Dag allemaal,
Ik was in één van de huiskerken die met ons verbonden is en vroeg gebed omdat ik erg moe was en wijsheid voor bepaalde zaken nodig had. Dus iedereen verzamelde zich rondom mij, terwijl ik stond, en legde mij de handen op en ik voelde mij in mijn geest verfrist toen ze voor mij baden. Er waren een paar bemoedigende profetieën en ik werd gezegend en voelde mij beter. Terwijl iedereen weer terug liep naar zijn stoel, voelde ik dat iemand zachtjes aan mijn linkerbroekspijp trok.
Ik keek naar beneden en zag een jongetje, Adam, aan mijn broekspijp trekken. Hij was zo schattig, droeg nu al een brilletjes op 4 jarige leeftijd, met dikke glazen, vanwege een oogconditie en hij was netjes aangekleed voor de bijeenkomst. Hem was respect voor ouderen geleerd, dus toen ik hem vroeg wat hij wilde, zei hij: “Pastor John. De Heer vertelde mij iets voor jou.” (Alhoewel wij geen titels gebruiken, waardeerde ik dit). Iedereen in de kamer vond het aandoenlijk, hij was zo lief en zo oprecht, en ik reageerde: “Dank je wel, Adam. Ik wil heel graag horen wat de Heer voor mij heeft. Wat zei Hij?”
Hij keek naar mij op, door zijn dikke glazen, en met een oprecht stemmetje zei hij “De Heer zegt tegen U dat Hij van U houdt en U doet een goed werk.” Mijn hart smolt, want dat ene woord betekende meer voor mij dan die anderen die eerder uitgesproken waren. Ik zei onmiddellijk tegen hem “Dank je wel, Adam, dat is inderdaad een woord van de Heer, dank je wel dat je dit hebt willen vertellen, het doet mij veel.” Waarop hij reageerde, terwijl hij zijn hand uitstak “Graag gedaan. Krijg ik nu 20 dollar?”
Iedereen barstte in lachen uit en een paar mensen merkten op dat hij vast naar een christelijke TV show gekeken moet hebben, lol – maar dat woord is tot op heden heel speciaal voor mij.
Als een kind
Dat Adam transparant genoeg was om mij in het bijzijn van een kamer vol mensen om 20 dollar te vragen, laat zien dat hij volkomen oprecht was. Hij zei niet dat hij dat geld nodig had voor een ziek klasgenootjes of zo – hij wilde gewoon weten of ik hem 20 dollar wilde geven en hij was vrijmoedig en transparant genoeg om het te vragen. Zijn gebed was oprecht. Zijn profetie was dat ook. Zijn vraag om geld idem dito. Volkomen transparant.
Vergelijk zijn kinderlijke eenvoud eens met dit
Toen wij pastors waren in Colorado, zat er een vrouw van middelbare leeftijd in onze gemeente die erom bekend stond anderen te gebruiken. Haar dagelijkse routine was dat ze een wandeling ging maken en daarbij langs een koffieshop liep en als ze daar vrienden zag zitten, ging ze bij hen aan tafel zitten en begon ze te praten, net zo lang tot die anderen haar een kopje koffie aanboden en een snack. Zo ging zij langs andere koffieshops, eettentjes en dergelijke en ik hoorde meerdere verhalen over hoe ze, als ze iemand in een winkel zag, daar naar binnen ging en bij hen in de buurt commentaar gaf over wat zij graag zou willen kopen, maar niet kon, omdat ze geen geld had. Hopende dat iemand datgene voor haar zou kopen.
Op een dag zagen we dat ze een neksteun om had. Ze noemde dat ze haar nek bezeerd had en daarom waarschijnlijk gedeeltelijk invalide verklaard zou worden. Ze had bijna de pensioensgerechtigde leeftijd bereikt, maar haar pensioen stelde niet veel voor. Zij droeg die neksteun overal waar ze was en vertelde aan iedereen die haar daar naar vroeg, het hoe en waarom. Op een avond kwam ze naar de gebedsavond voor vrouwen, die door Barb geleid werd. Barb zei dat de Heilige Geest die avond zo sterk aanwezig was, dat velen ‘in de Geest vielen’ daar waar ze zaten, en zij had profetische woorden voor iedereen aanwezig.
De vrouw met de neksteun zat in haar stoel en toen Barb haar de handen op legde, viel ze zijwaarts, een paar minuten lang door de Geest ‘gevloerd’ om het zo maar te zeggen. Toen ze bijkwam vroeg ze Barb met gedempte stem wat ze nu zou moeten doen. Barb ervoer door de Geest dat het met haar nek te maken had, dus zij zei zoiets als ‘”Doe wat de Heer zou willen dat je doet.” De vrouw nam stilletjes haar neksteun af en heeft het nooit meer gedragen. Haar fraude was onthuld en mee afgerekend, in haar hart, niet door mensenhanden, maar door de hand van God.
Ze had met een leugen haar hebzucht naar geld gemaskeerd, om zichzelf te rechtvaardigen. Maar de Heer had haar leugen zachtmoedig ontmaskerd en vroeg van haar dit aan te pakken, wat ze ook deed.
Lagen
Als we opgroeien, leren we lagen aan ons hart toe te voegen om ons beter te doen lijken in de ogen van anderen. Kleine Adam had geen lagen, dus zijn gebeden, zijn profetie en zijn verzoek om geld, was zo helder, alsof je zijn hart kon zien door een pasgewassen raam heen. De vrouw hierboven had geleerd de waarheid in haar hart met leugens te bedekken.
Het punt voor een discipel van Jezus is om die lagen één voor één af te pellen, zodat we ons eigen hart eerlijk onder ogen kunnen zien. Zodat we oprecht kunnen zijn, eerlijke motieven hebben. Dat gebeurt tussen ons en Jezus, privé; en doe dan wat Hij van je vraagt. Daarom vroeg Hij mij (deel 1 van deze serie) wat ik Barb zou vertellen over de reden dat ik de jaloezieën schoon gemaakt had. Hij wilde mij transparant laten zijn met mijzelf en haar – en Hem.
In 1 Corinthiërs 3:1-15 had Paulus te maken met sommigen in Corinthe die nog leefden alsof ze niet wedergeboren waren. Hij zei ook dat ze nog baby’s waren, alleen nog maar de melk van het Woord konden verdragen, al zouden ze vast voedsel moeten kunnen hebben. Hij noemde ze geestelijke baby’s omdat er nog tweedracht, ruzie, nijd en twist in hun harten was. Hij vertelde hun dat als zij in die conditie zouden sterven, die dingen als hout, hooi of stro zouden zijn, dat verbrand gaat worden, al zouden ze wel gered zijn, maar als door vuur heen. Hij adviseerde hen op te groeien en daders van het Woord te gaan worden in hun wandel met de Heer.
In het Grieks is het ‘dichostasia.’ Het betekend ‘iemand te markeren en apart te staan.’ Het woord ‘diche’ betekent ‘gescheiden, apart’ en ‘stasia’ is ‘te staan.’ Dus de mensen in Corinthe hadden deze (christenen) waar ze het mee oneens waren, gemarkeerd en besloten ‘apart van hen te staan’, zich van hen te scheiden.
Paulus had de Galaten verteld, in 4:19 dat hij opnieuw weeën doorstond, totdat Christus in hen gestalte zou krijgen. Hij gebruikte een zwangerschap en geboorte als illustratie voor geestelijke groei en verklaarde de krachten aan het werk: Christus in ons, die ons van binnenuit aandringt om onze motieven aan te pakken en te leren transparant te zijn, ondanks het risico gekwetst te worden en de krachten die de groei in Christus tegenwerken – de verleiding andere lagen van oneerlijkheid over je hart te leggen, omdat we niets willen doen aan de zonde die we verbergen.
Trots is de zonde, ook al geven we het andere namen om onszelf te rechtvaardigen en ook al weten we dat we gedeeltelijk fout zijn – het is allemaal trots en de Bijbel noemt dat niemand anders dan de persoon die trots is, zichzelf kan vernederen en eerlijk moet gaan worden ten opzichte van hemzelf en God – daar is geen gebed voor, alleen de schuldige kan hier iets aan doen. Niemand kan jou de handen opleggen voor bevrijding daarvan. Degene die zichzelf achter zijn trots verbergt, is alleen degene die de lagen kan wegnemen, door zichzelf te vernederen…
Volgende week – hoe ga je om met gekwetst zijn en hoe kun je weer kinderlijk transparant worden.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Ik was in één van de huiskerken die met ons verbonden is en vroeg gebed omdat ik erg moe was en wijsheid voor bepaalde zaken nodig had. Dus iedereen verzamelde zich rondom mij, terwijl ik stond, en legde mij de handen op en ik voelde mij in mijn geest verfrist toen ze voor mij baden. Er waren een paar bemoedigende profetieën en ik werd gezegend en voelde mij beter. Terwijl iedereen weer terug liep naar zijn stoel, voelde ik dat iemand zachtjes aan mijn linkerbroekspijp trok.
Ik keek naar beneden en zag een jongetje, Adam, aan mijn broekspijp trekken. Hij was zo schattig, droeg nu al een brilletjes op 4 jarige leeftijd, met dikke glazen, vanwege een oogconditie en hij was netjes aangekleed voor de bijeenkomst. Hem was respect voor ouderen geleerd, dus toen ik hem vroeg wat hij wilde, zei hij: “Pastor John. De Heer vertelde mij iets voor jou.” (Alhoewel wij geen titels gebruiken, waardeerde ik dit). Iedereen in de kamer vond het aandoenlijk, hij was zo lief en zo oprecht, en ik reageerde: “Dank je wel, Adam. Ik wil heel graag horen wat de Heer voor mij heeft. Wat zei Hij?”
Hij keek naar mij op, door zijn dikke glazen, en met een oprecht stemmetje zei hij “De Heer zegt tegen U dat Hij van U houdt en U doet een goed werk.” Mijn hart smolt, want dat ene woord betekende meer voor mij dan die anderen die eerder uitgesproken waren. Ik zei onmiddellijk tegen hem “Dank je wel, Adam, dat is inderdaad een woord van de Heer, dank je wel dat je dit hebt willen vertellen, het doet mij veel.” Waarop hij reageerde, terwijl hij zijn hand uitstak “Graag gedaan. Krijg ik nu 20 dollar?”
Iedereen barstte in lachen uit en een paar mensen merkten op dat hij vast naar een christelijke TV show gekeken moet hebben, lol – maar dat woord is tot op heden heel speciaal voor mij.
Als een kind
Dat Adam transparant genoeg was om mij in het bijzijn van een kamer vol mensen om 20 dollar te vragen, laat zien dat hij volkomen oprecht was. Hij zei niet dat hij dat geld nodig had voor een ziek klasgenootjes of zo – hij wilde gewoon weten of ik hem 20 dollar wilde geven en hij was vrijmoedig en transparant genoeg om het te vragen. Zijn gebed was oprecht. Zijn profetie was dat ook. Zijn vraag om geld idem dito. Volkomen transparant.
Vergelijk zijn kinderlijke eenvoud eens met dit
Toen wij pastors waren in Colorado, zat er een vrouw van middelbare leeftijd in onze gemeente die erom bekend stond anderen te gebruiken. Haar dagelijkse routine was dat ze een wandeling ging maken en daarbij langs een koffieshop liep en als ze daar vrienden zag zitten, ging ze bij hen aan tafel zitten en begon ze te praten, net zo lang tot die anderen haar een kopje koffie aanboden en een snack. Zo ging zij langs andere koffieshops, eettentjes en dergelijke en ik hoorde meerdere verhalen over hoe ze, als ze iemand in een winkel zag, daar naar binnen ging en bij hen in de buurt commentaar gaf over wat zij graag zou willen kopen, maar niet kon, omdat ze geen geld had. Hopende dat iemand datgene voor haar zou kopen.
Op een dag zagen we dat ze een neksteun om had. Ze noemde dat ze haar nek bezeerd had en daarom waarschijnlijk gedeeltelijk invalide verklaard zou worden. Ze had bijna de pensioensgerechtigde leeftijd bereikt, maar haar pensioen stelde niet veel voor. Zij droeg die neksteun overal waar ze was en vertelde aan iedereen die haar daar naar vroeg, het hoe en waarom. Op een avond kwam ze naar de gebedsavond voor vrouwen, die door Barb geleid werd. Barb zei dat de Heilige Geest die avond zo sterk aanwezig was, dat velen ‘in de Geest vielen’ daar waar ze zaten, en zij had profetische woorden voor iedereen aanwezig.
De vrouw met de neksteun zat in haar stoel en toen Barb haar de handen op legde, viel ze zijwaarts, een paar minuten lang door de Geest ‘gevloerd’ om het zo maar te zeggen. Toen ze bijkwam vroeg ze Barb met gedempte stem wat ze nu zou moeten doen. Barb ervoer door de Geest dat het met haar nek te maken had, dus zij zei zoiets als ‘”Doe wat de Heer zou willen dat je doet.” De vrouw nam stilletjes haar neksteun af en heeft het nooit meer gedragen. Haar fraude was onthuld en mee afgerekend, in haar hart, niet door mensenhanden, maar door de hand van God.
Ze had met een leugen haar hebzucht naar geld gemaskeerd, om zichzelf te rechtvaardigen. Maar de Heer had haar leugen zachtmoedig ontmaskerd en vroeg van haar dit aan te pakken, wat ze ook deed.
Lagen
Als we opgroeien, leren we lagen aan ons hart toe te voegen om ons beter te doen lijken in de ogen van anderen. Kleine Adam had geen lagen, dus zijn gebeden, zijn profetie en zijn verzoek om geld, was zo helder, alsof je zijn hart kon zien door een pasgewassen raam heen. De vrouw hierboven had geleerd de waarheid in haar hart met leugens te bedekken.
Het punt voor een discipel van Jezus is om die lagen één voor één af te pellen, zodat we ons eigen hart eerlijk onder ogen kunnen zien. Zodat we oprecht kunnen zijn, eerlijke motieven hebben. Dat gebeurt tussen ons en Jezus, privé; en doe dan wat Hij van je vraagt. Daarom vroeg Hij mij (deel 1 van deze serie) wat ik Barb zou vertellen over de reden dat ik de jaloezieën schoon gemaakt had. Hij wilde mij transparant laten zijn met mijzelf en haar – en Hem.
In 1 Corinthiërs 3:1-15 had Paulus te maken met sommigen in Corinthe die nog leefden alsof ze niet wedergeboren waren. Hij zei ook dat ze nog baby’s waren, alleen nog maar de melk van het Woord konden verdragen, al zouden ze vast voedsel moeten kunnen hebben. Hij noemde ze geestelijke baby’s omdat er nog tweedracht, ruzie, nijd en twist in hun harten was. Hij vertelde hun dat als zij in die conditie zouden sterven, die dingen als hout, hooi of stro zouden zijn, dat verbrand gaat worden, al zouden ze wel gered zijn, maar als door vuur heen. Hij adviseerde hen op te groeien en daders van het Woord te gaan worden in hun wandel met de Heer.
In het Grieks is het ‘dichostasia.’ Het betekend ‘iemand te markeren en apart te staan.’ Het woord ‘diche’ betekent ‘gescheiden, apart’ en ‘stasia’ is ‘te staan.’ Dus de mensen in Corinthe hadden deze (christenen) waar ze het mee oneens waren, gemarkeerd en besloten ‘apart van hen te staan’, zich van hen te scheiden.
Paulus had de Galaten verteld, in 4:19 dat hij opnieuw weeën doorstond, totdat Christus in hen gestalte zou krijgen. Hij gebruikte een zwangerschap en geboorte als illustratie voor geestelijke groei en verklaarde de krachten aan het werk: Christus in ons, die ons van binnenuit aandringt om onze motieven aan te pakken en te leren transparant te zijn, ondanks het risico gekwetst te worden en de krachten die de groei in Christus tegenwerken – de verleiding andere lagen van oneerlijkheid over je hart te leggen, omdat we niets willen doen aan de zonde die we verbergen.
Trots is de zonde, ook al geven we het andere namen om onszelf te rechtvaardigen en ook al weten we dat we gedeeltelijk fout zijn – het is allemaal trots en de Bijbel noemt dat niemand anders dan de persoon die trots is, zichzelf kan vernederen en eerlijk moet gaan worden ten opzichte van hemzelf en God – daar is geen gebed voor, alleen de schuldige kan hier iets aan doen. Niemand kan jou de handen opleggen voor bevrijding daarvan. Degene die zichzelf achter zijn trots verbergt, is alleen degene die de lagen kan wegnemen, door zichzelf te vernederen…
Volgende week – hoe ga je om met gekwetst zijn en hoe kun je weer kinderlijk transparant worden.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed