Dag allemaal,
Een vervolg op hoop: denk aan de week van 6 augustus
Toen heb ik gedeeld hoe Hebreeën 6:19-20 zegt dat hoop een anker van de ziel is. Het wordt ten onrechte aangezien voor geloof, maar is het niet. Hoop is van de ziel, en ankert ons in het leven – Hoop is een ‘vertrouwen op een verwacht eind’. Ook deelde ik aan het begin van deze serie hoe de Heer mij bezocht en mij leerde hoe mensen in beelden denken.
In #1 van deze serie deelde ik hoe de Heer Abraham alle sterren liet zien en vroeg of hij ze kon tellen, want zo groot zou zijn nageslacht zijn. Ook deelde ik hoe ik genezen werd nadat ik 3 botjes in mijn linkervoet brak; hoe ik ging van hoop, waarvan ik dacht dat het geloof was, naar echt, onvervalst geloof.
Zij was de hulp van de lerares van onze oudste zoon. Een getrouwde moeder van 3, we hoorden dat ze hersenkanker had, een paar weken nadat de diagnose gesteld was. Tegen die tijd was ze bedlegerig in de Universiteit van Colorado, in Denver, zo’n 45 minuten rijden van waar we woonden, even buiten Boulder.
Ik ging naar het ziekenhuis. Ze lag op een luchtmatras vanwege doorlig plekken en was erg zwak. Ik vertelde hoe God vandaag geneest, iets wat ze niet wist, al kende ze de Heer. In haar kerk werd niet gesproken over genezing, dus dit was helemaal nieuw voor haar.
Er was geen hoop op genezing. De tumor zat in het midden van de hersenen, ongeveer ter grootte van haar vuist. Vanwege de locatie zou een operatie slechts een deel weg kunnen halen, en men zei dat het weer terug zou komen.
Hoop komt tot leven
Toen ik vertelde dat Jezus vandaag nog steeds geneest, was dat het eerste positieve nieuws in weken dat iemand haar had verteld. Ze luisterde zorgvuldig toen ik deelde wat de Heer mij geleerd had over kanker en dingen ‘met een eigen leven.’ Hij had mij verteld dat, zoals de vijgenboom in Marcus 11 verdorde vanaf de wortels toen hij het gebood, zo kon ik (kunnen wij) ook gezag nemen over ‘dingen met een eigen leven.’
Hij legde aan mij uit, en ik nu aan haar, hoe kanker, infecties, virussen en dergelijke een eigen leven hebben, en dat leven is dood, en dat kunnen we gebieden te sterven. Die instructie hadden we jaren toegepast bij onszelf en onze, toen jonge, kinderen. We geboden koorts, verkoudheden en ziektes te sterven en hun lichamen weer gezond te worden. Soms was het effect onmiddellijk, soms binnen 24-48 uur, maar altijd, wat de ziekte ook was, werd het sterk verminderd. (Mijn cd/mp3 serie: “Healing School” en “The most important Truth the Lord has Taught me about Healing” kan voor sommigen interessant zijn)
Geloof in hoop
Ze was verbaasd over de mogelijkheid dat ze genezen zou kunnen worden. Maar ik wilde toen nog niet met haar bidden. Ik leerde haar wat daarover, gaf haar een cassette tape (dit was in 1985) met genezingsteksten, een Bijbel en vroeg haar Marcus 11 te lezen en iedere genezing in het Nieuwe Testament, en zei dat ik over ongeveer een week weer terug zou komen. Ik wilde dat zij zou lezen, nadenken over genezing en ik wilde haar tijd geven zodat de Heer haar een openbaring over haar genezing zou kunnen geven.
Romeinen 4:18 zegt dit over Abraham: “En hij heeft tegen hoop op hoop geloofd, dat hij een vader van vele volken zou worden, volgens hetgeen gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.”
Zie de volgorde: 1 – de Heer geeft Abraham een belofte.
2 – die belofte produceerde hoop in Abraham. 3 – Abraham geloofde die hoop.
Omweggetje
Hoewel we over #2 en #3 praten in deze volgorde, moet ik eerst wat anders delen over #1 – een omweggetje.
Abraham ontving een belofte van God. Veel, heel veel mensen proberen geloof te hebben, geloven God voor genezing, financiën of wat dan ook, zonder ooit de tijd te nemen in Zijn aanwezigheid te zijn om allereerst een belofte te ontvangen.
Velen denken dat ze slechts een hoofdstuk en vers hoeven uit te kiezen, dat eigen te maken en er dan ‘op te staan’ De redenering is dat we het geschreven Woord van God hebben, wat openbaring is, dus dat is alles wat we nodig hebben. Zoek een vers uit. Als dat waar zou zijn, zou slecht het lezen van de Bijbel mensen tot bekering brengen, omdat er openbaring is in het Woord. Maar de werkelijkheid is dat we allemaal een persoonlijke openbaring moeten hebben om hoop en geloof te doen ontstaan.
Jezus zei in Matt 16:17-18 dat de openbaring dat Hij de Christus is, de Zoon van de Levende God, een openbaring is van de Vader. De hele gemeente is gebouwd op die rots van openbaring. Hij zei dat de poorten van de hel niet bestand zijn tegen die openbaring. (Petrus is niet die rots. Jezus noemt hem hier slechts een ‘kleine steen’- Petros. Maar voor de rots van openbaring, waar de gemeente op gefundeerd is, gebruikt Jezus het woord ‘Petra’- een gigantische rots, meer als een berg).
Het lichaam van Christus fungeert door openbaring, beginnend met die eerste openbaring van de hemel: Jezus is Heer. Daarom bad ik niet direct met die vrouw met hersenkanker – zij had geen openbaring, dus wist ik dat mijn gebeden niets zouden uitwerken. Abraham kon niet slechts verlangen naar een zoon, om dan een vers uit te zoeken om op te staan en daardoor geloven dat zijn zoon zou ontstaan. Hij moest eerst een openbaring van de Heer hebben.
Als je de verhalen in de Evangeliën leest over genezingen zie je dat Jezus heel vaak tegen de mensen zei: “Uw geloof heeft u gezond gemaakt”. In die gevallen is het duidelijk dat iedereen een openbaring had over wie Jezus was, en wat Hij voor hen wilde doen. (Voor meer hierover: ‘Healing School’ en ook ‘Through Jewish Eyes’ cd/mp3)
Hoe werd mijn voet genezen? Ik wist door openbaring dat 1 Petrus 2:24 voor mij was en mijn voet. Geen mentaal erkennen van de waarheid, maar in het ziekenhuis had ik de tijd genomen voor aanbidding, nadenken, die openbaring ontvangen, en ik wist dat het voor mij was. Daarom had ik hoop. De belofte aan Abraham was waarom hij hoop had.
Dus mijn eerste aanbeveling voor iemand die ergens ‘op staat’, is om terug te gaan naar het begin: ga terug naar het laatste waarvan je weet dat je weet dat God tot jou sprak, of liet zien, of in het Woord, relaterend op jouw situatie. Als je ‘gestaan’ hebt zonder zo’n openbaring, breng dan tijd door in het Woord, in gebed, in aanbidding vooral, en wacht voor de Heer op openbaring dat Hij jou wil genezen, of in jouw noden wil voorzien, of wat het geval dan ook is – eerst die openbaring ontvangen, en dat brengt hoop voort. Einde omweg.
Hoe Abraham van hoop naar geloof ging
Hoe ‘geloofde Abraham in hoop’? vers 19 van Romeinen 4 gaat verder: ‘en zonder te verflauwen in het geloof, heeft hij opgemerkt dat zijn eigen lichaam verstorven was, daar hij ongeveer 100 jaar oud was, en dat Sara’s moederschoot was gestorven.’
Merk op: hij heeft de natuurlijk condities van zijn en Sara’s lichaam opgemerkt. Geloof is niet het ontkennen van, noch de weigering met de natuurlijke omstandigheden om te gaan. Geloof zegt niet van iets dat er is, alsof het er niet is.
Het proces van geloven in hoop
Hebr. 11:13 beschrijft hoe iemand door het proces van geloven in hoop gaat. Sprekend over de beloften van de hemel en Gods Koninkrijk, staat er: “In geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben. slechts (1) uit de verte hebben zij die gezien en (2) geloofd (Eng.: werden overtuigd), en (3) begroet (omarmd) en (4) zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op aarde waren.”.
Als die openbaring er komt – “Abraham, ik zal een groot volk uit jou maken”, of tot die vrouw met kanker: “door Zijn striemen is ons genezing geworden’ is voor jou – dan is het nog veraf. We ontvangen de openbaring. We zien de belofte. Het is een mogelijkheid – het is nog ver weg! Maar dan staat er dat zij ‘overtuigd werden’. Overtuigd door de belofte die God gaf. Dat is de reden dat ik die vrouw met kanker genezingsteksten gaf en ‘huiswerk’ door het lezen over de genezingen in de Evangeliën.
Abraham ging van het ontvangen van een belofte, naar die visuele hulp door alle sterren te zien, tot geloven in die hoop. De belofte ging van: “Echt waar? Voor mij? Naar ‘Ik geloof’. Van verweg naar overtuigd zijn. Dan staat er dat zij de beloften ‘begroet’ hebben. (Eng.: omarmt) – je eigen maken, persoonlijk maken van de beloften. Maar dat kwam alleen nadat zij die van verre gezien hadden en toen overtuigd werden daardoor.
Rond het middaguur keerde ik terug naar het ziekenhuis 5 dagen nadat ik voor de eerste keer met deze vrouw gesproken had, om te zien of ze haar ‘huiswerk’ gedaan had. Toen ik aankwam was ze erg opgewonden, ondanks dat er slechts 2 uur ervoor, rond 10.00 uur, een CT scan gemaakt was die liet zien dat de tumor nog steeds de grootte had van haar vuist.
Ik vroeg haar of ze er klaar voor was, zodat ik haar de handen op kon leggen. Ze zei dat ze dat was. Ik vroeg haar of ze wist wat er zou gaan gebeuren als ik dat zou doen, en ze antwoordde: ‘ik word natuurlijk genezen!’ Toen wist ik dat ze haar huiswerk gedaan had, en dat de Vader openbaring gegeven had dat het nog steeds Zijn wil was om haar te genezen. Ze had de belofte uit de verte gezien, waardoor hoop geproduceerd werd. Toen, terwijl ze luisterde en las over genezing, kwam er openbaring en was ze overtuigd. Toen omarmde ze die belofte, maakte het haar eigen.
Ik legde mijn handen op haar hoofd, en we begonnen met dankzegging en aanbidding aan de Vader voor haar genezing. Toen gebood ik de kanker dood te gaan en te verschrompelen zoals bij de vijgenboom in Marcus 11, en haar lichaam gezond te worden, en we gingen verder met aanbidding. Alles duurde bij elkaar misschien 3 minuten. Ik vertelde haar in aanbidding te blijven, en ging weg.
Pas 6 dagen later had ik de gelegenheid terug te gaan naar het ziekenhuis, en ik ontdekte dat ze verhuisd was naar de rehabilitatie afdeling, waar men haar hielp weer te gaan staan en haar spieren weer te versterken. Ze vertelde dat die dag dat we tegen het middaguur gebeden hadden, ze meer testen om 3 uur ’s middags hadden gedaan, waaronder een andere CT, al hadden ze die ochtend al zo’n scan gedaan. Maar de middag scan liet zien dat de tumor op mysterieuze wijze gekrompen was tot slechts de grootte van haar kleine vingernagel!. Ze was zo opgetogen en het duurde niet lang of ze werd uit het ziekenhuis ontslagen, helemaal genezen!
Hoe ontvangen jij, of ik, die openbaring en belofte van de Heer voor onze situatie?
Dat komt volgende week
Zegen,
John Fenn
www.supernaturalhousechurch.org
Een vervolg op hoop: denk aan de week van 6 augustus
Toen heb ik gedeeld hoe Hebreeën 6:19-20 zegt dat hoop een anker van de ziel is. Het wordt ten onrechte aangezien voor geloof, maar is het niet. Hoop is van de ziel, en ankert ons in het leven – Hoop is een ‘vertrouwen op een verwacht eind’. Ook deelde ik aan het begin van deze serie hoe de Heer mij bezocht en mij leerde hoe mensen in beelden denken.
In #1 van deze serie deelde ik hoe de Heer Abraham alle sterren liet zien en vroeg of hij ze kon tellen, want zo groot zou zijn nageslacht zijn. Ook deelde ik hoe ik genezen werd nadat ik 3 botjes in mijn linkervoet brak; hoe ik ging van hoop, waarvan ik dacht dat het geloof was, naar echt, onvervalst geloof.
Zij was de hulp van de lerares van onze oudste zoon. Een getrouwde moeder van 3, we hoorden dat ze hersenkanker had, een paar weken nadat de diagnose gesteld was. Tegen die tijd was ze bedlegerig in de Universiteit van Colorado, in Denver, zo’n 45 minuten rijden van waar we woonden, even buiten Boulder.
Ik ging naar het ziekenhuis. Ze lag op een luchtmatras vanwege doorlig plekken en was erg zwak. Ik vertelde hoe God vandaag geneest, iets wat ze niet wist, al kende ze de Heer. In haar kerk werd niet gesproken over genezing, dus dit was helemaal nieuw voor haar.
Er was geen hoop op genezing. De tumor zat in het midden van de hersenen, ongeveer ter grootte van haar vuist. Vanwege de locatie zou een operatie slechts een deel weg kunnen halen, en men zei dat het weer terug zou komen.
Hoop komt tot leven
Toen ik vertelde dat Jezus vandaag nog steeds geneest, was dat het eerste positieve nieuws in weken dat iemand haar had verteld. Ze luisterde zorgvuldig toen ik deelde wat de Heer mij geleerd had over kanker en dingen ‘met een eigen leven.’ Hij had mij verteld dat, zoals de vijgenboom in Marcus 11 verdorde vanaf de wortels toen hij het gebood, zo kon ik (kunnen wij) ook gezag nemen over ‘dingen met een eigen leven.’
Hij legde aan mij uit, en ik nu aan haar, hoe kanker, infecties, virussen en dergelijke een eigen leven hebben, en dat leven is dood, en dat kunnen we gebieden te sterven. Die instructie hadden we jaren toegepast bij onszelf en onze, toen jonge, kinderen. We geboden koorts, verkoudheden en ziektes te sterven en hun lichamen weer gezond te worden. Soms was het effect onmiddellijk, soms binnen 24-48 uur, maar altijd, wat de ziekte ook was, werd het sterk verminderd. (Mijn cd/mp3 serie: “Healing School” en “The most important Truth the Lord has Taught me about Healing” kan voor sommigen interessant zijn)
Geloof in hoop
Ze was verbaasd over de mogelijkheid dat ze genezen zou kunnen worden. Maar ik wilde toen nog niet met haar bidden. Ik leerde haar wat daarover, gaf haar een cassette tape (dit was in 1985) met genezingsteksten, een Bijbel en vroeg haar Marcus 11 te lezen en iedere genezing in het Nieuwe Testament, en zei dat ik over ongeveer een week weer terug zou komen. Ik wilde dat zij zou lezen, nadenken over genezing en ik wilde haar tijd geven zodat de Heer haar een openbaring over haar genezing zou kunnen geven.
Romeinen 4:18 zegt dit over Abraham: “En hij heeft tegen hoop op hoop geloofd, dat hij een vader van vele volken zou worden, volgens hetgeen gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.”
Zie de volgorde: 1 – de Heer geeft Abraham een belofte.
2 – die belofte produceerde hoop in Abraham. 3 – Abraham geloofde die hoop.
Omweggetje
Hoewel we over #2 en #3 praten in deze volgorde, moet ik eerst wat anders delen over #1 – een omweggetje.
Abraham ontving een belofte van God. Veel, heel veel mensen proberen geloof te hebben, geloven God voor genezing, financiën of wat dan ook, zonder ooit de tijd te nemen in Zijn aanwezigheid te zijn om allereerst een belofte te ontvangen.
Velen denken dat ze slechts een hoofdstuk en vers hoeven uit te kiezen, dat eigen te maken en er dan ‘op te staan’ De redenering is dat we het geschreven Woord van God hebben, wat openbaring is, dus dat is alles wat we nodig hebben. Zoek een vers uit. Als dat waar zou zijn, zou slecht het lezen van de Bijbel mensen tot bekering brengen, omdat er openbaring is in het Woord. Maar de werkelijkheid is dat we allemaal een persoonlijke openbaring moeten hebben om hoop en geloof te doen ontstaan.
Jezus zei in Matt 16:17-18 dat de openbaring dat Hij de Christus is, de Zoon van de Levende God, een openbaring is van de Vader. De hele gemeente is gebouwd op die rots van openbaring. Hij zei dat de poorten van de hel niet bestand zijn tegen die openbaring. (Petrus is niet die rots. Jezus noemt hem hier slechts een ‘kleine steen’- Petros. Maar voor de rots van openbaring, waar de gemeente op gefundeerd is, gebruikt Jezus het woord ‘Petra’- een gigantische rots, meer als een berg).
Het lichaam van Christus fungeert door openbaring, beginnend met die eerste openbaring van de hemel: Jezus is Heer. Daarom bad ik niet direct met die vrouw met hersenkanker – zij had geen openbaring, dus wist ik dat mijn gebeden niets zouden uitwerken. Abraham kon niet slechts verlangen naar een zoon, om dan een vers uit te zoeken om op te staan en daardoor geloven dat zijn zoon zou ontstaan. Hij moest eerst een openbaring van de Heer hebben.
Als je de verhalen in de Evangeliën leest over genezingen zie je dat Jezus heel vaak tegen de mensen zei: “Uw geloof heeft u gezond gemaakt”. In die gevallen is het duidelijk dat iedereen een openbaring had over wie Jezus was, en wat Hij voor hen wilde doen. (Voor meer hierover: ‘Healing School’ en ook ‘Through Jewish Eyes’ cd/mp3)
Hoe werd mijn voet genezen? Ik wist door openbaring dat 1 Petrus 2:24 voor mij was en mijn voet. Geen mentaal erkennen van de waarheid, maar in het ziekenhuis had ik de tijd genomen voor aanbidding, nadenken, die openbaring ontvangen, en ik wist dat het voor mij was. Daarom had ik hoop. De belofte aan Abraham was waarom hij hoop had.
Dus mijn eerste aanbeveling voor iemand die ergens ‘op staat’, is om terug te gaan naar het begin: ga terug naar het laatste waarvan je weet dat je weet dat God tot jou sprak, of liet zien, of in het Woord, relaterend op jouw situatie. Als je ‘gestaan’ hebt zonder zo’n openbaring, breng dan tijd door in het Woord, in gebed, in aanbidding vooral, en wacht voor de Heer op openbaring dat Hij jou wil genezen, of in jouw noden wil voorzien, of wat het geval dan ook is – eerst die openbaring ontvangen, en dat brengt hoop voort. Einde omweg.
Hoe Abraham van hoop naar geloof ging
Hoe ‘geloofde Abraham in hoop’? vers 19 van Romeinen 4 gaat verder: ‘en zonder te verflauwen in het geloof, heeft hij opgemerkt dat zijn eigen lichaam verstorven was, daar hij ongeveer 100 jaar oud was, en dat Sara’s moederschoot was gestorven.’
Merk op: hij heeft de natuurlijk condities van zijn en Sara’s lichaam opgemerkt. Geloof is niet het ontkennen van, noch de weigering met de natuurlijke omstandigheden om te gaan. Geloof zegt niet van iets dat er is, alsof het er niet is.
Het proces van geloven in hoop
Hebr. 11:13 beschrijft hoe iemand door het proces van geloven in hoop gaat. Sprekend over de beloften van de hemel en Gods Koninkrijk, staat er: “In geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben. slechts (1) uit de verte hebben zij die gezien en (2) geloofd (Eng.: werden overtuigd), en (3) begroet (omarmd) en (4) zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op aarde waren.”.
Als die openbaring er komt – “Abraham, ik zal een groot volk uit jou maken”, of tot die vrouw met kanker: “door Zijn striemen is ons genezing geworden’ is voor jou – dan is het nog veraf. We ontvangen de openbaring. We zien de belofte. Het is een mogelijkheid – het is nog ver weg! Maar dan staat er dat zij ‘overtuigd werden’. Overtuigd door de belofte die God gaf. Dat is de reden dat ik die vrouw met kanker genezingsteksten gaf en ‘huiswerk’ door het lezen over de genezingen in de Evangeliën.
Abraham ging van het ontvangen van een belofte, naar die visuele hulp door alle sterren te zien, tot geloven in die hoop. De belofte ging van: “Echt waar? Voor mij? Naar ‘Ik geloof’. Van verweg naar overtuigd zijn. Dan staat er dat zij de beloften ‘begroet’ hebben. (Eng.: omarmt) – je eigen maken, persoonlijk maken van de beloften. Maar dat kwam alleen nadat zij die van verre gezien hadden en toen overtuigd werden daardoor.
Rond het middaguur keerde ik terug naar het ziekenhuis 5 dagen nadat ik voor de eerste keer met deze vrouw gesproken had, om te zien of ze haar ‘huiswerk’ gedaan had. Toen ik aankwam was ze erg opgewonden, ondanks dat er slechts 2 uur ervoor, rond 10.00 uur, een CT scan gemaakt was die liet zien dat de tumor nog steeds de grootte had van haar vuist.
Ik vroeg haar of ze er klaar voor was, zodat ik haar de handen op kon leggen. Ze zei dat ze dat was. Ik vroeg haar of ze wist wat er zou gaan gebeuren als ik dat zou doen, en ze antwoordde: ‘ik word natuurlijk genezen!’ Toen wist ik dat ze haar huiswerk gedaan had, en dat de Vader openbaring gegeven had dat het nog steeds Zijn wil was om haar te genezen. Ze had de belofte uit de verte gezien, waardoor hoop geproduceerd werd. Toen, terwijl ze luisterde en las over genezing, kwam er openbaring en was ze overtuigd. Toen omarmde ze die belofte, maakte het haar eigen.
Ik legde mijn handen op haar hoofd, en we begonnen met dankzegging en aanbidding aan de Vader voor haar genezing. Toen gebood ik de kanker dood te gaan en te verschrompelen zoals bij de vijgenboom in Marcus 11, en haar lichaam gezond te worden, en we gingen verder met aanbidding. Alles duurde bij elkaar misschien 3 minuten. Ik vertelde haar in aanbidding te blijven, en ging weg.
Pas 6 dagen later had ik de gelegenheid terug te gaan naar het ziekenhuis, en ik ontdekte dat ze verhuisd was naar de rehabilitatie afdeling, waar men haar hielp weer te gaan staan en haar spieren weer te versterken. Ze vertelde dat die dag dat we tegen het middaguur gebeden hadden, ze meer testen om 3 uur ’s middags hadden gedaan, waaronder een andere CT, al hadden ze die ochtend al zo’n scan gedaan. Maar de middag scan liet zien dat de tumor op mysterieuze wijze gekrompen was tot slechts de grootte van haar kleine vingernagel!. Ze was zo opgetogen en het duurde niet lang of ze werd uit het ziekenhuis ontslagen, helemaal genezen!
Hoe ontvangen jij, of ik, die openbaring en belofte van de Heer voor onze situatie?
Dat komt volgende week
Zegen,
John Fenn
www.supernaturalhousechurch.org
RSS Feed