Het is soms moeilijk te geloven, maar emoties zijn een geschenk van God en maken deel uit van waarin wij op Hem lijken. Maar wat kunnen ze een problemen veroorzaken!
Zelfs de definities van emotie variëren in diverse woordenboeken en dat geeft aan dat wij mensen zijn die moeite hebben met het begrijpen wat emoties zijn. Definities uit verschillende bronnen zijn onder andere: ‘Een gemoedsgesteldheid, afgeleid van iemands omstandigheden’ en ‘een staat van bewustzijn waarin blijdschap, verdriet, angst, haat en dergelijke ervaren wordt,’ en ‘emotie is een complexe reactie op situaties om ons heen.’ Echt…een complexe reactie op situaties…?
We weten wat emoties zijn, maar we kunnen geen definitieve beschrijving vinden waarmee we het eens zijn! Dat maakt mij zo kwaad! Wacht…dat laat me lachen…wacht…gefrustreerd…nee, wacht…o, emoties. Door God gegeven, maar vaak door de duivel gebruikt om ons leven ellendig te maken, met een vaardigheid dat ons soms het gevoel geeft dat we poppenkastpoppen zijn, dansend aan zijn koord.
Emoties kunnen beïnvloed worden door hormonen, door omstandigheden, door het suikergehalte in ons bloed, door een film die we kijken of door een geweldige avond met vrienden. Van begrafenissen tot geboortes, van bruiloften tot aanrakingen van de Heer die vanuit onze geest naar boven komen en onze emoties overweldigen, en zo veel meer. Dat gezegd hebbende, een groot deel van de kerkcultuurheeft de zalving vervangen door emoties, wat tot gevolg heeft dat christenen de stem van God niet kunnen onderscheiden van hun eigen gedachten en emoties.
Ik beschrijf de zalving als de aanwezigheid van God, wat in onze geest gevoeld kan worden – veel christenen handelen vanuit emotie (of zelfs vanuit) een geest van angst, maar noemen dat geloof.
Waarom gaf de Vader ons emoties?
Vanuit het perspectief van God, die de mens geschapen heeft, om ons mensen te maken die een volkomen vrije wil hebben, moest Hij ons voorzien met de mogelijkheid te denken (reden) en de mogelijkheid te voelen (emotie) om Hem en Zijn schepping goed te kunnen begrijpen en om goed in beide gebieden te kunnen functioneren – in het geestelijke en het natuurlijke. Wij zijn emotioneel omdat onze Schepper ook emotioneel is, wat ik later zal aantonen.
Intellectueel begrijpen we kunst, maar het is onze emotie waardoor we begrijpen wat die kunst communiceert. Intellectueel begrijpen we dat als de zon laag aan de horizon staat, zijn licht door lagen stof heengaat, maar dat leggen we terzijde als we naar de schoonheid van een ondergaande zon kijken. Een baby heeft een manier om de meest rationele man of vrouw in een babbelende idioot te veranderen, die allerlei vreemde geluiden begint te maken en rare gezichten gaat trekken.
We hebben onze emoties nodig, omdat ze ons gedachtegangen in balans brengen. Zonder emoties worden we robots, zoiets als Spock van Star Trek, te rationeel om emoties te voelen en daarom te ongevoelig om Gods aanwezigheid in onze geest te kunnen ervaren, om gepassioneerde liefde te voelen; te ongevoelig om emotionele liefde aan de wederhelft te kunnen geven. Maar zouden we alleen emotioneel zijn, dan zouden we beslissingen nemen, variërend van financieel tot relaties en alles daarbinnen, zonder daar goed over na te denken, wat tot verdriet en ellende zal leiden. Het is de balans tussen het beheersen van emoties en dingen te overdenken, dat er voor zorgt dat we de wil van God in ons leven kunnen beproeven, met zegen en vrede als gevolg.
Er is een regel uit het lied “I do” van de zanger “Jewel” dat zegt “Het leven kan lang duren als je de verkeerde keuze maakt”, en dat is zo waar. Paulus beschrijft de ‘werken van het vlees’ en de ‘vruchten van de geest/Geest’ uit Galaten 5:19-23, en dan zie je dat de meeste daarvan emoties zijn, of tenminste emotioneel.
“…hoererij, onreinheid, losbandigheid, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, nijd, tweedracht, liefde, blijdschap, vrede, vriendelijkheid, zelfbeheersing, lankmoedigheid…”
Het is die mix van emoties en het geestelijke waar we in geïnteresseerd zijn. Hoe houden we onze emoties onder controle, hoe overdenken we beslissingen en vinden we Gods wil, als we de balans zoeken tussen emotie en logica? Wat is ons deel en wat dat van God? Hoeveel gezond verstand verwacht Hij van ons te gebruiken en als we angst ervaren of bezorgd zijn over wat er zou kunnen gebeuren of wat er mis zou kunnen gaan, hoe vinden we dan Zijn verzekering in onze emoties (of geest)?
De balans tussen intellect en gevoelens
In Genesis 3:21 wordt ons verteld dat de Heer zelf dieren doodde om klederen van vellen te maken voor Adam en Eva; de eerste en directe instructie en profetie over een toekomstig offer dat onze zonde bedekt, en zelfs de zonde weg doet die de wereld binnengekomen was. Kleding is daarom bedoeld om God te verheerlijken en het herinnert ons eraan dat kleding een type is van Zijn bedekking van demensheid en Zijn offer voor onze zonde. Zo jammer dat een groot deel van de mode industrie kleding misbruikt en het seksueel maakt en iets dat Zijn schepping verheerlijkt, in plaats van de Schepper.
Maar Adam en Eva werden geïnstrueerd over de types en afschaduwingen in het offeren van dieren, waardoor hun zonde bedekt werd en zij gaven deze kennis door aan hun kinderen, waaronder Kaïn en Abel. Abel gaf een bloedoffer, daarmee onderwierp hij zich aan de gerechtigheid van God.
Geen respect – de eerste strijd van emoties
Kaïn echter rebelleerde tegen het patroon van bloedoffers als een offer en herkenning van het feit dat God hun zonde bedekte. Hij offerde echter groente, vruchten van de aarde, voortgekomen uit zijn eigen inspanningen, uit eigen kracht en zette daarmee het patroon voor alle valse religies. Iedere religie en zelfs iedere poging binnen het christendom die ernaar streeft God te benaderen vanuit wat wij gedaan hebben, is dezelfde geest als Kaïns religieuze inspanningen tot God te komen op zijn eigen voorwaarden.
Het maakt niet uit of die religie vereist dat er speciale kleding gedragen wordt, of dat we ons in een bepaalde rivier wassen, of geschenken maken voor overleden familieleden, of dat we deur aan deur gaan om bekeerlingen te maken, of dat we op bepaalde tijden moeten bidden, of welke andere formule dan ook door mensen bedacht, ze worden allemaal afgewezen want ze zijn als het offer van Kaïn, een offer vanuit onze eigen inspanningen.
Dat is de reden dat, als er in het Oude testament een altaar gemaakt werd waar dieren op geofferd werden, Zijn instructies waren de stenen niet op een bepaalde manier bij te werken, maar om ze te gebruiken zoals ze in de grond gevonden werden – niets dat gerelateerd is aan onze redding, kan met de inspanning van mensen te maken hebben. Daarom gebood God de mensen in het OT om hun schoenen uit te doen als ze in Zijn aanwezigheid waren, omdat schoenen door mensen gemaakt zijn en niemand kan tot God komen op basis van zijn eigen werken – God stond erop dat ze op blote voeten zouden komen, zoals ze door Hem geschapen waren.
De botsing tussen gedachten, emoties en God
Toen de vruchten van Kaïn niet geaccepteerd werden, werd hij boos, verdrietig en boos op God. Niet lang daarna verplaatst hij die woede naar zijn broer, al deed de Heer verschillende pogingen Kaïn iets aan zijn gedachten en emoties te laten doen voordat hij tot daden zou overgaan – maar Kaïn, zoals zo velen van ons, schoof dat aan de kant en vermoordde zijn broer. Dat proces laat zien hoe het ook nu nog werkt, want God is niet veranderd in de manier waarop Hij met ons omgaat als we een conflict hebben tussen onze gedachten en onze kolkende emoties.
En daar gaan we volgende week mee verder,
tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar [email protected]