Dag allemaal,
Hij zocht slechts een privéplekje op om zichzelf te kunnen ontlasten, toen hij de grot binnenging. Hij had geen idee dat er in de grot zo’n 3,000 soldaten waren, die hem allemaal dood wilden.
Koning Saul achtervolgde David en ons wordt verteld dat David 3,000 mannen had die zich in de grot verborgen, omdat koning Saul hen achtervolgde. Niet wetend waar David zich had verstopt, gebeurde het gewoon dat koning Saul juist DIE grot binnenging om zichzelf te ontlasten en Davids mannen dachten dat de Heer Saul hun grot binnengebracht had, zodat ze hem konden doden.
Op aandringen van de mannen, lezen we in 1 Samuël 24:1-8: “David stond op en sneed ongemerkt de slip (zoom) van Sauls mantel af. Daarna bonsde Davids hart. Hij zei tot zijn mannen: de Here beware mij ervoor, dat ik aan mijn heer, aan de gezalfde des Heren, dit zou doen, dat ik mijn hand aan hem zou slaan; want hij is de gezalfde des Heren. En David weerhield zijn mannen door zijn woord; hij liet hun niet toe Saul te overvallen.”
Eren, Tzit-tzit
Vorige week deelde ik dat wanneer iemand God niet wil erkennen, God de keus van hun vrije wil volgt om Hem af te wijzen en hen dan overgeeft aan gedachten die vrij zijn van alles wat over God gaat. Dat is immers waar ze voor kozen, nietwaar? Ze wilden Hem niet als God erkennen, dus keert Hij zich van hen af om hen te laten ervaren wat ze willen.
Dat is de essentie van het koninkrijk der duisternis; een leven dat helemaal leeg is van alles wat God is – en vanwege hun eigen wil, heeft God zo’n plek bereidt voor engelen (die hun keuze maakten bij de opstand van Lucifer) en mensen die Hem niet willen – dat is liefde en het is genadevol om dit te doen.
Het Nieuwe Testament leert dat iedereen die nu op aarde leeft, een burger is van het ene of het andere koninkrijk* - hemel of hel. Engelen hebben al hun keus gemaakt, mensen bevinden zich in een proces om te kiezen, Eén koninkrijk wordt geregeerd door een wrede koning, het andere door de Koning der Koningen. Maar iedereen is nu al een burger van het koninkrijk dat ze door vrije wil gekozen hebben. (*Colossenzen 1;13, Handelingen 26:18, enz.)
Als iemand ervoor kiest God niet te willen erkennen, raakt men de vreze voor God kwijt en daarmee de waarde van het menselijk leven. Dat is omdat we gemaakt zijn naar het beeld en gelijkenis van God, die zij afwijzen, dus keldert de waarde van het leven in hun ogen.
Koning David was door de profeet Samuël gezalfd om koning Saul op te volgen. Al wist hij zijn bestemming in de Heer, praktisch gezien zat Saul nog steeds op de troon. David erkende dat God alleen het gezag behield om Saul te verwijderen en zijn eventuele dood te registreren. Het menselijk leven had waarde voor David, al was Saul slecht. Maar David wist dat God God is en Degene aan wie hij verantwoording zou moeten afleggen. Mensen die God niet willen, worden boos en devalueren het menselijk leven.
Numeri 15:37-39 is waar God de Israëlieten gebied gedenkkwasten te maken aan de hoeken van hun kleding, met een blauwpurperen draad daarin verwerkt (blauw staat voor de hemel). Vandaag zien we dat terug in veel van de Hebreeuwse gebedssjaals, maar vanaf Mozes, de tijd van David, tot aan de eerste eeuw met Jezus, hadden de klederen van iedere Jood kwasten, in het Hebreeuws ‘tzit-tzit’ of ‘tzitzit’ genoemd. (dit is wat de bloedvloeiende vrouw aanraakte bij de kleding van Jezus, Marcus 5).
Hier is de kortste samenvatting voor wie geïnteresseerd is, omdat de hele geschiedenis zo gedetailleerd is.
God vertelde Mozes dat de kwasten het Woord van God representeren en als zij ze zouden zien, ze zouden denken aan alle geboden van God en zichzelf herinneren niet te zondigen. De Hebreeuwse letters representeren tevens nummers (A=1, B=2, C=3 enz.). de kwasten werden op zodanige wijze geknoopt dat het totale getal 613 zou zijn, wat het getal is dat eeuwenlang door Rabbi’s geaccepteerd is als het getal van de wetten van Mozes.
Twee sets strengen worden 2x aan elkaar geknoopt en de langere streng (shamash) wordt rond 7 strengen gewikkeld, en dan worden 2 sets tweemaal geknoopt. Dit herhaalt men 3x, tot een totaal van 5 knopen en als alles gedaan is, krijg je 39 knopen. Het nummer 39 is belangrijk, omdat iedere Hebreeuwse letter ook een nummer representeert, en het nummer 39 in het Hebreeuws is ‘De Heer is Eén”. En omdat iedere kwast van 5 knopen 8 draden had, wanneer dubbelgevouwen tot een totaal van 13, kom je uit op een som van 613. Het woord ‘tzitzit’ is het hebreeuwse nummer 600. Als je de 13 bij de 600 doet, krijg je dus 613.
Ingewikkeld, nietwaar?
Er is verschil van mening onder Rabbi’s over het juiste getal. Rabbi Rashi, uit 1100 na Christus, is het eens met 613, maar Mozes ben Nahman (ook bekend als Nachmanides) die in 1200 na Christus leefde, zegt dat het juiste getal 603 is en niet 613…maar over het algemeen hebben rabbi’s eeuwenlang geaccepteerd dat er 613 wetten van Mozes zijn en volgend op Gods gebod, maakten zij (39) kwasten met knopen dat tot 613 optelde en tevens betekende “De Heer is Eén”.
Dus dat droeg Saul en dat is wat David afsneed.
Wat betekende dat voor David? De gewoonte van die tijd tot en met vandaag de dag onder de orthodoxen, is om de kwasten van een kleed af te snijden bij iemands begrafenis. Dat geeft weer dat iemand gestorven is en nu vrij is van de gebondenheid aan de aarde en aan Gods wet.
David voerde deze begrafenis ceremonie uit op koning Saul, daarmee aangevend dat hij een dode man was.
Zijn hart veroordeelde hem hiervoor en we zien in zijn uitspraak dat hij zich bekeerde en zijn hand niet wilde opheffen tegen de door de Heer gezalfde koning. David demonstreerde op dat moment zo’n eer en genade. Hij had Saul kunnen doden en wilde dat waarschijnlijk ook wel voor een moment. Hij had een momentje dat hij Saul in zijn hart al gedood had en hij liet hem dat ook weten, maar toen bekeerde hij zich hiervan, beseffend dat het de verantwoordelijkheid van de Heer is, niet van hem, om te bepalen wanneer de regering van Saul zou eindigen.
Als iemand God niet wil erkennen als God en de Heer geeft die persoon wat hij wil, zodat ze allerlei gedachten denken die niets met God te maken hebben, is het eerste dat gebeurt het verlies van respect voor de autoriteit van de heerser (koningen, presidenten, eerste ministers). Het NT leert ons dat we voor hen moeten bidden, voor alle hoog geplaatsten.
Maar als men God afwijst en daarmee ook Zijn gezag, is de volgende in de rij het gezag van mensen, omdat de mens geschapen is naar het beeld en gelijkenis van God.
Volgende week: de soort gedachten die iemand heeft als men God niet wil erkennen.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Hij zocht slechts een privéplekje op om zichzelf te kunnen ontlasten, toen hij de grot binnenging. Hij had geen idee dat er in de grot zo’n 3,000 soldaten waren, die hem allemaal dood wilden.
Koning Saul achtervolgde David en ons wordt verteld dat David 3,000 mannen had die zich in de grot verborgen, omdat koning Saul hen achtervolgde. Niet wetend waar David zich had verstopt, gebeurde het gewoon dat koning Saul juist DIE grot binnenging om zichzelf te ontlasten en Davids mannen dachten dat de Heer Saul hun grot binnengebracht had, zodat ze hem konden doden.
Op aandringen van de mannen, lezen we in 1 Samuël 24:1-8: “David stond op en sneed ongemerkt de slip (zoom) van Sauls mantel af. Daarna bonsde Davids hart. Hij zei tot zijn mannen: de Here beware mij ervoor, dat ik aan mijn heer, aan de gezalfde des Heren, dit zou doen, dat ik mijn hand aan hem zou slaan; want hij is de gezalfde des Heren. En David weerhield zijn mannen door zijn woord; hij liet hun niet toe Saul te overvallen.”
Eren, Tzit-tzit
Vorige week deelde ik dat wanneer iemand God niet wil erkennen, God de keus van hun vrije wil volgt om Hem af te wijzen en hen dan overgeeft aan gedachten die vrij zijn van alles wat over God gaat. Dat is immers waar ze voor kozen, nietwaar? Ze wilden Hem niet als God erkennen, dus keert Hij zich van hen af om hen te laten ervaren wat ze willen.
Dat is de essentie van het koninkrijk der duisternis; een leven dat helemaal leeg is van alles wat God is – en vanwege hun eigen wil, heeft God zo’n plek bereidt voor engelen (die hun keuze maakten bij de opstand van Lucifer) en mensen die Hem niet willen – dat is liefde en het is genadevol om dit te doen.
Het Nieuwe Testament leert dat iedereen die nu op aarde leeft, een burger is van het ene of het andere koninkrijk* - hemel of hel. Engelen hebben al hun keus gemaakt, mensen bevinden zich in een proces om te kiezen, Eén koninkrijk wordt geregeerd door een wrede koning, het andere door de Koning der Koningen. Maar iedereen is nu al een burger van het koninkrijk dat ze door vrije wil gekozen hebben. (*Colossenzen 1;13, Handelingen 26:18, enz.)
Als iemand ervoor kiest God niet te willen erkennen, raakt men de vreze voor God kwijt en daarmee de waarde van het menselijk leven. Dat is omdat we gemaakt zijn naar het beeld en gelijkenis van God, die zij afwijzen, dus keldert de waarde van het leven in hun ogen.
Koning David was door de profeet Samuël gezalfd om koning Saul op te volgen. Al wist hij zijn bestemming in de Heer, praktisch gezien zat Saul nog steeds op de troon. David erkende dat God alleen het gezag behield om Saul te verwijderen en zijn eventuele dood te registreren. Het menselijk leven had waarde voor David, al was Saul slecht. Maar David wist dat God God is en Degene aan wie hij verantwoording zou moeten afleggen. Mensen die God niet willen, worden boos en devalueren het menselijk leven.
Numeri 15:37-39 is waar God de Israëlieten gebied gedenkkwasten te maken aan de hoeken van hun kleding, met een blauwpurperen draad daarin verwerkt (blauw staat voor de hemel). Vandaag zien we dat terug in veel van de Hebreeuwse gebedssjaals, maar vanaf Mozes, de tijd van David, tot aan de eerste eeuw met Jezus, hadden de klederen van iedere Jood kwasten, in het Hebreeuws ‘tzit-tzit’ of ‘tzitzit’ genoemd. (dit is wat de bloedvloeiende vrouw aanraakte bij de kleding van Jezus, Marcus 5).
Hier is de kortste samenvatting voor wie geïnteresseerd is, omdat de hele geschiedenis zo gedetailleerd is.
God vertelde Mozes dat de kwasten het Woord van God representeren en als zij ze zouden zien, ze zouden denken aan alle geboden van God en zichzelf herinneren niet te zondigen. De Hebreeuwse letters representeren tevens nummers (A=1, B=2, C=3 enz.). de kwasten werden op zodanige wijze geknoopt dat het totale getal 613 zou zijn, wat het getal is dat eeuwenlang door Rabbi’s geaccepteerd is als het getal van de wetten van Mozes.
Twee sets strengen worden 2x aan elkaar geknoopt en de langere streng (shamash) wordt rond 7 strengen gewikkeld, en dan worden 2 sets tweemaal geknoopt. Dit herhaalt men 3x, tot een totaal van 5 knopen en als alles gedaan is, krijg je 39 knopen. Het nummer 39 is belangrijk, omdat iedere Hebreeuwse letter ook een nummer representeert, en het nummer 39 in het Hebreeuws is ‘De Heer is Eén”. En omdat iedere kwast van 5 knopen 8 draden had, wanneer dubbelgevouwen tot een totaal van 13, kom je uit op een som van 613. Het woord ‘tzitzit’ is het hebreeuwse nummer 600. Als je de 13 bij de 600 doet, krijg je dus 613.
Ingewikkeld, nietwaar?
Er is verschil van mening onder Rabbi’s over het juiste getal. Rabbi Rashi, uit 1100 na Christus, is het eens met 613, maar Mozes ben Nahman (ook bekend als Nachmanides) die in 1200 na Christus leefde, zegt dat het juiste getal 603 is en niet 613…maar over het algemeen hebben rabbi’s eeuwenlang geaccepteerd dat er 613 wetten van Mozes zijn en volgend op Gods gebod, maakten zij (39) kwasten met knopen dat tot 613 optelde en tevens betekende “De Heer is Eén”.
Dus dat droeg Saul en dat is wat David afsneed.
Wat betekende dat voor David? De gewoonte van die tijd tot en met vandaag de dag onder de orthodoxen, is om de kwasten van een kleed af te snijden bij iemands begrafenis. Dat geeft weer dat iemand gestorven is en nu vrij is van de gebondenheid aan de aarde en aan Gods wet.
David voerde deze begrafenis ceremonie uit op koning Saul, daarmee aangevend dat hij een dode man was.
Zijn hart veroordeelde hem hiervoor en we zien in zijn uitspraak dat hij zich bekeerde en zijn hand niet wilde opheffen tegen de door de Heer gezalfde koning. David demonstreerde op dat moment zo’n eer en genade. Hij had Saul kunnen doden en wilde dat waarschijnlijk ook wel voor een moment. Hij had een momentje dat hij Saul in zijn hart al gedood had en hij liet hem dat ook weten, maar toen bekeerde hij zich hiervan, beseffend dat het de verantwoordelijkheid van de Heer is, niet van hem, om te bepalen wanneer de regering van Saul zou eindigen.
Als iemand God niet wil erkennen als God en de Heer geeft die persoon wat hij wil, zodat ze allerlei gedachten denken die niets met God te maken hebben, is het eerste dat gebeurt het verlies van respect voor de autoriteit van de heerser (koningen, presidenten, eerste ministers). Het NT leert ons dat we voor hen moeten bidden, voor alle hoog geplaatsten.
Maar als men God afwijst en daarmee ook Zijn gezag, is de volgende in de rij het gezag van mensen, omdat de mens geschapen is naar het beeld en gelijkenis van God.
Volgende week: de soort gedachten die iemand heeft als men God niet wil erkennen.
Tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed