Ik heb besproken hoe de Heer naar ons kijkt vanuit het ‘grote geheel’, omdat Hij voor de eeuwigheid in ons geïnvesteerd heeft.
Helaas neigen we ertoe zaken in eigen hand te nemen en die groter te maken dan ze moeten zijn, gezien in het licht van de eeuwigheid.
Slechts een moment
Je hoeft niet lang op deze planeet aarde rond te lopen, wil je door iemand verraden en gekwetst worden. Dat begint al op de kleuterschool en gaat door tot in de volwassenheid. We hebben allemaal verraad en pijn meegemaakt.
Vooral in de bediening en het gemeenteleven kunnen we gekwetst worden. Het overkwam Barb op een dag dat een vrouw in de traditionele kerk waar we toen voorgangers van waren, diep kwetste. Dingen die Barb haar in vertrouwen had verteld, deelde ze openlijk met anderen. Het was niet slechts het verraad, wat Barb het meest pijn deed, maar meer nog dat deze vrouw de vriendschap met haar zo licht opnam, als iets dat niet beschermd hoefde te worden en waar ze zich van kon ontdoen.
Dat haar woorden uit de context gehaald werden en haar hart ontbloot was voor onvolwassen mensen die reageerden als onvolwassen mensen doen, kwetste Barb diep. De vrouw heeft nooit haar excuses aangeboden en al vergaf Barb haar, de emoties deden nog steeds pijn.
Terwijl ze een paar weken later nog steeds pijn had over dit voorval, onderbrak de Vader haar peinzen hierover en zei: “Maak van een moment geen leven lang; Het is slechts een moment.”
(Ik heb een cd/MP3 serie over vergeving dat iemand misschien kan helpen. Jezus zei dat vergeven een beslissing is, niet een emotie. Iemand kan een ander vergeven, maar nog jaren lang met de emoties te maken hebben – over dat proces gaat deze serie)
De woorden van de Vader bevrijdde Barb, emotioneel gesproken, want ze was zo gericht geweest op dat ‘kleine beeld,’ de pijn en het verraad, dat ze ‘het grote geheel’ vergeten was. De daden van die vrouw lieten zien dat ze niet klaar was een echte vriendin voor Barb te zijn, en Barb was genoodzaakt die relatie stil te leggen, totdat we allemaal naar de hemel gaan, waar het weer ‘veilig’ is om opnieuw met haar een relatie aan te gaan.
Barb en ik bespraken de woorden die de Vader gezegd had: “Maak van een moment geen leven lang.” Dat hield in dat Barb een keus had – het was haar keus die pijn haar hele leven mee te dragen, het kleine geheel, of ze kon een stapje naar achteren doen en dat moment met de eeuwigheid vergelijken, en het laten gaan. Barb koos wijs, en keek ernaar vanuit een eeuwigheids perspectief, en als gevolg daarvan, verdween de pijn.
Alles verlaten?
In Johannes 1:41-42 brengt Andreas zijn broeder Petrus naar Jezus, en zegt daarbij: “Wij hebben de Messias gevonden”. Op dat moment gebeurde er niets, maar Petrus moest nu nadenken over de bewering dat Jezus de Messias was. De volgende keer dat we Petrus zien, samen met Jezus, is in Lucas 5:1-11. Petrus en zijn zakenpartners, de broers Jakobus en Johannes, lenen één van hun boten aan Jezus, zodat Hij een menigte toe kan spreken, daarbij gebruik makend van de betere akoestiek van het water.
Hen bedankend voor het gebruik van hun boot, vertelt Jezus hen hun netten nog één maal uit te werpen, ook al hadden ze de hele nacht niets gevangen. Nu haalden ze veel vis binnen, zoveel zelfs dat hun netten dreigden te scheuren en de schepen bijna zonken.
Toen Petrus dit wonder zag, viel hij op zijn knieën en zei: “Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens!” waarop Jezus reageert: “Wees niet bevreesd, van nu aan zul je mensen vangen (in plaats van vis)” en allen gaven hun zaak op, lieten alles achter, en volgden Jezus.
Petrus, Jacobus en Johannes verlieten hun visserij, en daarmee lieten ze Zebedeüs, de vader van Jacobus en Johannes, achter die nu alles alleen moest doen en zijn zaak helemaal moest gaan reorganiseren.
Ik ga vissen
En toch, zo’n 3 ½ jaar later, na de opstanding, zien we Petrus, Jacobus en Johannes die met anderen weer opnieuw hun visserij hadden opgepakt. En net zoals het was voordat Petrus zijn eerste wonder zag, in Lucas 5, vingen ze ook nu de hele nacht niets.
Opnieuw is Jezus aan de oever en geeft instructies om het net nog één maal uit te gooien, en toen ze dat deden, konden ze het net niet meer trekken vanwege de menigte vissen. Dit keer brak het net niet. Petrus is niet dom, in zijn deja vu ervaring herkent hij dat dit de Heer is, en springt in het water om naar de oever te zwemmen. (Johannes 21)
Ik vraag mij af of Petrus de gelijkenis zag: het breken van het net, de eerste keer, in Lucas 5, maar de tweede keer niet – een beeld van Petrus die hopeloos in de knoop zat voordat Jezus kwam – het net dat onder de druk brak, representeert zijn gebroken karakter waardoor ‘vissen’ konden ontsnappen? (zonde, fouten, vergissingen bij het streven naar volwassenheid in God)
En nu zijn we hier voor de tweede keer, en dit keer breekt het net niet, wat een gelijkenis is van het volwassen worden van Petrus de afgelopen 3 ½ jaar, met een blik naar de rest van zijn leven. Jezus stelt Petrus een ‘grote geheel’ vraag: “Hebt gij Mij waarlijk lief, meer dan dezen?”
Niet Jakobus, Johannes, Filippus of Nathanaël
Sommigen veronderstellen dat Jezus Petrus vroeg of hij meer van Hem hield dan Jakobus en Johannes en de anderen van Hem hielden. Of misschien dat Jezus hem vroeg of hij meer van Hem hield dan van zijn vrienden.
Maar dat zou volkomen inconsequent zijn met ieder andere wisselwerking tussen God en de mens, van Genesis tot en met Openbaring. Nergens in het Woord stelt God een vergelijkende vraag waarbij Hij mensen betrekt – hou je meer van Mij dan jouw vrienden van Mij houden? Hou je meer van mij dan van je vrienden? Hou je meer dan jouw echtgenoot van Mij?
In het Oude Testament worden sommige vergelijkingen gemaakt tussen het dienen van afgoden of het dienen van de God van Israël, maar nergens wordt gevraagd naar iemands liefde voor Hem tegenover dat van een ander.
Nee, de context maakt duidelijk dat Jezus aan Petrus vraagt of hij meer van Hem houdt dan van vissen en het vissen. De ‘dezen’ zijn vissen. Hou je meer van Mij dan van de vissen die we net aten, Petrus? Hou je meer van Mij dan van je visserij? In een eerder stadium had Petrus de visserij achter zich gelaten om Jezus te volgen – hij had een ‘grote geheel’ beslissing genomen.
Emoties en het grote geheel
Jezus vraagt hem opnieuw een ‘grote geheel’ besluit te nemen, en Hij wil dat die beslissing gefundeerd is op diepe liefde voor Hem. Hij vraagt hem 3 maal: “Heb je Mij waarlijk lief? Hoed Mijn schapen.”
Als de Heer ons vraagt een ‘grote geheel’ beslissing te nemen, zoals Hij dat hier bij Petrus deed, moet dat gedaan worden uit liefde voor Hem. Hij stuurt ons niet naar een conferentie of naar een therapeut om te leren om te gaan met de emoties van zo’n belangrijke beslissing.
Een voorbeeld: in Johannes 8:11 waar een vrouw op overspel betrapt wordt en Jezus haar redt van een verschrikkelijke dood door steniging, zegt Hij eenvoudig: “Ga heen, zondig vanaf nu niet meer,” of “Ga en laat die zonde los.” Hij zegt niet dat ze naar een counselor moet gaan om iets te doen aan de ‘ziele banden’ die ze aangegaan was. Hij zegt niet dat ze moet bidden voor de generatie zonde die de deur opende naar lust, waardoor ze die affaire aangegaan was. Hij verzacht haar emoties niet – Hij zegt gewoon dat ze moet stoppen met zondigen – verbreek het en ga door met je leven!
Hij vraagt van haar een ‘grote geheel’ beslissing – maak beslissingen gebaseerd op jouw bestemming, niet gebaseerd op de korte termijn.
Dus toen Jezus een ‘grote geheel’ beslissing vroeg van Petrus, gefundeerd op liefde voor Hem, treed hij niet in detail om zijn emoties te kalmeren en beantwoordt Hij geen vragen over hoe Zebedeüs nu de zaak moet gaan over nemen, of dat hij de boten moet gaan verkopen. Hij vertelt Petrus niet hoe hij zijn vrouw en kinderen moet vertellen dat ze waarschijnlijk hun huis moeten opgeven en uit een koffer gaan leven, de rest van hun leven, en dat ze waarschijnlijk weg zullen gaan uit Israël.
Wel vertelt Hij Petrus over de gevolgen van die ‘grote geheel’ beslissing: “Wanneer gij oud wordt, zult gij uw handen uitstrekken en een ander zal u omgorden en u brengen waar gij niet wilt,” wat wil zeggen dat Petrus door kruisiging zal sterven. (Joh. 21:18-19)
Hij laat ons altijd de voltooide visie zien
Hij zegt ons niet hoe we om moeten gaan met de emoties tengevolge van een ‘grote geheel’ beslissing, of dat nu Barb is, die er voor kiest dat een moment in haar leven niet haar leven lang zal gaan bepalen, of Petrus die nu weet dat hij, als hij oud is, door kruisiging zal sterven. Hij noemt het gewoon – Doe je dit?
Saulus van Tarsus vervolgde het lichaam van Christus in Jeruzalem, maar Handelingen 8:1 zegt dat alle gelovigen Jeruzalem verlieten, behalve de apostelen. Dus moest Paulus de jacht naar hen uitbreiden naar andere gebieden, vandaar zijn reis naar Damascus.
De Heer wilde niet dat de vervolging zich nu al zou uitbreiden, en dus onderbreekt hij de reis van Saulus door aan hem te verschijnen, toen hij de stad naderde. Hij was al wat langer met Saulus bezig, want de Heer maakt een opmerking tegen hem: “Het is moeilijk (voor jou) om tegen de prikstok te schoppen.”
De prikstok was een puntige stok waarmee iemand achter een os liep en hem een bepaalde richting op stuurde. Het Woord was de puntige stok die de Heer had gebruikt om Saulus van Tarsus de goede richting op te krijgen, maar zoals een koppig dier, bleef hij ‘schoppen’ tegen de prikken van de Heer. In wezen verscheen de Heer aan Saulus en zei: “Geef op!”
De Heer vertelt Saulus om naar de stad te gaan, waar hem gezegd zal worden wat hij doen moet. Dat moment verschijnt de Heer aan een andere discipel en vertelt hem Saul bepaalde dingen te noemen en zegt daarbij: “Deze is Mij een uitverkoren werktuig om mijn naam te brengen voor heidenen en koningen en de kinderen Israëls, want Ik zal hem tonen hoeveel hij lijden moet ter wille van Mijn naam.”
Het getuigenis van Saulus van Tarsus kun je vinden in Handelingen 9, 22 en 26, waar Paulus sommige dingen toevoegt of juist weg laat, afhankelijk van de persoon met wie hij spreekt. Het is duidelijk dat de Heer hem het grote geheel laat zien, de volwassen bediening, en de consequenties van het maken van zo’n beslissing.
Hij helpt ons niet direct met het doorwerken van de emoties, Hij noemt wat Hij van ons vraagt, laat ons de kosten zien, en dan is het aan ons om een beslissing te nemen.
Toekomende eeuwen
Er was een echtpaar in onze gemeente waar telkens over geprofeteerd werd als een gastspreker kwam, en iedere keer was het hetzelfde profetische woord, namelijk dat zij naar landen zouden reizen om mensen het Woord te onderwijzen.
Helaas pleegde één van hen overspel en het huwelijk eindigde in een scheiding.
Tijdens een ontmoeting met de Heer toen Hij mij onderwees over profetie, vroeg ik hem naar dit echtpaar. “Jesaja 55 zegt dat Uw Woord niet ledig tot U terugkeert maar dat het zal volbrengen waartoe U het zend. Hoe zit het dan met al die woorden die uitgesproken zijn over dit echtpaar? Hoe kunnen zij uitkomen?”
Hij zei: Sommige woorden in deze eeuw gesproken worden pas in een volgend tijdperk vervuld.” Ik zei: “Dat heb ik nooit eerder gehoord, ik heb hoofdstuk en vers nodig!” Vriendelijk antwoordde Hij: “Er zijn veel profetieën in het Oude Testament die deze eeuw overslaan en spreken over het duizendjarig rijk dat gaat komen, en jij gelooft ze, dus waarom is het voor jou zo moeilijk te geloven dat sommige profetieën die in deze eeuw uitgesproken zijn pas in een volgend vervuld zullen worden?”
Zie je, Gods Woord in onze levens ZAL vervuld worden. Hij toont ons de volwassen visie, het complete werk, en zonde en het leven gebeurt en er worden ‘kleine beeld’ beslissingen genomen. En op een dag kijken we terug op hoe we Hem gefaald hebben en vragen we ons af of we ooit toegang tot de hemel zullen krijgen. Of als we het wel redden, denken we dat Hij zwaar teleurgesteld en misschien wel boos over ons hele leven zal zijn.
En toch was niets in ons leven een totale verrassing voor Hem, en als Hij een woord spreekt, een visioen, een uitnodiging voor een groter geheel beslissing, heeft Hij alle omwegen en falen in ons leven gezien.
Zijn grote geheel Woord ZAL uitkomen in jouw leven. als het niet in dit leven is, misschien over 100 jaar, of 400 jaar vanaf nu, misschien wel 900 jaar – maar of het nu in dit leven of in het volgende uitkomt, weet dat, in het ‘grote geheel’ plaatje, wij al in de eeuwigheid zijn. We sterven niet en DAN pas zijn we in de eeuwigheid. Jij bent al begonnen eeuwig te leven.
Dit leven is slechts een moment, maak er niet een heel leven van.
Volgende week meer, zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
[email protected]