He tells the finished vision from the start, #2, personal transparency
Hij vertelt vanaf het begin de voltooide visie – deel 2, persoonlijke transparantie
Dag allemaal,
Barb en ik kwamen halverwege de jaren 70 tot geloof, in de Charismatische vernieuwing, toen miljoenen mensen in traditionele kerken tot de Heer kwamen. We ontvingen de doop met de Heilige Geest, evenals vele anderen, en we begonnen samen te komen in doordeweekse ‘bidstonden’, terwijl we op zondagochtend trouw de dienst in de traditionele kerk bleven bezoeken.
Beloften, beloften
Dit was voordat de Word of Faith (WOF – Woord van Geloof) beweging van de jaren 80 de integriteit van Gods Woord onderwees. Tot dan misten veel charismatische huisbijeenkomsten gebalanceerd onderwijs – het was als het wilde westen, alles kon. Wij moesten op de Heilige Geest der Waarheid binnenin vertrouwen om de scheidsrechter te zijn bij alles wat we hoorden en zagen, en toen leerde ik voor het eerst op Hem te leunen, Zijn stem te kennen en het ‘getuigenis’ van binnen.
Maar de Word of Faith (WOF) beweging had zijn eigen problemen, de menselijke natuur is wat het is, sommige mensen werden extreem binnen de WOF en dat raakte Barb en mij.
Wie ons kent, weet dat onze oudste zoon gehandicapt is
In december wordt hij 39, maar door zuurstofgebrek bij de bevalling, is hij mentaal 4 jaar oud. Hij is voor ons een vreugde, maar ook een zware last. De diagnose is hersenverlamming, wat een hersenletsel is, opgelopen tijdens de weeën of bevalling en dat letsel kan heel erg zijn of zeer mild: het is een kwestie van hoe lang de hersenen van zuurstof verstoken waren. Hersenverlamming is geen ziekte, maar een verwonding van de hersenen tijdens de geboorte.
De invloed van het WOF op charismatici zoals wij, ging verder dan het leren over de integriteit van Gods Woord. Dat deel van de WOF bracht evenwicht in de wilde en gekke jaren 70 en dat was hard nodig. Maar daaruit ontstond ook een ongezonde kerkcultuur.
Het uit balans zijnde deel met betrekking tot genezing is het deel dat wij met onze zoon hebben meegemaakt
De cultuur van velen die door het WOF beïnvloed waren, was om ons te ondervragen waarom onze zoon niet genezen was. Ze vroegen of ik wel gevast had. Ze gaven ons teksten om te belijden en te verklaren. Sommigen merkten op dat door hersenbeschadiging een deel van de hersenen dood is door gebrek aan zuurstof, dus boden ze ideeën aan van zuurstofrijke kamers tot het belijden van verzen over zuurstof en lucht.
Sommigen wilden demonen uit hem werpen. Maar hersenverlamming (CP) is een letsel, een verwonding en daar zijn dus geen demonen in betrokken. (De Heer vertelde me dat niet alleen in een bezoek, maar onderwees me het Woord dat laat zien dat Hij eenvoudigweg letsels genas, omdat het letsels waren. Hij liet me verwondingen zien, van de man met een verschrompelde hand tot verschillende lammen die voor Hem en Paulus gebracht werden (Handelingen 14:8-10)- niemand had demonen – het waren slechts verwondingen die genezing nodig hadden.
Dan waren er mensen die gespecialiseerd waren in persoonlijke profetie en die onder andere zeiden ‘Zo spreekt de Heer’- gevolgd door: Je hebt een geheime zonde; God probeert je te zegenen door je een gehandicapte zoon te geven; God wil je iets leren. En laten we hen niet vergeten die tijdskaders voor genezing gaven: “Over een jaar zal hij genezen worden”, of ‘Ik heb het idee dat het heel dichtbij is”of “om de hoek”. En dan was er de algemene cultuur die hun neus voor ons ophaalden en op ons neerkeken met een “Wat is er mis met jou dat je de beloften van God niet in je leven ziet?”
Wat de Heer tegen Chris zei
Vanaf de avond dat we voor het eerst hoorden over de hersenbeschadiging van Chris, toen hij ongeveer 6 maanden oud was, tot op de dag van vandaag, hebben we een vrede over zijn genezing. Elke avond als Chris naar bed gaat is het laatste dat ik tegen hem zeg “Door Zijn striemen” en hij antwoordt “ben ik genezen”. Door zijn handicap begrijpt hij tijd en verleden tijd niet, dus antwoordt hij dit omdat wij dat al jaren zo doen, niet omdat hij de verleden tijd begrijpt van “door wiens striemen gij genezen zijt”.
Chris heeft echter nog een ander standpunt. Toen hij ongeveer 22 was, kwam hij kruipend door de hal (hij kan niet lopen, dus trekt hij zichzelf voort op zijn buik, zoals een soldaat dat doet) en zei “Pap! Pap! Weet je wat Jezus tegen mij zei?! Hij zei dat Hij met mij door de bergen gaat wandelen! Yep, dat zei Hij! Yahoo! Is dat niet geweldig? Yahoo! Yep, dat heeft Hij gezegd, Hij gaat met mij door de bergen wandelen! Yahoo!”
Sinds dat moment zegt Chris als hij kinderen op TV ziet rennen: “Als ik in de hemel ben, kan ik ook zo rennen”. En “Als ik in de hemel ben, geen rolstoel”.
We zien dat de Heer Chris een belofte gaf voor de voltooide visie. Jezus heeft nooit gezegd dat Zijn wandel met Chris door de bergen in DIT tijdsperk zal zijn, maar Chris veronderstelt dat Hij het over de hemel had.
Vanwege de grootheid van het woord aan hem
Vanwege het geweldige effect van de belofte van de Heer aan Chris, heeft hij er vrede mee voor zijn genezing te wachten tot de hemel. Ik kan zijn geloof niet tegenwerken. Maar wij moeten wel door een ongelooflijke hoeveelheid moeilijkheden in dit leven gaan, tot de dag dat hij heel is. Er is altijd een prijs te betalen voordat we de belofte zien gebeuren.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet doen met de vrede die ik deze 3 decennia heb over Chris die genezen wordt – misschien wil die vrede zeggen dat het zal zijn zoals Chris gelooft: in de hemel zal hij gezond zijn. Misschien zegt die vrede dat ik het aan deze kant van de hemel zal zien.
De sleutel voor mij is om in die vrede te blijven, nadat we een belofte hebben ontvangen. Die belofte is de voltooide visie, het complete pakketje. Blijf in die vrede en zoek niet meer naar het hoe en wanneer. Toen Chris ongeveer 5 jaar was en ik voortdurend teksten over genezing had aangehaald, opgenoemd, verklaard, met een grote intensiteit en focus, veel emoties iedere dag en met vastberadenheid in mijn woorden omdat ik de Heer wilde laten zien dat ik het meende, vroeg de Vader mij plotseling iets. Hij interrumpeerde mijn belijdenis, stel je dat eens voor!
“Op welke tekst sta je?” (We waren nog steeds beïnvloed door het WOF, dus ik had plichtmatig een vers uitgezocht waar ‘ik op stond’). Ik antwoordde “1 Petrus 2:24.” Hij zei: “Wat is dat?” Dus ik haalde dat vers voor Hem aan: “Die zelf onze zonden in Zijn lichaam op het hout gebracht heeft, opdat wij, aan de zonden afgestorven, voor de gerechtigheid zouden leven; en door Zijn striemen zijt gij genezen.”
Hij antwoordde: “Heel goed. Kun je gewoon de belofte geloven, niet kijkend naar de manifestatie?” Dat bracht me van mijn stuk, maar ik antwoordde, na een pauze om dit in me opgenomen te hebben: “Ja, dat kan ik.” Waarop Hij antwoordde: “Heel goed. Geloof dan gewoon de belofte. Rust in de belofte. Haal je ogen van de manifestatie af.”
Dat was het moment dat ik er vrede over kreeg – ik stopte naar de manifestatie te kijken en sinds die dag, meer dan 34 jaar geleden, ben ik in die vrede gebleven. Heb ik gevast voor zijn genezing? Jazeker, 15 dagen, alleen water, totdat ik me realiseerde dat ik de mening van de Vader of Heer hierover niet zou veranderen.
Als je me kent, weet je dat de Heer zo genadig is mij vele keren te bezoeken; de eerst keer was in april 1986. Meestal komt Hij als ik thuis ben en Chris is dan iets verder in de hal en ik wilde ZO graag dat Hij naar hem toe zou lopen om hem te genezen. Ik heb zelfs momenten gehad dat Chris naast mij zat, in zijn rolstoel en de Heer binnen handbereik van Chris was – maar het enige dat Hij dan deed was mij te vertellen waarom het zo moeilijk is voor mensen die een langdurige conditie hebben, om genezen te worden. En toch blijf ik in die vrede, al die jaren lang. Ik doe alles om die vrede te bewaken.
Ik bid dat je teruggaat naar het laatste dat Hij jou verteld heeft over je geliefde of over je situatie. Vind vrede in de belofte en kijk niet meer naar de manifestatie – en blijf in die vrede. Chris, als klein kind, doet dat. Ik doe dat. Dus jij kunt het ook.
Volgende week meer, tot dan, zegen,
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
Hij vertelt vanaf het begin de voltooide visie – deel 2, persoonlijke transparantie
Dag allemaal,
Barb en ik kwamen halverwege de jaren 70 tot geloof, in de Charismatische vernieuwing, toen miljoenen mensen in traditionele kerken tot de Heer kwamen. We ontvingen de doop met de Heilige Geest, evenals vele anderen, en we begonnen samen te komen in doordeweekse ‘bidstonden’, terwijl we op zondagochtend trouw de dienst in de traditionele kerk bleven bezoeken.
Beloften, beloften
Dit was voordat de Word of Faith (WOF – Woord van Geloof) beweging van de jaren 80 de integriteit van Gods Woord onderwees. Tot dan misten veel charismatische huisbijeenkomsten gebalanceerd onderwijs – het was als het wilde westen, alles kon. Wij moesten op de Heilige Geest der Waarheid binnenin vertrouwen om de scheidsrechter te zijn bij alles wat we hoorden en zagen, en toen leerde ik voor het eerst op Hem te leunen, Zijn stem te kennen en het ‘getuigenis’ van binnen.
Maar de Word of Faith (WOF) beweging had zijn eigen problemen, de menselijke natuur is wat het is, sommige mensen werden extreem binnen de WOF en dat raakte Barb en mij.
Wie ons kent, weet dat onze oudste zoon gehandicapt is
In december wordt hij 39, maar door zuurstofgebrek bij de bevalling, is hij mentaal 4 jaar oud. Hij is voor ons een vreugde, maar ook een zware last. De diagnose is hersenverlamming, wat een hersenletsel is, opgelopen tijdens de weeën of bevalling en dat letsel kan heel erg zijn of zeer mild: het is een kwestie van hoe lang de hersenen van zuurstof verstoken waren. Hersenverlamming is geen ziekte, maar een verwonding van de hersenen tijdens de geboorte.
De invloed van het WOF op charismatici zoals wij, ging verder dan het leren over de integriteit van Gods Woord. Dat deel van de WOF bracht evenwicht in de wilde en gekke jaren 70 en dat was hard nodig. Maar daaruit ontstond ook een ongezonde kerkcultuur.
Het uit balans zijnde deel met betrekking tot genezing is het deel dat wij met onze zoon hebben meegemaakt
De cultuur van velen die door het WOF beïnvloed waren, was om ons te ondervragen waarom onze zoon niet genezen was. Ze vroegen of ik wel gevast had. Ze gaven ons teksten om te belijden en te verklaren. Sommigen merkten op dat door hersenbeschadiging een deel van de hersenen dood is door gebrek aan zuurstof, dus boden ze ideeën aan van zuurstofrijke kamers tot het belijden van verzen over zuurstof en lucht.
Sommigen wilden demonen uit hem werpen. Maar hersenverlamming (CP) is een letsel, een verwonding en daar zijn dus geen demonen in betrokken. (De Heer vertelde me dat niet alleen in een bezoek, maar onderwees me het Woord dat laat zien dat Hij eenvoudigweg letsels genas, omdat het letsels waren. Hij liet me verwondingen zien, van de man met een verschrompelde hand tot verschillende lammen die voor Hem en Paulus gebracht werden (Handelingen 14:8-10)- niemand had demonen – het waren slechts verwondingen die genezing nodig hadden.
Dan waren er mensen die gespecialiseerd waren in persoonlijke profetie en die onder andere zeiden ‘Zo spreekt de Heer’- gevolgd door: Je hebt een geheime zonde; God probeert je te zegenen door je een gehandicapte zoon te geven; God wil je iets leren. En laten we hen niet vergeten die tijdskaders voor genezing gaven: “Over een jaar zal hij genezen worden”, of ‘Ik heb het idee dat het heel dichtbij is”of “om de hoek”. En dan was er de algemene cultuur die hun neus voor ons ophaalden en op ons neerkeken met een “Wat is er mis met jou dat je de beloften van God niet in je leven ziet?”
Wat de Heer tegen Chris zei
Vanaf de avond dat we voor het eerst hoorden over de hersenbeschadiging van Chris, toen hij ongeveer 6 maanden oud was, tot op de dag van vandaag, hebben we een vrede over zijn genezing. Elke avond als Chris naar bed gaat is het laatste dat ik tegen hem zeg “Door Zijn striemen” en hij antwoordt “ben ik genezen”. Door zijn handicap begrijpt hij tijd en verleden tijd niet, dus antwoordt hij dit omdat wij dat al jaren zo doen, niet omdat hij de verleden tijd begrijpt van “door wiens striemen gij genezen zijt”.
Chris heeft echter nog een ander standpunt. Toen hij ongeveer 22 was, kwam hij kruipend door de hal (hij kan niet lopen, dus trekt hij zichzelf voort op zijn buik, zoals een soldaat dat doet) en zei “Pap! Pap! Weet je wat Jezus tegen mij zei?! Hij zei dat Hij met mij door de bergen gaat wandelen! Yep, dat zei Hij! Yahoo! Is dat niet geweldig? Yahoo! Yep, dat heeft Hij gezegd, Hij gaat met mij door de bergen wandelen! Yahoo!”
Sinds dat moment zegt Chris als hij kinderen op TV ziet rennen: “Als ik in de hemel ben, kan ik ook zo rennen”. En “Als ik in de hemel ben, geen rolstoel”.
We zien dat de Heer Chris een belofte gaf voor de voltooide visie. Jezus heeft nooit gezegd dat Zijn wandel met Chris door de bergen in DIT tijdsperk zal zijn, maar Chris veronderstelt dat Hij het over de hemel had.
Vanwege de grootheid van het woord aan hem
Vanwege het geweldige effect van de belofte van de Heer aan Chris, heeft hij er vrede mee voor zijn genezing te wachten tot de hemel. Ik kan zijn geloof niet tegenwerken. Maar wij moeten wel door een ongelooflijke hoeveelheid moeilijkheden in dit leven gaan, tot de dag dat hij heel is. Er is altijd een prijs te betalen voordat we de belofte zien gebeuren.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet doen met de vrede die ik deze 3 decennia heb over Chris die genezen wordt – misschien wil die vrede zeggen dat het zal zijn zoals Chris gelooft: in de hemel zal hij gezond zijn. Misschien zegt die vrede dat ik het aan deze kant van de hemel zal zien.
De sleutel voor mij is om in die vrede te blijven, nadat we een belofte hebben ontvangen. Die belofte is de voltooide visie, het complete pakketje. Blijf in die vrede en zoek niet meer naar het hoe en wanneer. Toen Chris ongeveer 5 jaar was en ik voortdurend teksten over genezing had aangehaald, opgenoemd, verklaard, met een grote intensiteit en focus, veel emoties iedere dag en met vastberadenheid in mijn woorden omdat ik de Heer wilde laten zien dat ik het meende, vroeg de Vader mij plotseling iets. Hij interrumpeerde mijn belijdenis, stel je dat eens voor!
“Op welke tekst sta je?” (We waren nog steeds beïnvloed door het WOF, dus ik had plichtmatig een vers uitgezocht waar ‘ik op stond’). Ik antwoordde “1 Petrus 2:24.” Hij zei: “Wat is dat?” Dus ik haalde dat vers voor Hem aan: “Die zelf onze zonden in Zijn lichaam op het hout gebracht heeft, opdat wij, aan de zonden afgestorven, voor de gerechtigheid zouden leven; en door Zijn striemen zijt gij genezen.”
Hij antwoordde: “Heel goed. Kun je gewoon de belofte geloven, niet kijkend naar de manifestatie?” Dat bracht me van mijn stuk, maar ik antwoordde, na een pauze om dit in me opgenomen te hebben: “Ja, dat kan ik.” Waarop Hij antwoordde: “Heel goed. Geloof dan gewoon de belofte. Rust in de belofte. Haal je ogen van de manifestatie af.”
Dat was het moment dat ik er vrede over kreeg – ik stopte naar de manifestatie te kijken en sinds die dag, meer dan 34 jaar geleden, ben ik in die vrede gebleven. Heb ik gevast voor zijn genezing? Jazeker, 15 dagen, alleen water, totdat ik me realiseerde dat ik de mening van de Vader of Heer hierover niet zou veranderen.
Als je me kent, weet je dat de Heer zo genadig is mij vele keren te bezoeken; de eerst keer was in april 1986. Meestal komt Hij als ik thuis ben en Chris is dan iets verder in de hal en ik wilde ZO graag dat Hij naar hem toe zou lopen om hem te genezen. Ik heb zelfs momenten gehad dat Chris naast mij zat, in zijn rolstoel en de Heer binnen handbereik van Chris was – maar het enige dat Hij dan deed was mij te vertellen waarom het zo moeilijk is voor mensen die een langdurige conditie hebben, om genezen te worden. En toch blijf ik in die vrede, al die jaren lang. Ik doe alles om die vrede te bewaken.
Ik bid dat je teruggaat naar het laatste dat Hij jou verteld heeft over je geliefde of over je situatie. Vind vrede in de belofte en kijk niet meer naar de manifestatie – en blijf in die vrede. Chris, als klein kind, doet dat. Ik doe dat. Dus jij kunt het ook.
Volgende week meer, tot dan, zegen,
John Fenn
Cwowi.org
Mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed