Dag allemaal,
Een paar dagen geleden hoorde ik een grap vertellen op tv, die ik niet meer gehoord had sinds ik op de lagere school zat en de leraar dit vertelde in een poging ons verder te laten denken dan het normale en ons oplossingen te laten bedenken die verder gaan dan het voor de hand liggende.
Dit is de grap: Een Mexicaanse jongen reed iedere week op zijn fiets de grens over van Mexico en de VS, met een zak over zijn schouder. Iedere week werd hij door dezelfde douane ambtenaar gestopt, die de zak inspecteerde, en er iedere week alleen zand in vond. Dit ging zo een aantal weken door, totdat de douane ambtenaar op een dag vrij was en die vrije dag in Mexico doorbracht. Daar zag hij dat jongetje. Hij vroeg hem te vertellen wat hij toch iedere week deed, op en neer fietsend met een zak zand over zijn schouder. De jongen antwoordde:
“Ik smokkelde fietsen.”
Op die manier werkt de duivel ook in onze emoties – hij zorgt ervoor dat wij letten op die zak met zand, terwijl hij zijn echte bedoeling ons leven binnensmokkelt – zoals angst, haat, boosheid, arrogantie, enz.
Ik kan je verhaal na verhaal vertellen
De meesten van ons zijn wel eens slachtoffer geweest en hebben ons leven door emoties laten leiden, denk ik. Mensen nemen regelmatig contact met mij op om te vragen wat ze aanmoeten met die vriend die ineens de vriendschap verbreekt, terwijl ze geen flauw idee hebben waarom. Of omdat de vriendschap werd verbroken om een nietszeggende reden. Ik heb de afgelopen week daar een paar voorbeelden van gegeven; het resultaat is dat de onschuldige vriend, familielid, collega, gemeentelid, pijn is aangedaan door een beslissing die op emoties gebaseerd is, en het maakt vriendschappen kapot.
Paulus schreef in zijn eerste brief aan het lichaam te Corinthe aan een stel gelovigen, die ook door emoties geleid werden. Hij zei dat er nijd en twist onder hen was, wat liet zien dat ze nog slechts baby’s in Christus waren. Hij zei in 1 Korintiërs 3:3 dat ze vleselijk waren, leefden als onveranderde mensen en dat ze eigenlijk al geestelijk vast voedsel zouden moeten eten, maar dat niet konden verdragen, omdat ze nog baby’s waren. Bovendien, zei hij, als ze daar mee door zouden gaan, zouden ze wel gered zijn, maar het enige dat ze mee zouden nemen naar de hemel was hout, hooi en stro, want niet zou standhouden in het vuur van het oordeel.
Heb je gemerkt…
dat Jezus de rijke jongeling niet achterna liep toen hij de uitnodiging van Jezus om alles te verkopen en Hem te volgen, afwees? Heb je gemerkt, in Johannes 6:66-67, toen veel discipelen zich van Jezus afkeerden omdat ze Zijn gelijkenis niet begrepen en wat Hij bedoelde met Zijn vlees eten en Zijn bloed drinken, Hij Zich niet omkeerde om hen achterna te gaan?
Jezus legt een keuze aan ons voor, een splitsing in de weg, een openbaring te doen wat goed is, of om hetgeen te doen wat goed voelt. Dan kijkt Hij toe. Zoals bij Kaïn, moedigt Hij ons in onze geest aan het juiste te doen, om meester te worden over de zonden en onze emoties – maar het is aan ons om die keuze te maken.
Als een vriend zich akelig gedraagt, moeten we beseffen dat zij zichzelf moeten corrigeren. Probeer hen in nederigheid te helpen en als zij zich bekeren en hun fout toegeven en bedanken voor de wijze raad – prijs de Heer, we hebben onze vriend gewonnen. Zo niet, dan moeten zij het uitwandelen en kunnen wij slechts aan de zijlijn staan. Geen enkele ramp is een enkele gebeurtenis, en dat is ook zo in het leven.
OK, terug naar Kaïn…laten we naar het begin van deze serie gaan
Zelfs nadat Kaïn zijn broer vermoord had, kwam de Heer naar hem toe – denk daar eens over na – de Heer kwam en gaf hem de kans eerlijk te zijn, en vroeg: “Waar is je broeder Abel?” Kaïn groef zijn hielen in het zand, zoals we dat zeggen, en in plaats van te bekennen wat hij gedaan had, loog hij met een vraag: “Ik weet het niet. Ben ik mijn broeders hoeder?” In het volgende vers, Genesis 4:10, laat de Heer weten dat Hij weet wat Kaïn gedaan heeft – zie de genade van de Heer! En zo is Hij ook bij ons, voortdurend probeert Hij ons op verschillende manieren te bereiken, om ons zover te krijgen dat we eerlijk met onszelf en Hem gaan worden.
Het onderliggende thema van deze serie is persoonlijke verantwoordelijkheid, omdat dit hetgeen is waar de Heer ons voortdurend naartoe brengt – wees eerlijk en wees verantwoordelijk voor wat je denkt, voelt, beslist in het leven. Een emotioneel iemand weigert persoonlijke verantwoording te nemen voor zijn leven – men liegt tegen anderen met ‘witte leugentjes,’ die volgens hen onschuldig zijn, maar waarvan wij direct zien dat het ronduit leugens zijn. Ze liegen tegen zichzelf, gebruiken emoties die niet onder controle zijn om hun angst en weigering de verantwoording te nemen, te maskeren.
Je bent geen robot
Je moet niet de indruk krijgen dat ik vind dat we een emotionele robot moeten zijn, want dat is zeker niet het geval. Emoties hebben hun plek, want daardoor voelen we de feiten die ons intellect ons vertelt. Onze emoties werken tezamen met ons intellect, die tegen elkaar afgewogen moeten worden. Onze emoties moeten echter onderworpen zijn aan de rechtvaardigheid van de Heer, of we dat nu voelen of niet – we moeten onze emoties ondergeschikt maken aan de logica en aan het vertrouwen.
In 1 Samuel 30:1-6 keren David en zijn mannen terug en komen thuis,in Siklag aan en zien dat de stad verbrand is en dat iedereen gevangen genomen is. Hun vrouwen en kinderen waren nergens te bekennen, gevangen genomen, en gelukkig waren er geen doden. In vers 6 staat ‘Maar David sterkte zich in de Here, zijn God’. Als je Psalm 4 hieronder leest, weet dan dat David tegen zijn mannen spreekt die hem willen doden en hij moedigt ze aan om niet de emoties de overhand te laten hebben, maar om die aan de Heer over te geven.
David schreef Psalm 4 op dit moment, en het is een kijkje in hoe David zich bijna liet overweldigen door zijn emoties, in dit bijzonder emotionele moment. Het laat ook zien hoe hij terug gaat naar zijn geloof en zijn vertrouwen in de Heer en aan het eind liet de Heer hem zien hoe hij iedereen zou kunnen bevrijden. Als hij had toegelaten dat zijn emoties de overhand zouden nemen, had hij die instructie van de Heer niet kunnen ontvangen, met alle gevolgen van dien.
“Als ik roep, antwoord mij, o God mijner gerechtigheid, die mij ruimte maakt in benauwdheid; wees mij genadig en hoor mijn gebed. (hoor je zijn wanhoop – zijn mannen hebben het erover hem te doden, zijn vrouw is gevangen genomen, hij is bang, alleen) – en nu spreekt hij tot zijn mannen:
“Gij mannen, hoelang is mijn eer tot versmading, hoelang hebt gij ijdelheid lief, jaagt gij de leugen na? Weet toch dat de Here Zich een gunstgenoot heeft afgezonderd; de Here hoort als ik tot Hem roep. Wees toornig, maar zondig niet; spreek in uw hart op uw leger, en zwijgt. Selah (stop, denk hier over na).”
“Brengt offers naar de eis en vertrouwt op de Here. Velen zeggen: Wie zal ons het goede doen zien? Verhef over ons het licht Uws aanschijns, o Here! Gij hebt meer vreugde in mijn hart gegeven dan toen hun koren en most overvloedig waren. In vrede kan ik mij te ruste begeven en aanstonds inslapen, want gij alleen, o Here, doet mij veilig wonen.”
David en zijn mannen gingen in hun emoties op en neer, wat helemaal te begrijpen is, maar zij luisterden naar hun geloof en brachten hun emoties onder controle; hun gedachten en angst en zorgen, en gaven zich over in geloof en vertrouwen op de Heer – en zoals David dat schreef, had hij vrede. Sta jezelf die emotie toe, maar wees niet als Kaïn, die ervoor koos door emoties te leven en daardoor een zeer slechte beslissing nam. Wees als David, die te midden van angst, zorgen en vrees, vrede vond en rustig kon gaan slapen – omdat hij erop vertrouwde dat God getrouw is dat Hij dat opnieuw in deze situatie ook zou zijn. Amen!
Volgende week aan ander onderwerp, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Een paar dagen geleden hoorde ik een grap vertellen op tv, die ik niet meer gehoord had sinds ik op de lagere school zat en de leraar dit vertelde in een poging ons verder te laten denken dan het normale en ons oplossingen te laten bedenken die verder gaan dan het voor de hand liggende.
Dit is de grap: Een Mexicaanse jongen reed iedere week op zijn fiets de grens over van Mexico en de VS, met een zak over zijn schouder. Iedere week werd hij door dezelfde douane ambtenaar gestopt, die de zak inspecteerde, en er iedere week alleen zand in vond. Dit ging zo een aantal weken door, totdat de douane ambtenaar op een dag vrij was en die vrije dag in Mexico doorbracht. Daar zag hij dat jongetje. Hij vroeg hem te vertellen wat hij toch iedere week deed, op en neer fietsend met een zak zand over zijn schouder. De jongen antwoordde:
“Ik smokkelde fietsen.”
Op die manier werkt de duivel ook in onze emoties – hij zorgt ervoor dat wij letten op die zak met zand, terwijl hij zijn echte bedoeling ons leven binnensmokkelt – zoals angst, haat, boosheid, arrogantie, enz.
Ik kan je verhaal na verhaal vertellen
De meesten van ons zijn wel eens slachtoffer geweest en hebben ons leven door emoties laten leiden, denk ik. Mensen nemen regelmatig contact met mij op om te vragen wat ze aanmoeten met die vriend die ineens de vriendschap verbreekt, terwijl ze geen flauw idee hebben waarom. Of omdat de vriendschap werd verbroken om een nietszeggende reden. Ik heb de afgelopen week daar een paar voorbeelden van gegeven; het resultaat is dat de onschuldige vriend, familielid, collega, gemeentelid, pijn is aangedaan door een beslissing die op emoties gebaseerd is, en het maakt vriendschappen kapot.
Paulus schreef in zijn eerste brief aan het lichaam te Corinthe aan een stel gelovigen, die ook door emoties geleid werden. Hij zei dat er nijd en twist onder hen was, wat liet zien dat ze nog slechts baby’s in Christus waren. Hij zei in 1 Korintiërs 3:3 dat ze vleselijk waren, leefden als onveranderde mensen en dat ze eigenlijk al geestelijk vast voedsel zouden moeten eten, maar dat niet konden verdragen, omdat ze nog baby’s waren. Bovendien, zei hij, als ze daar mee door zouden gaan, zouden ze wel gered zijn, maar het enige dat ze mee zouden nemen naar de hemel was hout, hooi en stro, want niet zou standhouden in het vuur van het oordeel.
Heb je gemerkt…
dat Jezus de rijke jongeling niet achterna liep toen hij de uitnodiging van Jezus om alles te verkopen en Hem te volgen, afwees? Heb je gemerkt, in Johannes 6:66-67, toen veel discipelen zich van Jezus afkeerden omdat ze Zijn gelijkenis niet begrepen en wat Hij bedoelde met Zijn vlees eten en Zijn bloed drinken, Hij Zich niet omkeerde om hen achterna te gaan?
Jezus legt een keuze aan ons voor, een splitsing in de weg, een openbaring te doen wat goed is, of om hetgeen te doen wat goed voelt. Dan kijkt Hij toe. Zoals bij Kaïn, moedigt Hij ons in onze geest aan het juiste te doen, om meester te worden over de zonden en onze emoties – maar het is aan ons om die keuze te maken.
Als een vriend zich akelig gedraagt, moeten we beseffen dat zij zichzelf moeten corrigeren. Probeer hen in nederigheid te helpen en als zij zich bekeren en hun fout toegeven en bedanken voor de wijze raad – prijs de Heer, we hebben onze vriend gewonnen. Zo niet, dan moeten zij het uitwandelen en kunnen wij slechts aan de zijlijn staan. Geen enkele ramp is een enkele gebeurtenis, en dat is ook zo in het leven.
OK, terug naar Kaïn…laten we naar het begin van deze serie gaan
Zelfs nadat Kaïn zijn broer vermoord had, kwam de Heer naar hem toe – denk daar eens over na – de Heer kwam en gaf hem de kans eerlijk te zijn, en vroeg: “Waar is je broeder Abel?” Kaïn groef zijn hielen in het zand, zoals we dat zeggen, en in plaats van te bekennen wat hij gedaan had, loog hij met een vraag: “Ik weet het niet. Ben ik mijn broeders hoeder?” In het volgende vers, Genesis 4:10, laat de Heer weten dat Hij weet wat Kaïn gedaan heeft – zie de genade van de Heer! En zo is Hij ook bij ons, voortdurend probeert Hij ons op verschillende manieren te bereiken, om ons zover te krijgen dat we eerlijk met onszelf en Hem gaan worden.
Het onderliggende thema van deze serie is persoonlijke verantwoordelijkheid, omdat dit hetgeen is waar de Heer ons voortdurend naartoe brengt – wees eerlijk en wees verantwoordelijk voor wat je denkt, voelt, beslist in het leven. Een emotioneel iemand weigert persoonlijke verantwoording te nemen voor zijn leven – men liegt tegen anderen met ‘witte leugentjes,’ die volgens hen onschuldig zijn, maar waarvan wij direct zien dat het ronduit leugens zijn. Ze liegen tegen zichzelf, gebruiken emoties die niet onder controle zijn om hun angst en weigering de verantwoording te nemen, te maskeren.
Je bent geen robot
Je moet niet de indruk krijgen dat ik vind dat we een emotionele robot moeten zijn, want dat is zeker niet het geval. Emoties hebben hun plek, want daardoor voelen we de feiten die ons intellect ons vertelt. Onze emoties werken tezamen met ons intellect, die tegen elkaar afgewogen moeten worden. Onze emoties moeten echter onderworpen zijn aan de rechtvaardigheid van de Heer, of we dat nu voelen of niet – we moeten onze emoties ondergeschikt maken aan de logica en aan het vertrouwen.
In 1 Samuel 30:1-6 keren David en zijn mannen terug en komen thuis,in Siklag aan en zien dat de stad verbrand is en dat iedereen gevangen genomen is. Hun vrouwen en kinderen waren nergens te bekennen, gevangen genomen, en gelukkig waren er geen doden. In vers 6 staat ‘Maar David sterkte zich in de Here, zijn God’. Als je Psalm 4 hieronder leest, weet dan dat David tegen zijn mannen spreekt die hem willen doden en hij moedigt ze aan om niet de emoties de overhand te laten hebben, maar om die aan de Heer over te geven.
David schreef Psalm 4 op dit moment, en het is een kijkje in hoe David zich bijna liet overweldigen door zijn emoties, in dit bijzonder emotionele moment. Het laat ook zien hoe hij terug gaat naar zijn geloof en zijn vertrouwen in de Heer en aan het eind liet de Heer hem zien hoe hij iedereen zou kunnen bevrijden. Als hij had toegelaten dat zijn emoties de overhand zouden nemen, had hij die instructie van de Heer niet kunnen ontvangen, met alle gevolgen van dien.
“Als ik roep, antwoord mij, o God mijner gerechtigheid, die mij ruimte maakt in benauwdheid; wees mij genadig en hoor mijn gebed. (hoor je zijn wanhoop – zijn mannen hebben het erover hem te doden, zijn vrouw is gevangen genomen, hij is bang, alleen) – en nu spreekt hij tot zijn mannen:
“Gij mannen, hoelang is mijn eer tot versmading, hoelang hebt gij ijdelheid lief, jaagt gij de leugen na? Weet toch dat de Here Zich een gunstgenoot heeft afgezonderd; de Here hoort als ik tot Hem roep. Wees toornig, maar zondig niet; spreek in uw hart op uw leger, en zwijgt. Selah (stop, denk hier over na).”
“Brengt offers naar de eis en vertrouwt op de Here. Velen zeggen: Wie zal ons het goede doen zien? Verhef over ons het licht Uws aanschijns, o Here! Gij hebt meer vreugde in mijn hart gegeven dan toen hun koren en most overvloedig waren. In vrede kan ik mij te ruste begeven en aanstonds inslapen, want gij alleen, o Here, doet mij veilig wonen.”
David en zijn mannen gingen in hun emoties op en neer, wat helemaal te begrijpen is, maar zij luisterden naar hun geloof en brachten hun emoties onder controle; hun gedachten en angst en zorgen, en gaven zich over in geloof en vertrouwen op de Heer – en zoals David dat schreef, had hij vrede. Sta jezelf die emotie toe, maar wees niet als Kaïn, die ervoor koos door emoties te leven en daardoor een zeer slechte beslissing nam. Wees als David, die te midden van angst, zorgen en vrees, vrede vond en rustig kon gaan slapen – omdat hij erop vertrouwde dat God getrouw is dat Hij dat opnieuw in deze situatie ook zou zijn. Amen!
Volgende week aan ander onderwerp, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed