Reconciling God of OT with God of the NT, 3 of 4, penalties
De God van het OT verzoenen met de God van het NT, 3 van 4, straffen
Hallo allemaal,
In de eerste week deelde ik hoe de openbaring van de Vader progressief is. Ik had Hebreeën 1:1 geciteerd, maar die referentie niet gegeven. Er staat dat de Vader in vroeger tijden in vele delen en op vele manieren tot de vaderen heeft gesproken door de profeten, maar in deze laatste dagen tot ons heeft gesproken door Zijn Zoon...".
Vorige week ging deel 2 over hoe we ons in 'het aanvaardbare jaar van de Heer' bevinden, maar de andere kant van Zijn persoon is 'de dag van de wraak van onze God'. Ik zei dat Jezus hen niet kon vertellen dat er een kloof van ruwweg 2.000 jaar zou zijn tussen 'het aanvaardbare jaar van de Heer' en 'de dag van de wraak van onze God', maar legde het niet uit. Deze tijd van 2000 jaar of '2 dagen' is profetisch gezien bedoeld om heidenen de kans te geven om in het verbond te treden met de God van Israël.
Paulus sprak hierover in Efeziërs 3:1-11 waar hij in vers 5-6 schreef dat het een mysterie was dat pas vanaf Pinksteren werd geopenbaard:"...opdat heidenen mede-erfgenamen zouden zijn...". Hij zegt hetzelfde in Colossenzen 1:26-27, over het
geheimenis dat van eeuwen en generaties geheim is gehouden", dat heidenen mede-erfgenamen zouden zijn. Dat geheimenis is "Christus in u (heidenen), de hoop der heerlijkheid." En opnieuw in Romeinen 16:25-26, over de openbaring van het geheimenis dat alle volken (niet-Joden) de kans zouden krijgen om de God van Israël te leren kennen.
Dus ook hier zien we een progressie van openbaring. Zelfs in Handelingen 1:6-7, als ze vragen of de opgestane Jezus het koninkrijk aan Israël zou teruggeven, vertelt de Heer hen dat het niet aan hen is om te weten wat de Vader in Zijn eigen gezag heeft geplaatst. Maar de tijd om het koninkrijk op aarde te brengen zal komen... opnieuw een progressie van openbaring binnen het vaste kader van wie God is.
Waarom de Mozaïsche Wet en waarom zo streng?
Paulus schreef in Galaten 3:19 dat de wet van Mozes was gegeven vanwege de zonde. In Romeinen 3:19 schreef hij dat de wet was gegeven "opdat de hele wereld schuldig zou worden voor God".In Handelingen 14:15-17 en 17:30 zei hij dat God eerder de onwetendheid van de mens over zonde over het hoofd had gezien.
Romeinen 5:12-14 zegt dat er zonde in de wereld was van Adam tot Mozes, maar dat God de mensheid niet ter verantwoording kon roepen omdat zij onwetend waren over Gods wegen. Er was geen norm op aarde die zei: dit is goed en dit is fout. Daarom kreeg Mozes de Wet. Het definieerde goed en fout.
Dit alles betekent dat God Mozes de Wet gaf zodat Hij de mensheid kon laten zien wat zonde en wat gerechtigheid was. Exodus 19:6 zegt dat het God's bedoeling was dat Israël een hele natie van priesters voor God zou zijn, daarom moesten zij als een natie van priesters optreden als tussenpersoon tussen God en de rest van de volken op aarde. Israël moest aan alle volken de wegen van God openbaren. Ze faalden.
"Mijn broertje(s) en/of zusje(s) zijn met veel meer weggekomen dan ik."
Als je geen enig kind of de baby van het gezin bent, zul je het waarschijnlijk eens zijn met die uitspraak. Het eerste kind wordt door papa en mama behandeld volgens al hun discussies over hoe ze hun kinderen zouden opvoeden, alles wat ze hebben gelezen, alles wat ze hebben meegemaakt. Dat betekent de letter van de wet. Perfectie vereist. Er werden snelle en strenge straffen uitgedeeld voor verkeerde handelingen.(Voor velen, zo niet de meesten van ons, lol)
Ik suggereer niet dat God nieuw was in het ouderschap met Israël dus waren er een paar dingen te leren voor Hem, mijn punt is dat God met Israël moest omgaan volgens de perfectie die in de Wet werd gegeven. Daarom lijkt Hij in het OT boos en wraakzuchtig.
Houd je nog van me?
Maar net als de ouder die de toorn van de wet op een kind laat neerdalen, is het de wet die toornig is, niet de ouder die de wet moet toepassen. Hoeveel jonge kinderen hebben na een tuchtiging niet met betraande ogen gevraagd: 'Hou je nog van me, mama?
Verzekert die moeder haar kind dan niet dat haar liefde voor haar onveranderd is, maar dat ze moest straffen volgens de regels? Regels die bedoeld waren om het kind te beschermen en op te voeden tot een verantwoordelijke en succesvolle volwassene. Mama was niet boos, de regels lieten het kind zien wat goed en fout is, en daarom was het de regel die boos is. De regel, de wet eist perfectie.
Paulus schrijft hierover in Romeinen 4:15: "De wet werkt toorn". En in 2Corintiërs 3:6-9 noemt hij de wet een "bediening des doods", "veroordeling" en "de letter van de wet doodt". (relaties tussen God en mens, of persoon tot persoon) Maar de Geest geeft leven.
God gaf de wet, dus moest Hij disciplineren volgens de wet. Maar de wet is boos, veroordelend en niemand kan gerechtvaardigd worden door de wet van Mozes. Jakobus 2:10 zegt dat als je door de wet leeft, je schuldig wordt aan alle wetten als je 1 wet overtreedt.
Terwijl sommige volken wetten hadden die leken op de 10 Geboden,
God zelf sprak deze uit en Mozes schreef ze op, waarin de morele wet, de sanitaire/diëtische wet en de aanbiddingswet werden gedefinieerd. Omdat God deze 613 wetten aan Mozes gaf, moest Hij ze aan die norm houden, binnen die context en die tijd en die cultuur.
Er was niets in de geschiedenis van de mensheid, tot dat moment, dat de mens vertelde wat gezond was om te eten en niet te eten, hoe te leven en elkaar te behandelen, en hoe God te benaderen.
Omdat Hij deze normen aan de mensheid voorlegde, waardoor de hele mensheid schuldig werd bevonden voor God, moest Hij met Israël afrekenen volgens de wet die Hij had gegeven. Een hogere openbaring dan de wet werd gegeven toen Hij Zijn enige Zoon zond. Dat was de gelegenheid om met de mensheid om te gaan volgens Zijn eigen hart: "Als je Mij gezien hebt, heb je de Vader gezien" zei Jezus in Johannes 14:9.
Stokken oprapen en in een mand doen
In Numeri 15 geeft de Heer geboden voor mensen die in onwetendheid zondigen en hoe ze, zodra ze erachter komen dat ze gezondigd hebben, een offer mogen brengen aan de Heer en dat het dan vergeven zal worden, omdat het in onwetendheid gebeurde.
Zijn instructies vervolgend, in verzen 30-31, zegt de Heer dat als iemand opzettelijk zondigt omdat hij het Woord van de Heer veracht, hij met zijn leven zal boeten, want hij heeft Gods wetten veracht. De volgende verzen 32-33 geven een voorbeeld: Een man werkt door brandhout te verzamelen op de sabbatdag. Hij wordt voor Mozes gebracht.
Was dit een zonde van onwetendheid, of wist de man wat hij moest doen en verachtte hij de wet van Mozes door opzettelijk te zondigen? In vers 35 zei de Heer dat de man terechtgesteld moest worden omdat hij wist wat hij deed. Was dat Gods hart? Nee, het was de wet. Hoe weten we dat het niet Gods hart was?
Omdat in de hogere openbaring die de persoon van Jezus is, in Johannes 8, Hij de vrouw vergaf die betrapt was op een veel ergere zonde dan het oprapen van stokken op de sabbat: overspel. De Joodse leiders, die uitgingen van de wet, wilden haar terechtstellen. Dat was hun context. De boze God van het OT. De perfectie die de wet eiste. Jezus bracht de hogere openbaring van hoe de ware aard van de Vader is en vergaf haar. De evangeliën zijn de interface, de verandering van context van de Wet van Mozes naar genade.
In Numeri 15 maakte de Heer van de man die stokken opraapte een voorbeeld, maar het was binnen de context van Israël dat de wet van Mozes had gekregen, die de zonde voor Israël en de mensheid definieerde. Er was weinig genade in de wet, want dat was niet het doel ervan. Het doel ervan was om zonde te definiëren. Daarom moest God dienovereenkomstig met Israël handelen.
Volgende week ronden we dit af... ik hoop dat dit stof tot nadenken is geweest en wat begrip heeft bijgebracht over waarom de Vader zo boos lijkt in het Oude Testament. Tot volgende week,
zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
De God van het OT verzoenen met de God van het NT, 3 van 4, straffen
Hallo allemaal,
In de eerste week deelde ik hoe de openbaring van de Vader progressief is. Ik had Hebreeën 1:1 geciteerd, maar die referentie niet gegeven. Er staat dat de Vader in vroeger tijden in vele delen en op vele manieren tot de vaderen heeft gesproken door de profeten, maar in deze laatste dagen tot ons heeft gesproken door Zijn Zoon...".
Vorige week ging deel 2 over hoe we ons in 'het aanvaardbare jaar van de Heer' bevinden, maar de andere kant van Zijn persoon is 'de dag van de wraak van onze God'. Ik zei dat Jezus hen niet kon vertellen dat er een kloof van ruwweg 2.000 jaar zou zijn tussen 'het aanvaardbare jaar van de Heer' en 'de dag van de wraak van onze God', maar legde het niet uit. Deze tijd van 2000 jaar of '2 dagen' is profetisch gezien bedoeld om heidenen de kans te geven om in het verbond te treden met de God van Israël.
Paulus sprak hierover in Efeziërs 3:1-11 waar hij in vers 5-6 schreef dat het een mysterie was dat pas vanaf Pinksteren werd geopenbaard:"...opdat heidenen mede-erfgenamen zouden zijn...". Hij zegt hetzelfde in Colossenzen 1:26-27, over het
geheimenis dat van eeuwen en generaties geheim is gehouden", dat heidenen mede-erfgenamen zouden zijn. Dat geheimenis is "Christus in u (heidenen), de hoop der heerlijkheid." En opnieuw in Romeinen 16:25-26, over de openbaring van het geheimenis dat alle volken (niet-Joden) de kans zouden krijgen om de God van Israël te leren kennen.
Dus ook hier zien we een progressie van openbaring. Zelfs in Handelingen 1:6-7, als ze vragen of de opgestane Jezus het koninkrijk aan Israël zou teruggeven, vertelt de Heer hen dat het niet aan hen is om te weten wat de Vader in Zijn eigen gezag heeft geplaatst. Maar de tijd om het koninkrijk op aarde te brengen zal komen... opnieuw een progressie van openbaring binnen het vaste kader van wie God is.
Waarom de Mozaïsche Wet en waarom zo streng?
Paulus schreef in Galaten 3:19 dat de wet van Mozes was gegeven vanwege de zonde. In Romeinen 3:19 schreef hij dat de wet was gegeven "opdat de hele wereld schuldig zou worden voor God".In Handelingen 14:15-17 en 17:30 zei hij dat God eerder de onwetendheid van de mens over zonde over het hoofd had gezien.
Romeinen 5:12-14 zegt dat er zonde in de wereld was van Adam tot Mozes, maar dat God de mensheid niet ter verantwoording kon roepen omdat zij onwetend waren over Gods wegen. Er was geen norm op aarde die zei: dit is goed en dit is fout. Daarom kreeg Mozes de Wet. Het definieerde goed en fout.
Dit alles betekent dat God Mozes de Wet gaf zodat Hij de mensheid kon laten zien wat zonde en wat gerechtigheid was. Exodus 19:6 zegt dat het God's bedoeling was dat Israël een hele natie van priesters voor God zou zijn, daarom moesten zij als een natie van priesters optreden als tussenpersoon tussen God en de rest van de volken op aarde. Israël moest aan alle volken de wegen van God openbaren. Ze faalden.
"Mijn broertje(s) en/of zusje(s) zijn met veel meer weggekomen dan ik."
Als je geen enig kind of de baby van het gezin bent, zul je het waarschijnlijk eens zijn met die uitspraak. Het eerste kind wordt door papa en mama behandeld volgens al hun discussies over hoe ze hun kinderen zouden opvoeden, alles wat ze hebben gelezen, alles wat ze hebben meegemaakt. Dat betekent de letter van de wet. Perfectie vereist. Er werden snelle en strenge straffen uitgedeeld voor verkeerde handelingen.(Voor velen, zo niet de meesten van ons, lol)
Ik suggereer niet dat God nieuw was in het ouderschap met Israël dus waren er een paar dingen te leren voor Hem, mijn punt is dat God met Israël moest omgaan volgens de perfectie die in de Wet werd gegeven. Daarom lijkt Hij in het OT boos en wraakzuchtig.
Houd je nog van me?
Maar net als de ouder die de toorn van de wet op een kind laat neerdalen, is het de wet die toornig is, niet de ouder die de wet moet toepassen. Hoeveel jonge kinderen hebben na een tuchtiging niet met betraande ogen gevraagd: 'Hou je nog van me, mama?
Verzekert die moeder haar kind dan niet dat haar liefde voor haar onveranderd is, maar dat ze moest straffen volgens de regels? Regels die bedoeld waren om het kind te beschermen en op te voeden tot een verantwoordelijke en succesvolle volwassene. Mama was niet boos, de regels lieten het kind zien wat goed en fout is, en daarom was het de regel die boos is. De regel, de wet eist perfectie.
Paulus schrijft hierover in Romeinen 4:15: "De wet werkt toorn". En in 2Corintiërs 3:6-9 noemt hij de wet een "bediening des doods", "veroordeling" en "de letter van de wet doodt". (relaties tussen God en mens, of persoon tot persoon) Maar de Geest geeft leven.
God gaf de wet, dus moest Hij disciplineren volgens de wet. Maar de wet is boos, veroordelend en niemand kan gerechtvaardigd worden door de wet van Mozes. Jakobus 2:10 zegt dat als je door de wet leeft, je schuldig wordt aan alle wetten als je 1 wet overtreedt.
Terwijl sommige volken wetten hadden die leken op de 10 Geboden,
God zelf sprak deze uit en Mozes schreef ze op, waarin de morele wet, de sanitaire/diëtische wet en de aanbiddingswet werden gedefinieerd. Omdat God deze 613 wetten aan Mozes gaf, moest Hij ze aan die norm houden, binnen die context en die tijd en die cultuur.
Er was niets in de geschiedenis van de mensheid, tot dat moment, dat de mens vertelde wat gezond was om te eten en niet te eten, hoe te leven en elkaar te behandelen, en hoe God te benaderen.
Omdat Hij deze normen aan de mensheid voorlegde, waardoor de hele mensheid schuldig werd bevonden voor God, moest Hij met Israël afrekenen volgens de wet die Hij had gegeven. Een hogere openbaring dan de wet werd gegeven toen Hij Zijn enige Zoon zond. Dat was de gelegenheid om met de mensheid om te gaan volgens Zijn eigen hart: "Als je Mij gezien hebt, heb je de Vader gezien" zei Jezus in Johannes 14:9.
Stokken oprapen en in een mand doen
In Numeri 15 geeft de Heer geboden voor mensen die in onwetendheid zondigen en hoe ze, zodra ze erachter komen dat ze gezondigd hebben, een offer mogen brengen aan de Heer en dat het dan vergeven zal worden, omdat het in onwetendheid gebeurde.
Zijn instructies vervolgend, in verzen 30-31, zegt de Heer dat als iemand opzettelijk zondigt omdat hij het Woord van de Heer veracht, hij met zijn leven zal boeten, want hij heeft Gods wetten veracht. De volgende verzen 32-33 geven een voorbeeld: Een man werkt door brandhout te verzamelen op de sabbatdag. Hij wordt voor Mozes gebracht.
Was dit een zonde van onwetendheid, of wist de man wat hij moest doen en verachtte hij de wet van Mozes door opzettelijk te zondigen? In vers 35 zei de Heer dat de man terechtgesteld moest worden omdat hij wist wat hij deed. Was dat Gods hart? Nee, het was de wet. Hoe weten we dat het niet Gods hart was?
Omdat in de hogere openbaring die de persoon van Jezus is, in Johannes 8, Hij de vrouw vergaf die betrapt was op een veel ergere zonde dan het oprapen van stokken op de sabbat: overspel. De Joodse leiders, die uitgingen van de wet, wilden haar terechtstellen. Dat was hun context. De boze God van het OT. De perfectie die de wet eiste. Jezus bracht de hogere openbaring van hoe de ware aard van de Vader is en vergaf haar. De evangeliën zijn de interface, de verandering van context van de Wet van Mozes naar genade.
In Numeri 15 maakte de Heer van de man die stokken opraapte een voorbeeld, maar het was binnen de context van Israël dat de wet van Mozes had gekregen, die de zonde voor Israël en de mensheid definieerde. Er was weinig genade in de wet, want dat was niet het doel ervan. Het doel ervan was om zonde te definiëren. Daarom moest God dienovereenkomstig met Israël handelen.
Volgende week ronden we dit af... ik hoop dat dit stof tot nadenken is geweest en wat begrip heeft bijgebracht over waarom de Vader zo boos lijkt in het Oude Testament. Tot volgende week,
zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]
RSS Feed