Dag allemaal,
Op de middelbare school vertelde Janny, een vriendin, mij over de Heer en als ik dan met Barb uitging, vertelde ik haar wat Janny mij gezegd had. Het duurde niet lang voor ik geloofde en mijn leven aan de Heer gaf, want ik zag hoeveel gebeden van Janny en haar vriend (die later haar echtgenoot werd) verhoord werden en ik wist in mijn hart dat wat ze mij over de Heer vertelde, waar was.
In de maanden die volgden spraken Barb en ik veel over wie Jezus was, wat Hij gedaan had en over mijn wedergeboren staat. Barb had geen fijne jeugd vanwege de thuissituatie en zij is niet iemand die snel en makkelijk beslissingen neemt.
Terugkijkend zouden we kunnen zeggen dat ‘de Heer aan haar hart werkte’, die maanden voordat ze zover was haar leven aan de Heer te geven. Het was pas toen ze op een dieptepunt in haar leven kwam dat ze het naar de Heer uitriep en iets zei als: “God, als U echt bent zoals John dat zegt, dan kunt U maar beter wat doen, anders…” en op dat moment, zo beschrijft ze het, vulde een warmte en vrede haar als een vloeibare deken van liefde – liefde die ze nooit gekend had, overstroomde haar.
Vóór je wedergeboren was…
De keuze die wij als zestien jarigen voor de Heer maakten, ging voor mij sneller dan bij haar, maar voor ons beiden was het een proces. De beslissing werd gemaakt na veel gesprekken, overdenkingen en door te zien dat gebeden van anderen verhoord werden. De Bijbel beschrijft dit proces als ‘verlichting.’
Er worden in het Nieuwe testament verschillende woorden gebruikt die het proces beschrijven waarbij iemand goddelijke openbaring ontvangt, waaronder ‘verlichte ogen uws harten*, ‘hun verstand opende,’ geest van wijsheid’, ‘geestelijk inzicht,’ ‘geestelijk te beoordelen’, om er een paar te noemen.
*Efeziërs 1:18, Lucas 24:45, Efeziërs 1:17, Kolossenzen 1:9, 1 Korintiërs 2:14-16.
Je wordt allereerst in jouw geest ‘verlicht’. Dat proces is als je beseft dat er iets anders diep in jouw geest plaatsvindt – dat je weet dat je iets met het vraagstuk Jezus moet doen.
Jezus zei het zo: “…dat een ieder, die de Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, eeuwig leven hebbe…”en “…een ieder die het van de Vader geleerd heeft, komt tot Mij.” Johannes 6:40,45
Eerst zien we de Zoon, en dan geloven wij. Eerst leren wij van de Vader, ook al beseffen wij meestal niet dat het de Vader God is die met ons bezig is, diep in ons hart – onze geest – en dan komen wij tot Jezus.
Toen Petrus het uitriep, nadat hij andere meningen over Jezus gehoord had: “U bent de Christus, de Zoon van de levende God!”, zei Jezus dat vlees en bloed – natuurlijke middelen – dat niet aan hem geopenbaard hadden, maar dat het de Vader in de hemel was. Had Petrus door dat het de Vader was die hem toonde wie Jezus was? Het feit dat Jezus hem moest vertellen dat het de Vader was, doet mij denken dat Petrus het op dat moment niet wist.
De gebeden van Paulus bevatten verzoeken om openbaring, wat een ander woord is voor verlichting: “Opdat de God van onze Here Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve de Geest van wijsheid en openbaring om Hem recht te kennen: verlichte ogen uws harten, zodat gij weet welke hoop Zijn roeping wekt…” Efeziërs 1:17-18
Je geest kennen
Voor mensen die moeite hebben met hun gebedstaal, raad ik aan terug te denken aan die tijd van verlichting voordat jij de Heer leerde kennen – wat beroerde jou diep van binnen? Realiseren dat jouw verstand dingen diep van binnen opmerkt, gevoelens, sensaties, zelfs gedachten en ideeën die van jouw geest afkomstig zijn en door jouw verstand ‘opgepikt’ worden als een zachte suggestie; dat is een sleutel.
We leven in een wereld waarin verstand en emoties de hoofdtoon voeren, zodat mensen vaak niet doordenken over wat er gebeurt als je met je verstand iets diep in jouw geest opmerkt. Leer het te herkennen wanneer jouw verstand iets vanuit je geest oppikt – je weet het al, bijvoorbeeld wanneer je met de Heer over iets aan het argumenteren bent. Hij is niet in jouw denken, maar in je geest en jij overweegt of je mee moet gaan met wat je voelt, versus wat jouw verstand jou vertelt. Neem die stap van geloof om dat gevoel in jouw geest te vertrouwen, dat is de eerste stap en de sleutel die de deur voor je opent naar een nieuwe manier van leven.
Zie jouw denken als het middelpunt van een wip, met jouw geest aan de ene en jouw lichaam aan de andere kant van de wip. Jouw denken kan de aandacht verleggen naar het lichaam en de natuurlijke zintuigen, maar het kan ook de andere kant opkijken, naar jouw geest en wat het daar ervaart. Jouw verstand kan argumenteren tegen beide – jouw lichaam wil de ene kant opgaan, maar jouw verstand kan dat teniet doen. Leer het met je geest eens te zijn, maak een eind aan het argumenteren en neem die stap van geloof. Hebreeën 5:14 zegt dat we onze zintuigen oefenen moeten (door vallen en opstaan) om onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad. Dat is niet iets dat je overkomt, je moet het uitleven en erin gaan wandelen.
Het is mijn ervaring dat de meeste christenen niet weten hoe ze moeten aanbidden, of bidden, vanuit hun geest. Dat blijkt wanneer ik een bijeenkomst leidt en dan de muziek laat stoppen of slechts op de achtergrond laat spelen en ik de aanwezigen vraag om gewoon te gaan aanbidden – en dan wordt het stil. In bijeenkomsten spendeer ik veel tijd om mensen te leren hoe ze vanuit hun geest kunnen stromen – en als ze dat doen, opent zich een heel nieuwe wereld – de Heer opent hun ogen voor Zijn wereld, en ze voelen en ervaren dingen die ze nog nooit eerder meegemaakt hebben. Maar dit is een levensstijl, aanbidden vanuit je geest, in gebed, met pure motivaties van liefde jegens de anderen – geen andere motieven hebben dan willen dan de anderen in Christus gaan groeien.
Dat kun je oefenen door in je eentje te gaan aanbidden, jij en de Heer samen. Zet geen muziek op, kom in contact met de dankbaarheid diep in jouw hart, de waardering die je voelt voor de Vader en de Heer dat ze jou gered hebben – en uit het dan in woorden – zet die liefde en waardering die je voelt, om in woorden en vertel het Hem. Zo breng je wat er in je geest is naar je ziel en vandaar gebruik jij je lichaam – van geest naar ziel naar lichaam, de goddelijke volgorde.
Jezus zei in Johannes 4:24 dat de Vader mensen zoekt die Hem in geest en in waarheid aanbidden. Het Griekse woord voor ‘aanbidden’ is proskuneo, ‘pros’ betekent ‘in de richting van’ en ‘kuneo’ betekent ‘te kussen.’ Letterlijk is aanbidding dus ‘een kus geven aan de Vader.’ Dat kun je niet doen als je gedachten alle kanten opgaan, of door prachtige liederen te zingen terwijl je gedachten gaan naar wat je straks moet eten, of dat je het licht in de kamer wel uitgedaan hebt, voordat je wegging. Neem tijd voor jezelf, zorg dat je alleen bent en kom in contact met jezelf, diep van binnen, over de vraag waarom je dankbaar bent dat je gered bent, en dan formuleer je die gevoelens met woorden en begin je ze uit te spreken.
Leer in je dagelijks leven bewust te worden van je geest door je aandacht te verplaatsen van de uiterlijke dingen naar wat er binnen in je gebeurt. Als voorbeeld, hoe voelt het, wat de baas tegen je zegt, in jouw geest? Of wat je collega zegt, of de buren. Vaak is er geen gevoel, maar als iemand wel iets zegt dat van de Heer is voor jou, of ze zich dat nu wel of niet bewust zijn, zul je opwinding ervaren in jouw geest, dat jij dan met je verstand opmerkt – dat is je geest. Als jij je mond opendoet om iemand te kwetsen of om jezelf te verhogen en je merkt op dat jij je van binnen gegriefd voelt – dat is je geest. Leef je leven door voortdurend je aandacht te verplaatsen van de natuurlijke zintuigen naar de zintuigen van je geest, en andersom…een hele nieuwe wereld wacht.
Volgende week een ander onderwerp, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Op de middelbare school vertelde Janny, een vriendin, mij over de Heer en als ik dan met Barb uitging, vertelde ik haar wat Janny mij gezegd had. Het duurde niet lang voor ik geloofde en mijn leven aan de Heer gaf, want ik zag hoeveel gebeden van Janny en haar vriend (die later haar echtgenoot werd) verhoord werden en ik wist in mijn hart dat wat ze mij over de Heer vertelde, waar was.
In de maanden die volgden spraken Barb en ik veel over wie Jezus was, wat Hij gedaan had en over mijn wedergeboren staat. Barb had geen fijne jeugd vanwege de thuissituatie en zij is niet iemand die snel en makkelijk beslissingen neemt.
Terugkijkend zouden we kunnen zeggen dat ‘de Heer aan haar hart werkte’, die maanden voordat ze zover was haar leven aan de Heer te geven. Het was pas toen ze op een dieptepunt in haar leven kwam dat ze het naar de Heer uitriep en iets zei als: “God, als U echt bent zoals John dat zegt, dan kunt U maar beter wat doen, anders…” en op dat moment, zo beschrijft ze het, vulde een warmte en vrede haar als een vloeibare deken van liefde – liefde die ze nooit gekend had, overstroomde haar.
Vóór je wedergeboren was…
De keuze die wij als zestien jarigen voor de Heer maakten, ging voor mij sneller dan bij haar, maar voor ons beiden was het een proces. De beslissing werd gemaakt na veel gesprekken, overdenkingen en door te zien dat gebeden van anderen verhoord werden. De Bijbel beschrijft dit proces als ‘verlichting.’
Er worden in het Nieuwe testament verschillende woorden gebruikt die het proces beschrijven waarbij iemand goddelijke openbaring ontvangt, waaronder ‘verlichte ogen uws harten*, ‘hun verstand opende,’ geest van wijsheid’, ‘geestelijk inzicht,’ ‘geestelijk te beoordelen’, om er een paar te noemen.
*Efeziërs 1:18, Lucas 24:45, Efeziërs 1:17, Kolossenzen 1:9, 1 Korintiërs 2:14-16.
Je wordt allereerst in jouw geest ‘verlicht’. Dat proces is als je beseft dat er iets anders diep in jouw geest plaatsvindt – dat je weet dat je iets met het vraagstuk Jezus moet doen.
Jezus zei het zo: “…dat een ieder, die de Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, eeuwig leven hebbe…”en “…een ieder die het van de Vader geleerd heeft, komt tot Mij.” Johannes 6:40,45
Eerst zien we de Zoon, en dan geloven wij. Eerst leren wij van de Vader, ook al beseffen wij meestal niet dat het de Vader God is die met ons bezig is, diep in ons hart – onze geest – en dan komen wij tot Jezus.
Toen Petrus het uitriep, nadat hij andere meningen over Jezus gehoord had: “U bent de Christus, de Zoon van de levende God!”, zei Jezus dat vlees en bloed – natuurlijke middelen – dat niet aan hem geopenbaard hadden, maar dat het de Vader in de hemel was. Had Petrus door dat het de Vader was die hem toonde wie Jezus was? Het feit dat Jezus hem moest vertellen dat het de Vader was, doet mij denken dat Petrus het op dat moment niet wist.
De gebeden van Paulus bevatten verzoeken om openbaring, wat een ander woord is voor verlichting: “Opdat de God van onze Here Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve de Geest van wijsheid en openbaring om Hem recht te kennen: verlichte ogen uws harten, zodat gij weet welke hoop Zijn roeping wekt…” Efeziërs 1:17-18
Je geest kennen
Voor mensen die moeite hebben met hun gebedstaal, raad ik aan terug te denken aan die tijd van verlichting voordat jij de Heer leerde kennen – wat beroerde jou diep van binnen? Realiseren dat jouw verstand dingen diep van binnen opmerkt, gevoelens, sensaties, zelfs gedachten en ideeën die van jouw geest afkomstig zijn en door jouw verstand ‘opgepikt’ worden als een zachte suggestie; dat is een sleutel.
We leven in een wereld waarin verstand en emoties de hoofdtoon voeren, zodat mensen vaak niet doordenken over wat er gebeurt als je met je verstand iets diep in jouw geest opmerkt. Leer het te herkennen wanneer jouw verstand iets vanuit je geest oppikt – je weet het al, bijvoorbeeld wanneer je met de Heer over iets aan het argumenteren bent. Hij is niet in jouw denken, maar in je geest en jij overweegt of je mee moet gaan met wat je voelt, versus wat jouw verstand jou vertelt. Neem die stap van geloof om dat gevoel in jouw geest te vertrouwen, dat is de eerste stap en de sleutel die de deur voor je opent naar een nieuwe manier van leven.
Zie jouw denken als het middelpunt van een wip, met jouw geest aan de ene en jouw lichaam aan de andere kant van de wip. Jouw denken kan de aandacht verleggen naar het lichaam en de natuurlijke zintuigen, maar het kan ook de andere kant opkijken, naar jouw geest en wat het daar ervaart. Jouw verstand kan argumenteren tegen beide – jouw lichaam wil de ene kant opgaan, maar jouw verstand kan dat teniet doen. Leer het met je geest eens te zijn, maak een eind aan het argumenteren en neem die stap van geloof. Hebreeën 5:14 zegt dat we onze zintuigen oefenen moeten (door vallen en opstaan) om onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad. Dat is niet iets dat je overkomt, je moet het uitleven en erin gaan wandelen.
Het is mijn ervaring dat de meeste christenen niet weten hoe ze moeten aanbidden, of bidden, vanuit hun geest. Dat blijkt wanneer ik een bijeenkomst leidt en dan de muziek laat stoppen of slechts op de achtergrond laat spelen en ik de aanwezigen vraag om gewoon te gaan aanbidden – en dan wordt het stil. In bijeenkomsten spendeer ik veel tijd om mensen te leren hoe ze vanuit hun geest kunnen stromen – en als ze dat doen, opent zich een heel nieuwe wereld – de Heer opent hun ogen voor Zijn wereld, en ze voelen en ervaren dingen die ze nog nooit eerder meegemaakt hebben. Maar dit is een levensstijl, aanbidden vanuit je geest, in gebed, met pure motivaties van liefde jegens de anderen – geen andere motieven hebben dan willen dan de anderen in Christus gaan groeien.
Dat kun je oefenen door in je eentje te gaan aanbidden, jij en de Heer samen. Zet geen muziek op, kom in contact met de dankbaarheid diep in jouw hart, de waardering die je voelt voor de Vader en de Heer dat ze jou gered hebben – en uit het dan in woorden – zet die liefde en waardering die je voelt, om in woorden en vertel het Hem. Zo breng je wat er in je geest is naar je ziel en vandaar gebruik jij je lichaam – van geest naar ziel naar lichaam, de goddelijke volgorde.
Jezus zei in Johannes 4:24 dat de Vader mensen zoekt die Hem in geest en in waarheid aanbidden. Het Griekse woord voor ‘aanbidden’ is proskuneo, ‘pros’ betekent ‘in de richting van’ en ‘kuneo’ betekent ‘te kussen.’ Letterlijk is aanbidding dus ‘een kus geven aan de Vader.’ Dat kun je niet doen als je gedachten alle kanten opgaan, of door prachtige liederen te zingen terwijl je gedachten gaan naar wat je straks moet eten, of dat je het licht in de kamer wel uitgedaan hebt, voordat je wegging. Neem tijd voor jezelf, zorg dat je alleen bent en kom in contact met jezelf, diep van binnen, over de vraag waarom je dankbaar bent dat je gered bent, en dan formuleer je die gevoelens met woorden en begin je ze uit te spreken.
Leer in je dagelijks leven bewust te worden van je geest door je aandacht te verplaatsen van de uiterlijke dingen naar wat er binnen in je gebeurt. Als voorbeeld, hoe voelt het, wat de baas tegen je zegt, in jouw geest? Of wat je collega zegt, of de buren. Vaak is er geen gevoel, maar als iemand wel iets zegt dat van de Heer is voor jou, of ze zich dat nu wel of niet bewust zijn, zul je opwinding ervaren in jouw geest, dat jij dan met je verstand opmerkt – dat is je geest. Als jij je mond opendoet om iemand te kwetsen of om jezelf te verhogen en je merkt op dat jij je van binnen gegriefd voelt – dat is je geest. Leef je leven door voortdurend je aandacht te verplaatsen van de natuurlijke zintuigen naar de zintuigen van je geest, en andersom…een hele nieuwe wereld wacht.
Volgende week een ander onderwerp, zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed