Have you ever heard a teaching on this? 2 of 4
Heb je hier ooit een onderwijs over gehoord? 2 van 4
Hallo allemaal,
De meeste christenen hebben nog nooit gehoord dat bekering van dode werken de eerste plaats inneemt in het fundament van Christus. Dode werken is zonde, maar in het bijzonder is het berouw hebben van onze eigen formules waarmee we denken God te benaderen en van Hem te ontvangen.
Of de "dode werken" nu gegrondvest zijn in atheïsme, wat betekent dat men zichzelf aanbidt, of dat men een "goed mens" is, of meer formeel zoals Joodse of Christelijke of andere religies die door mensen gemaakte formules hebben, daar is bekering van nodig.
Bekering van dode werken, geloof in God, dopen....
Deze fundamentele leringen van Christus zijn een aaneenschakeling, zoals we duidelijk kunnen zien: berouw van dode werken, geloof in God, dopen, handoplegging, opstanding van de doden, eeuwig oordeel.
Dat betekent dat van een christen wordt verwacht dat hij een vooruitgang laat zien in de richting van volwassenheid, zowel als gelovige en als mens. Na bekering komt "geloof in God", wat een interessante uitdrukking is in het Grieks.
Andere vertalingen zeggen gewoon 'geloof in God', en Young's Literal vertaling zegt 'geloof op God'. De reden voor het verschil is het woordje 'epi', dat vertaald kan worden met 'naar' of 'in' of 'op'. Het woord 'epi' beschrijft wat er gebeurt na contact met iets te hebben gehad, dus nadat God met ons hart heeft gehandeld, hebben we 'geloof in God'. Geloof is wat er gebeurt na in contact te zijn gekomen met God.
De 'ep' woordstudie onthult, "drukt beweging uit met rust volgend op de beweging". Het betekent "om op te rusten" (Thayer). De letterlijke betekenis is de rust vóór het inademen. Het is die pauze, die rust voordat je ademhaalt. Wanneer het voor geloof geplaatst wordt, zegt 'epi' ons dat geloof in God een daad van rust is, een reactie op het in contact zijn met de Almachtige. Het is het tot jezelf komen door de persoonlijke openbaring van God. Dat alles is verpakt in de uitdrukking "geloof in God".
Daarom zijn "bekering van dode werken en geloof in (rust op of in) God" bijna één handeling - of het nu Johannes de Doper is die mensen vraagt zich te bekeren en tot God te komen, of de moderne versie van "bid dit gebed en geloof" - bekering van dode werken en geloof zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Geloof in God is gebaseerd op het feit dat iemand een persoonlijke openbaring van God heeft, en aan het einde van zichzelf komt.
Daarom: Geloof is rust
Ik heb vaak gezegd dat geloof voelt als vrede, het voelt als rust. Dat komt omdat geloof in God gebaseerd is op een persoonlijke openbaring van Hem. Onze pogingen om God te imponeren of te bewegen of te bereiken, eindigen met geloof in Hem.
Als iedereen zou leven zoals de Bijbel dit leert, zouden er geen formules zijn in het christendom. Geen boeken over hoe je een bepaald gebed moet bidden om het gewenste resultaat te krijgen, geen seminars over doe dit en God zal dat doen. Niemand zou proberen God te bewegen of indruk op Hem proberen te maken door hun inspanningen, ze zouden gewoon met Hem wandelen en vanuit die intimiteit openbaring ontvangen over hun situatie.
Wat zou Hij nog meer kunnen doen? Daarom rusten wij in geloof
"Hij die ons Jezus gegeven heeft, hoe kan Hij ons dan niet samen met Hem ook alle dingen vrijelijk geven?" Romeinen 8:32
We hebben Jezus, de enige Zoon van de Vader, die boven het hele universum staat: wat zouden we nog meer kunnen krijgen als we Hem al hebben? Daarom is onze enige reactie om onszelf te geven, want geen aardse inspanning van onze kant kan ook maar in de buurt komen van wat de Vader uit de hemel ons gegeven heeft: Jezus! Wat kunnen wij Hem in ruil daarvoor geven, anders dan onze ziel?
Rust daarin. Stop de argumenten waarom Hij niet van je kan houden of je niet kan redden of waarom je Hem zo beledigd hebt dat Hij je uit Zijn gezin zal schoppen. Stop ermee. Het is te laat, Hij heeft je Jezus al gegeven. Er is niets hogers dat Hij voor je kan doen. Ja, zo overweldigend is genade. Geloof is ons antwoord op die genade.
Hij die is ingegaan in Zijn rust...
Hebreeën hoofdstuk 4 opent met dit thema van het komen tot het einde van jezelf en het (rustend) geloof in God. De schrijver maakt de opmerking in v10-11:
"Want wie in Zijn rust is ingegaan, heeft opgehouden met zijn eigen werken (inspanning). Laat ons daarom werken om in die rust in te gaan..."
Geloof is rust, en die rust komt omdat we Hem kennen. Wanneer je geloof in Hem hebt, is dat omdat je aan het einde bent gekomen van je eigen inspanningen. Je geeft het op. Je geeft het aan Hem over. Heb je nooit gemerkt wanneer je de controle overgeeft dat Zijn vrede over je komt? Je bent gestopt met je eigen werken en je hebt gerust - dat is geloof. Leer om daar 24/7 in te wandelen. Elke keer als je iets begint te doen buiten het wandelen met Hem om, stop dan. Ga na of wat je wilt doen is gebaseerd op het kennen van Hem en het wandelen met Hem, of op je eigen idee om iets te doen. Als wat je doet niet voortkomt uit intimiteit met Hem, stop dan. Hou op met je eigen werken, en ga Zijn rust binnen.
De rest van Hebreeën 4 legt uit waarom we kunnen ophouden met onze eigen werken. Vers 12 vertelt ons dat het Woord van God levend en scherp is en scheiding maakt tussen onze ziel en geest. Helaas is veel christenen ten onrechte geleerd dat dit betekent dat de geschreven Bijbel het Woord is waar de schrijver het over heeft. Dat is onjuist.
Vers 13-16 vertelt ons dat hij het heeft over de Persoon die het Woord van God is, want hij vervolgt: "En bovendien zijn alle dingen in de schepping open en bloot voor Hem met wie wij te doen hebben. Nu wij dan zo'n grote hogepriester hebben, die in de hemelen is overgegaan, Jezus, de Zoon van God, laten wij dan vasthouden aan onze belijdenis. Want wij hebben geen hogepriester, die niet met de gevoelens of onze zwakheden kan worden aangeraakt, maar die in alle opzichten op gelijke wijze als wij is verzocht geweest, doch zonder te zondigen. Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade om barmhartigheid te ontvangen en hulp te vinden in tijd van nood."
Niet het geschreven hoofdstuk en vers is het Woord dat alles weet, maar de Persoon die het Woord IS en waaruit het geschreven Woord voortkomt, die alle dingen weet. Daarom kun je rusten, want je vrede ligt niet in pen en inkt, maar in de Heer Zelf.
Daarom is ons "geloof in God" een rusten in Hem, die pauze waarin alle dingen vrede hebben. Want Hij ziet onze diepste gedachten en motieven, beoordeelt ze, gaat om met onze menselijke zwakheden, en heeft ons toch lief, omdat Hij naar de hemel is gegaan om namens ons voor de Vader te verschijnen. Verbazingwekkende genade.
Volgende week, dopen en handoplegging.
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
Heb je hier ooit een onderwijs over gehoord? 2 van 4
Hallo allemaal,
De meeste christenen hebben nog nooit gehoord dat bekering van dode werken de eerste plaats inneemt in het fundament van Christus. Dode werken is zonde, maar in het bijzonder is het berouw hebben van onze eigen formules waarmee we denken God te benaderen en van Hem te ontvangen.
Of de "dode werken" nu gegrondvest zijn in atheïsme, wat betekent dat men zichzelf aanbidt, of dat men een "goed mens" is, of meer formeel zoals Joodse of Christelijke of andere religies die door mensen gemaakte formules hebben, daar is bekering van nodig.
Bekering van dode werken, geloof in God, dopen....
Deze fundamentele leringen van Christus zijn een aaneenschakeling, zoals we duidelijk kunnen zien: berouw van dode werken, geloof in God, dopen, handoplegging, opstanding van de doden, eeuwig oordeel.
Dat betekent dat van een christen wordt verwacht dat hij een vooruitgang laat zien in de richting van volwassenheid, zowel als gelovige en als mens. Na bekering komt "geloof in God", wat een interessante uitdrukking is in het Grieks.
Andere vertalingen zeggen gewoon 'geloof in God', en Young's Literal vertaling zegt 'geloof op God'. De reden voor het verschil is het woordje 'epi', dat vertaald kan worden met 'naar' of 'in' of 'op'. Het woord 'epi' beschrijft wat er gebeurt na contact met iets te hebben gehad, dus nadat God met ons hart heeft gehandeld, hebben we 'geloof in God'. Geloof is wat er gebeurt na in contact te zijn gekomen met God.
De 'ep' woordstudie onthult, "drukt beweging uit met rust volgend op de beweging". Het betekent "om op te rusten" (Thayer). De letterlijke betekenis is de rust vóór het inademen. Het is die pauze, die rust voordat je ademhaalt. Wanneer het voor geloof geplaatst wordt, zegt 'epi' ons dat geloof in God een daad van rust is, een reactie op het in contact zijn met de Almachtige. Het is het tot jezelf komen door de persoonlijke openbaring van God. Dat alles is verpakt in de uitdrukking "geloof in God".
Daarom zijn "bekering van dode werken en geloof in (rust op of in) God" bijna één handeling - of het nu Johannes de Doper is die mensen vraagt zich te bekeren en tot God te komen, of de moderne versie van "bid dit gebed en geloof" - bekering van dode werken en geloof zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Geloof in God is gebaseerd op het feit dat iemand een persoonlijke openbaring van God heeft, en aan het einde van zichzelf komt.
Daarom: Geloof is rust
Ik heb vaak gezegd dat geloof voelt als vrede, het voelt als rust. Dat komt omdat geloof in God gebaseerd is op een persoonlijke openbaring van Hem. Onze pogingen om God te imponeren of te bewegen of te bereiken, eindigen met geloof in Hem.
Als iedereen zou leven zoals de Bijbel dit leert, zouden er geen formules zijn in het christendom. Geen boeken over hoe je een bepaald gebed moet bidden om het gewenste resultaat te krijgen, geen seminars over doe dit en God zal dat doen. Niemand zou proberen God te bewegen of indruk op Hem proberen te maken door hun inspanningen, ze zouden gewoon met Hem wandelen en vanuit die intimiteit openbaring ontvangen over hun situatie.
Wat zou Hij nog meer kunnen doen? Daarom rusten wij in geloof
"Hij die ons Jezus gegeven heeft, hoe kan Hij ons dan niet samen met Hem ook alle dingen vrijelijk geven?" Romeinen 8:32
We hebben Jezus, de enige Zoon van de Vader, die boven het hele universum staat: wat zouden we nog meer kunnen krijgen als we Hem al hebben? Daarom is onze enige reactie om onszelf te geven, want geen aardse inspanning van onze kant kan ook maar in de buurt komen van wat de Vader uit de hemel ons gegeven heeft: Jezus! Wat kunnen wij Hem in ruil daarvoor geven, anders dan onze ziel?
Rust daarin. Stop de argumenten waarom Hij niet van je kan houden of je niet kan redden of waarom je Hem zo beledigd hebt dat Hij je uit Zijn gezin zal schoppen. Stop ermee. Het is te laat, Hij heeft je Jezus al gegeven. Er is niets hogers dat Hij voor je kan doen. Ja, zo overweldigend is genade. Geloof is ons antwoord op die genade.
Hij die is ingegaan in Zijn rust...
Hebreeën hoofdstuk 4 opent met dit thema van het komen tot het einde van jezelf en het (rustend) geloof in God. De schrijver maakt de opmerking in v10-11:
"Want wie in Zijn rust is ingegaan, heeft opgehouden met zijn eigen werken (inspanning). Laat ons daarom werken om in die rust in te gaan..."
Geloof is rust, en die rust komt omdat we Hem kennen. Wanneer je geloof in Hem hebt, is dat omdat je aan het einde bent gekomen van je eigen inspanningen. Je geeft het op. Je geeft het aan Hem over. Heb je nooit gemerkt wanneer je de controle overgeeft dat Zijn vrede over je komt? Je bent gestopt met je eigen werken en je hebt gerust - dat is geloof. Leer om daar 24/7 in te wandelen. Elke keer als je iets begint te doen buiten het wandelen met Hem om, stop dan. Ga na of wat je wilt doen is gebaseerd op het kennen van Hem en het wandelen met Hem, of op je eigen idee om iets te doen. Als wat je doet niet voortkomt uit intimiteit met Hem, stop dan. Hou op met je eigen werken, en ga Zijn rust binnen.
De rest van Hebreeën 4 legt uit waarom we kunnen ophouden met onze eigen werken. Vers 12 vertelt ons dat het Woord van God levend en scherp is en scheiding maakt tussen onze ziel en geest. Helaas is veel christenen ten onrechte geleerd dat dit betekent dat de geschreven Bijbel het Woord is waar de schrijver het over heeft. Dat is onjuist.
Vers 13-16 vertelt ons dat hij het heeft over de Persoon die het Woord van God is, want hij vervolgt: "En bovendien zijn alle dingen in de schepping open en bloot voor Hem met wie wij te doen hebben. Nu wij dan zo'n grote hogepriester hebben, die in de hemelen is overgegaan, Jezus, de Zoon van God, laten wij dan vasthouden aan onze belijdenis. Want wij hebben geen hogepriester, die niet met de gevoelens of onze zwakheden kan worden aangeraakt, maar die in alle opzichten op gelijke wijze als wij is verzocht geweest, doch zonder te zondigen. Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade om barmhartigheid te ontvangen en hulp te vinden in tijd van nood."
Niet het geschreven hoofdstuk en vers is het Woord dat alles weet, maar de Persoon die het Woord IS en waaruit het geschreven Woord voortkomt, die alle dingen weet. Daarom kun je rusten, want je vrede ligt niet in pen en inkt, maar in de Heer Zelf.
Daarom is ons "geloof in God" een rusten in Hem, die pauze waarin alle dingen vrede hebben. Want Hij ziet onze diepste gedachten en motieven, beoordeelt ze, gaat om met onze menselijke zwakheden, en heeft ons toch lief, omdat Hij naar de hemel is gegaan om namens ons voor de Vader te verschijnen. Verbazingwekkende genade.
Volgende week, dopen en handoplegging.
Tot dan,
zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en email me op [email protected]
RSS Feed