The Lord's Supper 2 of 3, Attitudes
Het Avondmaal 2 van 3, Houding
Hallo allemaal,
Wist je dat Paulus schreef dat verkeerd deelnemen aan het Avondmaal kan leiden tot 'zwakheid, broosheid' of een vroege dood? Verbazingwekkend maar waar.
Bedenk dat als de waterdoop 'verkeerd' wordt gedaan, iemand zich misschien een beetje verslikt in het water, maar dat het wel goed komt. Als de handoplegging op een verkeerd deel van iemands lichaam wordt gedaan, kan dat leiden tot verlegenheid en correctie, maar men kan de fout herstellen.
Maar Paulus vertelde de Corinthiërs dat omdat sommigen van hen hun hart niet goed hadden bij het ontvangen van het Avondmaal: "...sommigen onder u zwak en ziek zijn, en sommigen zijn vroeg gestorven." Wow. Dit is ernstig!
De cultuur van Corinthe versus de cultuur van het Koninkrijk van God
Paulus schreef zijn brief aan de Romeinen vanuit Corinthe, wat bewezen wordt in Romeinen 16:22-23: "Ik, Tertius, die deze brief heeft geschreven groet u, en (Justus) Gaius mijn gastheer groet u, Erastus de penningmeester van de stad groet u, en Quartus, een broeder."
Bij een archeologische opgraving in 1929 werd in Corinthe een gegraveerde steen blootgelegd waarop Erastus wordt genoemd als penningmeester van Corinthe. Dat bewijst dat Paulus' brief aan de Romeinen vanuit Corinthe is geschreven.
Dit is belangrijk voor ons en onze discussie over het Avondmaal, vanwege de mensen die in Corinthe worden genoemd. Zij weerspiegelen een deel van de culturele en raciale diversiteit in het lichaam van Christus daar. Handelingen 18:7-8 vertelt ons dat het lichaam van Christus bestond uit Joden, Grieken en Romeinen, die bij aanvang allemaal samenkwamen in het huis van Justus Gaius.
De naam 'Tertius' is het Romeinse cijfer 3,
...en de naam 'Quartus' is het Romeinse cijfer 4. Tertius ontving dictaat van Paulus, daarom schreef hij: "Ik Tertius, die deze brief schreef, groet u..." Slechts enkele brieven schreef Paulus persoonlijk*. De rest heeft hij, voor zover wij weten, geheel of gedeeltelijk gedicteerd. *Galaten 6:11, Philemon 1:19; dan Colossenzen 4:18, alleen de aanhef, 2Thessalonicenzen 3:17 idem.
Wanneer men iemand tot slaaf van het Rijk maakte, namen de Romeinen hem zijn naam af en gaven hem een nummer, dat op zijn voorhoofd of pols werd getatoeëerd. Zo werkten de slaven 3 (Tertius) en 4 (Quartus) samen met Paulus, evenals de penningmeester van Corinthe, toen een stad met ongeveer 200.000 inwoners. Slaven waren volkeren die door Rome veroverd waren, dus 3 en 4 waren geen Romeinen, maar van andere volkeren, andere rassen.
Het lichaam van Christus is al lang multiraciaal en multicultureel, en kan goed met elkaar overweg. Een voorbeeld is Handelingen 13:1 in Antiochië van Syrië worden 5 profeten en leraren genoemd: Barnabas (Cyprus, een eiland in de Middellandse Zee), Simon van Niger (etnisch Nigeria), Lucius van Cyrene (modern Libië in Noord-Afrika), Manean (Israël), en Saul van Tarsus (Syrië).
Het is dan ook geen verrassing dat de slaven 3 & 4 samenwerken met Paulus en de penningmeester van de grote stad Corinthe. Allen zijn gelijk in Christus... verbazingwekkende genade. Maar alles was niet goed in Corinthe. Terwijl Tertius, Quartus en Erastus misschien sociaal-economisch of raciaal geen problemen met elkaar hadden, hadden anderen in Corinthe dat wel.
Vooroordelen in de gemeente
In 1Corintiërs 11:17-34 heeft Paulus te maken met een groep mensen die niet met de anderen willen eten, noch het Avondmaal met hen willen vieren. Zij kozen ervoor om apart bijeen te komen voor hun maaltijd, zelfs tot het punt van dronkenschap, voordat zij zich bij hen voegden, als zij dat al deden.
Corinthe was een zeehaven, dus een smeltkroes van schepen en bemanningen, eigenaars en kooplieden van alle rangen en standen. Het motto van de stad was "Kennis en vrijheid", wat betekende "alles mag". Toen sommige van deze mensen wedergeboren werden door het geloof in Christus, begonnen ze allemaal samen te komen in het huis van de Romein Justus*. Maar dat betekent niet dat ze allemaal onmiddellijk bevrijd waren van hun vooroordelen en vooringenomenheid. *Handelingen 18:7-8
Iets anders om te weten over Corinthe
Griekse vrouwen hadden grote vrijheid, Romeinse vrouwen hadden verschillende graden van vrijheid, en Joodse vrouwen waren in de samenkomsten gescheiden van hun mannen ('synagoge' is Hebreeuws voor 'samenkomst').
Volgens de mondelinge wet (traditie/commentaar) moesten zij stil zijn tijdens bijeenkomsten, hoewel in de Mozaïsche wet niets werd gezegd over het stil zijn van vrouwen tijdens bijeenkomsten - mede daardoor liep de mate van scheiding in het Romeinse Rijk sterk uiteen.
Griekse vrouwen droegen vaak geen sluier. Romeinse vrouwen meestal wel, een lichte "doorkijk" sluier. Joodse vrouwen droegen, voor zover we uit de geschiedenis weten, meestal een sluier, maar de gebruiken verschilden per regio van het Romeinse Rijk.
De oude trouwring
Sluiers waren de gewoonte om aan te geven dat een vrouw getrouwd was. Sluiers waren in hun tijd wat een trouwring in de onze is. De vrouwen vonden hun vrijheid in Christus en deden hun sluiers af als zij een huis binnengingen voor een (kerkelijke) samenkomst. Ze waren onder vrienden en familie in Christus, en ze zouden de sluier in hun eigen huis afdoen, dus waarom niet in het huis van iemand anders, onder familie in Christus? Dat is theologisch logisch, maar niet voor de plaatselijke gebruiken.
Stel je voor dat je vandaag bij iemand thuis je trouwring afdoet als je binnenkomt. Een vrouw zou kunnen aanvoeren dat ze in Christus vrij is om dat te doen - en ze zou gelijk hebben. Maar het zou oneervol zijn tegenover haar man en de Heer.
Iedereen zou zich afvragen waarom je jezelf, je man en alle aanwezigen onteert, sociaal en cultureel? Waarom de heiligheid van het huwelijk onteren door te pronken met je vrijheid in Christus, en zo Degene onteren die je huwelijk samenbindt door de Heilige Geest?
En zoals Paulus zei, zelfs de engelen die de leiding hadden over hun gezin werden onteerd door het pronken met hun vrijheid. Hij vertelde hen dat ze vrij mogen zijn in Christus, maar breng daar een evenwicht in door je huwelijk en gezin te eren door de sluiers op te zetten. Hij vroeg hen 2x te kijken naar de plaatselijke gewoonte en traditie en zei hen de sluiers dienovereenkomstig op te doen.
(Vroeger waren er sommigen in wat men noemde 'hyper-genade' die zeiden dat er geen zonde was, geen verantwoording, want zij waren vrij in Christus. Zij beseften niet dat de vrijheid in Christus bedoeld is om ons te bekrachtigen tot een heilig leven, niet om zondig of ongepast gedrag te verontschuldigen. Zoals Judas v4 zegt, de goddelozen veranderen de genade van God in een excuus voor zinnelijkheid, die de Heer Jezus Christus verloochent en onteert).
Nu is het toneel gezet. De Corinthiërs waren een raciaal en sociaal diverse groep mensen die allemaal een verschillende religieuze achtergrond hadden voordat ze tot de Heer kwamen. Volgende week zullen we ingaan op de gevolgen van vooringenomenheid bij het ontvangen van het Avondmaal. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
Het Avondmaal 2 van 3, Houding
Hallo allemaal,
Wist je dat Paulus schreef dat verkeerd deelnemen aan het Avondmaal kan leiden tot 'zwakheid, broosheid' of een vroege dood? Verbazingwekkend maar waar.
Bedenk dat als de waterdoop 'verkeerd' wordt gedaan, iemand zich misschien een beetje verslikt in het water, maar dat het wel goed komt. Als de handoplegging op een verkeerd deel van iemands lichaam wordt gedaan, kan dat leiden tot verlegenheid en correctie, maar men kan de fout herstellen.
Maar Paulus vertelde de Corinthiërs dat omdat sommigen van hen hun hart niet goed hadden bij het ontvangen van het Avondmaal: "...sommigen onder u zwak en ziek zijn, en sommigen zijn vroeg gestorven." Wow. Dit is ernstig!
De cultuur van Corinthe versus de cultuur van het Koninkrijk van God
Paulus schreef zijn brief aan de Romeinen vanuit Corinthe, wat bewezen wordt in Romeinen 16:22-23: "Ik, Tertius, die deze brief heeft geschreven groet u, en (Justus) Gaius mijn gastheer groet u, Erastus de penningmeester van de stad groet u, en Quartus, een broeder."
Bij een archeologische opgraving in 1929 werd in Corinthe een gegraveerde steen blootgelegd waarop Erastus wordt genoemd als penningmeester van Corinthe. Dat bewijst dat Paulus' brief aan de Romeinen vanuit Corinthe is geschreven.
Dit is belangrijk voor ons en onze discussie over het Avondmaal, vanwege de mensen die in Corinthe worden genoemd. Zij weerspiegelen een deel van de culturele en raciale diversiteit in het lichaam van Christus daar. Handelingen 18:7-8 vertelt ons dat het lichaam van Christus bestond uit Joden, Grieken en Romeinen, die bij aanvang allemaal samenkwamen in het huis van Justus Gaius.
De naam 'Tertius' is het Romeinse cijfer 3,
...en de naam 'Quartus' is het Romeinse cijfer 4. Tertius ontving dictaat van Paulus, daarom schreef hij: "Ik Tertius, die deze brief schreef, groet u..." Slechts enkele brieven schreef Paulus persoonlijk*. De rest heeft hij, voor zover wij weten, geheel of gedeeltelijk gedicteerd. *Galaten 6:11, Philemon 1:19; dan Colossenzen 4:18, alleen de aanhef, 2Thessalonicenzen 3:17 idem.
Wanneer men iemand tot slaaf van het Rijk maakte, namen de Romeinen hem zijn naam af en gaven hem een nummer, dat op zijn voorhoofd of pols werd getatoeëerd. Zo werkten de slaven 3 (Tertius) en 4 (Quartus) samen met Paulus, evenals de penningmeester van Corinthe, toen een stad met ongeveer 200.000 inwoners. Slaven waren volkeren die door Rome veroverd waren, dus 3 en 4 waren geen Romeinen, maar van andere volkeren, andere rassen.
Het lichaam van Christus is al lang multiraciaal en multicultureel, en kan goed met elkaar overweg. Een voorbeeld is Handelingen 13:1 in Antiochië van Syrië worden 5 profeten en leraren genoemd: Barnabas (Cyprus, een eiland in de Middellandse Zee), Simon van Niger (etnisch Nigeria), Lucius van Cyrene (modern Libië in Noord-Afrika), Manean (Israël), en Saul van Tarsus (Syrië).
Het is dan ook geen verrassing dat de slaven 3 & 4 samenwerken met Paulus en de penningmeester van de grote stad Corinthe. Allen zijn gelijk in Christus... verbazingwekkende genade. Maar alles was niet goed in Corinthe. Terwijl Tertius, Quartus en Erastus misschien sociaal-economisch of raciaal geen problemen met elkaar hadden, hadden anderen in Corinthe dat wel.
Vooroordelen in de gemeente
In 1Corintiërs 11:17-34 heeft Paulus te maken met een groep mensen die niet met de anderen willen eten, noch het Avondmaal met hen willen vieren. Zij kozen ervoor om apart bijeen te komen voor hun maaltijd, zelfs tot het punt van dronkenschap, voordat zij zich bij hen voegden, als zij dat al deden.
Corinthe was een zeehaven, dus een smeltkroes van schepen en bemanningen, eigenaars en kooplieden van alle rangen en standen. Het motto van de stad was "Kennis en vrijheid", wat betekende "alles mag". Toen sommige van deze mensen wedergeboren werden door het geloof in Christus, begonnen ze allemaal samen te komen in het huis van de Romein Justus*. Maar dat betekent niet dat ze allemaal onmiddellijk bevrijd waren van hun vooroordelen en vooringenomenheid. *Handelingen 18:7-8
Iets anders om te weten over Corinthe
Griekse vrouwen hadden grote vrijheid, Romeinse vrouwen hadden verschillende graden van vrijheid, en Joodse vrouwen waren in de samenkomsten gescheiden van hun mannen ('synagoge' is Hebreeuws voor 'samenkomst').
Volgens de mondelinge wet (traditie/commentaar) moesten zij stil zijn tijdens bijeenkomsten, hoewel in de Mozaïsche wet niets werd gezegd over het stil zijn van vrouwen tijdens bijeenkomsten - mede daardoor liep de mate van scheiding in het Romeinse Rijk sterk uiteen.
Griekse vrouwen droegen vaak geen sluier. Romeinse vrouwen meestal wel, een lichte "doorkijk" sluier. Joodse vrouwen droegen, voor zover we uit de geschiedenis weten, meestal een sluier, maar de gebruiken verschilden per regio van het Romeinse Rijk.
De oude trouwring
Sluiers waren de gewoonte om aan te geven dat een vrouw getrouwd was. Sluiers waren in hun tijd wat een trouwring in de onze is. De vrouwen vonden hun vrijheid in Christus en deden hun sluiers af als zij een huis binnengingen voor een (kerkelijke) samenkomst. Ze waren onder vrienden en familie in Christus, en ze zouden de sluier in hun eigen huis afdoen, dus waarom niet in het huis van iemand anders, onder familie in Christus? Dat is theologisch logisch, maar niet voor de plaatselijke gebruiken.
Stel je voor dat je vandaag bij iemand thuis je trouwring afdoet als je binnenkomt. Een vrouw zou kunnen aanvoeren dat ze in Christus vrij is om dat te doen - en ze zou gelijk hebben. Maar het zou oneervol zijn tegenover haar man en de Heer.
Iedereen zou zich afvragen waarom je jezelf, je man en alle aanwezigen onteert, sociaal en cultureel? Waarom de heiligheid van het huwelijk onteren door te pronken met je vrijheid in Christus, en zo Degene onteren die je huwelijk samenbindt door de Heilige Geest?
En zoals Paulus zei, zelfs de engelen die de leiding hadden over hun gezin werden onteerd door het pronken met hun vrijheid. Hij vertelde hen dat ze vrij mogen zijn in Christus, maar breng daar een evenwicht in door je huwelijk en gezin te eren door de sluiers op te zetten. Hij vroeg hen 2x te kijken naar de plaatselijke gewoonte en traditie en zei hen de sluiers dienovereenkomstig op te doen.
(Vroeger waren er sommigen in wat men noemde 'hyper-genade' die zeiden dat er geen zonde was, geen verantwoording, want zij waren vrij in Christus. Zij beseften niet dat de vrijheid in Christus bedoeld is om ons te bekrachtigen tot een heilig leven, niet om zondig of ongepast gedrag te verontschuldigen. Zoals Judas v4 zegt, de goddelozen veranderen de genade van God in een excuus voor zinnelijkheid, die de Heer Jezus Christus verloochent en onteert).
Nu is het toneel gezet. De Corinthiërs waren een raciaal en sociaal diverse groep mensen die allemaal een verschillende religieuze achtergrond hadden voordat ze tot de Heer kwamen. Volgende week zullen we ingaan op de gevolgen van vooringenomenheid bij het ontvangen van het Avondmaal. Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
RSS Feed