Submission & Authority 3 of 3, Who is your covering?
Onderwerping & Gezag, 3 van 3, Wie is jouw bedekking?
Hallo allemaal,
"Wie is jouw bedekking" is het denken dat alle gelovigen onder de 'bedekking' van een kerk of kerkleider moeten staan. Die leider heeft gezag over hen, zodat Gods zegeningen naar hen toe kunnen stromen en ze beschermd zijn tegen de duivel. Daarom is een onevenwichtige mentorrelatie vaak gebaseerd op angst. Het maakt de persoon die gementord wordt bang om God te missen of tekort te doen, maar ook bang voor wat de duivel zou kunnen doen als hij een verkeerde beslissing neemt of tegen zijn mentor ingaat.
Is het 'bedekken' Bijbels?
Deze leer is overgebleven van The Shepherding Movement die in deel 1 genoemd werd. Het wordt algemeen aanvaard als een Bijbels feit, maar het is niet Bijbels. Jezus is jouw 'bedekking', en daarna zijn wij elkaars 'bedekking', en ik zal de orde in een huwelijk hieronder bespreken.
Denk eens na over wat de 'wie is je bedekking' leer zegt. Het zegt dat ieder mens een andere persoon of organisatie tussen hem en God in moet hebben staan. Het negeert Christus in elke gelovige, waardoor een onderworpen persoon instructie krijgt van een andere persoon, in plaats van Christus in hem, die hem leidt.
Het gelooft dat die andere persoon (die ook Christus in zich heeft) niet in staat is om zelf beslissingen te nemen; dat ze iemand nodig hebben om die beslissingen voor hen te nemen. Hoe slecht!
Gezond voorbeeld van geestelijke begeleiding
Een geestelijk leider, een mentor, moet handelen als iemand die bevestigt wat de Heer allereerst in jouw hart heeft gelegd. De waakzaamheid is over iemands ziel, niet over hun leven in de natuurlijke wereld - werk, huis, school zijn natuurlijke dingen. De leiding van een voorganger of andere leider moet gericht zijn op geestelijke dingen en op de ziel. Natuurlijk komen er ook natuurlijke dingen aan bod, maar een gezonde mentorrelatie zal degene die begeleid wordt altijd op Christus wijzen en op het doen wat Hij wil.
Handelingen 20:22-23 vertelt ons dat Paulus vastbesloten is om naar Jeruzalem te gaan.
Hij zegt: 'Ik weet niet wat er met mij gaat gebeuren, maar overal waar ik ga, getuigt de Geest dat mij daar boeien en ellende te wachten staan'. Hij wist dat er iets ergs ging gebeuren. Maar in Handelingen 21:10-11 geeft de profeet Agabus een specifiek woord aan Paulus. Hij zegt dat de Joodse leiders hem zullen arresteren en overleveren aan de Romeinen.
Deze details waren een bevestiging van iets dat Paulus al in zich had, hij wist dat hem problemen te wachten zouden staan. De details waren nieuw, maar de kern van de openbaring was iets dat al in Paulus aanwezig was. Het detail dat Agabus toevoegde was een bevestiging. Bedenk ook dat toen Simeon in Lucas 2:25-32 door de Geest in de tempel kwam en verkondigde dat baby Jezus de Messias was, dit geen nieuwe informatie was voor Maria en Jozef - het bevestigde wat hen al door de Heer was verteld.
Toen Petrus uitriep 'U bent de Christus, de Zoon van de Levende God', zei Jezus dat niemand hem dat had verteld, hij had dat woord van de Vader ontvangen. Jezus bevestigde de openbaring.
De eerste openbaring is binnenin, van de Vader of Heer, door de Heilige Geest, DAN bevestigd door 'de mond van 2 of 3 getuigen'.
Echtgenoten en echtgenotes
De Schriftteksten die misbruikende echtgenoten en voorgangers gebruiken om hun vrouwen te onderwerpen zijn: 1Corintiërs 11:1-16 over sluiers, 1Corintiërs 14:26-40 over vrouwen die moeten zwijgen in de gemeente, en 1Timoteüs 2:9-15 over orde in het huwelijk; vaak gebruikt om vrouwen te vertellen dat ze niet mogen praten in de gemeente.
In 1Corintiërs 11:1-16 is de context het dragen van sluiers. In die tijd en in die regio droegen vrouwen een sluier in het openbaar en deden ze die thuis of in familieverband af. De sluier was het equivalent van onze huidige trouwring. In Handelingen 18:1-9 wordt ons verteld dat ze samenkwamen in het huis van Justus, een Romein, en dat daar Joden, Grieken en Romeinen samenkwamen om 'kerk te vieren'.
Sommige vrouwen verwijderden, eenmaal in huis, hun sluier omdat ze in Christus familie waren. Maar die daad onteerde hun mannen in die cultuur. Paulus zei dat het verwijderen van de sluier in de 'huiskerk' hun mannen, de engelen die de leiding hebben over hun gezin en de Heer, onteert. Dat was de kwestie in Korinthe en er is nergens anders in het NT een andere 'sluier'-instructie te vinden.
In verzen 2, 13 en 16 noemt Paulus dat het dragen van een sluier door vrouwen een gewoonte is. Het is geen gebod van God, het is een gewoonte. In sommige landen zou deze passage vandaag de dag nog steeds van toepassing kunnen zijn, maar in het grootste deel van de wereld is de gewoonte dat vrouwen sluiers dragen als teken van hun huwelijk, niet in gebruik.
In 1Corintiërs 14:26-40 is de context hoe je bij iemand thuis te gast kunt zijn voor de 'kerk'. Dit was nodig omdat alle 3 culturen plotseling bij elkaar kwamen, met alleen Christus in hen al gemeenschappelijk feit. Paulus geeft de context aan in vers 26; laat alles gedaan worden op een manier die allen opbouwt, fatsoenlijk en in orde. Hij zegt hetzelfde in v33 en v40 - drie keer in 15 verzen die het onderwerp herhalen, zeggen: zorg voor fatsoen en orde. Hier kan dus geen misverstand over bestaan .Het gaat er niet om dat vrouwen zwijgen, het gaat erom dat samenkomsten met meerdere culturen fatsoenlijk en ordelijk moeten verlopen.
In v27-28 gaat het over het hebben van een woord, maar dat er niemand is om te tolken of dat er geen gelegenheid is om te delen. Hij zegt dat je niet moet eisen gehoord te worden. Als er geen gelegenheid is om te delen, spreek dan tot jezelf en tot God, je hebt niet gezondigd. In v29-33 vertelt hij hen dat ze niet moeten aandringen om te praten en dat als ze iets delen waarvan ze het gevoel hebben dat het van God komt, het door minstens 2 of 3 anderen beoordeeld kan worden. Het kan geaccepteerd of afgewezen worden.
Dat gezegd hebbende, zegt hij vervolgens 'de geesten van de profeten zijn onderworpen aan de profeten', wat wil zeggen dat, alleen omdat je die drang voelt om te delen, je dat niet hoeft te doen, God laat jou de leiding, ongeacht wat er in je geest is. Hij zegt dat je moet afwisselen, om de beurt kunt delen, want God is niet de auteur van verwarring, dus houd rekening met de richting waarin de samenkomst gaat. Ga met de stroom mee in plaats van je favoriete privégeloof door te drukken.
God is niet de auteur van verwarring, maar van vrede
Hij vertelt hen nogmaals dat God niet de auteur is van verwarring, maar van vrede, en vertelt de vrouwen in vers 34-35 dat ze hun mannen thuis moeten vragen als ze vragen hebben. Het onderwerp is verwarring in de samenkomst, niet een algemene doctrinaire verklaring voor vrouwen om te zwijgen.
Hij zegt dat de wet zegt dat ze stil moeten zijn. Er staat niets in de Mozaïsche wet dat dat zegt. In het Jodendom werd de mondelinge wet (tradities) ook wel 'de wet' genoemd. De 'wet' waar Paulus het over heeft is de wet van de synagoge waar de vrouwen gescheiden zijn van de mannen en geen recht van spreken hebben.
Maar nu in Christus zijn ze gelijk en zitten ze bij hun mannen, dus de vrouwen halen hun kennis in en verstoren het verloop van de samenkomst door hun voortdurende vragen. Daarom zei hij, omwille van de vrede en om de dingen fatsoenlijk en in orde te laten verlopen, laten ze thuis vragen stellen aan hun mannen.
Mensen vergeten of weten niet dat dit geschreven is aan een kamer vol mannen en vrouwen, uit 3 verschillende culturen, die samenkomen om over Jezus te leren, in een huis.
1Timoteüs 2:9-15 gaat over huwelijksorde en niet over een 'kerkdienst'.In die tijd toonden Romeinse vrouwen hun rijkdom en status door sieraden in hun haar te vlechten, waarbij pruiken een gebruikelijke manier waren om ruimte te krijgen om meer sieraden toe te voegen. Paulus zei dat je je moest richten op innerlijke schoonheid, niet op het pronken met uiterlijke schoonheid en rijkdom. Deze instructie heeft niets te maken met de gemeente, het gaat over mannen en vrouwen en waar de vrouwen hun aandacht op richten - uiterlijk vertoon van rijkdom, of innerlijke en ware rijkdom in Christus
Vervolgens zegt hij dat hij niet toestaat dat vrouwen gezag over hun man hebben, of dichter bij het Grieks, heerschappij over hun man hebben. Nogmaals, dit is huwelijksorde door context, niet iets dat te maken heeft met in de gemeente .Ik wil hieraan toevoegen dat in veel huwelijken de vrouw de 'prater' is. We zien dit bij Priscilla en Aquila die 6x door Paulus worden genoemd, waarbij 4 van die 6x Priscilla als eerste wordt genoemd, wat aangeeft dat zij de belangrijkste spreker was.
Ze eigende zich Aquila's autoriteit niet toe bij het onderwijzen of spreken, maar ze had zijn toestemming, want hij herkende de gaven in zijn vrouw. Hetzelfde geldt vandaag de dag. Als een echtpaar elkaars gaven en sterke punten herkent, onderwerpen we ons aan die door God gegeven gaven in hen, zodat de één niet het gezag over de ander naar zich toetrekt.
Deze woorden aan Timoteüs...
...die toezicht hield op het lichaam in Efeze, vervangen niet zijn instructies aan de Efeziërs in 5:21-33. Met andere woorden, alle drie de brieven; Efeziërs en 1 & 2 Timoteüs, zijn gericht aan christenen in Efeze. Ze zijn consistent met elkaar, want Paulus schrijft aan en over dezelfde mensen. In Efeziërs 5:21 zei hij: 'Onderwerpt u aan elkaar in de vreze Gods, vrouwen onderwerpt u aan uw eigen mannen in de Heer'. Wat hij later aan Timoteüs schreef, vervangt niet wat hij in Efeze schreef, maar vult het aan. Het gaat niet om gehoorzaamheid, het gaat om een toestand van het hart, om de huwelijksorde te volgen die door God is ingesteld.
In Christus betekent dat mannen en vrouwen gelijk zijn, maar de scheppingsvolgorde laat zien dat God eerst Adam schiep en daarna Eva, wat laat zien dat de man een beeld van Christus moet zijn en de vrouw een beeld van de gemeente, in een levende gelijkenis, getrouwd als één in God. Efeziërs 5:21-33.
Onderwerping is van het hart. Gehoorzaamheid is een daad. We zijn onderworpen aan de Heer en gehoorzaam aan Hem - het discipelschapsproces bestaat uit het toepassen van de onderwerping in ons hart op ons vaak opstandige lichaam.
Het is een proces, maar houd altijd in gedachten dat Christus in jou, en jij samen moeten overleggen hoe jij je leven leidt. Jij en Hij komen samen om te beslissen waar je gaat werken, naar school gaat of welke carrière je kiest, waar je gaat wonen of wat je koopt of verkoopt. Een mentor aan wie jij je onderwerpt kan jou ideeën en wijsheid geven, maar je hoeft hem niet te gehoorzamen. Ze mogen geen gehoorzaamheid eisen. In het huwelijk en in elke discipelrelatie heeft onderwerping aan elkaar grenzen op het gebied van moraliteit, ethiek, het eren van iemands persoonlijke ruimte en richt het zich op de Heer.
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en in Europa http://www.cwowi.eu
Email:[email protected]
Onderwerping & Gezag, 3 van 3, Wie is jouw bedekking?
Hallo allemaal,
"Wie is jouw bedekking" is het denken dat alle gelovigen onder de 'bedekking' van een kerk of kerkleider moeten staan. Die leider heeft gezag over hen, zodat Gods zegeningen naar hen toe kunnen stromen en ze beschermd zijn tegen de duivel. Daarom is een onevenwichtige mentorrelatie vaak gebaseerd op angst. Het maakt de persoon die gementord wordt bang om God te missen of tekort te doen, maar ook bang voor wat de duivel zou kunnen doen als hij een verkeerde beslissing neemt of tegen zijn mentor ingaat.
Is het 'bedekken' Bijbels?
Deze leer is overgebleven van The Shepherding Movement die in deel 1 genoemd werd. Het wordt algemeen aanvaard als een Bijbels feit, maar het is niet Bijbels. Jezus is jouw 'bedekking', en daarna zijn wij elkaars 'bedekking', en ik zal de orde in een huwelijk hieronder bespreken.
Denk eens na over wat de 'wie is je bedekking' leer zegt. Het zegt dat ieder mens een andere persoon of organisatie tussen hem en God in moet hebben staan. Het negeert Christus in elke gelovige, waardoor een onderworpen persoon instructie krijgt van een andere persoon, in plaats van Christus in hem, die hem leidt.
Het gelooft dat die andere persoon (die ook Christus in zich heeft) niet in staat is om zelf beslissingen te nemen; dat ze iemand nodig hebben om die beslissingen voor hen te nemen. Hoe slecht!
Gezond voorbeeld van geestelijke begeleiding
Een geestelijk leider, een mentor, moet handelen als iemand die bevestigt wat de Heer allereerst in jouw hart heeft gelegd. De waakzaamheid is over iemands ziel, niet over hun leven in de natuurlijke wereld - werk, huis, school zijn natuurlijke dingen. De leiding van een voorganger of andere leider moet gericht zijn op geestelijke dingen en op de ziel. Natuurlijk komen er ook natuurlijke dingen aan bod, maar een gezonde mentorrelatie zal degene die begeleid wordt altijd op Christus wijzen en op het doen wat Hij wil.
Handelingen 20:22-23 vertelt ons dat Paulus vastbesloten is om naar Jeruzalem te gaan.
Hij zegt: 'Ik weet niet wat er met mij gaat gebeuren, maar overal waar ik ga, getuigt de Geest dat mij daar boeien en ellende te wachten staan'. Hij wist dat er iets ergs ging gebeuren. Maar in Handelingen 21:10-11 geeft de profeet Agabus een specifiek woord aan Paulus. Hij zegt dat de Joodse leiders hem zullen arresteren en overleveren aan de Romeinen.
Deze details waren een bevestiging van iets dat Paulus al in zich had, hij wist dat hem problemen te wachten zouden staan. De details waren nieuw, maar de kern van de openbaring was iets dat al in Paulus aanwezig was. Het detail dat Agabus toevoegde was een bevestiging. Bedenk ook dat toen Simeon in Lucas 2:25-32 door de Geest in de tempel kwam en verkondigde dat baby Jezus de Messias was, dit geen nieuwe informatie was voor Maria en Jozef - het bevestigde wat hen al door de Heer was verteld.
Toen Petrus uitriep 'U bent de Christus, de Zoon van de Levende God', zei Jezus dat niemand hem dat had verteld, hij had dat woord van de Vader ontvangen. Jezus bevestigde de openbaring.
De eerste openbaring is binnenin, van de Vader of Heer, door de Heilige Geest, DAN bevestigd door 'de mond van 2 of 3 getuigen'.
Echtgenoten en echtgenotes
De Schriftteksten die misbruikende echtgenoten en voorgangers gebruiken om hun vrouwen te onderwerpen zijn: 1Corintiërs 11:1-16 over sluiers, 1Corintiërs 14:26-40 over vrouwen die moeten zwijgen in de gemeente, en 1Timoteüs 2:9-15 over orde in het huwelijk; vaak gebruikt om vrouwen te vertellen dat ze niet mogen praten in de gemeente.
In 1Corintiërs 11:1-16 is de context het dragen van sluiers. In die tijd en in die regio droegen vrouwen een sluier in het openbaar en deden ze die thuis of in familieverband af. De sluier was het equivalent van onze huidige trouwring. In Handelingen 18:1-9 wordt ons verteld dat ze samenkwamen in het huis van Justus, een Romein, en dat daar Joden, Grieken en Romeinen samenkwamen om 'kerk te vieren'.
Sommige vrouwen verwijderden, eenmaal in huis, hun sluier omdat ze in Christus familie waren. Maar die daad onteerde hun mannen in die cultuur. Paulus zei dat het verwijderen van de sluier in de 'huiskerk' hun mannen, de engelen die de leiding hebben over hun gezin en de Heer, onteert. Dat was de kwestie in Korinthe en er is nergens anders in het NT een andere 'sluier'-instructie te vinden.
In verzen 2, 13 en 16 noemt Paulus dat het dragen van een sluier door vrouwen een gewoonte is. Het is geen gebod van God, het is een gewoonte. In sommige landen zou deze passage vandaag de dag nog steeds van toepassing kunnen zijn, maar in het grootste deel van de wereld is de gewoonte dat vrouwen sluiers dragen als teken van hun huwelijk, niet in gebruik.
In 1Corintiërs 14:26-40 is de context hoe je bij iemand thuis te gast kunt zijn voor de 'kerk'. Dit was nodig omdat alle 3 culturen plotseling bij elkaar kwamen, met alleen Christus in hen al gemeenschappelijk feit. Paulus geeft de context aan in vers 26; laat alles gedaan worden op een manier die allen opbouwt, fatsoenlijk en in orde. Hij zegt hetzelfde in v33 en v40 - drie keer in 15 verzen die het onderwerp herhalen, zeggen: zorg voor fatsoen en orde. Hier kan dus geen misverstand over bestaan .Het gaat er niet om dat vrouwen zwijgen, het gaat erom dat samenkomsten met meerdere culturen fatsoenlijk en ordelijk moeten verlopen.
In v27-28 gaat het over het hebben van een woord, maar dat er niemand is om te tolken of dat er geen gelegenheid is om te delen. Hij zegt dat je niet moet eisen gehoord te worden. Als er geen gelegenheid is om te delen, spreek dan tot jezelf en tot God, je hebt niet gezondigd. In v29-33 vertelt hij hen dat ze niet moeten aandringen om te praten en dat als ze iets delen waarvan ze het gevoel hebben dat het van God komt, het door minstens 2 of 3 anderen beoordeeld kan worden. Het kan geaccepteerd of afgewezen worden.
Dat gezegd hebbende, zegt hij vervolgens 'de geesten van de profeten zijn onderworpen aan de profeten', wat wil zeggen dat, alleen omdat je die drang voelt om te delen, je dat niet hoeft te doen, God laat jou de leiding, ongeacht wat er in je geest is. Hij zegt dat je moet afwisselen, om de beurt kunt delen, want God is niet de auteur van verwarring, dus houd rekening met de richting waarin de samenkomst gaat. Ga met de stroom mee in plaats van je favoriete privégeloof door te drukken.
God is niet de auteur van verwarring, maar van vrede
Hij vertelt hen nogmaals dat God niet de auteur is van verwarring, maar van vrede, en vertelt de vrouwen in vers 34-35 dat ze hun mannen thuis moeten vragen als ze vragen hebben. Het onderwerp is verwarring in de samenkomst, niet een algemene doctrinaire verklaring voor vrouwen om te zwijgen.
Hij zegt dat de wet zegt dat ze stil moeten zijn. Er staat niets in de Mozaïsche wet dat dat zegt. In het Jodendom werd de mondelinge wet (tradities) ook wel 'de wet' genoemd. De 'wet' waar Paulus het over heeft is de wet van de synagoge waar de vrouwen gescheiden zijn van de mannen en geen recht van spreken hebben.
Maar nu in Christus zijn ze gelijk en zitten ze bij hun mannen, dus de vrouwen halen hun kennis in en verstoren het verloop van de samenkomst door hun voortdurende vragen. Daarom zei hij, omwille van de vrede en om de dingen fatsoenlijk en in orde te laten verlopen, laten ze thuis vragen stellen aan hun mannen.
Mensen vergeten of weten niet dat dit geschreven is aan een kamer vol mannen en vrouwen, uit 3 verschillende culturen, die samenkomen om over Jezus te leren, in een huis.
1Timoteüs 2:9-15 gaat over huwelijksorde en niet over een 'kerkdienst'.In die tijd toonden Romeinse vrouwen hun rijkdom en status door sieraden in hun haar te vlechten, waarbij pruiken een gebruikelijke manier waren om ruimte te krijgen om meer sieraden toe te voegen. Paulus zei dat je je moest richten op innerlijke schoonheid, niet op het pronken met uiterlijke schoonheid en rijkdom. Deze instructie heeft niets te maken met de gemeente, het gaat over mannen en vrouwen en waar de vrouwen hun aandacht op richten - uiterlijk vertoon van rijkdom, of innerlijke en ware rijkdom in Christus
Vervolgens zegt hij dat hij niet toestaat dat vrouwen gezag over hun man hebben, of dichter bij het Grieks, heerschappij over hun man hebben. Nogmaals, dit is huwelijksorde door context, niet iets dat te maken heeft met in de gemeente .Ik wil hieraan toevoegen dat in veel huwelijken de vrouw de 'prater' is. We zien dit bij Priscilla en Aquila die 6x door Paulus worden genoemd, waarbij 4 van die 6x Priscilla als eerste wordt genoemd, wat aangeeft dat zij de belangrijkste spreker was.
Ze eigende zich Aquila's autoriteit niet toe bij het onderwijzen of spreken, maar ze had zijn toestemming, want hij herkende de gaven in zijn vrouw. Hetzelfde geldt vandaag de dag. Als een echtpaar elkaars gaven en sterke punten herkent, onderwerpen we ons aan die door God gegeven gaven in hen, zodat de één niet het gezag over de ander naar zich toetrekt.
Deze woorden aan Timoteüs...
...die toezicht hield op het lichaam in Efeze, vervangen niet zijn instructies aan de Efeziërs in 5:21-33. Met andere woorden, alle drie de brieven; Efeziërs en 1 & 2 Timoteüs, zijn gericht aan christenen in Efeze. Ze zijn consistent met elkaar, want Paulus schrijft aan en over dezelfde mensen. In Efeziërs 5:21 zei hij: 'Onderwerpt u aan elkaar in de vreze Gods, vrouwen onderwerpt u aan uw eigen mannen in de Heer'. Wat hij later aan Timoteüs schreef, vervangt niet wat hij in Efeze schreef, maar vult het aan. Het gaat niet om gehoorzaamheid, het gaat om een toestand van het hart, om de huwelijksorde te volgen die door God is ingesteld.
In Christus betekent dat mannen en vrouwen gelijk zijn, maar de scheppingsvolgorde laat zien dat God eerst Adam schiep en daarna Eva, wat laat zien dat de man een beeld van Christus moet zijn en de vrouw een beeld van de gemeente, in een levende gelijkenis, getrouwd als één in God. Efeziërs 5:21-33.
Onderwerping is van het hart. Gehoorzaamheid is een daad. We zijn onderworpen aan de Heer en gehoorzaam aan Hem - het discipelschapsproces bestaat uit het toepassen van de onderwerping in ons hart op ons vaak opstandige lichaam.
Het is een proces, maar houd altijd in gedachten dat Christus in jou, en jij samen moeten overleggen hoe jij je leven leidt. Jij en Hij komen samen om te beslissen waar je gaat werken, naar school gaat of welke carrière je kiest, waar je gaat wonen of wat je koopt of verkoopt. Een mentor aan wie jij je onderwerpt kan jou ideeën en wijsheid geven, maar je hoeft hem niet te gehoorzamen. Ze mogen geen gehoorzaamheid eisen. In het huwelijk en in elke discipelrelatie heeft onderwerping aan elkaar grenzen op het gebied van moraliteit, ethiek, het eren van iemands persoonlijke ruimte en richt het zich op de Heer.
Volgende week een nieuw onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en in Europa http://www.cwowi.eu
Email:[email protected]
RSS Feed