He tells the finished vision from the start, #4, gaps, different vision than what was shown
Hij vertelt vanaf het begin de voltooide visie – Deel 4, hiaten, andere visie dan wat getoond werd
Dag allemaal,
Voordat we begonnen met cwowi in ons huis, terwijl we nog in de auditoriumkerk waren, kreeg Barb een visioen over onze toekomst; we hadden in die tijd geen idee waar het over ging…al dachten we van wel. Dat is de sleutel voor het belangrijkste punt van vandaag – we dachten dat we het begrepen, maar wat gecommuniceerd werd was anders dan wat er in het echt gebeurde.
Het visioen
Ze stond bij de geopende voordeur van ons huis, naar buiten kijkend, een eindeloze rij mensen begroetend die ons huis binnenkwamen en bediening ontvingen – fysieke en emotionele genezing, geestelijke balans en gezondheid, sommigen werden wedergeboren, maar iedereen werd heel gemaakt.
Toen zag ze dat die mensen na een tijd ons huis uitgingen; ze waren nu in staat om gezonde en evenwichtige levens te leiden. Bij de eerste stap van ieder persoon, bij het verlaten van het huis, raakte hun voet de grond en creëerde rimpelingen, als een kiezelsteen op een gladde vijver, wat andere levens vertegenwoordigt die zij aanraakten. Dit ging maar door, en zover Barb kon zien waren er mensen die naar buitenkwamen en rimpelingen veroorzaakten, die op hun beurt anderen aanraakten.
In die tijd waren wij in de auditorium kerk, dus wij dachten dat er letterlijk duizenden mensen ons huis binnen zouden komen. Wij zagen ons huis toen als het hoofdkwartier van de bediening: een functionerende boerderij, een trainingscentrum en een gemeenschap van gelovigen rondom ons huis. Het was in wezen een kleine christelijke buurt, in staat zelfvoorzienend te zijn als de economie zou instorten.
Het was in 2001 dat de Heer 2x aan mij verscheen om te zeggen: “Ik wil dat je een huiskerk begint en een huiskerk netwerk, and structureer het zodanig dat het de ontwikkeling van huiskerken in de wereld kan faciliteren”. Toen pas begrepen we dat wat Barb gezien had, CWOWI was, want we begonnen dat vanuit ons huis. Al is het netwerk nu in vele landen, geestelijk gezien komen mensen in ons huis, worden heel en gaan dan gezond en heel verder met hun leven.
De letterlijke visioen vond niet plaats, maar de geestelijke waarheid in dat visioen wel!
Paulus’ visioen
In de serie ‘How to be led by the Spirit’ heb ik het over een situatie in het leven van Paulus waar het visioen dat God hem gaf, niet op exact dezelfde manier vervuld werd als het visioen liet zien.
Dit is waar we in de problemen komen. We hebben van de Heer iets op ons hart en nemen dat letterlijk, nu, en het moet op precies dezelfde manier gedaan worden als het woord/visioen/last van de Heer ons aangaf. Maar dat is niet altijd het geval, zoals dat in het leven van Paulus en in ons leven was.
In Handelingen 16:6-10 waren Paulus en de groep bij hem van het oosten van het huidige Turkije, naar het westen getrokken. Op verschillende punten probeerden ze linksaf te slaan om zo naar het zuiden te gaan, maar de Heer liet het hun niet toe, is wat de tekst zegt.
Verboden door de Heer om richting het zuiden te gaan, bleef Paulus naar het westen gaan tot hij bij de kustplaats Troas aankwam: vóór hem was geen land meer, alleen de oceaan. Pas op dat moment zag hij een visioen van een man in Macedonië, aan de overkant van de zee, die hem toeriep: Steek over naar Macedonië en help ons. Dit visioen was een bevestiging naar het westen te blijven gaan, naar Europa.
En dit is het punt:
Paulus heeft de man in het visioen nooit ontmoet. Handelingen 16:11-15 vertelt ons dat hij daarentegen een zakenvrouw vond, Lydia genaamd, en zij begon de eerste huiskerk in Filippe. De latere brief van Paulus aan haar en de gemeente in haar huis, was de warmste en meest transparante van zijn brieven, en het is duidelijk dat zij een speciale plek in zijn hart hadden. Zij gaven ook regelmatig aan zijn bediening.
Een aantal jaar geleden leidden we een reisgezelschap, waarbij we de voetstappen van Paulus volgden, en we bezochten Filippi en haar huis, wat een kapel geworden is nadat het christendom gelegaliseerd werd. Er is niet veel van over, behalve de beneden muren en de prachtig ingelegde tegelvloer. Er is geen verslag dat Paulus de man in het visioen ooit ontmoet heeft – de man die hem vroeg naar Macedonië te komen.
De menselijke natuur is wat het is
We beginnen onszelf af te vragen waarom ‘het visioen’ niet gebeurd is, of waar we het gemist hebben. Soms, zoals het visioen van de mensen bij onze deur en in ons huis, of de man uit Macedonië, is het visioen, de droom, de belofte, geestelijk. Het komt in een andere vorm dat wij dachten. Dat woord aan jou geeft weer wat de Geest van God in gedachten heeft, niet de details. Het is geen blue print, het is als een impressionistisch schilderij van de geest daarachter. Hij schetst de contouren, maar laat jou en mij het schilderij schilderen.
Voorbeelden
Een man zegt dat hij in de bediening geroepen is, maar zit in een carriérebaan opgesloten, denkend dat hij God gefaald heeft. De reden is, dat hij dacht dat de roeping een podium inhield, maar de NT waarheid is dat Christus in ons woont en de gave van pastor heeft niets te maken met hoe iemand zijn brood verdient. Hij heeft niet door dat hij op zijn werk in de bediening is, want Christus is in hem. Dus hoe hij zichzelf gedraagt, het advies dat hij aan collega’s geeft, de vrede en heelheid van de afdeling die hij overziet, daarin dient hij hun als pastor. Mensen die voor hem werken voelen zich veilig, zeker, geliefd, er is vrijheid en vrede op het kantoor – dat is de zalving van een pastor.
Ik heb gezien hoe kinderen een pastor voor andere kinderen zijn, teder zorgend voor hun vrienden. Er zijn leidinggevenden wiens kantoor als een persoonlijk begeleidingskantoor is; de leidinggevende houd meer van de mensen onder zijn hoede dan van zijn baan; hij geeft hen levensadvies, evenals instructies voor hun werk.
Er is dat echtpaar dat andere echtparen helpt en advies geeft voor hun gezin of hun budget. Dan de winkeleigenaar die manieren zoekt om mensen die minder fortuinlijk zijn, producten te geven uit zijn winkel of een baan, zodat er wat extra geld binnenkomt. Al deze mensen functioneren in de geestelijke gave die wij ‘pastor’ noemen, of letterlijk ‘iemand die voor de schapen zorgt’. Voor de schapen zorgen, gebeurt niet op het podium; de meeste pastors zijn mannen en vrouwen en tieners en kinderen. Christus is in ons, waar we ook zijn, dus de titel zegt Hem niets.
Ik kan me voorstellen…
De NT waarheid is dit: Ik had honger en je voedde mij. Dorst en je gaf me te drinken. Een vreemdeling en je nam me in huis. Naakt en je kleedde mij. Ziek of in de gevangenis en je bezocht mij. Dat is NT waarheid. DAT is de bediening. Een podium is daar niet te vinden. Evangelisatie campagnes ook niet. Simpelweg liefde, zorgen voor de mensen in onze omgeving. DAT is de bediening. Het komt voort uit iemands hart, dan vanuit hun huis en vandaar naar anderen daarbuiten.
Ik kan me zo voorstellen dat er een vrouw in de hemel komt, na een lang leven geleid te hebben. Ze voelt zich verschrikkelijk, omdat ze nooit in de bediening gekomen is, waarvan ze het idee had dat de Heer voor haar had. Ze heeft het gevoel dat ze Hem in de steek gelaten heeft. Als kind voelde ze een roeping voor de bediening, maar toen werd ze verliefd, trouwde ze, kreeg kinderen en toen ze een jaar of 70 was, vroeg ze zich af wat God van haar zou denken, omdat ze nooit ‘in de bediening’ gegaan is.
Maar als Hij haar leven bespreekt, verzekert Hij haar dat ze haar hele leven in de bediening geweest is. Zij had alleen haar religieuze cultuur toegepast op wat Hij op haar hart gelegd had en daarom begreep ze de roep op haar leven verkeerd.
Hij laat haar zien hoe zij als kind anderen hielp, dat zij de eerste was die met een nieuw kind in de klas contact zocht, hoe ze als tiener vrijwilligerswerk in de soepkeuken had gedaan, een carrière opgegeven had om thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen. Hoe ze meerdere keren eten gebracht had aan mensen in crisis, hoe ze bemoedigende briefjes schreef aan anderen…en de Heer liet haar zien dat Hij dat was, in haar, zorgdragend voor die mensen, ze liefhebbend en voor hen zorgend als een pastor…zij was de hele tijd al in de bediening. Ze had haar ideeën toegepast op wat Zijn hart was, wat ertoe leidde dat ze het gevoel had Hem in de steek gelaten te hebben.
Toen ik de pastor van een kleine gemeente was, werd Barb aanvankelijk geminacht en bespot door sommigen, omdat ze zei dat ze niet kon zingen, geen piano of orgel kon spelen, geen leraar was, dat haar bediening achter de schermen was, waardoor ik de pastor kon zijn en de gemeente kon leiden.
Ze voelde zich vreselijk en zelfbewust dat ze niet aan de verwachtingen van sommige vrouwen in de kerk kon voldoen. Maar de Heer stelde haar gerust en vertelde haar dat wij als man en vrouw één zijn, en dat haar bediening allereerst aan mij en onze kinderen was en daarna aan anderen, in zoverre ze dat zou kunnen. Dat woord van de Heer en de zekerheid en vrede die dat in haar hart gaf, hielp haar door die moeilijke tijd heen.
Ik hoop dat dit ook een bemoediging voor jou is!
Volgende week meer, tot dan.
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Hij vertelt vanaf het begin de voltooide visie – Deel 4, hiaten, andere visie dan wat getoond werd
Dag allemaal,
Voordat we begonnen met cwowi in ons huis, terwijl we nog in de auditoriumkerk waren, kreeg Barb een visioen over onze toekomst; we hadden in die tijd geen idee waar het over ging…al dachten we van wel. Dat is de sleutel voor het belangrijkste punt van vandaag – we dachten dat we het begrepen, maar wat gecommuniceerd werd was anders dan wat er in het echt gebeurde.
Het visioen
Ze stond bij de geopende voordeur van ons huis, naar buiten kijkend, een eindeloze rij mensen begroetend die ons huis binnenkwamen en bediening ontvingen – fysieke en emotionele genezing, geestelijke balans en gezondheid, sommigen werden wedergeboren, maar iedereen werd heel gemaakt.
Toen zag ze dat die mensen na een tijd ons huis uitgingen; ze waren nu in staat om gezonde en evenwichtige levens te leiden. Bij de eerste stap van ieder persoon, bij het verlaten van het huis, raakte hun voet de grond en creëerde rimpelingen, als een kiezelsteen op een gladde vijver, wat andere levens vertegenwoordigt die zij aanraakten. Dit ging maar door, en zover Barb kon zien waren er mensen die naar buitenkwamen en rimpelingen veroorzaakten, die op hun beurt anderen aanraakten.
In die tijd waren wij in de auditorium kerk, dus wij dachten dat er letterlijk duizenden mensen ons huis binnen zouden komen. Wij zagen ons huis toen als het hoofdkwartier van de bediening: een functionerende boerderij, een trainingscentrum en een gemeenschap van gelovigen rondom ons huis. Het was in wezen een kleine christelijke buurt, in staat zelfvoorzienend te zijn als de economie zou instorten.
Het was in 2001 dat de Heer 2x aan mij verscheen om te zeggen: “Ik wil dat je een huiskerk begint en een huiskerk netwerk, and structureer het zodanig dat het de ontwikkeling van huiskerken in de wereld kan faciliteren”. Toen pas begrepen we dat wat Barb gezien had, CWOWI was, want we begonnen dat vanuit ons huis. Al is het netwerk nu in vele landen, geestelijk gezien komen mensen in ons huis, worden heel en gaan dan gezond en heel verder met hun leven.
De letterlijke visioen vond niet plaats, maar de geestelijke waarheid in dat visioen wel!
Paulus’ visioen
In de serie ‘How to be led by the Spirit’ heb ik het over een situatie in het leven van Paulus waar het visioen dat God hem gaf, niet op exact dezelfde manier vervuld werd als het visioen liet zien.
Dit is waar we in de problemen komen. We hebben van de Heer iets op ons hart en nemen dat letterlijk, nu, en het moet op precies dezelfde manier gedaan worden als het woord/visioen/last van de Heer ons aangaf. Maar dat is niet altijd het geval, zoals dat in het leven van Paulus en in ons leven was.
In Handelingen 16:6-10 waren Paulus en de groep bij hem van het oosten van het huidige Turkije, naar het westen getrokken. Op verschillende punten probeerden ze linksaf te slaan om zo naar het zuiden te gaan, maar de Heer liet het hun niet toe, is wat de tekst zegt.
Verboden door de Heer om richting het zuiden te gaan, bleef Paulus naar het westen gaan tot hij bij de kustplaats Troas aankwam: vóór hem was geen land meer, alleen de oceaan. Pas op dat moment zag hij een visioen van een man in Macedonië, aan de overkant van de zee, die hem toeriep: Steek over naar Macedonië en help ons. Dit visioen was een bevestiging naar het westen te blijven gaan, naar Europa.
En dit is het punt:
Paulus heeft de man in het visioen nooit ontmoet. Handelingen 16:11-15 vertelt ons dat hij daarentegen een zakenvrouw vond, Lydia genaamd, en zij begon de eerste huiskerk in Filippe. De latere brief van Paulus aan haar en de gemeente in haar huis, was de warmste en meest transparante van zijn brieven, en het is duidelijk dat zij een speciale plek in zijn hart hadden. Zij gaven ook regelmatig aan zijn bediening.
Een aantal jaar geleden leidden we een reisgezelschap, waarbij we de voetstappen van Paulus volgden, en we bezochten Filippi en haar huis, wat een kapel geworden is nadat het christendom gelegaliseerd werd. Er is niet veel van over, behalve de beneden muren en de prachtig ingelegde tegelvloer. Er is geen verslag dat Paulus de man in het visioen ooit ontmoet heeft – de man die hem vroeg naar Macedonië te komen.
De menselijke natuur is wat het is
We beginnen onszelf af te vragen waarom ‘het visioen’ niet gebeurd is, of waar we het gemist hebben. Soms, zoals het visioen van de mensen bij onze deur en in ons huis, of de man uit Macedonië, is het visioen, de droom, de belofte, geestelijk. Het komt in een andere vorm dat wij dachten. Dat woord aan jou geeft weer wat de Geest van God in gedachten heeft, niet de details. Het is geen blue print, het is als een impressionistisch schilderij van de geest daarachter. Hij schetst de contouren, maar laat jou en mij het schilderij schilderen.
Voorbeelden
Een man zegt dat hij in de bediening geroepen is, maar zit in een carriérebaan opgesloten, denkend dat hij God gefaald heeft. De reden is, dat hij dacht dat de roeping een podium inhield, maar de NT waarheid is dat Christus in ons woont en de gave van pastor heeft niets te maken met hoe iemand zijn brood verdient. Hij heeft niet door dat hij op zijn werk in de bediening is, want Christus is in hem. Dus hoe hij zichzelf gedraagt, het advies dat hij aan collega’s geeft, de vrede en heelheid van de afdeling die hij overziet, daarin dient hij hun als pastor. Mensen die voor hem werken voelen zich veilig, zeker, geliefd, er is vrijheid en vrede op het kantoor – dat is de zalving van een pastor.
Ik heb gezien hoe kinderen een pastor voor andere kinderen zijn, teder zorgend voor hun vrienden. Er zijn leidinggevenden wiens kantoor als een persoonlijk begeleidingskantoor is; de leidinggevende houd meer van de mensen onder zijn hoede dan van zijn baan; hij geeft hen levensadvies, evenals instructies voor hun werk.
Er is dat echtpaar dat andere echtparen helpt en advies geeft voor hun gezin of hun budget. Dan de winkeleigenaar die manieren zoekt om mensen die minder fortuinlijk zijn, producten te geven uit zijn winkel of een baan, zodat er wat extra geld binnenkomt. Al deze mensen functioneren in de geestelijke gave die wij ‘pastor’ noemen, of letterlijk ‘iemand die voor de schapen zorgt’. Voor de schapen zorgen, gebeurt niet op het podium; de meeste pastors zijn mannen en vrouwen en tieners en kinderen. Christus is in ons, waar we ook zijn, dus de titel zegt Hem niets.
Ik kan me voorstellen…
De NT waarheid is dit: Ik had honger en je voedde mij. Dorst en je gaf me te drinken. Een vreemdeling en je nam me in huis. Naakt en je kleedde mij. Ziek of in de gevangenis en je bezocht mij. Dat is NT waarheid. DAT is de bediening. Een podium is daar niet te vinden. Evangelisatie campagnes ook niet. Simpelweg liefde, zorgen voor de mensen in onze omgeving. DAT is de bediening. Het komt voort uit iemands hart, dan vanuit hun huis en vandaar naar anderen daarbuiten.
Ik kan me zo voorstellen dat er een vrouw in de hemel komt, na een lang leven geleid te hebben. Ze voelt zich verschrikkelijk, omdat ze nooit in de bediening gekomen is, waarvan ze het idee had dat de Heer voor haar had. Ze heeft het gevoel dat ze Hem in de steek gelaten heeft. Als kind voelde ze een roeping voor de bediening, maar toen werd ze verliefd, trouwde ze, kreeg kinderen en toen ze een jaar of 70 was, vroeg ze zich af wat God van haar zou denken, omdat ze nooit ‘in de bediening’ gegaan is.
Maar als Hij haar leven bespreekt, verzekert Hij haar dat ze haar hele leven in de bediening geweest is. Zij had alleen haar religieuze cultuur toegepast op wat Hij op haar hart gelegd had en daarom begreep ze de roep op haar leven verkeerd.
Hij laat haar zien hoe zij als kind anderen hielp, dat zij de eerste was die met een nieuw kind in de klas contact zocht, hoe ze als tiener vrijwilligerswerk in de soepkeuken had gedaan, een carrière opgegeven had om thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen. Hoe ze meerdere keren eten gebracht had aan mensen in crisis, hoe ze bemoedigende briefjes schreef aan anderen…en de Heer liet haar zien dat Hij dat was, in haar, zorgdragend voor die mensen, ze liefhebbend en voor hen zorgend als een pastor…zij was de hele tijd al in de bediening. Ze had haar ideeën toegepast op wat Zijn hart was, wat ertoe leidde dat ze het gevoel had Hem in de steek gelaten te hebben.
Toen ik de pastor van een kleine gemeente was, werd Barb aanvankelijk geminacht en bespot door sommigen, omdat ze zei dat ze niet kon zingen, geen piano of orgel kon spelen, geen leraar was, dat haar bediening achter de schermen was, waardoor ik de pastor kon zijn en de gemeente kon leiden.
Ze voelde zich vreselijk en zelfbewust dat ze niet aan de verwachtingen van sommige vrouwen in de kerk kon voldoen. Maar de Heer stelde haar gerust en vertelde haar dat wij als man en vrouw één zijn, en dat haar bediening allereerst aan mij en onze kinderen was en daarna aan anderen, in zoverre ze dat zou kunnen. Dat woord van de Heer en de zekerheid en vrede die dat in haar hart gaf, hielp haar door die moeilijke tijd heen.
Ik hoop dat dit ook een bemoediging voor jou is!
Volgende week meer, tot dan.
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed