The Lord's Supper, 1 of 3, How important is it?
Het Avondmaal, 1 van 3, Hoe belangrijk is het?
Hallo allemaal,
Het avondmaal is één van de twee rituelen van het Nieuwe Testament, de andere is de waterdoop. Alle andere rituelen van het Oude Testament werden opgeslokt door het offer van Jezus. Volgens sommigen is de doop met de Heilige Geest een derde, maar dat is een geestelijke vervulling en niet een uiterlijke handeling, zoals onderdompeling in water of een maaltijd, dus wordt het gewoonlijk niet opgenomen als een ritueel van het Nieuwe Testament.
Is het een fundament van ons geloof zoals velen het tegenwoordig beschouwen?
Als de auteur van Hebreeën "de beginselen (fundament) van de leer van Christus" opsomt, zijn dat in 6:1-2: Bekering van dode werken, geloof in God, een leer van dopen (water en Heilige Geest), handoplegging, opstanding van de doden en eeuwig oordeel. (Wanneer heb je iets over één van deze punten gehoord, in een les voor 'nieuwe gelovigen', of in een preek?)
Het Avondmaal is niet opgenomen in het fundament. Onderwijs over handoplegging is fundamenteel, maar het avondmaal niet. Dat alleen al zou ons genoeg moeten zeggen. Als je het avondmaal beschouwt als een fundamentele leer, dan moet je gaan kijken naar wat de Schrift eigenlijk hierover zegt. Zo vernieuwen we ons denken, gaan denken zoals God denkt. Bekering IS een deel van het fundament van ons geloof. Het avondmaal niet.
Begrijp goed dat ik helemaal voor het avondmaal ben en het meerdere keren per jaar vier. Maar in termen van fundamenteel onderwijs is het in de Schrift niet opgenomen als zijnde fundamenteel. Dat komt waarschijnlijk als een schok voor sommigen, maar een goede schok, om nu te gaan denken zoals God over deze zaak denkt.
Overweeg...
In Handelingen 2:38 toen de verzamelde menigte Petrus' uitleg over Pinksteren hoorde en vroeg wat ze moesten doen om gered te worden, zei Petrus: "Bekeert u...". In Handelingen 3:19 toen de kreupele man werd genezen en de mensen bijeen waren om getuige te zijn van het wonder, drong Petrus er bij hen op aan om "berouw te hebben en zich te bekeren". In Handelingen 8:22, toen Simon de tovenaar de bevoegdheid wilde om mensen de handen op te leggen voor de doop met de Heilige Geest, zei Petrus tegen hem dat hij zich moest "bekeren en tot God bidden". In Handelingen 11:18 als Petrus de leiders vertelt hoe het gezin van Cornelius werd wedergeboren en de Heilige Geest ontving, staat er dat zij allen "zich verheugden dat God de heidenen bekering tot het leven gaf".
Paulus is op Mars Hill in Athene en in Handelingen 17:30 vertelt hij hen "God...beveelt alle mensen overal om zich te bekeren...". In Handelingen 20:21 zegt Paulus in zijn laatste afscheid van de leiders van Efeze dat hij trouw was; "om aan de Joden en aan de Grieken te getuigen van bekering tot God en geloof in onze Heer Jezus Christus." In Handelingen 26:20 zegt hij in zijn verdediging voor Agrippa hetzelfde, eraan toevoegend dat ze bij berouw werken moeten doen die bewijzen dat ze berouw hadden.
Ik vraag me dus af wat er zou gebeuren als we ons meer zouden bekommeren om berouw en goed leven dan om hoe of wanneer we het avondmaal moeten gebruiken. Hoe zou het lichaam van Christus eruit zien als wij dezelfde prioriteiten zouden hebben als God opsomt in Zijn Woord? Wat als er in elke zondagochtenddienst een gelijke oproep tot bekering zou zijn? Of als, in plaats van elke dienst het avondmaal te vieren, dezelfde tijd en de helft van de tijd vervangen zou worden door oproepen tot bekering?
Dat was interessant om over na te denken. Nu, terug naar het onderwerp...
Er is veel geschreven over de eerste gemeente die wekelijks het avondmaal vierde, maar veel van die geschriften zijn gebaseerd op onjuiste veronderstellingen door aloude uitdrukkingen te interpreteren door moderne ogen.
Zij interpreteren de uitdrukking "brood breken" als zijnde het avondmaal, wat onjuist is - het is gewoon een algemene uitdrukking uit de eerste eeuw die een maaltijd met anderen betekent, een gemeenschappelijke maaltijd. Ze hadden geen gesneden brood, dus braken ze bij elke maaltijd brood - soms hield dat het avondmaal in, soms was het gewoon een maaltijd. Jezus brak de broden en de vissen, maar niemand beweert dat het breken van het brood het avondmaal was - het was gewoon een maaltijd. (Mt 14:19, 15:36, 26:26).
In Handelingen 2:42 staat dat de discipelen bleven volharden bij het onderwijs van de apostelen, de gemeenschap, het breken van het brood en het gebed. De uitdrukking 'het brood breken' betekent in het Grieks een gemeenschappelijke maaltijd - zij kwamen bijeen om samen te eten.
Maar omdat er in vers 42 'het brood' staat en niet alleen 'brood', kan het zo worden opgevat dat het ook het avondmaal omvat. Maar in vers 46 wordt 'het' weggelaten en staat er alleen 'het breken van brood', verwijzend naar een gemeenschappelijke maaltijd. Wij zouden dan kunnen concluderen dat het avondmaal deel uitmaakte van wat zij deden, maar niet bij elke maaltijd. De nadruk lag op het samenkomen in gemeenschap, eten, gebed en onderwijs.
We zien dit in Handelingen 20:11 toen de jongeman door Paulus uit de dood werd opgewekt nadat hij uit een raam was gevallen. Eenmaal weer tot leven gewekt, braken zij allen brood en sprak Paulus de hele nacht door tot het aanbreken van de dag, waarna hij vertrok. Ze hadden niet het avondmaal, de tekst zegt dat ze samen een late maaltijd hadden.
In Handelingen 27:35 wordt hetzelfde gebruik van brood breken beschreven. Paulus is in een storm, op een schip als een van de 276 mensen, en hij verzekert hen dat een engel hem had gezegd dat ze veilig zouden zijn, en dit bewijst hij door brood te nemen, God te danken, het te breken en te eten.
In de huiskerk,
...wordt het avondmaal vaak gevierd als onderdeel van een maaltijd. De frequentie wordt bepaald door de groep of de gastheer(s). Soms kan bij een gewoon informeel samenzijn van christenen het avondmaal ingelast worden, als zij dat willen. Zelfs in je eentje of met één ander - er zijn heel weinig richtlijnen gegeven in de Schrift, behalve dat we ervoor moeten zorgen dat ons hart recht is, en daarover gaat volgende week.
Als we de religieuze bril afzetten en teruggaan in de tijd naar de 1e eeuw, begrijpen we dat het avondmaal een onderdeel was van een grotere maaltijd, tijdens een samenkomst in de huizen van de gelovigen. Het was niet altijd tijdens 'de kerk'. Het is een middel om Zijn dood en offer te gedenken en dat niet beperkt is tot waar, hoe of hoe vaak het gevierd wordt.
Een andere overweging is dat in het hele Nieuwe Testament,
...van de 30 jaar die het boek Handelingen beslaat, tot alles wat Paulus, Jacobus, Johannes, Petrus en Judas schreven in de loop van 70 jaar, de enige keer dat het avondmaal wordt onderwezen of besproken, in 1Corintiërs 11 is. Het werd daar alleen ter sprake gebracht vanwege onderlinge strijd in hun viering van het avondmaal. Gelukkig is het daar voor onze instructie opgenomen.
Berichten over vergeven, elkaar tegemoet komen, bidden, bekering, dopen en dergelijke worden daarentegen in het Nieuwe Testament veelvuldig genoemd of onderwezen. Wat moeten we concluderen uit het feit dat het avondmaal maar één keer wordt genoemd, terwijl andere onderwerpen in diezelfde brieven meerdere keren worden behandeld? Het was een deel van wat zij deden, maar niet de focus of het hele punt van hun bijeenkomsten.
Wat was de aanleiding voor Paulus om de Corinthiërs aan te spreken om op de juiste manier het avondmaal te vieren? Dat is voor volgende week, tot dan,
zegen
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
Het Avondmaal, 1 van 3, Hoe belangrijk is het?
Hallo allemaal,
Het avondmaal is één van de twee rituelen van het Nieuwe Testament, de andere is de waterdoop. Alle andere rituelen van het Oude Testament werden opgeslokt door het offer van Jezus. Volgens sommigen is de doop met de Heilige Geest een derde, maar dat is een geestelijke vervulling en niet een uiterlijke handeling, zoals onderdompeling in water of een maaltijd, dus wordt het gewoonlijk niet opgenomen als een ritueel van het Nieuwe Testament.
Is het een fundament van ons geloof zoals velen het tegenwoordig beschouwen?
Als de auteur van Hebreeën "de beginselen (fundament) van de leer van Christus" opsomt, zijn dat in 6:1-2: Bekering van dode werken, geloof in God, een leer van dopen (water en Heilige Geest), handoplegging, opstanding van de doden en eeuwig oordeel. (Wanneer heb je iets over één van deze punten gehoord, in een les voor 'nieuwe gelovigen', of in een preek?)
Het Avondmaal is niet opgenomen in het fundament. Onderwijs over handoplegging is fundamenteel, maar het avondmaal niet. Dat alleen al zou ons genoeg moeten zeggen. Als je het avondmaal beschouwt als een fundamentele leer, dan moet je gaan kijken naar wat de Schrift eigenlijk hierover zegt. Zo vernieuwen we ons denken, gaan denken zoals God denkt. Bekering IS een deel van het fundament van ons geloof. Het avondmaal niet.
Begrijp goed dat ik helemaal voor het avondmaal ben en het meerdere keren per jaar vier. Maar in termen van fundamenteel onderwijs is het in de Schrift niet opgenomen als zijnde fundamenteel. Dat komt waarschijnlijk als een schok voor sommigen, maar een goede schok, om nu te gaan denken zoals God over deze zaak denkt.
Overweeg...
In Handelingen 2:38 toen de verzamelde menigte Petrus' uitleg over Pinksteren hoorde en vroeg wat ze moesten doen om gered te worden, zei Petrus: "Bekeert u...". In Handelingen 3:19 toen de kreupele man werd genezen en de mensen bijeen waren om getuige te zijn van het wonder, drong Petrus er bij hen op aan om "berouw te hebben en zich te bekeren". In Handelingen 8:22, toen Simon de tovenaar de bevoegdheid wilde om mensen de handen op te leggen voor de doop met de Heilige Geest, zei Petrus tegen hem dat hij zich moest "bekeren en tot God bidden". In Handelingen 11:18 als Petrus de leiders vertelt hoe het gezin van Cornelius werd wedergeboren en de Heilige Geest ontving, staat er dat zij allen "zich verheugden dat God de heidenen bekering tot het leven gaf".
Paulus is op Mars Hill in Athene en in Handelingen 17:30 vertelt hij hen "God...beveelt alle mensen overal om zich te bekeren...". In Handelingen 20:21 zegt Paulus in zijn laatste afscheid van de leiders van Efeze dat hij trouw was; "om aan de Joden en aan de Grieken te getuigen van bekering tot God en geloof in onze Heer Jezus Christus." In Handelingen 26:20 zegt hij in zijn verdediging voor Agrippa hetzelfde, eraan toevoegend dat ze bij berouw werken moeten doen die bewijzen dat ze berouw hadden.
Ik vraag me dus af wat er zou gebeuren als we ons meer zouden bekommeren om berouw en goed leven dan om hoe of wanneer we het avondmaal moeten gebruiken. Hoe zou het lichaam van Christus eruit zien als wij dezelfde prioriteiten zouden hebben als God opsomt in Zijn Woord? Wat als er in elke zondagochtenddienst een gelijke oproep tot bekering zou zijn? Of als, in plaats van elke dienst het avondmaal te vieren, dezelfde tijd en de helft van de tijd vervangen zou worden door oproepen tot bekering?
Dat was interessant om over na te denken. Nu, terug naar het onderwerp...
Er is veel geschreven over de eerste gemeente die wekelijks het avondmaal vierde, maar veel van die geschriften zijn gebaseerd op onjuiste veronderstellingen door aloude uitdrukkingen te interpreteren door moderne ogen.
Zij interpreteren de uitdrukking "brood breken" als zijnde het avondmaal, wat onjuist is - het is gewoon een algemene uitdrukking uit de eerste eeuw die een maaltijd met anderen betekent, een gemeenschappelijke maaltijd. Ze hadden geen gesneden brood, dus braken ze bij elke maaltijd brood - soms hield dat het avondmaal in, soms was het gewoon een maaltijd. Jezus brak de broden en de vissen, maar niemand beweert dat het breken van het brood het avondmaal was - het was gewoon een maaltijd. (Mt 14:19, 15:36, 26:26).
In Handelingen 2:42 staat dat de discipelen bleven volharden bij het onderwijs van de apostelen, de gemeenschap, het breken van het brood en het gebed. De uitdrukking 'het brood breken' betekent in het Grieks een gemeenschappelijke maaltijd - zij kwamen bijeen om samen te eten.
Maar omdat er in vers 42 'het brood' staat en niet alleen 'brood', kan het zo worden opgevat dat het ook het avondmaal omvat. Maar in vers 46 wordt 'het' weggelaten en staat er alleen 'het breken van brood', verwijzend naar een gemeenschappelijke maaltijd. Wij zouden dan kunnen concluderen dat het avondmaal deel uitmaakte van wat zij deden, maar niet bij elke maaltijd. De nadruk lag op het samenkomen in gemeenschap, eten, gebed en onderwijs.
We zien dit in Handelingen 20:11 toen de jongeman door Paulus uit de dood werd opgewekt nadat hij uit een raam was gevallen. Eenmaal weer tot leven gewekt, braken zij allen brood en sprak Paulus de hele nacht door tot het aanbreken van de dag, waarna hij vertrok. Ze hadden niet het avondmaal, de tekst zegt dat ze samen een late maaltijd hadden.
In Handelingen 27:35 wordt hetzelfde gebruik van brood breken beschreven. Paulus is in een storm, op een schip als een van de 276 mensen, en hij verzekert hen dat een engel hem had gezegd dat ze veilig zouden zijn, en dit bewijst hij door brood te nemen, God te danken, het te breken en te eten.
In de huiskerk,
...wordt het avondmaal vaak gevierd als onderdeel van een maaltijd. De frequentie wordt bepaald door de groep of de gastheer(s). Soms kan bij een gewoon informeel samenzijn van christenen het avondmaal ingelast worden, als zij dat willen. Zelfs in je eentje of met één ander - er zijn heel weinig richtlijnen gegeven in de Schrift, behalve dat we ervoor moeten zorgen dat ons hart recht is, en daarover gaat volgende week.
Als we de religieuze bril afzetten en teruggaan in de tijd naar de 1e eeuw, begrijpen we dat het avondmaal een onderdeel was van een grotere maaltijd, tijdens een samenkomst in de huizen van de gelovigen. Het was niet altijd tijdens 'de kerk'. Het is een middel om Zijn dood en offer te gedenken en dat niet beperkt is tot waar, hoe of hoe vaak het gevierd wordt.
Een andere overweging is dat in het hele Nieuwe Testament,
...van de 30 jaar die het boek Handelingen beslaat, tot alles wat Paulus, Jacobus, Johannes, Petrus en Judas schreven in de loop van 70 jaar, de enige keer dat het avondmaal wordt onderwezen of besproken, in 1Corintiërs 11 is. Het werd daar alleen ter sprake gebracht vanwege onderlinge strijd in hun viering van het avondmaal. Gelukkig is het daar voor onze instructie opgenomen.
Berichten over vergeven, elkaar tegemoet komen, bidden, bekering, dopen en dergelijke worden daarentegen in het Nieuwe Testament veelvuldig genoemd of onderwezen. Wat moeten we concluderen uit het feit dat het avondmaal maar één keer wordt genoemd, terwijl andere onderwerpen in diezelfde brieven meerdere keren worden behandeld? Het was een deel van wat zij deden, maar niet de focus of het hele punt van hun bijeenkomsten.
Wat was de aanleiding voor Paulus om de Corinthiërs aan te spreken om op de juiste manier het avondmaal te vieren? Dat is voor volgende week, tot dan,
zegen
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
RSS Feed