Dag allemaal,
Ik heb veel gelezen en gehoord over de vreze des Heren, en dat wij die moeten hebben, maar geen preek of boek heeft mij ooit verteld hoe ik dat krijg. De vreze des Heren is het begin der kennis en wijsheid*, maar wat is het? Ik weet wel wat het niet is, omdat ik mij soms afgevraagd heb bij het observeren van de daden van anderen ‘Hebben zij geen vrees voor God?’ *Spreuken 1:7, 9:10
Deze serie gaat over dat ‘eerbiedige respect’ of de ‘vreze des Heren’ en waarom het lichaam van Christus en de maatschappij geen begrip heeft van het gewijde, waarom men geen vrees voor God kent, geen respect voor dingen zoals het leven van een ongeboren kind, en ook geen respect voor het leven van iemand met wie zij het politiek of leerstellig gezien oneens zijn; en hoe men een ‘vrees voor God’ kan verkrijgen.
Salomo
De Heer verscheen twee maal aan Salomo, gedocumenteerd in 1 Koningen 3:5-15 en 9:2-9. De eerste keer dat de Heer aan hem verscheen, vroeg Hij Salomo wat Hij hem kon geven, en Salomo vroeg ‘…een opmerkzaam hart, om Uw volk te richten, door te onderscheiden tussen goed en kwaad…’De Heer verleende zijn verzoek voor wijsheid, op voorwaarde dat Salomo met Hem zou blijven wandelen.
De tweede keer dat Hij verscheen, was na de inwijding van de tempel, met het oog op de totstandbrenging van een verbond, dat iemand uit Davids familie altijd op de troon van Israël zou zijn, zolang hij met de Heer zou wandelen.
Maar Salomo volgde de Heer niet, hoofdstuk 11:6 vermeld: “En Salomo deed wat kwaad is in de ogen des Heren en hij volgde de Here niet ten volle, zoals zijn vader David.” Vers 9 gaat verder: “Derhalve werd de Here vertoornd op Salomo, omdat zijn hart zich afgewend had van de Here, de God van Israël, die hem tweemaal verschenen was.”
Verantwoordelijkheid is het gevolg van openbaring
Let op de aansprakelijkheid die van Salomo verwacht werd. De Heer was boos, omdat Hij tweemaal aan hem verschenen was, maar het had geen gevolgen voor het gedrag van Salomo. Hij ging door met het offeren aan andere goden, alsmede andere zonden.
De Heer twee keer zien, was een openbaring, dat een besef van verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid gebracht zou moeten hebben, evenals een eerbiedig ontzag voor God – hij was immers degene die Spreuken 1:7 en 9:10 had geschreven over de vreze des Heren. Maar voor Salomo waren die openbaringen niet iets heiligs en iets waar hij zich aansprakelijk voor wist.
Dus toen Salomo aan andere goden offerde, voelde hij geen vrees voor God. Als openbaring niet persoonlijk in het hart gehouden wordt, en het ook geen impact heeft op iemands leven, leidt dat tot een verhard hart wat onverschillig is voor de dingen van God.
Een openbaring OVER God verandert levens – als we dat toestaan
Een openbaring veranderde het leven van Petrus, in Mattheüs 16:16-17, toen hij het uitriep: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de Levende God!” Jezus zei dat het de Vader was die hem dat getoond had. Om eerlijk te zijn, de Vader heeft een ieder van ons laten zien dat Jezus de Christus is, en wij beantwoordden dat.
Wat was het proces waarbij Petrus die openbaring ontving? De tekst zegt dat de mensen spraken over wie Jezus zou kunnen zijn – misschien Elia, Jeremia of een andere profeet, opgestaan uit de dood. Petrus hoorde al die speculaties, overdacht die allemaal, en in zijn hart liet de Vader, door de Geest, hem zien dat Jezus Zijn Zoon was. Hetzelfde is bij jou en mij gebeurd – de Vader toonde ons Jezus, en wij reageerden daarop nadat we alle andere ‘stemmen’ en meningen overwogen hadden.
Slechts 2 hoofdstukken daarvoor*
Jezus was naar hen toegekomen, lopend op het water, en Hij zei toen (in het Grieks): “Houd moed. IK BEN. Stop met bang te zijn!” waarop Petrus reageerde “Heer, als U het bent (de IK BEN), beveel mij dan naar U toe te komen over het water!” *Mattheüs 14:27, Exodus 3:14 Amplified Bible
Die ervaring in hoofdstuk 14 heeft zeker bijgedragen aan de openbaring van Petrus in hoofdstuk 16: U bent de Christus, de Zoon van de levende God!
Dus zien we hier dat openbaring kwam door God persoonlijk te ervaren, en dat daarna te overdenken – persoonlijk.
Verharde harten
In Marcus 6:51-52, nadat Jezus bij de discipelen in het schip geklommen was en de wind was gaan liggen, staat er: “En zij waren innerlijk bovenmate ontsteld, want zij onderzochten en begrepen het onderwijs en de betekenis van het wonder van de broden niet; in feite was hun hart verhard en waren zij niet tot inzicht gekomen.” Amplified Bijbel
Elke discipel had een persoonlijke openbaring over Jezus toen Hij het brood vermenigvuldigde, en zij hadden er zelfs deel in, omdat Hij hen gebruikte het brood uit te delen – en toch stond niemand erbij stil om te overdenken wat ze net meegemaakt hadden – en zo kwam het dat zij bovenmate ontsteld waren toen Hij over het water liep.
Bedenk dit eens – het is duidelijk dat van hen verwacht werd deze gebeurtenis te overdenken, in de korte tijd tussen zonsondergang, toen ze in de boot stapten, en 3-6 uur in de morgen, nadat ze de hele nacht geroeid hadden en Jezus over het water naar hen toe gelopen was – want als ze dat wel gedaan hadden, zegt het vers dat zij niet ontsteld zouden zijn, noch zouden hun harten verhard zijn.
We leven in een drukke wereld, maar Gods verwachting voor ons is onmiddellijk te stoppen om de openbaring die we ontvingen te overdenken, om de wonderen die we meegemaakt hebben te overdenken.
Neem de tijd om Hem te beschouwen. Koester afzondering. Wees stil en weet dat Hij God is.
Openbaring van God is allereerst persoonlijk, niet gezamenlijk
Ieder geval in de Bijbel van een openbaring van God dat leidt tot een vreze/respect voor God, impliceert openbaring op een persoonlijke basis, niet op een massieve gezamenlijke basis. De vrees voor God in ons hart houden, is persoonlijk – die eerbiedige vreze dat God God is en wij op een dag rekenschap over onszelf moeten afleggen.
Iedere auditorium kerkdienst, huisbijeenkomst of ontmoeting met een vriend voor gebed en aanbidding, moet voortkomen uit een dieper en persoonlijker één op één wandel met God die wij hebben. “Kerk’ moet niet iets zijn waar we naartoe gaan om openbaring te ontvangen; dat komt door een dagelijkse wandel die we met Hem hebben. “Kerk’ is slechts een deel van ons leven dat onze persoonlijke wandel en openbaring van Hem aanvult, en is een bijzaak.
Het gevolg van christenen die geen ware openbaring hebben, wat alleen kan komen door bij Hem te zijn, is dat zij zichzelf misleid hebben te denken dat ‘een goede dienst’ of ‘goed onderwijs’ hetzelfde is als het ervaren van God. Velen hebben geen idee wat het is om God echt te ervaren. Alsof men details kan zien in een mist; men weet dat Hij er is, maar de meesten willen niet de tijd nemen en voor zichzelf leren hoe ze in Zijn aanwezigheid kunnen komen, alleen zij en Hij.
In een dienst kun je samen Zijn aanwezigheid ervaren, maar openbaring moet voortkomen op een persoonlijk vlak, wil het een levensveranderend gevolg hebben. Een ‘goed onderwijs’ kan resoneren en een enthousiasme veroorzaken in iemands geest als men luistert, en duizenden kunnen notities nemen van wat gezien wordt in het Woord, maar tenzij men die openbaring persoonlijk gaat toepassen, zal men onveranderd blijven.
MAAR: Een openbaring over God, niet van God, verandert levens.
Een afspeellijst met geweldige aanbiddingsliederen zegt niets als je niet allereerst God in jouw hart aanbidt, zonder enige begeleiding. Schriften vol onderwijs zeggen niets als je niet allereerst toepast wat Hij in jouw hart aan het doen is, tussen Hem en jou.
De vreze van God – dat eerbiedige respect voor God – begint met persoonlijke openbaring. Maar niet slechts openbaring; het is de moeite om die openbaring in je hart te laten bezinken, zodat het een deel van je leven gaat worden als je die openbaringen gaat toepassen.
Volgende week, Chris en ‘het meisje’. Tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Ik heb veel gelezen en gehoord over de vreze des Heren, en dat wij die moeten hebben, maar geen preek of boek heeft mij ooit verteld hoe ik dat krijg. De vreze des Heren is het begin der kennis en wijsheid*, maar wat is het? Ik weet wel wat het niet is, omdat ik mij soms afgevraagd heb bij het observeren van de daden van anderen ‘Hebben zij geen vrees voor God?’ *Spreuken 1:7, 9:10
Deze serie gaat over dat ‘eerbiedige respect’ of de ‘vreze des Heren’ en waarom het lichaam van Christus en de maatschappij geen begrip heeft van het gewijde, waarom men geen vrees voor God kent, geen respect voor dingen zoals het leven van een ongeboren kind, en ook geen respect voor het leven van iemand met wie zij het politiek of leerstellig gezien oneens zijn; en hoe men een ‘vrees voor God’ kan verkrijgen.
Salomo
De Heer verscheen twee maal aan Salomo, gedocumenteerd in 1 Koningen 3:5-15 en 9:2-9. De eerste keer dat de Heer aan hem verscheen, vroeg Hij Salomo wat Hij hem kon geven, en Salomo vroeg ‘…een opmerkzaam hart, om Uw volk te richten, door te onderscheiden tussen goed en kwaad…’De Heer verleende zijn verzoek voor wijsheid, op voorwaarde dat Salomo met Hem zou blijven wandelen.
De tweede keer dat Hij verscheen, was na de inwijding van de tempel, met het oog op de totstandbrenging van een verbond, dat iemand uit Davids familie altijd op de troon van Israël zou zijn, zolang hij met de Heer zou wandelen.
Maar Salomo volgde de Heer niet, hoofdstuk 11:6 vermeld: “En Salomo deed wat kwaad is in de ogen des Heren en hij volgde de Here niet ten volle, zoals zijn vader David.” Vers 9 gaat verder: “Derhalve werd de Here vertoornd op Salomo, omdat zijn hart zich afgewend had van de Here, de God van Israël, die hem tweemaal verschenen was.”
Verantwoordelijkheid is het gevolg van openbaring
Let op de aansprakelijkheid die van Salomo verwacht werd. De Heer was boos, omdat Hij tweemaal aan hem verschenen was, maar het had geen gevolgen voor het gedrag van Salomo. Hij ging door met het offeren aan andere goden, alsmede andere zonden.
De Heer twee keer zien, was een openbaring, dat een besef van verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid gebracht zou moeten hebben, evenals een eerbiedig ontzag voor God – hij was immers degene die Spreuken 1:7 en 9:10 had geschreven over de vreze des Heren. Maar voor Salomo waren die openbaringen niet iets heiligs en iets waar hij zich aansprakelijk voor wist.
Dus toen Salomo aan andere goden offerde, voelde hij geen vrees voor God. Als openbaring niet persoonlijk in het hart gehouden wordt, en het ook geen impact heeft op iemands leven, leidt dat tot een verhard hart wat onverschillig is voor de dingen van God.
Een openbaring OVER God verandert levens – als we dat toestaan
Een openbaring veranderde het leven van Petrus, in Mattheüs 16:16-17, toen hij het uitriep: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de Levende God!” Jezus zei dat het de Vader was die hem dat getoond had. Om eerlijk te zijn, de Vader heeft een ieder van ons laten zien dat Jezus de Christus is, en wij beantwoordden dat.
Wat was het proces waarbij Petrus die openbaring ontving? De tekst zegt dat de mensen spraken over wie Jezus zou kunnen zijn – misschien Elia, Jeremia of een andere profeet, opgestaan uit de dood. Petrus hoorde al die speculaties, overdacht die allemaal, en in zijn hart liet de Vader, door de Geest, hem zien dat Jezus Zijn Zoon was. Hetzelfde is bij jou en mij gebeurd – de Vader toonde ons Jezus, en wij reageerden daarop nadat we alle andere ‘stemmen’ en meningen overwogen hadden.
Slechts 2 hoofdstukken daarvoor*
Jezus was naar hen toegekomen, lopend op het water, en Hij zei toen (in het Grieks): “Houd moed. IK BEN. Stop met bang te zijn!” waarop Petrus reageerde “Heer, als U het bent (de IK BEN), beveel mij dan naar U toe te komen over het water!” *Mattheüs 14:27, Exodus 3:14 Amplified Bible
Die ervaring in hoofdstuk 14 heeft zeker bijgedragen aan de openbaring van Petrus in hoofdstuk 16: U bent de Christus, de Zoon van de levende God!
Dus zien we hier dat openbaring kwam door God persoonlijk te ervaren, en dat daarna te overdenken – persoonlijk.
Verharde harten
In Marcus 6:51-52, nadat Jezus bij de discipelen in het schip geklommen was en de wind was gaan liggen, staat er: “En zij waren innerlijk bovenmate ontsteld, want zij onderzochten en begrepen het onderwijs en de betekenis van het wonder van de broden niet; in feite was hun hart verhard en waren zij niet tot inzicht gekomen.” Amplified Bijbel
Elke discipel had een persoonlijke openbaring over Jezus toen Hij het brood vermenigvuldigde, en zij hadden er zelfs deel in, omdat Hij hen gebruikte het brood uit te delen – en toch stond niemand erbij stil om te overdenken wat ze net meegemaakt hadden – en zo kwam het dat zij bovenmate ontsteld waren toen Hij over het water liep.
Bedenk dit eens – het is duidelijk dat van hen verwacht werd deze gebeurtenis te overdenken, in de korte tijd tussen zonsondergang, toen ze in de boot stapten, en 3-6 uur in de morgen, nadat ze de hele nacht geroeid hadden en Jezus over het water naar hen toe gelopen was – want als ze dat wel gedaan hadden, zegt het vers dat zij niet ontsteld zouden zijn, noch zouden hun harten verhard zijn.
We leven in een drukke wereld, maar Gods verwachting voor ons is onmiddellijk te stoppen om de openbaring die we ontvingen te overdenken, om de wonderen die we meegemaakt hebben te overdenken.
Neem de tijd om Hem te beschouwen. Koester afzondering. Wees stil en weet dat Hij God is.
Openbaring van God is allereerst persoonlijk, niet gezamenlijk
Ieder geval in de Bijbel van een openbaring van God dat leidt tot een vreze/respect voor God, impliceert openbaring op een persoonlijke basis, niet op een massieve gezamenlijke basis. De vrees voor God in ons hart houden, is persoonlijk – die eerbiedige vreze dat God God is en wij op een dag rekenschap over onszelf moeten afleggen.
Iedere auditorium kerkdienst, huisbijeenkomst of ontmoeting met een vriend voor gebed en aanbidding, moet voortkomen uit een dieper en persoonlijker één op één wandel met God die wij hebben. “Kerk’ moet niet iets zijn waar we naartoe gaan om openbaring te ontvangen; dat komt door een dagelijkse wandel die we met Hem hebben. “Kerk’ is slechts een deel van ons leven dat onze persoonlijke wandel en openbaring van Hem aanvult, en is een bijzaak.
Het gevolg van christenen die geen ware openbaring hebben, wat alleen kan komen door bij Hem te zijn, is dat zij zichzelf misleid hebben te denken dat ‘een goede dienst’ of ‘goed onderwijs’ hetzelfde is als het ervaren van God. Velen hebben geen idee wat het is om God echt te ervaren. Alsof men details kan zien in een mist; men weet dat Hij er is, maar de meesten willen niet de tijd nemen en voor zichzelf leren hoe ze in Zijn aanwezigheid kunnen komen, alleen zij en Hij.
In een dienst kun je samen Zijn aanwezigheid ervaren, maar openbaring moet voortkomen op een persoonlijk vlak, wil het een levensveranderend gevolg hebben. Een ‘goed onderwijs’ kan resoneren en een enthousiasme veroorzaken in iemands geest als men luistert, en duizenden kunnen notities nemen van wat gezien wordt in het Woord, maar tenzij men die openbaring persoonlijk gaat toepassen, zal men onveranderd blijven.
MAAR: Een openbaring over God, niet van God, verandert levens.
Een afspeellijst met geweldige aanbiddingsliederen zegt niets als je niet allereerst God in jouw hart aanbidt, zonder enige begeleiding. Schriften vol onderwijs zeggen niets als je niet allereerst toepast wat Hij in jouw hart aan het doen is, tussen Hem en jou.
De vreze van God – dat eerbiedige respect voor God – begint met persoonlijke openbaring. Maar niet slechts openbaring; het is de moeite om die openbaring in je hart te laten bezinken, zodat het een deel van je leven gaat worden als je die openbaringen gaat toepassen.
Volgende week, Chris en ‘het meisje’. Tot dan,
Zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed