Dag allemaal,
In het tehuis waar onze oudste zoon Chris een groot deel van de week woont, woont ook een andere christen en zij en Chris zijn beste vrienden. De band in de Geest die deze 2 ‘verstandelijk beperkten’ hebben, begon jaren geleden toen ze elkaar in het huis ontmoetten, zonder enige bemoeienis van ouders of staf. (Chris is mentaal 4, al is hij bijna 37. Zijn vriendin eveneens)
Als zij van streek is, heeft de staf meerdere keren opgemerkt dat Chris haar hand pakt en tegen haar zegt “Het is oké, Jezus is bij ons”.Als zij gevallen is en zichzelf pijn gedaan heeft, raakt hij haar arm aan en zegt “Jezus’ naam!” Dat komt regelmatig voor, gezien haar conditie.
Als we Chris na zijn 2-daags bezoek thuis weer naar het tehuis brengen, gaan we meestal eerst ergens een hapje eten – McDonald’s of Pizza Hut bijvoorbeeld – en vaak staat hij erop dat we wat frietjes overlaten om voor haar mee te nemen. Als we aankomen in het tehuis, rol ik Chris naar de tafel en zij zit dan naast hem en Chris vertelt haar over de tijd die we met elkaar gehad hebben. Zij knikt met haar hoofd, hangt aan ieder woord dat hij zegt en eet af en toe een frietje tussendoor, alsof ze samen een date hebben bij een hamburgertent. Het is zo schattig en onschuldig en puur.
We vragen ons af wat de hemel zal brengen als zij hun vriendschap verder kunnen uitbouwen zonder de hindernissen van een beschadigd aards lichaam te hebben.
Chris houdt ervan christelijke TV programma’s als ‘Gospel Bill’ en ‘Animated stories of the Bible’ te zien en ‘leest’ graag kinderbijbels met plaatjes. Hij heeft nog nooit iets in een dagboek geschreven wat over de Heer ging. Noch heeft hij een vaste tijd voor gebed, hij gaat alleen af en toe naar de kerk als we hem meenemen naar een huiskerk of als één van de staf hem meeneemt naar een plaatselijke kerk.
Hetzelfde kan van zijn vriendin gezegd worden. Toch zijn zij twee van de meest geestelijk begaafden, met pure harten die oprecht van mensen houden – ze zetten een heleboel van ons ‘normale’ christenen op veel manieren te schande. Chris vertelde mij op een dag: “Weet u wat Jezus tegen mij zei, Pa? Hij zal met mij in de bergen wandelen, yep, dat heeft Hij gezegd. Hij zal op een dag met mij in de bergen wandelen. Yahoo! Dat is zo gaaf!” (en hij lachte in zichzelf). Toch heeft Chris geen enkele structuur in zijn geestelijk leven.
Toen Chris en zijn vriendin op een dag de overgebleven frietjes opaten, nam de huismanager, ook een christen, mij even apart, en vertelde mij dit verhaal terwijl zijn ogen zich met tranen vulden vanwege de pracht en onschuld van dat moment. Chris’ vriendin had wat gezondheidsproblemen en ze moest een röntgenfoto van haar borst laten maken. Toen de manager haar probeerde uit te leggen dat er een foto van haar hart gemaakt zou gaan worden, vulden haar ogen zich met verwondering en enthousiasme toen ze in alle onschuld en oprechtheid vroeg: “Zullen ze Jezus zien?”
Dat is de grote vraag, nietwaar? Als men naar jouw hart zou kijken, zien ze Jezus dan? Chris en zijn vriendin meten hun wandel met de Heer niet af aan hun geestelijke discipline, want die hebben ze niet. Ze wandelen gewoon met de Heer. Ze blijven als kinderen en zijn niet alleen het koninkrijk van God binnen gegaan, maar ze wandelen daar met Hem. Het zijn alleen de mensen die wij ‘normaal’ noemen die het kinderlijk geloof gecompliceerd maken, dus hier zijn 5 punten die jou kunnen helpen wetticisme en religieusheid te identificeren, in plaats van gewoon met de Vader en onze Heer te wandelen. Na deze 5 punten, die ik in 3 weken tijd zal delen, begin ik een serie over hoe iemand zichzelf kan ontdoen van wetticisme en ‘religieus’ zijn.
Je zou een wettische gelovige kunnen zijn als…
Jouw geestelijke discipline jouw geestelijkheid bepaalt en hoe jij je voelt over je geestelijke conditie.
De christen meet zichzelf af aan wat hij doet. Je hebt starre regels en/of geestelijke doelen voor jezelf, zoals bijvoorbeeld om 5.00 uur opstaan om te bidden. Of misschien voel jij je ‘geleid’ om iedere donderdag te vasten. Of misschien is er iemand in jouw kerk of groep die het hele evangelie van Johannes doorleest, elke dag 1 hoofdstuk. Misschien ga je van de ene activiteit naar de andere, van gebedswandeling naar stadsgebed en als er niet iets is waar jij in betrokken bent, voel jij je lusteloos, richtingloos en nogal leeg. Je meet waar je met de Heer bent, af aan jouw geestelijke activiteiten en discipline.
Aan het begin van iedere discipline voel jij je goed over je christelijke wandel, maar na een paar dagen, als je moe bent of als het steeds zwaarder wordt om 5.00 uur op te staan, of als het stadsgebed saai en langdradig is en jij je verslaapt of die bijeenkomst mist, dan voel jij je verschrikkelijk. Je bent er zeker van dat je God in de steek heeft gelaten en dat Hij boos is op jou – en jij voelt je slecht over je wandel met Hem.
Er kwam eens iemand naar mij toe die zei dat hij er zeker van was dat God boos op hen was. Ik vroeg hem waarom en hij zei dat het was omdat ze besloten had iedere dag vroeg op te staan om te bidden, maar de hele week was het niet gelukt omdat ze te moe waren. Nu waren ze ervan overtuigd dat God boos was.
Ik vroeg hem of Hij hen gezegd had dat Hij boos was. ‘Nee.”
Ik vroeg wat ze vanbinnen voelden, in hun geest. “Gewoon. Vrede. Ik voel Zijn aanwezigheid.” Dus vroeg ik waarom ze dachten dat Hij boos was; Hij was nog in hen en zij voelden nog steeds Zijn vrede…en opeens zagen ze dat hun denken vergiftigd was door religieuze training, waardoor ze zichzelf afmeten aan hun geestelijke discipline, met als gevolg dat ze zich veroordeeld voelden.
Kanttekening
Veroordeling is niet van God, want het gaat dan om jou, wat jij wel of niet gedaan hebt en het trekt ons weg van God. Overtuiging is wel van God, het gaat over zonde en bekering en het weer goed maken met Hem en het trekt ons naar God toe. Christenen voelen zich niet veroordeeld in hun geest, maar ze kunnen wel overtuigd worden.
Dit is het voor vandaag; weet dat Jezus gekomen is zodat we in het gezin van God geboren konden worden – niet geboren in een stel regels en structuren, maar in een gezin. Hij wil met ons communiceren, één op één. Niet een relatie die gefilterd is door een stel regels, voorschriften en op prestaties gebaseerde richtlijnen waarvan wij denken dat Hij die wil – dat wil Hij niet. Zoals Paulus het meerdere keren zei, het enige dat ertoe doet, is het zijn van een nieuwe schepping in Christus…en op die basis wandelt Hij met ons.
Tot volgende week, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar
[email protected]
In het tehuis waar onze oudste zoon Chris een groot deel van de week woont, woont ook een andere christen en zij en Chris zijn beste vrienden. De band in de Geest die deze 2 ‘verstandelijk beperkten’ hebben, begon jaren geleden toen ze elkaar in het huis ontmoetten, zonder enige bemoeienis van ouders of staf. (Chris is mentaal 4, al is hij bijna 37. Zijn vriendin eveneens)
Als zij van streek is, heeft de staf meerdere keren opgemerkt dat Chris haar hand pakt en tegen haar zegt “Het is oké, Jezus is bij ons”.Als zij gevallen is en zichzelf pijn gedaan heeft, raakt hij haar arm aan en zegt “Jezus’ naam!” Dat komt regelmatig voor, gezien haar conditie.
Als we Chris na zijn 2-daags bezoek thuis weer naar het tehuis brengen, gaan we meestal eerst ergens een hapje eten – McDonald’s of Pizza Hut bijvoorbeeld – en vaak staat hij erop dat we wat frietjes overlaten om voor haar mee te nemen. Als we aankomen in het tehuis, rol ik Chris naar de tafel en zij zit dan naast hem en Chris vertelt haar over de tijd die we met elkaar gehad hebben. Zij knikt met haar hoofd, hangt aan ieder woord dat hij zegt en eet af en toe een frietje tussendoor, alsof ze samen een date hebben bij een hamburgertent. Het is zo schattig en onschuldig en puur.
We vragen ons af wat de hemel zal brengen als zij hun vriendschap verder kunnen uitbouwen zonder de hindernissen van een beschadigd aards lichaam te hebben.
Chris houdt ervan christelijke TV programma’s als ‘Gospel Bill’ en ‘Animated stories of the Bible’ te zien en ‘leest’ graag kinderbijbels met plaatjes. Hij heeft nog nooit iets in een dagboek geschreven wat over de Heer ging. Noch heeft hij een vaste tijd voor gebed, hij gaat alleen af en toe naar de kerk als we hem meenemen naar een huiskerk of als één van de staf hem meeneemt naar een plaatselijke kerk.
Hetzelfde kan van zijn vriendin gezegd worden. Toch zijn zij twee van de meest geestelijk begaafden, met pure harten die oprecht van mensen houden – ze zetten een heleboel van ons ‘normale’ christenen op veel manieren te schande. Chris vertelde mij op een dag: “Weet u wat Jezus tegen mij zei, Pa? Hij zal met mij in de bergen wandelen, yep, dat heeft Hij gezegd. Hij zal op een dag met mij in de bergen wandelen. Yahoo! Dat is zo gaaf!” (en hij lachte in zichzelf). Toch heeft Chris geen enkele structuur in zijn geestelijk leven.
Toen Chris en zijn vriendin op een dag de overgebleven frietjes opaten, nam de huismanager, ook een christen, mij even apart, en vertelde mij dit verhaal terwijl zijn ogen zich met tranen vulden vanwege de pracht en onschuld van dat moment. Chris’ vriendin had wat gezondheidsproblemen en ze moest een röntgenfoto van haar borst laten maken. Toen de manager haar probeerde uit te leggen dat er een foto van haar hart gemaakt zou gaan worden, vulden haar ogen zich met verwondering en enthousiasme toen ze in alle onschuld en oprechtheid vroeg: “Zullen ze Jezus zien?”
Dat is de grote vraag, nietwaar? Als men naar jouw hart zou kijken, zien ze Jezus dan? Chris en zijn vriendin meten hun wandel met de Heer niet af aan hun geestelijke discipline, want die hebben ze niet. Ze wandelen gewoon met de Heer. Ze blijven als kinderen en zijn niet alleen het koninkrijk van God binnen gegaan, maar ze wandelen daar met Hem. Het zijn alleen de mensen die wij ‘normaal’ noemen die het kinderlijk geloof gecompliceerd maken, dus hier zijn 5 punten die jou kunnen helpen wetticisme en religieusheid te identificeren, in plaats van gewoon met de Vader en onze Heer te wandelen. Na deze 5 punten, die ik in 3 weken tijd zal delen, begin ik een serie over hoe iemand zichzelf kan ontdoen van wetticisme en ‘religieus’ zijn.
Je zou een wettische gelovige kunnen zijn als…
Jouw geestelijke discipline jouw geestelijkheid bepaalt en hoe jij je voelt over je geestelijke conditie.
De christen meet zichzelf af aan wat hij doet. Je hebt starre regels en/of geestelijke doelen voor jezelf, zoals bijvoorbeeld om 5.00 uur opstaan om te bidden. Of misschien voel jij je ‘geleid’ om iedere donderdag te vasten. Of misschien is er iemand in jouw kerk of groep die het hele evangelie van Johannes doorleest, elke dag 1 hoofdstuk. Misschien ga je van de ene activiteit naar de andere, van gebedswandeling naar stadsgebed en als er niet iets is waar jij in betrokken bent, voel jij je lusteloos, richtingloos en nogal leeg. Je meet waar je met de Heer bent, af aan jouw geestelijke activiteiten en discipline.
Aan het begin van iedere discipline voel jij je goed over je christelijke wandel, maar na een paar dagen, als je moe bent of als het steeds zwaarder wordt om 5.00 uur op te staan, of als het stadsgebed saai en langdradig is en jij je verslaapt of die bijeenkomst mist, dan voel jij je verschrikkelijk. Je bent er zeker van dat je God in de steek heeft gelaten en dat Hij boos is op jou – en jij voelt je slecht over je wandel met Hem.
Er kwam eens iemand naar mij toe die zei dat hij er zeker van was dat God boos op hen was. Ik vroeg hem waarom en hij zei dat het was omdat ze besloten had iedere dag vroeg op te staan om te bidden, maar de hele week was het niet gelukt omdat ze te moe waren. Nu waren ze ervan overtuigd dat God boos was.
Ik vroeg hem of Hij hen gezegd had dat Hij boos was. ‘Nee.”
Ik vroeg wat ze vanbinnen voelden, in hun geest. “Gewoon. Vrede. Ik voel Zijn aanwezigheid.” Dus vroeg ik waarom ze dachten dat Hij boos was; Hij was nog in hen en zij voelden nog steeds Zijn vrede…en opeens zagen ze dat hun denken vergiftigd was door religieuze training, waardoor ze zichzelf afmeten aan hun geestelijke discipline, met als gevolg dat ze zich veroordeeld voelden.
Kanttekening
Veroordeling is niet van God, want het gaat dan om jou, wat jij wel of niet gedaan hebt en het trekt ons weg van God. Overtuiging is wel van God, het gaat over zonde en bekering en het weer goed maken met Hem en het trekt ons naar God toe. Christenen voelen zich niet veroordeeld in hun geest, maar ze kunnen wel overtuigd worden.
Dit is het voor vandaag; weet dat Jezus gekomen is zodat we in het gezin van God geboren konden worden – niet geboren in een stel regels en structuren, maar in een gezin. Hij wil met ons communiceren, één op één. Niet een relatie die gefilterd is door een stel regels, voorschriften en op prestaties gebaseerde richtlijnen waarvan wij denken dat Hij die wil – dat wil Hij niet. Zoals Paulus het meerdere keren zei, het enige dat ertoe doet, is het zijn van een nieuwe schepping in Christus…en op die basis wandelt Hij met ons.
Tot volgende week, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar
[email protected]
RSS Feed