Final thoughts covenant #4
Laatste gedachten Verbond #4
Hallo allemaal,
We hebben verschillende elementen van de oude verbonden behandeld, maar er zijn nog een paar dingen van belang.
Besnijdenis
Wat een vreemde eis van God dat Joodse mannen besneden moeten worden. Zoals veel van wat we tot nu toe hebben bestudeerd, is ook dit een symbool van een grotere waarheid. Paulus schrijft in Efeziërs 5:23-33 dat een man zijn vrouw moet liefhebben zoals Christus de gemeente liefheeft, wat in mystieke zin betekent dat de seksuele vereniging op aarde een beeld is van de hemelse intimiteit van geestelijke dingen.
Besnijdenis is daarom een symbool van de man, zijn vrouw en gezin, die één zijn met God, die in intimiteit met God wandelen op een manier zoals mensen buiten de familie van God dat niet kunnen. Het is een herinnering dat deze intimiteit met God gepaard ging met het vergieten van bloed; wat een hoge prijs zet op trouw te zijn aan de grenzen van het huwelijk en iemands wandel met God.
Geloften
Toen Israël aan de voet van de berg Sinaï kwam, ontmoette de Heer hen daar. Zij waren 47 dagen verwijderd van de zee, en brachten 3 dagen door met de voorbereiding om de Heer aan de voet van de berg te ontmoeten, dus in totaal 50 dagen na Egypte. Dit is het eerste Pinksterfeest, waarover ik het volgende week zal hebben.
Mozes kreeg de 10 geboden, die de samenvatting waren van wetten die later gegeven zouden worden. Hier legde het volk als natie de gelofte af, in Exodus 24:7: "Alles wat de Heer gezegd heeft, zullen wij doen en gehoorzaam zijn."
Gods deel van de gelofte was hen te zegenen, hen te beschermen, met hen te wandelen en nog veel meer. Hun deel was met Hem hierin te wandelen. De samenvatting hiervan staat in Deuteronomium 28, waar de verzen 1-14 de zegeningen vermelden, en 15-68 de gevolgen van het niet gehoorzamen. Oude verbonden hadden altijd zegeningen en 'vervloekingen'. Tegenwoordig nemen we bij huwelijken alleen de zegeningen mee in de uitwisseling van geloften.
Verbondsmaaltijd
Nadat de geloften waren uitgewisseld, zoals hierboven in Exodus 24:7, was er altijd een feestmaaltijd. Tegenwoordig zien we in bruiloften hetzelfde, een receptie of maaltijd ter viering van het verbond. In oude culturen begon de viering pas nadat de bruid en bruidegom de fysieke daad van het huwelijk hadden voltrokken. Ja, iedereen wachtte buiten de tent of het huis op het nieuws dat zij hun verbond hadden geconsumeerd.
Dit is de juiste plaats van de "huwelijksdaad". Het is een fysieke bevestiging van een verbond dat eerst in de harten van de verbondshoofden werd gesloten. Seks is geen spel dat gespeeld wordt met wie dan ook die het wil. Binnen de grenzen van het huwelijk is er grote vrijheid, want of de man en de vrouw nu in romantiek of op een spontaan moment samenkomen, elke keer wordt het verbond dat eerst in het hart werd gesloten, fysiek bevestigd.
Het beste Oudtestamentische voorbeeld van een verbondsmaaltijd vind ik in Exodus 24:7-11. Nadat het volk hun geloften had afgelegd: "Alles wat de Heer heeft gezegd, zullen wij doen en gehoorzaam zijn", was het tijd voor de maaltijd.
Onmiddellijk na het horen van hun geloften besprenkelt Mozes zichzelf, zijn broer Aäron, Nadab, Abihu en 70 oudsten met bloed van een offer, zij beklimmen de berg om een maaltijd met God te hebben.
"En zij zagen de God van Israël. En onder Zijn voeten was de vloer zo helder als de hemel, en op de edelen van Israël legde Hij Zijn hand niet. Want zij zagen God en aten en dronken."
Wij weten dat dit de Vader is, omdat degenen die de Vader ook hebben gezien toen zij 'in de Geest' waren, dezelfde heldere vloer beschrijven. In Openbaring 4, waar de Vader op zijn troon zit, beschrijft Johannes dezelfde heldere vloer, de cherubijnen rond de troon, en een regenboog boven het hoofd. In Ezechiël 1 vliegt de Vader naar Ezechiël en ook hij beschrijft een heldere vloer en een regenboog.
De oudsten van Israël waren 'in de Geest' en zagen niet alleen de Vader tijdens de verbondsmaaltijd, maar 'aten en dronken' met Hem.
Snel vooruit naar onze verbondsmaaltijd
In Johannes 14:1-3 deed Jezus een uitspraak recht uit de verlovingsovereenkomst van het oude Israël. Als een bruidegom een vrouw ten huwelijk wilde vragen, ging hij naar het huis van de vader en vroeg, met de oudste broer erbij, toestemming om met haar te trouwen.
De bruidegom bracht 3 dingen mee: een geldbedrag dat 'de bruidsprijs' werd genoemd, een contract van verloving (Shitre Erusin), en wijn. Let op deze elementen van het verbond, want ze zijn er ook voor ons. Wij zijn gekocht met een prijs, daarom verheerlijken wij God met ons lichaam en geest. Wij zweren in Zijn wegen te wandelen (contract) en het is bezegeld met het bloed van Jezus, en onze bereidheid dagelijks te sterven aan de zonde, en in het uiterste geval, bereid zijn te sterven voor ons christen-zijn.
Nadat de toestemming was gegeven, het geld gewisseld, het contract van verloving ondertekend, werd de jonge vrouw naar buiten geroepen en werd haar een beker wijn voorgezet. Als zij de bruidsprijs accepteerde, als zij met de bruidegom beloofde zich aan het contract te houden, dan dronk zij de wijn - en waren zij verloofd. Het kon alleen verbroken worden door een scheiding. Het enige wat nu nog ontbrak was een huwelijksceremonie, een voltrekking en een feest.
De bruidegom zou nu tegen de bruid zeggen: "In het huis van mijn vader zijn vele plaatsen om te wonen. Ik ga een plaats voor jou bereiden, zodat waar ik ben, jij ook zult zijn..." Dit is wat Jezus zei in Johannes 14:1-3, en wat de discipelen zouden hebben begrepen.
Zij hadden zojuist ontvangen wat wij het Laatste Avondmaal noemen, zij waren nu met de Heer verloofd. Ze moesten Hem vanaf dat moment trouw zijn, ze waren (op het punt om) gekocht met een grote prijs.
Het Avondmaal van de Heer is daarom een daad van bevestiging van ons verbond met Hem, want wij verkondigen Zijn dood, totdat Hij terugkomt, en daarom wordt dat ook zo gezegd. Elke keer dat we het eten, herinneren we ons onze geloften, herinneren we ons 'contract' om te gehoorzamen en alleen aan Hem gewijd te zijn, en herinneren we ons het bloed van Zijn offer.
Het Avondmaal is zowel een terugblik op Zijn offer, als een vooruitblik als bruid naar het moment van het huwelijk, het feestmaal met alle familie en vrienden!
Verbazingwekkende genade. Volgende week het eerste Pinksterfeest en meer. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en mail me op cwowi@aol.com
Laatste gedachten Verbond #4
Hallo allemaal,
We hebben verschillende elementen van de oude verbonden behandeld, maar er zijn nog een paar dingen van belang.
Besnijdenis
Wat een vreemde eis van God dat Joodse mannen besneden moeten worden. Zoals veel van wat we tot nu toe hebben bestudeerd, is ook dit een symbool van een grotere waarheid. Paulus schrijft in Efeziërs 5:23-33 dat een man zijn vrouw moet liefhebben zoals Christus de gemeente liefheeft, wat in mystieke zin betekent dat de seksuele vereniging op aarde een beeld is van de hemelse intimiteit van geestelijke dingen.
Besnijdenis is daarom een symbool van de man, zijn vrouw en gezin, die één zijn met God, die in intimiteit met God wandelen op een manier zoals mensen buiten de familie van God dat niet kunnen. Het is een herinnering dat deze intimiteit met God gepaard ging met het vergieten van bloed; wat een hoge prijs zet op trouw te zijn aan de grenzen van het huwelijk en iemands wandel met God.
Geloften
Toen Israël aan de voet van de berg Sinaï kwam, ontmoette de Heer hen daar. Zij waren 47 dagen verwijderd van de zee, en brachten 3 dagen door met de voorbereiding om de Heer aan de voet van de berg te ontmoeten, dus in totaal 50 dagen na Egypte. Dit is het eerste Pinksterfeest, waarover ik het volgende week zal hebben.
Mozes kreeg de 10 geboden, die de samenvatting waren van wetten die later gegeven zouden worden. Hier legde het volk als natie de gelofte af, in Exodus 24:7: "Alles wat de Heer gezegd heeft, zullen wij doen en gehoorzaam zijn."
Gods deel van de gelofte was hen te zegenen, hen te beschermen, met hen te wandelen en nog veel meer. Hun deel was met Hem hierin te wandelen. De samenvatting hiervan staat in Deuteronomium 28, waar de verzen 1-14 de zegeningen vermelden, en 15-68 de gevolgen van het niet gehoorzamen. Oude verbonden hadden altijd zegeningen en 'vervloekingen'. Tegenwoordig nemen we bij huwelijken alleen de zegeningen mee in de uitwisseling van geloften.
Verbondsmaaltijd
Nadat de geloften waren uitgewisseld, zoals hierboven in Exodus 24:7, was er altijd een feestmaaltijd. Tegenwoordig zien we in bruiloften hetzelfde, een receptie of maaltijd ter viering van het verbond. In oude culturen begon de viering pas nadat de bruid en bruidegom de fysieke daad van het huwelijk hadden voltrokken. Ja, iedereen wachtte buiten de tent of het huis op het nieuws dat zij hun verbond hadden geconsumeerd.
Dit is de juiste plaats van de "huwelijksdaad". Het is een fysieke bevestiging van een verbond dat eerst in de harten van de verbondshoofden werd gesloten. Seks is geen spel dat gespeeld wordt met wie dan ook die het wil. Binnen de grenzen van het huwelijk is er grote vrijheid, want of de man en de vrouw nu in romantiek of op een spontaan moment samenkomen, elke keer wordt het verbond dat eerst in het hart werd gesloten, fysiek bevestigd.
Het beste Oudtestamentische voorbeeld van een verbondsmaaltijd vind ik in Exodus 24:7-11. Nadat het volk hun geloften had afgelegd: "Alles wat de Heer heeft gezegd, zullen wij doen en gehoorzaam zijn", was het tijd voor de maaltijd.
Onmiddellijk na het horen van hun geloften besprenkelt Mozes zichzelf, zijn broer Aäron, Nadab, Abihu en 70 oudsten met bloed van een offer, zij beklimmen de berg om een maaltijd met God te hebben.
"En zij zagen de God van Israël. En onder Zijn voeten was de vloer zo helder als de hemel, en op de edelen van Israël legde Hij Zijn hand niet. Want zij zagen God en aten en dronken."
Wij weten dat dit de Vader is, omdat degenen die de Vader ook hebben gezien toen zij 'in de Geest' waren, dezelfde heldere vloer beschrijven. In Openbaring 4, waar de Vader op zijn troon zit, beschrijft Johannes dezelfde heldere vloer, de cherubijnen rond de troon, en een regenboog boven het hoofd. In Ezechiël 1 vliegt de Vader naar Ezechiël en ook hij beschrijft een heldere vloer en een regenboog.
De oudsten van Israël waren 'in de Geest' en zagen niet alleen de Vader tijdens de verbondsmaaltijd, maar 'aten en dronken' met Hem.
Snel vooruit naar onze verbondsmaaltijd
In Johannes 14:1-3 deed Jezus een uitspraak recht uit de verlovingsovereenkomst van het oude Israël. Als een bruidegom een vrouw ten huwelijk wilde vragen, ging hij naar het huis van de vader en vroeg, met de oudste broer erbij, toestemming om met haar te trouwen.
De bruidegom bracht 3 dingen mee: een geldbedrag dat 'de bruidsprijs' werd genoemd, een contract van verloving (Shitre Erusin), en wijn. Let op deze elementen van het verbond, want ze zijn er ook voor ons. Wij zijn gekocht met een prijs, daarom verheerlijken wij God met ons lichaam en geest. Wij zweren in Zijn wegen te wandelen (contract) en het is bezegeld met het bloed van Jezus, en onze bereidheid dagelijks te sterven aan de zonde, en in het uiterste geval, bereid zijn te sterven voor ons christen-zijn.
Nadat de toestemming was gegeven, het geld gewisseld, het contract van verloving ondertekend, werd de jonge vrouw naar buiten geroepen en werd haar een beker wijn voorgezet. Als zij de bruidsprijs accepteerde, als zij met de bruidegom beloofde zich aan het contract te houden, dan dronk zij de wijn - en waren zij verloofd. Het kon alleen verbroken worden door een scheiding. Het enige wat nu nog ontbrak was een huwelijksceremonie, een voltrekking en een feest.
De bruidegom zou nu tegen de bruid zeggen: "In het huis van mijn vader zijn vele plaatsen om te wonen. Ik ga een plaats voor jou bereiden, zodat waar ik ben, jij ook zult zijn..." Dit is wat Jezus zei in Johannes 14:1-3, en wat de discipelen zouden hebben begrepen.
Zij hadden zojuist ontvangen wat wij het Laatste Avondmaal noemen, zij waren nu met de Heer verloofd. Ze moesten Hem vanaf dat moment trouw zijn, ze waren (op het punt om) gekocht met een grote prijs.
Het Avondmaal van de Heer is daarom een daad van bevestiging van ons verbond met Hem, want wij verkondigen Zijn dood, totdat Hij terugkomt, en daarom wordt dat ook zo gezegd. Elke keer dat we het eten, herinneren we ons onze geloften, herinneren we ons 'contract' om te gehoorzamen en alleen aan Hem gewijd te zijn, en herinneren we ons het bloed van Zijn offer.
Het Avondmaal is zowel een terugblik op Zijn offer, als een vooruitblik als bruid naar het moment van het huwelijk, het feestmaal met alle familie en vrienden!
Verbazingwekkende genade. Volgende week het eerste Pinksterfeest en meer. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en mail me op cwowi@aol.com
RSS Feed