Dag allemaal,
Op een lente dag, toen ik een jongen was en met een groep buurkinderen aan het spelen was, ontdekten we klaver en paardenbloemen in onze tuinen, en we bedachten die te plukken en aan onze moeders te geven.
Later, toen we elkaar weer tegen kwamen, vertelden we aan elkaar hoe opgetogen onze moeders waren over ons boeket en hoe zij ze in een vaas water deden en op de schoorsteen mantel of op de eettafel zette – we waren zo trots op onszelf!
We plukten paardenbloemen onder aan hun lange steel, en maakten een cirkel met die steel, en dan een ring en we plukten de bloemen van de klaver en zogen eraan vanwege de zoete nectar, en we zogen zelfs aan lang stekelige grassoorten vanwege hun zoete uiteinden…..wat een schatten voor een 6 jarige!
Als je groter wordt, zie je diezelfde tuin met paardenbloemen en klaver voor wat het werkelijk is – onkruid. Toen wisten wij dat niet, we moesten volwassen worden voor we dat andere perspectief konden zien.
Als we groeien…
zoeken we meer blijvende tekens van onze liefde: diamanten, goud, zilver, platinum, saffier en opaal, turkoois en granaat. Dat kan allemaal uitdrukkingen van liefde zijn, iets wat blijvend is door de seizoenen van het leven. Als we volwassen worden, verliezen klaver, paardenbloemen en grassen hun aantrekkingskracht omdat we ons niet meer in dat seizoen van ons leven bevinden.
Nu geestelijk gesproken
Het lichaam van Christus gaat een heel serieus seizoen in de Heer binnen, en ik wil graag een breed beeld schilderen van onze geschiedenis, tot waar we nu zijn en waar de Heer met ons naartoe wil.
Begin 20e eeuw stortte de Heer Zijn Geest op een frisse manier uit, allereerst in Topeka, Kansas en toen kwam de Azusa opwekking. Velen hebben die uitstorting gebruik om dieper in de Heer te gaan en op te groeien in Christus.
Maar eind 20e eeuw, begin 21e eeuw, heeft een groot deel van het lichaam van Christus gespeeld met geestelijk onkruid zoals een 6 jarige met paardenbloemen en klaver speelt.
Alhoewel omringt door mensen die tevreden zijn met het spelen met onkruid, zijn er enkelen die opgroeiden en de meer blijvende dingen van God zoeken. Hun aantal is groeiende, en daar gaat dit woord over.
Kinderen denken dat onkruid het mooiste en kostbaarste is wat er bestaat. Ze denken dat een bosje onkruid het mooiste en beste is dat ze hun ouders kunnen geven. Dat onkruid wordt een bezienswaardigheid, iets om mee te spelen en in het haar te doen of rondom een vinger – iets om vandaag mee te spelen maar wat later weggegooid wordt als het kind ander onkruid ontdekt.
Zoveel Christenen hebben met de dingen van God gespeeld alsof het onkruid was, maar sommigen speelden daarmee en wisten diep van binnen dat ze eigenlijk op zoek waren naar meer blijvende dingen in Christus.
Geestelijk onkruid
Toen ik in de jaren 1970 wedergeboren en met de Geest vervuld werd, was persoonlijke profetie ‘in’, al waren de meesten grotendeels onwetend over Gods Woord en wegen met als gevolg dat veel van die profetieën een mix waren van emotie, opinie en misschien een beetje van de Geest erbij.
Alles schijnt zich te herhalen, want in de afgelopen 15 jaar of zo werd persoonlijke profetie opnieuw een ‘hit’ en opnieuw waren de meeste mensen aardig onwetend over Gods Woord en wegen en zo veel van die ‘woorden’ hadden dezelfde mix van emotie, zelf en onwetendheid.
Aan het eind van de jaren 70 en in de jaren 80, was het onkruid waar Christenen mee speelden, onder andere voorspoed en ‘name it claim it’. In de jaren 90 waren mensen onder de indruk van TV bedieningen en voorgangers en ‘apostels’ gingen rond, preekten éénmaal in een gemeente en eisten dan dat er door die gemeente of pastor aan hem persoonlijk de tienden werden gegeven.
Diezelfde tijd gingen mensen naar Toronto, naar Brownsville en later Lakeland. Mensen zetten ‘Bischop’ en ‘Profeet’ op hun visitekaart alsof het een ere medaille is in plaats van een genade te dienen. Vandaag wordt het onkruid gedomineerd door het uit balans prediken van genade: mensen die de genade van God tot een vergunning tot zondigen maken in plaats van een bekrachtiging heilig te leven – zoals kinderen die denken dat hun onkruid boeketje prachtig is, maar in werkelijkheid is het slechts onkruid wat men aan de Heer geeft en is men zich niet bewust daarvan, noch heeft men het bewustzijn op te moeten groeien in de Heer.
Paulus’ lapje grond met onkruid
In 1 Cor. 3 zegt Paulus dit: “Ik kon niet tot u spreken als tot geestelijke mensen, maar slechts tot als vleselijk, nog onmondigen in Christus. Melk heb ik u gegeven, geen vast voedsel, want dat kondt gij nog niet verdragen. Ja, dat kunt gij ook nu nog niet, want gij zijt nog vleselijk….want een ander fundament dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen. Is er iemand die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente – of hout, hooi of stro – ieders werk zal aan het licht komen…”(1-16)
De Vader wil dat die kinderen die met onkruid gespeeld hebben – hout, hooi en stro- dat aan de kant doen en opgroeien. De tijd die over de wereld komt, zal openbaren dat veel Christenen dachten te weten wat volwassenheid en geloof was, maar tot hun verschrikking zullen ze ontdekken dat ze slechts kinderen zijn en dat wat zij dachten te weten, onjuist is.
Goddelijke onrust
Wat er in het lichaam aan de hand is, is een onrust binnenin individuen. Miljoenen Christenen worden wakker en beseffen dat ze hun hele leven met geestelijk onkruid gespeeld hebben. Ze zijn van de ene ‘uitstorting’ naar de andere ‘gave’ gegaan om te ontdekken dat de één een geestelijke paardenbloem is en de ander de bloem van een distel.
Ze hebben nu vragen over kerk structuur, leiderschap, waarom hetzelfde patroon in de kerk keer op keer plaats vindt. Die onrust is Christus binnen in hen – “Mijn kinderen, ter wille van wie ik opnieuw weeën doorsta, totdat Christus in u gestalte gekregen heeft.” (Gal. 4:19)
Er is een groot deel van het lichaam van Christus dat die goddelijke ontevredenheid die binnen in hen is, niet begrijpt. Het feit is, dat we oplossingen zoeken binnen de richtlijnen die we kennen, maar wat in mensen gaande is, moet buiten de box gevonden worden, buiten de ‘kerk’. Het moet gevonden worden in het Woord, gescheiden van wat ‘kerk’ heet. Ze zoeken het Woord in puurheid. Ze willen geestelijk voedsel dat verzadigt, in plaats van geestelijk voedsel dat voor het moment vult, maar wat hen hongerig maakt naar echte voedingsstoffen.
Oren om te horen
Veel kerken die eerst beschouwd werden als zijnde ‘cutting edge’ zijn even niet relevant en afgeleid als de denominaties die hen voor gingen. God is iets aan het doen onder Zijn volk – niet mensen in gebouwen, genaamd ‘kerk’, maar de ware kerk, Zijn volk.
Toen ik een kind was, waren mijn klaver en paardenbloemen de mooiste bloemen die ik kon geven. Maar toen groeide ik op en zag dat het onkruid was, dus heb ik kinderlijke dingen weg gedaan.
Daar is het lichaam nu.
Maar er is meer.
De volgende week zal ik delen wat de Heer mij verteld heeft dat Hij in het lichaam aan het doen is, dus blij het volgen…..
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
Op een lente dag, toen ik een jongen was en met een groep buurkinderen aan het spelen was, ontdekten we klaver en paardenbloemen in onze tuinen, en we bedachten die te plukken en aan onze moeders te geven.
Later, toen we elkaar weer tegen kwamen, vertelden we aan elkaar hoe opgetogen onze moeders waren over ons boeket en hoe zij ze in een vaas water deden en op de schoorsteen mantel of op de eettafel zette – we waren zo trots op onszelf!
We plukten paardenbloemen onder aan hun lange steel, en maakten een cirkel met die steel, en dan een ring en we plukten de bloemen van de klaver en zogen eraan vanwege de zoete nectar, en we zogen zelfs aan lang stekelige grassoorten vanwege hun zoete uiteinden…..wat een schatten voor een 6 jarige!
Als je groter wordt, zie je diezelfde tuin met paardenbloemen en klaver voor wat het werkelijk is – onkruid. Toen wisten wij dat niet, we moesten volwassen worden voor we dat andere perspectief konden zien.
Als we groeien…
zoeken we meer blijvende tekens van onze liefde: diamanten, goud, zilver, platinum, saffier en opaal, turkoois en granaat. Dat kan allemaal uitdrukkingen van liefde zijn, iets wat blijvend is door de seizoenen van het leven. Als we volwassen worden, verliezen klaver, paardenbloemen en grassen hun aantrekkingskracht omdat we ons niet meer in dat seizoen van ons leven bevinden.
Nu geestelijk gesproken
Het lichaam van Christus gaat een heel serieus seizoen in de Heer binnen, en ik wil graag een breed beeld schilderen van onze geschiedenis, tot waar we nu zijn en waar de Heer met ons naartoe wil.
Begin 20e eeuw stortte de Heer Zijn Geest op een frisse manier uit, allereerst in Topeka, Kansas en toen kwam de Azusa opwekking. Velen hebben die uitstorting gebruik om dieper in de Heer te gaan en op te groeien in Christus.
Maar eind 20e eeuw, begin 21e eeuw, heeft een groot deel van het lichaam van Christus gespeeld met geestelijk onkruid zoals een 6 jarige met paardenbloemen en klaver speelt.
Alhoewel omringt door mensen die tevreden zijn met het spelen met onkruid, zijn er enkelen die opgroeiden en de meer blijvende dingen van God zoeken. Hun aantal is groeiende, en daar gaat dit woord over.
Kinderen denken dat onkruid het mooiste en kostbaarste is wat er bestaat. Ze denken dat een bosje onkruid het mooiste en beste is dat ze hun ouders kunnen geven. Dat onkruid wordt een bezienswaardigheid, iets om mee te spelen en in het haar te doen of rondom een vinger – iets om vandaag mee te spelen maar wat later weggegooid wordt als het kind ander onkruid ontdekt.
Zoveel Christenen hebben met de dingen van God gespeeld alsof het onkruid was, maar sommigen speelden daarmee en wisten diep van binnen dat ze eigenlijk op zoek waren naar meer blijvende dingen in Christus.
Geestelijk onkruid
Toen ik in de jaren 1970 wedergeboren en met de Geest vervuld werd, was persoonlijke profetie ‘in’, al waren de meesten grotendeels onwetend over Gods Woord en wegen met als gevolg dat veel van die profetieën een mix waren van emotie, opinie en misschien een beetje van de Geest erbij.
Alles schijnt zich te herhalen, want in de afgelopen 15 jaar of zo werd persoonlijke profetie opnieuw een ‘hit’ en opnieuw waren de meeste mensen aardig onwetend over Gods Woord en wegen en zo veel van die ‘woorden’ hadden dezelfde mix van emotie, zelf en onwetendheid.
Aan het eind van de jaren 70 en in de jaren 80, was het onkruid waar Christenen mee speelden, onder andere voorspoed en ‘name it claim it’. In de jaren 90 waren mensen onder de indruk van TV bedieningen en voorgangers en ‘apostels’ gingen rond, preekten éénmaal in een gemeente en eisten dan dat er door die gemeente of pastor aan hem persoonlijk de tienden werden gegeven.
Diezelfde tijd gingen mensen naar Toronto, naar Brownsville en later Lakeland. Mensen zetten ‘Bischop’ en ‘Profeet’ op hun visitekaart alsof het een ere medaille is in plaats van een genade te dienen. Vandaag wordt het onkruid gedomineerd door het uit balans prediken van genade: mensen die de genade van God tot een vergunning tot zondigen maken in plaats van een bekrachtiging heilig te leven – zoals kinderen die denken dat hun onkruid boeketje prachtig is, maar in werkelijkheid is het slechts onkruid wat men aan de Heer geeft en is men zich niet bewust daarvan, noch heeft men het bewustzijn op te moeten groeien in de Heer.
Paulus’ lapje grond met onkruid
In 1 Cor. 3 zegt Paulus dit: “Ik kon niet tot u spreken als tot geestelijke mensen, maar slechts tot als vleselijk, nog onmondigen in Christus. Melk heb ik u gegeven, geen vast voedsel, want dat kondt gij nog niet verdragen. Ja, dat kunt gij ook nu nog niet, want gij zijt nog vleselijk….want een ander fundament dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen. Is er iemand die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente – of hout, hooi of stro – ieders werk zal aan het licht komen…”(1-16)
De Vader wil dat die kinderen die met onkruid gespeeld hebben – hout, hooi en stro- dat aan de kant doen en opgroeien. De tijd die over de wereld komt, zal openbaren dat veel Christenen dachten te weten wat volwassenheid en geloof was, maar tot hun verschrikking zullen ze ontdekken dat ze slechts kinderen zijn en dat wat zij dachten te weten, onjuist is.
Goddelijke onrust
Wat er in het lichaam aan de hand is, is een onrust binnenin individuen. Miljoenen Christenen worden wakker en beseffen dat ze hun hele leven met geestelijk onkruid gespeeld hebben. Ze zijn van de ene ‘uitstorting’ naar de andere ‘gave’ gegaan om te ontdekken dat de één een geestelijke paardenbloem is en de ander de bloem van een distel.
Ze hebben nu vragen over kerk structuur, leiderschap, waarom hetzelfde patroon in de kerk keer op keer plaats vindt. Die onrust is Christus binnen in hen – “Mijn kinderen, ter wille van wie ik opnieuw weeën doorsta, totdat Christus in u gestalte gekregen heeft.” (Gal. 4:19)
Er is een groot deel van het lichaam van Christus dat die goddelijke ontevredenheid die binnen in hen is, niet begrijpt. Het feit is, dat we oplossingen zoeken binnen de richtlijnen die we kennen, maar wat in mensen gaande is, moet buiten de box gevonden worden, buiten de ‘kerk’. Het moet gevonden worden in het Woord, gescheiden van wat ‘kerk’ heet. Ze zoeken het Woord in puurheid. Ze willen geestelijk voedsel dat verzadigt, in plaats van geestelijk voedsel dat voor het moment vult, maar wat hen hongerig maakt naar echte voedingsstoffen.
Oren om te horen
Veel kerken die eerst beschouwd werden als zijnde ‘cutting edge’ zijn even niet relevant en afgeleid als de denominaties die hen voor gingen. God is iets aan het doen onder Zijn volk – niet mensen in gebouwen, genaamd ‘kerk’, maar de ware kerk, Zijn volk.
Toen ik een kind was, waren mijn klaver en paardenbloemen de mooiste bloemen die ik kon geven. Maar toen groeide ik op en zag dat het onkruid was, dus heb ik kinderlijke dingen weg gedaan.
Daar is het lichaam nu.
Maar er is meer.
De volgende week zal ik delen wat de Heer mij verteld heeft dat Hij in het lichaam aan het doen is, dus blij het volgen…..
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed