Deconstructing one's faith; How to pray, 3 of 3
Het geloof deconstrueren, afbreken; Hoe te bidden, 3 van 3
Hallo allemaal,
Vorige week keken we naar de rijke jongeling en zijn interne worsteling met het geloof van zijn ouders, cultuur, en persoonlijke waarden. Vandaag de verloren zoon die ook zijn geloof 'deconstrueerde', en hoe te bidden voor hen die hetzelfde doen.
In Lukas 15:11-32 vertelt Jezus het verhaal van de verloren zoon, als onderdeel van een groter onderwijs dat we vinden in de eerste 10 verzen van dit hoofdstuk, over 100 schapen waarvan er één verdwaalt en van de kudde wordt gescheiden, en over een vrouw die 10 munten heeft en er 1 verliest en haar hele huis afzoekt om die ene te vinden. Dat plaatst dus de context - de verloren zoon is de verloren munt, het verloren schaap.
De ongelukkige zoon
Het gaat hier over een man met twee zonen; de jongste man vraagt om zijn erfenis, zodat hij weg kan gaan en zijn eigen leven kan beginnen. In het oude Israël kreeg de oudste zoon een dubbel deel van de erfenis. (Dt 21:15-17)
Het feit dat de jongere broer zijn geld nu wil hebben zodat hij zijn eigen leven kan beginnen, zegt ons dat hij zijn oudere broer niet als baas wil hebben. Hij was opgegroeid met zijn oudere broer, die werd klaargestoomd om het familiebedrijf en het eigendom over te nemen, wetende dat hij de helft zou krijgen van wat zijn broer zou krijgen bij de dood van hun vader. Hij wilde eruit. Nu. En de vader gaf het hem, misschien met begrip voor zijn behoefte om zich te bewijzen, maar zeker bedroefd omdat zijn zoon het bedrijf verliet.
Hoeveel jonge mensen (hoe ouder ik word, hoe meer ik jonge mensen definieer als mensen onder de 40, lol) denken vandaag de dag opnieuw na over hun opvoeding en nemen het besluit dat ze niet verder kunnen gaan zoals ze zijn opgevoed. Ze willen eruit, en dat is wat deze jongeman deed. Hoeveel jonge mensen hebben de georganiseerde religie niet als verstikkend, beperkend en wereldvreemd ervaren? Hoeveel jongeren zoals deze jongeman zeggen: "Ik kan dit niet meer", en vertrekken?
De resultaten laten zien dat hij die familiestructuur nodig had
In Lukas 15:13-16 wordt ons verteld dat hij naar een ander land ging, en daar zijn geld verspilde aan een 'losbandig leven'. Dit is waar hij de naam 'verloren zoon' krijgt. Het woord 'verloren’ is Latijn voor 'verkwistend, verspillend', maar het betekent meer dan dat: je leven leiden op een manier die verspilling in de hand werkt. Het verwijst naar een levensstijl van extravagantie boven iemands stand.
In de verzen 14-16 wordt ons verteld dat er hongersnood in het land was en dat hij werk moest zoeken. Hij kreeg het laagste baantje dat er was, varkens voeren, die onrein waren voor een nette Joodse jongen als hij. Hij was het laagste van het laagste. In vers 17 van de King James Version staat: "Op het dieptepunt van zijn honger en nood kwam hij tot zichzelf".
Het Grieks leest dit als volgt: "Echter, tot zichzelf gekomen, zei hij..." Hij had eindelijk een eerlijk gesprek met zichzelf over zijn situatie. Vers 17 zegt dat hij in die innerlijke strijd met zichzelf pratend, zich herinnerde dat de laagste bedienden in het huis van zijn vader genoeg te eten hadden, terwijl hij niets had. Hij was uitgehongerd. De varkens aten wel, maar hij niet. Geen voorziening, geen echte vrienden. Helemaal alleen. Hij moest dat dieptepunt bereiken zodat hij 'tot zichzelf kon komen'. Opdat hij een eerlijke balans zou kunnen opmaken over zijn leven, geloof en familiebanden.
Dat had hij nodig.
Hij had eindelijk het gesprek met zichzelf dat hij had moeten hebben voordat hij er ooit aan dacht zijn huis te verlaten. Als hij vertrouwen in de Heer zou hebben gehad, binnen de grenzen van het feit dat zijn oudere broer zijn baas zou zijn en 2x zo rijk zou zijn door zijn erfenis dan hij, dan zou de Heer karakter in hem hebben ontwikkeld en hem hebben gezegend in zijn toekomstige plannen. Maar hij dacht niet na over wat hij had en aan de waarde van de stabiliteit van zijn leven. Hij hechtte geen waarde aan zijn familie, zijn geloof, noch aan de waarden van zijn opvoeding. Dat alles drong nu tot hem door, toen hij zag dat zelfs de varkens te eten hadden, terwijl hij niets had.
Nog steeds in zichzelf denkend ontwikkelt hij een plan. Dit is belangrijk. Hij besloot naar zijn vader terug te keren, zich te vernederen en gewoon ergens op het landgoed om een baan te vragen. Zij die hun geloof deconstrueren zullen op een bepaald moment beginnen hun geloof te reconstrueren, net als deze jongeman. Zij zullen een plan bedenken om terug te keren.
Dat wat vroeger een punt van woede en onrechtvaardigheid was - dat het geloof van zijn familie betekende dat zijn broer 2x zoveel kreeg als hij en dat hij zijn baas zou zijn - werd in zijn hart verwerkt. Hij moest door grote moeilijkheden en ontberingen heen voordat hij vrede had met de situatie, maar hij verwerkte het wel. Hij moest het alleen doen, weg van zijn geloof, zijn vader, zijn broer, en hoe hij zijn toekomst met hen in zijn leven zag.
We weten hoe het eindigde
Hij keerde terug, zijn vader zag hem in de verte toen hij naderde en rende naar hem toe, hield een groot feest, en de oudste zoon was beledigd. Maar ons punt is dat de jongeman terugkeerde.
We moeten toestaan dat degenen van wie we houden en die momenteel hun geloof aan het deconstrueren zijn, verder gaan met hun verwerking. Zij zijn niet alleen. Het Zaad dat zij in zich hebben is onvergankelijk. God is een Geest en het is in het ongeziene rijk van hun geest dat Hij met hen worstelt. Dit kan jaren duren.
Galaten 4:19 zegt dat Paulus "opnieuw in barensweeën was, totdat Christus in u geformeerd is". Paulus is in voorbede voor hen, alsof hij in het kraambed is, maar het gaat erom dat 'Christus in (hen) gevormd wordt'.
Paulus' gebeden voor de Efeziërs in 3:15-20 en 1:17-20 waren voor hun innerlijke mens, wat niemand anders dan de Vader kan zien. Dat de Vader hen door Zijn Geest sterk zou maken en openbaring zou geven van de onpeilbare liefde van Christus, en dat Hij hun de Geest van wijsheid en openbaring in Hem zou geven, zodat zij de diepte zouden kennen van Zijn uitnodiging aan hen in Christus. Dat is krachtig. Zo moeten we bidden voor de 'afbrekers'.
Op dit moment zijn ze misschien hun geloof aan het afbreken, hun opvoeding aan het afbreken, en zelfs aan het uithalen naar de onrechtvaardigheden van hun vroege leven. Maar de Vader is er nog steeds, die met hen omgaat met genade en barmhartigheid, hen dingen laat zien, hen helpt zich te ontdoen van de dwaling en het leed dat zij hebben ondervonden, en hun geloof weer opbouwt, plank voor plank, op weg naar een toekomstige terugkeer en verzoening. En op die dag zal er, net als in ons voorbeeld hierboven, grote blijdschap zijn.
Hij is getrouw. Bid volgens de gebeden hierboven voor je geliefde en wanneer je daartoe bewogen wordt, en zie hoe de Vader werkt ....
Volgende week een nieuw onderwerp,
zegen,
John Fenn/wk/ak
Email me op cwowi@aol.com of john@cwowi.org
Het geloof deconstrueren, afbreken; Hoe te bidden, 3 van 3
Hallo allemaal,
Vorige week keken we naar de rijke jongeling en zijn interne worsteling met het geloof van zijn ouders, cultuur, en persoonlijke waarden. Vandaag de verloren zoon die ook zijn geloof 'deconstrueerde', en hoe te bidden voor hen die hetzelfde doen.
In Lukas 15:11-32 vertelt Jezus het verhaal van de verloren zoon, als onderdeel van een groter onderwijs dat we vinden in de eerste 10 verzen van dit hoofdstuk, over 100 schapen waarvan er één verdwaalt en van de kudde wordt gescheiden, en over een vrouw die 10 munten heeft en er 1 verliest en haar hele huis afzoekt om die ene te vinden. Dat plaatst dus de context - de verloren zoon is de verloren munt, het verloren schaap.
De ongelukkige zoon
Het gaat hier over een man met twee zonen; de jongste man vraagt om zijn erfenis, zodat hij weg kan gaan en zijn eigen leven kan beginnen. In het oude Israël kreeg de oudste zoon een dubbel deel van de erfenis. (Dt 21:15-17)
Het feit dat de jongere broer zijn geld nu wil hebben zodat hij zijn eigen leven kan beginnen, zegt ons dat hij zijn oudere broer niet als baas wil hebben. Hij was opgegroeid met zijn oudere broer, die werd klaargestoomd om het familiebedrijf en het eigendom over te nemen, wetende dat hij de helft zou krijgen van wat zijn broer zou krijgen bij de dood van hun vader. Hij wilde eruit. Nu. En de vader gaf het hem, misschien met begrip voor zijn behoefte om zich te bewijzen, maar zeker bedroefd omdat zijn zoon het bedrijf verliet.
Hoeveel jonge mensen (hoe ouder ik word, hoe meer ik jonge mensen definieer als mensen onder de 40, lol) denken vandaag de dag opnieuw na over hun opvoeding en nemen het besluit dat ze niet verder kunnen gaan zoals ze zijn opgevoed. Ze willen eruit, en dat is wat deze jongeman deed. Hoeveel jonge mensen hebben de georganiseerde religie niet als verstikkend, beperkend en wereldvreemd ervaren? Hoeveel jongeren zoals deze jongeman zeggen: "Ik kan dit niet meer", en vertrekken?
De resultaten laten zien dat hij die familiestructuur nodig had
In Lukas 15:13-16 wordt ons verteld dat hij naar een ander land ging, en daar zijn geld verspilde aan een 'losbandig leven'. Dit is waar hij de naam 'verloren zoon' krijgt. Het woord 'verloren’ is Latijn voor 'verkwistend, verspillend', maar het betekent meer dan dat: je leven leiden op een manier die verspilling in de hand werkt. Het verwijst naar een levensstijl van extravagantie boven iemands stand.
In de verzen 14-16 wordt ons verteld dat er hongersnood in het land was en dat hij werk moest zoeken. Hij kreeg het laagste baantje dat er was, varkens voeren, die onrein waren voor een nette Joodse jongen als hij. Hij was het laagste van het laagste. In vers 17 van de King James Version staat: "Op het dieptepunt van zijn honger en nood kwam hij tot zichzelf".
Het Grieks leest dit als volgt: "Echter, tot zichzelf gekomen, zei hij..." Hij had eindelijk een eerlijk gesprek met zichzelf over zijn situatie. Vers 17 zegt dat hij in die innerlijke strijd met zichzelf pratend, zich herinnerde dat de laagste bedienden in het huis van zijn vader genoeg te eten hadden, terwijl hij niets had. Hij was uitgehongerd. De varkens aten wel, maar hij niet. Geen voorziening, geen echte vrienden. Helemaal alleen. Hij moest dat dieptepunt bereiken zodat hij 'tot zichzelf kon komen'. Opdat hij een eerlijke balans zou kunnen opmaken over zijn leven, geloof en familiebanden.
Dat had hij nodig.
Hij had eindelijk het gesprek met zichzelf dat hij had moeten hebben voordat hij er ooit aan dacht zijn huis te verlaten. Als hij vertrouwen in de Heer zou hebben gehad, binnen de grenzen van het feit dat zijn oudere broer zijn baas zou zijn en 2x zo rijk zou zijn door zijn erfenis dan hij, dan zou de Heer karakter in hem hebben ontwikkeld en hem hebben gezegend in zijn toekomstige plannen. Maar hij dacht niet na over wat hij had en aan de waarde van de stabiliteit van zijn leven. Hij hechtte geen waarde aan zijn familie, zijn geloof, noch aan de waarden van zijn opvoeding. Dat alles drong nu tot hem door, toen hij zag dat zelfs de varkens te eten hadden, terwijl hij niets had.
Nog steeds in zichzelf denkend ontwikkelt hij een plan. Dit is belangrijk. Hij besloot naar zijn vader terug te keren, zich te vernederen en gewoon ergens op het landgoed om een baan te vragen. Zij die hun geloof deconstrueren zullen op een bepaald moment beginnen hun geloof te reconstrueren, net als deze jongeman. Zij zullen een plan bedenken om terug te keren.
Dat wat vroeger een punt van woede en onrechtvaardigheid was - dat het geloof van zijn familie betekende dat zijn broer 2x zoveel kreeg als hij en dat hij zijn baas zou zijn - werd in zijn hart verwerkt. Hij moest door grote moeilijkheden en ontberingen heen voordat hij vrede had met de situatie, maar hij verwerkte het wel. Hij moest het alleen doen, weg van zijn geloof, zijn vader, zijn broer, en hoe hij zijn toekomst met hen in zijn leven zag.
We weten hoe het eindigde
Hij keerde terug, zijn vader zag hem in de verte toen hij naderde en rende naar hem toe, hield een groot feest, en de oudste zoon was beledigd. Maar ons punt is dat de jongeman terugkeerde.
We moeten toestaan dat degenen van wie we houden en die momenteel hun geloof aan het deconstrueren zijn, verder gaan met hun verwerking. Zij zijn niet alleen. Het Zaad dat zij in zich hebben is onvergankelijk. God is een Geest en het is in het ongeziene rijk van hun geest dat Hij met hen worstelt. Dit kan jaren duren.
Galaten 4:19 zegt dat Paulus "opnieuw in barensweeën was, totdat Christus in u geformeerd is". Paulus is in voorbede voor hen, alsof hij in het kraambed is, maar het gaat erom dat 'Christus in (hen) gevormd wordt'.
Paulus' gebeden voor de Efeziërs in 3:15-20 en 1:17-20 waren voor hun innerlijke mens, wat niemand anders dan de Vader kan zien. Dat de Vader hen door Zijn Geest sterk zou maken en openbaring zou geven van de onpeilbare liefde van Christus, en dat Hij hun de Geest van wijsheid en openbaring in Hem zou geven, zodat zij de diepte zouden kennen van Zijn uitnodiging aan hen in Christus. Dat is krachtig. Zo moeten we bidden voor de 'afbrekers'.
Op dit moment zijn ze misschien hun geloof aan het afbreken, hun opvoeding aan het afbreken, en zelfs aan het uithalen naar de onrechtvaardigheden van hun vroege leven. Maar de Vader is er nog steeds, die met hen omgaat met genade en barmhartigheid, hen dingen laat zien, hen helpt zich te ontdoen van de dwaling en het leed dat zij hebben ondervonden, en hun geloof weer opbouwt, plank voor plank, op weg naar een toekomstige terugkeer en verzoening. En op die dag zal er, net als in ons voorbeeld hierboven, grote blijdschap zijn.
Hij is getrouw. Bid volgens de gebeden hierboven voor je geliefde en wanneer je daartoe bewogen wordt, en zie hoe de Vader werkt ....
Volgende week een nieuw onderwerp,
zegen,
John Fenn/wk/ak
Email me op cwowi@aol.com of john@cwowi.org
RSS Feed