Dag allemaal,
Dit liefdesverhaal heeft een bijzondere twist; zozeer zelfs dat de meeste mensen die dit verhaal in de Bijbel lezen, denken dat ze het verkeerd lezen – direct nadat God Mozes vanuit de brandende braamstruik geroepen had, verzocht Hij hem te doden – en dat lijkt zo tegenstrijdig, zo vreemd, dat we dat gedeelte in het dossier van ‘onverklaarbare zaken’ stoppen, en verder lezen.
Hoe het begon
In Handelingen 7:23-25 wordt ons verteld: “Toen Mozes de leeftijd van veertig jaar bereikt had, kwam het in zijn hart op naar zijn broeders, de kinderen Israëls, om te zien. En toen hij er een onrechtvaardig zag behandelen, nam hij het voor hem op…door de Egyptenaar neer te slaan. Hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand zou verlossen, maar zij zagen het niet in.”
De Joodse historicus Josephus vertelt ons dat Mozes een groot legergeneraal was, dus Mozes heeft waarschijnlijk gedacht dat hij Israël zou bevrijden middels een burgeroorlog. Wetend dat hij de bevrijder zou zijn, 40 jaar voor de brandende braamstruik ervaring, doodde hij 1 Egyptenaar en nam aan dat men hem zou volgen in een opstand dat tot vrijheid zou leiden. Hij had goddelijke openbaring over zijn roeping, maar niet over hoe het zou gaan plaatsvinden. Hij probeerde God te helpen, gebaseerd op zijn opleiding en militaire ervaring – dood 1 Egyptenaar en de mensen zullen zich om je heen scharen om een burgeroorlog te beginnen – ja toch? Fout.
Openbaring is: hier een beetje, daar een beetje. God geeft ons meestal een klein deel en laat ons dingen uitwandelen, en geeft de rest later. Een voorbeeld daarvan zien we in Genesis 15, waar hij tegen Abraham vertelde dat hij een lijfelijke zoon zou krijgen. Dat is alles wat Hij zei. In Genesis 16, toen Abraham en Sarai erover spraken, besloten ze, omdat zij onvruchtbaar was, dat het door middel van iemand anders zou zijn. Ze wilden zo graag Gods wil in hun leven gedaan hebben, evenals zij heel graag een zoon wilden. Sarai vertelt haar man Hagar zwanger te maken, wat hij vervolgens doet.
Pas in het volgend hoofdstuk, 17, verschijnt de Heer opnieuw aan Abraham en Sarai en zegt dat Sarai de moeder van de zoon zal zijn…OH…waarom bleef die informatie verborgen, Heer? Zou het niet fijn zijn geweest dat al in hoofdstuk 15 geweten te hebben, zodat Hagar niet zwanger zou hoeven te worden…! Hij geeft ons dus in delen openbaring. Het is onze taak niet te denken dat 1 stukje van de puzzel de hele puzzel is om onszelf vervolgens in de problemen te brengen, zoals zowel Abraham en Mozes deden Wij bevinden ons in ieder geval in goed gezelschap! J
In tegenstelling tot de film en de zondagschool verhalen
Een andere les is: ook al heb je een openbaring van God, het nog niet wil zeggen dat Hij anderen diezelfde openbaring heeft gegeven. Die openbaring is allereerst aan jou, één op één, tussen jou en de Heer. Velen, zoals Mozes, begaan de zonde van aanmatiging, denkend dat, omdat zij een openbaring van God hebben, vast en zeker iedereen: a) dezelfde openbaring heeft, of b) jou gelooft als jij hen vertelt wat Hij jou heeft gezegd of laten zien. Fout. Het is jouw openbaring, niet die van hun.
Mozes was 40 toen hij de openbaring kreeg dat hij de bevrijder zou zijn, maar die zonde van aanmatiging koste hem 40 jaar in de woestijn, 1/3 van zijn leven. Het was pas 40 jaar later, op de leeftijd van 80, dat God aan hem verscheen om hem te zeggen dat het nu de tijd was voor zijn roeping. Die hele tijd wist hij dat hij de bevrijder was, maar hij wist niet hoe het zou gaan.
Mozes en Sippora en hun zoon Gersom
In Exodus 2:16-22 lezen we dat Mozes Egypte in geloof verliet, al was hij mentaal en emotioneel in de war, zich afvragend wat hij verkeerd gedaan had. Dan komt hij bij een bron aan waar de dochters van Jethro, de priester van Midjan, water putten voor de kudde. Er kwamen herders die hen verjoegen, maar Mozes verdedigde de dochters, wat aan Jethro verteld werd. Niet lang daarna trouwt Mozes met Sippora, één van Jethro’s dochters en zij krijgen een zoon, Gersom, wat ‘een vreemdeling’ betekende.
Wat hem verteld wordt bij de brandende braamstruik
Dat hij een zoon in Midjan had, is belangrijk voor dit verhaal – Gerson was geen Israëliet, maar een Midianiet. Dus niet besneden. Bij de brandende braamstruik wordt Mozes verteld welke plagen er zullen plaatsvinden*, zelfs in detail en eveneens dat zij van de Egyptenaren goud en zilver zullen krijgen als ze maar met rust gelaten worden, en wat nog belangrijker is: de dood van de eerstgeborene. Al bij de brandende braamstruik, nog voordat hij naar Egypte terugging, wist Mozes dat de eerstgeborene zou sterven. *Exodus 3:14022, 4:1-23
“Dan zult gij tot Farao zeggen: Zo zegt de Here: Israël is mijn eerstgeboren zoon; daarom zeg ik u: laat mijn zoon gaan, opdat hij Mij diene; zoudt gij echter weigeren hem te laten gaan, dan zal Ik uw eerstgeboren zoon doden.” Vers 23
De twist – poging tot executie
Direct na deze woorden in vers 23, staat er dit: “Onderweg nu, in een nachtverblijf, kwam de Here hem tegen en zocht hem te doden. Toen nam Sippora een stenen mes, besneed de voorhuid van haar zoon, raakte daarmee zijn voeten aan en zeide: Voorzeker, gij zijt mij een bloedbruidegom. En Hij liet hem met rust. Bloedbruidegom, zeide hij toen, met het oog op de besnijdenis.” Bloedbruidegom betekent: gloednieuw in het verbond.
het was de scherpzinnigheid van Sippora en de liefde voor haar zoon, haar echtgenoot en voor alles wat goed en fout is, dat ze op dit moment bewees geestelijker meer afgestemd te zijn op de roeping van de Heer op hun leven, dan Mozes. Hem was net verteld dat de eerstgeborene zou sterven en hij begreep dat de besnijdenis het teken is van het verbond met de Heer, maar hij was hier nalatig in. Uit de tekst is op te maken dat ALS hij Egypte binnengegaan zou zijn, Gersom gestorven zou zijn, tezamen met de eerstgeborenen van Egypte.
Mozes was zo druk geweest met ‘werken’ en zo gefocust op zijn leven, dat hij er niet bij stil stond wat dit voor zijn zoon zou betekenen. Wij leggen zo de nadruk op het Pascha bloed, dat we vergeten dat iedere jongen en man in Egypte besneden was en dat is de fundamentele waarheid waarom ze niet gedood werden, zoals de eerstgeborenen van Egypte – het Pascha bloed is secundair.
Vanuit het perspectief van de Heer was Mozes direct verantwoordelijk, zodra hij het plan wist. Zodra de Heer iets zegt, is het een vaststaand feit. Dit is consistent met Marcus 6:51-52: de discipelen waren buitengewoon ontsteld dat Jezus op het water liep, omdat ‘zij bij de broden niet tot inzicht waren gekomen’. Je weet vast wel dat Jezus de 5.000 daarvoor had gevoed; de discipelen toen dwong in het schip te gaan en uit te varen naar de overkant van het meer, waar zij de wind tegen hadden en waar Hij over het water kwam lopen, tussen 3.00 en 6.00 uur.
Wanneer hadden zij dat wonder van de broden moeten overdenken? De hele nacht hadden ze hard gewerkt om naar de overkant te komen – maar toch verwachtte God van hen na te denken over wat ze net meegemaakt hadden. Hetzelfde bij Mozes. Als God het zegt, of als Hij een wonder doet in ons leven, moeten we dat de hoogste prioriteit geven en de tijd nemen daar over na te denken en ervan te leren. Hoe vaak doet Hij niet iets voor ons en zeggen we alleen maar ‘bedankt,’ als we dat al doen, en gaan we verder met ons leven.
We moeten even scherpzinnig zijn als Sippora, die inzag dat als God iets zegt of doet, het ook zo is en dat wij dat onze top prioriteit moeten maken,. Natuurlijk moeten we de logica volgen en doen wat juist is, in het natuurlijke, maar als een prioriteit, wat Hij zegt, moet bovenaan komen te staan.
Volgende week de laatste van deze serie,
tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Dit liefdesverhaal heeft een bijzondere twist; zozeer zelfs dat de meeste mensen die dit verhaal in de Bijbel lezen, denken dat ze het verkeerd lezen – direct nadat God Mozes vanuit de brandende braamstruik geroepen had, verzocht Hij hem te doden – en dat lijkt zo tegenstrijdig, zo vreemd, dat we dat gedeelte in het dossier van ‘onverklaarbare zaken’ stoppen, en verder lezen.
Hoe het begon
In Handelingen 7:23-25 wordt ons verteld: “Toen Mozes de leeftijd van veertig jaar bereikt had, kwam het in zijn hart op naar zijn broeders, de kinderen Israëls, om te zien. En toen hij er een onrechtvaardig zag behandelen, nam hij het voor hem op…door de Egyptenaar neer te slaan. Hij meende, dat zijn broeders zouden inzien, dat God hun door zijn hand zou verlossen, maar zij zagen het niet in.”
De Joodse historicus Josephus vertelt ons dat Mozes een groot legergeneraal was, dus Mozes heeft waarschijnlijk gedacht dat hij Israël zou bevrijden middels een burgeroorlog. Wetend dat hij de bevrijder zou zijn, 40 jaar voor de brandende braamstruik ervaring, doodde hij 1 Egyptenaar en nam aan dat men hem zou volgen in een opstand dat tot vrijheid zou leiden. Hij had goddelijke openbaring over zijn roeping, maar niet over hoe het zou gaan plaatsvinden. Hij probeerde God te helpen, gebaseerd op zijn opleiding en militaire ervaring – dood 1 Egyptenaar en de mensen zullen zich om je heen scharen om een burgeroorlog te beginnen – ja toch? Fout.
Openbaring is: hier een beetje, daar een beetje. God geeft ons meestal een klein deel en laat ons dingen uitwandelen, en geeft de rest later. Een voorbeeld daarvan zien we in Genesis 15, waar hij tegen Abraham vertelde dat hij een lijfelijke zoon zou krijgen. Dat is alles wat Hij zei. In Genesis 16, toen Abraham en Sarai erover spraken, besloten ze, omdat zij onvruchtbaar was, dat het door middel van iemand anders zou zijn. Ze wilden zo graag Gods wil in hun leven gedaan hebben, evenals zij heel graag een zoon wilden. Sarai vertelt haar man Hagar zwanger te maken, wat hij vervolgens doet.
Pas in het volgend hoofdstuk, 17, verschijnt de Heer opnieuw aan Abraham en Sarai en zegt dat Sarai de moeder van de zoon zal zijn…OH…waarom bleef die informatie verborgen, Heer? Zou het niet fijn zijn geweest dat al in hoofdstuk 15 geweten te hebben, zodat Hagar niet zwanger zou hoeven te worden…! Hij geeft ons dus in delen openbaring. Het is onze taak niet te denken dat 1 stukje van de puzzel de hele puzzel is om onszelf vervolgens in de problemen te brengen, zoals zowel Abraham en Mozes deden Wij bevinden ons in ieder geval in goed gezelschap! J
In tegenstelling tot de film en de zondagschool verhalen
Een andere les is: ook al heb je een openbaring van God, het nog niet wil zeggen dat Hij anderen diezelfde openbaring heeft gegeven. Die openbaring is allereerst aan jou, één op één, tussen jou en de Heer. Velen, zoals Mozes, begaan de zonde van aanmatiging, denkend dat, omdat zij een openbaring van God hebben, vast en zeker iedereen: a) dezelfde openbaring heeft, of b) jou gelooft als jij hen vertelt wat Hij jou heeft gezegd of laten zien. Fout. Het is jouw openbaring, niet die van hun.
Mozes was 40 toen hij de openbaring kreeg dat hij de bevrijder zou zijn, maar die zonde van aanmatiging koste hem 40 jaar in de woestijn, 1/3 van zijn leven. Het was pas 40 jaar later, op de leeftijd van 80, dat God aan hem verscheen om hem te zeggen dat het nu de tijd was voor zijn roeping. Die hele tijd wist hij dat hij de bevrijder was, maar hij wist niet hoe het zou gaan.
Mozes en Sippora en hun zoon Gersom
In Exodus 2:16-22 lezen we dat Mozes Egypte in geloof verliet, al was hij mentaal en emotioneel in de war, zich afvragend wat hij verkeerd gedaan had. Dan komt hij bij een bron aan waar de dochters van Jethro, de priester van Midjan, water putten voor de kudde. Er kwamen herders die hen verjoegen, maar Mozes verdedigde de dochters, wat aan Jethro verteld werd. Niet lang daarna trouwt Mozes met Sippora, één van Jethro’s dochters en zij krijgen een zoon, Gersom, wat ‘een vreemdeling’ betekende.
Wat hem verteld wordt bij de brandende braamstruik
Dat hij een zoon in Midjan had, is belangrijk voor dit verhaal – Gerson was geen Israëliet, maar een Midianiet. Dus niet besneden. Bij de brandende braamstruik wordt Mozes verteld welke plagen er zullen plaatsvinden*, zelfs in detail en eveneens dat zij van de Egyptenaren goud en zilver zullen krijgen als ze maar met rust gelaten worden, en wat nog belangrijker is: de dood van de eerstgeborene. Al bij de brandende braamstruik, nog voordat hij naar Egypte terugging, wist Mozes dat de eerstgeborene zou sterven. *Exodus 3:14022, 4:1-23
“Dan zult gij tot Farao zeggen: Zo zegt de Here: Israël is mijn eerstgeboren zoon; daarom zeg ik u: laat mijn zoon gaan, opdat hij Mij diene; zoudt gij echter weigeren hem te laten gaan, dan zal Ik uw eerstgeboren zoon doden.” Vers 23
De twist – poging tot executie
Direct na deze woorden in vers 23, staat er dit: “Onderweg nu, in een nachtverblijf, kwam de Here hem tegen en zocht hem te doden. Toen nam Sippora een stenen mes, besneed de voorhuid van haar zoon, raakte daarmee zijn voeten aan en zeide: Voorzeker, gij zijt mij een bloedbruidegom. En Hij liet hem met rust. Bloedbruidegom, zeide hij toen, met het oog op de besnijdenis.” Bloedbruidegom betekent: gloednieuw in het verbond.
het was de scherpzinnigheid van Sippora en de liefde voor haar zoon, haar echtgenoot en voor alles wat goed en fout is, dat ze op dit moment bewees geestelijker meer afgestemd te zijn op de roeping van de Heer op hun leven, dan Mozes. Hem was net verteld dat de eerstgeborene zou sterven en hij begreep dat de besnijdenis het teken is van het verbond met de Heer, maar hij was hier nalatig in. Uit de tekst is op te maken dat ALS hij Egypte binnengegaan zou zijn, Gersom gestorven zou zijn, tezamen met de eerstgeborenen van Egypte.
Mozes was zo druk geweest met ‘werken’ en zo gefocust op zijn leven, dat hij er niet bij stil stond wat dit voor zijn zoon zou betekenen. Wij leggen zo de nadruk op het Pascha bloed, dat we vergeten dat iedere jongen en man in Egypte besneden was en dat is de fundamentele waarheid waarom ze niet gedood werden, zoals de eerstgeborenen van Egypte – het Pascha bloed is secundair.
Vanuit het perspectief van de Heer was Mozes direct verantwoordelijk, zodra hij het plan wist. Zodra de Heer iets zegt, is het een vaststaand feit. Dit is consistent met Marcus 6:51-52: de discipelen waren buitengewoon ontsteld dat Jezus op het water liep, omdat ‘zij bij de broden niet tot inzicht waren gekomen’. Je weet vast wel dat Jezus de 5.000 daarvoor had gevoed; de discipelen toen dwong in het schip te gaan en uit te varen naar de overkant van het meer, waar zij de wind tegen hadden en waar Hij over het water kwam lopen, tussen 3.00 en 6.00 uur.
Wanneer hadden zij dat wonder van de broden moeten overdenken? De hele nacht hadden ze hard gewerkt om naar de overkant te komen – maar toch verwachtte God van hen na te denken over wat ze net meegemaakt hadden. Hetzelfde bij Mozes. Als God het zegt, of als Hij een wonder doet in ons leven, moeten we dat de hoogste prioriteit geven en de tijd nemen daar over na te denken en ervan te leren. Hoe vaak doet Hij niet iets voor ons en zeggen we alleen maar ‘bedankt,’ als we dat al doen, en gaan we verder met ons leven.
We moeten even scherpzinnig zijn als Sippora, die inzag dat als God iets zegt of doet, het ook zo is en dat wij dat onze top prioriteit moeten maken,. Natuurlijk moeten we de logica volgen en doen wat juist is, in het natuurlijke, maar als een prioriteit, wat Hij zegt, moet bovenaan komen te staan.
Volgende week de laatste van deze serie,
tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed