtvaardigheid brandt niet, als we snel ons hart aanpakken.
Naar de bron komen
Sommigen van ons leven al wat langer en hebben de verschillende charismatische en evangelische ups en downs meegemaakt, van favoriete predikers die vallen tot het volgen van een moderne lering, tot ‘kerk hoppen’. Sommigen kennen mensen die denken dat zij de Heilige Geest zijn en het nodig vinden ieders zonde en foutje aan te wijzen, al wijzen ze nooit met een beschuldigende vinger naar zichzelf. We hebben dat allemaal gezien, of een deel daarvan. We hebben in ieder geval een onbalans gezien; misschien waren we op een bepaald moment wel deel daarvan, voordat de Heer ons weer in balans bracht.
Op een bepaald moment beseffen de meesten dat het allemaal ‘lucht’ is, een afleiding, onvolwassenheid, en dat het niets te doen heeft met Christus in hen; het is slechts geestelijke drukte, gemaskeerd als geestelijke groei en volwassenheid. Allereerst verward het hen dat zij niet meer geïnteresseerd zijn in de laatste ‘uitstorting’ of in het geredetwist over een platte aarde of een opname voor de grote verdrukking, en alles daartussenin, en vragen zij zich af wat er met hen aan de hand is. In het verleden zouden ze meegegaan zijn met alles wat spectaculair en geestelijk lijkt, maar nu willen ze alleen maar iets dat echt is. God echt kennen. Niets anders vervult meer. Ze willen de gevolgen van rechtvaardigheid in hen, ze willen de wegen van rechtvaardigheid kennen.
Ze worden wijs en hebben door wat de kern is van wat ze zoeken – ze willen de Vader en de Here Jezus kennen. Ze willen omgang met de Heilige Geest hebben. Ze willen groeien in liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, zelfbeheersing, vriendelijkheid, goedheid, trouw. Ze willen compleet zijn, nergens gebrek aan hebben in Christus. Ze willen een echt geestelijk leven hebben, oprechte vrienden die hen niet dumpen als ze van gemeente veranderen of als ze gekwetst zijn.
Jij gaat de één of de andere kant op – de vraag is: welke?
“Dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is en de mensen de duisternis liever gehad hebben dan het licht, want hun werken waren boos. Want een ieder die het kwaad bedrijft, haat het licht en gaat niet tot het licht, opdat zijn werken niet aan de dag komen. Maar wie de waarheid doet, gaat tot het licht, opdat van zijn werken blijke, dat zij in God verricht zijn.” Johannes 3:19-21
Hetzelfde blijven is in duisternis blijven. Ga vooruit, vliedt naar het oordeel, ren naar het licht.
Worden wie je bent – hier sluit ik mee
Vanaf het begin is het mijn hart geweest gerechtigheid te zoeken. Deels door het album van Nancy Honmeytree ‘Evergreen’ (1975) dat ik op mijn telefoon en computer heb, en nog regelmatig naar luister. Het lied ‘Searchlight’ (Zoeklicht) bevat deze regels: “Zoeklicht, . O, zoeklicht, schijn uw licht op mij. Jezus, als mijn leven voorbij is en u roept mij naar uw troon, hoe verlang ik ernaar u te horen zeggen ‘Goed gedaan mijn kind, welkom thuis! Welkom thuis, kind.”
De wegen der rechtvaardigheid zijn een proces, het is een lange termijn iets. De Vader en de Heer hebben voor de eeuwigheid in ons geïnvesteerd. Efeziërs 2:7 zegt dat Hij in de komende eeuwen ons de rijkdom van Zijn genade wil tonen, naar Zijn goedertierenheid over ons in Christus. Doe iets met de dingen die Hij naar boven brengt, corrigeer ze, leer van de fouten en ga door. Stop je vooruitgang niet door je te blijven wentelen in het zand. Sta toe dat het werk van rechtvaardigheid zijn gang kan gaan in je leven. Laat jouw eerste doel zijn het groeien in Hem, dus pas je emoties aan, je beslissingen en daden en doe wat Hij wil dat je doet, denkt en voelt. De beloning van rechtvaardigheid is vrede. Ahhhh.
Volgende week aan ander onderwerp, zegen,
John Fenn
www. Cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Voor dat ik Chris iedere week, nadat hij bij ons thuis geweest is, weer naar zijn groepsvervangend tehuis breng, gaan we altijd ergens een hapje eten. Het kan een hamburger zijn die we in de auto opeten, vlak bij een spoor, wachtend op een trein die voorbijkomt, of we gaan ergens echt zitten om wat te eten. Op deze dag wilde hij naar Braum’s gaan, een regionale hamburgerketen en ijswinkel, want hij had zin in ‘chicken strips’ en een chocolade milkshake.
Hij zit graag aan een tafel in een hoek, omdat zijn rolstoel dan onder de tafel gerold kan worden en hij tevens zicht heeft op de mensen die komen en gaan. Chris is lichamelijk 37 jaar, maar doordat de navelstreng om zijn nek zat bij zijn geboorte, heeft hij zuurstoftekort opgelopen en is hij mentaal als een 4-jarige. Het gevolg is dat hij de vriendelijkste 4-jarige is in een lichaam van 37; hij is vriend met iedereen en praat de hele dag door over auto’s, treinen, mensen, honden en wat en wie dan ook ons pad kruist.
Terwijl we in de hoek zaten en speculeerden over wat de mensen in de drive-thru zouden kunnen bestellen en waar ze naartoe zouden gaan, merkte ik, naast al het geluid in het restaurant, op de achtergrond een geluid van een autoalarm dat afging, ergens op de parkeerplaats. Ik nam aan dat het na zo’n 30 seconden wel vanzelf uit zou gaan, wat meestal het geval is, maar deze bleef doorloeien – het was zo’n alarm dat de claxon elke anderhalve seconde doet afgaan, maar omdat het buiten was, was het een achtergrondgeluid.
Toen de claxon bleef afgaan, dacht ik bij mezelf: “Het zal wel van een ouder echtpaar zijn dat doof aan het worden is en niet door heeft dat hun alarm afgaat. Laat mij eens kijken of ik ze kan vinden hier.” Terwijl ik rondkeek, merkte ik op dat ik de oudste persoon was. Maar toen vroeg Chris iets over een ander auto in de drive-thru en we vroegen ons af wat zij zouden bestellen, waar ze naartoe zouden rijden – en dat geluid was nog steeds aanwezig op de achtergrond. Ik dacht: ik moet die oudere mensen toch echt zien te vinden en zeggen dat hun alarm afgaat.
Ik draaide mijn nek zover mogelijk om, om te zien welke auto nou zo’n geluid aan het maken was, en tot mijn verschrikking was het mijn auto! Ik was dat oudje die geen idee had dat zijn autoalarm aan het afgaan was!! Mijn hand schoot naar mijn linkerbroekzak en ik voelde de sleutel en wat munten die ik, na het betalen van het eten, teruggekregen had. Blijkbaar had één van die munten bij het zitten gaan, tegen de sleutel gedrukt, waardoor het alarm afgegaan was – dus ik was het de hele tijd!
Het irritante ‘autoalarm’ van de Heilige Geest
De Heer wil ons van binnenuit laten groeien, want Christus is in ons, de hoop der heerlijkheid. Zijn stem is als dat alarm van de auto, een achtergrond geluid, oprijzend vanuit onze geest naar boven, als een suggestie – zacht, als een idee dat ‘zomaar’ opkomt – Hij is daar altijd; schuiven we die stem naar de achtergrond omdat we andere stemmen willen horen, met als gevolg dat we die van Hem nauwelijks opmerken, of doen we iets met hetgeen Hij naar boven brengt?
Heb je ook niet gemerkt dat wanneer je, als voorbeeld, een rekening hebt die je dringend moet betalen, Hij bezig is met je hart en hoe je met zuster of broeder zus en zo omgaat? Als je net zoals ik bent, heb je ook gedacht “Ja Heer, ik weet dat ik hen moet liefhebben, maar kunnen we nu even over die rekening praten?” LOL
Hetzelfde hebben we meegemaakt net voordat we de beslissing namen om in Jezus te geloven – weet je nog? Nadat jij over Jezus gehoord had, was het moeilijk Hem uit je gedachten te krijgen; er was altijd op de achtergrond de vraag ‘wat ga je met Jezus doen?’ Ongeacht hoe druk jouw leven toen was, als je even een rustig moment had, dan was daar die vraag weer over Jezus. Dat is hoe Hij werkt. Dat is Zijn ‘autoalarm’ in ons, totdat we Hem ‘uitzetten’ door onze tijd en aandacht aan andere dingen in het leven te geven, of totdat we besluiten naar Hem te luisteren en voor Hem te kiezen, waardoor we binnengaan in wat Hij voor ons heeft.
Er is een lied in het album van Margaret Becker ‘Falling Forward’ (1998), getiteld ‘Klei en Water’ dat onder andere zegt: Ik ben klei en ik ben water…terwijl de wereld zo snel ronddraait, wordt ik langzaam wie ik ben. Niets blijft hetzelfde, de wielen zullen altijd draaien. Ik voel het vuur in de verandering, maar toch brandt het niet. Als een bedelaar, reik ik mijn hand uit naar wat mij wacht…” We kunnen struikelen, maar als jij je hart bijstelt, ga je worden wie je bent, in een levenslang proces. Zijn oordeel, Zijn rechtvaardigheid brandt niet, als we snel ons hart aanpakken.
Naar de bron komen
Sommigen van ons leven al wat langer en hebben de verschillende charismatische en evangelische ups en downs meegemaakt, van favoriete predikers die vallen tot het volgen van een moderne lering, tot ‘kerk hoppen’. Sommigen kennen mensen die denken dat zij de Heilige Geest zijn en het nodig vinden ieders zonde en foutje aan te wijzen, al wijzen ze nooit met een beschuldigende vinger naar zichzelf. We hebben dat allemaal gezien, of een deel daarvan. We hebben in ieder geval een onbalans gezien; misschien waren we op een bepaald moment wel deel daarvan, voordat de Heer ons weer in balans bracht.
Op een bepaald moment beseffen de meesten dat het allemaal ‘lucht’ is, een afleiding, onvolwassenheid, en dat het niets te doen heeft met Christus in hen; het is slechts geestelijke drukte, gemaskeerd als geestelijke groei en volwassenheid. Allereerst verward het hen dat zij niet meer geïnteresseerd zijn in de laatste ‘uitstorting’ of in het geredetwist over een platte aarde of een opname voor de grote verdrukking, en alles daartussenin, en vragen zij zich af wat er met hen aan de hand is. In het verleden zouden ze meegegaan zijn met alles wat spectaculair en geestelijk lijkt, maar nu willen ze alleen maar iets dat echt is. God echt kennen. Niets anders vervult meer. Ze willen de gevolgen van rechtvaardigheid in hen, ze willen de wegen van rechtvaardigheid kennen.
Ze worden wijs en hebben door wat de kern is van wat ze zoeken – ze willen de Vader en de Here Jezus kennen. Ze willen omgang met de Heilige Geest hebben. Ze willen groeien in liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, zelfbeheersing, vriendelijkheid, goedheid, trouw. Ze willen compleet zijn, nergens gebrek aan hebben in Christus. Ze willen een echt geestelijk leven hebben, oprechte vrienden die hen niet dumpen als ze van gemeente veranderen of als ze gekwetst zijn.
Jij gaat de één of de andere kant op – de vraag is: welke?
“Dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is en de mensen de duisternis liever gehad hebben dan het licht, want hun werken waren boos. Want een ieder die het kwaad bedrijft, haat het licht en gaat niet tot het licht, opdat zijn werken niet aan de dag komen. Maar wie de waarheid doet, gaat tot het licht, opdat van zijn werken blijke, dat zij in God verricht zijn.” Johannes 3:19-21
Hetzelfde blijven is in duisternis blijven. Ga vooruit, vliedt naar het oordeel, ren naar het licht.
Worden wie je bent – hier sluit ik mee
Vanaf het begin is het mijn hart geweest gerechtigheid te zoeken. Deels door het album van Nancy Honmeytree ‘Evergreen’ (1975) dat ik op mijn telefoon en computer heb, en nog regelmatig naar luister. Het lied ‘Searchlight’ (Zoeklicht) bevat deze regels: “Zoeklicht, . O, zoeklicht, schijn uw licht op mij. Jezus, als mijn leven voorbij is en u roept mij naar uw troon, hoe verlang ik ernaar u te horen zeggen ‘Goed gedaan mijn kind, welkom thuis! Welkom thuis, kind.”
De wegen der rechtvaardigheid zijn een proces, het is een lange termijn iets. De Vader en de Heer hebben voor de eeuwigheid in ons geïnvesteerd. Efeziërs 2:7 zegt dat Hij in de komende eeuwen ons de rijkdom van Zijn genade wil tonen, naar Zijn goedertierenheid over ons in Christus. Doe iets met de dingen die Hij naar boven brengt, corrigeer ze, leer van de fouten en ga door. Stop je vooruitgang niet door je te blijven wentelen in het zand. Sta toe dat het werk van rechtvaardigheid zijn gang kan gaan in je leven. Laat jouw eerste doel zijn het groeien in Hem, dus pas je emoties aan, je beslissingen en daden en doe wat Hij wil dat je doet, denkt en voelt. De beloning van rechtvaardigheid is vrede. Ahhhh.
Volgende week aan ander onderwerp, zegen,
John Fenn
www. Cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed