De Naam 2 van 3, Geloof in de naam?
Hallo allemaal,
Laten we verder gaan waar we vorige week gebleven waren.
Petrus' geloof was gericht op....waar?
In Handelingen 3:16 stond Petrus met de verlamde man voor de autoriteiten. De man had om aalmoezen gevraagd maar werd in plaats daarvan genezen, wat een wending! De autoriteiten vroegen Petrus hoe die man genezen was. "En in Zijn naam, door geloof in Zijn naam, staat deze man heel voor u."
Petrus en Filippus hadden iets wat wij missen. We gooien de naam van Jezus zo achteloos in het rond, en we gebruiken het misschien 10 of meer keer in een gebed, of wanneer we iemand de handen opleggen. We bevelen in de naam van Jezus en herhalen onszelf meerdere keren. Daarmee bewijzen we dat we weinig of geen geloof hebben in de naam van Jezus.
Meer nog, we kunnen zeggen dat we een hoger niveau van ongeloof hebben waardoor we niet weten wat we in de Naam hebben, dan dat we geloof in de Naam hebben.
"Als je iemand in Mijn naam de handen oplegt, is het alsof Ik die persoon de handen opleg." Denk daar eens over na. Wat doet dat met je verwachtingsniveau de volgende keer dat je iemand de handen oplegt, of wanneer je voor iemand bidt of zelfs voor jezelf? Hoe vaak ga je nu die Naam boven alle namen uitspreken?
Wat Marcus 16:20 echt zegt, en waarom
De meeste (Engelse) vertalingen van dit vers zeggen: "En zij gingen overal predikend heen, waarbij de Heer met hen samenwerkte en het Woord bevestigde met tekenen die volgden."
Een letterlijke vertaling echter, zoals de Young's Literal Translation, laat zien dat er dit staat: "En zij, uitgegaan zijnde, predikten overal, terwijl de Heer werkte met het Woord en het bevestigde door tekenen die volgden."
Zie je het verschil? De Heer werkt met het Woord om het te bevestigen door tekenen die erop volgen. Hij werkt niet met hen, maar met Zijn Woord en bevestigt dat.
De druk ligt niet op jou, want de Vader wil niet dat iemand voor zijn eeuwigheid beslist zonder bewijs die de beweringen van Jezus ondersteunen. De wet van Mozes en de meeste rechtbanken vandaag de dag vereisen bewijs of getuigen voordat ze iemand voor een misdaad veroordelen. Waarom denken we dat de Vader zou verwachten dat mensen hun eeuwige lot bepalen zonder bewijs? Hij werkt met het Woord om het te bevestigen.
Disclaimer: Je zou kunnen zeggen dat het Griekse woord 'synergountos', vertaald als 'werken met', ook met de discipelen kan betekenen, want het staat tussen hen en de tekenen in. Voor mij maakt de grammatica duidelijk dat de bevestiging eerst op het Woord is, en dan in samenwerking met de discipelen terwijl ze predikten.(Naar mijn mening, en Young's Vertaling, etc)
Lang geleden leverde ik meubels en deed voor een winkel kleine meubelreparaties.
Het getuigenis van de eigenaar was dat hij een geblesseerde rug had en niet kon tillen. Hij had het meubilair gekocht van een restaurant dat failliet was gegaan en huurde 2 studenten in om het in zijn vrachtwagen te laden en naar zijn winkel te brengen.
Terwijl ze bezig waren, vertelden de studenten hem over Jezus. Toen de klus geklaard was, betaalde de man hen en toen ze vroegen of hij 'Jezus wilde aannemen' zei hij. Als het waar is wat jullie zeggen, dan accepteer ik jullie Jezus als Hij mijn rug geneest." Kort verhaal: Dat deed Hij, en dat deed hij. Hij moest bewijs zien.
Waarom keerde Samaria zich volledig tot Jezus? Ze hoorden en zagen het bewijs dat wat Filippus predikte over het koninkrijk van God en de naam van Jezus, waar was.
Ik woonde in een appartement vlak voordat Barb en ik trouwden.
Ik was 20 jaar oud en op een dag werd er op de deur geklopt. Het was een jonge vrouw van een bekende sekte die op deuren klopte, mensen vertelde over haar geloof en traktaten uitdeelde met informatie erover.
Ik nodigde haar uit om binnen te komen, liet haar haar zegje doen en vroeg toen of ik haar over mijn geloof mocht vertellen, waarmee ze instemde. Ze had een moeilijke jeugd gehad en ik vertelde over de liefde van de Vader en de persoon van Jezus Christus. Voordat ze ging vroeg ik of ze Jezus wilde 'aannemen', en ze zei dat ze erover wilde nadenken.
Toen vroeg ik of er iets mis was met haar, want wat ik zei was waar en de Heer zou het haar bewijzen als ze dat wilde. Ze zei dat haar voeten een of andere verwonding of misvorming hadden waarmee ze geboren was, waardoor lopen erg pijnlijk was. Ik liet haar daar staan, legde handen op haar voeten, raakte haar voorhoofd aan, haar kracht verliet haar toen ze in elkaar zakte en een paar seconden later, niet wetend wat haar overkwam, besefte ze dat ze volledig genezen was. De Heer voorzag in het bewijs.
Nadat Barb en ik getrouwd waren en naar Boulder, Colorado, verhuisd waren, werkte ik in de groenvoorziening.
Mijn baas, de eigenaar van het bedrijf, was op een dag erg ontmoedigd. Hij legde me uit dat zijn vrouw, 26 jaar oud, een hysterectomie zou ondergaan vanwege kanker aan een eierstok.
Ze had al een operatie ondergaan om de eierstokken aan één kant te verwijderen, in de hoop dat de kanker niet was uitgezaaid - blijkbaar had ze die eerste keer een volledige hysterectomie geweigerd omdat ze graag kinderen wilde. Maar nu was de kanker uitgezaaid en stond er een totale hysterectomie gepland voor de volgende ochtend. Ik bood aan om hen te ontmoeten en voor haar te bidden. Toen hij eraan toevoegde dat ze Joods was, zei ik hem dat dat veel beter was en dat het gemakkelijker zou zijn om haar te genezen omdat ze al in genezing geloofde, als Joods zijnde.
Die avond ontmoetten we elkaar in een park in de stad, we zaten met z'n drieën onder een grote boom. Ze deelden hun verhaal en ik vertelde hoe de Heer genezing biedt. Ze zei dat ze dat geloofde, omdat in het Jodendom genezing voorkomt in wat wij christenen het Oude Testament noemen. Het was een deel van haar geloof, hoewel ze een niet-praktiserende Jood was. Ik dacht: dit wordt zo makkelijk...
Ik begon met Adam en Eva en hoe zij in heelheid werden geschapen, hoe dat de bedoeling van de Vader was, ging daarna naar Abraham en het verbond, en van daaruit naar Jezus als het laatste offer enzovoort, ongeveer 45 minuten lang. Ik besloot met haar te zeggen dat wat ik zei waar was, en dat de Vader me daarin zou steunen omdat Hij van haar houdt en het normaal is dat een stel van 26 kinderen wil, dus hun verzoek aan Hem was gerechtvaardigd.
Ik vroeg: "Wat geloof je dat er zal gebeuren als ik je de handen opleg?"
Ze zei: "Ik zal natuurlijk genezen worden!" Zo gemakkelijk was het. Ik liet haar en haar man hun handen op die eierstok leggen en ik legde mijn hand op zijn hand, gebood de kanker te sterven en gebood haar te genezen, in de naam van Jezus (1 keer).
Het was een kort bevel, want ik bid niet om genezing, ik beveel, wat Jezus zei te doen en wat de apostelen in praktijk brachten. Jezus heeft nooit voor iemand gebeden om genezen te worden en geen van hen in Handelingen heeft dat gedaan. (Jakobus 5:14-15 is in een andere context)
Ze was meteen zo slap als een lappenpop, overmand door Zijn aanwezigheid en met haar man aan één arm en ik aan de andere, sleepten we haar half lopend, half slepend naar hun auto en legden haar daar in. Twee dagen later, toen hij weer aan het werk ging, zei hij dat ze eiste dat ze de volgende ochtend voor de operatie nog een laatste test zouden doen om te zien of de kanker er nog was. Dat was niet zo. Verbijsterd annuleerden ze de operatie en stuurden haar naar huis. De Vader werkte met Zijn Woord en bevestigde het.
"Daarom heeft God (Vader) Hem hoog verheven en Hem een naam gegeven die boven alle andere namen verheven is. Dat voor de naam van Jezus elke knie zich zal buigen..." (Filippenzen 2:9-11)
Regelmatig, zelfs nu nog van tijd tot tijd, neem ik de tijd om de passages die ik hier zojuist heb gedeeld, door te nemen. Dus vanuit het Woord en de dingen die ik met die Naam heb ervaren, mijn geloof in de Naam van Jezus aanwakkerend. Ik doe dat deels om mijn ongeloof zo laag mogelijk te houden.
"Als je iemand in Mijn naam de handen oplegt, is het alsof Ik die persoon de handen opleg."
Volgende week over ongeloof, waarom en hoe je er vanaf komt. Tot dan, zegen,
John Fenn/AK
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]