1 oktober is het 30 jaar geleden dat de Heer aan mij verscheen en dat heeft mijn leven voor altijd veranderd. In de komende 2 weken wil ik iets delen over wat de Heer mij toen geleerd heeft. Daarnaast hebben we een aantal cd’s en MP3’s in de aanbieding, en 1 DVD (VS formaat) die verband houden met wat Hij mij toen leerde, in het geval dat iemand meer gedetailleerd onderwijs hierover wil.
Zie bovenstaande tekst voor meer details en voor de nieuwe serie van deze maand.
Laguna de Sanchez, een klein bergdorpje in het noordoosten van Mexico
Carl, de zendeling, Dora de vertaalster die de Heer pas 2 maanden daarvoor had leren kennen, en ik waren in het dorpje, omdat ik die avond in een klein Assembly of God gemeente zou spreken.
Terwijl wij drieën op de rotsachtige straten liepen en ons gastgezin het avondeten aan het voorbereiden was, bleef ik achter, en concentreerde mij op wat de Vader wilde dat ik die avond zou brengen. Opeens voelde ik in mijn geest een opwinding met een intensiteit die ik nog niet eerder meegemaakt had. Ik heb momenten gehad dat ik wakker werd en mijn geest zich verheugde, en ik heb geleerd dat dit het gevolg is van voorziening die komt, maar nog niet zichtbaar is, of van een geestelijke overwinning die de dag daarop of de week daarna in het natuurlijke bekend wordt, maar dit keer was het anders.
Ik keek neer naar de rotsen, zodat ik mijn enkel niet zou verzwikken en bleef ondertussen bezig met waarom mijn geest zo opgetogen was, toen ik mijzelf hoorde zeggen, wat letterlijk uit mijn geest kwam toen ik omhoog keek: ‘Het is Jezus!’ En op dat moment zag ik de Heer. Hij stond in de bocht van de straat, niet meer dan 4.5 meter van mij vandaan, terwijl Carl en Dora verder de heuvel opliepen naar het centrum van het dorpje.
Een paar minuten vooruit gespoeld…
Wegens gebrek aan ruimte sla ik de volgende paar minuten over en ga ik verder met het onderwijs, nadat ik mij bedacht dat Carl en Dora wel zouden willen weten dat de Heer daar was. Ik stond op het punt mijn hoofd om te draaien om naar hen te roepen, toen Jezus ineens voor mijn ogen getransformeerd werd. Hij had ‘normale’ kleding uit de 1e eeuw gedragen, maar werd nu puur licht en dat licht van Hem stroomde langzaam naar buiten, waardoor alles om ons heen verdoezeld werd. Terwijl de licht, de grond, het dorpje en Carl en Dora verdwenen, bleven slechts Jezus en ik in het licht over: “Ik wil je leren hoe je de stem van de Vader kunt horen.”
“Je kent het verhaal van de rijke man en de arme bedelaar Lazarus*, zo begon Hij om daarna het verhaal te citeren en de woorden die ik op een bepaald moment in mijn leven gelezen had, werden op dat moment zo levend alsof ik ze net uit mijn hoofd had geleerd.
*Lucas 16:19-31
Het verhaal (geen gelijkenis, maar een verhaal van 2 mensen die echt geleefd hebben) gaat over een rijke man en een bedelaar, Lazarus. Lazarus werd bij de poort van de rijke man gelegd, in de hoop zijn honger te kunnen stillen met wat van de tafel viel en zelfs kwamen er honden zijn zweren likken. Op een bepaald moment stier de arme bedelaar en werd door de engelen gedragen in Abrahams schoot; ook de rijke man stierf, die zijn ogen opsloeg in de hel.
De rijke man zag Abraham en Lazarus ‘van verre’ en riep en vroeg om Lazarus te zenden om hem water te geven om zijn dorst te kunnen lessen. Maar Abraham zei dat er een onoverkomelijke kloof tussen hel en het Paradijs was, opdat ‘zij die vanhier zouden willen gaan, dit niet zouden kunnen, en zij vandaar niet aan zijn kant zouden kunnen komen’.
Fundamenteel inzicht
Ik had al het juiste begrip van de genoemde plaatsen, dus de Heer corrigeerde mij daar niet over, hetgeen belangrijk is voor wat Hij later zei. Er waren vroeger 2 plaatsen in de aarde, waar mensen ‘vastgehouden’ werden: de hel en Abrahams boezem, ook wel bekend als het Paradijs. Hel is waar de onrechtvaardige mensen na hun dood naartoe gingen en het Paradijs was voor de rechtvaardigen. Men zegt dat het een parkachtige plek was met veel gras, bomen, water en waar men met alle rechtvaardige mensen kon omgaan.
De rechtvaardige doden werden gevangen gehouden in Abrahams boezem/Paradijs, terwijl ze op hun verlossing wachtten. Na de opstanding werd het Paradijs door de Heer naar de hemel meegevoerd en is nu deel van wat wij vandaag de hemel noemen.
Paulus leerde in Efeziërs 4:8-10 dat Jezus eerst is nedergedaald naar de lagere aardse gewesten en toen naar de hoge opvaarde en krijgsgevangenen met Zich meenam. Dat is de reden dat Hij bij Zijn opstanding tegen Maria, die Hem vast wilde houden*, zei dit niet te doen omdat Hij nog niet naar de Vader was opgevaren – Hij sprak niet over Zijn hemelvaart, 40 dagen later, maar Hij voer op bij Zijn opstanding om Abrahams boezem en de heiligen in het Paradijs naar de hemel te brengen en om Zichzelf als laatste offer voor de zonden van de mensheid voor de Vader te presenteren.** .
*Johannes 20:17-10, **Hebreeën 9:23-24
Er is nog steeds 1 wachtplaats in de aarde, de hel, waar de onrechtvaardige doden naartoe gaan. Sinds de opstanding gaan gelovigen direct naar de hemel, zoals Paulus zei,* ‘te begeren zijn verblijf in het lichaam te verlaten en bij de Here zijn intrek te nemen,’ en hij werd weggevoerd naar (omhoog, Engelse Bijbel) het Paradijs* of de 3e hemel. (de 1e hemel is de lucht, de 2e is de ruimte). *2 Korintiërs 5:8, 12:1-4
Wij hebben onszelf geoordeeld, en de Vaders oplossing voor onze zonden, Jezus, aangenomen en we zullen alleen geoordeeld worden voor wat wij sinds onze bekering gedaan hebben. De onrechtvaardigen zullen in de hel moeten wachten tot zij aan het eind van deze eeuw* geoordeeld worden. *Openbaring 20:11-15
Ik ga verder…
Dit inzicht had ik al in 1986 en dat is zo gebleven. Nadat de Heer dit gedeelte in Lucas aanhaalde en het door de Geest opnieuw levend maakte in mij, ging Hij verder:
“Merk op dat zij dood waren, maar toch konden zij zich hun leven op aarde herinneren; ze zagen elkaar, spraken met elkaar, hoorden elkaar en de rijke man voelde zelfs de hitte van de hel en had ontzettende dorst. Zij behielden dus hun 5 zintuigen, zoals jullie dat noemen, ook al waren ze lichamelijk dood.”
Hij vertelde mij dat onze 5 zintuigen hun oorsprong hebben in onze geest; die zintuigen vloeien uit naar het fysieke lichaam en zijn met elkaar verbonden en wie wil leren gevoelig te zijn voor hoe zij functioneren, kunnen dat leren. Hij zei dat dit de reden is dat mensen soms een hemels aroma kunnen ruiken, en hoe anderen engelen horen zingen – Hij zei dat het niet door de lichamelijke zintuigen is, omdat de lichamelijke zintuigen alleen betrekking hebben op de fysieke wereld.
Daar heb ik hoofdstuk en vers voor nodig!
Ik zei tegen Hem: “Petrus zei, al zag hij U op de berg verheerlijkt worden, dat wij ‘het profetische woord hebben, dat vast en zeker is*’, dus al was die ervaring heel bijzonder, de Schrift moet altijd overeenkomen met welke geestelijke ervaring dan ook, of visioen of droom. Anders moet het aan de kant gelegd worden als zijnde on-Bijbels – dus ik heb hier hoofdstuk en vers voor nodig, Heer!” *2 Petrus 1:16-21
Hij glimlachte en verwees naar voorbeelden uit Zijn eigen leven: “Ik geef je een paar voorbeelden. Je weet dat toen Ik in het huis was er een man door het dak naar beneden werd gelaten.” Direct zag ik door de Geest het gedeelte in Marcus 2:1-12 voor me, alsof ik het een minuut daarvoor gelezen had. Ik stelde me voor hoe dat eruit gezien moet hebben en Hij interrumpeerde mijn gedachten: “Het huis was kleiner dan jij denkt.” Dus in mijn gedachten maakte ik het kleiner en ging ik de kamer van links naar rechts door. Dit gebeurde allemaal zo natuurlijk en zo snel dat ik geen tijd had het gesprek met de Heer te analyseren.
“Zo is het ongeveer goed, en er waren ook mensen bij het raam.” Ik paste mijn gedachten aan naar hoe het er ongeveer uitgezien moet hebben. “Zo klopt het.”
“Er staat dat de schriftgeleerden in hun harten overlegden, toen ik tegen de man zei dat zijn zonden vergeven waren en dat ik in Mijn geest doorzag wat zij dachten. Ik kon hun gedachten niet lezen, Ik nam het waar in Mijn geest. Het Woord gebruikt meerdere woorden om het proces te beschrijven waarbij het verstand de zintuigen in de geest oppikt: o.a. waarnemen, onderscheiden, getuigen, doorzien, bemerken.”
Omdat er niet veel ruimte meer over is, onderbreek ik het gesprek. Hij zei meerdere keren in het onderwijs: “Je moet jezelf hierin trainen.” Hij vergeleek de ziel als het middelpunt van een wip: aan de ene kant is het vlees en aan de andere kant de geest. Hij sprak over de kracht van overeenstemming; als de ziel en de geest het eens zijn, zal het lichaam volgen. Als het lichaam en de ziel het met elkaar eens zijn, zal de geest volgen – soms gegriefd door de beslissingen die we nemen. Hij sprak dat we vanuit onze geest moeten leven, daarvandaan naar de ziel en dan naar het lichaam en om voortdurend mijn aandacht te laten gaan van de fysieke zintuigen naar de geestelijke zintuigen.
Hij nam voorbeelden uit mijn eigen leven. Eén daarvan was dat ik eens in een winkel was en een oudere vrouw opmerkte die door haar lichaamshouding depressief leek te zijn. Toen ik even stil stond om in mijn geest haar conditie te bemerken, kreeg ik dat ook – depressie en armoede. Ik hielp haar iets van een hoge plank te pakken, maar ze stond niet open voor een gesprek. De Heer herinnerde mij aan die gebeurtenis en liet mij weten dat het haar lichaamshouding was wat mijn aandacht trok, om vervolgens in de geest te zien wat er aan de hand was.
Volgende week ga ik verder. Het laatste wat ik zeg, is dat bidden in de geest/Geest de beste manier is, die ik heb gevonden, om gevoelig te zijn voor de dingen van de Vader. Ik doe dit voortduren, in mijzelf en als ik laks wordt hierin, weet ik dat ik het weer moet gaan oppikken – als je in tongen bidt, zoals Paulus dat zei, is jouw geest actief en dat leven vloeit naar jouw denken – als jij dat toestaat – als jouw denken die richting opgaat…
volgende week meer.
Tot dan,
zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar [email protected]