Dag allemaal,
Veel stemmen
Een jongeman werd gefascineerd door het uitwerpen van demonen. Al heel snel was alles wat er gebeurde of misging of wat niet ging zoals hij dacht dat het moest gaan, een demon. Dat maakte dat hij niet zelf verantwoordelijk was voor zijn leven – de duivel liet hem dat doen.
Een jongedame was een voorbidster en gevoelig voor de Heilige Geest. Al heel snel voelde zij zo'n last om te bidden dat ze stopte om regelmatig te eten en werd ze vel over been. Haar hele leven werd volkomen in beslag genomen door vasten en bidden en de overtuiging dat indien zij dit niet deed, dat mensen zouden lijden en dan zou het haar fout zijn.
Een echtpaar leerde wat de bijbel zegt over de kracht van onze woorden en werden zeer voorzichtig met wat ze zeiden. Al heel snel waren niet meer in staat om op een juiste manier om te gaan met de realiteit van de omstandigheden, maar probeerden ze te spreken tegen de omstandigheden om die te veranderen. In plaats van om goed om te gaan met de omstandigheden. Zij corrigeerden anderen die niet juist spraken.
Waarom gebeurt dit?
Deze dingen gebeuren omdat mensen geen absolute norm hebben waarmee zij het onderwijs dat ze horen kunnen meten of hoe het toe te passen.
Terwijl Jezus zei dat Zijn schapen Zijn stem horen en een andere niet zouden volgen. Met betrekking tot het maken van beslissingen in het leven, verwacht Hij niet dat we Hem volgen op grond van een enkel woord. Zelfs het besluit dat leidde tot onze redding was de opeenstapeling van weken, maanden of misschien jaren, waarin Hij tot ons hart sprak, bevestigende herhaaldelijk dat Hij ons tot Hem trok.
En daarom zegt Jezus in Joh.6:63 ”De Geest is het, die levend maakt, het vlees doet geen nut; de woorden, die Ik tot u gesproken heb, zijn geest en zijn leven”. De Geest en het Woord zijn het eens. Het ene bevestigt het andere, en geen van beide staat op zich.
Het absolute en het niet-absolute
Hebr.1:1-3, één van mijn favoriete schriftgedeelten, spreekt hiervan:” Nadat God (de Vader) eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, die Hij gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de wereld geschapen heeft. Deze(Christus), de afstraling zijner (Vader) heerlijkheid en de afdruk van zijn (Vader) wezen, die alle dingen draagt door het woord zijner (Vader) kracht …..”.
Het is NIET de kracht van het Woord, alsof het Woord op zichzelf staat, maar Jezus is het Woord van de Vaders kracht (Geest). Het Woord en de Geest zijn niet onafhankelijk van elkaar, ze zijn Eén. Jezus is het Woord, voortgekomen uit de kracht van de Vader en zo worden alle dingen gedragen, staande gehouden. De Woord en de Geest zijn de absolute norm waarbij al het onderwijs en al onze daden worden gemeten.
Als men zich hier niet aan houdt….
komen mensen geestelijk uit balans omdat ze niet de overeenkomst van het Woord en de Geest in hun levens hebben. Ze weten niet hoe, als ze onderwijs horen dat geestelijk lijkt te zijn, ze het kunnen vergelijken met het Woord van God. Anderen echter zien wel dwaling, maar het lijkt zo geestelijk te zijn, of de leraar is bekend, dus verlaat men het Woord en het gezond verstand om achter de geestelijke smaak van de maand aan te gaan.
Ze verlaten het gezond verstand in de naam van geloof.
De jonge man die dacht dat demonen de oorzaak van alles waren, zou de evangeliën, en Handelingen of welke andere brief dan ook, gelezen moeten hebben. Had hij dat gedaan dan zou hij gezien hebben dat demonen niet de oorzaak zijn van alles wat slecht is, en dat mensen verwacht worden verantwoordelijkheid voor hun eigen levens te nemen.
De jonge vrouw die zoveel vastte stortte in elkaar en ze werd voor een tijd in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen. Had ze het Woord gelezen dan had ze gezien dat er voorbeelden zijn van 1 daags vasten en beperkt vasten voor een langere periode (zoals Daniël, die 3 weken vastte van smakelijk eten, vlees en wijn; 10:3), maar altijd slechts voor een seizoen.
Het stel dat zo oplettend werd op wat het uitsprak, werd al snel zo betrokken in een theologie dat dacht: ‘als ik dit doe, dan doet God dat.’ Alsof Hij een Las Vegas gokmachine is en ze erop konden wachten de jackpot te winnen – uiteindelijk waren ze zo verwond dat ze het opgaven en niet meer naar een kerk gingen, in welke manier of vorm dan ook.
Als ze het Woord gelezen hadden, hadden ze gezien dat, ook al moeten we opletten wat we zeggen, de Heer een levend wezen is waar we mee in gemeenschap zijn, en niet een computer en dat het Woord mensen nooit adviseert om de omstandigheden in iemands leven te ontkennen.
De overleveringen van mensen meer lief hebben dan het Woord?
Een aantal jaar geleden gaf ik les over het afwegen van geestelijke ervaringen en onderwijs met het Woord van God, en zei ik dat als iets niet in overeenstemming is met beide, het verworpen moet worden.
Ik gaf toen, naar wat ik dacht onschadelijk te zijn, een voorbeeld van hoe mensen uit balans raken als ze een onderwijs niet vergelijken met het Woord. Mijn voorbeeld was Lucas 11:1-13, dat begint met het onze Vader, wat natuurlijk uiteenzet hoe de Vader voor ons zorgt, ons vergeeft, en ons niet in verzoeking leidt.
Jezus vervolgt daarna met de man die midden in de nacht bij zijn vriend aanklopt – de man wilde niet voor zijn vriend zijn bed uitkomen.
Ik vertelde dat Jezus NIET zegt dat de Vader diegene is die slaapt en weigert de deur te openen. Jezus zei NIET dat we moeten blijven aankloppen totdat de hemel zich opent. Ik legde hen uit dat Jezus een tegenstelling gebruikte om de één met de ander te vergelijken en zo het punt te maken dat de Vader NIET de man is die slaapt en dat we niet hoeven blijven aankloppen.
Ik las de rest van wat Jezus zei na het verhaal over die man en zijn vriend:
“En ik zeg u: bidt en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal open gedaan worden. Want een ieder, die bidt, ontvangt en wie zoekt, vindt en wie klopt, hem zal open gedaan worden. Is er soms geen vader onder u, die, als zijn zoon hem om een vis vraagt, hem voor een vis een slang zal geven? Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen zal geven? Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader uit de hemel de heilige Geest geven aan hen, die Hem daarom vragen?”
Sommigen maakten tegenwerpingen, zeggende dat zus en zo leerde dat de Vader de man is die midden in de nacht slaapt en dat we moeten blijven bonzen en bonzen totdat we Hem wakker gemaakt hebben en Hij ons zal geven wat we nodig hebben. Drie mensen zeiden dat ze duizenden dollars uitgegeven hadden voor een conferentie, waar het hoofd thema was God zover te krijgen dat hij de hemel opent, met dit verhaal uit Lucas als het hoofdonderwijs voor dat weekend.
Ik vroeg hen of ze Jezus wilden gaan geloven, of die leraar? Konden ze niet zien wat er voor hun ogen stond? Zoals we in Oklahoma zeggen, staarden ze me aan als een hert dat in de koplampen kijk. Het was nooit bij hen opgekomen dat ze een dwaling geloofden dat een ‘populaire’ lering geworden was en niet het Woord.
Ze hadden er nooit bij stil gestaan dat zij voor zichzelf in het Woord moesten gaan graven in plaats van alles te slikken wat er om hen heen gebracht wordt.
Troetel leringen
Naast het luisteren van onderwijs dat de smaak van de maand is, en die niet met het Woord te vergelijken, is er een groep, die troetel leringen volgt en daarmee zich even schuldig maakt aan het uit het oog verliezen van de balans van het Woord en de Geest.
Als we het Woord van God onder de loep nemen, zien we een grote hoeveelheid aan onderwerpen – de schrijvers waren geen specialist in een bepaald gebied, zodat ze daar alleen maar over schreven, nee. Dus toen deze brieven onder de huizen in het Romeins Rijk circuleerden, ontvingen de mensen een gebalanceerd dieet van het Woord over een veelheid aan onderwerpen.
Maar vandaag, onder het mom van geïnformeerd worden, of gefascineerd zijn, of vrees, en soms als gevolg van verwonding of vermeend gebrek in het lichaam van Christus dat ze iets met iedereen moeten delen, hebben we mensen die gefocused zijn op hun lievelings lering. Een ‘lievelings’ lering is iets dat als een lievelingsdier behandeld wordt – het wordt verzorgd, bewaakt, beschermd, gevoed – en iedereen die een dreiging lijkt te zijn voor hun dier, wordt onmiddellijk geconfronteerd, of zelfs afgewezen.
Volgende week ga ik hier verder mee,
Tot dan,
Zegen,
John Fenn / AHJ
Veel stemmen
Een jongeman werd gefascineerd door het uitwerpen van demonen. Al heel snel was alles wat er gebeurde of misging of wat niet ging zoals hij dacht dat het moest gaan, een demon. Dat maakte dat hij niet zelf verantwoordelijk was voor zijn leven – de duivel liet hem dat doen.
Een jongedame was een voorbidster en gevoelig voor de Heilige Geest. Al heel snel voelde zij zo'n last om te bidden dat ze stopte om regelmatig te eten en werd ze vel over been. Haar hele leven werd volkomen in beslag genomen door vasten en bidden en de overtuiging dat indien zij dit niet deed, dat mensen zouden lijden en dan zou het haar fout zijn.
Een echtpaar leerde wat de bijbel zegt over de kracht van onze woorden en werden zeer voorzichtig met wat ze zeiden. Al heel snel waren niet meer in staat om op een juiste manier om te gaan met de realiteit van de omstandigheden, maar probeerden ze te spreken tegen de omstandigheden om die te veranderen. In plaats van om goed om te gaan met de omstandigheden. Zij corrigeerden anderen die niet juist spraken.
Waarom gebeurt dit?
Deze dingen gebeuren omdat mensen geen absolute norm hebben waarmee zij het onderwijs dat ze horen kunnen meten of hoe het toe te passen.
Terwijl Jezus zei dat Zijn schapen Zijn stem horen en een andere niet zouden volgen. Met betrekking tot het maken van beslissingen in het leven, verwacht Hij niet dat we Hem volgen op grond van een enkel woord. Zelfs het besluit dat leidde tot onze redding was de opeenstapeling van weken, maanden of misschien jaren, waarin Hij tot ons hart sprak, bevestigende herhaaldelijk dat Hij ons tot Hem trok.
En daarom zegt Jezus in Joh.6:63 ”De Geest is het, die levend maakt, het vlees doet geen nut; de woorden, die Ik tot u gesproken heb, zijn geest en zijn leven”. De Geest en het Woord zijn het eens. Het ene bevestigt het andere, en geen van beide staat op zich.
Het absolute en het niet-absolute
Hebr.1:1-3, één van mijn favoriete schriftgedeelten, spreekt hiervan:” Nadat God (de Vader) eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, die Hij gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de wereld geschapen heeft. Deze(Christus), de afstraling zijner (Vader) heerlijkheid en de afdruk van zijn (Vader) wezen, die alle dingen draagt door het woord zijner (Vader) kracht …..”.
Het is NIET de kracht van het Woord, alsof het Woord op zichzelf staat, maar Jezus is het Woord van de Vaders kracht (Geest). Het Woord en de Geest zijn niet onafhankelijk van elkaar, ze zijn Eén. Jezus is het Woord, voortgekomen uit de kracht van de Vader en zo worden alle dingen gedragen, staande gehouden. De Woord en de Geest zijn de absolute norm waarbij al het onderwijs en al onze daden worden gemeten.
Als men zich hier niet aan houdt….
komen mensen geestelijk uit balans omdat ze niet de overeenkomst van het Woord en de Geest in hun levens hebben. Ze weten niet hoe, als ze onderwijs horen dat geestelijk lijkt te zijn, ze het kunnen vergelijken met het Woord van God. Anderen echter zien wel dwaling, maar het lijkt zo geestelijk te zijn, of de leraar is bekend, dus verlaat men het Woord en het gezond verstand om achter de geestelijke smaak van de maand aan te gaan.
Ze verlaten het gezond verstand in de naam van geloof.
De jonge man die dacht dat demonen de oorzaak van alles waren, zou de evangeliën, en Handelingen of welke andere brief dan ook, gelezen moeten hebben. Had hij dat gedaan dan zou hij gezien hebben dat demonen niet de oorzaak zijn van alles wat slecht is, en dat mensen verwacht worden verantwoordelijkheid voor hun eigen levens te nemen.
De jonge vrouw die zoveel vastte stortte in elkaar en ze werd voor een tijd in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen. Had ze het Woord gelezen dan had ze gezien dat er voorbeelden zijn van 1 daags vasten en beperkt vasten voor een langere periode (zoals Daniël, die 3 weken vastte van smakelijk eten, vlees en wijn; 10:3), maar altijd slechts voor een seizoen.
Het stel dat zo oplettend werd op wat het uitsprak, werd al snel zo betrokken in een theologie dat dacht: ‘als ik dit doe, dan doet God dat.’ Alsof Hij een Las Vegas gokmachine is en ze erop konden wachten de jackpot te winnen – uiteindelijk waren ze zo verwond dat ze het opgaven en niet meer naar een kerk gingen, in welke manier of vorm dan ook.
Als ze het Woord gelezen hadden, hadden ze gezien dat, ook al moeten we opletten wat we zeggen, de Heer een levend wezen is waar we mee in gemeenschap zijn, en niet een computer en dat het Woord mensen nooit adviseert om de omstandigheden in iemands leven te ontkennen.
De overleveringen van mensen meer lief hebben dan het Woord?
Een aantal jaar geleden gaf ik les over het afwegen van geestelijke ervaringen en onderwijs met het Woord van God, en zei ik dat als iets niet in overeenstemming is met beide, het verworpen moet worden.
Ik gaf toen, naar wat ik dacht onschadelijk te zijn, een voorbeeld van hoe mensen uit balans raken als ze een onderwijs niet vergelijken met het Woord. Mijn voorbeeld was Lucas 11:1-13, dat begint met het onze Vader, wat natuurlijk uiteenzet hoe de Vader voor ons zorgt, ons vergeeft, en ons niet in verzoeking leidt.
Jezus vervolgt daarna met de man die midden in de nacht bij zijn vriend aanklopt – de man wilde niet voor zijn vriend zijn bed uitkomen.
Ik vertelde dat Jezus NIET zegt dat de Vader diegene is die slaapt en weigert de deur te openen. Jezus zei NIET dat we moeten blijven aankloppen totdat de hemel zich opent. Ik legde hen uit dat Jezus een tegenstelling gebruikte om de één met de ander te vergelijken en zo het punt te maken dat de Vader NIET de man is die slaapt en dat we niet hoeven blijven aankloppen.
Ik las de rest van wat Jezus zei na het verhaal over die man en zijn vriend:
“En ik zeg u: bidt en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal open gedaan worden. Want een ieder, die bidt, ontvangt en wie zoekt, vindt en wie klopt, hem zal open gedaan worden. Is er soms geen vader onder u, die, als zijn zoon hem om een vis vraagt, hem voor een vis een slang zal geven? Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen zal geven? Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader uit de hemel de heilige Geest geven aan hen, die Hem daarom vragen?”
Sommigen maakten tegenwerpingen, zeggende dat zus en zo leerde dat de Vader de man is die midden in de nacht slaapt en dat we moeten blijven bonzen en bonzen totdat we Hem wakker gemaakt hebben en Hij ons zal geven wat we nodig hebben. Drie mensen zeiden dat ze duizenden dollars uitgegeven hadden voor een conferentie, waar het hoofd thema was God zover te krijgen dat hij de hemel opent, met dit verhaal uit Lucas als het hoofdonderwijs voor dat weekend.
Ik vroeg hen of ze Jezus wilden gaan geloven, of die leraar? Konden ze niet zien wat er voor hun ogen stond? Zoals we in Oklahoma zeggen, staarden ze me aan als een hert dat in de koplampen kijk. Het was nooit bij hen opgekomen dat ze een dwaling geloofden dat een ‘populaire’ lering geworden was en niet het Woord.
Ze hadden er nooit bij stil gestaan dat zij voor zichzelf in het Woord moesten gaan graven in plaats van alles te slikken wat er om hen heen gebracht wordt.
Troetel leringen
Naast het luisteren van onderwijs dat de smaak van de maand is, en die niet met het Woord te vergelijken, is er een groep, die troetel leringen volgt en daarmee zich even schuldig maakt aan het uit het oog verliezen van de balans van het Woord en de Geest.
Als we het Woord van God onder de loep nemen, zien we een grote hoeveelheid aan onderwerpen – de schrijvers waren geen specialist in een bepaald gebied, zodat ze daar alleen maar over schreven, nee. Dus toen deze brieven onder de huizen in het Romeins Rijk circuleerden, ontvingen de mensen een gebalanceerd dieet van het Woord over een veelheid aan onderwerpen.
Maar vandaag, onder het mom van geïnformeerd worden, of gefascineerd zijn, of vrees, en soms als gevolg van verwonding of vermeend gebrek in het lichaam van Christus dat ze iets met iedereen moeten delen, hebben we mensen die gefocused zijn op hun lievelings lering. Een ‘lievelings’ lering is iets dat als een lievelingsdier behandeld wordt – het wordt verzorgd, bewaakt, beschermd, gevoed – en iedereen die een dreiging lijkt te zijn voor hun dier, wordt onmiddellijk geconfronteerd, of zelfs afgewezen.
Volgende week ga ik hier verder mee,
Tot dan,
Zegen,
John Fenn / AHJ
RSS Feed