God's Secrets #2, Judging God
God's Geheimen #2, God beoordelen
Hallo allemaal,
In Genesis 15, toen de Heer aan Abraham openbaarde dat hij vader zou worden en dat zijn nakomelingen net zo talrijk zouden worden als de sterren die hij kon zien, hield de Heer het feit dat Sara de moeder zou zijn, geheim. Om welke reden dan ook was het Zijn geheim - voorlopig nog.
In het volgende hoofdstuk, niet wetende Gods geheim dat Sara op miraculeuze wijze de moeder zou zijn, proberen Abraham en Sara te achterhalen hoe zij Gods belofte kunnen 'helpen': Hij zei dat Abraham de vader zou zijn. Sara was te oud om zwanger te worden, dus uiteraard redeneerden ze dat ze een surrogaatmoeder nodig hadden om een baby te maken met Abraham. (Genesis 16:1-3)
We kunnen God helpen; Laten we een baby maken!
Abraham onderwerpt zich aan het verzoek van Sara om een baby te maken met Hagar, wat resulteerde in Ismaël, de vader van het Arabische volk.
Maar in de volgende twee hoofdstukken, 17 & 18, verschijnt de Heer weer en vertelt hen dat Sara voorzeker de moeder van de zoon van de belofte zal zijn. Hij zal Ismaël zegenen en vermenigvuldigen, maar de belofte is voor Izaäk. Naar aanleiding van deze openbaring lachten zij beiden, waardoor de Heer de zoon de naam Izaäk gaf, wat 'lachen' betekent. (Genesis 17: 15-19; 18: 10-15)
Ergens tussen het moment dat zij de Heer uitlachen en Izaäk's conceptie, zijn Abraham en Sara van gedachten veranderd. Zij beoordeelden God. Hebreeën 11:11 vertelt ons over Sara: "Door het geloof kreeg Sara kracht (vermogen) om zwanger te worden en baarde ze een kind terwijl de leeftijd om kinderen te krijgen voorbij was, omdat ze Hem die haar beloofd had, betrouwbaar achtte. Van Abraham: "....hij was er ten volle van overtuigd dat wat Hij beloofd had, ook zou doen". Romeinen 4: 21
We weten niet waarom God aanvankelijk voor Abraham en Sara geheim hield dat Sara de moeder van de zoon van de belofte zou zijn. Er is geen hoofdstuk en vers waarin God zichzelf uitlegt. We kunnen over het algemeen zeggen dat het Zijn hogere doel diende, maar in werkelijkheid zijn we onwetend over al Zijn redenen om dat geheim te houden tot na de geboorte van Ismaël. We kunnen speculeren, maar we weten niet waarom.
God is God - maar kunnen we Hem vertrouwen?
Hij is tenslotte God. Hij is aan niemand verantwoording schuldig. En dat is iets wat moeilijk te accepteren is. We willen alle antwoorden weten. Nu.
Op een gegeven moment beoordelen we God allemaal. Wij, van geloof, zijn als Sara en beoordelen Hem betrouwbaar. We gaan in de loop der tijd over van vragen en woede bij onverklaarbare gebeurtenissen, naar vertrouwen dat alle antwoorden er aan de andere kant zullen zijn.
Wij die Hem kennen, kunnen deze tragedies en onbeantwoorde vragen over het algemeen aan in de loop der tijd, zelfs als we ze jaren en decennia moeten doorwerken, omdat we Hem kennen, en erop vertrouwen dat Hij het op een dag goed zal maken. Maar het is vaak een lang proces om tot vertrouwen te komen.
We kunnen ons hele leven worstelen met onbeantwoorde vragen - en dat is goed, dat is normaal.
Ieder van ons, vaak meerdere malen per dag, over minder belangrijke zaken, oordelen dat God trouw is.
We denken misschien bij onszelf aan een wrede medewerker: "Hij zal uiteindelijk zijn verdiende loon krijgen". We mogen bidden: "Heer, ik vergeef ze, maar ik wil nog steeds dat u ze ter verantwoording roept". We kunnen ons afvragen waarom iemand iets heeft gedaan dat ons leven drastisch heeft veranderd, of waarom er iets is gebeurd dat ook ons leven heeft veranderd, en we halen onze schouders op en zeggen: "Op een dag zullen we het weten".
Al die en ontelbare andere uitingen die uitdrukking geven aan een acceptatie, met tegenzin, van iets waar we geen antwoord op hebben, zijn beoordelingen over God zoals Sarah die heeft gemaakt: Hij is trouw Die het beloofd heeft. Hij moet betrouwbaar zijn. Het is de enige manier om door het leven heen te komen, te geloven, te vertrouwen op de integriteit van Zijn karakter en Zijn natuur om alles uiteindelijk goed te maken. Zoals men mij vertelde: "De hemel kan maar beter echt, echt, goed zijn, want ik ben zeker op aarde door de hel gegaan.
Focus je niet op het geheim waarvan je nooit het antwoord aan deze kant van de hemel zult vinden: Focus op wat je wel weet
Toen Jezus gelijkenissen begon te spreken over hoe Hij het ware manna uit de hemel is en de mensen in Johannes 6 zijn vlees moesten eten en zijn bloed moesten drinken, waren die moeilijk te begrijpen.
Veel discipelen stopten met Hem te volgen. Op een gegeven moment draaide Hij zich naar de 12 en vroeg: "Gaan jullie ook weg?”
Petrus had gezien wat de Heer had gedaan in termen van wonderen en genezingen. Hij had de vermenigvuldiging van brood en vis gezien en alle leringen gehoord. Als hij een mentale lijst van 'goede dingen' zou maken, dan zouden die in die kolom staan.
Maar in de andere kolom had Jezus het over hoe Hij het ware manna was en hoe mensen Zijn lichaam moesten eten en Zijn bloed moesten drinken om eeuwig leven te hebben, en doordat veel mensen toen wegliepen, was er een groepsdruk om ook te vertrekken: De druk om geassocieerd te worden met die vreemde leraar.
Petrus overdacht zowel het begrijpelijke als het verwarrende. Uiteindelijk kwam hij tot de essentiële kern: "Naar wie zullen we gaan? U heeft woorden van eeuwig leven". (Johannes 6: 50-68)
Op een gegeven moment beoordeelde Petrus God, zoals Sara had gedaan, zoals jij en ik moeten doen. Wanneer het leven ons verwart zoals Jezus' gelijkenis hierboven deed, moeten we de verwarring doorbreken tot wat we wel weten: U heeft woorden van eeuwig leven.
Elke keer als we het antwoord niet weten, elke keer als God een geheim voor ons bewaart om later geopenbaard te worden, moeten we hetzelfde oordeel over Hem vellen als Sara, en wat Petrus deed: "Tot wie zullen we gaan? U heeft de woorden van eeuwig leven". Concentreer je op wat je wel weet, niet op wat je niet weet. Wees dankbaar voor wat je weet. Laat de rest los tot aan de hemel.
We sluiten volgende week af, tot dan, zegen,
John Fenn / wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
God's Geheimen #2, God beoordelen
Hallo allemaal,
In Genesis 15, toen de Heer aan Abraham openbaarde dat hij vader zou worden en dat zijn nakomelingen net zo talrijk zouden worden als de sterren die hij kon zien, hield de Heer het feit dat Sara de moeder zou zijn, geheim. Om welke reden dan ook was het Zijn geheim - voorlopig nog.
In het volgende hoofdstuk, niet wetende Gods geheim dat Sara op miraculeuze wijze de moeder zou zijn, proberen Abraham en Sara te achterhalen hoe zij Gods belofte kunnen 'helpen': Hij zei dat Abraham de vader zou zijn. Sara was te oud om zwanger te worden, dus uiteraard redeneerden ze dat ze een surrogaatmoeder nodig hadden om een baby te maken met Abraham. (Genesis 16:1-3)
We kunnen God helpen; Laten we een baby maken!
Abraham onderwerpt zich aan het verzoek van Sara om een baby te maken met Hagar, wat resulteerde in Ismaël, de vader van het Arabische volk.
Maar in de volgende twee hoofdstukken, 17 & 18, verschijnt de Heer weer en vertelt hen dat Sara voorzeker de moeder van de zoon van de belofte zal zijn. Hij zal Ismaël zegenen en vermenigvuldigen, maar de belofte is voor Izaäk. Naar aanleiding van deze openbaring lachten zij beiden, waardoor de Heer de zoon de naam Izaäk gaf, wat 'lachen' betekent. (Genesis 17: 15-19; 18: 10-15)
Ergens tussen het moment dat zij de Heer uitlachen en Izaäk's conceptie, zijn Abraham en Sara van gedachten veranderd. Zij beoordeelden God. Hebreeën 11:11 vertelt ons over Sara: "Door het geloof kreeg Sara kracht (vermogen) om zwanger te worden en baarde ze een kind terwijl de leeftijd om kinderen te krijgen voorbij was, omdat ze Hem die haar beloofd had, betrouwbaar achtte. Van Abraham: "....hij was er ten volle van overtuigd dat wat Hij beloofd had, ook zou doen". Romeinen 4: 21
We weten niet waarom God aanvankelijk voor Abraham en Sara geheim hield dat Sara de moeder van de zoon van de belofte zou zijn. Er is geen hoofdstuk en vers waarin God zichzelf uitlegt. We kunnen over het algemeen zeggen dat het Zijn hogere doel diende, maar in werkelijkheid zijn we onwetend over al Zijn redenen om dat geheim te houden tot na de geboorte van Ismaël. We kunnen speculeren, maar we weten niet waarom.
God is God - maar kunnen we Hem vertrouwen?
Hij is tenslotte God. Hij is aan niemand verantwoording schuldig. En dat is iets wat moeilijk te accepteren is. We willen alle antwoorden weten. Nu.
Op een gegeven moment beoordelen we God allemaal. Wij, van geloof, zijn als Sara en beoordelen Hem betrouwbaar. We gaan in de loop der tijd over van vragen en woede bij onverklaarbare gebeurtenissen, naar vertrouwen dat alle antwoorden er aan de andere kant zullen zijn.
Wij die Hem kennen, kunnen deze tragedies en onbeantwoorde vragen over het algemeen aan in de loop der tijd, zelfs als we ze jaren en decennia moeten doorwerken, omdat we Hem kennen, en erop vertrouwen dat Hij het op een dag goed zal maken. Maar het is vaak een lang proces om tot vertrouwen te komen.
We kunnen ons hele leven worstelen met onbeantwoorde vragen - en dat is goed, dat is normaal.
Ieder van ons, vaak meerdere malen per dag, over minder belangrijke zaken, oordelen dat God trouw is.
We denken misschien bij onszelf aan een wrede medewerker: "Hij zal uiteindelijk zijn verdiende loon krijgen". We mogen bidden: "Heer, ik vergeef ze, maar ik wil nog steeds dat u ze ter verantwoording roept". We kunnen ons afvragen waarom iemand iets heeft gedaan dat ons leven drastisch heeft veranderd, of waarom er iets is gebeurd dat ook ons leven heeft veranderd, en we halen onze schouders op en zeggen: "Op een dag zullen we het weten".
Al die en ontelbare andere uitingen die uitdrukking geven aan een acceptatie, met tegenzin, van iets waar we geen antwoord op hebben, zijn beoordelingen over God zoals Sarah die heeft gemaakt: Hij is trouw Die het beloofd heeft. Hij moet betrouwbaar zijn. Het is de enige manier om door het leven heen te komen, te geloven, te vertrouwen op de integriteit van Zijn karakter en Zijn natuur om alles uiteindelijk goed te maken. Zoals men mij vertelde: "De hemel kan maar beter echt, echt, goed zijn, want ik ben zeker op aarde door de hel gegaan.
Focus je niet op het geheim waarvan je nooit het antwoord aan deze kant van de hemel zult vinden: Focus op wat je wel weet
Toen Jezus gelijkenissen begon te spreken over hoe Hij het ware manna uit de hemel is en de mensen in Johannes 6 zijn vlees moesten eten en zijn bloed moesten drinken, waren die moeilijk te begrijpen.
Veel discipelen stopten met Hem te volgen. Op een gegeven moment draaide Hij zich naar de 12 en vroeg: "Gaan jullie ook weg?”
Petrus had gezien wat de Heer had gedaan in termen van wonderen en genezingen. Hij had de vermenigvuldiging van brood en vis gezien en alle leringen gehoord. Als hij een mentale lijst van 'goede dingen' zou maken, dan zouden die in die kolom staan.
Maar in de andere kolom had Jezus het over hoe Hij het ware manna was en hoe mensen Zijn lichaam moesten eten en Zijn bloed moesten drinken om eeuwig leven te hebben, en doordat veel mensen toen wegliepen, was er een groepsdruk om ook te vertrekken: De druk om geassocieerd te worden met die vreemde leraar.
Petrus overdacht zowel het begrijpelijke als het verwarrende. Uiteindelijk kwam hij tot de essentiële kern: "Naar wie zullen we gaan? U heeft woorden van eeuwig leven". (Johannes 6: 50-68)
Op een gegeven moment beoordeelde Petrus God, zoals Sara had gedaan, zoals jij en ik moeten doen. Wanneer het leven ons verwart zoals Jezus' gelijkenis hierboven deed, moeten we de verwarring doorbreken tot wat we wel weten: U heeft woorden van eeuwig leven.
Elke keer als we het antwoord niet weten, elke keer als God een geheim voor ons bewaart om later geopenbaard te worden, moeten we hetzelfde oordeel over Hem vellen als Sara, en wat Petrus deed: "Tot wie zullen we gaan? U heeft de woorden van eeuwig leven". Concentreer je op wat je wel weet, niet op wat je niet weet. Wees dankbaar voor wat je weet. Laat de rest los tot aan de hemel.
We sluiten volgende week af, tot dan, zegen,
John Fenn / wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
RSS Feed