Dag allemaal,
Afgelopen zaterdag sliep Barb uit, Chris was al op, in bad geweest en keek nu naar zijn favoriete christelijke TV show, terwijl hij ondertussen spelletjes op zijn tablet deed en ik ruimde de keuken op, nadat ik Chris ontbijt gegeven had. Boven het keukenraam hebben we jaloezieën – horizontale, van hout en ongeveer 5 cm. breed, in een bijna witte kleur. Aan de linkerkant zit een stokje waarmee we ze ’s avonds kunnen sluiten en ’s ochtends weer opendoen en een koord aan de rechterkant om de jaloezieën omhoog te trekken, zodat we ongehinderd naar buiten kunnen kijken.
In de loop der tijd komt er stof en vet op de jaloezieën te zitten en aangezien ik altijd als eerste op ben, ben ik meestal degene die de jaloezieën weer open draai, waardoor het vuil op ieder latje duidelijk zichtbaar wordt.
De hele maand, als ik in de keuken was, dacht ik bij mijzelf ‘Het is hoog nodig dat iemand ze schoon maakt. Ik vraag me af wanneer Barb daar mee bezig gaat’. (ik ben gewoon eerlijk, lol) Vandaag echter, was ik die ‘iemand’. Ik kon er niet meer tegen. Chris was blij, Barb sliep nog, ontbijt was achter de rug. Ik maakte de steun los waar de zonwering in zat, trok het naar voren en legde het op het aanrecht neer. Ik spoot heel wat anti-vet reiniger op de jaloezieën, zodat het middel lekker kon intrekken, voordat ik met een keukenpapiertje de latten schoon ging vegen.
Toen de zonwering weer op zijn plaats zat, reinigde ik nog even wat plekjes die ik daarvoor niet gezien had en ik dacht bij mezelf: “Ik vraag me af hoe lang het zal duren voor Barb opmerkt dat ik ze schoongemaakt heb.”
Zodra die gedachte bij mij opkwam, hoorde ik de Heer een vraag aan mij stellen: “Wat ga je haar vertellen over waarom je ze schoongemaakt hebt?” Mijn reactie was onmiddellijk ‘Omdat ze schoongemaakt moesten worden…’ maar dat laatste woord vervaagde uit mijn gedachten, als een auto die geen benzine meer heeft en langzaam naar de kant van de weg glijdt. Ik had antwoord gegeven voordat ik mij volledig realiseerde dat de Heer die vraag met een reden gesteld had, en ik wist wat die reden was – Hij testte de rechtvaardige motieven in mijn hart, en of Hij daar trots zou vinden.
In het bijzijn van Hem kun je alleen maar de waarheid zeggen. Hij is als de meest volmaakte leugendetector, als een universele waarheidsserum, omdat Hijzelf Waarheid is – als Hij jou iets vraagt, komt de waarheid van wat er in je hart is, naar boven. Het is vriendelijk, echter grondig en alleen pijnlijk als je niet onderwezen wil worden, of als je trots bent, koppig, iets in je hart probeert te verbergen, of als je het haat als je het verkeerd hebt. Kort gezegd, als je niet van rechtvaardigheid houdt, deins je voor de Waarheid weg, maar als je van rechtvaardigheid houdt, ren je naar het licht om gecorrigeerd te worden.
In het bijzijn van Hem vindt waarheid plaats en je kunt er niets aan doen dat het vanuit jouw hart in Zijn onderzoekend licht komt – jouw motieven schieten gewoon naar de oppervlakte, als oma’s dumpling die goed gaar geworden zijn. Je bent er ‘geweest’ en er is niets wat je er tegen kunt doen.
Ik veranderde onmiddellijk mijn antwoord en noemde de waarheid: “Oké, de waarheid is dat ik er niet langer tegen kon dat ze zo vies zijn.’ En toen reageerde Hij “Maar je zou Barb gezegd hebben dat je het voor haar gedaan hebt, omdat ze vies waren en omdat je weet dat zij ze niet zo makkelijk los krijgt.” “Ja, sorry.” gaf ik toe. “Het is oké. Je bent vandaag weer een beetje gegroeid.”
En dat was het. Hij was stil en ik bleef achter met een warm gevoel van Zijn aanwezigheid, waar ik zo van houd, maar nu intensiever omdat ik weer een beetje gegroeid was.
Ik heb mij voorgenomen dat als Barb vraagt wanneer ik de jaloezieën heb schoongemaakt en waarom, ik haar de onverbloemde waarheid zal vertellen – geen gedraai er omheen – ik deed het omdat het mij ergerde dat ze zo vies waren. Ik kon er niet meer tegen. Puur voor mezelf gedaan. Dat was de waarheid. Ik had het niet voor haar gedaan, niet om hoe het eruit zag, niet omdat het gedaan moest worden. Het hinderde mij dat ze zo vies waren en ik kon daar niet meer tegen. Dat zal ik haar vertellen. ( ze heeft nog niet opgemerkt dat ze schoon zijn)
Als God oordeelt
Ik ervoer hierboven de Rechterstoel van Christus, maar dan op aarde. Dit is wat er gebeurt bij 1 Johannes 1:9 – indien wij onze zonden belijden (toegeven), Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. Als je wijs bent, is dit je leven, zodat wanneer je sterft, je motieven en daden al geoordeeld zijn en er weinig meer is wat er tussen Hem en jou in staat. Voor sommigen zal hun leven voor hun ogen afgespeeld worden als een langlopende TV show, omdat ze zichzelf en hun motieven zelden geoordeeld hebben, en niet gevoelig genoeg waren voor de Waarheid om eerlijk te zijn over het hoe en waarom van hun handelen.
Twee vrouwen zijn 15 jaar elkaars beste vriendinnen geweest, totdat op een dag vriendin #1 een e-mailtje doorstuurde naar tientallen vrienden, dat in feite welbekend ‘fake nieuws was. Vriendin #2 e-mailde haar terug over het feit dat ze fake nieuws gestuurd had, wat een leugen over een persoon en een situatie was; ze dacht dat die vriendin dat zou waarderen, zodat ze haar fout naar die vrienden kon corrigeren. In plaats daarvan was vriendin #1 beledigd, schreef haar terug dat het principe nog wel waar was, ook al klopte het verhaal niet. Vriendin #2 verontschuldigde zich, zei dat ze haar had willen helpen, denkend dat die anderen zouden willen weten dat het verhaal niet klopte – maar nee, vriendin #1 ontvriende haar en weigerde haar sms-jes en telefoontjes te beantwoorden. Vriendin #2 was, begrijpelijk, hier erg ontdaan over en vroeg zich af wat ze verkeerd gedaan had. Het antwoord is: Niets.
Vriendin #1 wilde liever gelijk hebben dan rechtschapen te zijn. Wat willen we, gelijk hebben of rechtvaardig zijn?
Hongerig en dorstig: een gelovige of een discipel?
We zien in de Bijbel dat er van ons verwacht wordt dat we groeien en vooruitgaan; wat begint als iemand in Jezus gaat geloven en daarna een discipel gaat worden. De definitie van discipel is ‘een leerling.’ Jaren lang hebben mensen gedebatteerd over de vraag wat de scheidslijn is tussen hen die zichzelf christenen noemen, of ze nu wel of niet geloven, versus hen die ware discipelen zijn. Die hun leven leiden in een nooit eindigend leerproces hoe men meer als Christus kan worden, in het wandelen met Hem door dit proces dat we leven noemen.
Eén van de attributen van een discipel van Jezus is wat Hij zei in Mattheüs 5:6: “Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.” Of een gelovige honger en dorst heeft naar gerechtigheid in zijn leven, zal in de loop der tijd zichtbaar worden, door kleine beslissingen van het hart die genomen worden. De juiste beslissingen leiden hen naar grotere waarheid en transparantie, en daarom grotere groei als discipel, terwijl beslissingen die halve waarheden zijn of die iemand er goed doen uitzien (trots) bevestigen dat zij slechts gelovigen zijn, in ieder geval in die bepaalde gebieden.
Het woord en de tijd die Jezus in Mattheüs 5:6 gebruikt voor hongeren en dorsten, zijn van nature voortdurend. Hij heeft het niet over hongerig zijn naar eten, om vervolgens, als de maaltijd voorbij is, vol te zitten. Hij spreekt over een voortdurende honger en dorst, zoals dat gaat als je een bepaalde maaltijd heerlijk gevonden hebt en je er eigenlijk wel meer van wilt hebben – het is iets dat voort duurt, nooit eindigt.
Je zou het ‘dineren’ kunnen noemen. Eten is het consumeren van voedsel, snel en nauwelijks proevend wat je eet, terwijl dineren tijd neemt en je iedere hap goed proeft, elke smaaknuance. Jezus spreekt over ‘dineren van rechtvaardigheid’. De smaak ervan in ons leven liefhebben. Genieten van de nuances in Hem die we consumeren. Verlangen om rechtvaardig te zijn, meer dan gelijk te hebben of in je recht te staan.
En dus, als Barb mij op een dag zal vragen naar de jaloezieën, zal ik rechtvaardig in mijn antwoord zijn:
Ik kon er niet meer tegen, dus heb ik ze schoongemaakt!
Volgende week gaan we verder, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Afgelopen zaterdag sliep Barb uit, Chris was al op, in bad geweest en keek nu naar zijn favoriete christelijke TV show, terwijl hij ondertussen spelletjes op zijn tablet deed en ik ruimde de keuken op, nadat ik Chris ontbijt gegeven had. Boven het keukenraam hebben we jaloezieën – horizontale, van hout en ongeveer 5 cm. breed, in een bijna witte kleur. Aan de linkerkant zit een stokje waarmee we ze ’s avonds kunnen sluiten en ’s ochtends weer opendoen en een koord aan de rechterkant om de jaloezieën omhoog te trekken, zodat we ongehinderd naar buiten kunnen kijken.
In de loop der tijd komt er stof en vet op de jaloezieën te zitten en aangezien ik altijd als eerste op ben, ben ik meestal degene die de jaloezieën weer open draai, waardoor het vuil op ieder latje duidelijk zichtbaar wordt.
De hele maand, als ik in de keuken was, dacht ik bij mijzelf ‘Het is hoog nodig dat iemand ze schoon maakt. Ik vraag me af wanneer Barb daar mee bezig gaat’. (ik ben gewoon eerlijk, lol) Vandaag echter, was ik die ‘iemand’. Ik kon er niet meer tegen. Chris was blij, Barb sliep nog, ontbijt was achter de rug. Ik maakte de steun los waar de zonwering in zat, trok het naar voren en legde het op het aanrecht neer. Ik spoot heel wat anti-vet reiniger op de jaloezieën, zodat het middel lekker kon intrekken, voordat ik met een keukenpapiertje de latten schoon ging vegen.
Toen de zonwering weer op zijn plaats zat, reinigde ik nog even wat plekjes die ik daarvoor niet gezien had en ik dacht bij mezelf: “Ik vraag me af hoe lang het zal duren voor Barb opmerkt dat ik ze schoongemaakt heb.”
Zodra die gedachte bij mij opkwam, hoorde ik de Heer een vraag aan mij stellen: “Wat ga je haar vertellen over waarom je ze schoongemaakt hebt?” Mijn reactie was onmiddellijk ‘Omdat ze schoongemaakt moesten worden…’ maar dat laatste woord vervaagde uit mijn gedachten, als een auto die geen benzine meer heeft en langzaam naar de kant van de weg glijdt. Ik had antwoord gegeven voordat ik mij volledig realiseerde dat de Heer die vraag met een reden gesteld had, en ik wist wat die reden was – Hij testte de rechtvaardige motieven in mijn hart, en of Hij daar trots zou vinden.
In het bijzijn van Hem kun je alleen maar de waarheid zeggen. Hij is als de meest volmaakte leugendetector, als een universele waarheidsserum, omdat Hijzelf Waarheid is – als Hij jou iets vraagt, komt de waarheid van wat er in je hart is, naar boven. Het is vriendelijk, echter grondig en alleen pijnlijk als je niet onderwezen wil worden, of als je trots bent, koppig, iets in je hart probeert te verbergen, of als je het haat als je het verkeerd hebt. Kort gezegd, als je niet van rechtvaardigheid houdt, deins je voor de Waarheid weg, maar als je van rechtvaardigheid houdt, ren je naar het licht om gecorrigeerd te worden.
In het bijzijn van Hem vindt waarheid plaats en je kunt er niets aan doen dat het vanuit jouw hart in Zijn onderzoekend licht komt – jouw motieven schieten gewoon naar de oppervlakte, als oma’s dumpling die goed gaar geworden zijn. Je bent er ‘geweest’ en er is niets wat je er tegen kunt doen.
Ik veranderde onmiddellijk mijn antwoord en noemde de waarheid: “Oké, de waarheid is dat ik er niet langer tegen kon dat ze zo vies zijn.’ En toen reageerde Hij “Maar je zou Barb gezegd hebben dat je het voor haar gedaan hebt, omdat ze vies waren en omdat je weet dat zij ze niet zo makkelijk los krijgt.” “Ja, sorry.” gaf ik toe. “Het is oké. Je bent vandaag weer een beetje gegroeid.”
En dat was het. Hij was stil en ik bleef achter met een warm gevoel van Zijn aanwezigheid, waar ik zo van houd, maar nu intensiever omdat ik weer een beetje gegroeid was.
Ik heb mij voorgenomen dat als Barb vraagt wanneer ik de jaloezieën heb schoongemaakt en waarom, ik haar de onverbloemde waarheid zal vertellen – geen gedraai er omheen – ik deed het omdat het mij ergerde dat ze zo vies waren. Ik kon er niet meer tegen. Puur voor mezelf gedaan. Dat was de waarheid. Ik had het niet voor haar gedaan, niet om hoe het eruit zag, niet omdat het gedaan moest worden. Het hinderde mij dat ze zo vies waren en ik kon daar niet meer tegen. Dat zal ik haar vertellen. ( ze heeft nog niet opgemerkt dat ze schoon zijn)
Als God oordeelt
Ik ervoer hierboven de Rechterstoel van Christus, maar dan op aarde. Dit is wat er gebeurt bij 1 Johannes 1:9 – indien wij onze zonden belijden (toegeven), Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. Als je wijs bent, is dit je leven, zodat wanneer je sterft, je motieven en daden al geoordeeld zijn en er weinig meer is wat er tussen Hem en jou in staat. Voor sommigen zal hun leven voor hun ogen afgespeeld worden als een langlopende TV show, omdat ze zichzelf en hun motieven zelden geoordeeld hebben, en niet gevoelig genoeg waren voor de Waarheid om eerlijk te zijn over het hoe en waarom van hun handelen.
Twee vrouwen zijn 15 jaar elkaars beste vriendinnen geweest, totdat op een dag vriendin #1 een e-mailtje doorstuurde naar tientallen vrienden, dat in feite welbekend ‘fake nieuws was. Vriendin #2 e-mailde haar terug over het feit dat ze fake nieuws gestuurd had, wat een leugen over een persoon en een situatie was; ze dacht dat die vriendin dat zou waarderen, zodat ze haar fout naar die vrienden kon corrigeren. In plaats daarvan was vriendin #1 beledigd, schreef haar terug dat het principe nog wel waar was, ook al klopte het verhaal niet. Vriendin #2 verontschuldigde zich, zei dat ze haar had willen helpen, denkend dat die anderen zouden willen weten dat het verhaal niet klopte – maar nee, vriendin #1 ontvriende haar en weigerde haar sms-jes en telefoontjes te beantwoorden. Vriendin #2 was, begrijpelijk, hier erg ontdaan over en vroeg zich af wat ze verkeerd gedaan had. Het antwoord is: Niets.
Vriendin #1 wilde liever gelijk hebben dan rechtschapen te zijn. Wat willen we, gelijk hebben of rechtvaardig zijn?
Hongerig en dorstig: een gelovige of een discipel?
We zien in de Bijbel dat er van ons verwacht wordt dat we groeien en vooruitgaan; wat begint als iemand in Jezus gaat geloven en daarna een discipel gaat worden. De definitie van discipel is ‘een leerling.’ Jaren lang hebben mensen gedebatteerd over de vraag wat de scheidslijn is tussen hen die zichzelf christenen noemen, of ze nu wel of niet geloven, versus hen die ware discipelen zijn. Die hun leven leiden in een nooit eindigend leerproces hoe men meer als Christus kan worden, in het wandelen met Hem door dit proces dat we leven noemen.
Eén van de attributen van een discipel van Jezus is wat Hij zei in Mattheüs 5:6: “Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.” Of een gelovige honger en dorst heeft naar gerechtigheid in zijn leven, zal in de loop der tijd zichtbaar worden, door kleine beslissingen van het hart die genomen worden. De juiste beslissingen leiden hen naar grotere waarheid en transparantie, en daarom grotere groei als discipel, terwijl beslissingen die halve waarheden zijn of die iemand er goed doen uitzien (trots) bevestigen dat zij slechts gelovigen zijn, in ieder geval in die bepaalde gebieden.
Het woord en de tijd die Jezus in Mattheüs 5:6 gebruikt voor hongeren en dorsten, zijn van nature voortdurend. Hij heeft het niet over hongerig zijn naar eten, om vervolgens, als de maaltijd voorbij is, vol te zitten. Hij spreekt over een voortdurende honger en dorst, zoals dat gaat als je een bepaalde maaltijd heerlijk gevonden hebt en je er eigenlijk wel meer van wilt hebben – het is iets dat voort duurt, nooit eindigt.
Je zou het ‘dineren’ kunnen noemen. Eten is het consumeren van voedsel, snel en nauwelijks proevend wat je eet, terwijl dineren tijd neemt en je iedere hap goed proeft, elke smaaknuance. Jezus spreekt over ‘dineren van rechtvaardigheid’. De smaak ervan in ons leven liefhebben. Genieten van de nuances in Hem die we consumeren. Verlangen om rechtvaardig te zijn, meer dan gelijk te hebben of in je recht te staan.
En dus, als Barb mij op een dag zal vragen naar de jaloezieën, zal ik rechtvaardig in mijn antwoord zijn:
Ik kon er niet meer tegen, dus heb ik ze schoongemaakt!
Volgende week gaan we verder, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed