Dag allemaal,
De droom gaat verder…
Hij zei dit, toen we vorige week eindigden…
Hij keen mij aan en zei: “De kerk heeft zichzelf door de eeuwen heen lange tijd op verschillende manieren geprostitueerd, maar er zijn altijd mensen geweest die dat geweigerd hebben. Die zijn nooit ondervoed geweest, maar hebben zichzelf altijd gevoed met de dingen van de Geest en ze zochten wijsheid en kennis in Mij. Als je de wegen van de Vader onderwijst spreekt ondervoeding voor zich voor hen die ondervoed zijn, en voor hen die dat niet zijn, zij zullen de wegen van de Vader herkennen…”
Opeens stond de Heer in een oogwenk naast mij, te midden van de bomen, en nu was Hij gekleed zoals ik Hem in mijn meeste visitaties gezien heb – gekleed met een rode sjerp over zijn linker schouder die naar beneden over zijn rechter heup liep, met ‘Het Woord van God” erop geschreven in een taal die op het eerste gezicht vreemd is, maar wanneer je naar de letters kijkt, herschikken zij zich voor jouw ogen en wordt het de taal die jij gewend bent – en zelfs ongeletterde mensen kunnen het lezen, omdat die openbaring aan het hart gecommuniceerd wordt, en niet aan het verstand.
We begonnen samen onder de bomen te wandelen terwijl we naar de vrouw en haar dochters, Wijsheid en Kennis, keken, die zichzelf in de rivier wasten, volledig gekleed. Zij wasten zich zoals iemand doet die heel lang geen schoon water gezien heeft; ze stonden er bijna tot hun heupen in, pakten handenvol water op en goten het langzaam over hun armen, dompelden zich onder, spatten hun gezicht nat en genoten van elke wasbeurt. Terwijl ze dat zo deden, werden hun kleren ‘geheeld’ bij gebrek aan een betere term. Overal waar het water iets raakte, de gebieden die vervuild en haveloos waren, werden in een nieuw materiaal ondoorzichtig en toch enigszins transparant wit – het was geweldig om naar te kijken, omdat dit alleen gebeurde in de gebieden die door het water beroerd werden. Het leek dat zij vastbesloten was ieder gebied te wassen totdat al haar kleren getransformeerd waren in dat prachtig wit kledingstuk.
Ik merkte ook op dat op de één of andere manier het water, of misschien het Leven in het water, in staat was in hen opgezogen te worden en het emotionele lasten en pijn weg nam; en met iedere plons op hun lichaam werd een andere last soepel weggenomen, terwijl er nieuwe, gebalanceerde waarheden verleend werden, en herhaalde wassingen in hetzelfde gebied namen telkens meer lasten en pijn weg, totdat er geen last meer over was. Dan begon de vrouw een ander gebied van haar lichaam te wassen, bijvoorbeeld haar linkerarm, opnieuw en opnieuw, dat naar het leek in verschillende lagen een bepaalde last of herinnering of pijn schoon waste.
Dan haar rechterarm, afspoelen, herhalen…en dan naar haar schouder, enzovoorts, alsof ze wist dat het water op ieder speciaal gebied een specifieke last of pijn zou aanpakken of een verkeerde leer die ze had geloofd. Terwijl de vrouw zich aan het wassen was, kwamen de meisjes, Wijsheid en Kennis, dichter naar haar toe, en ineens leek het of ze zich in haar versmolten, zodat Wijsheid en Kennis nu deel van de vrouw waren geworden, de kerk als één.
En dit is vreemd, maar de mensen die naar de rivier kwamen, waren op de één of andere manier ook een deel van haar, alsof zij hun moeder was en ze met elkaar verbonden waren, maar voor sommigen leek het alsof zij elkaar opnieuw moesten leren kennen – en haar wassingen waren niet slechts enkel voor haar, maar voor allen die deel van haar waren – de kerk. Ergens begreep ik dat deze vrouw ook een toekomstige bruid was, en zich aan het voorbereiden was. Ik zag haar nooit de rivier verlaten, zij bleef zich wassen.
De bomen vertegenwoordigen een balans in wijsheid en kennis aan iedere persoon, en de rivier is het Woord, terwijl het briesje de Heilige Geest is. Mensen kwamen uit het water en droogden op, maar de openbaring en vrede verschaft door het water bleef diep in hen, en iedereen was reflectief en stil als ze uit het water kwamen. Bijna iedereen vond een plek onder een boom om te zitten, alhoewel sommigen treuzelden, staan bleven, absorbeerden – maar eenmaal bij ‘hun’ boom, gingen ze tegen de stam van de boom zitten, diepe persoonlijke dingen overdenkend.
Het leek wanneer ze uit het water kwamen, dat het water niet verdampte, maar eerder hun binnenste doorweekte, bijna alsof hun lichamen het water uit hun kleding trok, naar hun huid en dan in hun huid en hun wezen…ze namen het allemaal in zich op, alsof ze zelf sponzen waren, eens droog maar nu zogen ze alles van de Heer en alle openbaring in zich op, totdat ze voor dat moment verzadigd waren. En terwijl dat plaats vond, was het ook tevens een soort teamwerk en droogden ze natuurlijk door het zachte briesje dat de Heilige Geest is, die een frisheid bracht, in contrast tot de warmte van het water. Dit zorgde ervoor dat ze weer tot leven kwamen, alert, helder van geest alsof ze daarvoor in een mentale en geestelijke waas geweest waren.
Terwijl de Heer en ik tussen de bomen liepen wist ik dat, terwijl Hij tegen me sprak, de Heer ook de regie voerde over de herinneringen en openbaring van ieder persoon die uit het water kwam als zij naar een boom toeliepen, in een soort van herschrijven van hun geschiedenis om dingen vanuit Zijn gezichtspunt te zien. Dit werd op een persoonlijke manier en privé gedaan – ieder punt in hun leven waar zij van Zijn pad afgeweken waren of waar ze een verkeerde leer geloofd hadden. Wat de communicatie met Hem door de Geest ook was, mij werd nooit details verteld, want ieders leven was van hen en ging mij niets aan. maar ik kon zien dat de Heer aan het ‘multi-tasken’ was; en toch kon Hij iedereen volledige aandacht geven.
Hij zei dat iedereen een boom had, en iedere boom representeerde hun leven, getransformeerd door Hem, en ik vroeg naar hoofdstuk en verse daarvoor. Hij zei “Je hebt Psalm 1 gelezen, want toen je Mij net kende las je dat en je zei tegen Mij dat je ook zo wilde zijn, dat je het proces in die Psalm wilde accepteren – Dat je een sterke boom wilde zijn, geplant aan waterstromen en vrucht zou voortbrengen waar massa’s mensen door gevoed konden worden. Ik gaf zelfs (Janny) een profetie en visioen voor jou, over hoe jouw leven en huwelijk als een boom geplant aan waterstromen zou zijn, weet je nog? Ieder individu die dit verlangt en de prijs wil betalen, is als die boom.”
Iedere boom was individueel, echter ook deel van het grotere geheel dat dit gebied zo verfrissend en vredig maakte. Terwijl we aan het lopen waren, keek ik naar beneden naar de gebouwen en naar de straat: dit was zo’n contrast met de overweldigende vrede waar ik mij met de broeders en zusters bevond. Daar was een drukte, mensen die rondrenden in hun eigen kracht, die alleen gericht waren op hun leven in de straat…beneden op straat waren mensen aan het zweten en ze werkten zo hard…
Hij zag dat ik naar beneden, naar de straat keek, en Hij stopte met lopen, dus deed ik dat ook, en Hij keerde zich om en keek ook naar de straat en zei: “Let op.” Opeens wenden velen van de ondervoede mensen zich tot waar ze al die tijd al hadden moeten zijn, en ineens konden ze door de muur heenkijken en het gebied binnengaan waar de monteurs hen begroetten, en sommigen zagen het kleine pad tussen de gebouwen en gingen daar direct naartoe en kwamen naar ons toe. Het was alsof het licht bij hen aanging en ze in een waas geleefd hadden en plotseling wakker werden voor wat echt is en voor waar ze naar op zoek waren – het was verbazingwekkend te zien, want wat belangrijk was, werd ineens duidelijk voor hen en ze namen levensveranderende beslissingen.
En ineens voegden de mensen en de monteurs zich bij ons, leegden het gebied langs de straat waar ze geweest waren en begonnen de heuvel op te lopen om door de Heer verwelkomt te worden om daarna direct naar de rivier te gaan.
“Zie je hoe velen er naar de rivier gaan – het is de rivier die van de Vaders troon komt, in de hechte gemeenschap en relatie met anderen. Dat zul je meer en meer gaan zien, zoals Ik je eerder al verteld heb. Deel van jouw roeping is hen die ondervoed zijn te bedienen, om hen goed voedsel in een gebalanceerd dieet te geven, alsmede hen die alreeds goed gevoed zijn, maar meer geschikt in Mij willen worden.”
Terwijl we verder liepen, werd Hij vrij ernstig. Hij zei: “Heb je erover nagedacht wat de meeste van deze mensen zal motiveren om hier naar toe te komen om gereinigd te worden en balans en vrede te vinden, om daarna onder hun boom in heelheid te kunnen zitten? Wat denk je dat hen geholpen heeft om tot dit moment van helderheid te komen, waarin ze ineens begrijpen wat belangrijk is en ze ook gewillig zijn daar gevolg aan te geven? Openbaring? Natuurlijk; maar wat heeft ervoor gezorgd dat velen de Vader beginnen te zoeken voor antwoorden?”
“Weet je nog toen de Vader jou in 2005 vertelde dat over 10 jaar, dit jaar, je het land niet meer zou herkennen vergeleken bij wat het toen was? Ik zeg je de waarheid dat over 2 jaar je het land weer niet zult herkennen. Wat 10 jaar geduurd heeft om dit land te veranderen, zal opnieuw, en meer nog, in 2 jaar tijd geschieden, en dit keer is de hele wereld erin betrokken en zal niet meer herkend worden. Dus wat denk je dat de reden is dat al deze mensen ineens duidelijkheid hebben over wat voor hen belangrijk is, en waardoor ze bereid zijn serieus in hun wandel met Mij te gaan worden?”
En opnieuw ontbreekt mij voor deze week de ruimte…de volgende week het slot van de droom…tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar [email protected]
De droom gaat verder…
Hij zei dit, toen we vorige week eindigden…
Hij keen mij aan en zei: “De kerk heeft zichzelf door de eeuwen heen lange tijd op verschillende manieren geprostitueerd, maar er zijn altijd mensen geweest die dat geweigerd hebben. Die zijn nooit ondervoed geweest, maar hebben zichzelf altijd gevoed met de dingen van de Geest en ze zochten wijsheid en kennis in Mij. Als je de wegen van de Vader onderwijst spreekt ondervoeding voor zich voor hen die ondervoed zijn, en voor hen die dat niet zijn, zij zullen de wegen van de Vader herkennen…”
Opeens stond de Heer in een oogwenk naast mij, te midden van de bomen, en nu was Hij gekleed zoals ik Hem in mijn meeste visitaties gezien heb – gekleed met een rode sjerp over zijn linker schouder die naar beneden over zijn rechter heup liep, met ‘Het Woord van God” erop geschreven in een taal die op het eerste gezicht vreemd is, maar wanneer je naar de letters kijkt, herschikken zij zich voor jouw ogen en wordt het de taal die jij gewend bent – en zelfs ongeletterde mensen kunnen het lezen, omdat die openbaring aan het hart gecommuniceerd wordt, en niet aan het verstand.
We begonnen samen onder de bomen te wandelen terwijl we naar de vrouw en haar dochters, Wijsheid en Kennis, keken, die zichzelf in de rivier wasten, volledig gekleed. Zij wasten zich zoals iemand doet die heel lang geen schoon water gezien heeft; ze stonden er bijna tot hun heupen in, pakten handenvol water op en goten het langzaam over hun armen, dompelden zich onder, spatten hun gezicht nat en genoten van elke wasbeurt. Terwijl ze dat zo deden, werden hun kleren ‘geheeld’ bij gebrek aan een betere term. Overal waar het water iets raakte, de gebieden die vervuild en haveloos waren, werden in een nieuw materiaal ondoorzichtig en toch enigszins transparant wit – het was geweldig om naar te kijken, omdat dit alleen gebeurde in de gebieden die door het water beroerd werden. Het leek dat zij vastbesloten was ieder gebied te wassen totdat al haar kleren getransformeerd waren in dat prachtig wit kledingstuk.
Ik merkte ook op dat op de één of andere manier het water, of misschien het Leven in het water, in staat was in hen opgezogen te worden en het emotionele lasten en pijn weg nam; en met iedere plons op hun lichaam werd een andere last soepel weggenomen, terwijl er nieuwe, gebalanceerde waarheden verleend werden, en herhaalde wassingen in hetzelfde gebied namen telkens meer lasten en pijn weg, totdat er geen last meer over was. Dan begon de vrouw een ander gebied van haar lichaam te wassen, bijvoorbeeld haar linkerarm, opnieuw en opnieuw, dat naar het leek in verschillende lagen een bepaalde last of herinnering of pijn schoon waste.
Dan haar rechterarm, afspoelen, herhalen…en dan naar haar schouder, enzovoorts, alsof ze wist dat het water op ieder speciaal gebied een specifieke last of pijn zou aanpakken of een verkeerde leer die ze had geloofd. Terwijl de vrouw zich aan het wassen was, kwamen de meisjes, Wijsheid en Kennis, dichter naar haar toe, en ineens leek het of ze zich in haar versmolten, zodat Wijsheid en Kennis nu deel van de vrouw waren geworden, de kerk als één.
En dit is vreemd, maar de mensen die naar de rivier kwamen, waren op de één of andere manier ook een deel van haar, alsof zij hun moeder was en ze met elkaar verbonden waren, maar voor sommigen leek het alsof zij elkaar opnieuw moesten leren kennen – en haar wassingen waren niet slechts enkel voor haar, maar voor allen die deel van haar waren – de kerk. Ergens begreep ik dat deze vrouw ook een toekomstige bruid was, en zich aan het voorbereiden was. Ik zag haar nooit de rivier verlaten, zij bleef zich wassen.
De bomen vertegenwoordigen een balans in wijsheid en kennis aan iedere persoon, en de rivier is het Woord, terwijl het briesje de Heilige Geest is. Mensen kwamen uit het water en droogden op, maar de openbaring en vrede verschaft door het water bleef diep in hen, en iedereen was reflectief en stil als ze uit het water kwamen. Bijna iedereen vond een plek onder een boom om te zitten, alhoewel sommigen treuzelden, staan bleven, absorbeerden – maar eenmaal bij ‘hun’ boom, gingen ze tegen de stam van de boom zitten, diepe persoonlijke dingen overdenkend.
Het leek wanneer ze uit het water kwamen, dat het water niet verdampte, maar eerder hun binnenste doorweekte, bijna alsof hun lichamen het water uit hun kleding trok, naar hun huid en dan in hun huid en hun wezen…ze namen het allemaal in zich op, alsof ze zelf sponzen waren, eens droog maar nu zogen ze alles van de Heer en alle openbaring in zich op, totdat ze voor dat moment verzadigd waren. En terwijl dat plaats vond, was het ook tevens een soort teamwerk en droogden ze natuurlijk door het zachte briesje dat de Heilige Geest is, die een frisheid bracht, in contrast tot de warmte van het water. Dit zorgde ervoor dat ze weer tot leven kwamen, alert, helder van geest alsof ze daarvoor in een mentale en geestelijke waas geweest waren.
Terwijl de Heer en ik tussen de bomen liepen wist ik dat, terwijl Hij tegen me sprak, de Heer ook de regie voerde over de herinneringen en openbaring van ieder persoon die uit het water kwam als zij naar een boom toeliepen, in een soort van herschrijven van hun geschiedenis om dingen vanuit Zijn gezichtspunt te zien. Dit werd op een persoonlijke manier en privé gedaan – ieder punt in hun leven waar zij van Zijn pad afgeweken waren of waar ze een verkeerde leer geloofd hadden. Wat de communicatie met Hem door de Geest ook was, mij werd nooit details verteld, want ieders leven was van hen en ging mij niets aan. maar ik kon zien dat de Heer aan het ‘multi-tasken’ was; en toch kon Hij iedereen volledige aandacht geven.
Hij zei dat iedereen een boom had, en iedere boom representeerde hun leven, getransformeerd door Hem, en ik vroeg naar hoofdstuk en verse daarvoor. Hij zei “Je hebt Psalm 1 gelezen, want toen je Mij net kende las je dat en je zei tegen Mij dat je ook zo wilde zijn, dat je het proces in die Psalm wilde accepteren – Dat je een sterke boom wilde zijn, geplant aan waterstromen en vrucht zou voortbrengen waar massa’s mensen door gevoed konden worden. Ik gaf zelfs (Janny) een profetie en visioen voor jou, over hoe jouw leven en huwelijk als een boom geplant aan waterstromen zou zijn, weet je nog? Ieder individu die dit verlangt en de prijs wil betalen, is als die boom.”
Iedere boom was individueel, echter ook deel van het grotere geheel dat dit gebied zo verfrissend en vredig maakte. Terwijl we aan het lopen waren, keek ik naar beneden naar de gebouwen en naar de straat: dit was zo’n contrast met de overweldigende vrede waar ik mij met de broeders en zusters bevond. Daar was een drukte, mensen die rondrenden in hun eigen kracht, die alleen gericht waren op hun leven in de straat…beneden op straat waren mensen aan het zweten en ze werkten zo hard…
Hij zag dat ik naar beneden, naar de straat keek, en Hij stopte met lopen, dus deed ik dat ook, en Hij keerde zich om en keek ook naar de straat en zei: “Let op.” Opeens wenden velen van de ondervoede mensen zich tot waar ze al die tijd al hadden moeten zijn, en ineens konden ze door de muur heenkijken en het gebied binnengaan waar de monteurs hen begroetten, en sommigen zagen het kleine pad tussen de gebouwen en gingen daar direct naartoe en kwamen naar ons toe. Het was alsof het licht bij hen aanging en ze in een waas geleefd hadden en plotseling wakker werden voor wat echt is en voor waar ze naar op zoek waren – het was verbazingwekkend te zien, want wat belangrijk was, werd ineens duidelijk voor hen en ze namen levensveranderende beslissingen.
En ineens voegden de mensen en de monteurs zich bij ons, leegden het gebied langs de straat waar ze geweest waren en begonnen de heuvel op te lopen om door de Heer verwelkomt te worden om daarna direct naar de rivier te gaan.
“Zie je hoe velen er naar de rivier gaan – het is de rivier die van de Vaders troon komt, in de hechte gemeenschap en relatie met anderen. Dat zul je meer en meer gaan zien, zoals Ik je eerder al verteld heb. Deel van jouw roeping is hen die ondervoed zijn te bedienen, om hen goed voedsel in een gebalanceerd dieet te geven, alsmede hen die alreeds goed gevoed zijn, maar meer geschikt in Mij willen worden.”
Terwijl we verder liepen, werd Hij vrij ernstig. Hij zei: “Heb je erover nagedacht wat de meeste van deze mensen zal motiveren om hier naar toe te komen om gereinigd te worden en balans en vrede te vinden, om daarna onder hun boom in heelheid te kunnen zitten? Wat denk je dat hen geholpen heeft om tot dit moment van helderheid te komen, waarin ze ineens begrijpen wat belangrijk is en ze ook gewillig zijn daar gevolg aan te geven? Openbaring? Natuurlijk; maar wat heeft ervoor gezorgd dat velen de Vader beginnen te zoeken voor antwoorden?”
“Weet je nog toen de Vader jou in 2005 vertelde dat over 10 jaar, dit jaar, je het land niet meer zou herkennen vergeleken bij wat het toen was? Ik zeg je de waarheid dat over 2 jaar je het land weer niet zult herkennen. Wat 10 jaar geduurd heeft om dit land te veranderen, zal opnieuw, en meer nog, in 2 jaar tijd geschieden, en dit keer is de hele wereld erin betrokken en zal niet meer herkend worden. Dus wat denk je dat de reden is dat al deze mensen ineens duidelijkheid hebben over wat voor hen belangrijk is, en waardoor ze bereid zijn serieus in hun wandel met Mij te gaan worden?”
En opnieuw ontbreekt mij voor deze week de ruimte…de volgende week het slot van de droom…tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
Mail naar [email protected]
RSS Feed