Dag allemaal,
Jezus verandert nooit: de manier waartop Hij met mensen omging in de evangeliën, is ook de manier waarop Hij met jou en mij omgaat. Dus als we naar de evangeliën kijken, weten we hoe Hij dat bij ons doet.
Hij verandert niet in de manier waarop Hij met ons omgaat, gebaseerd op onze slechte of makkelijke jeugd, ook niet of we al of niet arm of rijk zijn, man of vrouw. De waarheid is de waarheid, ongeacht wat we meegemaakt hebben of wie we zijn. Hij vraagt altijd van ons om van binnenuit onze emoties en gedachten in lijn met de Waarheid te brengen. Hij leidt ons naar situaties om juiste keuzes te maken, juiste gevoelens te voelen, om Zijn waarheid in iedere situatie te zien.
Dus als we het hebben over emotionele pijn, moeten we ons allereerst afvragen of die pijnen gerechtvaardigd zijn, of niet gerechtvaardigd,terecht of niet terecht. Niet alle pijn is hetzelfde. Sommige pijnen en verwondingen zijn het resultaat van dingen die wij onszelf aangedaan hebben. Die pijn is niet terecht en moet aan de Heer overgelaten worden en aan ons hart, om de consequenties daarvan onder ogen te kunnen zien; dat is wat Hij zal doen als men niet de Waarheid wil zien. Maar, sommige verwondingen zijn wel terecht; bijvoorbeeld als iemand het slachtoffer wordt van de woorden of daden van een ander, en dat moet door de Heer genezen worden, wat vaak inhoudt dat genezing in de loop der tijd uitgewandeld moet worden. Maar nu eerst naar de pijnen die niet terecht zijn.
Verwonding en teleurstelling in mensen
In Johannes 6:26 zegt Jezus tegen de mensen die Hem zoeken: “Gij zoekt Mij niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt (de broden die Hij vermenigvuldigd had) en verzadigt zijt.” Au, dat doet pijn. Als Hij vervolgens een aantal moeilijk te begrijpen gelijkenissen vertelt over het eten van Zijn vlees en het drinken van Zijn bloed, verlaten velen Hem – verward, verwond, gedesillusioneerd. (Johannes 6:66-67)
Was hun pijn gerechtvaardigd? Hun gevoelens van verraad waren echt. Hun gevoelens van diepe teleurstelling in Jezus waren dat ook. De plannen voor hun levens werden ineens anders en ze gingen terug naar hun huizen, nadat ze deze man gevolgd hadden, waarvan ze dachten dat Hij de nieuwe koning zou worden. Hij had hen ZO’n pijn gedaan. Was die pijn gerechtvaardigd? Nee. Waren die gevoelens van pijn, teleurstelling en verraad, echt? Ja. Echte gevoelens, maar onjuiste gevoelens, dus verwachtte Hij van hen dat ze hun gevoelens zouden gaan aanpassen aan de Waarheid – Hij is dezelfde vandaag.
En hoe zit dat met Marcus 1:30-38, waar Jezus in het huis van Petrus’ schoonmoeder verbleef en iedereen genas die aan de deur kwam, tot zonsondergang aan toe. De volgende morgen ging Hij naar buiten om alleen te zijn en te bidden en toen zij Hem vonden, zei Petrus: “Allen zoeken U!” Hij verwachtte dat Jezus verder zou gaan mensen te genezen, zoals Hij dat de vorige dag gedaan had. Maar Jezus zei dat Hij naar andere plaatsen wilde gaan. Wat moeten al die mensen teleurgesteld zijn! Hoe verwond – ze hadden genezing nodig en Jezus verandert zo ineens de plannen en gaat weg. Wat nu, als jij die avond daarvoor daar niet op tijd had kunnen zijn, en je was nog steeds ziek of gewond? Hun pijn en teleurstelling waren echt. Maar was het gerechtvaardigd? Nee. Waren hun gevoelens van teleurstelling, pijn en boosheid, echt? Ja.
Hier is waar het opaankomt als we willen groeien in Christus
Houd je gevoelens gescheiden van het moment en vraag jezelf af of jouw pijn gerechtvaardigd is. Als dat zo is, dan is de Heer met jou en kun je Hem vragen iets te doen aan de mensen die jou wat aangedaan hebben en Hij zal je helpen met je gevoelens om te gaan en met het onrecht dat je aangedaan is.
Als je ziet dat jouw gevoelens niet gerechtvaardigd waren, als ze het gevolg waren omdat je iets onrechtvaardigs wilde, dan is Hij niet met jou (weerstand bieden aan het juiste, is trots en God wederstaat de hoogmoedige) en tenzij jij jezelf corrigeert, is het aan jou iets te doen met je gevoelens. Als jij je blijft verzetten (zoals hoogmoed dat doet) zul je een geestelijk eiland worden; je geeft iedereen de schuld die jou pijn gedaan heeft, die je in de steek lieten en je verlaten hebben (zelfs als je gevoelens niet terecht zijn, omdat jij het zelf veroorzaakt hebt) – totdat je jouw eigen falen gaat toegeven. Ons eigen hart onder ogen willen zien en iets aan de lelijkheid van ons hart te willen doen, heet opgroeien in Christus.
Er zijn tientallen voorbeelden in de evangeliën te vinden waar Jezus mensen teleurstelt, hen pijn doet, waardoor ze gedesillusioneerd en boos worden. Die gevoelens in anderen zijn deels de reden dat men Hem naar het kruis zond. Hij maakte mensen boos en bracht emoties in hen naar boven waar ze niets aan wilden doen. Hij verandert niet!! Hij doet dat vandaag nog steeds in ons!
Hij provoceert ons, van binnen uit, met de keus om juiste beslissingen en emoties te willen hebben, of verkeerde beslissingen en emoties. Hij brengt ons naar een punt waar wij de Waarheid onder ogen moeten zien. DAT is waar het om gaat, bewust worden van onze emoties en situatie en van de Waarheid. Zodra Hij ons bewust gemaakt heeft van de waarheid, zwijgt Hij om de werkingen van ons hart, ons denken en onze emoties te observeren en om te zien wat we gaan doen.
Gewond worden hoort bij het leven; gewond blijven is een keuze
De gevoelens zijn echt, maar leven in die pijn is een keus. Jezelf het etiket geven van gewond zijn, beschadigd, is een keus. Ja, je gevoelens van afwijzing, verraad, pijn, boosheid, zijn echte gevoelens, maar het is een keus. Als je die steek van afwijzing voelt, schakel je emoties en gedachten dan onmiddellijk naar het liefhebben van degene die jou net pijn aandeed en jou beschuldigt; je kunt dan afstand nemen van die pijn en vaststellen of de pijn die je voelt terecht is of niet.
Jezus was teleurgesteld toen Zijn vrienden niet wakker konden blijven om samen met Hem te bidden in de Hof van Getsemane. Dat was terechte pijn. (Marcus 14:37). Maar het heeft Hem niet weerhouden te doen wat Hij moest doen (naar het kruis gaan). Dat is het verschil.
Als mensen verwond worden, brengen ze die pijn vaak keer op keer naar boven, rechtvaardigen ze de pijn en geven anderen de schuld daarvan en van waar ze zich bevinden in hun leven. Anderen de schuld geven, van gemeente naar gemeente gaan, van bijeenkomst naar bijeenkomst, van persoon naar persoon, en nooit in staat zijn zich ergens te settelen en lange termijn relaties aan te gaan; een geestelijke eiland, omringd door mensen, terwijl zij hun pijn in stand houden.
We kunnen onze verwondingen ons niet laten weerhouden te doen wat juist is. Kiezen wat het Woord zegt, ook al gaat dat tegen je gevoelens in, hoort bij het opgroeien in Christus: als jij jouw eigen belangen niet zoekt, als je niet reageert op provocatie, als je liefde geeft aan hen die niet lief zijn. Jij bent de baas over je gevoelens. Geef je hormonen niet de schuld, of moeheid, ziekte of stress – wees de baas over wat je voelt. Leer je gevoelens onder controle te brengen. Wij laten ons leiden door logica, redeneren, de Heilige Geest, maar zelden laten wij ons alleen door menselijke emoties leiden – want die zijn zo veranderlijk. Wij moeten onze gevoelens de baas zijn, zo simpel is het. Kies ervoor het juiste te doen, ongeacht je gevoelens. Altijd.
Jezus brengt ons altijd naar het punt dat we een beslissing moeten nemen – Hij stelt ons altijd vragen om te zien wat er in ons hart is
Hij vroeg de twaalven wie zij dachten dat Hij was: wie had de openbaring van de Vader wie Jezus was. Hij vraagt mensen vandaag nog steeds “Wie zeg jij dat Ik ben?”
Toen Hij geconfronteerd werd met een grote menigte en geen middelen had hen te voeden draaide Hij Zich om naar Petrus en vroeg hoe zij die mensen te eten zouden geven; om te zien of Philippus of één van de anderen anders zou denken, in geloof, of ze iets buitengewoons van de Heer zouden verwachten, daar ze Hem al zoveel wonderen hadden zien doen. Hij vraag ons nog steeds wat wij gaan doen, als we onmogelijkheden voor ons zien; willen we ‘outside the box’ denken, verwachten we van Hem iets buitengewoons te doen, of gaan we, net als Philippus, alleen naar natuurlijke oplossingen zoeken?
In Mattheüs 17:25, 21:28, 22:42 vraagt Jezus: “ Wat denkt u?” aan Zijn hoorders en Hij vraagt ons ook nu nog: “Wat denk jij?” over onze situaties in het leven.
Antwoorden we in rechtvaardigheid of vanuit een diepe, maar onterechte behoefte het altijd bij het rechte eind te moeten hebben?
In Marcus 3:4 stelt Jezus een vraag, die ook in Mattheüs en Lucas opgeschreven is: “Is het geoorloofd op de sabbat goed te doen?” En Hij vraagt ons ook nu te beoordelen of de nood die voor ons ligt, terecht is en het juiste is te doen of dat we iets anders zouden moeten doen.
Volgende week sluit ik met deze serie,
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Jezus verandert nooit: de manier waartop Hij met mensen omging in de evangeliën, is ook de manier waarop Hij met jou en mij omgaat. Dus als we naar de evangeliën kijken, weten we hoe Hij dat bij ons doet.
Hij verandert niet in de manier waarop Hij met ons omgaat, gebaseerd op onze slechte of makkelijke jeugd, ook niet of we al of niet arm of rijk zijn, man of vrouw. De waarheid is de waarheid, ongeacht wat we meegemaakt hebben of wie we zijn. Hij vraagt altijd van ons om van binnenuit onze emoties en gedachten in lijn met de Waarheid te brengen. Hij leidt ons naar situaties om juiste keuzes te maken, juiste gevoelens te voelen, om Zijn waarheid in iedere situatie te zien.
Dus als we het hebben over emotionele pijn, moeten we ons allereerst afvragen of die pijnen gerechtvaardigd zijn, of niet gerechtvaardigd,terecht of niet terecht. Niet alle pijn is hetzelfde. Sommige pijnen en verwondingen zijn het resultaat van dingen die wij onszelf aangedaan hebben. Die pijn is niet terecht en moet aan de Heer overgelaten worden en aan ons hart, om de consequenties daarvan onder ogen te kunnen zien; dat is wat Hij zal doen als men niet de Waarheid wil zien. Maar, sommige verwondingen zijn wel terecht; bijvoorbeeld als iemand het slachtoffer wordt van de woorden of daden van een ander, en dat moet door de Heer genezen worden, wat vaak inhoudt dat genezing in de loop der tijd uitgewandeld moet worden. Maar nu eerst naar de pijnen die niet terecht zijn.
Verwonding en teleurstelling in mensen
In Johannes 6:26 zegt Jezus tegen de mensen die Hem zoeken: “Gij zoekt Mij niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt (de broden die Hij vermenigvuldigd had) en verzadigt zijt.” Au, dat doet pijn. Als Hij vervolgens een aantal moeilijk te begrijpen gelijkenissen vertelt over het eten van Zijn vlees en het drinken van Zijn bloed, verlaten velen Hem – verward, verwond, gedesillusioneerd. (Johannes 6:66-67)
Was hun pijn gerechtvaardigd? Hun gevoelens van verraad waren echt. Hun gevoelens van diepe teleurstelling in Jezus waren dat ook. De plannen voor hun levens werden ineens anders en ze gingen terug naar hun huizen, nadat ze deze man gevolgd hadden, waarvan ze dachten dat Hij de nieuwe koning zou worden. Hij had hen ZO’n pijn gedaan. Was die pijn gerechtvaardigd? Nee. Waren die gevoelens van pijn, teleurstelling en verraad, echt? Ja. Echte gevoelens, maar onjuiste gevoelens, dus verwachtte Hij van hen dat ze hun gevoelens zouden gaan aanpassen aan de Waarheid – Hij is dezelfde vandaag.
En hoe zit dat met Marcus 1:30-38, waar Jezus in het huis van Petrus’ schoonmoeder verbleef en iedereen genas die aan de deur kwam, tot zonsondergang aan toe. De volgende morgen ging Hij naar buiten om alleen te zijn en te bidden en toen zij Hem vonden, zei Petrus: “Allen zoeken U!” Hij verwachtte dat Jezus verder zou gaan mensen te genezen, zoals Hij dat de vorige dag gedaan had. Maar Jezus zei dat Hij naar andere plaatsen wilde gaan. Wat moeten al die mensen teleurgesteld zijn! Hoe verwond – ze hadden genezing nodig en Jezus verandert zo ineens de plannen en gaat weg. Wat nu, als jij die avond daarvoor daar niet op tijd had kunnen zijn, en je was nog steeds ziek of gewond? Hun pijn en teleurstelling waren echt. Maar was het gerechtvaardigd? Nee. Waren hun gevoelens van teleurstelling, pijn en boosheid, echt? Ja.
Hier is waar het opaankomt als we willen groeien in Christus
Houd je gevoelens gescheiden van het moment en vraag jezelf af of jouw pijn gerechtvaardigd is. Als dat zo is, dan is de Heer met jou en kun je Hem vragen iets te doen aan de mensen die jou wat aangedaan hebben en Hij zal je helpen met je gevoelens om te gaan en met het onrecht dat je aangedaan is.
Als je ziet dat jouw gevoelens niet gerechtvaardigd waren, als ze het gevolg waren omdat je iets onrechtvaardigs wilde, dan is Hij niet met jou (weerstand bieden aan het juiste, is trots en God wederstaat de hoogmoedige) en tenzij jij jezelf corrigeert, is het aan jou iets te doen met je gevoelens. Als jij je blijft verzetten (zoals hoogmoed dat doet) zul je een geestelijk eiland worden; je geeft iedereen de schuld die jou pijn gedaan heeft, die je in de steek lieten en je verlaten hebben (zelfs als je gevoelens niet terecht zijn, omdat jij het zelf veroorzaakt hebt) – totdat je jouw eigen falen gaat toegeven. Ons eigen hart onder ogen willen zien en iets aan de lelijkheid van ons hart te willen doen, heet opgroeien in Christus.
Er zijn tientallen voorbeelden in de evangeliën te vinden waar Jezus mensen teleurstelt, hen pijn doet, waardoor ze gedesillusioneerd en boos worden. Die gevoelens in anderen zijn deels de reden dat men Hem naar het kruis zond. Hij maakte mensen boos en bracht emoties in hen naar boven waar ze niets aan wilden doen. Hij verandert niet!! Hij doet dat vandaag nog steeds in ons!
Hij provoceert ons, van binnen uit, met de keus om juiste beslissingen en emoties te willen hebben, of verkeerde beslissingen en emoties. Hij brengt ons naar een punt waar wij de Waarheid onder ogen moeten zien. DAT is waar het om gaat, bewust worden van onze emoties en situatie en van de Waarheid. Zodra Hij ons bewust gemaakt heeft van de waarheid, zwijgt Hij om de werkingen van ons hart, ons denken en onze emoties te observeren en om te zien wat we gaan doen.
Gewond worden hoort bij het leven; gewond blijven is een keuze
De gevoelens zijn echt, maar leven in die pijn is een keus. Jezelf het etiket geven van gewond zijn, beschadigd, is een keus. Ja, je gevoelens van afwijzing, verraad, pijn, boosheid, zijn echte gevoelens, maar het is een keus. Als je die steek van afwijzing voelt, schakel je emoties en gedachten dan onmiddellijk naar het liefhebben van degene die jou net pijn aandeed en jou beschuldigt; je kunt dan afstand nemen van die pijn en vaststellen of de pijn die je voelt terecht is of niet.
Jezus was teleurgesteld toen Zijn vrienden niet wakker konden blijven om samen met Hem te bidden in de Hof van Getsemane. Dat was terechte pijn. (Marcus 14:37). Maar het heeft Hem niet weerhouden te doen wat Hij moest doen (naar het kruis gaan). Dat is het verschil.
Als mensen verwond worden, brengen ze die pijn vaak keer op keer naar boven, rechtvaardigen ze de pijn en geven anderen de schuld daarvan en van waar ze zich bevinden in hun leven. Anderen de schuld geven, van gemeente naar gemeente gaan, van bijeenkomst naar bijeenkomst, van persoon naar persoon, en nooit in staat zijn zich ergens te settelen en lange termijn relaties aan te gaan; een geestelijke eiland, omringd door mensen, terwijl zij hun pijn in stand houden.
We kunnen onze verwondingen ons niet laten weerhouden te doen wat juist is. Kiezen wat het Woord zegt, ook al gaat dat tegen je gevoelens in, hoort bij het opgroeien in Christus: als jij jouw eigen belangen niet zoekt, als je niet reageert op provocatie, als je liefde geeft aan hen die niet lief zijn. Jij bent de baas over je gevoelens. Geef je hormonen niet de schuld, of moeheid, ziekte of stress – wees de baas over wat je voelt. Leer je gevoelens onder controle te brengen. Wij laten ons leiden door logica, redeneren, de Heilige Geest, maar zelden laten wij ons alleen door menselijke emoties leiden – want die zijn zo veranderlijk. Wij moeten onze gevoelens de baas zijn, zo simpel is het. Kies ervoor het juiste te doen, ongeacht je gevoelens. Altijd.
Jezus brengt ons altijd naar het punt dat we een beslissing moeten nemen – Hij stelt ons altijd vragen om te zien wat er in ons hart is
Hij vroeg de twaalven wie zij dachten dat Hij was: wie had de openbaring van de Vader wie Jezus was. Hij vraagt mensen vandaag nog steeds “Wie zeg jij dat Ik ben?”
Toen Hij geconfronteerd werd met een grote menigte en geen middelen had hen te voeden draaide Hij Zich om naar Petrus en vroeg hoe zij die mensen te eten zouden geven; om te zien of Philippus of één van de anderen anders zou denken, in geloof, of ze iets buitengewoons van de Heer zouden verwachten, daar ze Hem al zoveel wonderen hadden zien doen. Hij vraag ons nog steeds wat wij gaan doen, als we onmogelijkheden voor ons zien; willen we ‘outside the box’ denken, verwachten we van Hem iets buitengewoons te doen, of gaan we, net als Philippus, alleen naar natuurlijke oplossingen zoeken?
In Mattheüs 17:25, 21:28, 22:42 vraagt Jezus: “ Wat denkt u?” aan Zijn hoorders en Hij vraagt ons ook nu nog: “Wat denk jij?” over onze situaties in het leven.
Antwoorden we in rechtvaardigheid of vanuit een diepe, maar onterechte behoefte het altijd bij het rechte eind te moeten hebben?
In Marcus 3:4 stelt Jezus een vraag, die ook in Mattheüs en Lucas opgeschreven is: “Is het geoorloofd op de sabbat goed te doen?” En Hij vraagt ons ook nu te beoordelen of de nood die voor ons ligt, terecht is en het juiste is te doen of dat we iets anders zouden moeten doen.
Volgende week sluit ik met deze serie,
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed