How are you affirmed? #3, Aye, there's the rub
Hoe word jij bevestigd? #3, Oei, daar zit hem de knoop
Hallo allemaal,
Op een dag las ik een nieuwsbericht van een leidinggevende die een groot internationaal bedrijf niet langer leidt vanwege een 'persoonlijke crisis'. In latere reportages vertelde de leidinggevende aan de interviewer dat hij een punt in zijn leven had bereikt waarop hij zich realiseerde dat hij om één belangrijke reden het bedrijfsleven was ingegaan - vanaf zijn twaalfde jaar probeerde hij zijn vader te behagen, op zoek naar iets wat hij nooit zou kunnen bereiken. Toen hij dat besefte, verdween de heel sterke drang om te slagen, en hij nam ontslag.
Veel christenen en predikanten zijn als de leidinggevende, en proberen persoonlijk bevestigd, bemind en geaccepteerd te worden binnen en door die structuur die 'kerk' wordt genoemd. Zij jagen op wat zij denken dat God is of wat God wil, in plaats van Hem daadwerkelijk te kennen. Wij moeten Zijn stem volgen en daarop reageren, niet blindelings najagen wat wij denken dat Hem zou kunnen zijn en hopen dat Hij tevreden is.
Sommige christenen worden nooit een 'kenner'. Ze worden bevestigd door bezig te blijven in plaats van te kennen. Ze worden bevestigd in het najagen, omdat ze de Vader en de Heer niet kennen. Zij stellen de drukte gelijk aan rechtvaardig zijn. Emotie heeft de zalving vervangen zodat veel christenen de Heilige Geest niet meer in hun geest kunnen waarnemen. Zij zijn achtervolgers in hun geloof, geen kenners.
"Dit is het eeuwige leven: Opdat zij U kennen als de enige ware God en Jezus Christus die U hebt gezonden. Johannes 17:3
En daar zit hem de knoop, zoals men zegt
We moeten van geloven naar kennen gaan, wat ertoe leidt dat we bevestigd worden door de Vader Zelf en door de Heer Zelf, omdat we hen kennen. "Kenners' weten dat zij weten dat Jezus op een dag naast hen zal staan en tegen de Vader zal zeggen: 'Ik ken hen en zij kennen Mij'.
Hamlet zei in zijn beroemde 'To be or not to be' alleenspraak: "Om te sterven, om te slapen, per ongeluk te dromen; oei, daar zit ‘m de knoop."
De ‘knoop’ was een verwijzing naar een spel dat we vandaag de dag 'gazon bowlen' zouden kunnen noemen, waarbij een oneffenheid in de grond de baan van de bal zou veranderen of verstoren. Die oneffenheid in de baan was de ‘knoop’. Vandaag de dag zien we 'de knoop’ als een irriterend middel, maar in de context betekende dit dat de baan van de bal verandert.
In dit gebruik begint een gelovige op het pad om een kenner te worden, maar iets interfereert met dat pad dat hem in een iets andere richting leidt. Maar de actie is zo langzaam dat ze nooit merken dat ze een andere kant op gaan totdat de kloof tussen 'geloven' en 'weten' verrassend duidelijk is.
Op een dag worden ze wakker, jaren later, en beseffen ze dat ze de Vader niet echt kennen. Ze kennen de Heer Jezus niet echt. En zij vragen zich af, waarom? Ze vragen zich af hoe ze daar zijn gekomen en zijn geschokt door die waarheid.
Het kennen van de Vader 'en Jezus Christus die U hebt gezonden' is een individuele inspanning, niet een groepsgebeurtenis. Het gaat niet eens om een boek, opname, website, bediening of onderwijs. Het gaat niet om een voorganger, een leraar, een profeet of je beste vriend die je naar het geloof in de Heer heeft geleid. Het is een individuele inspanning, een individuele wandel. Alles wat je daarvan afleidt in plaats van daaraan bij te dragen, is 'de knoop’.
Het goede, het slechte en het lelijke van het bevestigen van iemand...
Er was een dienst op woensdagavond met ongeveer 1500 aanwezigen, en ik had een woord (van kennis) van de Heer voor een vrouw (ik wist niet wie) in de gemeente die er aan dacht om die avond zelfmoord te plegen. De Vader was heel specifiek, en ik deelde met de gemeente wat ik Hem door de Heilige Geest hoorde zeggen:
"Toen je jong was, kreeg je van je moeder te horen dat je niet erg knap was, en dat je niet erg slim was, dus je moest je hele leven hard werken. Je nam die statement aan dat je lelijk was en dat beroofde je van je hoop. Je werd ontmoedigd en boos op jezelf en haatte jezelf. Ontmoediging leidde tot wanhoop - een volledig gebrek aan hoop. Dat leidde tot depressies en gedachten om jezelf pijn te doen. Dat heeft geleid tot verschillende zelfmoordpogingen. De Vader en de Heer Jezus willen dat je weet dat het een leugen was, en de Vader heeft een plan voor je...." en ga zo maar door, want ik herhaalde wat ik die avond van Hem hoorde.
De volgende week, voor de dienst op woensdagavond, liep ik in de hal en een vrouw hield me tegen en vertelde me dat zij degene was waar de Heer het over had. Ze was die avond naar de dienst gegaan en zei: "Heer, als U vanavond geen woord voor mij hebt, ga ik naar huis en pleeg ik voor eens en voor altijd zelfmoord". Ze liet me de littekens op haar polsen zien van jaren van snij- en zelfmoordpogingen. Ze zei dat ze sinds ik gebeden had (nadat ik dat woord had gegeven) geen zelfmoordgedachten meer had, wist dat ze geliefd was door de Heer, dat ze Hem echt kende en dat ze voor het eerst sinds haar jeugd vrede had. Ongeveer 3 maanden later zag ik haar weer en het ging nog steeds goed met haar.
Als kind werd ze negatief bevestigd. Bij elke blik in de spiegel, geloofde ze dat het bevestigde wat haar moeder haar vertelde. Ze geloofde daarom dat ze lelijk was. Bij elke onvoldoende op school werd ze bevestigd dat ze niet erg slim was. Met elk feestje waar ze niet werd uitgenodigd, met elke club waar ze niet werd gevraagd om lid van te worden, met alles wat ze wel of niet deed of niet deed, was voor haar allemaal een bevestigen dat ze niet mooi of slim was - ze werd bevestigd als een lelijk meisje zonder toekomst. Dus waarom zou je er niet een eind aan maken en ermee klaar zijn?
Voor haar was 'tot Jezus komen' en elke lering, elke geloofsstroom, elke beweging die God werd genoemd, een poging om genezen te worden, en die avond maakte ze de overstap van een gelovig naar een kenner. ‘Kennen' genas haar.
Hoe werd jij in je jeugd bevestigd? Heb je op dezelfde manier 'de knoop’ ervaren van het najagen van bewegingen van God of van leringen of geloofsstromingen, maar ben je nooit echt genezen van de pijn van die kindertijd? Het kennen van de Vader en de Heer ZULLEN die pijn genezen. Hoe doe je dat?
Paulus bad dat we de liefde zouden kennen die boven het kennen uitstijgt, en ik zal de serie daar volgende week mee afsluiten.
Tot dan, zegen,
John Fenn / wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
Hoe word jij bevestigd? #3, Oei, daar zit hem de knoop
Hallo allemaal,
Op een dag las ik een nieuwsbericht van een leidinggevende die een groot internationaal bedrijf niet langer leidt vanwege een 'persoonlijke crisis'. In latere reportages vertelde de leidinggevende aan de interviewer dat hij een punt in zijn leven had bereikt waarop hij zich realiseerde dat hij om één belangrijke reden het bedrijfsleven was ingegaan - vanaf zijn twaalfde jaar probeerde hij zijn vader te behagen, op zoek naar iets wat hij nooit zou kunnen bereiken. Toen hij dat besefte, verdween de heel sterke drang om te slagen, en hij nam ontslag.
Veel christenen en predikanten zijn als de leidinggevende, en proberen persoonlijk bevestigd, bemind en geaccepteerd te worden binnen en door die structuur die 'kerk' wordt genoemd. Zij jagen op wat zij denken dat God is of wat God wil, in plaats van Hem daadwerkelijk te kennen. Wij moeten Zijn stem volgen en daarop reageren, niet blindelings najagen wat wij denken dat Hem zou kunnen zijn en hopen dat Hij tevreden is.
Sommige christenen worden nooit een 'kenner'. Ze worden bevestigd door bezig te blijven in plaats van te kennen. Ze worden bevestigd in het najagen, omdat ze de Vader en de Heer niet kennen. Zij stellen de drukte gelijk aan rechtvaardig zijn. Emotie heeft de zalving vervangen zodat veel christenen de Heilige Geest niet meer in hun geest kunnen waarnemen. Zij zijn achtervolgers in hun geloof, geen kenners.
"Dit is het eeuwige leven: Opdat zij U kennen als de enige ware God en Jezus Christus die U hebt gezonden. Johannes 17:3
En daar zit hem de knoop, zoals men zegt
We moeten van geloven naar kennen gaan, wat ertoe leidt dat we bevestigd worden door de Vader Zelf en door de Heer Zelf, omdat we hen kennen. "Kenners' weten dat zij weten dat Jezus op een dag naast hen zal staan en tegen de Vader zal zeggen: 'Ik ken hen en zij kennen Mij'.
Hamlet zei in zijn beroemde 'To be or not to be' alleenspraak: "Om te sterven, om te slapen, per ongeluk te dromen; oei, daar zit ‘m de knoop."
De ‘knoop’ was een verwijzing naar een spel dat we vandaag de dag 'gazon bowlen' zouden kunnen noemen, waarbij een oneffenheid in de grond de baan van de bal zou veranderen of verstoren. Die oneffenheid in de baan was de ‘knoop’. Vandaag de dag zien we 'de knoop’ als een irriterend middel, maar in de context betekende dit dat de baan van de bal verandert.
In dit gebruik begint een gelovige op het pad om een kenner te worden, maar iets interfereert met dat pad dat hem in een iets andere richting leidt. Maar de actie is zo langzaam dat ze nooit merken dat ze een andere kant op gaan totdat de kloof tussen 'geloven' en 'weten' verrassend duidelijk is.
Op een dag worden ze wakker, jaren later, en beseffen ze dat ze de Vader niet echt kennen. Ze kennen de Heer Jezus niet echt. En zij vragen zich af, waarom? Ze vragen zich af hoe ze daar zijn gekomen en zijn geschokt door die waarheid.
Het kennen van de Vader 'en Jezus Christus die U hebt gezonden' is een individuele inspanning, niet een groepsgebeurtenis. Het gaat niet eens om een boek, opname, website, bediening of onderwijs. Het gaat niet om een voorganger, een leraar, een profeet of je beste vriend die je naar het geloof in de Heer heeft geleid. Het is een individuele inspanning, een individuele wandel. Alles wat je daarvan afleidt in plaats van daaraan bij te dragen, is 'de knoop’.
Het goede, het slechte en het lelijke van het bevestigen van iemand...
Er was een dienst op woensdagavond met ongeveer 1500 aanwezigen, en ik had een woord (van kennis) van de Heer voor een vrouw (ik wist niet wie) in de gemeente die er aan dacht om die avond zelfmoord te plegen. De Vader was heel specifiek, en ik deelde met de gemeente wat ik Hem door de Heilige Geest hoorde zeggen:
"Toen je jong was, kreeg je van je moeder te horen dat je niet erg knap was, en dat je niet erg slim was, dus je moest je hele leven hard werken. Je nam die statement aan dat je lelijk was en dat beroofde je van je hoop. Je werd ontmoedigd en boos op jezelf en haatte jezelf. Ontmoediging leidde tot wanhoop - een volledig gebrek aan hoop. Dat leidde tot depressies en gedachten om jezelf pijn te doen. Dat heeft geleid tot verschillende zelfmoordpogingen. De Vader en de Heer Jezus willen dat je weet dat het een leugen was, en de Vader heeft een plan voor je...." en ga zo maar door, want ik herhaalde wat ik die avond van Hem hoorde.
De volgende week, voor de dienst op woensdagavond, liep ik in de hal en een vrouw hield me tegen en vertelde me dat zij degene was waar de Heer het over had. Ze was die avond naar de dienst gegaan en zei: "Heer, als U vanavond geen woord voor mij hebt, ga ik naar huis en pleeg ik voor eens en voor altijd zelfmoord". Ze liet me de littekens op haar polsen zien van jaren van snij- en zelfmoordpogingen. Ze zei dat ze sinds ik gebeden had (nadat ik dat woord had gegeven) geen zelfmoordgedachten meer had, wist dat ze geliefd was door de Heer, dat ze Hem echt kende en dat ze voor het eerst sinds haar jeugd vrede had. Ongeveer 3 maanden later zag ik haar weer en het ging nog steeds goed met haar.
Als kind werd ze negatief bevestigd. Bij elke blik in de spiegel, geloofde ze dat het bevestigde wat haar moeder haar vertelde. Ze geloofde daarom dat ze lelijk was. Bij elke onvoldoende op school werd ze bevestigd dat ze niet erg slim was. Met elk feestje waar ze niet werd uitgenodigd, met elke club waar ze niet werd gevraagd om lid van te worden, met alles wat ze wel of niet deed of niet deed, was voor haar allemaal een bevestigen dat ze niet mooi of slim was - ze werd bevestigd als een lelijk meisje zonder toekomst. Dus waarom zou je er niet een eind aan maken en ermee klaar zijn?
Voor haar was 'tot Jezus komen' en elke lering, elke geloofsstroom, elke beweging die God werd genoemd, een poging om genezen te worden, en die avond maakte ze de overstap van een gelovig naar een kenner. ‘Kennen' genas haar.
Hoe werd jij in je jeugd bevestigd? Heb je op dezelfde manier 'de knoop’ ervaren van het najagen van bewegingen van God of van leringen of geloofsstromingen, maar ben je nooit echt genezen van de pijn van die kindertijd? Het kennen van de Vader en de Heer ZULLEN die pijn genezen. Hoe doe je dat?
Paulus bad dat we de liefde zouden kennen die boven het kennen uitstijgt, en ik zal de serie daar volgende week mee afsluiten.
Tot dan, zegen,
John Fenn / wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op [email protected]
RSS Feed