Hallo allemaal,
Wat doen we met vrienden en familie wiens beslissingen lijken op een eekhoorn die de straat wil oversteken? (en zij betrekken ons erin, alsof wij een medepassagier zijn in hun emotionele roetsjbaan.)
Op welk moment, of niet, proberen wij degene te zijn die in hun leven probeert te spreken?
Als onze emoties in beroering gebracht zijn, laten we onze verdediging vaak vallen. Spreuken 25:28 zegt: ‘Een stad met omver gehaalde muren, zo is iemand die zijn geest niet in bedwang heeft). Om te leven door en beslissingen te nemen afhankelijk van je emoties, opent iemand voor vernieling. Men is onstabiel en voor degenen die getuige zijn van hun leven, is het duidelijk dat hun beslissingen niet logisch zijn en nergens op slaan.
Jacobus 1:5-8 waarschuwt ons dat als we de wijsheid van God zoeken, we dit volledig toegewijd moeten doen - een innerlijk verdeeld iemand is net zo onstabiel als de golven van de zee en ‘laat hij niet menen dat hij iets van de Heer zal ontvangen’. Met andere woorden, als jouw emoties voortdurend op en neer gaan, als het gaat om het zoeken van de wil van God, dan ga je Hem missen. Je zult Zijn leiding niet herkennen – je ontvangt niet de wijsheid van Hem die je gezegd hebt te willen krijgen. God dienen vereist ons hele hart, ziel en lichaam.
Het probleem als we door emoties leven
Omdat een groot deel van de kerkcultuur emoties gelijk stelt aan zalving, is het geen wonder dat mensen vaak Gods richting in hun leven gelijkstellen aan hoe zij zich op dat moment voelen. Als iemand tegen jou zegt ‘Gisteravond had ik vrede, maar nu weet ik het niet meer zo zeker’- dan wil dat zeggen dat ze waarschijnlijk Zijn vrede hadden en Zijn leiding, maar in de nachtelijke uurtjes kwam er twijfel en angst binnengeslopen en daardoor kwam de vrede van God op de achtergrond te liggen – door hun eigen keus, niet die van Hem! Hun gebrek aan zelfcontrole van hun gedachten en gevoelens veroorzaakten verwarring.
Je ziet dit voornamelijk bij mensen die alleenstaand zijn of die een ongelovige man of vrouw hebben of geen goede vriend die in hun leven kan inspreken, want zij kunnen de ruwe randjes en het op en neergaan van de emoties weghalen.
De sociale media is vol met dergelijke mensen, wat je kunt ziet aan de intensiteit en focus van wat ze posten, omdat iemand die anderen in zijn leven heeft om in te spreken, dergelijke dingen niet gepost zou hebben.
Je hoeft je niet zo te voelen! Het concept gezag over je emoties te nemen, is voor veel mensen iets vreemds. Gedeeltelijk, omdat niemand hen gezegd heeft dat ze dit moeten doen en voor een deel omdat het de cultuur van de wereld is je leven te laten leiden door emoties. Er is een gezegde, wat vaak voor kinderen gebruikt wordt: ‘Je vervelen is een keus’. Verveling is een emotie dat komt door gebrek aan focus en activiteit. Verveling is een keus, want als iemand ‘er zin in heeft’ kan hij iets vinden om te gaan doen.
Wees volwassen genoeg om verschillen aan de kant te zetten, zodat je elkaar kunt liefhebben
De gevoelens zullen komen als je het juiste doet, maar wacht niet tot je die warme gevoelens krijgt voordat je het juiste gaat doen. Doe het gewoon. De juiste emoties volgen op juiste gedachten en juiste beslissingen. Je hebt in je hart dat Jezus van hen houdt en alleen al om die reden, doe jij dat ook. Hij stierf voor hen, dus is er een bepaald respect en eer en goede wensen voor die persoon van jouw kant, omdat Hij van hen houdt. Als jij van hen gaat houden, van geest naar geest, de genade in hen opmerkend, valt de rest vanzelf weg. Ze zouden vandaag jou kunnen opbellen en je pakt de relatie weer op bij waar jullie gebleven waren, voordat er iets mis ging – maar zij zitten vaak vast in hun verleden en brengen dat verleden naar het heden, terwijl jij verder bent gegaan en in Christus bent blijven groeien.
Hoe ga je met zo’n vriend om?
2 Timotheüs 2:23-26: “Maar wees afkering van de dwaze en onverstandige strijdvragen; gij weet immers dat zij twisten teweeg brengen; en een dienstknecht des Heren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te onderwijzen, geduldig, met zachtmoedigheid de dwarsdrijvers bestraffende. Misschien geeft God hun eens bekering, zodat zij tot erkenning van de waarheid komen en zij weer mogen ontwaken uit de strik van de duivel, door wie zij levend gevangen waren om zijn wil te doen.”
De vraag die ik gesteld heb, is deze: Wat moeten we doen met mensen die door hun emoties leven?
Merk bovenstaande onderstreepte gedeeltes op –
“…de dwarsdrijvers bestraffende (hen onderwijzen die zich verzetten – Herziene Statenvertaling)”
“erkenning van de waarheid”, “…weer mogen ontwaken,’ en “…uit de strik van de duivel, door wie zij levend gevangen waren om zijn wil te doen.”
Ons deel is te instrueren. Punt. Bouw een brug en laat hen het pad naar juist denken zien.
Galaten 6:1-5 zegt iets vergelijkends, namelijk dat we zo’n iemand ‘moeten terechtbrengen, in een geest van zachtmoedigheid, ziende op uzelf, u mocht ook eens in verzoeking komen’- met andere woorden, begrijpen dat we allemaal zondigen; zij doen het alleen anders dan zij.
Paulus gaat verder, in Galaten 6:2, en zegt dat als ze naar ons horen, wij elkaars lasten dragen.
Maar, zegt hij, als ze niet willen luisteren en ons advies afwijzen en denken iets te zijn wat ze niet zijn,ze hun eigen lasten moeten dragen. Het zal blijken of ze wel of niet fout waren (v3-5). ‘Dwaalt niet’ zegt hij, ‘God laat niet met zich spotten.’ Hij geeft een ieder van ons wat we verdienen of we oogsten wat we gezaaid hebben, want dat is juist.
In zijn boodschap in 2 Timotheüs 2:23-26, vertelt Paulus aan Timotheüs hen te onderwijzen die zich verzetten (ze zijn blind voor het feit dat ze tegen zichzelf vechten als ze opgaan in de emoties van dingen), maar wij moeten ervoor zorgen niet op te gaan in hun eigen strijd. Houd je emotioneel afzijdig, ook al voel je voor hen en zie je waar ze naartoe gaan en je met je hele hart hen zou willen redden – zodra je hen onderwezen hebt wat te doen, moeten zij hun eigen juiste keuzes maken en hun emoties onder controle brengen.
Er is een gezegde: De eerste regel om uit een gat te komen, is stoppen met graven. Omdat ze gewend zijn beslissingen te nemen gebaseerd op emoties, kunnen sommigen niet zien dat ze hun eigen gat dieper graven. Er is geen geestelijke opname om iemand uit de bodem van een put te halen, of om die put op te vullen. God geeft ons wat we verdienen en het ongedaan maken van wat we gedaan hebben, kan jaren duren, maar is wel het juiste.
Merk opnieuw op wat Paulus over hen zei, in 2 Timotheüs – ‘bekeren, zodat zij tot erkentenis van de waarheid komen’. Op een bepaald moment moet iemand die door emoties geleid wordt, kalmeren, beginnen te denken en hun fout toegeven. Zo eenvoudig is het. Er kan geen vooruitgang in emotionele gezondheid gemaakt worden als er geen duidelijkheid is, geen helderheid, geen openbaring is over hun leven.
Het ergste is, dat iemand die door emoties geleefd wordt, ‘door de duivel gevangen is, om zijn (de duivels) wil te doen.’ Opnieuw: zodat zij ‘mogen ontwaken uit de strik van de duivel’. Niemand kan dat voor hen doen, dat kunnen zij alleen.
Volgende week het laatste deel, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
[email protected]
Wat doen we met vrienden en familie wiens beslissingen lijken op een eekhoorn die de straat wil oversteken? (en zij betrekken ons erin, alsof wij een medepassagier zijn in hun emotionele roetsjbaan.)
Op welk moment, of niet, proberen wij degene te zijn die in hun leven probeert te spreken?
Als onze emoties in beroering gebracht zijn, laten we onze verdediging vaak vallen. Spreuken 25:28 zegt: ‘Een stad met omver gehaalde muren, zo is iemand die zijn geest niet in bedwang heeft). Om te leven door en beslissingen te nemen afhankelijk van je emoties, opent iemand voor vernieling. Men is onstabiel en voor degenen die getuige zijn van hun leven, is het duidelijk dat hun beslissingen niet logisch zijn en nergens op slaan.
Jacobus 1:5-8 waarschuwt ons dat als we de wijsheid van God zoeken, we dit volledig toegewijd moeten doen - een innerlijk verdeeld iemand is net zo onstabiel als de golven van de zee en ‘laat hij niet menen dat hij iets van de Heer zal ontvangen’. Met andere woorden, als jouw emoties voortdurend op en neer gaan, als het gaat om het zoeken van de wil van God, dan ga je Hem missen. Je zult Zijn leiding niet herkennen – je ontvangt niet de wijsheid van Hem die je gezegd hebt te willen krijgen. God dienen vereist ons hele hart, ziel en lichaam.
Het probleem als we door emoties leven
Omdat een groot deel van de kerkcultuur emoties gelijk stelt aan zalving, is het geen wonder dat mensen vaak Gods richting in hun leven gelijkstellen aan hoe zij zich op dat moment voelen. Als iemand tegen jou zegt ‘Gisteravond had ik vrede, maar nu weet ik het niet meer zo zeker’- dan wil dat zeggen dat ze waarschijnlijk Zijn vrede hadden en Zijn leiding, maar in de nachtelijke uurtjes kwam er twijfel en angst binnengeslopen en daardoor kwam de vrede van God op de achtergrond te liggen – door hun eigen keus, niet die van Hem! Hun gebrek aan zelfcontrole van hun gedachten en gevoelens veroorzaakten verwarring.
Je ziet dit voornamelijk bij mensen die alleenstaand zijn of die een ongelovige man of vrouw hebben of geen goede vriend die in hun leven kan inspreken, want zij kunnen de ruwe randjes en het op en neergaan van de emoties weghalen.
De sociale media is vol met dergelijke mensen, wat je kunt ziet aan de intensiteit en focus van wat ze posten, omdat iemand die anderen in zijn leven heeft om in te spreken, dergelijke dingen niet gepost zou hebben.
Je hoeft je niet zo te voelen! Het concept gezag over je emoties te nemen, is voor veel mensen iets vreemds. Gedeeltelijk, omdat niemand hen gezegd heeft dat ze dit moeten doen en voor een deel omdat het de cultuur van de wereld is je leven te laten leiden door emoties. Er is een gezegde, wat vaak voor kinderen gebruikt wordt: ‘Je vervelen is een keus’. Verveling is een emotie dat komt door gebrek aan focus en activiteit. Verveling is een keus, want als iemand ‘er zin in heeft’ kan hij iets vinden om te gaan doen.
Wees volwassen genoeg om verschillen aan de kant te zetten, zodat je elkaar kunt liefhebben
De gevoelens zullen komen als je het juiste doet, maar wacht niet tot je die warme gevoelens krijgt voordat je het juiste gaat doen. Doe het gewoon. De juiste emoties volgen op juiste gedachten en juiste beslissingen. Je hebt in je hart dat Jezus van hen houdt en alleen al om die reden, doe jij dat ook. Hij stierf voor hen, dus is er een bepaald respect en eer en goede wensen voor die persoon van jouw kant, omdat Hij van hen houdt. Als jij van hen gaat houden, van geest naar geest, de genade in hen opmerkend, valt de rest vanzelf weg. Ze zouden vandaag jou kunnen opbellen en je pakt de relatie weer op bij waar jullie gebleven waren, voordat er iets mis ging – maar zij zitten vaak vast in hun verleden en brengen dat verleden naar het heden, terwijl jij verder bent gegaan en in Christus bent blijven groeien.
Hoe ga je met zo’n vriend om?
2 Timotheüs 2:23-26: “Maar wees afkering van de dwaze en onverstandige strijdvragen; gij weet immers dat zij twisten teweeg brengen; en een dienstknecht des Heren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te onderwijzen, geduldig, met zachtmoedigheid de dwarsdrijvers bestraffende. Misschien geeft God hun eens bekering, zodat zij tot erkenning van de waarheid komen en zij weer mogen ontwaken uit de strik van de duivel, door wie zij levend gevangen waren om zijn wil te doen.”
De vraag die ik gesteld heb, is deze: Wat moeten we doen met mensen die door hun emoties leven?
Merk bovenstaande onderstreepte gedeeltes op –
“…de dwarsdrijvers bestraffende (hen onderwijzen die zich verzetten – Herziene Statenvertaling)”
“erkenning van de waarheid”, “…weer mogen ontwaken,’ en “…uit de strik van de duivel, door wie zij levend gevangen waren om zijn wil te doen.”
Ons deel is te instrueren. Punt. Bouw een brug en laat hen het pad naar juist denken zien.
Galaten 6:1-5 zegt iets vergelijkends, namelijk dat we zo’n iemand ‘moeten terechtbrengen, in een geest van zachtmoedigheid, ziende op uzelf, u mocht ook eens in verzoeking komen’- met andere woorden, begrijpen dat we allemaal zondigen; zij doen het alleen anders dan zij.
Paulus gaat verder, in Galaten 6:2, en zegt dat als ze naar ons horen, wij elkaars lasten dragen.
Maar, zegt hij, als ze niet willen luisteren en ons advies afwijzen en denken iets te zijn wat ze niet zijn,ze hun eigen lasten moeten dragen. Het zal blijken of ze wel of niet fout waren (v3-5). ‘Dwaalt niet’ zegt hij, ‘God laat niet met zich spotten.’ Hij geeft een ieder van ons wat we verdienen of we oogsten wat we gezaaid hebben, want dat is juist.
In zijn boodschap in 2 Timotheüs 2:23-26, vertelt Paulus aan Timotheüs hen te onderwijzen die zich verzetten (ze zijn blind voor het feit dat ze tegen zichzelf vechten als ze opgaan in de emoties van dingen), maar wij moeten ervoor zorgen niet op te gaan in hun eigen strijd. Houd je emotioneel afzijdig, ook al voel je voor hen en zie je waar ze naartoe gaan en je met je hele hart hen zou willen redden – zodra je hen onderwezen hebt wat te doen, moeten zij hun eigen juiste keuzes maken en hun emoties onder controle brengen.
Er is een gezegde: De eerste regel om uit een gat te komen, is stoppen met graven. Omdat ze gewend zijn beslissingen te nemen gebaseerd op emoties, kunnen sommigen niet zien dat ze hun eigen gat dieper graven. Er is geen geestelijke opname om iemand uit de bodem van een put te halen, of om die put op te vullen. God geeft ons wat we verdienen en het ongedaan maken van wat we gedaan hebben, kan jaren duren, maar is wel het juiste.
Merk opnieuw op wat Paulus over hen zei, in 2 Timotheüs – ‘bekeren, zodat zij tot erkentenis van de waarheid komen’. Op een bepaald moment moet iemand die door emoties geleid wordt, kalmeren, beginnen te denken en hun fout toegeven. Zo eenvoudig is het. Er kan geen vooruitgang in emotionele gezondheid gemaakt worden als er geen duidelijkheid is, geen helderheid, geen openbaring is over hun leven.
Het ergste is, dat iemand die door emoties geleefd wordt, ‘door de duivel gevangen is, om zijn (de duivels) wil te doen.’ Opnieuw: zodat zij ‘mogen ontwaken uit de strik van de duivel’. Niemand kan dat voor hen doen, dat kunnen zij alleen.
Volgende week het laatste deel, tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
[email protected]
RSS Feed