Death; What about 'sleep' to describe death? 2 of 3
Dood; Hoe zit het met 'slaap' om de dood te beschrijven? 2 van 3
Dag allemaal,
Daniël 12:2 is een vers dat mensen in verwarring brengt over het feit of iemand 'slaapt' als hij of zij sterft, of naar de hemel gaat:
"En velen van hen die slapen in het stof van de aarde zullen ontwaken, sommigen tot het eeuwige leven, en sommigen tot de eeuwige schaamte en minachting."
Voor ons moderne oor lijkt dit in directe tegenspraak te zijn met de uitspraak van Paulus dat 'Afwezig zijn van het lichaam is om bij de Heer aanwezig te zijn', in 2 Corinthiërs 5:8.
Wat we hier hebben is een gebrek aan communicatie
Voor onze moderne geest geeft het gebruik van slaap om over de dood te spreken een beeld van bewusteloosheid, van diepe slaap waar je je nergens van bewust bent. Maar het Bijbelse gebruik van de slaap kan anders zijn. We moeten ons door het Oude en Nieuwe Testament, vertalingen en culturele overwegingen heen werken, die allemaal tegenstrijdig kunnen lijken.
Jezus zei tegen de dames die jammeren over de vroegtijdige dood van de 12-jarige dochter van Jaïrus: "Waarom huil je zo? Het meisje is niet dood, maar slaapt." Marcus 5:39
"Onze vriend Lazarus slaapt, maar Ik ga hem uit zijn slaap halen. ‘Heer, als hij slaapt, komt het wel goed met hem.’ Hij sprak over zijn dood, maar zij dachten dat Hij het had over het nemen van rust tijdens de slaap." Johannes 11:11-13
"Voor David, nadat hij zijn eigen generatie had gediend door de wil van God, viel in slaap en hij werd bij zijn vaders gelegd en hij zag ontbinding." Handelingen 13:36
"Om die reden zijn velen onder jullie zwak en ziekelijk, en velen ontslapen."
"Zie je, ik laat je een geheimenis zien; we zullen niet allemaal ontslapen, maar we zullen allemaal veranderd worden." 1Corintiërs 11:30, 15:51
"Want als we geloven dat Jezus zowel stierf als weer opstond, dan zal God hen die in Jezus ontslapen zijn met Zich meebrengen."
"Die voor ons stierf, opdat wij hetzij wij waken, hetzij wij slapen, tezamen met Hem zouden leven”. 1Tessalonicenzen 4: 14, 5:10
De Bijbel gebruikt de slaap natuurlijk ook om de natuurlijke slaap te bedoelen.
En heel vaak verwijst de Bijbel in zijn gebruik van slaap naar het geestelijk in slaap zijn. Eén van mijn favoriete albums was Keith Green's album "No Compromise" uit 1978, met als één van de nummers "Asleep in the Light". Helaas is dat nummer nog steeds even relevant voor onze tijd als in 1978.
Het derde gebruik van slaap is natuurlijk ons onderwerp; de dood 'slaap' noemen.
Het oude tempelgebed dat nog steeds wordt gebeden op het Feest der Bazuinen - het feest dat een beeld geeft van wat wij de ‘opname’ noemen - gaat over het opwekken van de rechtvaardige doden, geparafraseerd door Paulus in Efeziërs 5:14:
"Daarom staat er (tempelgebed op Feest der Bazuinen). "Ontwaakt gij die slaapt en sta op uit de dood, en de Messias zal u licht geven..."
Hier is de uitleg: Het gebruik van slaap voor dood in de Bijbel verwijst naar het lichaam, niet naar de ziel.
Het lichaam slaapt, maar er is geen enkele tekst die zegt dat de ziel van een persoon slaapt.
In Daniël 12:2 staat: 'Zij die in het stof van de aarde slapen, zullen ontwaken (om oordeel te ondergaan)', waarbij het voorwerp het stof van de aarde is, dat wil zeggen het lichaam. Niet de ziel.
In Johannes 11:11 wanneer Jezus zegt: "Onze vriend Lazarus slaapt, maar Ik ga hem uit zijn slaap wekken", gebruikt Hij het woord 'kekoimatai', wat 'gaan liggen' betekent. Met andere woorden, 'Lazarus' lichaam gaat liggen (slapen)' - het onderwerp is het lichaam, niet de ziel.
In Prediker 9:5 staat: "Want de levenden weten dat ze zullen sterven, maar de doden weten niets, want ze hebben geen beloning, want ze zijn snel vergeten", het gaat duidelijk over het lichaam, niet over de ziel.
OT Joods en NT Christelijk standpunt
Omdat het Oude en Nieuwe Testament een fysieke opstanding van de doden onderwijzen, is de visie van de Bijbel op de dood voor het lichaam die van een tijdelijke toestand, ongeacht of de persoon een gelovige of ongelovige is. (Daniël 12:2 bijvoorbeeld)
Het idee van 'zielslaap' is daarom niet alleen in tegenspraak met het Jodendom en het christendom, van Genesis tot en met De Openbaring, maar we hebben ook een hoofdstuk en een vers waarin staat dat we direct naar de Heer gaan om bij Hem te zijn.
Toen Paulus de Filippenzen schreef dat hij bij de Heer wilde zijn in de dood, wat 'veel beter' was, zei hij niet dat zijn ziel een goed lang dutje nodig had. Hij zei dat hij eeuwig is en dat hij bij de dood van het lichaam bij de Heer zou zijn. Dat is de enige manier waarop het 'veel beter' is om te sterven - dat men bij de Heer zal zijn.
We hebben gezien wat Jezus leerde in Lucas 16:19-31; de 2 mannen die stierven gingen beiden naar hun respectievelijke plaatsen en zagen elkaar, spraken met elkaar, en waren duidelijk niet 'in slaap'. Het bewijs van Jezus' grammatica vertelt ons dat dit geen gelijkenis was, maar een echte situatie. En eerlijk gezegd, dat was wat Hij mij ook vertelde op 1 oktober 1986 toen Hij mij over deze dingen leerde.
Dan hebben we Mozes en Elia die aan Hem verschenen en met Hem spraken over zijn dood in Jeruzalem, uit de Wet en de Profeten, dus ze waren duidelijk niet in 'zielslaap'. Jezus vertelde de berouwvolle man aan het kruis 'vandaag zul je bij Mij zijn in het paradijs', dus Jezus was niet van plan dat één van hen ging 'slapen', en in Openbaring 6:9-11 zag Johannes duizenden mensen voor de troon van de Vader vragen om wraak voor hun (gemartelde) dood.
Het lichaam 'slaapt' en dat is de context van elk vers in de Bijbel waar over slaap wordt gesproken als de dood. Voor ons mag ons lichaam slapen, d.w.z. het contact met de fysieke wereld verliezen, maar voor onze eeuwige zielen is afwezigheid van ons lichaam aanwezig zijn bij de Heer, wat zoals Paulus zei, 'veel beter' is.
Volgende week: mensen in de hemel, zowel Bijbelse als anderen die ik daar gezien heb.
Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
Dood; Hoe zit het met 'slaap' om de dood te beschrijven? 2 van 3
Dag allemaal,
Daniël 12:2 is een vers dat mensen in verwarring brengt over het feit of iemand 'slaapt' als hij of zij sterft, of naar de hemel gaat:
"En velen van hen die slapen in het stof van de aarde zullen ontwaken, sommigen tot het eeuwige leven, en sommigen tot de eeuwige schaamte en minachting."
Voor ons moderne oor lijkt dit in directe tegenspraak te zijn met de uitspraak van Paulus dat 'Afwezig zijn van het lichaam is om bij de Heer aanwezig te zijn', in 2 Corinthiërs 5:8.
Wat we hier hebben is een gebrek aan communicatie
Voor onze moderne geest geeft het gebruik van slaap om over de dood te spreken een beeld van bewusteloosheid, van diepe slaap waar je je nergens van bewust bent. Maar het Bijbelse gebruik van de slaap kan anders zijn. We moeten ons door het Oude en Nieuwe Testament, vertalingen en culturele overwegingen heen werken, die allemaal tegenstrijdig kunnen lijken.
Jezus zei tegen de dames die jammeren over de vroegtijdige dood van de 12-jarige dochter van Jaïrus: "Waarom huil je zo? Het meisje is niet dood, maar slaapt." Marcus 5:39
"Onze vriend Lazarus slaapt, maar Ik ga hem uit zijn slaap halen. ‘Heer, als hij slaapt, komt het wel goed met hem.’ Hij sprak over zijn dood, maar zij dachten dat Hij het had over het nemen van rust tijdens de slaap." Johannes 11:11-13
"Voor David, nadat hij zijn eigen generatie had gediend door de wil van God, viel in slaap en hij werd bij zijn vaders gelegd en hij zag ontbinding." Handelingen 13:36
"Om die reden zijn velen onder jullie zwak en ziekelijk, en velen ontslapen."
"Zie je, ik laat je een geheimenis zien; we zullen niet allemaal ontslapen, maar we zullen allemaal veranderd worden." 1Corintiërs 11:30, 15:51
"Want als we geloven dat Jezus zowel stierf als weer opstond, dan zal God hen die in Jezus ontslapen zijn met Zich meebrengen."
"Die voor ons stierf, opdat wij hetzij wij waken, hetzij wij slapen, tezamen met Hem zouden leven”. 1Tessalonicenzen 4: 14, 5:10
De Bijbel gebruikt de slaap natuurlijk ook om de natuurlijke slaap te bedoelen.
En heel vaak verwijst de Bijbel in zijn gebruik van slaap naar het geestelijk in slaap zijn. Eén van mijn favoriete albums was Keith Green's album "No Compromise" uit 1978, met als één van de nummers "Asleep in the Light". Helaas is dat nummer nog steeds even relevant voor onze tijd als in 1978.
Het derde gebruik van slaap is natuurlijk ons onderwerp; de dood 'slaap' noemen.
Het oude tempelgebed dat nog steeds wordt gebeden op het Feest der Bazuinen - het feest dat een beeld geeft van wat wij de ‘opname’ noemen - gaat over het opwekken van de rechtvaardige doden, geparafraseerd door Paulus in Efeziërs 5:14:
"Daarom staat er (tempelgebed op Feest der Bazuinen). "Ontwaakt gij die slaapt en sta op uit de dood, en de Messias zal u licht geven..."
Hier is de uitleg: Het gebruik van slaap voor dood in de Bijbel verwijst naar het lichaam, niet naar de ziel.
Het lichaam slaapt, maar er is geen enkele tekst die zegt dat de ziel van een persoon slaapt.
In Daniël 12:2 staat: 'Zij die in het stof van de aarde slapen, zullen ontwaken (om oordeel te ondergaan)', waarbij het voorwerp het stof van de aarde is, dat wil zeggen het lichaam. Niet de ziel.
In Johannes 11:11 wanneer Jezus zegt: "Onze vriend Lazarus slaapt, maar Ik ga hem uit zijn slaap wekken", gebruikt Hij het woord 'kekoimatai', wat 'gaan liggen' betekent. Met andere woorden, 'Lazarus' lichaam gaat liggen (slapen)' - het onderwerp is het lichaam, niet de ziel.
In Prediker 9:5 staat: "Want de levenden weten dat ze zullen sterven, maar de doden weten niets, want ze hebben geen beloning, want ze zijn snel vergeten", het gaat duidelijk over het lichaam, niet over de ziel.
OT Joods en NT Christelijk standpunt
Omdat het Oude en Nieuwe Testament een fysieke opstanding van de doden onderwijzen, is de visie van de Bijbel op de dood voor het lichaam die van een tijdelijke toestand, ongeacht of de persoon een gelovige of ongelovige is. (Daniël 12:2 bijvoorbeeld)
Het idee van 'zielslaap' is daarom niet alleen in tegenspraak met het Jodendom en het christendom, van Genesis tot en met De Openbaring, maar we hebben ook een hoofdstuk en een vers waarin staat dat we direct naar de Heer gaan om bij Hem te zijn.
Toen Paulus de Filippenzen schreef dat hij bij de Heer wilde zijn in de dood, wat 'veel beter' was, zei hij niet dat zijn ziel een goed lang dutje nodig had. Hij zei dat hij eeuwig is en dat hij bij de dood van het lichaam bij de Heer zou zijn. Dat is de enige manier waarop het 'veel beter' is om te sterven - dat men bij de Heer zal zijn.
We hebben gezien wat Jezus leerde in Lucas 16:19-31; de 2 mannen die stierven gingen beiden naar hun respectievelijke plaatsen en zagen elkaar, spraken met elkaar, en waren duidelijk niet 'in slaap'. Het bewijs van Jezus' grammatica vertelt ons dat dit geen gelijkenis was, maar een echte situatie. En eerlijk gezegd, dat was wat Hij mij ook vertelde op 1 oktober 1986 toen Hij mij over deze dingen leerde.
Dan hebben we Mozes en Elia die aan Hem verschenen en met Hem spraken over zijn dood in Jeruzalem, uit de Wet en de Profeten, dus ze waren duidelijk niet in 'zielslaap'. Jezus vertelde de berouwvolle man aan het kruis 'vandaag zul je bij Mij zijn in het paradijs', dus Jezus was niet van plan dat één van hen ging 'slapen', en in Openbaring 6:9-11 zag Johannes duizenden mensen voor de troon van de Vader vragen om wraak voor hun (gemartelde) dood.
Het lichaam 'slaapt' en dat is de context van elk vers in de Bijbel waar over slaap wordt gesproken als de dood. Voor ons mag ons lichaam slapen, d.w.z. het contact met de fysieke wereld verliezen, maar voor onze eeuwige zielen is afwezigheid van ons lichaam aanwezig zijn bij de Heer, wat zoals Paulus zei, 'veel beter' is.
Volgende week: mensen in de hemel, zowel Bijbelse als anderen die ik daar gezien heb.
Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
www.cwowi.org en e-mail mij op cwowi@aol.com
RSS Feed