Dag allemaal,
Vandaag kijken we naar de eerste van de twee mannen: één succesvol, die nooit de leugens over hem geloofde, maar in plaats daarvan geloofde wat God over hem zei, wat resulteerde in goede emotionele en mentale gezondheid. De andere man weigerde het proces in te gaan van het niet-geloven van de leugen, wat leidde tot demonische onderdrukking, paranoia, depressie, uitbarstingen van woede en uiteindelijk tot zelfmoord. Beiden waren koningen van Israël!
De toekomstige koning David
David groeide op als achtste zoon – 7 oudere broers! Toen hij een tiener werd, en als jongste zijnde, kreeg hij de relatief eenvoudige taak van het zorgen voor de schapen. Wij hebben een romantisch beeld van de tiener David bij zijn schapen, bloemen die bloeien, schapen die blij zijn, de lammetjes die in het rond springen, en een lieflijk beekje met water vlakbij…
Misschien zijn er wel dagen zoals dat geweest, en het is waarschijnlijk dat David in die tijden tegen de familiecultuur in ging en de leugens waar zijn familie hem van beschuldigde, moest weerleggen en in plaats daarvan de keus had te geloven wat de Heer over hem zei, wat hij in zijn geest wist dat het doel en roeping van zijn leven was. Doordat hij weigerde de familiecultuur en de leugens te geloven, bouwde hij een emotioneel en mentaal fundament waardoor hij in staat was zijn bestemming te vervullen. Dit was een jarenlang proces.
Neem dit feit over zijn familieleven in overweging
Samuel was de Richter van Israël, het Staatshoofd, en toen hij bij het huis van Isaï aankwam, kwam het niet eens in Isaï op, noch in Davids moeder en zijn broers, dat David daar ook wel bij zou willen zijn, en er zelfs bij hoorde te zijn!
Stel je voor dat jij het Staatshoofd in jouw huis ontvangt en niet één familielid beschouwt het jongste tienerkind volwaardig genoeg om daar ook bij aanwezig te zijn?
Toen de Heer Samuel bleef vertellen dat geen enkele van de 7 broers gekozen waren door Hem om koning te worden, moest Samuel vragen of dit alle zonen van Isaï waren. Pas nadat hij aandrong, noemde de familie David, de jongste die ‘de schapen weidt.’ Het was niet zo dat David ergens ver weg was, buiten de stad, en dus niet aanwezig kon zijn, want Samuel zegt: “Laat hem halen, want wij zullen niet gaan aanzitten, voordat hij hier gekomen is.” Hij was vlakbij, en toch buitengesloten. (1 Samuel 16:5-11)
Overweeg de familiecultuur
In 1 Samuel 16:18 wordt ons genoemd dat David schoon van gestalte was, die spelen kon, een krijgsheld, maar in de ogen van zijn familie was het alsof hij niet eens bestond! Kijk eens naar de reactie van de oudste broer van David toen David, in gehoorzaamheid aan zijn vader, de broers aan het front van het leger spullen moest gaan brengen:
“Waarom zijt gij eigenlijk gekomen? En bij wie hebt gij die paar schapen ginds in de woestijn achtergelaten? Ik ken uw overmoed en de boosheid van uw hart; gij zijt gekomen om de strijd te zien!” 1 Samuel 17:28
Hier zie je dat Eliab vond dat zijn broertje trots was, en dingen deed met bijbedoelingen en hij vond dat het weiden van de schapen een onbelangrijk werk was. Opnieuw werd David hier buitengesloten, want zijn 7 broers waren waardig gevonden voor hun land te vechten, maar hij was afgewezen! En toen hij Goliath hoorde en het gevecht met hem wilde aangaan, moest hij zelfs koning Saul overtuigen.
Hoeveel kinderen en tieners groeien wel niet op in een familiecultuur waarin zij niet meetellen! Een cultuur van beschuldigingen van het hebben van bijbedoelingen, zelfs als ze het juiste proberen te doen! Waar iedere poging te helpen en iets te proberen, slechts boosheid, afkeer en afwijzing teweeg brengt!
Hoe velen groeien wel niet op in een familie waarin zij niet eens opgemerkt worden, of in ieder geval niet belangrijk genoeg gevonden worden voor de familie om erbij te horen! Hoe velen zijn opgegroeid en kregen alleen maar ondergeschikte taken, alleen om hen bezig te houden, en weg van de familie, zodat de familie hun eigen ding kon doen?!
Emotioneel beschadigd?
David had redenen genoeg om ten minste emotioneel beschadigd te zijn, en in het slechtste geval een gevaarlijke depressieve eenling te worden, boos genoeg om te exploderen als een tikkende tijdbom. Gepest, afgewezen, een buitenstaander – op alle gebieden gold hij niet mee! Toch weten wij dat Davids wandel met de Heer sterk was, stevig gemaakt in de woestijn, doordat hij vanuit zijn eigen hart en met zijn eigen woorden liederen van aanbidding en lofprijs uitte naar de Heer.
Waarom zag zijn familie de goede dingen in hem niet? Hoe veel kinderen groeien op en verlangen dat iemand, een familielid of iemand anders, het goede in hen ziet, de potentie die ze hebben? Maar dat verlangen wordt teniet gedaan en het enige dat ze krijgen is beschuldiging, een familiecultuur dat hen zegt dat ze nergens voor deugen. Het kan ook zijn dat men gewoon te druk is met de loopbanen en kerk en sportevenementen, waardoor ze niet opgemerkt worden en er geen tijd voor hen is.
David had de andere kant op kunnen gaan door de afwijzing te geloven die hem gepresenteerd werd, te geloven dat er geen hoop, geen toekomst was, en dat hij misschien zelfs wel slecht was en dingen deed met bijbedoelingen. Maar David deed dat niet. Hij geloofde de mening van de Heer meer dan wat zijn eigen vader en broers van hem dachten.
Hoe een leugen af te wijzen
David kende zichzelf en wat er goed was in hem. Dat is de eerste stap. Vaak, nog voordat iemand de Heer leert kennen, probeert Hij (onbekend voor hen) iemand zover te krijgen dat ze zichzelf leren kennen, hun potentie en geloof in zichzelf, zelfs als niemand anders dat doet, door in hen een zeker weten te plaatsen dat ze voor iets groots en beters geroepen zijn dan wat ieder ander over hen zegt. Satan echter probeert dat innerlijk weten te vernietigen.
Alleen in de wildernis werd bevestigd wat David over zichzelf geloofde, want hij vertelde koning Saul dat hij zowel leeuw als beer verslagen had – hij kende zichzelf en hij wist waartoe hij in staat was.
Ik weet dat onze gerechtigheid als een bezoedeld kleed is voordat we wedergeboren werden, maar dit gaat niet over rechtvaardigheid, het gaat over het kennen van jezelf, de roeping kennen en geloven en die vieze kleden af te doen en het plan van de Heer voor jouw leven te vervullen. Om dat te kunnen doen, moeten we eerst weten en geloven dat er een goddelijk doel is voor ons leven, zelfs als we het niet zien.
Satan krijgt mensen zover dat ze zelfs het goede dat ze van zichzelf kennen, af gaan wijzen – zodat ze gaan geloven wat de familiecultuur over hen zegt. David echter wees de gelegenheid de leugens te geloven, af en in plaats daarvan kende hij zichzelf en de gebieden in zijn leven waarin hij succesvol geweest was. Hij herinnerde de successen.
Maar ik ben veel ouder dan een tiener
Misschien denk je dat het voor jou te laat is, omdat “Ik mijn hele leven al die leugen(s) geloofd heb.” Ik kan je zeggen dat het proces van het niet-geloven van de leugen, hetzelfde pad is dat David nam, door vanaf het begin de leugens over hem af te wijzen.
Je moet voor jezelf de balans opmaken: jouw successen, je gaven, je talenten, jouw karakter, en je moet jezelf kennen. Kijk niet meer naar de mislukkingen, maar kijk naar het goede dat de Heer in jou gelegd heeft, en de successen die Hij jou gegeven heeft.
Laat dat diep van binnen zakken, door tijd te nemen daarover na te denken. Ik weet het, satan wil je onmiddellijk schuldig laten voelen als jij jezelf een complimentje geeft of als je iets goeds over jezelf vindt – zo diep gaan de leugens die je over jezelf geloofd hebt in al die jaren!
Maar daar moet je doorheen breken –het is ok is om de goede dingen te zien die God in jou gelegd heeft, de goede dingen die je gedaan hebt, of de successen die je gehad hebt – zelfs als mensen buiten jouw controle om jouw goede inspanningen teniet gedaan hebben – erken het goede!
Toen David geconfronteerd werd met koning Saul – koning Saul is als de duivel die David confronteert met zijn jeugd en zijn onervarenheid – stond hij op tegen hem en zei hem dat hij zichzelf kende, zijn successen in het verleden met de beer en de leeuw en dat Goliath daarom net zo zou eindigen. Dat moet je weten. Ken jezelf, en ken het goede in jou en de kleine successen die je gehad hebt. En weet dat dit niet de successen zijn die de wereld kent en toejuicht – toen David de leeuw en de beer doodde, zag niemand het, behalve de Vader God.
Het laatste deel van deze wekelijkse gedachten is dit – David benaderde Goliath met vertrouwen, niet alleen omdat hij zichzelf kende en ook niet alleen omdat hij zijn eigen successen kende, maar omdat hij wist dat God voor hem was. Hij wist onvoorwaardelijk door de Vader geliefd te zijn, zelfs toen hij alleen maar haat ontving van zijn familie en hij geloofde de liefde meer dan de haat en meer dan de afwijzing.
Dus begin ermee met de Vader te praten, aanbidt Hem, breng tijd door in Zijn aanwezigheid, laat Hem jou in Zijn armen nemen en vertellen hoeveel Hij van jou houdt. Laat Hem dan de goede dingen in jouw herinnering brengen, dingen die ook in jouw hart zijn, en de herinneringen van de successen die je in dit leven gehad hebt – niemand heeft ze gezien, maar de Vader wel…dus laat Hem jou die dingen doen herinneren en laat Hem jou op deze manier bevestigen.
Volgende week meer…tot dan, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
Vandaag kijken we naar de eerste van de twee mannen: één succesvol, die nooit de leugens over hem geloofde, maar in plaats daarvan geloofde wat God over hem zei, wat resulteerde in goede emotionele en mentale gezondheid. De andere man weigerde het proces in te gaan van het niet-geloven van de leugen, wat leidde tot demonische onderdrukking, paranoia, depressie, uitbarstingen van woede en uiteindelijk tot zelfmoord. Beiden waren koningen van Israël!
De toekomstige koning David
David groeide op als achtste zoon – 7 oudere broers! Toen hij een tiener werd, en als jongste zijnde, kreeg hij de relatief eenvoudige taak van het zorgen voor de schapen. Wij hebben een romantisch beeld van de tiener David bij zijn schapen, bloemen die bloeien, schapen die blij zijn, de lammetjes die in het rond springen, en een lieflijk beekje met water vlakbij…
Misschien zijn er wel dagen zoals dat geweest, en het is waarschijnlijk dat David in die tijden tegen de familiecultuur in ging en de leugens waar zijn familie hem van beschuldigde, moest weerleggen en in plaats daarvan de keus had te geloven wat de Heer over hem zei, wat hij in zijn geest wist dat het doel en roeping van zijn leven was. Doordat hij weigerde de familiecultuur en de leugens te geloven, bouwde hij een emotioneel en mentaal fundament waardoor hij in staat was zijn bestemming te vervullen. Dit was een jarenlang proces.
Neem dit feit over zijn familieleven in overweging
Samuel was de Richter van Israël, het Staatshoofd, en toen hij bij het huis van Isaï aankwam, kwam het niet eens in Isaï op, noch in Davids moeder en zijn broers, dat David daar ook wel bij zou willen zijn, en er zelfs bij hoorde te zijn!
Stel je voor dat jij het Staatshoofd in jouw huis ontvangt en niet één familielid beschouwt het jongste tienerkind volwaardig genoeg om daar ook bij aanwezig te zijn?
Toen de Heer Samuel bleef vertellen dat geen enkele van de 7 broers gekozen waren door Hem om koning te worden, moest Samuel vragen of dit alle zonen van Isaï waren. Pas nadat hij aandrong, noemde de familie David, de jongste die ‘de schapen weidt.’ Het was niet zo dat David ergens ver weg was, buiten de stad, en dus niet aanwezig kon zijn, want Samuel zegt: “Laat hem halen, want wij zullen niet gaan aanzitten, voordat hij hier gekomen is.” Hij was vlakbij, en toch buitengesloten. (1 Samuel 16:5-11)
Overweeg de familiecultuur
In 1 Samuel 16:18 wordt ons genoemd dat David schoon van gestalte was, die spelen kon, een krijgsheld, maar in de ogen van zijn familie was het alsof hij niet eens bestond! Kijk eens naar de reactie van de oudste broer van David toen David, in gehoorzaamheid aan zijn vader, de broers aan het front van het leger spullen moest gaan brengen:
“Waarom zijt gij eigenlijk gekomen? En bij wie hebt gij die paar schapen ginds in de woestijn achtergelaten? Ik ken uw overmoed en de boosheid van uw hart; gij zijt gekomen om de strijd te zien!” 1 Samuel 17:28
Hier zie je dat Eliab vond dat zijn broertje trots was, en dingen deed met bijbedoelingen en hij vond dat het weiden van de schapen een onbelangrijk werk was. Opnieuw werd David hier buitengesloten, want zijn 7 broers waren waardig gevonden voor hun land te vechten, maar hij was afgewezen! En toen hij Goliath hoorde en het gevecht met hem wilde aangaan, moest hij zelfs koning Saul overtuigen.
Hoeveel kinderen en tieners groeien wel niet op in een familiecultuur waarin zij niet meetellen! Een cultuur van beschuldigingen van het hebben van bijbedoelingen, zelfs als ze het juiste proberen te doen! Waar iedere poging te helpen en iets te proberen, slechts boosheid, afkeer en afwijzing teweeg brengt!
Hoe velen groeien wel niet op in een familie waarin zij niet eens opgemerkt worden, of in ieder geval niet belangrijk genoeg gevonden worden voor de familie om erbij te horen! Hoe velen zijn opgegroeid en kregen alleen maar ondergeschikte taken, alleen om hen bezig te houden, en weg van de familie, zodat de familie hun eigen ding kon doen?!
Emotioneel beschadigd?
David had redenen genoeg om ten minste emotioneel beschadigd te zijn, en in het slechtste geval een gevaarlijke depressieve eenling te worden, boos genoeg om te exploderen als een tikkende tijdbom. Gepest, afgewezen, een buitenstaander – op alle gebieden gold hij niet mee! Toch weten wij dat Davids wandel met de Heer sterk was, stevig gemaakt in de woestijn, doordat hij vanuit zijn eigen hart en met zijn eigen woorden liederen van aanbidding en lofprijs uitte naar de Heer.
Waarom zag zijn familie de goede dingen in hem niet? Hoe veel kinderen groeien op en verlangen dat iemand, een familielid of iemand anders, het goede in hen ziet, de potentie die ze hebben? Maar dat verlangen wordt teniet gedaan en het enige dat ze krijgen is beschuldiging, een familiecultuur dat hen zegt dat ze nergens voor deugen. Het kan ook zijn dat men gewoon te druk is met de loopbanen en kerk en sportevenementen, waardoor ze niet opgemerkt worden en er geen tijd voor hen is.
David had de andere kant op kunnen gaan door de afwijzing te geloven die hem gepresenteerd werd, te geloven dat er geen hoop, geen toekomst was, en dat hij misschien zelfs wel slecht was en dingen deed met bijbedoelingen. Maar David deed dat niet. Hij geloofde de mening van de Heer meer dan wat zijn eigen vader en broers van hem dachten.
Hoe een leugen af te wijzen
David kende zichzelf en wat er goed was in hem. Dat is de eerste stap. Vaak, nog voordat iemand de Heer leert kennen, probeert Hij (onbekend voor hen) iemand zover te krijgen dat ze zichzelf leren kennen, hun potentie en geloof in zichzelf, zelfs als niemand anders dat doet, door in hen een zeker weten te plaatsen dat ze voor iets groots en beters geroepen zijn dan wat ieder ander over hen zegt. Satan echter probeert dat innerlijk weten te vernietigen.
Alleen in de wildernis werd bevestigd wat David over zichzelf geloofde, want hij vertelde koning Saul dat hij zowel leeuw als beer verslagen had – hij kende zichzelf en hij wist waartoe hij in staat was.
Ik weet dat onze gerechtigheid als een bezoedeld kleed is voordat we wedergeboren werden, maar dit gaat niet over rechtvaardigheid, het gaat over het kennen van jezelf, de roeping kennen en geloven en die vieze kleden af te doen en het plan van de Heer voor jouw leven te vervullen. Om dat te kunnen doen, moeten we eerst weten en geloven dat er een goddelijk doel is voor ons leven, zelfs als we het niet zien.
Satan krijgt mensen zover dat ze zelfs het goede dat ze van zichzelf kennen, af gaan wijzen – zodat ze gaan geloven wat de familiecultuur over hen zegt. David echter wees de gelegenheid de leugens te geloven, af en in plaats daarvan kende hij zichzelf en de gebieden in zijn leven waarin hij succesvol geweest was. Hij herinnerde de successen.
Maar ik ben veel ouder dan een tiener
Misschien denk je dat het voor jou te laat is, omdat “Ik mijn hele leven al die leugen(s) geloofd heb.” Ik kan je zeggen dat het proces van het niet-geloven van de leugen, hetzelfde pad is dat David nam, door vanaf het begin de leugens over hem af te wijzen.
Je moet voor jezelf de balans opmaken: jouw successen, je gaven, je talenten, jouw karakter, en je moet jezelf kennen. Kijk niet meer naar de mislukkingen, maar kijk naar het goede dat de Heer in jou gelegd heeft, en de successen die Hij jou gegeven heeft.
Laat dat diep van binnen zakken, door tijd te nemen daarover na te denken. Ik weet het, satan wil je onmiddellijk schuldig laten voelen als jij jezelf een complimentje geeft of als je iets goeds over jezelf vindt – zo diep gaan de leugens die je over jezelf geloofd hebt in al die jaren!
Maar daar moet je doorheen breken –het is ok is om de goede dingen te zien die God in jou gelegd heeft, de goede dingen die je gedaan hebt, of de successen die je gehad hebt – zelfs als mensen buiten jouw controle om jouw goede inspanningen teniet gedaan hebben – erken het goede!
Toen David geconfronteerd werd met koning Saul – koning Saul is als de duivel die David confronteert met zijn jeugd en zijn onervarenheid – stond hij op tegen hem en zei hem dat hij zichzelf kende, zijn successen in het verleden met de beer en de leeuw en dat Goliath daarom net zo zou eindigen. Dat moet je weten. Ken jezelf, en ken het goede in jou en de kleine successen die je gehad hebt. En weet dat dit niet de successen zijn die de wereld kent en toejuicht – toen David de leeuw en de beer doodde, zag niemand het, behalve de Vader God.
Het laatste deel van deze wekelijkse gedachten is dit – David benaderde Goliath met vertrouwen, niet alleen omdat hij zichzelf kende en ook niet alleen omdat hij zijn eigen successen kende, maar omdat hij wist dat God voor hem was. Hij wist onvoorwaardelijk door de Vader geliefd te zijn, zelfs toen hij alleen maar haat ontving van zijn familie en hij geloofde de liefde meer dan de haat en meer dan de afwijzing.
Dus begin ermee met de Vader te praten, aanbidt Hem, breng tijd door in Zijn aanwezigheid, laat Hem jou in Zijn armen nemen en vertellen hoeveel Hij van jou houdt. Laat Hem dan de goede dingen in jouw herinnering brengen, dingen die ook in jouw hart zijn, en de herinneringen van de successen die je in dit leven gehad hebt – niemand heeft ze gezien, maar de Vader wel…dus laat Hem jou die dingen doen herinneren en laat Hem jou op deze manier bevestigen.
Volgende week meer…tot dan, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed