Dag allemaal,
Ik heb het gehad over hoe we door angst beslissingen nemen die we anders niet genomen zouden hebben, en vaak worden die angsten gemaskeerd door geestelijkheid.
Vandaag gaat het over familie en geldzaken, deel 1
Maar eerst, heb jij ook wel eens zo’n gesprek gehad…
De afgelopen 2 weken zijn we druk geweest met het leeghalen van Chris’ kamer, de badkamer en mijn kantoortje, om plek te maken voor zijn aangepaste bed -en badkamer. Met wat we nu al gedaan hebben, lijkt ons huis het meest op een pakhuis van een verhuisbedrijf, met al die dozen die op elkaar gestapeld zijn.
Na een tijdje echter maakt het je niet meer uit waar de dingen moeten staan, en ga je gewoon in de automatische piloot aan het werk. En zo gebeurde het dat Barb en ik dit gesprek hadden, toen we in mijn kantoortje stonden en we naar de 12 op elkaar gestapelde dozen keken, die bijna tot aan het plafond reikten:
“OK John, wil je nu deze dozen ergens anders neerzetten?” Ik: “Waar naartoe?” “Naar onze slaapkamer natuurlijk, dat heb ik je toch al gezegd.” “Waar dan?” (Met een blik op mijn gezicht dat wil zeggen ‘dat ga ik dus echt niet doen’) “In de slaapkamer!” “Maar waar? Er is nergens plek, dat is mijn probleem.” “Luister nu gewoon en doe wat ik zeg.” “Maar waar naar toe dan? Ik moet nu al allerlei gymnastische toeren uithalen om iets te kunnen pakken.” “Dat zoek je zelf maar uit, zet ze nu gewoon daar neer.” “Nee, kijk jij zelf maar in onze slaapkamer en zeg dan waar ze moeten komen te staan.”
(Een kleine pauze, ze loopt er naar toe en komt weer terug) “Je hebt gelijk.” (O, wat hoor ik die woorden graag uit de mond van mijn vrouw komen) “OK, we zetten ze dan maar in de woonkamer neer, voor de open haard en dan maken we plek in jouw werkplaats en dan gaan ze daar naartoe.” (ik krijg visioenen van gereedschap dat onder lagen karton verdwijnt en pas in het voorjaar weer tevoorschijn komt)
Wel, ik heb die dozen verplaatst naar de open haard, en ik heb weer een deel van mijn werkplek opgeofferd, maar het moet gezegd worden dat zij geweldig werk geleverd heeft in het sorteren, het bijhouden en stapelen van dingen om ruimte te maken, terwijl ik de dozen naar mijn werkplek verplaatste.
Beslissingen nemen lijkt daar wel wat op. En met dit onderwerp in het oog, moet jij je voorstellen dat iedere optie hierboven met angst gepaard gaat, waardoor we van de ene naar de andere richting gaan, we geconfronteerd worden met angst, terugdeinzen, een andere richting proberen, weer een andere angst onder ogen moeten zien. Wat moeten we nu doen? Waar moeten we naartoe? Angst om God te missen is aan de ene kant en aan de andere kant is er de angst iets te doen wat de duivel juist wil.
Over angst
Je hebt natuurlijke angst – stap niet voor de trein. En je hebt natuurlijke angst waar een geest aan kleeft, die iemand verleidt ergere angsten te ontwikkelen. Eerst is er de angst voor een trein te stappen, dan blijft men weg van treinen en treinstations, omdat ze nog meer angst geven, en daar zijn veel vreemden, wat ook eng is. Daarna is het dat een groep mensen griezelig is, en wat volgt is dat men weg blijft van mensen en later zelfs niet meer naar buiten gaat vanwege die angst – wat dus allemaal begon met de simpele vrees voor een trein te stappen.
Hebreeën 2:15 spreekt over het werk van Jezus en zegt: “En allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren.”
Merk op dat de angst voor de dood mensen tot slaven maakt, hen gebonden houdt. Het Griekse woord ‘slavernij’ is ‘douleia,’ van ‘deo’ wat wil zeggen ‘te binden’ en dat wordt voornamelijk gebruikt om ‘de conditie van een slaaf’ aan te geven. (Vine).
Angst voor de dood houdt mensen gebonden als slaven, aan allerlei angsten.
De angst boom
Denk eens aan een boom, met een wortelsysteem, onzichtbaar en onder de grond – dat wortelsysteem is zonde. De stam is de angst voor de dood en brengt ‘voedingsmiddelen’ van de wortel van zonde via de angst voor de dood, naar de vruchten toe. De vruchten van de boom kunnen allerlei angsten en fobieën zijn: hoogtevrees, angst voor spinnen, voor honden, voor kleine ruimtes, voor ziekenhuizen, angst om een ernstige ziekte te krijgen – welke angst je ook kunt bedenken, is de vrucht aan die boom en wordt gevoed door angst voor de dood, dat op zijn beurt weer gevoed wordt door zonde.
Je kunt vrees voor spinnen herleiden naar angst voor de dood: Een spin zou je kunnen bijten, dus moet je naar een ziekenhuis, waar misschien een vleesetende bacterie is, waardoor je een ledemaat zou kunnen kwijtraken of zelfs zou kunnen dood gaan.
Vliegangst? Het is niet de angst om te vliegen, maar de angst neer te storten. Bang voor honden? Ze kunnen bijten, dat doe pijn…dus misschien een dokter, een ziekenhuis, stel dat die hond hondsdolheid heeft, dan zou je daar aan dood kunnen gaan.
We zijn bevrijd van de angst voor de dood, dus zijn we niet meer onderworpen aan de slavernij van vrees.
Dus als een geest van angst zich presenteert aan jouw emoties, is dat een directe aanval op het werk van Jezus in jouw leven – en daar het een geest is, is het zijn wil tegen die van jou. Je moet leren jouw wil te gebruiken om in te gaan tegen die vrees, zoals je iemand van je afduwt die jou van een klif wil duwen. En dat wil dus niet zeggen dat je moet gaan bidden, want Jezus zei dat we ze moeten uitwerpen, met een gebod en het gebruiken van Zijn Naam. Neem gezag over jouw angstige verbeeldingskracht, zorg dat jij denkt aan de Heer, aanbidt Hem en prijs Hem.
We rekenen met angst af door ons te grondvesten in het feit dat we alreeds in de eeuwigheid zijn, alreeds hemelburgers. Maar om die geestelijke waarheid in je leven en je hart te krijgen, kost moeite. Het moet eens en voor altijd voor je vaststaan – maakt niet uit wat er gebeurt, ik ga naar de hemel en daarom ben ik nergens bang voor, want het ergste dat kan gebeuren is dat ik bij Jezus ben.
Persoonlijke verantwoordelijkheid
Laten we als voorbeeld iemand nemen die jij een tijdje bij je in huis gehad hebt – een volwassen kind, een broer of zus, vriend, of iemand anders. Laten we eens zeggen dat die persoon misschien drugs gebruikt, of verkeerde relaties heeft, en weinig werkt.
De angst is dat je niet weet hoe het met hem/haar zal gaan als jij niet meer voor ze zorgt. Dan staan ze op straat. Of misschien in een shelter ergens? Maar Heer, wat moet ik doen? Als ik ze uit huis zet, is het mijn schuld als ze komen te sterven, maar ik kan het mij ook niet veroorloven hem hier te hebben en mijn leven te ontwrichten.
Het feit is dat wij ouders onze kinderen opvoeden tot zelfstandigheid. Iedereen die gezond van lichaam en denken is, kan voor zichzelf zorgen. Er is een tijd om iemand in je huis op te nemen en te helpen weer op eigen voeten te staan – begrijp me niet verkeerd – maar Jezus zei dat we slechts 1 jas hoeven te geven, niet je hele garderobe, en slechts 1 mijl extra lopen, niet een marathon.
Als je toegeeft aan die angst, en niet wil dat ze opgroeien, kan dat tot financiële en emotionele pijn leiden, als zij niet voor zichzelf betalen nadat je die extra mijl gegaan bent en ze die extra jas gegeven hebt. Dan geef je geen genade meer, maar dan onderhoud je die zonde, door hen afhankelijk van jou te maken en niet van God.
Gemaskeerd in christelijke ‘liefde,’ weerhoudt je eigenlijk die persoon op te groeien als persoon en van groei in de Heer. Zoals ik vorige week zei, als wij comfortabel zijn, is er meestal geen groei, en groei is nooit comfortabel. Soms moet je de angsten negeren en die persoon ongemakkelijk laten worden, zodat ze gaan groeien – vertel die persoon nadat jij die extra jas gegeven hebt en die extra mijl met hen gegaan bent, dat het nu de tijd is voor hen om zelf hun eigen kleren te kopen en voor zichzelf te zorgen.
Het antwoord
Het antwoord is om door de angst heen te gaan – en zorg ervoor dat iemand op zijn eigen voeten leert te staan. In ieder geval kan men zijn eigen deel van de huur betalen en zijn eigen onkosten – maak een plan en houd ze daaraan. Zoiets als ‘Over 2 weken heb je een baan, over 4 weken heb je je eerste salaris en krijg ik de helft daarvan voor de huur en de andere onkosten.
Ja, misschien moet jij ze helpen totdat ze betaald krijgen – maar als ze na een tijd nog steeds geen werk hebben en niet uit huis gaan om een baan te zoeken, om sollicitaties te doen en langs bedrijven te gaan voor een baan, dan moet je een keer een streep trekken.
Angst gebruikt jou – een demon van angst gebruikt jou – om hen klein te houden, afhankelijk en onvolwassen. Ga door die angst heen en geef hen geen gelegenheid meer lui te zijn. Dat is moeilijk, je zult je verschrikkelijk voelen, maar het is wel nodig.
Zie je, God geeft ons kansen, maar wij beslissen of we ze aanpakken. Angst weerhoudt ons de kansen die God geeft om te groeien aan te pakken. Dus eigenlijk loop je God in de weg, vecht je tegen hem, terwijl jij je afvraagt waar Zijn antwoord is. Vaak zijn wij zelf zowel het antwoord als het probleem.
Wel, met dit punt gaan we volgende week verder…ik hoop dat dit een zegen was.
Tot dan, Zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
Ik heb het gehad over hoe we door angst beslissingen nemen die we anders niet genomen zouden hebben, en vaak worden die angsten gemaskeerd door geestelijkheid.
Vandaag gaat het over familie en geldzaken, deel 1
Maar eerst, heb jij ook wel eens zo’n gesprek gehad…
De afgelopen 2 weken zijn we druk geweest met het leeghalen van Chris’ kamer, de badkamer en mijn kantoortje, om plek te maken voor zijn aangepaste bed -en badkamer. Met wat we nu al gedaan hebben, lijkt ons huis het meest op een pakhuis van een verhuisbedrijf, met al die dozen die op elkaar gestapeld zijn.
Na een tijdje echter maakt het je niet meer uit waar de dingen moeten staan, en ga je gewoon in de automatische piloot aan het werk. En zo gebeurde het dat Barb en ik dit gesprek hadden, toen we in mijn kantoortje stonden en we naar de 12 op elkaar gestapelde dozen keken, die bijna tot aan het plafond reikten:
“OK John, wil je nu deze dozen ergens anders neerzetten?” Ik: “Waar naartoe?” “Naar onze slaapkamer natuurlijk, dat heb ik je toch al gezegd.” “Waar dan?” (Met een blik op mijn gezicht dat wil zeggen ‘dat ga ik dus echt niet doen’) “In de slaapkamer!” “Maar waar? Er is nergens plek, dat is mijn probleem.” “Luister nu gewoon en doe wat ik zeg.” “Maar waar naar toe dan? Ik moet nu al allerlei gymnastische toeren uithalen om iets te kunnen pakken.” “Dat zoek je zelf maar uit, zet ze nu gewoon daar neer.” “Nee, kijk jij zelf maar in onze slaapkamer en zeg dan waar ze moeten komen te staan.”
(Een kleine pauze, ze loopt er naar toe en komt weer terug) “Je hebt gelijk.” (O, wat hoor ik die woorden graag uit de mond van mijn vrouw komen) “OK, we zetten ze dan maar in de woonkamer neer, voor de open haard en dan maken we plek in jouw werkplaats en dan gaan ze daar naartoe.” (ik krijg visioenen van gereedschap dat onder lagen karton verdwijnt en pas in het voorjaar weer tevoorschijn komt)
Wel, ik heb die dozen verplaatst naar de open haard, en ik heb weer een deel van mijn werkplek opgeofferd, maar het moet gezegd worden dat zij geweldig werk geleverd heeft in het sorteren, het bijhouden en stapelen van dingen om ruimte te maken, terwijl ik de dozen naar mijn werkplek verplaatste.
Beslissingen nemen lijkt daar wel wat op. En met dit onderwerp in het oog, moet jij je voorstellen dat iedere optie hierboven met angst gepaard gaat, waardoor we van de ene naar de andere richting gaan, we geconfronteerd worden met angst, terugdeinzen, een andere richting proberen, weer een andere angst onder ogen moeten zien. Wat moeten we nu doen? Waar moeten we naartoe? Angst om God te missen is aan de ene kant en aan de andere kant is er de angst iets te doen wat de duivel juist wil.
Over angst
Je hebt natuurlijke angst – stap niet voor de trein. En je hebt natuurlijke angst waar een geest aan kleeft, die iemand verleidt ergere angsten te ontwikkelen. Eerst is er de angst voor een trein te stappen, dan blijft men weg van treinen en treinstations, omdat ze nog meer angst geven, en daar zijn veel vreemden, wat ook eng is. Daarna is het dat een groep mensen griezelig is, en wat volgt is dat men weg blijft van mensen en later zelfs niet meer naar buiten gaat vanwege die angst – wat dus allemaal begon met de simpele vrees voor een trein te stappen.
Hebreeën 2:15 spreekt over het werk van Jezus en zegt: “En allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren.”
Merk op dat de angst voor de dood mensen tot slaven maakt, hen gebonden houdt. Het Griekse woord ‘slavernij’ is ‘douleia,’ van ‘deo’ wat wil zeggen ‘te binden’ en dat wordt voornamelijk gebruikt om ‘de conditie van een slaaf’ aan te geven. (Vine).
Angst voor de dood houdt mensen gebonden als slaven, aan allerlei angsten.
De angst boom
Denk eens aan een boom, met een wortelsysteem, onzichtbaar en onder de grond – dat wortelsysteem is zonde. De stam is de angst voor de dood en brengt ‘voedingsmiddelen’ van de wortel van zonde via de angst voor de dood, naar de vruchten toe. De vruchten van de boom kunnen allerlei angsten en fobieën zijn: hoogtevrees, angst voor spinnen, voor honden, voor kleine ruimtes, voor ziekenhuizen, angst om een ernstige ziekte te krijgen – welke angst je ook kunt bedenken, is de vrucht aan die boom en wordt gevoed door angst voor de dood, dat op zijn beurt weer gevoed wordt door zonde.
Je kunt vrees voor spinnen herleiden naar angst voor de dood: Een spin zou je kunnen bijten, dus moet je naar een ziekenhuis, waar misschien een vleesetende bacterie is, waardoor je een ledemaat zou kunnen kwijtraken of zelfs zou kunnen dood gaan.
Vliegangst? Het is niet de angst om te vliegen, maar de angst neer te storten. Bang voor honden? Ze kunnen bijten, dat doe pijn…dus misschien een dokter, een ziekenhuis, stel dat die hond hondsdolheid heeft, dan zou je daar aan dood kunnen gaan.
We zijn bevrijd van de angst voor de dood, dus zijn we niet meer onderworpen aan de slavernij van vrees.
Dus als een geest van angst zich presenteert aan jouw emoties, is dat een directe aanval op het werk van Jezus in jouw leven – en daar het een geest is, is het zijn wil tegen die van jou. Je moet leren jouw wil te gebruiken om in te gaan tegen die vrees, zoals je iemand van je afduwt die jou van een klif wil duwen. En dat wil dus niet zeggen dat je moet gaan bidden, want Jezus zei dat we ze moeten uitwerpen, met een gebod en het gebruiken van Zijn Naam. Neem gezag over jouw angstige verbeeldingskracht, zorg dat jij denkt aan de Heer, aanbidt Hem en prijs Hem.
We rekenen met angst af door ons te grondvesten in het feit dat we alreeds in de eeuwigheid zijn, alreeds hemelburgers. Maar om die geestelijke waarheid in je leven en je hart te krijgen, kost moeite. Het moet eens en voor altijd voor je vaststaan – maakt niet uit wat er gebeurt, ik ga naar de hemel en daarom ben ik nergens bang voor, want het ergste dat kan gebeuren is dat ik bij Jezus ben.
Persoonlijke verantwoordelijkheid
Laten we als voorbeeld iemand nemen die jij een tijdje bij je in huis gehad hebt – een volwassen kind, een broer of zus, vriend, of iemand anders. Laten we eens zeggen dat die persoon misschien drugs gebruikt, of verkeerde relaties heeft, en weinig werkt.
De angst is dat je niet weet hoe het met hem/haar zal gaan als jij niet meer voor ze zorgt. Dan staan ze op straat. Of misschien in een shelter ergens? Maar Heer, wat moet ik doen? Als ik ze uit huis zet, is het mijn schuld als ze komen te sterven, maar ik kan het mij ook niet veroorloven hem hier te hebben en mijn leven te ontwrichten.
Het feit is dat wij ouders onze kinderen opvoeden tot zelfstandigheid. Iedereen die gezond van lichaam en denken is, kan voor zichzelf zorgen. Er is een tijd om iemand in je huis op te nemen en te helpen weer op eigen voeten te staan – begrijp me niet verkeerd – maar Jezus zei dat we slechts 1 jas hoeven te geven, niet je hele garderobe, en slechts 1 mijl extra lopen, niet een marathon.
Als je toegeeft aan die angst, en niet wil dat ze opgroeien, kan dat tot financiële en emotionele pijn leiden, als zij niet voor zichzelf betalen nadat je die extra mijl gegaan bent en ze die extra jas gegeven hebt. Dan geef je geen genade meer, maar dan onderhoud je die zonde, door hen afhankelijk van jou te maken en niet van God.
Gemaskeerd in christelijke ‘liefde,’ weerhoudt je eigenlijk die persoon op te groeien als persoon en van groei in de Heer. Zoals ik vorige week zei, als wij comfortabel zijn, is er meestal geen groei, en groei is nooit comfortabel. Soms moet je de angsten negeren en die persoon ongemakkelijk laten worden, zodat ze gaan groeien – vertel die persoon nadat jij die extra jas gegeven hebt en die extra mijl met hen gegaan bent, dat het nu de tijd is voor hen om zelf hun eigen kleren te kopen en voor zichzelf te zorgen.
Het antwoord
Het antwoord is om door de angst heen te gaan – en zorg ervoor dat iemand op zijn eigen voeten leert te staan. In ieder geval kan men zijn eigen deel van de huur betalen en zijn eigen onkosten – maak een plan en houd ze daaraan. Zoiets als ‘Over 2 weken heb je een baan, over 4 weken heb je je eerste salaris en krijg ik de helft daarvan voor de huur en de andere onkosten.
Ja, misschien moet jij ze helpen totdat ze betaald krijgen – maar als ze na een tijd nog steeds geen werk hebben en niet uit huis gaan om een baan te zoeken, om sollicitaties te doen en langs bedrijven te gaan voor een baan, dan moet je een keer een streep trekken.
Angst gebruikt jou – een demon van angst gebruikt jou – om hen klein te houden, afhankelijk en onvolwassen. Ga door die angst heen en geef hen geen gelegenheid meer lui te zijn. Dat is moeilijk, je zult je verschrikkelijk voelen, maar het is wel nodig.
Zie je, God geeft ons kansen, maar wij beslissen of we ze aanpakken. Angst weerhoudt ons de kansen die God geeft om te groeien aan te pakken. Dus eigenlijk loop je God in de weg, vecht je tegen hem, terwijl jij je afvraagt waar Zijn antwoord is. Vaak zijn wij zelf zowel het antwoord als het probleem.
Wel, met dit punt gaan we volgende week verder…ik hoop dat dit een zegen was.
Tot dan, Zegen!
John Fenn
www.cwowi.org
mail naar [email protected]
RSS Feed