Dag allemaal,
Vorige week vertelde ik hoe het gedeelte uit Jesaja 55 ‘Mijn wegen zijn hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan uw gedachten’, eigenlijk een uitnodiging is om naar de hogere wegen en gedachten van de Vader te komen, want Hij zegt dat de goddeloze en ongerechtige man zijn wegen en gedachten moet verlaten en zich tot de Here moet keren.
Alles voorbereid
Efeziërs 2:10 Amplified versie: “want wij zijn Gods eigen handwerk (Zijn vakmanschap), herschapen in Christus Jezus, opnieuw geboren zodat we die goede werken zullen doen die God voor ons voorbestemd (van tevoren gepland) heeft, zodat wij daarin zouden wandelen (het goede leven levend dat Hij tevoren geregeld en voor ons klaar gemaakt heeft.”
Dat wil zeggen, wanneer ik met Hem wandel, Hij op de juiste tijd zal openbaren wat Hij alreeds gepland heeft.
Kijk wat 2 Timotheüs 1:9 zegt: “Die ons behouden heeft en geroepen met een heilige roeping (Eng. Vert.: Die ons geroepen heeft tot een heilig leven), niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons in Christus Jezus gegeven is voor eeuwige tijden….”
Al Zijn voorziening voor ons hele leven is alreeds aan ons gegeven! Dit zijn de hogere wegen waar Jesaja 55 het over heeft – kom wandelen in wat al reeds voor jou voorbereid is voor eeuwige tijden – wandel gewoon met Hem en Hij zal openbaren wat Hij voorbereid heeft, wanneer het nodig is. Die zijn gegeven met ‘voornemen en genade’- er is een voornemen, een bedoeling, voor jouw leven want genade staat nooit los van voornemen.
De reis en Chris
Als ik een reis aan het plannen ben, loop ik mentaal ieder onderdeel daarvan door, terwijl ik mijn aandacht verplaats naar mijn geest om te zien of de Heilige Geest in mijn geest getuigt dat er een detail nog niet bedekt is in de veiligheid van de Heer.
Mentaal liep ik de bijna 2 uur durende rit naar Tulsa door. Ik dacht aan de vlucht naar Seattle en er was niets in de Geest betreffende veiligheid of iets anders gerelateerd aan de vluchten.
Ik dacht aan onze zoon, schoondochter en hun 3 en 5 jarige kinderen die met ons mee zouden vliegen – kinderen, vliegen, druk in de oren – niets in de Geest, het voelde blanco, geen negatief gevoel in mijn geest dus wist ik dat alles OK was.
Daarna verplaatste ik de aandacht in mijn geest naar de 5 dagen daarna (zoals veiligheid en vuurwerk met de kinderen, enz.) en daarna de rest van de reis….en toen viel mijn aandacht op onze zoon Chris, onze oudste en gehandicapte zoon die in een groepshuis woont en niet met ons mee zou gaan. Nu had ik een gevoel dat er iets fout was, dus stond ik stil bij hem en dat gevoel van zwaarte, een verdriet dat me overspoelde toen ik aan hem dacht en aan deze reis.
Wat door God voorbereid was, en wat de duivel wilde doen
De Vader bereid alleen goede dingen voor ons – Jacobus 1:16,17 zegt: “Dwaalt niet, mijn geliefde broeders, iedere gave die goed, en elk geschenk dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der lichten, bij wie geen verandering of zweem van ommekeer is. (van Zijn karakter)
Maar de duivel wil ons verstoren van het wandelen in de hogere wegen van de Vader, door manieren te vinden om te stelen, slachten en te verdelgen, om ons af te leiden, of te zorgen dat we afstand nemen van de Vaders voorziening, door angst te introduceren, enz.
Dus verwachtte ik dat mijn Vader zowel Zijn plannen, die Hij voorbereid heeft, EN wat de duivel gepland heeft om te voorkomen dat ik in de voorziening van de Vader wandel, zou openbaren. Dat is de reden dat ik Hem moet kennen en Hem goed moet kennen.
We gingen 3 juli weg, op een dinsdag en we hadden Chris dat voorgaande weekend bij ons, tot maandag middag. Ik wist dat er met Chris iets zou gebeuren tijdens onze reis, en toen het maandag morgen was, wist ik wat het was – Chris zou door een auto aangereden en gedood worden, op woensdag de 11e juli, in de middag. Ik wist dat wij dan onderweg zouden zijn, ergens tussen Vancouver en Banff als het telefoontje zou komen, en dat we dan spoed tickets zouden moeten kopen om vanuit Calvary naar huis te vliegen om de begrafenis te regelen.
Toen ik Chris naar zijn huis bracht, maandag, en hem dag zei, had ik het overweldigende gevoel dat ik hem voor de laatste keer zag aan deze kant van de hemel. Hij wist natuurlijk niet wat ik wist. Hij zei: ¨”Dag pap, als je terug bent kom je me halen en neem je me mee naar huis” - hij begrijpt dat ik soms weg ben om mensen over Jezus te vertellen – dat zorgde ervoor dat ik vastbesloten was dat wat de duivel gepland had, niet zou gaan gebeuren.
Die avond was er geen gelegenheid te bidden – weet je nog van vorige week wat er met de computer mis ging – en omdat zijn dood pas ‘gepland’ was door satan om over 8 dagen plaats te vinden, wist ik dat er nog genoeg tijd zou zijn om te bidden en dingen met de Vader te veranderen.
Maandagavond gebed
Het was niet logisch dat Chris door een auto aangereden zou worden, omdat als hij naar zijn werkplek gaat of ergens anders naar toe, hij altijd in zijn rolstoel door anderen geduwd wordt….dus vroeg ik de Vader hiernaar, maar ontving niets. Ik vertelde Hem dat het niet logisch leek, en toch was er dat ‘weten’ dat hij die woensdag middag door een auto aangereden zou worden, dat bij me bleef.
Ik vertelde Barb niets, ik hield me stil, omwille van haar vrede. Maandag ochtend vertelde ze dat ze een zwaar gevoel had over iets betreffende de reis, iets zoals een ongeluk, maar ik bleef stil omdat de Vader mij de details had gegeven, en niet haar en ik wist dat ze haar slaap nodig had voordat we weg zouden gaan – en als ik haar nodig zou hebben om mij in voorbede te helpen, kon ik het haar vertellen want zij is een veel betere voorbidster dan ik ben.
Die nacht (maandag) sliep ik misschien 90 minuten. Ik wist dat we dinsdag een drukke dag zouden hebben en pas na middernacht in Seattle zouden aankomen, maar ik was besloten voor de voorziening van de Vader voor de veiligheid van Chris, te vechten. Bijna de hele nacht bad ik in de Geest, worstelend met de machten der duisternis, voor het leven van mijn zoon.
Natuurlijk had ik meteen de duivel geboden weg te gaan uit die situatie, en de Vader gevraagd Zijn engelen te sturen om Chris te beschermen – maar dit was een perverse opdracht uit de hel, waar de demon hardnekkig was. De reden van die hardnekkigheid werd zo rond 2 uur ’s nachts duidelijk, toen ik de Vader vroeg waarom het zo lang duurde – Hij zei dat er veel mensen in betrokken waren en dat er een aaneenschakeling van gebeurtenissen was.
Als het slechts een zaak was van mijn wil ten opzichte van de demon die een ongeluk wilde veroorzaken, was het een simpel: ‘ik gebied je weg te gaan’, geweest. Maar veel mensen waren erbij betrokken (met ieder een eigen wil, verantwoordelijkheden, andere bewoners om voor te zorgen) dus de intensiteit van het gebed vereiste vasthoudendheid om dat hele spinnenweb van mensen en gebeurtenissen te ontrafelen….eindelijk, net voor het ochtend werd, was het laatste draadje afgewikkeld.
Ik voelde dat er iets veranderd was, zo rond 4 uur, maar anders dan mijn normale reactie ‘dat is goed genoeg’, bleef ik in gebed tot iedere streng ongedaan was en de Vader zonder hindernissen Zijn voorziening voor die dag kon geven. Bij het ochtendgloren kreeg ik de overwinning en volledige vrede – ik wist dat Chris gespaard was. Barb werd later wakker en merkte op dat ze opeens vrede had…..toen vertelde ik haar de details – aan die kant van de vrede.
Snel vooruit naar woensdag morgen de 11e
We reden door de bergen van Canada, op weg naar onze bestemming voor die nacht, Banff, in Alberta, toen ik het tehuis van Chris opbelde. De hulp, Peggy, kwam aan de telefoon en ik vertelde haar wat de Vader mij had laten zien over die middag en zij reageerde: ‘Hmmmm. Dat is interessant, dit is er hier gebeurt…”
Zo’n twee maand geleden werd de rolstoel van Chris vernieuwd. Vanwege een hersenbloeding op zijn 17e, kan hij alleen zijn rechterhand gebruiken, dus als hij de rand van de rolstoel een duw geeft, maakt hij rondjes. Maar twee maanden geleden kreeg zijn rolstoel een vergrendeling voor het linker wiel – en nu kan hij rechtdoor rijden, in plaats van in cirkeltjes te gaan.
Peggy vervolgde: “Chris heeft deze week geleerd hoe om te gaan met de rolstoel zoals hij nu is. We hebben hem op de parkeerplaats gevonden, hij ging over verkeersdrempels heen, hard lachend en een paar keer kwam hij al gevaarlijk dicht bij de weg, voordat we hem vonden.”
Nu begreep ik het – daarom dus ‘aangereden door een auto’. Met 2 hulpen voor 8 mensen en de veelvuldige taken die ze daarnaast hebben, zouden ze Chris niet de hele tijd in de gaten kunnen houden, wat zou resulteren in dat ongeluk. Ik vertelde haar dat ik Chris die middag in huis wilde hebben, laat hem maar TV kijken of iets anders doen, maar laat hem NIET naar buiten gaan. Dat vond ze goed. Later vertelde ik de andere hulp, Kathy, hetzelfde, omdat ik verwachtte dat Peggy haar dat niet zou doorgeven – en dat was ook zo.
Later die avond sprak ik opnieuw met Kathy, en ze zei dat het bijna gebeurd was. Ze vertelde dat ze in de keuken was, avondeten klaarmaken, zo rond 4-5 uur en Peggy was iets anders aan het doen. Chris gebruikte die gelegenheid om de voordeur te openen en naar de parkeerplaats te rollen, voordat ze in de gaten hadden wat er gebeurde. (de parkeerplaats is voor de auto’s van 2 huizen, voor 4 bussen en het heeft een ruimte om te werken aan de aangepaste bussen, indien nodig.
Dus dit is een levend voorbeeld van gevoelig zijn voor de hogere wegen en gedachten van de Vader – en doen wat nodig is (2 dagen om geconcentreerd de aandacht te richten op wat er aan de hand is, en 1 slaaploze nacht en telefoontjes om het op te volgen) om er voor te zorgen dat Zijn wegen en gedachten zouden gebeuren.
De wegen en gedachten van de Vader zijn voor ons bereid om in te wandelen – willen we de prijs betalen?
Volgende week een ander perspectief op het komen naar de hogere wegen en gedachten.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernnaturalhousechurch.org
Vorige week vertelde ik hoe het gedeelte uit Jesaja 55 ‘Mijn wegen zijn hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan uw gedachten’, eigenlijk een uitnodiging is om naar de hogere wegen en gedachten van de Vader te komen, want Hij zegt dat de goddeloze en ongerechtige man zijn wegen en gedachten moet verlaten en zich tot de Here moet keren.
Alles voorbereid
Efeziërs 2:10 Amplified versie: “want wij zijn Gods eigen handwerk (Zijn vakmanschap), herschapen in Christus Jezus, opnieuw geboren zodat we die goede werken zullen doen die God voor ons voorbestemd (van tevoren gepland) heeft, zodat wij daarin zouden wandelen (het goede leven levend dat Hij tevoren geregeld en voor ons klaar gemaakt heeft.”
Dat wil zeggen, wanneer ik met Hem wandel, Hij op de juiste tijd zal openbaren wat Hij alreeds gepland heeft.
Kijk wat 2 Timotheüs 1:9 zegt: “Die ons behouden heeft en geroepen met een heilige roeping (Eng. Vert.: Die ons geroepen heeft tot een heilig leven), niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons in Christus Jezus gegeven is voor eeuwige tijden….”
Al Zijn voorziening voor ons hele leven is alreeds aan ons gegeven! Dit zijn de hogere wegen waar Jesaja 55 het over heeft – kom wandelen in wat al reeds voor jou voorbereid is voor eeuwige tijden – wandel gewoon met Hem en Hij zal openbaren wat Hij voorbereid heeft, wanneer het nodig is. Die zijn gegeven met ‘voornemen en genade’- er is een voornemen, een bedoeling, voor jouw leven want genade staat nooit los van voornemen.
De reis en Chris
Als ik een reis aan het plannen ben, loop ik mentaal ieder onderdeel daarvan door, terwijl ik mijn aandacht verplaats naar mijn geest om te zien of de Heilige Geest in mijn geest getuigt dat er een detail nog niet bedekt is in de veiligheid van de Heer.
Mentaal liep ik de bijna 2 uur durende rit naar Tulsa door. Ik dacht aan de vlucht naar Seattle en er was niets in de Geest betreffende veiligheid of iets anders gerelateerd aan de vluchten.
Ik dacht aan onze zoon, schoondochter en hun 3 en 5 jarige kinderen die met ons mee zouden vliegen – kinderen, vliegen, druk in de oren – niets in de Geest, het voelde blanco, geen negatief gevoel in mijn geest dus wist ik dat alles OK was.
Daarna verplaatste ik de aandacht in mijn geest naar de 5 dagen daarna (zoals veiligheid en vuurwerk met de kinderen, enz.) en daarna de rest van de reis….en toen viel mijn aandacht op onze zoon Chris, onze oudste en gehandicapte zoon die in een groepshuis woont en niet met ons mee zou gaan. Nu had ik een gevoel dat er iets fout was, dus stond ik stil bij hem en dat gevoel van zwaarte, een verdriet dat me overspoelde toen ik aan hem dacht en aan deze reis.
Wat door God voorbereid was, en wat de duivel wilde doen
De Vader bereid alleen goede dingen voor ons – Jacobus 1:16,17 zegt: “Dwaalt niet, mijn geliefde broeders, iedere gave die goed, en elk geschenk dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der lichten, bij wie geen verandering of zweem van ommekeer is. (van Zijn karakter)
Maar de duivel wil ons verstoren van het wandelen in de hogere wegen van de Vader, door manieren te vinden om te stelen, slachten en te verdelgen, om ons af te leiden, of te zorgen dat we afstand nemen van de Vaders voorziening, door angst te introduceren, enz.
Dus verwachtte ik dat mijn Vader zowel Zijn plannen, die Hij voorbereid heeft, EN wat de duivel gepland heeft om te voorkomen dat ik in de voorziening van de Vader wandel, zou openbaren. Dat is de reden dat ik Hem moet kennen en Hem goed moet kennen.
We gingen 3 juli weg, op een dinsdag en we hadden Chris dat voorgaande weekend bij ons, tot maandag middag. Ik wist dat er met Chris iets zou gebeuren tijdens onze reis, en toen het maandag morgen was, wist ik wat het was – Chris zou door een auto aangereden en gedood worden, op woensdag de 11e juli, in de middag. Ik wist dat wij dan onderweg zouden zijn, ergens tussen Vancouver en Banff als het telefoontje zou komen, en dat we dan spoed tickets zouden moeten kopen om vanuit Calvary naar huis te vliegen om de begrafenis te regelen.
Toen ik Chris naar zijn huis bracht, maandag, en hem dag zei, had ik het overweldigende gevoel dat ik hem voor de laatste keer zag aan deze kant van de hemel. Hij wist natuurlijk niet wat ik wist. Hij zei: ¨”Dag pap, als je terug bent kom je me halen en neem je me mee naar huis” - hij begrijpt dat ik soms weg ben om mensen over Jezus te vertellen – dat zorgde ervoor dat ik vastbesloten was dat wat de duivel gepland had, niet zou gaan gebeuren.
Die avond was er geen gelegenheid te bidden – weet je nog van vorige week wat er met de computer mis ging – en omdat zijn dood pas ‘gepland’ was door satan om over 8 dagen plaats te vinden, wist ik dat er nog genoeg tijd zou zijn om te bidden en dingen met de Vader te veranderen.
Maandagavond gebed
Het was niet logisch dat Chris door een auto aangereden zou worden, omdat als hij naar zijn werkplek gaat of ergens anders naar toe, hij altijd in zijn rolstoel door anderen geduwd wordt….dus vroeg ik de Vader hiernaar, maar ontving niets. Ik vertelde Hem dat het niet logisch leek, en toch was er dat ‘weten’ dat hij die woensdag middag door een auto aangereden zou worden, dat bij me bleef.
Ik vertelde Barb niets, ik hield me stil, omwille van haar vrede. Maandag ochtend vertelde ze dat ze een zwaar gevoel had over iets betreffende de reis, iets zoals een ongeluk, maar ik bleef stil omdat de Vader mij de details had gegeven, en niet haar en ik wist dat ze haar slaap nodig had voordat we weg zouden gaan – en als ik haar nodig zou hebben om mij in voorbede te helpen, kon ik het haar vertellen want zij is een veel betere voorbidster dan ik ben.
Die nacht (maandag) sliep ik misschien 90 minuten. Ik wist dat we dinsdag een drukke dag zouden hebben en pas na middernacht in Seattle zouden aankomen, maar ik was besloten voor de voorziening van de Vader voor de veiligheid van Chris, te vechten. Bijna de hele nacht bad ik in de Geest, worstelend met de machten der duisternis, voor het leven van mijn zoon.
Natuurlijk had ik meteen de duivel geboden weg te gaan uit die situatie, en de Vader gevraagd Zijn engelen te sturen om Chris te beschermen – maar dit was een perverse opdracht uit de hel, waar de demon hardnekkig was. De reden van die hardnekkigheid werd zo rond 2 uur ’s nachts duidelijk, toen ik de Vader vroeg waarom het zo lang duurde – Hij zei dat er veel mensen in betrokken waren en dat er een aaneenschakeling van gebeurtenissen was.
Als het slechts een zaak was van mijn wil ten opzichte van de demon die een ongeluk wilde veroorzaken, was het een simpel: ‘ik gebied je weg te gaan’, geweest. Maar veel mensen waren erbij betrokken (met ieder een eigen wil, verantwoordelijkheden, andere bewoners om voor te zorgen) dus de intensiteit van het gebed vereiste vasthoudendheid om dat hele spinnenweb van mensen en gebeurtenissen te ontrafelen….eindelijk, net voor het ochtend werd, was het laatste draadje afgewikkeld.
Ik voelde dat er iets veranderd was, zo rond 4 uur, maar anders dan mijn normale reactie ‘dat is goed genoeg’, bleef ik in gebed tot iedere streng ongedaan was en de Vader zonder hindernissen Zijn voorziening voor die dag kon geven. Bij het ochtendgloren kreeg ik de overwinning en volledige vrede – ik wist dat Chris gespaard was. Barb werd later wakker en merkte op dat ze opeens vrede had…..toen vertelde ik haar de details – aan die kant van de vrede.
Snel vooruit naar woensdag morgen de 11e
We reden door de bergen van Canada, op weg naar onze bestemming voor die nacht, Banff, in Alberta, toen ik het tehuis van Chris opbelde. De hulp, Peggy, kwam aan de telefoon en ik vertelde haar wat de Vader mij had laten zien over die middag en zij reageerde: ‘Hmmmm. Dat is interessant, dit is er hier gebeurt…”
Zo’n twee maand geleden werd de rolstoel van Chris vernieuwd. Vanwege een hersenbloeding op zijn 17e, kan hij alleen zijn rechterhand gebruiken, dus als hij de rand van de rolstoel een duw geeft, maakt hij rondjes. Maar twee maanden geleden kreeg zijn rolstoel een vergrendeling voor het linker wiel – en nu kan hij rechtdoor rijden, in plaats van in cirkeltjes te gaan.
Peggy vervolgde: “Chris heeft deze week geleerd hoe om te gaan met de rolstoel zoals hij nu is. We hebben hem op de parkeerplaats gevonden, hij ging over verkeersdrempels heen, hard lachend en een paar keer kwam hij al gevaarlijk dicht bij de weg, voordat we hem vonden.”
Nu begreep ik het – daarom dus ‘aangereden door een auto’. Met 2 hulpen voor 8 mensen en de veelvuldige taken die ze daarnaast hebben, zouden ze Chris niet de hele tijd in de gaten kunnen houden, wat zou resulteren in dat ongeluk. Ik vertelde haar dat ik Chris die middag in huis wilde hebben, laat hem maar TV kijken of iets anders doen, maar laat hem NIET naar buiten gaan. Dat vond ze goed. Later vertelde ik de andere hulp, Kathy, hetzelfde, omdat ik verwachtte dat Peggy haar dat niet zou doorgeven – en dat was ook zo.
Later die avond sprak ik opnieuw met Kathy, en ze zei dat het bijna gebeurd was. Ze vertelde dat ze in de keuken was, avondeten klaarmaken, zo rond 4-5 uur en Peggy was iets anders aan het doen. Chris gebruikte die gelegenheid om de voordeur te openen en naar de parkeerplaats te rollen, voordat ze in de gaten hadden wat er gebeurde. (de parkeerplaats is voor de auto’s van 2 huizen, voor 4 bussen en het heeft een ruimte om te werken aan de aangepaste bussen, indien nodig.
Dus dit is een levend voorbeeld van gevoelig zijn voor de hogere wegen en gedachten van de Vader – en doen wat nodig is (2 dagen om geconcentreerd de aandacht te richten op wat er aan de hand is, en 1 slaaploze nacht en telefoontjes om het op te volgen) om er voor te zorgen dat Zijn wegen en gedachten zouden gebeuren.
De wegen en gedachten van de Vader zijn voor ons bereid om in te wandelen – willen we de prijs betalen?
Volgende week een ander perspectief op het komen naar de hogere wegen en gedachten.
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.supernnaturalhousechurch.org
RSS Feed