Dag allemaal,
Toen Chris de wil opgegeven had te leven, omdat hij 2 uur van ons vandaan zat, in het gezinsvervangend tehuis, wisten we dat we dichter bij hem zouden moeten wonen, zodat hij ons wekelijks zou kunnen zien, in plaats van maandelijks. Zou hij ons wekelijks zien, dan wisten we dat hij weer de wil zou hebben om te leven, en moeders kookkunst zou er voor zorgen dat hij die 30 pond die hij afgevallen was, weer zou aankomen.
1e Les – De omstandigheden eisten van ons te handelen
De angst was dat hij, 2 uur bij ons vandaan, zou komen te sterven. Nemen we hem mee naar huis om daar te sterven? Men wilde hem ontslaan en naar een verpleegtehuis sturen om daar te sterven. Hoe zouden we ooit in staat zijn iets in de bediening te doen, als we voor hem zouden moeten zorgen? Dat waren beide twee dagteken. Geloof ontkent de feiten niet, het beseft dat het de feiten kan veranderen. Maar geloof heeft nog steeds met de feiten te maken. Abraham en Sara wisten hoe oud ze waren, maar door een openbaring van de Heer wisten ze dat de feiten zouden veranderen. Wij moesten de feiten onder ogen zien; Chris wilde niet meer leven en was stervende. We moesten handelen en wel meteen.
2e Les – wij moesten de angst onder ogen zien
We wisten dat wij ons deel moesten doen, de situatie overdenken, voor we naar de Vader zouden gaan. Al jaren heb ik de gewoonte de instructies in Filippenzen 4:6 te volgen: allereerst: Wees in geen ding bezorgd. Maak DAN je wensen aan God bekend, met dankzegging en DAN zal de vrede van God je hart en gedachten behoeden. Vaak worstel ik met het nadenken over dingen, de angst aanpakken, de emoties die ik heb, en zodra dat gedaan is, DAN maak ik mijn verzoek bij de Vader bekend in gebed. Dit proces kan een seconde duren, of 2 maanden.
Maar wij moesten iets aan de bezorgdheid doen, de angst – wat moeten we doen? We waren 50 jaar oud, wilden geen huis huren, want het was nodig om vermogen op te gaan bouwen. We hadden wat cash om aan te betalen voor een huis, maar dit speelde in de zomer van 2008 toen de economie en de aandelenmarkt ineenstortte, alsmede verschillende banken en bedrijven als AIG, GM, Chrysler en diverse Wall Street bedrijven. Het was toen onmogelijk een hypotheek te krijgen. Iedere makelaar die we contacten gaf hetzelfde antwoord ‘we kunnen nu nog geen besluiten nemen’, wat verpletterend was.
3e Les – Nadat wij ons deel hadden gedaan, mentaal de opties doornemend, TOEN baden we pas.
OK Vader, we kunnen geen lening bij een bank krijgen, dus moeten we met een eigenaar zelf onderhandelen, zonder tussenkomst van een makelaar. De stad waar Chris nu woont, is aardig arm, dus is het niet slim om daar een huis te kopen, omdat we dat later moeilijk zouden kunnen verkopen. Het lijkt logisch dat het huis ergens tussen Tulsa en waar Chris nu woont, moet zijn, en we willen geen appartement. Het liefst een huis buitenaf, handicap toegankelijk, en op een afstand van 30 minuten rijden naar Chris.
4e Les – Vraag de Vader openbaring van Zijn wil
Toen deze natuurlijke beslissingen genomen waren, en wij met de angst afgerekend hadden, konden we die exacte dingen bidden. Direct daarna zag ik in gebed in een visioen een kaart van het noordoosten van Oklahoma, met een kaart van Grand Lake, met een ovale cirkel gemarkeerd aan de noord/west kant van het meer. Toen ik naar een plek in dat ovaal keek, zag ik een wit huis, omringd door bomen, met een oprit voor een rolstoel, een licht hellende tuin, en toen zoemde het meer naar binnen en zag ik een hoekkamer, dat de kamer van Barb was, en een handicap aangepaste badkamer. Toen verdween het.
Les 4a – Blijf het juiste doen in het natuurlijke, en zie de angst onder ogen
Ik vertelde Barb wat ik gezien had, en dat ik de komende dagen met de auto in dat gebied wilde gaan rondrijden, BEHALVE naar de plek die de Vader had laten zien. Ik reed het hele meer rond en overal op een afstand van 45 tot 30 minuten van Chris vandaan, …ik zag hele dure huizen die te koop stonden via een makelaar, of juist krotten, die door de eigenaars verkocht weren, en alles wat daartussen in zit. Alle huizen waren boven de 200.000 dollar, wat ver boven ons budget van 500 dollar per maand was.
5e Les – Handel naar de openbaring – die daad, geloof, is de reactie van je hart
Op de 3e dag vertelde ik haar dat er in het natuurlijke niets beschikbaar was, wat ik voor mijn eigen gemoedsrust moest doen, zodat ik wist dat ik alles wat ik zelf kon doen, ook daadwerkelijk gedaan had. Heel bewust ging ik daarna naar de plek die de Vader mij in dat visioen had laten zien, en dat ik tot nu toe vermeden had. Ik volgde een lijn op de GPS, kwam terecht bij een kleine buurtschap van huisjes en helemaal aan het eind van die weg stond het huis dat ik gezien had, met een ‘via eigenaar te koop’ bord in de voortuin.
Ik belde onmiddellijk, maar moest een boodschap achterlaten. Het bleek later dat de eigenaar dat bord net neergezet had, voordat zij voor een week een reis naar een andere staat gingen maken. Toen ik niet direct een telefoontje terug kreeg, begon mijn hoofd te tollen. Toen we wel contact kregen, sloegen zij het bod af. Ik zei tegen Barb dat ik wist wat ik gezien had, ik ken de stem van de Vader, en ik had nog steeds vrede, ook al was ons bod, een prijs die de Vader mij genoemd had, afgewezen.
6e Les – Blijf bij de openbaring, bewaar het in je hart en ga verder
Zie je dat er een geweldige gelegenheid was om bang te worden? Nadat we wisten dat Chris niet meer wilde leven, gingen we twee keer per week naar hem toe, gaven hem te eten, hielpen hem uit bed, wat tijdelijk hielp om hem weer wat hoop te geven. De plannen van het tehuis om hem naar een verpleegtehuis te sturen, werden tijdelijk stilgezet. Maar ons bod voor het huis was afgewezen, terwijl ik zeker wist dat ik het van de Vader gehoord had, en dan was er nu de vraag: Wat moeten we doen? Ik zei tegen Barb dat we zouden wachten zodat de Vader bezig zou kunnen iets aan die situatie te doen, want het was immers Zijn probleem, omdat Hij het was die mij dat visioen gegeven had.
We moesten overstappen in Dallas naar een ander vliegtuig, toen het telefoontje kwam, - de verkopers, baptisten voorgangers, waren van gedachten veranderd omdat ze de indruk hadden dat de Heer wilde dat ze ons bod zouden accepteren, al hadden anderen tienduizenden dollars meer geboden – maar ze wilden gehoorzaam zijn en ze wilden ook graag dat er iemand in de bediening zou komen te wonen.
7e Les – God toonde het complete, volwassen werk/antwoord
We wonen hier nu 6 jaar, en nu pas begint het huis te lijken op wat ik in het visioen zag. Het had al wel een rolstoel opgang naar de voordeur – de moeder van de verkoper zat in een rolstoel, dus hadden ze dat voor haar gemaakt. Maar nu pas, nu Chris een aangepaste slaap- en badkamer krijgt, en Barb haar kantoortje, gaat het er op lijken.
Toen de Heer aan de toen geheten Saulus van Tarsus verscheen, op de weg naar Damascus, zei de Heer tegen Paulus (via Ananias*) dat hij voor koningen zou komen te staan – dat gebeurde pas tientallen jaren later, want de Heer toont ons meestal wat zijn kan, het complete en volwassen werk. Daarom zag ik in dat visioen ons huis al helemaal aangepast – ik had er niet meer aan gedacht, pas toen duidelijk werd dat we veranderingen moesten maken om beter voor Chris te kunnen zorgen, herinnerde Barb mij aan dat visioen – en we zijn vol ontzag. (*Handelingen 9:10-17)
U geschiede naar uw geloof
Barb en ik zouden ons neergelegd kunnen hebben bij het sterven van Chris. Toen de directeur van het tehuis vertelde dat ze hem wilden laten opnemen in een verpleegtehuis, hadden we ‘ja’ kunnen zeggen. We zouden getreurd hebben over het heengaan van onze zoon, terwijl we hem zagen wegkwijnen, met vragen aan de Heer als ‘Waarom?’ Dat hadden we kunnen doen, omdat er in het natuurlijke geen oplossingen waren.
We hadden kunnen zeggen dat we niet ons hele leven konden omgooien, en de huisgemeente & leiders in Tulsa, vanwege onze zoon, en hem laten gaan. In plaats daarvan keken we naar de Vader voor een oplossing, en ik stond daar bij de directeur, smekend om ons meer tijd te geven en te beloven dat we tenminste 2 keer per week zouden langskomen om hem weer hoop te geven, en als ze na 2 weken geen verandering zouden zien, dan stemden we toe.
In 1 Koningen 17:9, gedurende een hongersnood, zegt de Heer tegen Elia om naar een zekere vrouw in Sarefat te gaan: “Zie, ik heb daar een weduwe geboden u te verzorgen.” Elia wist dat er voorziening uit de hemel geboden was, maar de weduwe koos voor angst, want toen Elia kwam, zei ze tegen hem dat ze haar laatste maaltijd aan het klaarmaken was en dan zouden zij en haar zon sterven. Gelukkig veranderde ze van gedachten, gaf de hopeloosheid en de angst op, en koos ervoor Elia te geloven, met als gevolg dat ze van het meel en de olie kon blijven eten zolang de hongersnood duurde.
We kunnen haar dat niet kwalijk nemen, want zij keek naar het natuurlijke; hongersnood, 1 maaltijd over, en dus bijna dood. Maar toen zij de angst aan de kant deed en ‘outside the box’ begon te denken, naar de oplossing vanuit de hemel die Elia voorlegde, zag ze een wonder, ongeacht de omstandigheden waar het hele volk mee te maken had. Voorziening was er ALS zij weigerde bang te worden, als zij naar de hemel zou kijken voor een oplossing waar ze nooit over had kunnen dromen.
Mijn hoop is als je mijn verhaal en deze serie leest, dat je de vele gelegenheden gaat zien voor hemelse voorzieningen in jouw leven en in degenen waar we van houden. Al kan dat grote veranderingen inhouden en grote moeiten, ook voor de levens van je geliefden – het is jouw voorziening. Angst laat 1 verhaal zien, en het zal je geschieden naar die angst of die omstandigheden. Maar voor hen die de angst willen verwerpen – ik bedoel werkelijk van je af te werpen, door de tijd te nemen de dingen onder ogen te zien en mee af te rekenen, totdat er openbaring vanuit de hemel is, is er bovennatuurlijke voorziening en groei als persoon, en als persoon in Christus.
Volgende week een ander onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
Toen Chris de wil opgegeven had te leven, omdat hij 2 uur van ons vandaan zat, in het gezinsvervangend tehuis, wisten we dat we dichter bij hem zouden moeten wonen, zodat hij ons wekelijks zou kunnen zien, in plaats van maandelijks. Zou hij ons wekelijks zien, dan wisten we dat hij weer de wil zou hebben om te leven, en moeders kookkunst zou er voor zorgen dat hij die 30 pond die hij afgevallen was, weer zou aankomen.
1e Les – De omstandigheden eisten van ons te handelen
De angst was dat hij, 2 uur bij ons vandaan, zou komen te sterven. Nemen we hem mee naar huis om daar te sterven? Men wilde hem ontslaan en naar een verpleegtehuis sturen om daar te sterven. Hoe zouden we ooit in staat zijn iets in de bediening te doen, als we voor hem zouden moeten zorgen? Dat waren beide twee dagteken. Geloof ontkent de feiten niet, het beseft dat het de feiten kan veranderen. Maar geloof heeft nog steeds met de feiten te maken. Abraham en Sara wisten hoe oud ze waren, maar door een openbaring van de Heer wisten ze dat de feiten zouden veranderen. Wij moesten de feiten onder ogen zien; Chris wilde niet meer leven en was stervende. We moesten handelen en wel meteen.
2e Les – wij moesten de angst onder ogen zien
We wisten dat wij ons deel moesten doen, de situatie overdenken, voor we naar de Vader zouden gaan. Al jaren heb ik de gewoonte de instructies in Filippenzen 4:6 te volgen: allereerst: Wees in geen ding bezorgd. Maak DAN je wensen aan God bekend, met dankzegging en DAN zal de vrede van God je hart en gedachten behoeden. Vaak worstel ik met het nadenken over dingen, de angst aanpakken, de emoties die ik heb, en zodra dat gedaan is, DAN maak ik mijn verzoek bij de Vader bekend in gebed. Dit proces kan een seconde duren, of 2 maanden.
Maar wij moesten iets aan de bezorgdheid doen, de angst – wat moeten we doen? We waren 50 jaar oud, wilden geen huis huren, want het was nodig om vermogen op te gaan bouwen. We hadden wat cash om aan te betalen voor een huis, maar dit speelde in de zomer van 2008 toen de economie en de aandelenmarkt ineenstortte, alsmede verschillende banken en bedrijven als AIG, GM, Chrysler en diverse Wall Street bedrijven. Het was toen onmogelijk een hypotheek te krijgen. Iedere makelaar die we contacten gaf hetzelfde antwoord ‘we kunnen nu nog geen besluiten nemen’, wat verpletterend was.
3e Les – Nadat wij ons deel hadden gedaan, mentaal de opties doornemend, TOEN baden we pas.
OK Vader, we kunnen geen lening bij een bank krijgen, dus moeten we met een eigenaar zelf onderhandelen, zonder tussenkomst van een makelaar. De stad waar Chris nu woont, is aardig arm, dus is het niet slim om daar een huis te kopen, omdat we dat later moeilijk zouden kunnen verkopen. Het lijkt logisch dat het huis ergens tussen Tulsa en waar Chris nu woont, moet zijn, en we willen geen appartement. Het liefst een huis buitenaf, handicap toegankelijk, en op een afstand van 30 minuten rijden naar Chris.
4e Les – Vraag de Vader openbaring van Zijn wil
Toen deze natuurlijke beslissingen genomen waren, en wij met de angst afgerekend hadden, konden we die exacte dingen bidden. Direct daarna zag ik in gebed in een visioen een kaart van het noordoosten van Oklahoma, met een kaart van Grand Lake, met een ovale cirkel gemarkeerd aan de noord/west kant van het meer. Toen ik naar een plek in dat ovaal keek, zag ik een wit huis, omringd door bomen, met een oprit voor een rolstoel, een licht hellende tuin, en toen zoemde het meer naar binnen en zag ik een hoekkamer, dat de kamer van Barb was, en een handicap aangepaste badkamer. Toen verdween het.
Les 4a – Blijf het juiste doen in het natuurlijke, en zie de angst onder ogen
Ik vertelde Barb wat ik gezien had, en dat ik de komende dagen met de auto in dat gebied wilde gaan rondrijden, BEHALVE naar de plek die de Vader had laten zien. Ik reed het hele meer rond en overal op een afstand van 45 tot 30 minuten van Chris vandaan, …ik zag hele dure huizen die te koop stonden via een makelaar, of juist krotten, die door de eigenaars verkocht weren, en alles wat daartussen in zit. Alle huizen waren boven de 200.000 dollar, wat ver boven ons budget van 500 dollar per maand was.
5e Les – Handel naar de openbaring – die daad, geloof, is de reactie van je hart
Op de 3e dag vertelde ik haar dat er in het natuurlijke niets beschikbaar was, wat ik voor mijn eigen gemoedsrust moest doen, zodat ik wist dat ik alles wat ik zelf kon doen, ook daadwerkelijk gedaan had. Heel bewust ging ik daarna naar de plek die de Vader mij in dat visioen had laten zien, en dat ik tot nu toe vermeden had. Ik volgde een lijn op de GPS, kwam terecht bij een kleine buurtschap van huisjes en helemaal aan het eind van die weg stond het huis dat ik gezien had, met een ‘via eigenaar te koop’ bord in de voortuin.
Ik belde onmiddellijk, maar moest een boodschap achterlaten. Het bleek later dat de eigenaar dat bord net neergezet had, voordat zij voor een week een reis naar een andere staat gingen maken. Toen ik niet direct een telefoontje terug kreeg, begon mijn hoofd te tollen. Toen we wel contact kregen, sloegen zij het bod af. Ik zei tegen Barb dat ik wist wat ik gezien had, ik ken de stem van de Vader, en ik had nog steeds vrede, ook al was ons bod, een prijs die de Vader mij genoemd had, afgewezen.
6e Les – Blijf bij de openbaring, bewaar het in je hart en ga verder
Zie je dat er een geweldige gelegenheid was om bang te worden? Nadat we wisten dat Chris niet meer wilde leven, gingen we twee keer per week naar hem toe, gaven hem te eten, hielpen hem uit bed, wat tijdelijk hielp om hem weer wat hoop te geven. De plannen van het tehuis om hem naar een verpleegtehuis te sturen, werden tijdelijk stilgezet. Maar ons bod voor het huis was afgewezen, terwijl ik zeker wist dat ik het van de Vader gehoord had, en dan was er nu de vraag: Wat moeten we doen? Ik zei tegen Barb dat we zouden wachten zodat de Vader bezig zou kunnen iets aan die situatie te doen, want het was immers Zijn probleem, omdat Hij het was die mij dat visioen gegeven had.
We moesten overstappen in Dallas naar een ander vliegtuig, toen het telefoontje kwam, - de verkopers, baptisten voorgangers, waren van gedachten veranderd omdat ze de indruk hadden dat de Heer wilde dat ze ons bod zouden accepteren, al hadden anderen tienduizenden dollars meer geboden – maar ze wilden gehoorzaam zijn en ze wilden ook graag dat er iemand in de bediening zou komen te wonen.
7e Les – God toonde het complete, volwassen werk/antwoord
We wonen hier nu 6 jaar, en nu pas begint het huis te lijken op wat ik in het visioen zag. Het had al wel een rolstoel opgang naar de voordeur – de moeder van de verkoper zat in een rolstoel, dus hadden ze dat voor haar gemaakt. Maar nu pas, nu Chris een aangepaste slaap- en badkamer krijgt, en Barb haar kantoortje, gaat het er op lijken.
Toen de Heer aan de toen geheten Saulus van Tarsus verscheen, op de weg naar Damascus, zei de Heer tegen Paulus (via Ananias*) dat hij voor koningen zou komen te staan – dat gebeurde pas tientallen jaren later, want de Heer toont ons meestal wat zijn kan, het complete en volwassen werk. Daarom zag ik in dat visioen ons huis al helemaal aangepast – ik had er niet meer aan gedacht, pas toen duidelijk werd dat we veranderingen moesten maken om beter voor Chris te kunnen zorgen, herinnerde Barb mij aan dat visioen – en we zijn vol ontzag. (*Handelingen 9:10-17)
U geschiede naar uw geloof
Barb en ik zouden ons neergelegd kunnen hebben bij het sterven van Chris. Toen de directeur van het tehuis vertelde dat ze hem wilden laten opnemen in een verpleegtehuis, hadden we ‘ja’ kunnen zeggen. We zouden getreurd hebben over het heengaan van onze zoon, terwijl we hem zagen wegkwijnen, met vragen aan de Heer als ‘Waarom?’ Dat hadden we kunnen doen, omdat er in het natuurlijke geen oplossingen waren.
We hadden kunnen zeggen dat we niet ons hele leven konden omgooien, en de huisgemeente & leiders in Tulsa, vanwege onze zoon, en hem laten gaan. In plaats daarvan keken we naar de Vader voor een oplossing, en ik stond daar bij de directeur, smekend om ons meer tijd te geven en te beloven dat we tenminste 2 keer per week zouden langskomen om hem weer hoop te geven, en als ze na 2 weken geen verandering zouden zien, dan stemden we toe.
In 1 Koningen 17:9, gedurende een hongersnood, zegt de Heer tegen Elia om naar een zekere vrouw in Sarefat te gaan: “Zie, ik heb daar een weduwe geboden u te verzorgen.” Elia wist dat er voorziening uit de hemel geboden was, maar de weduwe koos voor angst, want toen Elia kwam, zei ze tegen hem dat ze haar laatste maaltijd aan het klaarmaken was en dan zouden zij en haar zon sterven. Gelukkig veranderde ze van gedachten, gaf de hopeloosheid en de angst op, en koos ervoor Elia te geloven, met als gevolg dat ze van het meel en de olie kon blijven eten zolang de hongersnood duurde.
We kunnen haar dat niet kwalijk nemen, want zij keek naar het natuurlijke; hongersnood, 1 maaltijd over, en dus bijna dood. Maar toen zij de angst aan de kant deed en ‘outside the box’ begon te denken, naar de oplossing vanuit de hemel die Elia voorlegde, zag ze een wonder, ongeacht de omstandigheden waar het hele volk mee te maken had. Voorziening was er ALS zij weigerde bang te worden, als zij naar de hemel zou kijken voor een oplossing waar ze nooit over had kunnen dromen.
Mijn hoop is als je mijn verhaal en deze serie leest, dat je de vele gelegenheden gaat zien voor hemelse voorzieningen in jouw leven en in degenen waar we van houden. Al kan dat grote veranderingen inhouden en grote moeiten, ook voor de levens van je geliefden – het is jouw voorziening. Angst laat 1 verhaal zien, en het zal je geschieden naar die angst of die omstandigheden. Maar voor hen die de angst willen verwerpen – ik bedoel werkelijk van je af te werpen, door de tijd te nemen de dingen onder ogen te zien en mee af te rekenen, totdat er openbaring vanuit de hemel is, is er bovennatuurlijke voorziening en groei als persoon, en als persoon in Christus.
Volgende week een ander onderwerp, tot dan, zegen,
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar cwowi@aol.com
RSS Feed