Dag allemaal,
Ik heb het gehad over het najagen van geestelijke vlinders, naar aanleiding van een visioen met de Heer waarin te zien was dat veel gelovigen afgeleid worden door onbelangrijke zaken, maar waarin Hij deelde dat er een verschuiving in het lichaam van Christus komt naar Zijn prioriteiten.
Ik geef gewoon weer wat Hij zei – in de komende 3 jaar, voornamelijk in het Westen, zullen velen niet meer de luxe hebben geestelijke vlinders na te jagen. Begrijp me niet verkeerd – er komen tijden dat gelovigen die met de Heer wandelen zullen zien dat er in hun noden voorzien wordt en bij sommigen zelfs buitengewoon, maar er zullen ook veel gelovigen zijn die het in deze tijden te moeilijk vinden de prijs te betalen mensen te leren kennen, of om naar iemands huis te gaan om samen te eten, of om in een nieuwe manier van ‘kerk’ zijn te investeren, zoals huiskerken en relatiegerichte gemeentes.
Zij hebben geen ondersteunende netwerk, al zijn het actieve christenen; er is niemand die er voor hen is – deze geestelijke eilanden kunnen zich de luxe veroorloven een eiland te zijn, zolang hun levensbootje bij goed weer kan varen, maar als er een storm komt, waar kunnen zij dan naar toe?
Herken het seizoen
In Lucas 19:41-44 nadert Jezus Jeruzalem op Zijn weg naar het kruis, dat 3 dagen later plaats vindt. Hij weende over haar en zegt: “Och, of gij ook op deze dag verstond wat to uw vrede dienst, maar thans is het verborgen voor uw ogen…omdat gij de tijd niet hebt opgemerkt, dat God naar u omzag.”
Het is nu de tijd onze aandacht als een lichaam niet meer te hebben op het kinderlijk najagen van ieder nieuw onderwijs, maar op het groeien in karakter. Zo vaak heb ik met vrouwen gesproken die duizenden dollars uitgeven aan conferenties om voor het land te bidden, en voor de redding van hun gezin, terwijl hun eigen echtgenoot en kinderen willen dat vrouw en moeder thuis is om samen als gezin te kunnen zijn – maar zij is te geestelijk om praktisch te zijn, ze misleidt zichzelf, denkend dat wat zij doet, van God is, terwijl Hij van haar vraagt thuis te blijven en te groeien in karakter en als persoon, en om er te zijn voor haar gezin.
En ik heb met veel mannen gesproken die hard werken voor hun gezin en verlangen bij hen te zijn, maar die denken dat God wil dat ze zich rot werken om de luxe te kunnen geven waarvan hij denkt dat ze die willen en verdienen, zelf misleid en verblind, niet beseffend dat ze pa gewoon thuis willen hebben.
Vaak is de meest geestelijke beslissing niet meer dan een herschikken van onze prioriteiten om iets moeilijks te doen, iets buiten onze comfort zone, maar de wijzen echter bemerken dat dit Gods pad is.
Mensen beginnen in huizen bij elkaar te komen voor ontmoeting, gebed, aanbidding of gewoon vanuit een verlangen iemand die echt is in hun leven te hebben, zodat de Heilige geest zich vrij kan bewegen in aanbidding en de gaven van de Geest, met echte relaties, of men het nu huiskerk noemt of niet – men wil het echte, het onvervalste. Dit zijn degenen die anderen hebben die op hen letten, die zorgen voor de mensen in hun midden, terwijl anderen zich keren naar hun auditorium kerk om te ontdekken dat er niemand is die hen helpt.
Dit is geen bangmakerij, dit is wat eraan gaat komen. De Heilige Geest beweegt zich op dezelfde manier als Hij toen deed, binnen deze prioriteiten van Jezus en de schrijvers van het NT – voeden/water/kleding/hen in nood opzoeken, allereerst hen in het lichaam van Christus zijn. Zo zag het lichaam van Christus er in het begin uit, en zo zal het zijn bij Zijn wederkomst – “…als je de minste van Mijn broeders hebt gevoed/water gegeven/ gekleed/ bezocht, heb je het aan Mij gedaan.”
Aards, normaal, niet aantrekkelijk, maar des te meer geestelijk.
Velen hebben de woorden van Paulus verdraait, over het jaloers maken van ongelovigen. Men nam die woorden om dingen te verklaren als waarom kerk x 2 miljoen dollar nodig heeft voor een geluidssysteem: om de ongelovigen jaloers te maken. Of om misschien x dollars te geven aan een christelijke TV zender om de ‘ongelovigen jaloers’ te maken over de kwaliteit van de programma’s, en dergelijke dingen.
Maar ga terug naar de eerste eeuw, naar een tijd waarin weduwen en de lammen en zieken zonder familie gedwongen waren te bedelen en op straat te wonen, in eenzame armoede, terwijl overal om hen heen christenen waren in wiens noden voorzien werd, wiens levens verrijkt waren met uitgebreide geestelijke families, vrienden, buren en collega’s. Zou jij niet nieuwsgierig en jaloers worden als je die sterke relaties ziet en de liefde die ze onder elkaar hadden, zodat iedereen erop toe zag dat niemand gebrek leed?
Nu vraag ik je – is het vandaag niet net zo? Is het bewijs van onze discipelschap niet onze liefde voor elkaar?
(Joh. 13:35: Hieraan zullen allen weten dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander.”) Ik zeg niet dat we net als de gemeente in de 1e eeuw moeten zijn, ik zeg dat de 1e gemeente eenvoudigweg praktiseerde wat Jezus deed en leerde, en zouden wij Jezus hierin ook niet moeten gehoorzamen?
Waar beginnen we?
Ik was in een supermarkt en zoals zo vaak gebeurt, werd ik door een kleine mevrouw gevraagd iets van de bovenste plank te pakken voor haar (ik ben 1.90 meter)
Ik herkende een geest van depressie op haar en probeerde het gesprek verder te laten gaan dan ‘Excuseert u mij, meneer, kunt u mij helpen dit van de bovenste plank te pakken,” maar ze zei allen ‘dank u’ en ging verder – en alles wat ik kon zeggen was ‘Graag gedaan, zegen, een fijne dag gewenst.’
Ik bad voor haar toen ik verder liep en zei tegen de Vader ‘Ik zou willen dat ik wat meer voor haar had kunnen doen, zoals die geest van depressie van haar uitwerpen.’ En Hij antwoordde “Da’s ok, je deed wat zij nu kon ontvangen, en wat Ik wilde dat je vandaag voor haar zou doen.”
Ik dacht na over Zijn geduld en hoe Hij nog steeds rondgaat en goed doet – Handelingen 10:38 zegt dat over Jezus, en Jezus zei dat Hij alleen kon doen wat Hij de Vader zag doen. (Joh. 5:19) Dat niet alleen, maar zoiets simpels als iets van een plank pakken voor iemand was zo geestelijk, zo persoonlijk vanuit de hemel aangestuurd, om goed te doen voor deze vrouw.
Pas nog, toen ik voor een stoplicht moest wachten nadat ik bij een winkel wegreed, ik gluurde in mijn achteruitkijk spiegel en zag een grote beker met fris op het dak van de auto achter mij – dat zonder twijfel om zou vallen zodra het licht groen zou worden en wij verder konden rijden. Ik rolde mijn raam naar beneden en keek om, naar de man achter mij, al wijzend op het dak boven hem…maar hij begreep het niet.
Uiteindelijk gaf ik op, zag dat de bestuurder achter hem ontzettend hard moest lachen om mijn gebaren, stapte uit mijn auto en pakte de beker fris van het dak af. Hij rolde zijn raam naar beneden toen hij zag wat ik in mijn hand had en ik ze: “Alstublieft meneer, u was uw beker fris bijna kwijt” waarop hij met een lachje zei “U bent een goede man, bedankt!”
Toen ik in mijn auto stapte, werd het licht groen en konden we verder rijden; ik dankte de Vader dat ik ‘goed mocht doen’ met zoiets kleins – en verbaasd en onder de indruk van de zorg van de Vader voor deze man, of hij mij nu wel of niet herkent als een Ambassadeur voor de Koning.
Jezus ging rond, goeddoende
Hij veranderde water in wijn, maar nam de eer daar niet voor. Hij genas de schoonmoeder van Petrus, maar alleen de mensen in huis wisten ervan. Hij vermenigvuldigde de lunch van een jongetje om duizenden te voeden, maar adverteerde er nooit mee, noch zocht hij een middel om Zichzelf vanwege Zijn wonderen op de markt te brengen – Hij ging gewoon rond, en deed goed.
In 2014 zag ik de nederigheid van de Heer als nooit te voren, en op mijn beurt maakt het mij nederig en onder de indruk. Hij zei, in Mattheüs 11: “Neem Mijn juk (de Heilige Geest) op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen.”
Merk op – Hij is waarlijk nederig en zachtmoedig van hart, al is hij de Koning over alles. Zijn juk leert ons nederigheid, en die nederigheid leidt tot rust voor onze zielen – niet onze geest, maar zielen: emoties, gedachten.
Paulus zei tegen de Korintiërs dat hij *vreesde dat hun gedachten van de eenvoud in Jezus, en het evangelie en de Heilige Geest afgetrokken zouden worden. Als jij verleidt bent tot een gecompliceerd geloof, met volle agenda’s en formules en manipulatie en vertoning gebaseerd op ‘als ik dit doe, zal God dat doen,’ bekeer je dan en keer terug naar wat Jezus zei – doe goed aan zijn broeders in praktische manieren, in relatie met anderen in het geloof, en vindt eenvoudigweg manieren om de liefde van God in je hart aan anderen te demonstreren. (* 2 Korintiërs 11;3-4)
Hoor wat de Geest tot de gemeente zegt – het seizoen van het jagen op geestelijke vlinders is voorbij – tijd om de kerk te zijn, niet kerkje te spelen. Tijd om een christen te zien, niet een christen te spelen.
Volgende week een ander onderwerp,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Ik heb het gehad over het najagen van geestelijke vlinders, naar aanleiding van een visioen met de Heer waarin te zien was dat veel gelovigen afgeleid worden door onbelangrijke zaken, maar waarin Hij deelde dat er een verschuiving in het lichaam van Christus komt naar Zijn prioriteiten.
Ik geef gewoon weer wat Hij zei – in de komende 3 jaar, voornamelijk in het Westen, zullen velen niet meer de luxe hebben geestelijke vlinders na te jagen. Begrijp me niet verkeerd – er komen tijden dat gelovigen die met de Heer wandelen zullen zien dat er in hun noden voorzien wordt en bij sommigen zelfs buitengewoon, maar er zullen ook veel gelovigen zijn die het in deze tijden te moeilijk vinden de prijs te betalen mensen te leren kennen, of om naar iemands huis te gaan om samen te eten, of om in een nieuwe manier van ‘kerk’ zijn te investeren, zoals huiskerken en relatiegerichte gemeentes.
Zij hebben geen ondersteunende netwerk, al zijn het actieve christenen; er is niemand die er voor hen is – deze geestelijke eilanden kunnen zich de luxe veroorloven een eiland te zijn, zolang hun levensbootje bij goed weer kan varen, maar als er een storm komt, waar kunnen zij dan naar toe?
Herken het seizoen
In Lucas 19:41-44 nadert Jezus Jeruzalem op Zijn weg naar het kruis, dat 3 dagen later plaats vindt. Hij weende over haar en zegt: “Och, of gij ook op deze dag verstond wat to uw vrede dienst, maar thans is het verborgen voor uw ogen…omdat gij de tijd niet hebt opgemerkt, dat God naar u omzag.”
Het is nu de tijd onze aandacht als een lichaam niet meer te hebben op het kinderlijk najagen van ieder nieuw onderwijs, maar op het groeien in karakter. Zo vaak heb ik met vrouwen gesproken die duizenden dollars uitgeven aan conferenties om voor het land te bidden, en voor de redding van hun gezin, terwijl hun eigen echtgenoot en kinderen willen dat vrouw en moeder thuis is om samen als gezin te kunnen zijn – maar zij is te geestelijk om praktisch te zijn, ze misleidt zichzelf, denkend dat wat zij doet, van God is, terwijl Hij van haar vraagt thuis te blijven en te groeien in karakter en als persoon, en om er te zijn voor haar gezin.
En ik heb met veel mannen gesproken die hard werken voor hun gezin en verlangen bij hen te zijn, maar die denken dat God wil dat ze zich rot werken om de luxe te kunnen geven waarvan hij denkt dat ze die willen en verdienen, zelf misleid en verblind, niet beseffend dat ze pa gewoon thuis willen hebben.
Vaak is de meest geestelijke beslissing niet meer dan een herschikken van onze prioriteiten om iets moeilijks te doen, iets buiten onze comfort zone, maar de wijzen echter bemerken dat dit Gods pad is.
Mensen beginnen in huizen bij elkaar te komen voor ontmoeting, gebed, aanbidding of gewoon vanuit een verlangen iemand die echt is in hun leven te hebben, zodat de Heilige geest zich vrij kan bewegen in aanbidding en de gaven van de Geest, met echte relaties, of men het nu huiskerk noemt of niet – men wil het echte, het onvervalste. Dit zijn degenen die anderen hebben die op hen letten, die zorgen voor de mensen in hun midden, terwijl anderen zich keren naar hun auditorium kerk om te ontdekken dat er niemand is die hen helpt.
Dit is geen bangmakerij, dit is wat eraan gaat komen. De Heilige Geest beweegt zich op dezelfde manier als Hij toen deed, binnen deze prioriteiten van Jezus en de schrijvers van het NT – voeden/water/kleding/hen in nood opzoeken, allereerst hen in het lichaam van Christus zijn. Zo zag het lichaam van Christus er in het begin uit, en zo zal het zijn bij Zijn wederkomst – “…als je de minste van Mijn broeders hebt gevoed/water gegeven/ gekleed/ bezocht, heb je het aan Mij gedaan.”
Aards, normaal, niet aantrekkelijk, maar des te meer geestelijk.
Velen hebben de woorden van Paulus verdraait, over het jaloers maken van ongelovigen. Men nam die woorden om dingen te verklaren als waarom kerk x 2 miljoen dollar nodig heeft voor een geluidssysteem: om de ongelovigen jaloers te maken. Of om misschien x dollars te geven aan een christelijke TV zender om de ‘ongelovigen jaloers’ te maken over de kwaliteit van de programma’s, en dergelijke dingen.
Maar ga terug naar de eerste eeuw, naar een tijd waarin weduwen en de lammen en zieken zonder familie gedwongen waren te bedelen en op straat te wonen, in eenzame armoede, terwijl overal om hen heen christenen waren in wiens noden voorzien werd, wiens levens verrijkt waren met uitgebreide geestelijke families, vrienden, buren en collega’s. Zou jij niet nieuwsgierig en jaloers worden als je die sterke relaties ziet en de liefde die ze onder elkaar hadden, zodat iedereen erop toe zag dat niemand gebrek leed?
Nu vraag ik je – is het vandaag niet net zo? Is het bewijs van onze discipelschap niet onze liefde voor elkaar?
(Joh. 13:35: Hieraan zullen allen weten dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander.”) Ik zeg niet dat we net als de gemeente in de 1e eeuw moeten zijn, ik zeg dat de 1e gemeente eenvoudigweg praktiseerde wat Jezus deed en leerde, en zouden wij Jezus hierin ook niet moeten gehoorzamen?
Waar beginnen we?
Ik was in een supermarkt en zoals zo vaak gebeurt, werd ik door een kleine mevrouw gevraagd iets van de bovenste plank te pakken voor haar (ik ben 1.90 meter)
Ik herkende een geest van depressie op haar en probeerde het gesprek verder te laten gaan dan ‘Excuseert u mij, meneer, kunt u mij helpen dit van de bovenste plank te pakken,” maar ze zei allen ‘dank u’ en ging verder – en alles wat ik kon zeggen was ‘Graag gedaan, zegen, een fijne dag gewenst.’
Ik bad voor haar toen ik verder liep en zei tegen de Vader ‘Ik zou willen dat ik wat meer voor haar had kunnen doen, zoals die geest van depressie van haar uitwerpen.’ En Hij antwoordde “Da’s ok, je deed wat zij nu kon ontvangen, en wat Ik wilde dat je vandaag voor haar zou doen.”
Ik dacht na over Zijn geduld en hoe Hij nog steeds rondgaat en goed doet – Handelingen 10:38 zegt dat over Jezus, en Jezus zei dat Hij alleen kon doen wat Hij de Vader zag doen. (Joh. 5:19) Dat niet alleen, maar zoiets simpels als iets van een plank pakken voor iemand was zo geestelijk, zo persoonlijk vanuit de hemel aangestuurd, om goed te doen voor deze vrouw.
Pas nog, toen ik voor een stoplicht moest wachten nadat ik bij een winkel wegreed, ik gluurde in mijn achteruitkijk spiegel en zag een grote beker met fris op het dak van de auto achter mij – dat zonder twijfel om zou vallen zodra het licht groen zou worden en wij verder konden rijden. Ik rolde mijn raam naar beneden en keek om, naar de man achter mij, al wijzend op het dak boven hem…maar hij begreep het niet.
Uiteindelijk gaf ik op, zag dat de bestuurder achter hem ontzettend hard moest lachen om mijn gebaren, stapte uit mijn auto en pakte de beker fris van het dak af. Hij rolde zijn raam naar beneden toen hij zag wat ik in mijn hand had en ik ze: “Alstublieft meneer, u was uw beker fris bijna kwijt” waarop hij met een lachje zei “U bent een goede man, bedankt!”
Toen ik in mijn auto stapte, werd het licht groen en konden we verder rijden; ik dankte de Vader dat ik ‘goed mocht doen’ met zoiets kleins – en verbaasd en onder de indruk van de zorg van de Vader voor deze man, of hij mij nu wel of niet herkent als een Ambassadeur voor de Koning.
Jezus ging rond, goeddoende
Hij veranderde water in wijn, maar nam de eer daar niet voor. Hij genas de schoonmoeder van Petrus, maar alleen de mensen in huis wisten ervan. Hij vermenigvuldigde de lunch van een jongetje om duizenden te voeden, maar adverteerde er nooit mee, noch zocht hij een middel om Zichzelf vanwege Zijn wonderen op de markt te brengen – Hij ging gewoon rond, en deed goed.
In 2014 zag ik de nederigheid van de Heer als nooit te voren, en op mijn beurt maakt het mij nederig en onder de indruk. Hij zei, in Mattheüs 11: “Neem Mijn juk (de Heilige Geest) op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen.”
Merk op – Hij is waarlijk nederig en zachtmoedig van hart, al is hij de Koning over alles. Zijn juk leert ons nederigheid, en die nederigheid leidt tot rust voor onze zielen – niet onze geest, maar zielen: emoties, gedachten.
Paulus zei tegen de Korintiërs dat hij *vreesde dat hun gedachten van de eenvoud in Jezus, en het evangelie en de Heilige Geest afgetrokken zouden worden. Als jij verleidt bent tot een gecompliceerd geloof, met volle agenda’s en formules en manipulatie en vertoning gebaseerd op ‘als ik dit doe, zal God dat doen,’ bekeer je dan en keer terug naar wat Jezus zei – doe goed aan zijn broeders in praktische manieren, in relatie met anderen in het geloof, en vindt eenvoudigweg manieren om de liefde van God in je hart aan anderen te demonstreren. (* 2 Korintiërs 11;3-4)
Hoor wat de Geest tot de gemeente zegt – het seizoen van het jagen op geestelijke vlinders is voorbij – tijd om de kerk te zijn, niet kerkje te spelen. Tijd om een christen te zien, niet een christen te spelen.
Volgende week een ander onderwerp,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed