Dag allemaal,
Barb’s vader stond erom bekend dat hij woorden op een verkeerde manier gebruikte of woorden volkomen verkeerd uitsprak, wat tot grote hilariteit van ons allen was.
Op een keer werkte hij aan iets, maar kon het niet repareren, en ik liep naar hem toe om te vragen hoe het ging. “Ik snap niet wat er fout is, ik ben geconstipeerd hierover! ”, zei hij in grote ergernis, niet beseffend dat hij bedoelde te zeggen “Ik ben gefrustreerd!” (denk ik, maar we wisten nooit precies wat hij bedoelde als hij zoiets zei). Ik grinnikte in mezelf om wie hij toen was, mijn toekomstige schoonvader.
Barb erfde dat woorden-door-elkaar halen gen, wat mij (en haar) de ruim 50 jaar dat we elkaar kennen, reden tot vermaak gegeven heeft. (Wij kennen elkaar vanaf ons zevende jaar)
Onlangs maakte ik wat Chorizo (choe-rees’oh) saus. Chorizo is een Mexicaanse saus, aardig pittig, rood van kleur vanwege de paprika en chilipoeder, en wordt vaak geserveerd met eieren of kip. Over het algemeen vertrouw ik sauzen niet, omdat ik geen oren, tongen of andere delen in mijn saus wil, dus maak ik het zelf, zodat ik weet wat erin gaat. Ik vind het vooral lekker met eieren, ’s ochtends, of ik eet het samen met Huevos Rancheros (zoek dat op als je het niet kent).
Het probleem is dat Barb Chorizo (choe-rees’oh) niet kan uitspreken. Als ze vraagt of we nog wat hebben, vraagt ze naar ‘Cho-Zorro,’ wat mijn saus laat lijken op een 19e eeuwse Mexicaanse volksheld, die een grote ‘Z’ op zijn eten kerft! (Zorro is een Mexicaanse held van literaire roem; er zijn meerdere films over hem gemaakt)
Chorizo of Cho-Zorro, allebei weten we dat we het over mijn eigengemaakte Mexicaanse saus hebben.
Maar dat is niet altijd het geval met Bijbelgedeeltes
In deze serie zal ik veel gedeeltes uit de Bijbel in hun Joodse en Romeinse cultuur en geschiedenis plaatsen, omdat velen niet hebben geleerd de Bijbel in de context te lezen, met als gevolg dat ze bijvoorbeeld geloven dat een gedeelte over ‘Cho-Zorro’ gaat, terwijl het in feite over Chorizo spreekt.
Wat Jezus in het zand schreef
In Johannes 7:2 lezen we dat Jezus naar Jeruzalem ging, om het Loofhuttenfeest te vieren. Loofhuttenfeest viert dat God onder de mens woont en is de laatste van de 7 Bijbelse feesten die we in Leviticus 23 vinden. Johannes 7:37-39:
“En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep: Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Dit zeide Hij van de Geest, welke zij, die tot geloof in Hem kwamen, ontvangen zouden; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was”.
Terwijl dit op zichzelf al prachtig is, krijgt het nog meer betekenis als we de culturele context begrijpen. Een ceremonie binnen het Loofhuttenfeest is de ‘Beit Hashoevah’ of ‘Huis van het Waterschenken’, en werd de hele week van het feest dagelijks uitgevoerd.
Terwijl er in de tempel geofferd werd, ging een groep priesters via de Oostelijke Poort van de tempel naar een nabijgelegen vallei om wilgentakken af te knippen. Deze takken waren ongeveer 7,5 meter lang; de priesters maakten een colonne waarbij ieder een tak vasthield. Terwijl ze naar de tempel teruggingen, liepen ze naast elkaar en zwaaiden samen de takken heen en weer.
Dit in eenheid zwaaien met de takken, creëerde een ruisende wind, symbolisch voor de Heilige Geest. Terwijl dit bezig was, verlieten de Hogepriester en zijn assistent via de Water Poort de tempel, naar het bad van Siloam en vulden een gouden waterkruik met water, bekend als ‘Mayim Hayim’, of ‘Levend Water’. De Assistent vulde een zilveren kruik met wijn. Merk op: Zilver in het OT staat altijd voor rechtvaardigheid en goud voor puurheid en heiligheid.
De priesters met de wilgentakken liepen 7 keer om het altaar heen, terwijl er dieren geofferd werden. Daarna legden zij hun takken bovenop het offer en vormden zo een tent of sukka over het offer. Terwijl dit plaatsvond, schonk de Hoge priester het levend Water uit over het offer, terwijl zijn Assistent de wijn uitgoot, en de mensen zongen samen Jesaja 12:3:
“Dan zult gij met vreugde water scheppen uit de bronnen des heils”. (Het Hebreeuwse woord dat hier gebruikt wordt, is Yeshua, redding, want dat betekent de naam Jezus of Yeshua)
En daarom riep Jezus, Yeshua, met luide stem dat Hij de Bron van levend Water was, op die laatste dag van het feest. Iedereen die toehoorde, begreep dat Hij zei dat Hij die viering in het vlees was. Daarom wilde men Hem arresteren (7:44), en anderen verwonderden zich.
Maar wacht, er is nog meer!
Tijdens de week van het Loofhuttenfeest en het Levend Water, lazen de priesters meerdere gedeelten over het levend Water, en op de dag na het feest, wat de 8e dag was (Shemini Atzeret), was er een viering, genaamd ‘Simchat Torah’ oftewel ‘Verheugen in de Torah Woord)’.
De hele week vierde het hele land Loofhuttenfeest, God woont bij de mens. Ieder van deze 7 dagen vierde men tevens dat Hij het levend Water is, door de Geest, gezien in de wind die veroorzaakt werd door de wilgentakken, en op de 8e dag kwam alles samen en verheugde men zich in het Woord.
Johannes 8:1-2 zegt dat de volgende ochtend, de dag na het feest, op de 8e dag terwijl met de dag vierde van ‘Verheugen in het Woord’, Jezus in de tempel kwam en een vrouw betrapt op overspel, naar Hem toegebracht werd, en Hem werd gevraagd:
“…in de wet heeft Mozes ons bevolen zulken te stenigen; Gij dan, wat zegt Gij?” Dit zeiden zij om Hem in verzoeking te brengen, opdat zij iets hadden om Hem aan te klagen. Maar Jezus bukte neder en schreef met de vinger op de grond”.
“Doch toen zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op en zeide tot hen: Wie van u zonder zonde is, werpe het eerst een steen naar haar. En weer bukte Hij neder en schreef op de grond. Maar toen zij dit hoorden en in hun geweten overtuigd waren (Staten vertaling), gingen zij weg, de één na de ander, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten; en Jezus werd alleen achtergelaten, en de vrouw die in hun midden stond”. Johannes :5-9
Wat schreef Hij dan?
Eeuwen lang hebben mensen zich dat afgevraagd, maar ik denk dat het antwoord hierop te vinden is in het Feest zelf. Want op alle 7 dagen van het Loofhuttenfeest, werd er onder andere één gedeelte gelezen, namelijk Jeremia 17:12-13:
“Troon der heerlijkheid, van ouds verheven, plaats van ons heiligdom, Here, allen die U verlaten, zullen beschaamd worden; wie afwijken zullen in de aarde geschreven worden (hun namen), omdat zij de bron van levend water, de Here, verlieten”.
Het schrijven van namen in het stof van de aarde staat in contrast met het schrijven van de namen van de gelovigen in het Boek des Levends, en Jeremia maakt het punt dat hun namen, of hun levens, die in de aarde geschreven worden, gedoemd zijn en vergeten worden, zoals een briesje wind stof van de aarde doet wegblazen.
Dit verklaart waarom zij allemaal overtuigd werden in hun geweten (allen die U verlaten zullen beschaamd worden), van de oudste (die het meest gezag had, meeste zonden, en degene die het executiebevel voor de vrouw zou initiëren) tot de jongste.
Maar let eens op de verzen hierna, de verzen 14 en 15, want dit ontving de vrouw toen Jezus tegen haar zei dat Hij haar niet veroordeelde:
“Genees mij, Here, dan zal ik genezen zijn; help mij, dan zal ik geholpen zijn, want Gij zijt mijn lof! Zie, zij zeggen tot mij: Waar blijft het woord des Heren? Laat het toch komen!”
Als dat jou geen ontzag voor God geeft, wacht dan, want er is meer
Het Loofhuttenfeest werd ook wel ‘Feest van Inwijding’ genoemd, het ‘Feest der Lichten’, en ‘Het Seizoen van Blijdschap’ omdat Salomo de inwijding van de tempel op dit feest afrondde. Het was toen de gewoonte 4 grote lampen te plaatsen in de tempel, waarvan de grootste het ‘Licht der Wereld’ genoemd werd.
Daarom zei Jezus in Johannes 8:12: “Ik ben het licht der wereld”. Zijn uitspraken over de ‘Bron van levend water, het Licht der wereld, en het schrijven in de grond, komen nu veel meer tot leven! Ik hoop dat dit een zegen voor je is. Iedere keer als ik die hoofdstukken lees, raakt het mij en dat wilde ik graag met je delen.
Volgende week: sluiers, het vlechten van haar, de zoom van een kleed afknippen…opwindend! Maar voor nu heb ik zin in wat Cho-Zorro. Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Barb’s vader stond erom bekend dat hij woorden op een verkeerde manier gebruikte of woorden volkomen verkeerd uitsprak, wat tot grote hilariteit van ons allen was.
Op een keer werkte hij aan iets, maar kon het niet repareren, en ik liep naar hem toe om te vragen hoe het ging. “Ik snap niet wat er fout is, ik ben geconstipeerd hierover! ”, zei hij in grote ergernis, niet beseffend dat hij bedoelde te zeggen “Ik ben gefrustreerd!” (denk ik, maar we wisten nooit precies wat hij bedoelde als hij zoiets zei). Ik grinnikte in mezelf om wie hij toen was, mijn toekomstige schoonvader.
Barb erfde dat woorden-door-elkaar halen gen, wat mij (en haar) de ruim 50 jaar dat we elkaar kennen, reden tot vermaak gegeven heeft. (Wij kennen elkaar vanaf ons zevende jaar)
Onlangs maakte ik wat Chorizo (choe-rees’oh) saus. Chorizo is een Mexicaanse saus, aardig pittig, rood van kleur vanwege de paprika en chilipoeder, en wordt vaak geserveerd met eieren of kip. Over het algemeen vertrouw ik sauzen niet, omdat ik geen oren, tongen of andere delen in mijn saus wil, dus maak ik het zelf, zodat ik weet wat erin gaat. Ik vind het vooral lekker met eieren, ’s ochtends, of ik eet het samen met Huevos Rancheros (zoek dat op als je het niet kent).
Het probleem is dat Barb Chorizo (choe-rees’oh) niet kan uitspreken. Als ze vraagt of we nog wat hebben, vraagt ze naar ‘Cho-Zorro,’ wat mijn saus laat lijken op een 19e eeuwse Mexicaanse volksheld, die een grote ‘Z’ op zijn eten kerft! (Zorro is een Mexicaanse held van literaire roem; er zijn meerdere films over hem gemaakt)
Chorizo of Cho-Zorro, allebei weten we dat we het over mijn eigengemaakte Mexicaanse saus hebben.
Maar dat is niet altijd het geval met Bijbelgedeeltes
In deze serie zal ik veel gedeeltes uit de Bijbel in hun Joodse en Romeinse cultuur en geschiedenis plaatsen, omdat velen niet hebben geleerd de Bijbel in de context te lezen, met als gevolg dat ze bijvoorbeeld geloven dat een gedeelte over ‘Cho-Zorro’ gaat, terwijl het in feite over Chorizo spreekt.
Wat Jezus in het zand schreef
In Johannes 7:2 lezen we dat Jezus naar Jeruzalem ging, om het Loofhuttenfeest te vieren. Loofhuttenfeest viert dat God onder de mens woont en is de laatste van de 7 Bijbelse feesten die we in Leviticus 23 vinden. Johannes 7:37-39:
“En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep: Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Dit zeide Hij van de Geest, welke zij, die tot geloof in Hem kwamen, ontvangen zouden; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was”.
Terwijl dit op zichzelf al prachtig is, krijgt het nog meer betekenis als we de culturele context begrijpen. Een ceremonie binnen het Loofhuttenfeest is de ‘Beit Hashoevah’ of ‘Huis van het Waterschenken’, en werd de hele week van het feest dagelijks uitgevoerd.
Terwijl er in de tempel geofferd werd, ging een groep priesters via de Oostelijke Poort van de tempel naar een nabijgelegen vallei om wilgentakken af te knippen. Deze takken waren ongeveer 7,5 meter lang; de priesters maakten een colonne waarbij ieder een tak vasthield. Terwijl ze naar de tempel teruggingen, liepen ze naast elkaar en zwaaiden samen de takken heen en weer.
Dit in eenheid zwaaien met de takken, creëerde een ruisende wind, symbolisch voor de Heilige Geest. Terwijl dit bezig was, verlieten de Hogepriester en zijn assistent via de Water Poort de tempel, naar het bad van Siloam en vulden een gouden waterkruik met water, bekend als ‘Mayim Hayim’, of ‘Levend Water’. De Assistent vulde een zilveren kruik met wijn. Merk op: Zilver in het OT staat altijd voor rechtvaardigheid en goud voor puurheid en heiligheid.
De priesters met de wilgentakken liepen 7 keer om het altaar heen, terwijl er dieren geofferd werden. Daarna legden zij hun takken bovenop het offer en vormden zo een tent of sukka over het offer. Terwijl dit plaatsvond, schonk de Hoge priester het levend Water uit over het offer, terwijl zijn Assistent de wijn uitgoot, en de mensen zongen samen Jesaja 12:3:
“Dan zult gij met vreugde water scheppen uit de bronnen des heils”. (Het Hebreeuwse woord dat hier gebruikt wordt, is Yeshua, redding, want dat betekent de naam Jezus of Yeshua)
En daarom riep Jezus, Yeshua, met luide stem dat Hij de Bron van levend Water was, op die laatste dag van het feest. Iedereen die toehoorde, begreep dat Hij zei dat Hij die viering in het vlees was. Daarom wilde men Hem arresteren (7:44), en anderen verwonderden zich.
Maar wacht, er is nog meer!
Tijdens de week van het Loofhuttenfeest en het Levend Water, lazen de priesters meerdere gedeelten over het levend Water, en op de dag na het feest, wat de 8e dag was (Shemini Atzeret), was er een viering, genaamd ‘Simchat Torah’ oftewel ‘Verheugen in de Torah Woord)’.
De hele week vierde het hele land Loofhuttenfeest, God woont bij de mens. Ieder van deze 7 dagen vierde men tevens dat Hij het levend Water is, door de Geest, gezien in de wind die veroorzaakt werd door de wilgentakken, en op de 8e dag kwam alles samen en verheugde men zich in het Woord.
Johannes 8:1-2 zegt dat de volgende ochtend, de dag na het feest, op de 8e dag terwijl met de dag vierde van ‘Verheugen in het Woord’, Jezus in de tempel kwam en een vrouw betrapt op overspel, naar Hem toegebracht werd, en Hem werd gevraagd:
“…in de wet heeft Mozes ons bevolen zulken te stenigen; Gij dan, wat zegt Gij?” Dit zeiden zij om Hem in verzoeking te brengen, opdat zij iets hadden om Hem aan te klagen. Maar Jezus bukte neder en schreef met de vinger op de grond”.
“Doch toen zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op en zeide tot hen: Wie van u zonder zonde is, werpe het eerst een steen naar haar. En weer bukte Hij neder en schreef op de grond. Maar toen zij dit hoorden en in hun geweten overtuigd waren (Staten vertaling), gingen zij weg, de één na de ander, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten; en Jezus werd alleen achtergelaten, en de vrouw die in hun midden stond”. Johannes :5-9
Wat schreef Hij dan?
Eeuwen lang hebben mensen zich dat afgevraagd, maar ik denk dat het antwoord hierop te vinden is in het Feest zelf. Want op alle 7 dagen van het Loofhuttenfeest, werd er onder andere één gedeelte gelezen, namelijk Jeremia 17:12-13:
“Troon der heerlijkheid, van ouds verheven, plaats van ons heiligdom, Here, allen die U verlaten, zullen beschaamd worden; wie afwijken zullen in de aarde geschreven worden (hun namen), omdat zij de bron van levend water, de Here, verlieten”.
Het schrijven van namen in het stof van de aarde staat in contrast met het schrijven van de namen van de gelovigen in het Boek des Levends, en Jeremia maakt het punt dat hun namen, of hun levens, die in de aarde geschreven worden, gedoemd zijn en vergeten worden, zoals een briesje wind stof van de aarde doet wegblazen.
Dit verklaart waarom zij allemaal overtuigd werden in hun geweten (allen die U verlaten zullen beschaamd worden), van de oudste (die het meest gezag had, meeste zonden, en degene die het executiebevel voor de vrouw zou initiëren) tot de jongste.
Maar let eens op de verzen hierna, de verzen 14 en 15, want dit ontving de vrouw toen Jezus tegen haar zei dat Hij haar niet veroordeelde:
“Genees mij, Here, dan zal ik genezen zijn; help mij, dan zal ik geholpen zijn, want Gij zijt mijn lof! Zie, zij zeggen tot mij: Waar blijft het woord des Heren? Laat het toch komen!”
Als dat jou geen ontzag voor God geeft, wacht dan, want er is meer
Het Loofhuttenfeest werd ook wel ‘Feest van Inwijding’ genoemd, het ‘Feest der Lichten’, en ‘Het Seizoen van Blijdschap’ omdat Salomo de inwijding van de tempel op dit feest afrondde. Het was toen de gewoonte 4 grote lampen te plaatsen in de tempel, waarvan de grootste het ‘Licht der Wereld’ genoemd werd.
Daarom zei Jezus in Johannes 8:12: “Ik ben het licht der wereld”. Zijn uitspraken over de ‘Bron van levend water, het Licht der wereld, en het schrijven in de grond, komen nu veel meer tot leven! Ik hoop dat dit een zegen voor je is. Iedere keer als ik die hoofdstukken lees, raakt het mij en dat wilde ik graag met je delen.
Volgende week: sluiers, het vlechten van haar, de zoom van een kleed afknippen…opwindend! Maar voor nu heb ik zin in wat Cho-Zorro. Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed