Dag allemaal,
Ik wil even vermelden dat we nu ‘Visions and Dream 2’ aanbieden, dat onderdeel is van een 3-delige serie. Het is een goede studie over geestelijke dromen, visioenen, welke zijn er, hoe en waarom – zeer waardevol!
Het testen van de Heer
Vorige week noemde ik Johannes 6:5-6 waar Jezus Fillipus de vraag stelt, nadat hij de 5000 mannen plus vrouwen en kinderen ziet die daar waren: “Waar zullen wij broden kopen dat dezen kunnen eten?” De volgende zin is ‘Dit zeide Hij om hem op de proef te stellen, want Hij wist zelf wat Hij zou doen.”
Jacobus 1:2, 13, 16-18 zegt: ‘Houdt het voor enkel vreugde wanneer gij in velerlei verzoekingen (testen, beproevingen) valt….maar laat niemand als hij verzocht wordt, zeggen: Ik word van Godswege verzocht. Want God kan door het kwade niet verzocht worden en Hij zelf brengt ook niemand in verzoeking. Dwaalt niet, mijn geliefde broeders, iedere gave die goed en elk geschenk dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der lichten, bij wie geen verandering is of zweem van ommekeer. Naar Zijn raadsbesluit heeft Hij ons voortgebracht door het woord der waarheid, om in zekere zin eerstelingen te zijn onder zijn schepselen.”
Dus de heer beproeft ons niet met het kwade, maar Hij tests ons wel. Hij test ons met het goede. Het testen van Hem kan beter begrepen worden als ‘op de proef stellen,’ want Hij kent ons en onze mogelijkheden en onze bestemming, dus plaatst Hij ons in situaties waar we in de gelegenheid komen te beproeven wat er in ons hart is.
Jezus zei in Mattheüs 11:19: ‘Wijsheid is gerechtvaardigd door haar kinderen,’ wat wil zeggen dat een wijze beslissing vaak niet openlijk en duidelijk wijs lijkt te zijn, maar de ‘kinderen’ van die beslissing, het resultaat van de beslissing, onthult dat het besluit wat toen genomen was, in feite de juiste was.
Mensen die van geestelijke rotsen springen, met de rest van de menigte, maken geen wijze beslissingen. Ze kunnen niet naar de tijdsbalk van hun leven kijken om te zien dat op de lange termijn loont om nu die moeilijke beslissingen te nemen, en de prijs te betalen. Ze kunnen moeilijk geloven dat de heilige Geest hen leidt om een moeilijk besluit te nemen. Ze willen niet dat de Geest hen door pijnlijke veranderingen leidt, maar dat doet Hij wel.
Hoe krijgen we genoeg geld?
Als we de vraag die Jezus aan Fillipus stelde, onder de loep nemen, dan zien we dat het een heel gewone, ‘natuurlijke’ vraag was “waar kopen we brood zodat deze mensen te eten hebben?” De vraag zinspeelde niet op de bovennatuurlijke voorziening die eraan zat te komen. Gelegenheden om in de bovennatuurlijke voorziening te wandelen presenteren zich zelden als bovennatuurlijk, en een groot deel van het koninkrijk werkt door ‘het geschiede naar uw geloof.’
We kunnen het Fillipus niet aanrekenen dat hij op een natuurlijke vraag een natuurlijk antwoord gaf. En toch testte de Heer hem om te zien hoe hij zou reageren. Fillipus kon absoluut niet weten dat de Heer de lunch van een jongetje zou vermenigvuldigen, want dat had Hij nog niet eerder gedaan. Jezus verandert niet, Hij stelt ons ook nu vragen om te zien wat we gaan doen. Hij vraagt nog steeds van ons om na te denken over wat zou kunnen gebeuren, om ‘buiten de box’ te denken.
Chris was stervende
Nadat Chris 24 jaar thuis gewoond had, verhuisde Chris, onze oudste en gehandicapte zoon, naar een gezinsvervangend tehuis, bijna 2 uur van ons vandaan. Zijn jongere broers waren van de middelbare school af, woonden niet meer thuis en waren verder gegaan met hun levens. Barb en ik beseften dat we iets voor de lange termijn moesten gaan regelen. Dat was de moeilijkste beslissing die we ooit genomen hebben en we voelden ons de slechtste ouders die er maar konden zijn.
Chris is mentaal 4 jaar oud. Hij houdt van de Heer, maar nadat hij 4 jaar werd, bleef hij 4. Hoe vertel je een 4-jarig kind dat hij niet langer thuis kan wonen, en 2 uur rijden van ons vandaan gaat wonen, dus papa en mama ongeveer eens in de 4-8 weken zal zien (mede vanwege reizen voor de bediening, en die afstand van 2 uur)?
Jaren lang heeft hij gedacht dat hij iets verkeerds gedaan had. Hij vroeg de staf naar huis te bellen, en aan de telefoon begon hij te huilen, snikkend en in tranen ‘het spijt mij wat ik verkeerd heb gedaan, misschien mag ik nu weer thuis komen, het spijt me wat ik verkeerd heb gedaan!’ Omdat hij verstandelijk beperkt is, duurde het 2 jaar voordat het tot hem doordrong dat hij niets verkeerds gedaan had, maar zoals Jason en Brian naar ‘school’ gingen, zo moest hij nu ook naar ‘school’, net zoals zijn broers.
De staf had te maken met woede uitbarstingen, wat vaak voorkomt bij mensen die een hersenbeschadiging hebben, of dat nu door letsel tijdens de bevalling ontstaan is, of door ander letsel op latere leeftijd – onverwachte harde geluiden, veranderingen in de routine – alles, wat dan ook, kan een woede uitbarsting veroorzaken. Zodra zijn woede geuit was, werd hij weer zachtmoedig en gedwee en verontschuldigde zich.
Maar toen de zomer van 2008 kwam, had Chris de wil te leven opgegeven. Thuis, met mama’s kookkunst, woog hij ongeveer 79 kilo, maar in het tehuis weigerde hij te eten, waardoor zijn gewicht zakte naar 62 kilo. Het laagste gezonde gewicht voor hem, was berekend op 61 kilo en dat kwam dichtbij! Daarna weigerde hij uit bed te komen, wilde niet eten, deed zijn behoeftes in bed, had helemaal de wil te leven opgegeven.
De manager van het huis, en verpleegkundige vertelde mij dat hij bijna het punt had bereikt dat ze hem naar een verzorgingshuis moesten sturen, waar hij zou kunnen sterven. In afgrijzen deinsde in terug, de ernst van het gebeuren sloeg mij in het gezicht, en ik was zo dankbaar dat Barb hier niet bij was.
Van de rots afspringen of geloof hebben voor een wonder?
Er is een filosofie in de bediening dat zegt dat als iemand in de bediening voor Gods volk en werk zorgt, ook al verwaarloost hij zijn eigen gezin, God voor de rest zorgt. Dat denken is de reden dat kinderen van voorgangers de reputatie hebben die ze hebben, en waarom ze gewond zijn – vader zorgde voor iedereen, behalve voor zijn eigen gezin.
Dit uit zich door dat de voorganger telefoontjes aanneemt terwijl iedereen aan tafel zit voor de maaltijd, ook al is één van zijn kinderen net een verhaal aan het vertellen over school. Of als één van zijn kinderen op woensdagavond een wedstrijd heeft, zal vader niet iemand anders vragen om de avond te leiden zodat hij bij zijn kind kan zijn. Nee, hij denkt dat hij diegene moet zijn die in de dienst aanwezig is. Kinderen van voorgangers groeien op, denkend dat zij niet op de eerste plaats komen, en hoe kunnen zij ooit concurreren met Hem?
Barb en ik hebben dat nooit geloofd. Wij geloven dat als we allereerst voor ons gezin in God zorgen, alle andere dingen op zijn plek zullen vallen. Dus weigerde ik ( nog steeds) om telefoontjes tijdens de maaltijd aan te nemen. Als één van mijn zonen iets had waar ik bij moest zijn, delegeerde ik verplichtingen aan anderen, om er maar bij te kunnen zijn. Zelf nu, als ik bij Chris ben, beantwoord ik geen telefoontjes. Hetzelfde als Barb en ik tijd samen hebben, enzovoorts.
De verhuizing
Chris was stervende, maar hij woonde 2 uur van ons vandaan. Onmiddellijk nam ik 2 dagen in de week om naar hem toe te gaan. Soms gingen Barb en ik allebei, soms ik alleen. Ik haalde Chris uit bed, douchte en scheerde hem, nam hem mee naar McDonald’s – om hem maar uit bed te krijgen, zodat hij weer zou willen leven. Voor die wekelijkse bezoekjes leefde hij, en al spoedig hing zijn emotioneel welzijn af van het feit dat ik naar hem toe kwam.
Het duurde niet lang of we gaven net zoveel geld uit aan tijd, brandstof, maaltijden, als we aan een hypotheek kwijt zouden zijn. Wat zouden we doen: van de rots afspringen met de rest – Chris laten sterven en zeggen ‘wat we voor de Heer doen is belangrijker dan jouw leven’ of zouden we God geloven voor iets dat totaal buiten onze ‘box’ was?
Het was de zomer van 2008. De economie stortte in elkaar, leningen waren moeilijk te krijgen want iedereen wachtte op wat het Congres zou doen. AIG, Lehman Brothers, en andere grote banken gingen ten onder – in het natuurlijke was er geen oplossing.
We besloten, ondanks de huiskerken in Tulsa, dat Chris op de eerste plaats zou komen, wat inhield dat we dichter bij hem zouden moeten gaan wonen. Barb en ik werden dat jaar beiden 50 jaar oud. We wilden geen appartement huren, want Chris had een permanent huis nodig. Ook wilden we niet huren, omdat we niet de hypotheek van iemand anders wilden betalen en we beseften dat het dorpje waar het tehuis van Chris gelokaliseerd was, nou niet precies een juweeltje van een plek was.
Ik kwam tot de conclusie dat we binnen 30 minuten bij Chris zouden moeten kunnen zijn en als we een huis zouden hebben aan een nabijgelegen meer, Grand Lake, dat we konden kopen, zou het een huis zijn dat het leven van Chris kon redden. Het zou zijn waarde behouden ondanks een neergaande economie, en van onszelf zijn. We hadden een rolstoeltoegankelijk huis nodig, en een tuin die vlak was, aangezien veel huizen aan het meer op een rots gebouwd waren, om over het water uit te kunnen kijken.
En hoe zit dat met het geld?
Nadat we onze prioriteiten vastgesteld hadden, dat we Chris niet zouden laten sterven, zodat wij ongehinderd verder konden met de bediening, maar dat we ons leven opnieuw wilden ordenen om dat van hem te redden, en toen we nagedacht hadden over huren/kopen, waar, en tot de conclusie kwamen dat we een plek aan het meer nodig hadden, TOEN pas gingen we naar de Vader in gebed.
We waren als Fillipus, die een wonder nodig had om de menigte te voeden. We hadden geen geld, ik was bij een hypotheekmakelaar geweest, maar iedereen wilde wachten op wat het Congres zou doen, dus waren we volkomen hulpeloos. Op dat moment ging ik terug naar de Vader en zei: “Vader, de eigenaar van het huis moet het huis kunnen verkopen zonder makelaar, want niemand wil ons geld lenen.
Dit was allemaal buiten de box denken. Normaal denken zou doorgegaan zijn de wekelijkse reis naar Chris te ondernemen, wat de stress op ons zou vergroten, omdat andere dingen die gedaan zouden moeten worden, niet gedaan konden worden, of normaal predikers denken zou hem hebben laten sterven….maar zo waren wij niet.
NADAT ik alles bij de Vader gebracht had, had ik er ineens een vrede over, en zag ik een mini visioen van Grand Lake, met een ovaal getekend rond de noord- en west kust, alsof een onzichtbare hand een ovaal tekende met pen op papier. Ik wist nu dat dit het gebied was waar de Vader een voorziening had.
Dus direct plaatste ik de GPS op de voorruit van de auto, en twee dagen lang reed ik rond het meer, BEHALVE waar ik de hand van de Heer dat ovaal had zien tekenen. Ik wilde voor mijzelf weten wat er beschikbaar was in huizen, wat een redelijke prijs zou zijn, enzovoorts. Toen Hij mij die vrede gaf, gaf Hij ook een prijs, 127.000 dollar, dus wilde ik zien wat je daar voor zou kunnen kopen. Ook had Hij mij een beeld van dat huis laten zien – een klein huis omringd door bomen, zwart/witte shutters, en een oprit naar de voordeur.
De derde dag vond ik dat ik genoeg wist, en ging ik richting het gebied wat ik getekend had gezien. Ik reed een buurt binnen waar voornamelijk brede huizen stonden, en andere kleine woningen en toen ik aan het eind van de weg kwam, zag ik het huis van het visioen. Plus dat er een ‘te koop door eigenaar’ bord in de tuin stond. De eigenaar was een Baptisten voorganger en zijn vrouw, die dichter bij hun kerk wilden gaan wonen, aan de andere kant van het meer. We konden het financieel onderling regelen, en we verhuisden daar naar toe. Het ging direct beter met Chris, hij kwam weer aan, zei ‘Pa, ik vind dit een leuk huis.’ En hier zijn we dus vandaag.
Maar dit zou nooit gebeurd zijn als we niet hadden begrepen dat God ons beproeft met goede dingen – moeilijke beslissingen, beslissingen nemen waarvoor we ‘buiten de box’ moesten gaan denken en geloven, geleid door principes en juiste prioriteiten – geleid door de Heilige Geest toen we aangaven een stap richting het onmogelijke te willen nemen.
Volgende week meer over hoe de Heer test met het goede, en andere niet zo voor de hand liggende wegen waarop Hij leidt, en meer!
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
www.cwowi.eu
Ik wil even vermelden dat we nu ‘Visions and Dream 2’ aanbieden, dat onderdeel is van een 3-delige serie. Het is een goede studie over geestelijke dromen, visioenen, welke zijn er, hoe en waarom – zeer waardevol!
Het testen van de Heer
Vorige week noemde ik Johannes 6:5-6 waar Jezus Fillipus de vraag stelt, nadat hij de 5000 mannen plus vrouwen en kinderen ziet die daar waren: “Waar zullen wij broden kopen dat dezen kunnen eten?” De volgende zin is ‘Dit zeide Hij om hem op de proef te stellen, want Hij wist zelf wat Hij zou doen.”
Jacobus 1:2, 13, 16-18 zegt: ‘Houdt het voor enkel vreugde wanneer gij in velerlei verzoekingen (testen, beproevingen) valt….maar laat niemand als hij verzocht wordt, zeggen: Ik word van Godswege verzocht. Want God kan door het kwade niet verzocht worden en Hij zelf brengt ook niemand in verzoeking. Dwaalt niet, mijn geliefde broeders, iedere gave die goed en elk geschenk dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der lichten, bij wie geen verandering is of zweem van ommekeer. Naar Zijn raadsbesluit heeft Hij ons voortgebracht door het woord der waarheid, om in zekere zin eerstelingen te zijn onder zijn schepselen.”
Dus de heer beproeft ons niet met het kwade, maar Hij tests ons wel. Hij test ons met het goede. Het testen van Hem kan beter begrepen worden als ‘op de proef stellen,’ want Hij kent ons en onze mogelijkheden en onze bestemming, dus plaatst Hij ons in situaties waar we in de gelegenheid komen te beproeven wat er in ons hart is.
Jezus zei in Mattheüs 11:19: ‘Wijsheid is gerechtvaardigd door haar kinderen,’ wat wil zeggen dat een wijze beslissing vaak niet openlijk en duidelijk wijs lijkt te zijn, maar de ‘kinderen’ van die beslissing, het resultaat van de beslissing, onthult dat het besluit wat toen genomen was, in feite de juiste was.
Mensen die van geestelijke rotsen springen, met de rest van de menigte, maken geen wijze beslissingen. Ze kunnen niet naar de tijdsbalk van hun leven kijken om te zien dat op de lange termijn loont om nu die moeilijke beslissingen te nemen, en de prijs te betalen. Ze kunnen moeilijk geloven dat de heilige Geest hen leidt om een moeilijk besluit te nemen. Ze willen niet dat de Geest hen door pijnlijke veranderingen leidt, maar dat doet Hij wel.
Hoe krijgen we genoeg geld?
Als we de vraag die Jezus aan Fillipus stelde, onder de loep nemen, dan zien we dat het een heel gewone, ‘natuurlijke’ vraag was “waar kopen we brood zodat deze mensen te eten hebben?” De vraag zinspeelde niet op de bovennatuurlijke voorziening die eraan zat te komen. Gelegenheden om in de bovennatuurlijke voorziening te wandelen presenteren zich zelden als bovennatuurlijk, en een groot deel van het koninkrijk werkt door ‘het geschiede naar uw geloof.’
We kunnen het Fillipus niet aanrekenen dat hij op een natuurlijke vraag een natuurlijk antwoord gaf. En toch testte de Heer hem om te zien hoe hij zou reageren. Fillipus kon absoluut niet weten dat de Heer de lunch van een jongetje zou vermenigvuldigen, want dat had Hij nog niet eerder gedaan. Jezus verandert niet, Hij stelt ons ook nu vragen om te zien wat we gaan doen. Hij vraagt nog steeds van ons om na te denken over wat zou kunnen gebeuren, om ‘buiten de box’ te denken.
Chris was stervende
Nadat Chris 24 jaar thuis gewoond had, verhuisde Chris, onze oudste en gehandicapte zoon, naar een gezinsvervangend tehuis, bijna 2 uur van ons vandaan. Zijn jongere broers waren van de middelbare school af, woonden niet meer thuis en waren verder gegaan met hun levens. Barb en ik beseften dat we iets voor de lange termijn moesten gaan regelen. Dat was de moeilijkste beslissing die we ooit genomen hebben en we voelden ons de slechtste ouders die er maar konden zijn.
Chris is mentaal 4 jaar oud. Hij houdt van de Heer, maar nadat hij 4 jaar werd, bleef hij 4. Hoe vertel je een 4-jarig kind dat hij niet langer thuis kan wonen, en 2 uur rijden van ons vandaan gaat wonen, dus papa en mama ongeveer eens in de 4-8 weken zal zien (mede vanwege reizen voor de bediening, en die afstand van 2 uur)?
Jaren lang heeft hij gedacht dat hij iets verkeerds gedaan had. Hij vroeg de staf naar huis te bellen, en aan de telefoon begon hij te huilen, snikkend en in tranen ‘het spijt mij wat ik verkeerd heb gedaan, misschien mag ik nu weer thuis komen, het spijt me wat ik verkeerd heb gedaan!’ Omdat hij verstandelijk beperkt is, duurde het 2 jaar voordat het tot hem doordrong dat hij niets verkeerds gedaan had, maar zoals Jason en Brian naar ‘school’ gingen, zo moest hij nu ook naar ‘school’, net zoals zijn broers.
De staf had te maken met woede uitbarstingen, wat vaak voorkomt bij mensen die een hersenbeschadiging hebben, of dat nu door letsel tijdens de bevalling ontstaan is, of door ander letsel op latere leeftijd – onverwachte harde geluiden, veranderingen in de routine – alles, wat dan ook, kan een woede uitbarsting veroorzaken. Zodra zijn woede geuit was, werd hij weer zachtmoedig en gedwee en verontschuldigde zich.
Maar toen de zomer van 2008 kwam, had Chris de wil te leven opgegeven. Thuis, met mama’s kookkunst, woog hij ongeveer 79 kilo, maar in het tehuis weigerde hij te eten, waardoor zijn gewicht zakte naar 62 kilo. Het laagste gezonde gewicht voor hem, was berekend op 61 kilo en dat kwam dichtbij! Daarna weigerde hij uit bed te komen, wilde niet eten, deed zijn behoeftes in bed, had helemaal de wil te leven opgegeven.
De manager van het huis, en verpleegkundige vertelde mij dat hij bijna het punt had bereikt dat ze hem naar een verzorgingshuis moesten sturen, waar hij zou kunnen sterven. In afgrijzen deinsde in terug, de ernst van het gebeuren sloeg mij in het gezicht, en ik was zo dankbaar dat Barb hier niet bij was.
Van de rots afspringen of geloof hebben voor een wonder?
Er is een filosofie in de bediening dat zegt dat als iemand in de bediening voor Gods volk en werk zorgt, ook al verwaarloost hij zijn eigen gezin, God voor de rest zorgt. Dat denken is de reden dat kinderen van voorgangers de reputatie hebben die ze hebben, en waarom ze gewond zijn – vader zorgde voor iedereen, behalve voor zijn eigen gezin.
Dit uit zich door dat de voorganger telefoontjes aanneemt terwijl iedereen aan tafel zit voor de maaltijd, ook al is één van zijn kinderen net een verhaal aan het vertellen over school. Of als één van zijn kinderen op woensdagavond een wedstrijd heeft, zal vader niet iemand anders vragen om de avond te leiden zodat hij bij zijn kind kan zijn. Nee, hij denkt dat hij diegene moet zijn die in de dienst aanwezig is. Kinderen van voorgangers groeien op, denkend dat zij niet op de eerste plaats komen, en hoe kunnen zij ooit concurreren met Hem?
Barb en ik hebben dat nooit geloofd. Wij geloven dat als we allereerst voor ons gezin in God zorgen, alle andere dingen op zijn plek zullen vallen. Dus weigerde ik ( nog steeds) om telefoontjes tijdens de maaltijd aan te nemen. Als één van mijn zonen iets had waar ik bij moest zijn, delegeerde ik verplichtingen aan anderen, om er maar bij te kunnen zijn. Zelf nu, als ik bij Chris ben, beantwoord ik geen telefoontjes. Hetzelfde als Barb en ik tijd samen hebben, enzovoorts.
De verhuizing
Chris was stervende, maar hij woonde 2 uur van ons vandaan. Onmiddellijk nam ik 2 dagen in de week om naar hem toe te gaan. Soms gingen Barb en ik allebei, soms ik alleen. Ik haalde Chris uit bed, douchte en scheerde hem, nam hem mee naar McDonald’s – om hem maar uit bed te krijgen, zodat hij weer zou willen leven. Voor die wekelijkse bezoekjes leefde hij, en al spoedig hing zijn emotioneel welzijn af van het feit dat ik naar hem toe kwam.
Het duurde niet lang of we gaven net zoveel geld uit aan tijd, brandstof, maaltijden, als we aan een hypotheek kwijt zouden zijn. Wat zouden we doen: van de rots afspringen met de rest – Chris laten sterven en zeggen ‘wat we voor de Heer doen is belangrijker dan jouw leven’ of zouden we God geloven voor iets dat totaal buiten onze ‘box’ was?
Het was de zomer van 2008. De economie stortte in elkaar, leningen waren moeilijk te krijgen want iedereen wachtte op wat het Congres zou doen. AIG, Lehman Brothers, en andere grote banken gingen ten onder – in het natuurlijke was er geen oplossing.
We besloten, ondanks de huiskerken in Tulsa, dat Chris op de eerste plaats zou komen, wat inhield dat we dichter bij hem zouden moeten gaan wonen. Barb en ik werden dat jaar beiden 50 jaar oud. We wilden geen appartement huren, want Chris had een permanent huis nodig. Ook wilden we niet huren, omdat we niet de hypotheek van iemand anders wilden betalen en we beseften dat het dorpje waar het tehuis van Chris gelokaliseerd was, nou niet precies een juweeltje van een plek was.
Ik kwam tot de conclusie dat we binnen 30 minuten bij Chris zouden moeten kunnen zijn en als we een huis zouden hebben aan een nabijgelegen meer, Grand Lake, dat we konden kopen, zou het een huis zijn dat het leven van Chris kon redden. Het zou zijn waarde behouden ondanks een neergaande economie, en van onszelf zijn. We hadden een rolstoeltoegankelijk huis nodig, en een tuin die vlak was, aangezien veel huizen aan het meer op een rots gebouwd waren, om over het water uit te kunnen kijken.
En hoe zit dat met het geld?
Nadat we onze prioriteiten vastgesteld hadden, dat we Chris niet zouden laten sterven, zodat wij ongehinderd verder konden met de bediening, maar dat we ons leven opnieuw wilden ordenen om dat van hem te redden, en toen we nagedacht hadden over huren/kopen, waar, en tot de conclusie kwamen dat we een plek aan het meer nodig hadden, TOEN pas gingen we naar de Vader in gebed.
We waren als Fillipus, die een wonder nodig had om de menigte te voeden. We hadden geen geld, ik was bij een hypotheekmakelaar geweest, maar iedereen wilde wachten op wat het Congres zou doen, dus waren we volkomen hulpeloos. Op dat moment ging ik terug naar de Vader en zei: “Vader, de eigenaar van het huis moet het huis kunnen verkopen zonder makelaar, want niemand wil ons geld lenen.
Dit was allemaal buiten de box denken. Normaal denken zou doorgegaan zijn de wekelijkse reis naar Chris te ondernemen, wat de stress op ons zou vergroten, omdat andere dingen die gedaan zouden moeten worden, niet gedaan konden worden, of normaal predikers denken zou hem hebben laten sterven….maar zo waren wij niet.
NADAT ik alles bij de Vader gebracht had, had ik er ineens een vrede over, en zag ik een mini visioen van Grand Lake, met een ovaal getekend rond de noord- en west kust, alsof een onzichtbare hand een ovaal tekende met pen op papier. Ik wist nu dat dit het gebied was waar de Vader een voorziening had.
Dus direct plaatste ik de GPS op de voorruit van de auto, en twee dagen lang reed ik rond het meer, BEHALVE waar ik de hand van de Heer dat ovaal had zien tekenen. Ik wilde voor mijzelf weten wat er beschikbaar was in huizen, wat een redelijke prijs zou zijn, enzovoorts. Toen Hij mij die vrede gaf, gaf Hij ook een prijs, 127.000 dollar, dus wilde ik zien wat je daar voor zou kunnen kopen. Ook had Hij mij een beeld van dat huis laten zien – een klein huis omringd door bomen, zwart/witte shutters, en een oprit naar de voordeur.
De derde dag vond ik dat ik genoeg wist, en ging ik richting het gebied wat ik getekend had gezien. Ik reed een buurt binnen waar voornamelijk brede huizen stonden, en andere kleine woningen en toen ik aan het eind van de weg kwam, zag ik het huis van het visioen. Plus dat er een ‘te koop door eigenaar’ bord in de tuin stond. De eigenaar was een Baptisten voorganger en zijn vrouw, die dichter bij hun kerk wilden gaan wonen, aan de andere kant van het meer. We konden het financieel onderling regelen, en we verhuisden daar naar toe. Het ging direct beter met Chris, hij kwam weer aan, zei ‘Pa, ik vind dit een leuk huis.’ En hier zijn we dus vandaag.
Maar dit zou nooit gebeurd zijn als we niet hadden begrepen dat God ons beproeft met goede dingen – moeilijke beslissingen, beslissingen nemen waarvoor we ‘buiten de box’ moesten gaan denken en geloven, geleid door principes en juiste prioriteiten – geleid door de Heilige Geest toen we aangaven een stap richting het onmogelijke te willen nemen.
Volgende week meer over hoe de Heer test met het goede, en andere niet zo voor de hand liggende wegen waarop Hij leidt, en meer!
Zegen,
John Fenn / vertaling AHJ
www.cwowi.org
www.cwowi.eu
RSS Feed