Dag allemaal,
Ik heb vorige week gedeeld dat ik in Januari hoorde dat ik boezemfibrilleren heb, oftewel AFib, en hoge bloeddruk.
Natuurlijk moest mijn bloed onderzocht worden. Mijn oma had een speldenkussen, een klein rood kussentje waar ze ongeveer 50 spelden en naalden op had geprikt en die ze voor de veiligheid in haar naaidoos had opgeborgen. Dat was niets vergeleken bij mij. Allereerst moest er een nulmeting uit het bloed gemeten worden, de week daarop meer bloed om het te kunnen vergelijken met de keer daarvoor. Dan opnieuw moest er bloed geprikt worden voor een andere test, en weer een prik om die te testen. De laborante en ik noemden elkaar al bij onze voornaam en tegen de tijd dat ik bijna klaar was, werden er familiefoto’s, geboortedata en verjaardagen met elkaar gedeeld.
Mijn cholesterol was goed, had hetzelfde nivo als in 1989 en 1990 toen ik bloed doneerde. Bloedsuiker was goed, testosteron goed, lever goed, nieren goed en ieder ander systeem had normale waarden – en geen gebrek aan energie. De cardioloog vond mijn conditie aardig goed, maar merkte wel op dat hij graag zou zien dat mijn bloeddruk minder zou worden en dat ik tenminste 20 pond zou moeten afvallen. Ook maakte hij een afspraak voor een hartecho, om in mijn hart te kunnen kijken.
Dit gebeurde er allemaal
Soms moest ik 2 keer per week naar het ziekenhuis voor een check van het één of ander. Ik vertel nu gewoon de leuke dingen van de afgelopen 2 maanden. Het zij verre van het Systeem om alle dokters onder één dak te hebben en elke arts was zo’n twee uur rijden van ons vandaan. Dus voelde ik mij een aantal malen als een muis die haastig dribbelend van de ene afspraak naar de andere gaat, proberend niet gezien te worden, het verkeer ontwijkend om ergens op tijd te zijn, hopend er snel weer weg te zijn, en mag het alsjeblieft gedaan zijn nu?
Mijn zuster belde mij toen ik op weg was naar één van de vele afspraken en vertelde dat onze oma aan vaders kant, oma Jo, ook haar hele leven AFib had…ik was geschokt bij het horen van dit nieuws. Had ik nu te maken met een ‘generatievloek’?! Of was het gewoon het leven, in een gevallen wereld?
Mijn lengte heb ik van mijn opa aan vaders kant en mijn witte haar (grijs misschien?) van oma Jo die op haar 40e al wit was, maar bedankt oma voor die AFib – dat had ik echt nodig!
Hartecho
Ik besefte toen de Vader mij liet weten dat ik gezondheidsproblemen heb en daar iets aan moet doen, in plaats van mij daarvan te genezen, dat Hij inderdaad van mij verwachtte er iets aan te doen – anders zou Hij mij wel genezen hebben. Die problemen lijken dus AFib en hoge bloeddruk te zijn. Al heb ik mijzelf de handen opgelegd en de AFib geboden genezen te zijn en de hoge bloeddruk te dalen – er gebeurde niets – de Geest was niet betrokken in mijn gebruik van de naam, omdat de Vader ervoor gekozen had het mij te laten weten, in plaats van mij te genezen – dus doe er wat aan, John, was de ingezette koers.
Ik concentreerde mij op het feit dat Hij met mij wandelt en in mij is, toen ik de verschillende onderzoeken moest ondergaan – het prikken, porren, meten en soms voelde ik mij als een laboratorium rat.
Het probleem is, toen men mij vertelde dat ik overgewicht had, dit geen nieuws voor mij was, behalve dat de Vader duidelijk maakte dat dit mijn aandacht nodig had; de bloeddruk is gerelateerd aan mijn gewicht. En met de ontdekking van AFib, hield dat serieuze discipline in. Blijkbaar had Hij gepland dat ik tot en met maart de tijd zou hebben dat overgewicht kwijt te raken en om alle systemen gecontroleerd te hebben, dus zette ik mezelf ertoe de discipline te ondergaan.
Die hartecho was fascinerend. De technicus drukte een soort van stokje tegen mijn borst, op verschillende plaatsen rond mijn nart, en ineens was mij hart op de TV – en kon er in mijn hart gekeken worden – bloed dat in en uit ging, kleppen die open en dicht gingen…ongelooflijk allemaal. Tijdens het consult zei de cardioloog dat mijn hart ‘in goede conditie’ was, de wanden en slagaders waren schoon. Ze keek ook mijn halsslagader na en de aorta slagaders – zo schoon als maar zijn kan!
Observatie:
Duidelijk iets genetisch. Het witte haar en mijn lengte, ook genetisch, had ik zonder problemen geaccepteerd, zonder maar te overwegen dat het een generatievloek zou kunnen zijn, maar de AFib liet mij nadenken hoe er vaak selectief gedacht wordt iets een zegen te noemen en iets anders een vloek, wat via onze familie doorgegeven wordt. Ik moest mijzelf onderzoeken voor mijn selectieve theologie.
Vraag: Dus ik heb AFib van mijn oma Jo geërfd, is dat dan een vloek? Kan dat een reden zijn dat de Vader mij vertelde dat ik gezondheidsproblemen heb en daar iets aan moest doen – dat Hij mij niet ging genezen, ongeacht wat ik deed om genezing te ontvangen, omdat het in mijn DNA zit?
Tot dusver is de Vader stil hierover.
Zowel mijn huisarts als mijn cardioloog zeiden dat AFib niet vanzelf overgaat – maar de cardioloog bood aan mijn hart te ‘resetten’ – een leuke manier om te zeggen
‘we gaan je elektrocuteren, zodat die elektrische kleutertjes in dat linker kwadrant niet meer heen en weer rennen, en we hopen dat dit het probleem oplost, en dan wordt je weer wakker. Je zult je daar niets van kunnen herinneren. Het kan wel of niet werken.’
Dus eind januari ben ik met afvallen begonnen, omdat dit in mijn macht is – ik was gestopt met mijn dagelijkse 3,5 km wandeling – tot mijn hartecho, omdat beide artsen zeiden dat ze eerst wilden weten of ik ergens bloedproppen zou hebben, of bloed rond het hart, of verstopte aders, en ze wilden weten of de kleppen wel goed werkten. Ik wist dat ik moest afvallen, dat is iets dat de Vader niet voor mij gaat doen, dat is mijn taak.
Dus niet alleen werd ik door mijn huisarts obese genoemd – dik was beter geweest – maar hij zei ook dat ik moest afvallen tot het gewicht dat ik had toen ik op de hogeschool zat. Ik zei hem “Dat zal niet gebeuren. Maar ik kan het wel naar beneden krijgen tot het gewicht dat ik op mijn 35e had, ongeveer 107 kilo”.
Ik ben ZO blij dat de Vader dit van te voren tegen mij sprak en dat Hij Lou dat woord gaf om mij zekerheid te geven, hoewel het allemaal eng leek. Weet dat mijn ogen 20/20 zijn, of beter; ik heb nooit een gaatje in mijn tanden gehad, en sinds ik een tiener was heb ik mijn lichaam geboden mij te gehoorzamen en het Woord, en dat deed het. Dit is dus iets heel nieuws voor mij.
Hoe ik 20 pond ben afgevallen, met nog 20 te gaan
Ik moet toegeven dat ik mijn lichaam in één gebied zijn gang laat gaan, en dat is voedsel. We eten gezond, organisch en zo, maar controle over de porties is altijd het probleem bij mij. Waarom één hamburger nemen, als 2 zoveel beter smaakt? Meer van dat gezonde beestje eten is toch oke? Omdat ik 1.98 meter lang ben, kan ik veel wegen zonder al te dik te lijken…dat wil ik mijzelf maar al te graag wijs maken…
De spiegel denkt er anders over, maar daar wilde ik niet naar luisteren.
Dus ’s ochtends drink ik sap en als ik echt iets stevigs wil eten, lol, doe ik 2 bananen in een grote plastic kop en een lepel amandelpuree en pindakaas erbij met 250 ml. melk en dan maak ik daar een soort smoothie van. De lunch, vaak zo rond 1400 uur, is de hoofdmaaltijd. Ik eet dan wat ik wil, alleen minder. ’s Avonds eet ik misschien wat noten, thee of niets…of een paar hapjes van iets. Ik ben nu 20 pond afgevallen en eind maart hoop ik nog eens 15-20 pond kwijt te zijn. Ik ben weer begonnen met lopen, en omdat het lente is, is er ook in de tuin genoeg te doen.
Barb stond er versteld van dat mijn hartecho schone aders liet zien, als die van een 17 jarige, omdat ik een vleeseter ben. Ik houd van eiwitten en donkere groentes, en mijn favoriete donkere groente is pure chocolade van tenminste 72% cacao. Koolhydraten interesseren mij nauwelijks.
EN DAN, alsof het niet erger kon…
viel mijn dokter bijna van zijn stoel toen ik zei dat ik nog nooit een colonoscopie gehad had. “Wat?! Je bent bijna 58 en je hebt er nog nooit één gehad? Wij raden iedereen boven de 50 aan elke 5 jaar dit te laten doen. Ik wil dat je volgende week Dr. …ziet om een afspraak daarvoor te maken.”
Zo schoon als maar kan, is goed te horen van je arts, na een hartecho. Om de volgende ‘schoon als maar kan’ te krijgen, zou wel wat meer inhouden. Maar voor vandaag heb ik geen ruimte meer over, dus volgende week de rest, meer vragen en observaties en lessen die geleerd zijn.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail mij cwowi@aol.com
Ik heb vorige week gedeeld dat ik in Januari hoorde dat ik boezemfibrilleren heb, oftewel AFib, en hoge bloeddruk.
Natuurlijk moest mijn bloed onderzocht worden. Mijn oma had een speldenkussen, een klein rood kussentje waar ze ongeveer 50 spelden en naalden op had geprikt en die ze voor de veiligheid in haar naaidoos had opgeborgen. Dat was niets vergeleken bij mij. Allereerst moest er een nulmeting uit het bloed gemeten worden, de week daarop meer bloed om het te kunnen vergelijken met de keer daarvoor. Dan opnieuw moest er bloed geprikt worden voor een andere test, en weer een prik om die te testen. De laborante en ik noemden elkaar al bij onze voornaam en tegen de tijd dat ik bijna klaar was, werden er familiefoto’s, geboortedata en verjaardagen met elkaar gedeeld.
Mijn cholesterol was goed, had hetzelfde nivo als in 1989 en 1990 toen ik bloed doneerde. Bloedsuiker was goed, testosteron goed, lever goed, nieren goed en ieder ander systeem had normale waarden – en geen gebrek aan energie. De cardioloog vond mijn conditie aardig goed, maar merkte wel op dat hij graag zou zien dat mijn bloeddruk minder zou worden en dat ik tenminste 20 pond zou moeten afvallen. Ook maakte hij een afspraak voor een hartecho, om in mijn hart te kunnen kijken.
Dit gebeurde er allemaal
Soms moest ik 2 keer per week naar het ziekenhuis voor een check van het één of ander. Ik vertel nu gewoon de leuke dingen van de afgelopen 2 maanden. Het zij verre van het Systeem om alle dokters onder één dak te hebben en elke arts was zo’n twee uur rijden van ons vandaan. Dus voelde ik mij een aantal malen als een muis die haastig dribbelend van de ene afspraak naar de andere gaat, proberend niet gezien te worden, het verkeer ontwijkend om ergens op tijd te zijn, hopend er snel weer weg te zijn, en mag het alsjeblieft gedaan zijn nu?
Mijn zuster belde mij toen ik op weg was naar één van de vele afspraken en vertelde dat onze oma aan vaders kant, oma Jo, ook haar hele leven AFib had…ik was geschokt bij het horen van dit nieuws. Had ik nu te maken met een ‘generatievloek’?! Of was het gewoon het leven, in een gevallen wereld?
Mijn lengte heb ik van mijn opa aan vaders kant en mijn witte haar (grijs misschien?) van oma Jo die op haar 40e al wit was, maar bedankt oma voor die AFib – dat had ik echt nodig!
Hartecho
Ik besefte toen de Vader mij liet weten dat ik gezondheidsproblemen heb en daar iets aan moet doen, in plaats van mij daarvan te genezen, dat Hij inderdaad van mij verwachtte er iets aan te doen – anders zou Hij mij wel genezen hebben. Die problemen lijken dus AFib en hoge bloeddruk te zijn. Al heb ik mijzelf de handen opgelegd en de AFib geboden genezen te zijn en de hoge bloeddruk te dalen – er gebeurde niets – de Geest was niet betrokken in mijn gebruik van de naam, omdat de Vader ervoor gekozen had het mij te laten weten, in plaats van mij te genezen – dus doe er wat aan, John, was de ingezette koers.
Ik concentreerde mij op het feit dat Hij met mij wandelt en in mij is, toen ik de verschillende onderzoeken moest ondergaan – het prikken, porren, meten en soms voelde ik mij als een laboratorium rat.
Het probleem is, toen men mij vertelde dat ik overgewicht had, dit geen nieuws voor mij was, behalve dat de Vader duidelijk maakte dat dit mijn aandacht nodig had; de bloeddruk is gerelateerd aan mijn gewicht. En met de ontdekking van AFib, hield dat serieuze discipline in. Blijkbaar had Hij gepland dat ik tot en met maart de tijd zou hebben dat overgewicht kwijt te raken en om alle systemen gecontroleerd te hebben, dus zette ik mezelf ertoe de discipline te ondergaan.
Die hartecho was fascinerend. De technicus drukte een soort van stokje tegen mijn borst, op verschillende plaatsen rond mijn nart, en ineens was mij hart op de TV – en kon er in mijn hart gekeken worden – bloed dat in en uit ging, kleppen die open en dicht gingen…ongelooflijk allemaal. Tijdens het consult zei de cardioloog dat mijn hart ‘in goede conditie’ was, de wanden en slagaders waren schoon. Ze keek ook mijn halsslagader na en de aorta slagaders – zo schoon als maar zijn kan!
Observatie:
Duidelijk iets genetisch. Het witte haar en mijn lengte, ook genetisch, had ik zonder problemen geaccepteerd, zonder maar te overwegen dat het een generatievloek zou kunnen zijn, maar de AFib liet mij nadenken hoe er vaak selectief gedacht wordt iets een zegen te noemen en iets anders een vloek, wat via onze familie doorgegeven wordt. Ik moest mijzelf onderzoeken voor mijn selectieve theologie.
Vraag: Dus ik heb AFib van mijn oma Jo geërfd, is dat dan een vloek? Kan dat een reden zijn dat de Vader mij vertelde dat ik gezondheidsproblemen heb en daar iets aan moest doen – dat Hij mij niet ging genezen, ongeacht wat ik deed om genezing te ontvangen, omdat het in mijn DNA zit?
Tot dusver is de Vader stil hierover.
Zowel mijn huisarts als mijn cardioloog zeiden dat AFib niet vanzelf overgaat – maar de cardioloog bood aan mijn hart te ‘resetten’ – een leuke manier om te zeggen
‘we gaan je elektrocuteren, zodat die elektrische kleutertjes in dat linker kwadrant niet meer heen en weer rennen, en we hopen dat dit het probleem oplost, en dan wordt je weer wakker. Je zult je daar niets van kunnen herinneren. Het kan wel of niet werken.’
Dus eind januari ben ik met afvallen begonnen, omdat dit in mijn macht is – ik was gestopt met mijn dagelijkse 3,5 km wandeling – tot mijn hartecho, omdat beide artsen zeiden dat ze eerst wilden weten of ik ergens bloedproppen zou hebben, of bloed rond het hart, of verstopte aders, en ze wilden weten of de kleppen wel goed werkten. Ik wist dat ik moest afvallen, dat is iets dat de Vader niet voor mij gaat doen, dat is mijn taak.
Dus niet alleen werd ik door mijn huisarts obese genoemd – dik was beter geweest – maar hij zei ook dat ik moest afvallen tot het gewicht dat ik had toen ik op de hogeschool zat. Ik zei hem “Dat zal niet gebeuren. Maar ik kan het wel naar beneden krijgen tot het gewicht dat ik op mijn 35e had, ongeveer 107 kilo”.
Ik ben ZO blij dat de Vader dit van te voren tegen mij sprak en dat Hij Lou dat woord gaf om mij zekerheid te geven, hoewel het allemaal eng leek. Weet dat mijn ogen 20/20 zijn, of beter; ik heb nooit een gaatje in mijn tanden gehad, en sinds ik een tiener was heb ik mijn lichaam geboden mij te gehoorzamen en het Woord, en dat deed het. Dit is dus iets heel nieuws voor mij.
Hoe ik 20 pond ben afgevallen, met nog 20 te gaan
Ik moet toegeven dat ik mijn lichaam in één gebied zijn gang laat gaan, en dat is voedsel. We eten gezond, organisch en zo, maar controle over de porties is altijd het probleem bij mij. Waarom één hamburger nemen, als 2 zoveel beter smaakt? Meer van dat gezonde beestje eten is toch oke? Omdat ik 1.98 meter lang ben, kan ik veel wegen zonder al te dik te lijken…dat wil ik mijzelf maar al te graag wijs maken…
De spiegel denkt er anders over, maar daar wilde ik niet naar luisteren.
Dus ’s ochtends drink ik sap en als ik echt iets stevigs wil eten, lol, doe ik 2 bananen in een grote plastic kop en een lepel amandelpuree en pindakaas erbij met 250 ml. melk en dan maak ik daar een soort smoothie van. De lunch, vaak zo rond 1400 uur, is de hoofdmaaltijd. Ik eet dan wat ik wil, alleen minder. ’s Avonds eet ik misschien wat noten, thee of niets…of een paar hapjes van iets. Ik ben nu 20 pond afgevallen en eind maart hoop ik nog eens 15-20 pond kwijt te zijn. Ik ben weer begonnen met lopen, en omdat het lente is, is er ook in de tuin genoeg te doen.
Barb stond er versteld van dat mijn hartecho schone aders liet zien, als die van een 17 jarige, omdat ik een vleeseter ben. Ik houd van eiwitten en donkere groentes, en mijn favoriete donkere groente is pure chocolade van tenminste 72% cacao. Koolhydraten interesseren mij nauwelijks.
EN DAN, alsof het niet erger kon…
viel mijn dokter bijna van zijn stoel toen ik zei dat ik nog nooit een colonoscopie gehad had. “Wat?! Je bent bijna 58 en je hebt er nog nooit één gehad? Wij raden iedereen boven de 50 aan elke 5 jaar dit te laten doen. Ik wil dat je volgende week Dr. …ziet om een afspraak daarvoor te maken.”
Zo schoon als maar kan, is goed te horen van je arts, na een hartecho. Om de volgende ‘schoon als maar kan’ te krijgen, zou wel wat meer inhouden. Maar voor vandaag heb ik geen ruimte meer over, dus volgende week de rest, meer vragen en observaties en lessen die geleerd zijn.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail mij cwowi@aol.com
RSS Feed